ជំនឿនិងអនាគតរបស់អ្នក
«សេចក្ដីជំនឿ នោះគឺជាចិត្តដែលដឹងជាក់ថា នឹងបានដូចសង្ឃឹម»។—ហេព្រើរ ១១:១
១. មនុស្សភាគច្រើនចង់បានអនាគតបែបណា?
តើអ្នកចាប់អារម្មណ៍នឹងអនាគតទេ? មនុស្សភាគច្រើនគឺចាប់អារម្មណ៍។ អ្វីដែលគេសង្ឃឹម នោះគឺជាអនាគតអំពីសន្ដិភាព ដែលរួចផុតពីការភ័យខ្លាច មានស្ថានភាពរស់នៅដ៏សមរម្យ កិច្ចការដែលមានផលនិងដែលចូលចិត្ត សុខភាពល្អ និងមានអាយុយឺនយូរ។ ច្បាស់ហើយ ជំនាន់និមួយៗក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រចង់បានរបស់ទាំងនោះ។ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ នៅក្នុងលោកដែលពោរពេញទៅដោយបញ្ហា ស្ថានភាពបែបនេះគឺចង់បានជាងមុនៗទៅទៀត។
២. តើរដ្ឋបុរសម្នាក់បានបញ្ចេញទស្សនៈយ៉ាងណាអំពីអនាគត?
២ កាលដែលមនុស្សលោកឆ្ពោះទៅកាន់សតវត្សទី២១ តើមានផ្លូវណាមួយដើម្បីឲ្យដឹង ថាតើអនាគតនឹងមានជាយ៉ាងណាទេ? ផ្លូវមួយគឺបានថ្លែងប្រាប់ជាង២០០ឆ្នាំមកហើយ ដោយលោកផេតត្រីក ហីនរ៉ី ជារដ្ឋបុរសជាតិអាមេរិកាំង។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំឥតដឹងផ្លូវនៃការវិនិច្ឆ័យអំពីអនាគតទេ លើកលែងតែពីអតីតកាល»។ យោងទៅតាមទស្សនៈនេះ អនាគតរបស់មនុស្សអាចដឹងបាន ដោយអ្វីដែលមនុស្សបានធ្វើនៅអតីតកាល។ មនុស្សជាច្រើនបានយល់ស្របនឹងគំនិតនេះដែរ។
តើអតីតកាលមានយ៉ាងណា?
៣. ចំពោះការទន្ទឹងចាំអនាគតនោះ តើប្រវត្ដិសាស្ត្រអាចបញ្ជាក់យ៉ាងណាបាន?
៣ ប៉ុន្តែ បើអនាគតនឹងមានដូចរឿងនៅអតីតកាល នោះតើអ្នកនឹងបានលើកទឹកចិត្តពីរឿងនេះទេ? តើអនាគតបានប្រសើរឡើងសំរាប់សម័យមុនៗទូទាំងសតវត្សទេ? គឺអត់ទេ។ ទោះជាមនុស្សមានសង្ឃឹមរាប់ពាន់ឆ្នាំហើយ ឬក៏បានជឿនលឿននៅកន្លែងខ្លះៗក៏ដោយ ប្រវត្ដិសាស្ត្រមនុស្សបានពេញទៅដោយឧក្រិដ្ឋកម្ម ការជិះជាន់ អំពើឃោរឃៅ សង្គ្រាម និងភាពក្រីក្រ។ លោកីយ៍នេះមានវិបត្ដិភ័យមិនចេះចប់ ដែលបង្កដោយមនុស្សនិងរដ្ឋាភិបាលដ៏ឥតល្អរបស់គេ។ ព្រះគម្ពីរចែងយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា៖ «មនុស្សម្នាក់ មានអំណាចលើម្នាក់ទៀត ឲ្យគេត្រូវវេទនា»។—សាស្ដា ៨:៩
៤, ៥. (ក) ហេតុអ្វីក៏មនុស្សមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនៅដើមសតវត្សទី២០? (ខ) តើមានអ្វីកើតឡើងដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គេចំពោះអនាគត?
៤ ហេតុការណ៍ពិតគឺថា ប្រវត្ដិសាស្ត្រដ៏អាក្រក់នៃមនុស្សលោកនៅមានតែដដែល តែដល់កំរិតដ៏ធំជាងមុនៗទៅទៀត។ សតវត្សទី២០ជាភស្តុតាងនៃរឿងនេះ។ តើមនុស្សជាតិបានរៀនហើយជៀសវាងពីកំហុសនៅអតីតកាលទេ? នៅដើមសតវត្សនេះ គឺមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអនាគតដ៏ប្រសើរ ដោយព្រោះមានសន្ដិភាពមួយរយៈវែង ហើយដោយមានការជឿនលឿនខាងឧស្សាហកម្ម វិទ្យាសាស្ត្រ និងខាងវិជ្ជា។ សាស្ដ្រាចារ្យម្នាក់ពីមហាវិទ្យាល័យមួយ បានមានប្រសាសន៍នៅដើមទសវត្សនៃឆ្នាំ១៩០០ថា មនុស្សជឿថា នឹងមិនអាចមានសង្គ្រាមទៀតទេ ពីព្រោះ«មនុស្សគឺមានអារ្យធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់»។ អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃប្រទេសអង់គ្លេស បានមានប្រសាសន៍អំពីទស្សនៈ ដែលមនុស្សមាននៅពេលនោះថា៖ «អ្វីៗទាំងអស់នឹងបានប្រសើរឡើងៗ។ នេះជាពិភពលោកដែលខ្ញុំបានកើតចូល»។ ប៉ុន្តែ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «មួយរំពេចនោះ ដោយឥតដឹងសោះ នៅព្រឹកមួយក្នុងឆ្នាំ១៩១៤ របស់ទាំងអស់បានមកដល់ទីបញ្ចប់»។
៥ ទោះជាមានជំនឿលើអនាគតដ៏ប្រសើរនៅគ្រានោះ សតវត្សថ្មីនេះទើបតែបានចាប់ផ្ដើម នៅពេលដែលមហន្តរាយដ៏អាក្រក់ក្រៃលែងបានផ្ទុះឡើង—គឺសង្គ្រាមលោកលើកទី១។ ជាឧទាហរណ៍នៃលក្ខណៈសង្គ្រាមនេះ សូមគិតមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩១៦ ក្នុងចំបាំងមួយ នៅពេលដែលពួកទ័ពអង់គ្លេសបានច្បាំងនឹងពួកអាល្លឺម៉ង់ជិតទន្លេសុម នៅប្រទេសបារាំង។ គ្រាន់តែមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ពួកអង់គ្លេសមានទាហាន២០.០០០នាក់បានស្លាប់ ហើយទាហានជាច្រើនខាងអាល្លឺម៉ង់ក៏បានស្លាប់ដែរ។ បួនឆ្នាំនៃការកាប់សម្លាប់ បានយកជីវិតជិតដប់លាននាក់នៃពួកទាហាន និងប្រជាជនរាប់លាននាក់ទៀត។ ចំនួនប្រជាជននៅប្រទេសបារាំងបានចុះថយមួយរយៈ ដោយមានទាហានជាច្រើនបានស្លាប់។ សេដ្ឋកិច្ចទាំងឡាយបានហិនហោច ដែលនាំឲ្យមានភាពដុនដាបខាងសេដ្ឋកិច្ចទូទាំងពិភពលោកក្នុងរយៈនៃទសវត្សឆ្នាំ១៩៣០។ ដូច្នេះហើយ បានជាមនុស្សខ្លះបាននិយាយថា ថ្ងៃដែលសង្គ្រាមលោកលើកទី១ បានចាប់ផ្ដើម នោះហើយជាថ្ងៃដែលលោកនេះបានទៅជាឆ្កួត!
៦. តើការរស់នៅបានប្រសើរឡើងក្រោយពីសង្គ្រាមលោកលើកទី១ទេ?
៦ តើនេះជាអនាគតដែលបានសង្ឃឹមដោយមនុស្សជំនាន់នោះឬ? គឺអត់ទេ។ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គេបានហិនហោចអស់រលីង។ ហើយសង្គ្រាមនោះក៏មិនបានធ្វើឲ្យមានអ្វីដ៏ប្រសើរជាងដែរ។ គ្រាន់តែ២១ឆ្នាំក្រោយមក ក្នុងឆ្នាំ១៩៣៩ មហន្តរាយដ៏អាក្រក់ជាងដែលបង្កឡើងដោយមនុស្សបានកើតឡើង—គឺសង្គ្រាមលោកលើកទី២។ សង្គ្រាមនេះបានសម្លាប់មនុស្សប្រុស ស្រី និងក្មេងៗអស់៥០លាននាក់។ ការទម្លាក់គ្រាប់បែកបានធ្វើឲ្យទីក្រុងបាក់បែកអស់។ នៅសង្គ្រាមលោកលើកទី១ មានពួកទាហានជាច្រើនពាន់នាក់បានស្លាប់ក្នុងរយៈមួយថ្ងៃ តែក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ គ្រាប់បែកបរមាណូពីរគ្រាប់បានសម្លាប់មនុស្សជាង១០០.០០០នាក់ ក្នុងកំឡុងមួយវិនាទី! អ្វីដ៏អាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត គឺការកាប់សម្លាប់មនុស្សរាប់លាននាក់ក្នុងជំរំឃុំឃាំងណាត្ស៊ី។
៧. តើអ្វីជាហេតុការណ៍ពិតអំពីសតវត្សទាំងមូលនេះ?
៧ ប្រភពពត៌មានជាច្រើនបានថ្លែងថា បើយើងរួបរួមសង្គ្រាមរវាងសាសន៍ ការប្រឆាំងស៊ីវិល ហើយការបណ្ដាលឲ្យរាស្ត្រខ្លួនស្លាប់ដោយរដ្ឋាភិបាល នោះមនុស្សដែលបានស្លាប់ក្នុងសតវត្សនេះ នឹងមានចំនួនប្រមាណ២០០លាននាក់ផង។ ប្រភពពត៌មានទៀត ថែមទាំងនិយាយថាមាន៣៦០លាននាក់។ សូមគិតនូវសេចក្ដីយ៉ាងរន្ធត់នេះចុះ៖ ការឈឺចាប់ ទឹកភ្នែក សេចក្ដីទុក្ខព្រួយ និងការហិនហោចនៃជីវិតទាំងឡាយ! បន្ថែមទៀត ជាមធ្យមមានមនុស្ស៤០.០០០នាក់ ភាគច្រើនគឺកូនក្មេង ស្លាប់រៀងរាល់ថ្ងៃពីភាពក្រីក្រ។ ហើយបីដងក្នុងចំនួននេះ បានស្លាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃដោយការពន្លូតកូន។ ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សជាងមួយរយកោដិនាក់គឺក្រណាស់ ដែលគេពុំអាចរកបានអាហារប្រចាំថ្ងៃឡើយ។ ស្ថានភាពទាំងនេះគឺជាទីសំអាង នូវអ្វីដែលបានទាយក្នុងទំនាយព្រះគម្ពីរ ថាយើងរស់នៅ«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់»នៃប្រព័ន្ធដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះ។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥, ១៣; ម៉ាថាយ ២៤:៣-១២; លូកា ២១:១០, ១១; វិវរណៈ ៦:៣-៨
មនុស្សគ្មានដំណោះស្រាយទេ
៨. ហេតុអ្វីក៏មេដឹកនាំមនុស្សមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងលោកនេះ?
៨ កាលដែលសតវត្សទី២០នេះ កាន់តែមកដល់ទីបញ្ចប់ យើងអាចបន្ថែមការពិសោធរបស់វា ទៅនឹងសតវត្សទាំងឡាយនៅមុនៗ។ តើប្រវត្ដិសាស្ត្រទាំងនោះប្រាប់យើងយ៉ាងណា? នេះគឺប្រាប់យើងថា ពួកមេដឹកនាំរបស់មនុស្ស មិនដែលអាចដោះស្រាយបញ្ហាទាំងឡាយនៃលោកនេះទេ ហើយគេក៏មិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាឥឡូវនេះដែរ ហើយចំពោះអនាគតក៏មិនអាចដោះស្រាយបានទៀត ពីព្រោះនេះគឺហួសពីសមត្ថភាពរបស់គេ។ ពួកមេដឹកនាំមនុស្សជាតិ នឹងមិនអាចផ្ដល់អនាគតបែបណាដែលយើងចង់បាននោះទេ ទោះជាគេមានចេតនាដ៏ល្អយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ហើយមនុស្សខ្លះដែលមានអំណាច គឺមិនមានចេតនាល្អប៉ុន្មាននោះទេ។ គេច្រើនតែចង់បានឋានៈនិងអំណាចដើម្បីប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិនិងដោយគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនមែនសំរាប់ប្រយោជន៍អ្នកដទៃឡើយ។
៩. ហេតុអ្វីក៏មានមូលហេតុសង្ស័យថា វិទ្យាសាស្ត្រមានដំណោះស្រាយសំរាប់បញ្ហារបស់មនុស្ស?
៩ តើវិទ្យាសាស្ត្រអាចដោះស្រាយបានទេ? គឺមិនអាចទេ បើយើងពិចារណាមើលពីអតីតកាលនោះ។ វិទ្យាសាស្ត្របានចំណាយប្រាក់ច្រើនណាស់ ក្នុងការបង្កើតសាស្ដ្រាវុធដ៏អាក្រក់គ្រប់ប្រភេទ។ ប្រទេសទាំងឡាយ រួមបញ្ចូលប្រទេសដែលអាចទិញបាន នោះចំណាយជាង៧ម៉ឺនកោដិដុល្លារទិញសាស្ដ្រាវុធរៀងរាល់ឆ្នាំ! ម្យ៉ាងទៀត ‹ការរីកចំរើនខាងវិទ្យាសាស្ត្រ› ក៏ទទួលខុសត្រូវដែរ ចំពោះជាតិគីមីដែលបណ្ដាលឲ្យកខ្វក់នូវខ្យល់ ដី ទឹក និងអាហារ។
១០. ហេតុអ្វីក៏វិជ្ជាអប់រំ មិនធានាអនាគតយ៉ាងប្រសើរ?
១០ តើយើងអាចសង្ឃឹមថា គ្រឹះស្ថានខាងការអប់រំនៃលោកនេះ នឹងជួយឲ្យស្ថាបនាបានអនាគតដ៏ប្រសើរ ហើយបង្រៀនក្បួនខ្នាតសីលធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់ ឲ្យគិតពីប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ ហើយឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងបានទេ? គឺអត់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេគិតតែអំពីអាជីពនិងការរកប្រាក់។ គេបានស្ថាបនាគំនិតដ៏ប្រជែងគ្នា ជាជាងការចូលដៃគ្នា។ វិទ្យាល័យទាំងឡាយក៏មិនបង្រៀនសីលធម៌ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេបណ្ដោយឲ្យមានសេរីភាពខាងកាម ដែលបានបណ្ដាលឲ្យចំរើនចំនួននៃក្មេងស្រីៗមានផ្ទៃពោះ និងរោគខាងកាមជាច្រើន។
១១. តើតាមរបៀបណាដែលប្រវត្ដិនៃសហគ្រាស នាំឲ្យសង្ស័យអំពីអនាគតដ៏ល្អ?
១១ តើសហគ្រាសដ៏ធំនៃលោកនេះ នឹងបានត្រូវជំរុញចិត្តឲ្យមើលថែរក្សាផែនដីយើង ជាជាងធ្វើឲ្យកខ្វក់ទេ? តើគេនឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់អ្នកដទៃ ពីឥឡូវតទៅដោយផលិតរបស់ដែលមានប្រយោជន៍ល្អ ជាជាងរកតែចំណេញទេ? នោះច្បាស់ជាមិនអាចធ្វើបានទេ។ តើគេនឹងឈប់ផលិតកម្មវិធីទូរទស្សន៍ ដែលពោរពេញទៅដោយអំពើឃោរឃៅនិងអំពើឥតសីលធម៌ ដែលបង្ខូចគំនិតមនុស្ស ជាពិសេសដល់ក្មេងៗទេ? ក្នុងករណីនេះ ដូចនៅមុនៗ គឺមិនមែនជាអ្វីដ៏លើកទឹកចិត្តនោះទេ។ ដោយសារកម្មវិធីទូរទស្សន៍ភាគច្រើននោះ ទូរទស្សន៍បានក្លាយទៅជារណ្ដៅនៃអំពើឥតសីលធម៌ និងអំពើឃោរឃៅ។
១២. តើអ្វីជាស្ថានភាពរបស់មនុស្សចំពោះជម្ងឺនិងសេចក្ដីស្លាប់?
១២ បន្ថែមទៀត ទោះជាពួកគ្រូពេទ្យមានចេតនាល្អយ៉ាងណាក្ដី ក៏គេមិនអាចឈ្នះលើជម្ងឺនិងសេចក្ដីស្លាប់ឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅចុងបញ្ចប់នៃសង្គ្រាមលោកលើកទី១ សហគមន៍ខាងព្យាបាល មិនអាចទប់ទល់នឹងគ្រុនចាញ់អេស្ប៉ាញញ៉ុល។ ទូទាំងពិភពលោក ជម្ងឺនេះបានសម្លាប់មនុស្ស២០លាននាក់។ សព្វថ្ងៃនេះ ជម្ងឺខាងបេះដូង មហារីក និងជម្ងឺឯទៀតដែលបណ្ដាលឲ្យមនុស្សស្លាប់ គឺមានពាសពេញ។ វិធីព្យាបាលក៏មិនអាចឈ្នះនឹងជម្ងឺទំនើបនៃរោគអេដស៍។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅសន្និបាតមួយនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ ដែលបានផ្សាយនៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៧ បានសន្និដ្ឋានថា រោគអេដស៍បន្តរាលដាល គឺមានល្បឿនយ៉ាងលឿនពីរដងជាងបានគិតទៅទៀត។ មនុស្សជាច្រើនលាននាក់បានស្លាប់ដោយសាររោគនេះទៅហើយ។ នៅឆ្នាំមុននេះ មនុស្សបីលាននាក់ទៀតបានឆ្លងជាប់រោគនេះ។
របៀបដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកអនាគត
១៣, ១៤. (ក) តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកយ៉ាងណាអំពីអនាគត? (ខ) ហេតុអ្វីក៏មនុស្សមិនអាចនាំឲ្យមានអនាគតដ៏ប្រសើរ?
១៣ ប៉ុន្តែ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជឿថា មនុស្សជាតិមានអនាគតដ៏ត្រចះត្រចង់ គឺល្អណាស់! ប៉ុន្តែ គេមិនដាក់ជំនឿ និងការទុកចិត្តរបស់គេ ថាអនាគតដ៏ល្អនេះនឹងមានឡើងដោយសារមនុស្សឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេទុកចិត្តលើព្រះអាទិទេព ព្រះយេហូវ៉ា។ ទ្រង់ជ្រាបជាប្រាកដអំពីអនាគតនឹងទៅជាយ៉ាងណា—ហើយនេះនឹងជាអនាគតដ៏ល្អអស្ចារ្យ! ទ្រង់ក៏ដឹងថាមនុស្សមិនអាចនាំឲ្យមានអនាគតបែបនេះឡើយ។ ដោយសារទ្រង់បានបង្កើតគេ នោះទ្រង់ជ្រាបពីកំរិតរបស់គេ ជាងបុគ្គលណាទៅទៀត។ ក្នុងព្រះគម្ពីរដែលជាបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់យើងច្បាស់ថា ទ្រង់មិនបានបង្កើតមនុស្សមកឲ្យមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងខ្លួនគេដោយជោគជ័យនោះទេ បើឥតមានដឹកនាំពីព្រះនោះ។ ការអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្រងដោយឥតពឹងលើទ្រង់ជាយូរយារមកហើយនេះ បានបង្ហាញយ៉ាងជាក់ស្តែងពីការឥតមានសមត្ថភាពនោះ។ អ្នកនិពន្ធម្នាក់បានទទួលស្គាល់ថា៖ «គំនិតរបស់មនុស្សបានសាកល្បងគ្រប់ទាំងអំណាច ហើយឥតមានប្រយោជន៍ទេ»។
១៤ នៅយេរេមា ១០:២៣ យើងអានពាក្យរបស់ព្យាការីថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំដឹងថា ផ្លូវរបស់មនុស្សមិនស្រេចនៅខ្លួនគេទេ ហើយដែលដំរង់ជំហានរបស់ខ្លួន នោះមិនស្រេចនៅមនុស្សដែលដើរដែរ»។ ហើយនៅទំនុកដំកើង ១៤៦:៣ ចែងថា៖ «កុំឲ្យទុកចិត្តនឹងអ្នកធំ ឬនឹងពូជពង្សនៃមនុស្សណាឡើយ គេនឹងជួយឯងមិនបានទេ»។ តាមពិត ដោយព្រោះមនុស្សបានកើតមកឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដូចរ៉ូម ៥:១២បានបង្ហាញ នោះបន្ទូលនៃព្រះព្រមានយើងកុំឲ្យទុកចិត្តលើខ្លួនយើងឲ្យសោះ។ យេរេមា ១៧:៩ ចែងថា៖ «ឯចិត្តជាគ្រឿងបញ្ឆោតលើសជាងទាំងអស់ ហើយក៏អាក្រក់ហួសល្បត់ផង»។ ដូច្នេះ សុភាសិត ២៨:២៦ ចែងថា៖ «អ្នកណាដែលទីពឹងតែចិត្តខ្លួនឯង នោះជាអ្នកល្ងីល្ងើហើយ តែអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញាវិញ នោះនឹងបានប្រោសឲ្យរួច»។
១៥. តើពីកន្លែងណាដែលអាចរកឃើញប្រាជ្ញាដើម្បីដឹកនាំយើងបាន?
១៥ តើយើងអាចរកឃើញប្រាជ្ញានេះពីកន្លែងណា? «សេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាដើមចមនៃប្រាជ្ញា ហើយការដែលស្គាល់ដល់ព្រះដ៏បរិសុទ្ធនោះគឺជាយោបល់»។ (សុភាសិត ៩:១០) ត្រូវហើយ គឺមានតែព្រះយេហូវ៉ាទេ ដែលមានប្រាជ្ញា ដែលអាចនាំយើងឲ្យឆ្លងកាត់តាមគ្រាដ៏លំបាកនេះ។ ហើយទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងទទួលប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ តាមរយៈព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ដែលទ្រង់បានបណ្ដាលឲ្យតែងសំរាប់ការដឹកនាំរបស់យើង។—សុភាសិត ២:១-៩; ៣:១-៦; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧
អនាគតនៃការគ្រប់គ្រងមនុស្ស
១៦. តើអ្នកណាដែលបានធ្វើការសម្រេចអំពីអនាគត?
១៦ បើដូច្នេះ តើអ្វីទៅដែលបន្ទូលរបស់ព្រះប្រាប់យើងអំពីអនាគត? ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថា អនាគតនឹងប្រាកដជាមិនដូចនូវអ្វីដែលមនុស្សបានសម្រេចក្នុងអតីតកាលទេ។ ដូច្នេះ ទស្សនៈរបស់លោកផេតត្រីក ហីនរ៉ី គឺខុសទៅវិញ។ អនាគតចំពោះផែនដីនេះនិងសំរាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា គឺស្រេចទៅលើព្រះយេហូវ៉ា មិនមែនលើមនុស្សជាតិទេ។ ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់នឹងបានសម្រេចលើផែនដី មិនមែនតាមចិត្តនៃមនុស្សឬសាសន៍នៃលោកីយ៍នេះឡើយ។ «នៅក្នុងចិត្តមនុស្ស តែងមានគំនិតគិតធ្វើជាច្រើនយ៉ាង មានតែដំបូន្មាននៃព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ ដែលនឹងស្ថិតស្ថេរនៅ»។—សុភាសិត ១៩:២១
១៧, ១៨. តើអ្វីជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះសំរាប់សម័យរបស់យើង?
១៧ ចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះសំរាប់សម័យយើងនេះ? ទ្រង់មានបំណងដើម្បីបញ្ចប់របបលោកីយ៍ដែលអាក្រក់និងដែលឥតសីលធម៌នេះ។ ការសោយរាជ្យដ៏អាក្រក់ជាច្រើនសតវត្សដោយមនុស្ស បន្ដិចទៀតនឹងត្រូវដាក់ជំនួសដោយការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ។ ទំនាយនៅដានីយ៉ែល ២:៤៤ ចែងថា៖ «រីឯនៅគ្រានៃស្តេចទាំងនោះ[ដែលមានសព្វថ្ងៃនេះ] ព្រះនៃស្ថានសួគ៌ទ្រង់នឹងតាំងនគរ[នៅស្ថានសួគ៌]១ឡើង ដែលមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ ហើយអំណាចហ្លួងក៏មិនត្រូវផ្ទេរដល់សាសន៍ដទៃណាដែរ គឺនឹងបំបាក់បំបែក ហើយលេបបំបាត់នគរទាំងនោះវិញ នគរនោះនឹងស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច»។ ព្រះរាជាណាចក្រនេះនឹងដកឥទ្ធិពលដ៏អាក្រក់របស់អារក្សសាតាំងចេញ ជាអ្វីមួយដែលមនុស្សមិនអាចធ្វើបាន។ ការគ្រប់គ្រងរបស់វាលើលោកីយ៍នេះនឹងលែងមានជារៀងរហូតទៅ។—រ៉ូម ១៦:២០; កូរិនថូសទី២ ៤:៤; យ៉ូហានទី១ ៥:១៩
១៨ សូមកត់សម្គាល់ថា រដ្ឋាភិបាលនៅស្ថានសួគ៌នឹងបំបាក់បំបែកការគ្រប់គ្រងគ្រប់ប្រភេទរបស់មនុស្ស។ ការគ្រប់គ្រងនៅផែនដីនេះ គឺនឹងមិនទុកឲ្យមនុស្សទៀតឡើយ។ ពួកអ្នកដែលរួមចំណែកបង្គ្រប់ព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌ នឹងកាន់កាប់លើបញ្ហានៅផែនដី សំរាប់ជាប្រយោជន៍ឲ្យមនុស្សជាតិ។ (វិវរណៈ ៥:១០; ២០:៤-៦) នៅលើផែនដី មនុស្សស្មោះត្រង់នឹងរួមកម្លាំងធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់ពីព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ។ នេះជាការគ្រប់គ្រង ដែលព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនយើងឲ្យអធិស្ឋានសុំ ពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់ សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសម្រេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ»។—ម៉ាថាយ ៦:១០
១៩, ២០. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលព្រះគម្ពីររៀបរាប់ពីការរៀបចំនៃព្រះរាជាណាចក្រ? (ខ) តើការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះរាជាណាចក្រនឹងធ្វើអ្វីសំរាប់មនុស្សលោក?
១៩ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដាក់ជំនឿលើព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ នេះជា«ផ្ទៃមេឃថ្មី» ដែលសាវ័កពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «តែតាមសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ នោះយើងរាល់គ្នាទន្ទឹងចាំផ្ទៃមេឃថ្មីនិងផែនដីថ្មី ដែលមានសុទ្ធតែសេចក្ដីសុចរិតវិញ»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៣) «ផែនដីថ្មី» គឺជាសង្គមមនុស្សថ្មី ដែលនឹងគ្រប់គ្រងដោយ«ផ្ទៃមេឃថ្មី» គឺព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ។ នេះហើយជាការរៀបចំដែលព្រះបានបង្ហាញប្រាប់ ដោយចក្ខុនិមិត្តជូនសាវ័កយ៉ូហាន ដែលបានសរសេរថា៖ «រួចខ្ញុំឃើញផ្ទៃមេឃថ្មី នឹងផែនដីថ្មី ដ្បិតផ្ទៃមេឃមុន នឹងផែនដីមុនបានកន្លងបាត់ទៅហើយ . . . ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែកគេចេញ នឹងគ្មានសេចក្ដីស្លាប់ ឬសេចក្ដីសោកសង្រេង ឬសេចក្ដីយំទួញ ឬទុក្ខលំបាកណាទៀតឡើយ។ ដ្បិតសេចក្ដីមុនទាំងប៉ុន្មាន បានកន្លងបាត់ទៅហើយ»។—វិវរណៈ ២១:១, ៤
២០ សូមកត់សម្គាល់ថា ផែនដីថ្មីនឹងបានសុចរិត។ លក្ខណៈដ៏ទុច្ចរិតនឹងដកយកចេញ ដោយអំពើរបស់ព្រះ នៅឯសង្គ្រាមអើម៉ាគេដូន។ (វិវរណៈ ១៦:១៤, ១៦) ទំនាយនៅសុភាសិត ២:២១, ២២ ចែងដូចនេះថា៖ «ដ្បិតមនុស្សទៀងត្រង់នឹងអាស្រ័យនៅផែនដី ហើយមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍នឹងបាននៅជាប់ តែមនុស្សអាក្រកនឹងត្រូវកាត់ឲ្យសូនចេញពីផែនដីវិញ ហើយមនុស្សប្រទូសរ៉ាយនឹងត្រូវរំលើងចេញពីស្រុកទៅ»។ ហើយទំនុកដំកើង ៣៧:៩ សន្យាថា៖ «ពួកអ្នកដែលធ្វើអាក្រក់ នឹងត្រូវកាត់ចេញ តែអស់អ្នកដែលរង់ចាំព្រះយេហូវ៉ា នោះនឹងបានផែនដីជាមរដក»។ តើលោកអ្នកចង់រស់នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីបែបនេះទេឬ?
ទុកដាក់ជំនឿលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ
២១. ហេតុអ្វីក៏យើងអាចដាក់ជំនឿលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
២១ តើយើងអាចដាក់ជំនឿលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានទេ? សូមស្ដាប់នូវអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូលតាមព្យាការីរបស់ទ្រង់ឈ្មោះអេសាយ៖ «ចូរនឹកចាំពីការដែលកន្លងទៅហើយ តាំងពីបុរាណ ដ្បិតអញនេះហើយជាព្រះ ឥតមានណាទៀតឡើយ អញជាព្រះ ហើយគ្មានអ្នកណាដូចអញសោះ តាំងតែពីដើមដំបូង អញរមែងសម្ដែងប្រាប់ពីការដែលត្រូវមកខាងចុងបំផុត ហើយតាំងពីចាស់បុរាណ ក៏ប្រាប់ពីការដែលមិនទាន់មានមកដែរ ដោយពាក្យថាគំនិតសម្រេចរបស់អញនឹងស្ថិតស្ថេរនៅ អញនឹងធ្វើតាមបំណងចិត្តអញគ្រប់ប្រការ»។ នៅចុងខ១១ ចែងថា៖ «អញបានចេញវាចាហើយ អញនឹងធ្វើឲ្យការនោះកើតឡើងផង អញបានគិតសម្រេចស្រេចហើយ អញនឹងធ្វើការនោះឯង»។ (អេសាយ ៤៦:៩-១១) ត្រូវហើយ យើងអាចមានជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ានិងសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ ហាក់ដូចជាសេចក្ដីសន្យាទាំងនោះបានសម្រេចពិតរួចទៅហើយ។ ព្រះគម្ពីរបង្ហាញតាមរបៀបនេះថា៖ «រីឯសេចក្ដីជំនឿ នោះគឺជាចិត្តដែលដឹងជាក់ថា នឹងបានដូចសង្ឃឹម ជាសម្គាល់ពីការដែលមើលមិនឃើញ»។—ហេព្រើរ ១១:១
២២. ហេតុអ្វីក៏យើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងសម្រេចសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់?
២២ មនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាបនឹងបង្ហាញជំនឿបែបនេះ ពីព្រោះគេដឹងថា ទ្រង់នឹងបំពេញសេចក្ដីសន្យាទាំងនោះ។ ជាឧទាហរណ៍នៅទំនុកដំកើង ៣៧:២៩ យើងអានថា៖ «ពួកអ្នកសុចរិតនឹងបានស្រុកទុកជាមរដក ហើយនឹងនៅក្នុងស្រុកនោះជានិច្ច»។ តើយើងអាចជឿលើរឿងនេះទេ? ត្រូវហើយ ពីព្រោះហេព្រើរ ៦:១៨ ចែងថា៖ «ព្រះទ្រង់កុហកពុំបានទេ»។ តើព្រះជាម្ចាស់នៃផែនដី ដែលទ្រង់អាចប្រទានផែនដីឲ្យមនុស្សរាបទាបឬ? វិវរណៈ ៤:១១ ប្រកាសថា៖ «ទ្រង់បានបង្កើតរបស់សព្វសារពើមក ហើយគឺដោយបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់ហើយ ដែលរបស់ទាំងនោះបានកើតមក ហើយមាននៅផង»។ ដូច្នេះ ទំនុកដំកើង ២៤:១ ចែងថា៖ «ផែនដីនឹងសារពើនៅផែនដីជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតផែនដីហើយជាម្ចាស់នៃផែនដី ហើយនឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នកណាដែលមានជំនឿលើទ្រង់។ ដើម្បីស្ថាបនាការទុកចិត្តលើរឿងនេះ អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងបង្ហាញនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរក្សាសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ ចំពោះរាស្ត្រទ្រង់នៅអតីតកាល ព្រមទាំងចំពោះរាស្ត្រទ្រង់នៅសម័យយើងនេះ ហើយនូវហេតុដែលយើងអាចមានការទុកចិត្តទាំងស្រុងថា ទ្រង់នឹងធ្វើដូចនេះនៅអនាគតដែរ។
ចំណុចសំរាប់ពិនិត្យសាឡើងវិញ
◻ តើអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃមនុស្សទូទាំងប្រវត្ដិសាស្ត្រ?
◻ ហេតុអ្វីក៏យើងមិនទុកចិត្តលើមនុស្សសំរាប់អនាគតដ៏ប្រសើរនោះ?
◻ តើអ្វីជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះអនាគត?
◻ ហេតុអ្វីក៏យើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះនឹងសម្រេចសេចក្ដីសន្យាទាំងឡាយរបស់ទ្រង់?
[រូបភាពនៅទំព័រ២២]
ព្រះគម្ពីរចែងយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា៖ «ផ្លូវរបស់មនុស្សមិនស្រេច . . . ដំរង់ជំហានរបស់ខ្លួន»។—យេរេមា ១០:២៣
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
Bomb: U.S. National Archives photo; famished children: WHO/OXFAM; refugees: UN PHOTO 186763/J. Isaac; Mussolini and Hitler: U.S. National Archives photo