ការព្យាបាលមិនគ្រាន់តែត្រូវដឹងអំពីរោគសញ្ញាប៉ុណ្ណោះទេ តែត្រូវដឹងអំពីមូលហេតុ
គន្លឹះដើម្បីកែប្រែ
ការស្គាល់ឫសគល់នៃបញ្ហារបស់យើង
តើអ្នកជឿថាមនុស្សជាតិអាចដោះស្រាយបញ្ហាជាច្រើនដែលឆក់យកសន្តិភាពនិងសន្តិសុខរបស់យើង ហើយកំពុងគំរាមកំហែងដល់អនាគតរបស់យើងឬទេ? ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារបស់យើង យើងត្រូវស្វែងយល់ថាតើអ្វីបណ្ដាលឲ្យមានបញ្ហាទាំងនោះ។
ជាឧទាហរណ៍ អ្នកជំងឺម្នាក់ឈ្មោះថំបានឈឺ ហើយក្រោយមកស្លាប់។ ហេតុអ្វីគាត់ស្លាប់? គ្រូពេទ្យដែលធ្វើការនៅមន្ទីរពេទ្យដែលថំបានទៅមិនយូរមុនគាត់ស្លាប់ បានសរសេរថា៖ «ពេលគាត់ចេញរោគសញ្ញាដំបូង គ្មានអ្នកណាម្នាក់ស្វែងយល់អំពីដើមហេតុនៃរោគសញ្ញាទាំងនោះទេ»។ តាមមើលទៅ គ្រូពេទ្យពីមុនដែលបានព្យាបាលថំគ្រាន់តែឲ្យថ្នាំដល់គាត់ដើម្បីធ្វើឲ្យធូរជាងប៉ុណ្ណោះ។
តើមនុស្សកំពុងព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពិភពលោកនេះតាមរបៀបស្រដៀងគ្នានេះឬទេ? ជាឧទាហរណ៍ ដើម្បីទប់ស្កាត់ឧក្រិដ្ឋកម្ម រដ្ឋាភិបាលបង្កើតច្បាប់ផ្សេងៗ បំពាក់ប្រព័ន្ធកាមេរ៉ាសុវត្ថិភាព និងពង្រឹងកម្លាំងសមត្ថកិច្ចជាដើម។ វិធានការទាំងនេះផ្ដល់ប្រយោជន៍មួយកម្រិត ប៉ុន្តែមិនអាចជួយមនុស្សឲ្យយល់អំពីដើមហេតុនៃបញ្ហាឡើយ។ របៀបដែលមនុស្សប្រព្រឹត្តបង្ហាញអំពីគំនិត អារម្មណ៍ និងបំណងចិត្តរបស់ពួកគេ។
ដានីយ៉ែលដែលរស់នៅប្រទេសមួយនាទ្វីបអាម៉េរិកខាងត្បូង ដែលកំពុងមានបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរនិយាយថា៖ «យើងធ្លាប់មានជីវិតធម្មតា។ យើងមិនខ្លាចថាមានចោរប្លន់ដោយប្រដាប់អាវុធទេ។ ប៉ុន្តែឥឡូវស្ថានភាពនៅក្នុងស្រុកភូមិទាំងអស់លែងមានសន្តិសុខហើយ។ បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចបានបង្ហាញឲ្យឃើញថា មនុស្សជាច្រើនលោភលន់ មិនគោរពអាយុជីវិតរបស់អ្នកដទៃ ឬរំលោភទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គេ»។
បុរសម្នាក់ឈ្មោះអ៊ីឡាយអឺសបានភៀសខ្លួនពីសង្គ្រាមនៅមជ្ឈិមបូព៌ាប្រទេស ហើយក្រោយមកបានសិក្សាគម្ពីរ។ គាត់និយាយថា៖ «បុរសវ័យក្មេងជាច្រើននាក់ពីស្រុកកំណើតខ្ញុំបានទទួលការលើកទឹកចិត្តពីក្រុមគ្រួសារនិងសាសនាដែលគាំទ្រនយោបាយឲ្យចូលរួមក្នុងសង្គ្រាម ដោយធ្វើដូច្នេះមនុស្សចាត់ទុកពួកគេថាជាវីរៈបុរស។ ភាគីម្ខាងទៀតក៏បានទទួលការលើកទឹកចិត្តដូចគ្នាដែរ! អ្វីទាំងនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំឃើញថាការជឿទុកចិត្តអ្នកគ្រប់គ្រងដែលជាមនុស្ស គឺនាំឲ្យខកចិត្ត»។
សៀវភៅប្រាជ្ញាពីបុរាណមួយចែងយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា៖
«ពួកគេ[មនុស្ស]មានចិត្តគំនិតអាក្រក់តាំងពីក្មេងមក»។—ដើមកំណើត ៨:២១
«ឯចិត្ត គឺពូកែបញ្ឆោតលើសអ្វីៗទាំងអស់ ហើយក៏អាក្រក់ក្រៃលែង។ តើអ្នកណាអាចស្គាល់បានទៅ?»។—យេរេមា ១៧:៩
«គំនិតអាក្រក់តែងតែផ្ដើមចេញពីក្នុងចិត្ត គឺឃាតកម្ម . . . អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ការលួច ការធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយ»។—ម៉ាថាយ ១៥:១៩
មនុស្សមិនអាចរកឃើញវិធីមួយដើម្បីជម្រុះចេញនូវទំនោរចិត្តអាក្រក់របស់មនុស្សជាតិបានទេ។ តាមមើលទៅ មនុស្សកាន់តែមានលក្ខណៈអាក្រក់ទៅៗ។ បញ្ហាដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅអត្ថបទមុនបញ្ជាក់ចំណុចនេះ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) សព្វថ្ងៃមានស្ថានភាពដូចនេះ ទោះជាមនុស្សមានចំណេះដឹងកាន់តែច្រើននិងមានរបៀបប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាច្រើនជាងពេលមុនៗក៏ដោយ! ដូច្នេះហេតុអ្វីយើងមិនអាចធ្វើឲ្យពិភពលោកមានសន្តិភាពនិងសន្តិសុខបាន? តើការធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពនិងសន្តិសុខគឺជាអ្វីដែលហួសពីសមត្ថភាពយើងឬទេ? តើយើងកំពុងព្យាយាមធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចឬ?
តើយើងកំពុងព្យាយាមធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចឬ?
ទោះជាយើងអាចកែប្រែលក្ខណៈអាក្រក់របស់មនុស្សជាតិតាមរបៀបណាមួយក្ដី ក៏យើងនៅតែមិនអាចធ្វើឲ្យពិភពលោកមានសុវត្ថិភាពនិងសន្តិសុខទាំងស្រុងបានឡើយ។ ហេតុអ្វី? ព្រោះសមត្ថភាពរបស់មនុស្សយើងមានកម្រិត។
សេចក្ដីពិតដ៏ស្រួលយល់មួយគឺ៖ «មនុស្ស . . . គ្មានសមត្ថភាពតម្រង់ជំហានរបស់ខ្លួន»ទេ។ (យេរេមា ១០:២៣) មែន យើងមិនបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យគ្រប់គ្រងដោយខ្លួនឯងទេ។ តាមពិត ដូចយើងមិនបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យរស់នៅក្នុងទឹក ឬកន្លែងណាមួយក្រៅផែនដី នោះយើងក៏មិនបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យគ្រប់គ្រងលើមនុស្សឯទៀតដែរ!
ដូចយើងមិនបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យរស់នៅក្នុងទឹក ឬកន្លែងណាមួយក្រៅផែនដី នោះយើងក៏មិនបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យគ្រប់គ្រងលើមនុស្សឯទៀតដែរ
សូមពិចារណាដូចតទៅ៖ តើមនុស្សទូទៅចូលចិត្តឲ្យអ្នកឯទៀតប្រាប់ពួកគេថាត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា ឬក៏ធ្វើតាមគោលការណ៍សីលធម៌បែបណាក្នុងជីវិតឬទេ? តើមនុស្សពេញចិត្តឲ្យគេប្រាប់ថាគួរឬមិនគួររំលូតកូន ឬគួរប្រដៅកូនរបស់ពួកគេយ៉ាងណាឬទេ? នេះគ្រាន់តែជាបញ្ហាខ្លះដែលធ្វើឲ្យមនុស្សបែកបាក់គ្នា។ ដូច្នេះ ទោះជាពិបាកទទួលយកក្ដី អ្វីដែលគម្ពីរចែងគឺសមហេតុផល។ យើងមិនមានសមត្ថភាព ឬសិទ្ធិដើម្បីគ្រប់គ្រងលើមនុស្សឯទៀតទេ។ ហេតុនេះ តើយើងអាចស្វែងរកជំនួយនៅឯណា?
ចម្លើយសមហេតុផលបំផុតគឺយើងស្វែងរកជំនួយពីអ្នកបង្កើតយើង។ ម្យ៉ាងទៀត ផ្ទុយពីអ្វីដែលមនុស្សខ្លះគិត លោកមិនបានភ្លេចយើងឡើយ។ តាមពិត លោកយកចិត្តទុកដាក់នឹងយើងណាស់ យើងអាចដឹងដូច្នេះតាមរយៈសៀវភៅគម្ពីរ។ ពេលយើងស្គាល់អ្វីដែលសៀវភៅល្អឯកនោះចែង នោះយើងក៏កាន់តែស្គាល់អំពីលក្ខណៈរបស់មនុស្សជាតិដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចស្គាល់អំពីប្រវត្ដិសាស្ត្រដ៏សោកសៅរបស់មនុស្សជាតិ។ យើងយល់អំពីមូលហេតុដែលទស្សនវិទូជនជាតិអាល្លឺម៉ង់ម្នាក់បានសរសេរថា៖ «មនុស្សនិងរដ្ឋាភិបាលមិនបានទាញមេរៀនពីប្រវត្ដិសាស្ត្រឡើយ ហេតុនេះពួកគេមិនផ្លាស់ប្ដូរការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេទេ»។
ប្រាជ្ញាក្នុងគម្ពីរការពារយើង!
បុរសដែលមានប្រាជ្ញាម្នាក់បាននិយាយថា៖ «អំពើសុចរិតដែលមនុស្សម្នាក់ធ្វើ បង្ហាញថាអ្នកនោះមានប្រាជ្ញា»។ (លូកា ៧:៣៥) ឧទាហរណ៍មួយអំពីប្រាជ្ញានោះគឺនៅអេសាយ ២:២២ ដែលចែងថា៖ «ដើម្បីប្រយោជន៍ខ្លួន ចូរឈប់ទុកចិត្តមនុស្ស»។ យោបល់ល្អនោះអាចជួយយើងមិនឲ្យសង្ឃឹមទៅលើអ្វីដែលនឹងមិនកើតឡើងឡើយ។ បងប្រុសខេណិតដែលរស់នៅក្រុងមួយនាទ្វីបអាម៉េរិកខាងជើងដែលពេញទៅដោយអំពើឃោរឃៅនិយាយថា៖ «អ្នកនយោបាយច្រើនតែសន្យាថានឹងធ្វើឲ្យស្ថានភាពប្រសើរជាង ប៉ុន្តែមិនអាចធ្វើបានទេ។ នេះបង្ហាញថាអ្វីដែលគម្ពីរចែងគឺត្រឹមត្រូវនិងប្រកបដោយប្រាជ្ញាមែន»។
ដានីយ៉ែលដែលបានត្រូវរៀបរាប់ខាងលើសរសេរថា៖ «រាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំកាន់តែឃើញថាមនុស្សមិនអាចគ្រប់គ្រងបានល្អទេ។ . . . ការជឿទុកចិត្តលើលុយដែលយើងដាក់ក្នុងធនាគារឬការវិនិយោគខ្លះដែលយើងបានធ្វើនោះ គឺមិនស្ថិតស្ថេរសម្រាប់អនាគតរបស់យើងឡើយ។ ខ្ញុំឃើញថាមនុស្សតានតឹងចិត្តជាខ្លាំងអំពីរឿងនេះ»។
គម្ពីរមិនគ្រាន់តែការពារយើងកុំឲ្យសង្ឃឹមទៅលើអ្វីដែលនឹងមិនកើតឡើងទេ តែគម្ពីរក៏ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវក្ដីសង្ឃឹម ដែលយើងនឹងឃើញនៅអត្ថបទបន្ទាប់។