ជំពូកទី១៧
ឯកសិទ្ធិក្នុងការអធិដ្ឋាន
«ព្រះដែលបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ នឹងផែនដី»ចង់ស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាន របស់យើង។—ទំនុកតម្កើង ១១៥:១៥
១, ២. ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាសេចក្ដីអធិដ្ឋានគឺជាអំណោយពិសេសមួយ ហើយហេតុអ្វីយើងត្រូវដឹងអ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀនអំពីរឿងនេះ?
បើប្រៀបទំហំផែនដីទៅនឹងទំហំសកលលោកទាំងមូលនោះ ផែនដីគឺតូចជាងឆ្ងាយណាស់។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាមើលមកផែនដី លោកឃើញមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ប្រៀបដូចជាទឹកមួយដំណក់នៅក្នុងថាំង។ (ទំនុកតម្កើង ១១៥:១៥; អេសាយ ៤០:១៥) ពិតមែនតែយើងតូចទាបខ្លាំងណាស់បើប្រៀបនឹងទំហំសកលលោក ប៉ុន្តែនៅទំនុកតម្កើង ១៤៥:១៨, ១៩ ចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជិតនឹងអស់អ្នកដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់ គឺអស់អ្នកដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់ដោយពិតត្រង់ ទ្រង់នឹងបំពេញបំណងចិត្តនៃអស់អ្នកដែលកោតខ្លាចដល់ទ្រង់ ក៏នឹងឮពាក្យអំពាវនាវរបស់គេ ព្រមទាំងជួយសង្គ្រោះគេផង»។ សូមគិតទៅមើល នេះពិតជាឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យណាស់សម្រាប់យើង ដែលព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្កើតដ៏មានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតចង់ចូលមកជិតយើង ហើយថែមទាំងចង់ស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងទៀតផង! ពិតណាស់ សេចក្ដីអធិដ្ឋានគឺជាឯកសិទ្ធិមួយ និងជាអំណោយដ៏ពិសេសដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យដល់យើងម្នាក់ៗ។
២ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ានឹងស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង លុះត្រាតែយើងនិយាយទៅលោកតាមរបៀបដែលលោកពេញចិត្ត។ តើយើងអាចធ្វើដូច្នោះយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមពិចារណាអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីសេចក្ដីអធិដ្ឋាន។
ហេតុអ្វីយើងគួរអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា?
៣. ហេតុអ្វីយើងគួរអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា?
៣ ព្រះយេហូវ៉ាអញ្ជើញអ្នកឲ្យអធិដ្ឋានឬនិយាយទៅកាន់លោក។ តើយើងធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបណា? សូមអាន ភីលីព ៤:៦, ៧។ សូមគិតអំពីសេចក្ដីអញ្ជើញដ៏សប្បុរសនេះ។ ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតសកលលោកមានចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្នក ហើយអញ្ជើញអ្នកឲ្យជម្រាបលោកអំពីអារម្មណ៍និងបញ្ហារបស់អ្នក។
៤. ហេតុអ្វីការអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាជាទៀងទាត់អាចពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរវាងអ្នកនិងលោក?
៤ សេចក្ដីអធិដ្ឋានជួយយើងឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលមិត្តភក្ដិនិយាយគ្នាជាទៀងទាត់អំពីគំនិត អារម្មណ៍ និងកង្វល់របស់ខ្លួន នោះមិត្តភាពរបស់ពួកគេនឹងកាន់តែជិតស្និទ្ធ។ នេះស្រដៀងគ្នានឹងសេចក្ដីអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ តាមរយៈគម្ពីរ លោកប្រាប់អ្នកអំពីគំនិតនិងអារម្មណ៍របស់លោក ហើយថែមទាំងប្រាប់អ្នកអំពីអ្វីដែលលោកនឹងធ្វើនាអនាគតផង។ អ្នកអាចអធិដ្ឋានជម្រាបលោកយ៉ាងទៀតទាត់ សូម្បីតែអារម្មណ៍ដែលកប់ជ្រៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក។ កាលដែលអ្នកធ្វើដូច្នេះ ចំណងមិត្តភាពរវាងអ្នកនិងព្រះយេហូវ៉ានឹងកាន់តែរឹងមាំ។—យ៉ាកុប ៤:៨
តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យព្រះស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង?
៥. តើយើងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់មនុស្សទាំងអស់?
៥ តើព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់មនុស្សទាំងអស់ឬ? មិនមែនទេ។ នៅសម័យអ្នកប្រកាសទំនាយអេសាយ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «កាលណាឯងអធិស្ឋានជាច្រើន នោះអញនឹងមិនស្ដាប់ឡើយ ដ្បិតដៃឯងរាល់គ្នាប្រឡាក់ពេញដោយឈាម»។ (អេសាយ ១:១៥) ដូច្នេះ បើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្ន យើងអាចធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ហើយនេះធ្វើឲ្យលោកមិនស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងឡើយ។
៦. ហេតុអ្វីការមានជំនឿគឺសំខាន់ម្ល៉េះ? តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចបង្ហាញថាអ្នកមានជំនឿ?
៦ បើយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង នោះយើងត្រូវមានជំនឿលើលោក។ (ម៉ាកុស ១១:២៤) សាវ័កប៉ូលពន្យល់ថា៖ «បើគ្មានជំនឿ មិនអាចធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្តបានឡើយ ព្រោះអ្នកដែលចូលទៅជិតព្រះ ត្រូវតែជឿថាមានព្រះ ហើយជឿថាលោកឲ្យរង្វាន់ដល់អ្នកដែលខំស្វែងរកលោកអស់ពីចិត្ត»។ (ហេប្រឺ ១១:៦) ប៉ុន្តែ បើយើងគ្រាន់តែនិយាយថាយើងមានជំនឿ នោះគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ យើងត្រូវបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់ថាយើងមានជំនឿដោយធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃ។—សូមអាន យ៉ាកុប ២:២៦
៧. (ក) ហេតុអ្វីយើងគួរមានចិត្តរាបទាបនិងការគោរពពេលអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាយើងមានចិត្តស្មោះពេលអធិដ្ឋានទៅព្រះ?
៧ យើងគួរមានចិត្តរាបទាបនិងការគោរព ពេលយើងអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។ ហេតុអ្វី? បើយើងនិយាយជាមួយនឹងស្តេចឬប្រធានាធិបតី យើងច្បាស់ជានឹងនិយាយដោយគោរពចំពោះគាត់ ទម្រាំតែព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត យើងគួរបង្ហាញការគោរពនិងចិត្តរាបទាបច្រើនជាងនោះទៅទៀត ពេលនិយាយទៅកាន់លោក មែនទេ? (លោកុប្បត្តិ ១៧:១; ទំនុកតម្កើង ១៣៨:៦) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងអធិដ្ឋានទៅលោក យើងគួរមានចិត្តស្មោះនិងនិយាយចេញពីដួងចិត្ត មិនមែនគ្រាន់តែនិយាយពាក្យដដែលៗហើយចាំរត់មាត់នោះទេ។—ម៉ាថាយ ៦:៧, ៨
៨. ពេលយើងអធិដ្ឋានអំពីរឿងអ្វីមួយ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីទៀត?
៨ បន្ថែមទៅទៀត ពេលយើងអធិដ្ឋានអំពីរឿងអ្វីមួយ យើងត្រូវខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើតាមសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវការប្រចាំថ្ងៃ នោះយើងមិនត្រូវខ្ជិលទេ ហើយមិនគួរចាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអ្វីទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការ កាលដែលយើងមានសមត្ថភាពអាចធ្វើការបាន។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវខំប្រឹងធ្វើការងារណាដែលយើងអាចរកបាន។ (ម៉ាថាយ ៦:១១; ថែស្សាឡូនិចទី២ ៣:១០) ម្យ៉ាងទៀត បើយើងអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យឈប់ធ្វើអ្វីដែលខុស នោះយើងត្រូវជៀសវាងពីស្ថានភាពណាដែលអាចល្បួងយើងបាន។ (កូឡុស ៣:៥) សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលសំណួរខ្លះអំពីសេចក្ដីអធិដ្ឋាន។
សំណួរទូទៅអំពីសេចក្ដីអធិដ្ឋាន
៩. តើយើងគួរអធិដ្ឋានទៅអ្នកណា? តើយ៉ូហាន ១៤:៦ បង្រៀនយើងយ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីអធិដ្ឋាន?
៩ តើយើងគួរអធិដ្ឋានទៅអ្នកណា? លោកយេស៊ូបានបង្រៀនអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យអធិដ្ឋានទៅ«បិតារបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌»។ (ម៉ាថាយ ៦:៩) បន្ថែមទៀត លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត និងជាជីវិត។ គ្មានអ្នកណាអាចមកឯបិតានៅស្ថានសួគ៌បានឡើយ លើកលែងតែអ្នកនោះមកតាមខ្ញុំ»។ (យ៉ូហាន ១៤:៦) ដូច្នេះ យើងគួរអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈលោកយេស៊ូ។ តើការអធិដ្ឋានតាមរយៈលោកយេស៊ូមានន័យយ៉ាងណា? ដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាព្រមស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង នោះយើងត្រូវបង្ហាញការគោរពចំពោះតួនាទីពិសេសដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ឲ្យលោកយេស៊ូ។ ដូចយើងបានរៀនហើយថាលោកយេស៊ូបានមកផែនដីដើម្បីសង្គ្រោះយើងពីភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់។ (យ៉ូហាន ៣:១៦; រ៉ូម ៥:១២) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងលោកយេស៊ូជាសម្ដេចសង្ឃនិងជាចៅក្រម។—យ៉ូហាន ៥:២២; ហេប្រឺ ៦:២០
អ្នកអាចអធិដ្ឋានពេលណាក៏បាន
១០. តើយើងត្រូវមានឥរិយាបថពិសេសណាមួយពេលអធិដ្ឋានឬទេ? សូមពន្យល់។
១០ តើយើងត្រូវមានឥរិយាបថពិសេសណាមួយពេលអធិដ្ឋានឬទេ? មិនត្រូវមានទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនតម្រូវឲ្យយើងលុតជង្គង់ អង្គុយ ឬឈរ ពេលយើងអធិដ្ឋានឡើយ។ គម្ពីរបង្រៀនយើងថា យើងអាចនិយាយទៅព្រះយេហូវ៉ាតាមឥរិយាបថណាក៏បានដែលបង្ហាញការគោរព។ (របាក្សត្រទី១ ១៧:១៦; នេហេមា ៨:៦; ដានីយ៉ែល ៦:១០; ម៉ាកុស ១១:២៥) អ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះព្រះយេហូវ៉ាពេលយើងអធិដ្ឋានទៅលោក គឺចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវ មិនមែនជាឥរិយាបថណាមួយទេ។ យើងអាចអធិដ្ឋានឮៗឬស្ងាត់ៗ ទោះជាយើងនៅកន្លែងណាឬនៅពេលណាក៏ដោយ។ ពេលយើងអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចមានទំនុកចិត្តថាលោកនឹងស្ដាប់យើង សូម្បីតែអ្នកឯទៀតមិនបានដឹង។—នេហេមា ២:១-៦
១១. តើយើងអាចជម្រាបព្រះយេហូវ៉ាអំពីរឿងអ្វីខ្លះ?
១១ តើយើងអាចអធិដ្ឋានអំពីរឿងអ្វីខ្លះ? យើងអាចអធិដ្ឋានអំពីរឿងអ្វីណាក៏ដោយដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ គម្ពីរចែងថា៖ «អ្វីក៏ដោយដែលយើងអធិដ្ឋានសុំ ដែលសមស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ នោះព្រះនឹងស្ដាប់យើង»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៤) តើយើងអាចអធិដ្ឋានអំពីបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនបានទេ? ពិតជាបាន។ ការអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាគឺស្រដៀងគ្នានឹងការនិយាយជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធ។ យើងអាចជម្រាបព្រះយេហូវ៉ាអំពីរឿងទាំងអស់ក្នុងចិត្តនិងគំនិតរបស់យើង។ (ទំនុកតម្កើង ៦២:៨) យើងអាចអធិដ្ឋានសុំព្រះឲ្យផ្ដល់សកម្មពលបរិសុទ្ធដ៏ខ្លាំងក្លារបស់លោក ដើម្បីជួយយើងឲ្យធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ (លូកា ១១:១៣) ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចសុំព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រាជ្ញាឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ ហើយផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងស៊ូទ្រាំនឹងការពិបាកផ្សេងៗដែរ។ (យ៉ាកុប ១:៥) យើងគួរសុំព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់យើង។ (អេភេសូរ ១:៣, ៧) បន្ថែមទៀត យើងគួរអធិដ្ឋានឲ្យអ្នកឯទៀត រួមបញ្ចូលក្រុមគ្រួសាររបស់យើង និងបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ។—សកម្មភាព ១២:៥; កូឡុស ៤:១២
១២. តើអ្វីគួរជារឿងសំខាន់បំផុតក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង?
១២ តើអ្វីគួរជារឿងសំខាន់បំផុតក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង? គឺអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ យើងគួរអរគុណលោកអស់ពីចិត្តសម្រាប់អ្វីៗដែលលោកបានធ្វើដើម្បីយើង។ (របាក្សត្រទី១ ២៩:១០-១៣) យើងដឹងថាយើងគួរធ្វើដូច្នេះ គឺដោយសារពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមលោកអំពីរបៀបអធិដ្ឋាន។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ៦:៩-១៣) លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា មុនដំបូង ពួកគាត់គួរអធិដ្ឋានសុំឲ្យនាមរបស់ព្រះបានបរិសុទ្ធ ពោលគឺចាត់ទុកថានាមព្រះជាអ្វីដ៏ពិសិដ្ឋឬបរិសុទ្ធ។ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបង្រៀនថាយើងគួរអធិដ្ឋានសុំឲ្យរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកដល់ ហើយសុំឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់លោកបានសម្រេចនៅទូទាំងផែនដី។ ក្រោយពីបានលើករឿងដ៏សំខាន់ៗទាំងនេះដែលទាក់ទងនឹងព្រះយេហូវ៉ាហើយ ទើបលោកយេស៊ូប្រាប់ថាយើងគួរអធិដ្ឋានអំពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួន។ ពេលយើងអធិដ្ឋានអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងបំណងប្រាថ្នារបស់លោកជាមុនសិន នោះបង្ហាញថាអ្វីទាំងនោះគឺសំខាន់បំផុតចំពោះយើង។
១៣. តើសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងគួរយូរប៉ុនណា?
១៣ តើសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងគួរយូរប៉ុនណា? គម្ពីរមិនបានប្រាប់ទេ។ យើងអាចអធិដ្ឋានវែងឬខ្លីអាស្រ័យទៅលើស្ថានភាព។ ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាអធិដ្ឋានខ្លីមុនពេលយើងបរិភោគអាហារ តែយើងអធិដ្ឋានវែងជាងពេលយើងថ្លែងអំណរគុណព្រះយេហូវ៉ាឬជម្រាបលោកអំពីទុក្ខកង្វល់របស់យើង។ (សាំយូអែលទី១ ១:១២, ១៥) យើងមិនចង់អធិដ្ឋានវែងដើម្បីឲ្យអ្នកឯទៀតកោតស្ងើចនឹងយើង ដូចមនុស្សខ្លះបានធ្វើនៅសម័យលោកយេស៊ូនោះទេ។ (លូកា ២០:៤៦, ៤៧) ព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្តនឹងសេចក្ដីអធិដ្ឋានដូចនោះឡើយ តែលោកពេញចិត្តនឹងសេចក្ដីអធិដ្ឋានដែលចេញពីចិត្ត។
១៤. តើយើងគួរអធិដ្ឋានប៉ុន្មានដង ហើយតើនេះបង្រៀនយើងអ្វីអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
១៤ តើយើងគួរអធិដ្ឋានប៉ុន្មានដង? ព្រះយេហូវ៉ាអញ្ជើញយើងឲ្យនិយាយទៅលោកជាទៀងទាត់។ គម្ពីរចែងថាយើងគួរ«អធិដ្ឋានជានិច្ច» ហើយ«តស៊ូក្នុងការអធិដ្ឋាន» ព្រមទាំង«អធិដ្ឋានឥតឈប់»។ (ម៉ាថាយ ២៦:៤១; រ៉ូម ១២:១២; ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១៧) ព្រះយេហូវ៉ាប្រុងប្រៀបស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងជានិច្ច។ យើងអាចអរគុណលោករាល់ថ្ងៃចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់និងចិត្តសប្បុរសរបស់លោក។ យើងក៏អាចសុំការណែនាំ កម្លាំង និងការសម្រាលទុក្ខពីលោកផងដែរ។ បើយើងពិតជាឲ្យតម្លៃទៅលើឯកសិទ្ធិដែលយើងមានក្នុងការអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាមែន នោះយើងនឹងប្រើគ្រប់ឱកាសដើម្បីនិយាយទៅកាន់លោក។
១៥. ហេតុអ្វីយើងគួរនិយាយថា«អាមេន»នៅពេលអធិដ្ឋានចប់?
១៥ ហេតុអ្វីយើងគួរនិយាយថា«អាមេន»នៅពេលអធិដ្ឋានចប់? ពាក្យ«អាមេន» មានន័យថា«ប្រាកដហើយ» ឬ«សូមឲ្យបានសម្រេចដូចបំណង»។ នេះជាវិធីមួយដែលយើងបង្ហាញថាអ្វីដែលយើងអធិដ្ឋានគឺស្មោះអស់ពីចិត្ត។ (ទំនុកតម្កើង ៤១:១៣) គម្ពីរបង្រៀនថា ជាការល្អដែលយើងនិយាយថា«អាមេន»ដោយសំឡេងឮៗឬតិចៗនៅពេលដែលអ្នកឯទៀតអធិដ្ឋានជាសាធារណៈចប់ ពីព្រោះនោះបង្ហាញថាយើងយល់ស្របនឹងអ្វីដែលគាត់បាននិយាយ។—របាក្សត្រទី១ ១៦:៣៦; កូរិនថូសទី១ ១៤:១៦
របៀបដែលព្រះឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង
១៦. តើព្រះយេហូវ៉ាពិតជាឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងឬទេ? សូមពន្យល់។
១៦ តើព្រះយេហូវ៉ាពិតជាឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងឬទេ? លោកពិតជាឆ្លើយតបមែន។ គម្ពីរហៅលោកថា៖ «ព្រះដែលស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋាន»។ (ទំនុកតម្កើង ៦៥:២) ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់ហើយឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានដ៏ស្មោះរបស់មនុស្សរាប់លាននាក់តាមវិធីផ្សេងៗ។
១៧. តើតាមរបៀបណាព្រះយេហូវ៉ាប្រើទេវតានិងអ្នកបម្រើរបស់លោកដែលនៅផែនដីដើម្បីឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង?
១៧ ព្រះយេហូវ៉ាប្រើទេវតានិងអ្នកបម្រើរបស់លោកដែលនៅផែនដី ដើម្បីឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ (ហេប្រឺ ១:១៣, ១៤) មានគំរូជាច្រើនអំពីមនុស្សដែលបានអធិដ្ឋានសុំព្រះឲ្យជួយពួកគេយល់គម្ពីរ ហើយមិនយូរក្រោយមកក៏មានសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមកជួបពួកគេ។ គម្ពីរក៏បានប្រាប់ដែរថាទេវតាបានចូលរួមក្នុងការប្រកាសអំពី«ដំណឹងល្អ»នៅទូទាំងផែនដី។ (សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ១៤:៦) ម្យ៉ាងទៀត យើងជាច្រើននាក់បានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងចំៗអំពីសេចក្ដីត្រូវការ ឬអំពីបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន រួចក្រោយមកយើងបានទទួលជំនួយដែលយើងត្រូវការពីបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិក។—សុភាសិត ១២:២៥; យ៉ាកុប ២:១៦
ព្រះយេហូវ៉ាអាចឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង តាមរយៈជំនួយពីបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិក
១៨. តើតាមរបៀបណាព្រះយេហូវ៉ាប្រើសកម្មពលបរិសុទ្ធនិងគម្ពីរដើម្បីឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង?
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាប្រើសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកដើម្បីឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ ពេលដែលយើងអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាណាមួយ នោះលោកប្រហែលជាប្រើសកម្មពលបរិសុទ្ធដើម្បីផ្ដល់ការណែនាំនិងកម្លាំងដល់យើង។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៧) ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានប្រើគម្ពីរដើម្បីឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង ហើយជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាផងដែរ។ ពេលយើងអានគម្ពីរ យើងប្រហែលជារកឃើញបទគម្ពីរដែលនឹងជួយយើង។ ម្យ៉ាងទៀតនៅឯកិច្ចប្រជុំ ព្រះយេហូវ៉ាអាចជំរុញចិត្តបុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យឆ្លើយចម្លើយដែលចំនឹងអ្វីដែលយើងត្រូវការ ឬតាមរយៈអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំដែលលើកឡើងចំណុចពីបទគម្ពីរ។—កាឡាទី ៦:១
១៩. ហេតុអ្វីពេលខ្លះហាក់ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាមិនឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង?
១៩ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះយើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាមិនទាន់ឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំ?›។ សូមចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបអំពីពេលនិងរបៀបឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ លោកដឹងនូវអ្វីដែលយើងត្រូវការ។ យើងប្រហែលជាត្រូវព្យាយាមអធិដ្ឋានម្ដងហើយម្ដងទៀតដើម្បីបង្ហាញថា យើងពិតជាចង់បាននូវអ្វីដែលយើងបានអធិដ្ឋានសុំ ព្រមទាំងបង្ហាញថាយើងពិតជាមានជំនឿទៅលើលោក។ (លូកា ១១:៥-១០) ជួនកាល ព្រះយេហូវ៉ាឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងតាមរបៀបដែលយើងនឹកស្មានមិនដល់។ ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាអធិដ្ឋានអំពីការលំបាកណាមួយ ប៉ុន្តែជាជាងបំបាត់ការលំបាកនោះ ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហានោះវិញ។—សូមអាន ភីលីព ៤:១៣
២០. ហេតុអ្វីយើងគួរអធិដ្ឋានជារឿយៗទៅព្រះយេហូវ៉ា?
២០ នេះពិតជាឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យណាស់ដែលយើងអាចអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា! យើងអាចប្រាកដថាលោកនឹងស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ (ទំនុកតម្កើង ១៤៥:១៨) ពេលយើងអធិដ្ឋានជារឿយៗទៅព្រះយេហូវ៉ាដោយអស់ពីដួងចិត្ត នោះចំណងមិត្តភាពរវាងយើងនិងលោកកាន់តែរឹងមាំឡើង។