-
ការបញ្ជាក់គោលរឿងនិងគោលចំណុចវិធីបង្កើនសមត្ថភាពនិយាយនឹងបង្រៀន
-
-
គោលចំណុចនិមួយៗ នោះពួកគេមិនចាំបាច់សរសេរកំណត់ច្រើនប៉ុន្មាន ដើម្បីយល់សាច់រឿងរហូតដល់យើងថ្លែងចប់។
១១ កត្ដាមួយទៀត។ យើងនឹងជ្រើសរើសហើយប្រើគោលចំណុចខុសៗគ្នា ស្រេចទៅលើអ្នកស្ដាប់និងគោលបំណងនៃសុន្ទរកថា។ អាស្រ័យហេតុនេះ អ្នកត្រួតពិនិត្យសាលាគួរស្ទង់មើលនូវគោលចំណុចដែលសិស្សបានជ្រើសរើស ដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋានដែលសិស្សប្រើគោលចំណុចនោះ គឺមិនផ្អែកលើគោលចំណុចដែលអ្នកជូនឱវាទបានជ្រើសរើសទុកជាមុននោះទេ។
១២ ពេលជ្រើសរើសគោលចំណុច យើងគួរជ្រើសរើសតែចំណុចណាដែលត្រូវការចាំបាច់។ ដូច្នេះ យើងគួរសួរខ្លួនឯងថា៖ ហេតុអ្វីបានជាចំណុចនេះចាំបាច់? ចំណុចនោះគឺត្រូវការចាំបាច់ បើយើងពុំអាចសម្រេចនូវគោលបំណងនៃសុន្ទរកថាដោយឥតប្រើចំណុចនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងកំពុងតែពិគ្រោះអំពីតម្លៃលោះជាមួយនឹងមនុស្សដែលមិនដឹងអំពីលទ្ធិនេះ គឺសំខាន់ដែលយើងពន្យល់ជាមុនសិនថា ព្រះយេស៊ូធ្លាប់គង់នៅលើផែនដីជាមនុស្ស។ បើមិនដូច្នេះទេ យើងពុំអាចបង្ហាញថា យញ្ញបូជារបស់ទ្រង់គឺស្មើនឹងជីវិតអ័ដាមនោះឡើយ។ ដូច្នេះហើយ យើងចាត់ទុកចំណុចនេះជាគោលចំណុចមួយនៃការពិគ្រោះ។ ប៉ុន្តែ បើយើងបានបង្ហាញគាត់នូវទីសំអាងថាព្រះឯកត្រីអង្គជាលទ្ធិមិនពិត នោះការពិគ្រោះអំពីឋានៈរបស់ព្រះយេស៊ូកាលទ្រង់ជាមនុស្ស គ្រាន់តែជាចំណុចបន្ទាប់បន្សំវិញ ពីព្រោះគេបានទទួលស្គាល់ចំណុចនេះហើយ។ ដោយហេតុនេះ គឺស្រួលឲ្យយើងពន្យល់អំពីតម្លៃលោះរបស់ព្រះយេស៊ូ ថាមានតម្លៃស្មើនឹងជីវិតអ័ដាម។ ក្នុងករណីនេះ ការពន្យល់អំពីព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូជាមនុស្ស គឺមិនចាំបាច់ទេ។
១៣ ដូច្នេះ ចូរសួរខ្លួនថា៖ តើអ្នកស្ដាប់ដឹងអ្វីខ្លះរួចហើយ? តើខ្ញុំត្រូវបង្កើតគ្រឹះមូលដ្ឋានអ្វីដើម្បីសម្រេចគោលបំណង? ប្រសិនបើយើងដឹងចម្លើយចំពោះសំនួរទីមួយ យើងអាចឆ្លើយសំនួរទីពីរដោយប្រមូលហើយទុកដោយឡែកនូវពត៌មានដែលអ្នកស្ដាប់ដឹងរួចហើយ។ បន្ទាប់មក យើងអាចយកចំណុចឯទៀត រៀបទុកជាគោលចំណុចបីបួនប៉ុណ្ណោះ។ គោលចំណុចទាំងនេះប្រៀបដូចជាសញ្ញាឬផ្លាកសម្គាល់ ថាយើងកំពុងតែផ្ដល់អាហារណាខាងវិញ្ញាណជូនអ្នកស្ដាប់។ យើងមិនគួរធ្វើឲ្យពិបាកសម្គាល់គោលចំណុចទាំងប៉ុន្មាន ហាក់ដូចជាមានអ្វីបាំងផ្លាកដែលនៅលើធ្នើរនោះ។ គោលចំណុចរបស់យើងត្រូវលេចធ្លោជាងគេ។
១៤ កុំប្រើគោលចំណុចច្រើនពេក: ប្រធាននិមួយៗមានតែចំណុចចាំបាច់ខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងករណីភាគច្រើន គោលចំណុចមានចំនួនតិចជាងម្រាមដៃរបស់យើង មិនថាយើងមានពេលវេលាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យើងត្រូវប្រើចំណុចតែបីបួនប៉ុណ្ណោះ។ កុំធ្វើខុសពីធម្មតា ដោយលើកគោលចំណុចច្រើនពេក។ ពេលផ្សារកាន់តែធំឡើងៗ ហើយមានតូបច្រើន នោះយើងប្រហែលជាត្រូវសុំគេជួយប្រាប់ផ្លូវ។ អ្នកស្ដាប់អាចយល់បានតែគំនិតបីបួនប៉ុណ្ណោះទេ កាលដែលស្ដាប់សុន្ទរកថាណាមួយ។ បើសុន្ទរកថាមានរយៈពេលយូរ នោះគោលចំណុចត្រូវធ្វើឲ្យស្រួលយល់ ហើយត្រូវបញ្ជាក់កាន់តែច្បាស់ឡើងដែរ។ ដូច្នេះ កុំតម្រូវឲ្យអ្នកស្ដាប់ចាំនូវចំណុចច្រើនពេក។ ចូរជ្រើសរើសចំណុចណាដែលយើងគិតថា ជាចំណុចសំខាន់ជាងគេដែលអ្នកស្ដាប់ត្រូវចាំមិនភ្លេច ហើយរួចមក ចំណាយពេលវេលាក្នុងការពិគ្រោះចំណុចទាំងនោះចុះ។
១៥ តើយើងអាចដឹងបានយ៉ាងណា ថាមានគោលចំណុចច្រើនពេកឬល្មមនោះ? និយាយឲ្យចំ បើយើងអាចសម្រេចគោលបំណងនៃសុន្ទរកថាបាន ដោយមិនលើកបញ្ជាក់ចំណុចណាមួយ នេះបានន័យថា ចំណុចនោះគឺមិនមែនជាគោលចំណុចទេ។ ដើម្បីសង្ខេបសេចក្ដីក្នុងសុន្ទរកថា យើងអាចរួមបញ្ចូលចំណុចនោះជាពាក្យភ្ជាប់ឬជាការរំឭក ប៉ុន្តែចំណុចនោះមិនគួរលេចធ្លោស្មើនឹងគោលចំណុចដែលយើងត្រូវប្រើជាចាំបាច់នោះទេ។
១៦ ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីពន្យល់ចំណុចនិមួយៗឲ្យបានច្បាស់លាស់។ បើមានសេចក្ដីជាច្រើនដែលយើងត្រូវប្រាប់ក្នុងរយៈខ្លី នោះកុំនិយាយច្រើនអំពីចំណុចដែលអ្នកស្ដាប់ស្គាល់ហើយ។ ចូរដកចេញនូវចំណុចទាំងនោះ លើកលែងតែចំណុចណាដែលអ្នកស្ដាប់មិនស្គាល់ ហើយពន្យល់ចំណុចទាំងនោះឲ្យបានច្បាស់ដល់ម្ល៉េះដែលអ្នកស្ដាប់នឹងចងចាំចំណុចនោះមិនភ្លេចសោះ។
១៧ នៅទីបំផុត សុន្ទរកថារបស់យើងគួរស្ដាប់ទៅស្រួលយល់។ នេះមិនតែងតែអាស្រ័យលើចំនួនពត៌មានដែលត្រូវពន្យល់នោះទេ។ គឺស្រេចទៅលើរបៀបដែលយើងរៀបចំគោលចំណុចនានាវិញ។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងដើរចូលហាងធំមួយ ហើយឃើញមានអីវ៉ាន់ដាក់ជាគំនរនៅកណ្ដាលហាងនោះ នេះពិតជាឥតមានរបៀបរៀបរយសោះ ហើយរញ៉េរញ៉ៃទៀតផង។ យើងពិតជាពិបាករកអ្វីមួយណាស់។ ប៉ុន្តែ បើគេរៀបចំដាក់អីវ៉ាន់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ហើយរបស់ដូចៗគ្នាត្រូវគេប្រមូលដាក់ម្ដុំ ព្រមទាំងមានផ្លាកសំរាប់សម្គាល់ នោះគួរឲ្យពេញចិត្ត ហើយស្រួលរកអីវ៉ាន់ទៀតផង។ ចូរធ្វើឲ្យសុន្ទរកថារបស់យើងស្រួលយល់ ដោយរៀបចំឲ្យមានគំនិតជាគោលចំណុចសំខាន់ៗបីបួនប៉ុណ្ណោះ។
១៨ ការពន្យល់គោលគំនិតនិមួយៗឲ្យបានច្បាស់: យើងត្រូវពន្យល់គោលគំនិតនិមួយៗដោយឡែកពីគ្នា។ យើងត្រូវពន្យល់គោលគំនិតនិមួយៗឲ្យបានច្បាស់។ ប៉ុន្តែពេលផ្ដើមវាចាឬនៅពេលបញ្ចប់សុន្ទរកថា យើងនៅតែអាចនិយាយជាសង្ខេបនូវគោលចំណុចបាន។ ប៉ុន្តែ ក្នុងតួសេចក្ដី យើងត្រូវពន្យល់គោលគំនិតម្ដងមួយៗ ដោយមិននិយាយឡើងវិញឬពន្យល់មួយសាទៀតទេ លើកលែងតែត្រូវភ្ជាប់គំនិតឬសង្កត់លើចំណុចណាមួយ។ ការរៀនចេះរៀបចំកំណត់តាមគោលគំនិតនិមួយៗនឹងជួយបញ្ជាក់ថា តើគោលចំណុចត្រូវបានពន្យល់ច្បាស់ឬក៏អត់។
១៩ ចំណុចបន្ទាប់បន្សំជួយបញ្ជាក់នូវគោលគំនិត: ភស្តុតាង បទគម្ពីរ ឬពត៌មានឯទៀត គួរទាក់ទាញស្មារតីអ្នកស្ដាប់ពិចារណានូវគោលគំនិត ហើយក៏គួរបញ្ជាក់ពីគោលគំនិតនោះឲ្យបានច្បាស់ទៀត។
២០ ពេលរៀបចំ ចូរវិភាគចំណុចបន្ទាប់បន្សំនិងទុកតែចំណុចណាដែលជួយបញ្ជាក់គោលចំណុចប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីពន្យល់ពីគោលចំណុចឲ្យបានច្បាស់ ឬដើម្បីបញ្ជាក់ភស្តុតាង ឬក៏ដើម្បីធ្វើឲ្យចំណុចនោះលេចធ្លោឡើង។ កុំប្រើចំណុចណាដែលមិនទាក់ទងឲ្យសោះ ដ្បិតនេះគ្រាន់តែធ្វើឲ្យស្មុគស្មាញប៉ុណ្ណោះ។
២១ ចំណុចណាដែលទាក់ទងនឹងគោលចំណុច យើងត្រូវពន្យល់ឲ្យភ្ជាប់នឹងគំនិតនោះ។ កុំទុកឲ្យអ្នកស្ដាប់កាត់ស្រាយនូវទំនាក់ទំនងរវាងចំណុចនិមួយៗដោយខ្លួនគេឡើយ។ ចូរពន្យល់ឲ្យគេឃើញច្បាស់នូវទំនាក់ទំនងនោះ។ ចូរប្រាប់យ៉ាងចំថា ចំណុចទាំងនោះទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា។ បើយើងមិនប្រាប់ចំ នោះធម្មតាគេនឹងមិនយល់ទេ។ យើងអាចប្រាប់ចំៗបាន ដោយនិយាយមួយសាទៀតនូវពាក្យគន្លឹះដែលបង្ហាញពីគោលគំនិត ឬក៏ម្ដងម្កាលយើងអាចប្រាប់សាឡើងវិញនូវគោលចំណុចនោះ។ ពេលដែលយើងចេះធ្វើឲ្យចំណុចបន្ទាប់បន្សំដៅបញ្ជាក់ពីគោលចំណុចនៃសុន្ទរកថា ហើយចេះភ្ជាប់គោលចំណុចនិមួយៗជាមួយនឹងគោលរឿងដែរ នោះសុន្ទរកថារបស់យើងនឹងមានភាពស្រួលយល់ជាទីបំផុតដែលធ្វើឲ្យស្រួលថ្លែង ហើយមិនងាយឲ្យអ្នកស្ដាប់ភ្លេចផងដែរ។
-
-
ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកស្ដាប់និងការមើលកំណត់វិធីបង្កើនសមត្ថភាពនិយាយនឹងបង្រៀន
-
-
ចំណុចហាត់រៀនទី៩
ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកស្ដាប់និងការមើលកំណត់
១ ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកស្ដាប់ គឺជាជំនួយដ៏សំខាន់ក្នុងការបង្រៀន។ ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកស្ដាប់អាចជំរុញឲ្យពួកគេបង្ហាញនូវការគោរពចំពោះយើង ហើយជួយយើងមានប្រសិទ្ធភាពច្រើនជាងក្នុងការបង្រៀន។ ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកស្ដាប់គួរជួយយើងឲ្យដឹងនូវប្រតិកម្មទាំងអស់របស់អ្នកស្ដាប់។ ការមើលកំណត់ក៏មានតួនាទីសំខាន់ដែរ ថាតើយើងមានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកស្ដាប់ឬក៏អត់។ កំណត់ច្រើនពេកអាចក្លាយជាឧបសគ្គក្នុងការមើលអ្នកស្ដាប់។ ប៉ុន្តែ
-