ព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ គឺជាការគ្រប់គ្រងថ្មីរបស់ផែនដី
«នគរ១ . . . នឹងបំបាក់បំបែក ហើយលេបបំបាត់នគរទាំងនោះវិញ នគរនោះនឹងស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច»។—ដានីយ៉ែល ២:៤៤
១. តើយើងអាចមានទំនុកចិត្តយ៉ាងណាលើព្រះគម្ពីរ?
ព្រះគម្ពីរជាការលាតត្រដាងរបស់ព្រះជូនមនុស្សជាតិ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «កាលអ្នករាល់គ្នាបាន ទទួលព្រះបន្ទូល ជាដំណឹងពីព្រះ ដោយសារយើងខ្ញុំ នោះមិនបានទទួល ទុកដូចជាពាក្យរបស់មនុស្សទេ បានទទួល តាមភាពដ៏ពិតនៃដំណឹងនោះវិញ គឺជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ»។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ២:១៣) ព្រះគម្ពីរមានពត៌មានដែលយើងត្រូវការដើម្បីឲ្យស្គាល់ព្រះ ពត៌មានអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈ គោលបំណង និងសេចក្ដីតម្រូវរបស់ទ្រង់ចំពោះយើង។ ព្រះគម្ពីរមានឱវាទដ៏ល្អបំផុតស្តីអំពីជីវភាពគ្រួសារ និងចរិយាដែលគួរមានជាប្រចាំថ្ងៃ។ ព្រះគម្ពីររៀបរាប់យ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីទំនាយទាំងឡាយ ដែលបានត្រូវសម្រេចនៅអតីតកាល ដែលកំពុងតែសម្រេចឥឡូវនេះ ព្រមទាំងទំនាយដែលនឹងត្រូវសម្រេចនៅនាអនាគតកាល។ ត្រូវហើយ«គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្ដាលឲ្យតែងទេ ក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅដំរង់ នឹងការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្ដីសុចរិត ដើម្បីឲ្យអ្នកសំណប់របស់ព្រះបានគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយមានគ្រប់ទាំងចំណេះសំរាប់នឹងធ្វើការល្អគ្រប់មុខ»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧
២. តើព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់អំពីផ្ទៃរឿងទាំងមូលនៃព្រះគម្ពីរយ៉ាងដូចម្ដេច?
២ ផ្ទៃរឿងទាំងមូលរបស់ព្រះគម្ពីរគឺជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុត នោះគឺថា៖ ការធ្វើយុត្ដិកម្មនៃអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះ (សិទ្ធិរបស់ទ្រង់ដើម្បីគ្រប់គ្រង) តាមរយៈព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌របស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូបានធ្វើឲ្យព្រះរាជាណាចក្រនោះ ជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់។ «ព្រះយេស៊ូវក៏ចាប់តាំងប្រកាស ដោយមានបន្ទូលថា៖ ‹ចូរប្រែចិត្តឡើង ដ្បិតនគរស្ថានសួគ៌ជិតដល់ហើយ›»។ (ម៉ាថាយ ៤:១៧) ទ្រង់បានបង្ហាញថា ព្រះរាជាណាចក្រគួរតែមានអាទិភាពយ៉ាងណាក្នុងជីវិតរបស់យើង ដោយដាស់តឿនថា៖ «ចូរស្វែងរកនគរ នឹងសេចក្ដីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន»។ (ម៉ាថាយ ៦:៣៣) ទ្រង់បានបង្ហាញថាមានសារៈសំខាន់ណាស់ ដោយបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យអធិស្ឋានទៅព្រះថា៖ «សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់ សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសំរេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ»។—ម៉ាថាយ ៦:១០
ការគ្រប់គ្រងថ្មីរបស់ផែនដី
៣. ហេតុអ្វីក៏ព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះមានសារៈសំខាន់ចំពោះយើងម្ល៉េះ នៅពេលឥឡូវនេះ?
៣ ហេតុអ្វីក៏ព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះមានសារៈសំខាន់ម្ល៉េះចំពោះមនុស្សជាតិ? ពីព្រោះមិនយូរប៉ុន្មានទៀត ព្រះរាជាណាចក្រនេះនឹងចាត់វិធានការដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរជារៀងរហូត នូវការគ្រប់គ្រងនៃផែនដីនេះ។ ទំនាយនៅដានីយ៉ែល ២:៤៤ ចែងថា៖ «រីឯនៅគ្រានៃស្តេចទាំងនោះ[ដែលកំពុងតែគ្រប់គ្រងលើផែនដី] ព្រះនៃស្ថានសួគ៌ទ្រង់នឹងតាំងនគរ១ឡើង[រដ្ឋាភិបាលមួយនៅស្ថានសួគ៌] ដែលមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ ហើយអំណាចហ្លួងក៏មិនត្រូវផ្ទេរដល់សាសន៍ដទៃណាដែរ គឺនឹងបំបាក់បំបែក ហើយលេបបំបាត់នគរទាំងនោះវិញ[រដ្ឋាភិបាលទាំងប៉ុន្មានលើផែនដី] នគរនោះនឹងស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច»។ នៅពេលដែលព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌របស់ព្រះគ្រប់គ្រងទាំងស្រុង នោះមនុស្សជាតិនឹងលែងកាន់កាប់ផែនដីទៀតហើយ។ ការគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្សដែលមិនជាទីពេញចិត្តនិងមានភាពបែកបាក់គ្នានោះ ជាអ្វីដែលនឹងកន្លងបាត់ទៅជារៀងរហូត។
៤, ៥. (ក) ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូមានសមត្ថភាពជាងគេបំផុត ដើម្បីធ្វើជាស្តេចនៃព្រះរាជាណាចក្រ? (ខ) តើកិច្ចការអ្វីដែលព្រះយេស៊ូនឹងមាននៅនាអនាគតនេះ?
៤ អ្នកគ្រប់គ្រងដ៏សំខាន់ជាងគេនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាបុគ្គលដែលមានសមត្ថភាពជាងគេបំផុត គឺព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូ។ មុននឹងយាងមកផែនដីនេះ ទ្រង់បានមានអត្ថិភាពនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ ជា«មេជាង» ដោយព្រោះទ្រង់ជាការបង្កើតរបស់ព្រះមុនគេបង្អស់។ (សុភាសិត ៨:២២-៣១) «ដែលទ្រង់ជារូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ ជាបងច្បងនៃគ្រប់ទាំងអស់ ដែលព្រះបានបង្កើតមក ដ្បិតគឺទ្រង់ហើយ ដែលបង្កើតគ្រប់ទាំងអស់ ទាំងរបស់នៅស្ថានសួគ៌ នឹងនៅផែនដី»។ (កូល៉ុស ១:១៥, ១៦) ហើយនៅពេលដែលព្រះបានបញ្ជូនព្រះយេស៊ូឲ្យមកផែនដី នោះទ្រង់បានធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យព្រះក្នុងគ្រប់ប្រការ។ ទ្រង់បានស៊ូទ្រាំការសាកល្បងដ៏ពិបាកបំផុត ហើយបានសោយទិវង្គតដោយស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់។—យ៉ូហាន ៤:៣៤; ១៥:១០
៥ ព្រះយេស៊ូបានទទួលរង្វាន់ដោយព្រោះសេចក្ដីស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ រហូតដល់សោយទិវង្គត។ ព្រះទ្រង់បានប្រោសព្រះយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញទៅស្ថានសួគ៌ ហើយបានប្រទានឲ្យទ្រង់នូវសិទ្ធិជាស្តេចនៃព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌។ (កិច្ចការ ២:៣២-៣៦) ជាស្តេចនៃព្រះរាជាណាចក្រ នោះព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូនឹងមានកិច្ចការដែលគួរឲ្យស្ងើចពីព្រះ ដើម្បីនាំមុខសត្តនិករវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងក្លាជាច្រើនអនេក និងដើម្បីដកចេញនូវការគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្សពីផែនដីនេះ ថែមទាំងកំចាត់ចេញពីផែនដីយើងនូវអំពើអាក្រក់ជួជាតិទាំងអស់។ (សុភាសិត ២:២១, ២២; ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៦-៩; វិវរណៈ ១៩:១១-២១; ២០:១-៣) រួចមក ព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌របស់ព្រះដែលនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នឹងជាអំណាចគ្រប់គ្រងថ្មី ជារដ្ឋាភិបាលតែមួយគត់ដែលគ្រប់គ្រងទៅលើផែនដីទាំងមូលនេះ។—វិវរណៈ ១១:១៥
៦. តើការគ្រប់គ្រងបែបណាដែលយើងអាចសង្ឃឹមថានឹងមានពីស្តេចនៃព្រះរាជាណាចក្រនេះ?
៦ បន្ទូលរបស់ព្រះចែងអំពីអ្នកគ្រប់គ្រងថ្មីរបស់ផែនដីនេះថា៖ «នោះបានប្រទានឲ្យទ្រង់មានអំណាចគ្រប់គ្រង នឹងសិរីល្អ ព្រមទាំងឲ្យមានរាជ្យផង ដើម្បីឲ្យបណ្ដាជនទាំងឡាយ សាសន៍ដទៃ នឹងមនុស្សគ្រប់ភាសា បានគោរពដល់ទ្រង់»។ (ដានីយ៉ែល ៧:១៤) ពីព្រោះព្រះយេស៊ូនឹងយកតម្រាប់តាមសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ នោះនឹងមានសន្ដិភាពនិងសុភមង្គលដ៏បរិបូរនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ៥:៥; យ៉ូហាន ៣:១៦; យ៉ូហានទី១ ៤:៧-១០) «ឯសេចក្ដីចំរើននៃរដ្ឋបាលទ្រង់នឹងសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ទ្រង់ នោះនឹងមិនចេះផុត . . . ដើម្បីនឹងតាំងឡើង ហើយទប់ទល់ ដោយសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ នឹងសេចក្ដីសុចរិត»។ (អេសាយ ៩:៧) នេះគឺជាប្រសិទ្ធិពរយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! ដោយមានអ្នកគ្រប់គ្រងមួយអង្គ ដែលគ្រប់គ្រងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ យុត្ដិធម៌ និងសេចក្ដីសុចរិតនោះ។ ដូច្នេះហើយ ពេត្រុសទី២ ៣:១៣ បានទាយប្រាប់ថា៖ «តែតាមសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ នោះយើងរាល់គ្នាទន្ទឹងចាំផ្ទៃមេឃថ្មី[ព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌របស់ព្រះ] នឹងផែនដីថ្មី[សង្គមផែនដីថ្មី] ដែលមានសុទ្ធតែសេចក្ដីសុចរិតវិញ»។
៧. តើម៉ាថាយ ២៤:១៤ កំពុងតែសម្រេចនៅសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ យ៉ាងប្រាកដហើយ ព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះគឺជាដំណឹងល្អបំផុតចំពោះមនុស្សគ្រប់រូប ដែលស្រឡាញ់អ្វីដែលត្រឹមត្រូវនោះ។ ហេតុដូច្នេះហើយ នេះជាផ្នែកនៃទីសម្គាល់ដែលថាយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុង«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់»នៃរបបលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះ ព្រះយេស៊ូបានទាយប្រាប់ថា៖ «ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍ នោះទើបនឹងបានដល់ចុងបំផុត»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥; ម៉ាថាយ ២៤:១៤) ទំនាយនេះកំពុងតែសម្រេចនៅឥឡូវនេះ កាលដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប្រមាណប្រាំមួយលាននាក់ក្នុង២៣៤ប្រទេស ចំណាយជាងមួយពាន់លានម៉ោងក្នុងមួយឆ្នាំ ប្រាប់អ្នកដទៃអំពីព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ។ ដោយសមត្រឹមត្រូវ កន្លែងថ្វាយបង្គំរបស់គេ ដែលមានប្រមាណ៩០.០០០ក្រុមជំនុំទូទាំងពិភពលោក គឺបានហៅជាសាលព្រះរាជាណាចក្រ។ នៅទីនោះ មនុស្សមករៀនអំពីរដ្ឋាភិបាលថ្មី ដែលនឹងចូលកាន់តំណែង។
អ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយ
៨, ៩. (ក) តើពួកអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយព្រះគ្រីស្ទនឹងយកមកពីណា? (ខ) តើយើងអាចមានទំនុកចិត្តអ្វីលើការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចនេះ និងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយទ្រង់នោះ?
៨ គឺនឹងមានអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅស្ថានសួគ៌។ វិវរណៈ ១៤:១-៤ បានទាយប្រាប់ថាមានមនុស្ស១៤៤.០០០នាក់ នឹងត្រូវយក«ចេញពីពួកមនុស្សលោក» ហើយនឹងបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ឲ្យមានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌។ ពួកអ្នកទាំងនេះរួមបញ្ចូលមនុស្សប្រុសស្រី ដែលបានបំរើព្រះព្រមទាំងគ្នីគ្នារបស់គេ ដោយជាជាងឲ្យគេបំរើខ្លួនឯងវិញនោះ។ «អ្នកទាំងនោះនឹងធ្វើជាពួកសង្ឃនៃព្រះ នឹងព្រះគ្រីស្ទ ហើយនឹងសោយរាជ្យជាមួយនឹងទ្រង់អស់១ពាន់ឆ្នាំ»។ (វិវរណៈ ២០:៦) ពួកគេមានចំនួនតិចជាងឆ្ងាយណាស់ពី«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចនឹងរាប់បានឡើយ គេមកពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា» ដែលនឹងរួចរស់ជីវិតពីទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះ។ ពួកអ្នកទាំងនេះក៏បំរើព្រះ«នៅក្នុងព្រះវិហារទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ»ដែរ ប៉ុន្តែពួកគេឥតមានចំណែកខាងស្ថានសួគ៌ទេ។ (វិវរណៈ ៧:៩, ១៥) ពួកគេធ្វើជាគ្រឹះនៃផែនដីថ្មីជាអនុរាស្ត្ររបស់ព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌។—ទំនុកដំកើង ៣៧:២៩; យ៉ូហាន ១០:១៦
៩ ក្នុងការជ្រើសរើសអស់អ្នកដែលនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសមនុស្សដ៏ស្មោះត្រង់ ដែលបានដកពិសោធនូវបញ្ហាទាំងអស់ក្នុងជីវិតនោះ។ ពួកស្តេចនិងពួកសង្ឃទាំងនេះ ក៏បានដកពិសោធអ្វីៗទាំងអស់ ដែលមនុស្សយើងបានដកពិសោធនោះដែរ។ ដូច្នេះជីវិតរបស់គេនៅលើផែនដី នឹងបង្កើនឲ្យគេមានសមត្ថភាពបន្ថែម ដើម្បីគ្រប់គ្រងលើមនុស្សលោក។ សូម្បីតែព្រះយេស៊ូអង្គទ្រង់ក៏«បានរៀនស្ដាប់បង្គាប់ ដោយសារការដែលទ្រង់រងទុក្ខលំបាកទាំងប៉ុន្មាននោះដែរ»។ (ហេព្រើរ ៥:៨) សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍អំពីទ្រង់ថា៖ «ដ្បិតសំដេចសង្ឃនៃយើង ទ្រង់មិនមែនមិនអាចនឹងអាណិតអាសូរ ដល់សេចក្ដីកំសោយរបស់យើងរាល់គ្នានោះទេ ព្រោះទ្រង់បានត្រូវសេចក្ដីល្បួងគ្រប់យ៉ាង ដូចជាយើងរាល់គ្នាដែរ តែឥតធ្វើបាបឡើយ»។ (ហេព្រើរ ៤:១៥) ជាការគួរឲ្យសម្រាលទុក្ខមែនហ្ន៎! ដែលនៅក្នុងពិភពលោកថ្មីដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ នោះមនុស្សនឹងមានពួកស្តេចនិងពួកសង្ឃដែលគ្រប់គ្រងលើគេ ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងដោយការអាណិតអាសូរ។
តើព្រះរាជាណាចក្រនេះមានក្នុងគោលបំណងរបស់ព្រះឬទេ?
១០. ហេតុអ្វីក៏ព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌ មិនមែនជាគោលបំណងដំបូងរបស់ព្រះនោះ?
១០ តើព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌នេះជាផ្នែកនៃគោលបំណងដំបូងរបស់ព្រះ ពេលដែលទ្រង់បានបង្កើតអ័ដាមនិងអេវ៉ានោះទេ? នៅក្នុងដំណើររឿងនៃលោកុប្បត្តិអំពីការបង្កើត គឺឥតមានរៀបរាប់អំពីព្រះរាជាណាចក្រមួយដែលនឹងគ្រប់គ្រងមនុស្សលោកឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់គេ ហើយឲ្យតែពួកគេបានស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ នោះគឺមិនចាំបាច់ឲ្យមានការគ្រប់គ្រងណាទៀតឡើយ។ លោកុប្បត្តិជំពូកទីមួយបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយអ័ដាមនិងអេវ៉ា ប្រហែលជាតាមរយៈបុត្រច្បងរបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌។ ដំណើររឿងនេះបានប្រើឃ្លាដូចជា «ទ្រង់មានបន្ទូលថា» និង‹ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូល›ទៅគេ។—លោកុប្បត្តិ ១:២៨, ២៩; យ៉ូហាន ១:១
១១. តើមនុស្សលោកបានមានការចាប់ផ្ដើមដ៏ល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍យ៉ាងណា?
១១ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ព្រះទ្រង់ទតគ្រប់ទាំងរបស់ដែលទ្រង់បានធ្វើនោះ ក៏ឃើញថា ទាំងអស់ជាការល្អប្រពៃ»។ (លោកុប្បត្តិ ១:៣១) អ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងសួនច្បារអេដែន គឺល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទាំងអស់។ អ័ដាមនិងអេវ៉ាបានរស់នៅក្នុងសួនមនោរម្យ។ ពួកគេមានគំនិតគ្រប់ល័ក្ខណ៍និងរូបកាយគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដែរ។ ពួកគេអាចប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយព្រះដ៏ជាអ្នកបង្កើតគេ ហើយទ្រង់ក៏ប្រស្រ័យទាក់ទងនឹងគេដែរ។ ហើយដោយចេះតែស្មោះត្រង់ នោះពួកគេអាចមានកូនៗដ៏ល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ គឺមិនត្រូវការចាំបាច់នូវរដ្ឋាភិបាលថ្មីនៅស្ថានសួគ៌នោះទេ។
១២, ១៣. កាលដែលមនុស្សល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍បានកើនឡើង ហេតុអ្វីក៏ព្រះនៅតែអាចប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយពួកគេបាននោះ?
១២ កាលដែលក្រុមគ្រួសារមនុស្សបានកើនច្រើនឡើង តើព្រះទ្រង់នឹងប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយគេយ៉ាងដូចម្ដេច? ចូរពិចារណាមើលផ្កាយទាំងឡាយនៅក្នុងមេឃ។ ផ្កាយទាំងនេះបានត្រូវដាក់ជាមួយគ្នាក្នុងសកលលោកជាកញ្ចុំៗ ដែលហៅថាតារាវលី។ តារាវលីខ្លះមានមួយពាន់លានផ្កាយ។ តារាវលីខ្លះទៀតមានប្រមាណ១លានលានផ្កាយ។ ហើយពួកអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រស្មានថាមានប្រមាណ១០០ពាន់លានតារាវលី ដែលអាចមើលឃើញក្នុងសកលលោកយើងនេះ! ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះដ៏ជាអ្នកបង្កើតមានបន្ទូលថា៖ «ចូរងើយភ្នែកឯងមើលទៅលើ ហើយពិចារណាពីអ្នកណាដែលបានបង្កើតរបស់ទាំងនេះ ដែលនាំពួកពលបរិវារចេញមកតាមចំនួនដូច្នេះ ទ្រង់ក៏ហៅរបស់ទាំងនោះតាមឈ្មោះរៀងរាល់តួ ដោយព្រះចេស្ដាដ៏ធំរបស់ទ្រង់ ហើយគ្មានណាមួយខានឡើយ ដោយព្រោះតេជានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លាដែរ»។—អេសាយ ៤០:២៦
១៣ ដោយព្រោះព្រះអាចចាំផ្កាយនិងតារាវលីទាំងឡាយ យ៉ាងប្រាកដណាស់គឺមិនជាបញ្ហាចំពោះទ្រង់ ឲ្យចាំចំនួនដ៏តិចជាងនៃមនុស្សឡើយ។ សូម្បីតែឥឡូវ ពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់រាប់លាននាក់អធិស្ឋានទៅរកទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ សេចក្ដីអធិស្ឋានទាំងនោះទៅដល់ព្រះមួយរំពេចភ្លាម។ ដូច្នេះការប្រស្រ័យទាក់ទងនឹងមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទាំងអស់ មិនជាបញ្ហាចំពោះទ្រង់ឡើយ។ ទ្រង់មិនត្រូវការជាចាំបាច់នូវព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌ដើម្បីឲ្យចងចាំពួកគេនោះទេ។ នេះជារបៀបរៀបចំដ៏អស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! ដោយមានព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគ្រប់គ្រង នោះអាចទាក់ទងដោយចំៗជាមួយទ្រង់ និងដើម្បីឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃការមិនចេះស្លាប់ ដោយរស់នៅជារៀងរហូតលើផែនដីមនោរម្យ។
«មិនស្រេចនៅខ្លួនគេទេ»
១៤. ហេតុអ្វីក៏មនុស្សលោកត្រូវការនូវការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូត?
១៤ ក៏ប៉ុន្តែមនុស្សលោក ទោះជាពួកគេជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ក៏ដោយ ក៏ត្រូវការនូវការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូតដែរ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបង្កើតគេឲ្យមានសមត្ថភាពបានជោគជ័យ ដោយឥតពឹងទៅលើការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ នោះហើយជាក្រិត្យវិន័យរបស់មនុស្សលោក ដូចជាព្យាការីយេរេមាបានទទួលស្គាល់ថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ទូលបង្គំដឹងថា ផ្លូវរបស់មនុស្សមិនស្រេចនៅខ្លួនគេទេ ហើយដែលដំរង់ជំហានរបស់ខ្លួន នោះក៏មិនស្រេចនៅមនុស្សដែលដើរដែរ។ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមផ្ចាលទូលបង្គំចុះ»។ (យេរេមា ១០:២៣, ២៤) គឺនឹងប្រកបដោយភាពល្ងង់ខ្លៅហើយ បើមនុស្សលោកគិតថាគេអាចគ្រប់គ្រងសង្គមនេះដោយជោគជ័យ ដោយមិនឲ្យព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់គ្រងលើពួកគេនោះ។ នេះនឹងខុសផ្ទុយពីរបៀបដែលគេបានត្រូវបង្កើតមកហើយ។ ភាពមិនពឹងលើការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក្រោយមកនឹងពិតជាមានអត្តទត្ថភាព សេចក្ដីស្អប់ ភាពសាហាវព្រៃផ្សៃ អំពើឃោរឃៅ សង្គ្រាម និងសេចក្ដីស្លាប់ជាពុំខាន។ ‹មនុស្សនឹងត្រួតត្រាលើមនុស្ស ដែលធ្វើឲ្យគេរងទុក្ខវេទនា›។—សាស្ដា ៨:៩
១៥. តើបានមានលទ្ធផលយ៉ាងណា ពីការសម្រេចចិត្តដ៏អាក្រក់របស់ឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើង?
១៥ គួរឲ្យសោកស្ដាយមែន ដែលឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងបានសម្រេចចិត្តថា ពួកគេមិនត្រូវការព្រះឲ្យធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេទេ ហើយពួកគេបានសម្រេចចិត្តរស់នៅ ដោយឥតពឹងពាក់លើទ្រង់។ ជាលទ្ធផល ព្រះទ្រង់ក៏លែងទ្រទ្រង់ពួកគេឲ្យមានភាពគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទៀត។ ឥឡូវនេះ ពួកគេហាក់ដូចជាគ្រឿងប្រើអគ្គីសនី ដែលបានដាច់ពីប្រភពអគ្គីសនី។ ដូច្នេះនៅពេលក្រោយមក ពួកគេនឹងបង្អង់ល្បឿនហើយក៏ឈប់ ដោយទទួលមរណភាព។ ពួកគេបានក្លាយទៅជាគំរូដែលមានខ្ចោះ ហើយពួកគេអាចផ្ដល់ស្ថានភាពនោះទៅដល់កូនចៅរបស់គេ។ (រ៉ូម ៥:១២) «[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់ជាថ្មដា ការរបស់ទ្រង់សុទ្ធតែគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដ្បិតអស់ទាំងផ្លូវទ្រង់ សុទ្ធតែប្រកបដោយយុត្ដិធម៌ . . . គេបានបង្ខូចខ្លួនហើយ សេចក្ដីសៅហ្មងរបស់គេមិនមែនជារបស់ពួកកូនទ្រង់ទេ គេជាដំណមនុស្សវៀចហើយក្រវិចក្រវៀន»។ (ចោទិយកថា ៣២:៤, ៥) ពិតមែន សត្តនិករវិញ្ញាណដ៏បះបោរដែលបានក្លាយទៅជាសាតាំង បានមានឥទ្ធិពលលើអ័ដាមនិងអេវ៉ា ក៏ប៉ុន្តែពួកគេមានសតិដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ ហើយអាចបដិសេធចោលនូវយោបល់ដ៏អាក្រក់របស់វា។—លោកុប្បត្តិ ៣:១-១៩; យ៉ាកុប ៤:៧
១៦. តើប្រវត្ដិសាស្ត្រផ្ដល់ភស្តុតាងយ៉ាងណា ចំពោះលទ្ធផលមកពីការមិនពឹងពាក់លើព្រះនោះ?
១៦ ប្រវត្ដិសាស្ត្រផ្ដល់ភស្តុតាងដែលមានច្រើនចំពោះលទ្ធផលនៃភាពមិនពឹងពាក់លើព្រះ។ រាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ មនុស្សលោកបានសាកល្បងគ្រប់បែបយ៉ាងនៃការគ្រប់គ្រង ហើយប្រព័ន្ធខាងសេដ្ឋកិច្ចនិងរបបសង្គមទាំងអស់របស់មនុស្ស។ ក៏ប៉ុន្តែ អំពើអាក្រក់ជួជាតិបន្ត«មានជំនឿនជឿនទៅខាងសេចក្ដីអាក្រក់ កាន់តែខ្លាំងឡើង»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៣) សតវត្សទី២០បានសឲ្យឃើញអំពីរឿងនោះ។ សតវត្សនោះគឺមានពេញដោយសេចក្ដីស្អប់ដ៏សាហាវព្រៃផ្សៃ និងអំពើឃោរឃៅបំផុត សង្គ្រាម សេចក្ដីស្រេកឃ្លាន ភាពក្រីក្រ និងការរងទុក្ខវេទនាច្រើនជាងពេលណាៗទៅទៀតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រ។ ហើយទោះជាមានការជឿនលឿនខាងវិជ្ជាពេទ្យក៏ដោយ មិនយូរមិនឆាប់ មនុស្សគ្រប់គ្នានៅតែស្លាប់ទៅវិញ។ (សាស្ដា ៩:៥, ១០) ដោយខំតម្រង់ជំហានរបស់គេ នោះមនុស្សលោកបានអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនទទួលរងគ្រោះពីសាតាំងនិងពួកបិសាចរបស់វា ដល់ម្ល៉េះដែលព្រះគម្ពីរហៅសាតាំងជា«ព្រះរបស់លោកីយនេះ»។—កូរិនថូសទី២ ៤:៤
អំណោយទាននៃចិត្តសេរី
១៧. តើអំណោយទានរបស់ព្រះជាចិត្តសេរីត្រូវឲ្យប្រើយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សធ្វើតាមតែចិត្តគេដូច្នេះ? ពីព្រោះទ្រង់បានបង្កើតគេដោយមានអំណោយទានជាចិត្តសេរីដ៏អស្ចារ្យ ដែលជាញាណសតិនៃសេរីភាពខាងការជ្រើសរើស។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «កន្លែងណាដែលមានព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ នោះក៏មានសេរីភាពដែរ»។ (កូរិនថូសទី២ ៣:១៧) គ្មានអ្នកណាម្នាក់ចង់ធ្វើជាមនុស្សយន្ត ដោយឲ្យអ្នកណាម្នាក់ទៀតសម្រេចចិត្តរាល់តែដងនូវអ្វីដែលគាត់នឹងនិយាយ ព្រមទាំងធ្វើនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យមនុស្សប្រើឲ្យបានត្រឹមត្រូវនូវអំណោយទាននោះជាចិត្តសេរី ឲ្យបានឃើញនូវប្រាជ្ញានៃការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ហើយរក្សានូវការចុះចូលនឹងទ្រង់។ (កាឡាទី ៥:១៣) ដូច្នេះសេរីភាពគឺមិនមានទាំងស្រុងនោះទេ ព្រោះនេះនឹងនាំឲ្យមានអនាធិបតេយ្យ។ គឺត្រូវប្រើសេរីភាពឲ្យបានត្រឹមត្រូវក្នុងព្រំដែននៃក្រិត្យវិន័យល្អប្រសើររបស់ព្រះ។
១៨. តើព្រះទ្រង់បានសម្ដែងឲ្យឃើញអ្វី ដោយអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សប្រើការជ្រើសរើសដោយចិត្តសេរីនោះ?
១៨ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យក្រុមគ្រួសារមនុស្សធ្វើតាមផ្លូវរបស់ខ្លួននោះ ព្រះបានសម្ដែងឲ្យឃើញជាស្ថាពរថា យើងត្រូវការការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់។ របៀបគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ គឺអធិបតេយ្យភាពរបស់ទ្រង់ ជាផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវតែមួយគត់។ ការគ្រប់គ្រងនេះនាំឲ្យមានសុភមង្គល ភាពស្កប់ស្កល់ចិត្ត និងភាពចំរើនយ៉ាងខ្លាំងបំផុត។ នេះគឺពីព្រោះសតិនិងរូបកាយរបស់យើង បានត្រូវបង្កើតមកដោយព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យមានដំណើរប្រសើរបំផុត កាលដែលមានការសមស្របនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់។ «អញនេះ គឺយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ជាអ្នកដែលបង្រៀនឲ្យឯងបានទទួលប្រយោជន៍ ហើយក៏នាំឯងទៅក្នុងផ្លូវដែលឯងគួរដើរ»។ (អេសាយ ៤៨:១៧) ការជ្រើសរើសដោយចិត្តសេរីក្នុងព្រំដែននៃក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ មិនមែនជាបន្ទុកទេ ក៏ប៉ុន្តែនឹងនាំឲ្យមានអាហារ ផ្ទះសម្បែង សិល្បៈ និងភ្លេងគ្រប់បែបយ៉ាងដ៏ជាទីចូលចិត្តវិញ។ បើបានអនុវត្តត្រឹមត្រូវ នូវចិត្តសេរីនឹងនាំឲ្យមានជីវិតដ៏អស្ចារ្យ ដែលជាប់ចិត្តជានិច្ចក្នុងផែនដីមនោរម្យ។
១៩. តើទីភ្នាក់ងារអ្វីដែលព្រះប្រើដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សលោកផ្សះផ្សានឹងទ្រង់នោះ?
១៩ ប៉ុន្តែ ដោយការសម្រេចចិត្តដ៏ខុសរបស់គេ នោះមនុស្សលោកក៏បានឃ្លាតចេញឆ្ងាយពីព្រះយេហូវ៉ា ក្លាយទៅជាមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដែលចេះតែឱនថយទៅរហូតដល់ស្លាប់។ ដូច្នេះពួកគេត្រូវការទ្រង់ឲ្យរំដោះគេចេញពីស្ថានភាពដ៏សោកស្ដាយនេះ ហើយនាំឲ្យមានទំនាក់ទំនងត្រឹមត្រូវជាមួយនឹងព្រះ ជាកូនប្រុសស្រីរបស់ទ្រង់។ ទីភ្នាក់ងារដែលព្រះបានប្រើដើម្បីសម្រេចរឿងនេះ គឺតាមរយៈព្រះរាជាណាចក្រ និងអ្នកលោះគឺជាព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) តាមរយៈរបៀបរៀបចំនេះ ពួកមនុស្សដែលបានប្រែចិត្តដោយស្មោះ ដូចជាកូនបង្ហិនទ្រព្យក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ នឹងបានផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះវិញ ហើយទ្រង់នឹងទទួលពួកគេមកវិញ ជាកូនៗរបស់ទ្រង់។—លូកា ១៥:១១-២៤; រ៉ូម ៨:២១; កូរិនថូសទី២ ៦:១៨
២០. តើគោលបំណងរបស់ព្រះនឹងត្រូវសម្រេចដោយព្រះរាជាណាចក្រនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបានត្រូវសម្រេចនៅលើផែនដីនេះជាពុំខាន។ (អេសាយ ១៤:២៤, ២៧; ៥៥:១១) តាមរយៈព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះព្រះទ្រង់នឹងធ្វើយុត្ដិកម្មយ៉ាងពេញលេញ (សឲ្យឃើញ)នូវសិទ្ធិរបស់ទ្រង់ជាព្រះមហាក្សត្ររបស់យើង។ ព្រះរាជាណាចក្រនេះនឹងនាំឲ្យមានទីបញ្ចប់ដល់ការគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្ស និងរបស់ពួកបិសាចទៅលើផែនដីនេះ ហើយមានតែព្រះរាជាណាចក្រនេះទេ ដែលនឹងគ្រប់គ្រងពីស្ថានសួគ៌អស់មួយពាន់ឆ្នាំនោះ។ (រ៉ូម ១៦:២០; វិវរណៈ ២០:១-៦) ក៏ប៉ុន្តែក្នុងកំឡុងពេលនោះ តើភាពខ្ពង់ខ្ពស់នៃការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នឹងត្រូវសម្ដែងឲ្យឃើញយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយបន្ទាប់ពីមួយពាន់ឆ្នាំ តើព្រះរាជាណាចក្រនេះនឹងមានមុខនាទីយ៉ាងណា? អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពិនិត្យមើលនូវសំនួរទាំងនេះ។
ចំណុចផ្សេងៗសំរាប់រៀនសាឡើងវិញ
• តើផ្ទៃរឿងទាំងមូលនៃព្រះគម្ពីរជាអ្វី?
• តើអ្នកណាដែលមានចំណែកក្នុងការគ្រប់គ្រងថ្មីរបស់ផែនដីនេះ?
• ហេតុអ្វីក៏ការគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្សដោយមិនពឹងពាក់ទៅលើព្រះ ពុំអាចទទួលបានជោគជ័យឡើយ?
• តើចិត្តសេរីត្រូវឲ្យអនុវត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
ការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ដោយការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ តាមរយៈព្រះរាជាណាចក្រ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
នៅក្នុងប្រទេសនិមួយៗ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ារាប់ទុកព្រះរាជាណាចក្រជាការបង្រៀនដ៏សំខាន់បំផុតរបស់គេ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ប្រវត្ដិសាស្ត្រផ្ដល់ភស្តុតាងនូវលទ្ធផលដ៏អាក្រក់មកពីការមិនពឹងពាក់ទៅលើព្រះ
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
WWI soldiers: U.S. National Archives photo; concentration camp: Oświęcim Museum; child: UN PHOTO 186156/J. Isaac