សេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម
ការណែនាំក្នុងគម្ពីរស្តីអំពីការលែងលះគ្នានិងការបែកលំនៅសង្វាស
ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យអ្នកដែលរៀបការនៅស្មោះត្រង់នឹងពាក្យសច្ចាដែលពួកគេបានពោលពេលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្សំផ្គុំបុរសនិងស្ត្រីទី១ជាប្ដីប្រពន្ធ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សប្រុសនឹង . . . នៅជាប់នឹងប្រពន្ធវិញ ហើយអ្នកទាំង២នោះ នឹងត្រឡប់ជាសាច់តែ១សុទ្ធ»។ ក្រោយមក លោកយេស៊ូគ្រិស្តបានលើកឡើងពាក្យនោះម្ដងទៀត ហើយបានបន្ថែមថា៖ «កុំឲ្យអ្នកណាពង្រាត់គូដែលព្រះបានផ្សំផ្គុំឡើយ»។ (លោកុប្បត្តិ ២:២៤; ម៉ាថាយ ១៩:៣-៦) ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថាអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាចំណងមួយដែលត្រូវស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត ហើយដែលមានតែសេចក្ដីស្លាប់ប៉ុណ្ណោះអាចផ្ដាច់បាន។ (កូរិនថូសទី១ ៧:៣៩) ដោយសារអាពាហ៍ពិពាហ៍ជារបៀបរៀបចំដ៏ពិសិដ្ឋមួយ នោះការលែងលះគ្នាមិនមែនជារឿងស្រាលឡើយ។ តាមពិត ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ការលែងលះគ្នាបើគ្មានមូលដ្ឋានលើបទគម្ពីរ។—ម៉ាឡាគី ២:១៥, ១៦
តើបទគម្ពីរអនុញ្ញាតឲ្យលែងលះគ្នានៅពេលណា? ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ការផិតក្បត់និងអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ (លោកុប្បត្តិ ៣៩:៩; សាំយូអែលទី២ ១១:២៦, ២៧; ទំនុកតម្កើង ៥១:៤) លោកចាត់ទុកអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទជាអ្វីដែលគួរខ្ពើមឆ្អើមដល់ម្ល៉េះបានជាលោកអនុញ្ញាតឲ្យលែងលះគ្នាបើគូរបស់ខ្លួនប្រព្រឹត្តអំពើនោះ។ (ដើម្បីយល់ថាអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ សូមមើលជំពូកទី៩ វគ្គ៧ ដែលពន្យល់អំពីរឿងនោះ)។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យប្ដីឬប្រពន្ធដែលគ្មានទោសកំហុស មានសិទ្ធិសម្រេចចិត្តថាគាត់ចង់បន្តនៅជាមួយនឹងគូរបស់ខ្លួនដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ឬចង់លែងលះ។ (ម៉ាថាយ ១៩:៩) ដូច្នេះ បើគូដែលគ្មានទោសកំហុសសម្រេចចិត្តលែងលះ នោះមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ទេ។ ក៏ប៉ុន្តែក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកមិនលើកទឹកចិត្តអ្នកណាឲ្យលែងលះគ្នាទេ។ ការពិត អាចមានស្ថានភាពខ្លះដែលនាំឲ្យគូដែលគ្មានទោសសម្រេចចិត្តបន្តនៅជាមួយនឹងគូរបស់គាត់ ជាពិសេសបើអ្នកនោះបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ នៅទីបំផុតអ្នកដែលមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវតាមគម្ពីរដើម្បីលែងលះគ្នា ត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង ហើយទទួលផលដែលមកពីការសម្រេចចិត្តនោះ។—កាឡាទី ៦:៥
ក្នុងករណីខ្លះដែលពិបាកហួសហេតុពេក គ្រិស្តសាសនិកខ្លះបានសម្រេចចិត្តបែកលំនៅសង្វាសឬលែងលះគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ ទោះជាអ្នកនោះមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទក៏ដោយ។ ក្នុងករណីបែបនោះ គម្ពីរបញ្ជាក់ថាអ្នកដែលចុះចោល‹មិនត្រូវរៀបការទៀតឡើយ ឬមួយក៏ត្រូវរកជា›នឹងគូអាពាហ៍ពិពាហ៍វិញ។ (កូរិនថូសទី១ ៧:១១) គ្រិស្តសាសនិកដែលធ្វើដូច្នេះ មិនអាចរកគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីបានឡើយ។ (ម៉ាថាយ ៥:៣២) សូមពិចារណាអំពីករណីពិបាកហួសហេតុពេក ដែលគ្រិស្តសាសនិកមួយចំនួនបានចាត់ទុកថាសមជាមូលដ្ឋានសម្រាប់បែកលំនៅសង្វាស។
មានចេតនាមិនទំនុកបម្រុងក្រុមគ្រួសារ។ ក្រុមគ្រួសារមួយអាចធ្លាក់ខ្លួនក្រតោកយ៉ាក ដោយគ្មានអ្វីដែលចាំបាច់សម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត ដោយសារប្ដីមិនទំនុកបម្រុងពួកគេ ទោះជាគាត់មានលទ្ធភាពទំនុកបម្រុងក៏ដោយ។ គម្ពីរចែងថា៖ «បើមានអ្នកណាដែលមិនទំនុកបម្រុង . . . សមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន អ្នកនោះបានលះបង់ជំនឿ ហើយក៏អាក្រក់ជាងអ្នកដែលមិនជឿទៅទៀត»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨) បើបុរសបែបនេះមិនព្រមកែខ្លួនទេ នោះប្រពន្ធត្រូវសម្រេចចិត្តថានាងត្រូវឬមិនត្រូវបែកលំនៅសង្វាសតាមច្បាប់ ដើម្បីការពារអាយុជីវិតនាងនិងកូនរបស់នាង។ ពេលណាមានការចោទប្រកាន់ថាគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់មិនព្រមទំនុកបម្រុងក្រុមគ្រួសារ អ្នកចាស់ទុំមិនត្រូវចាត់ទុកនោះជារឿងស្រាលឡើយ។ ការមិនព្រមទំនុកបម្រុងក្រុមគ្រួសារអាចជាហេតុឲ្យបណ្ដាច់មិត្តភាពពីក្រុមជំនុំ។
អំពើឃោរឃៅ។ ប្រហែលជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ប្រព្រឹត្តឃោរឃៅដល់ម្ល៉េះ បានជាបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពរបស់គូខ្លួន ឬរហូតដល់អាយុជីវិតគាត់ទៀតផង។ បើគូដែលប្រើអំពើឃោរឃៅនោះជាគ្រិស្តសាសនិក អ្នកចាស់ទុំគួរស៊ើបអង្កេតរឿងនោះឲ្យដឹងថាពិតឬមិនពិត។ ការច្រឡោតខឹងនិងការប្រព្រឹត្តឃោរឃៅជាទម្លាប់ ជាហេតុឲ្យបណ្ដាច់មិត្តភាពពីក្រុមជំនុំ។—កាឡាទី ៥:១៩-២១
ស្ថានភាពដែលនឹងបណ្ដាលឲ្យបាត់បង់ចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ។ មនុស្សម្នាក់ប្រហែលជាធ្វើឲ្យគូរបស់ខ្លួនពុំអាចចូលរួមក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតសោះ ឬរហូតដល់បង្ខំគាត់ឲ្យធ្វើអ្វីដែលខុសច្បាប់របស់ព្រះ។ ក្នុងករណីបែបនេះ ប្ដីឬប្រពន្ធដែលកំពុងរងគ្រោះត្រូវសម្រេចចិត្តថា ‹តើការបែកលំនៅសង្វាសតាមច្បាប់ជាវិធីតែមួយគត់ដែលអាចឲ្យខ្ញុំ«ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាអ្នកគ្រប់គ្រង ជាជាងមនុស្ស»ឬទេ?›។—សកម្មភាព ៥:២៩
ក្នុងករណីទាំងអស់ដែលមានការពិបាកហួសហេតុពេកដូចខាងលើនេះ គ្មានអ្នកណាគួរបង្ខំឲ្យប្ដីឬប្រពន្ធដែលស្មោះត្រង់បែកលំនៅសង្វាសឬបន្តរស់នៅជាមួយនឹងគូរបស់គាត់ទេ។ ពិតមែនតែអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ និងមិត្តភក្ដិដែលជាគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំប្រហែលជាឲ្យឱវាទខ្លះពីគម្ពីរព្រមទាំងផ្ដល់ការគាំទ្រ ប៉ុន្តែបងប្អូនទាំងនោះមិនអាចដឹងអ្វីៗទាំងអស់ដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតរស់នៅជាប្ដីប្រពន្ធរបស់គាត់បានទេ។ មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលអាចមើលឃើញ។ ម្យ៉ាងទៀត បើប្ដីឬប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកនិយាយបំផ្លើសការពិតអំពីភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃបញ្ហាគ្រួសារខ្លួន ដើម្បីយកលេសបែកលំនៅសង្វាស នោះគាត់មិនឲ្យកិត្ដិយសព្រះទេ។ ទោះជាខំលាក់យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ានឹងជ្រាបពេលណាបុគ្គលម្នាក់ខំប្រើឧបាយកលដើម្បីមានហេតុបែកលំនៅសង្វាសដូច្នេះ។ គឺដូចគម្ពីរបញ្ជាក់ថា«អ្វីៗទាំងអស់នៅចំហនិងមិនកំបាំងពីភ្នែករបស់លោក ជាអ្នកដែលយើងត្រូវជម្រាបអំពីការដែលយើងបានធ្វើ»។ (ហេប្រឺ ៤:១៣) ប៉ុន្តែបើស្ថានភាពដែលប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងនៅតែបន្ត ហើយគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់សម្រេចចិត្តបែកលំនៅសង្វាសដោយសារទ័លច្រក នោះគ្មានអ្នកណាគួររិះគន់គាត់ឡើយ។ នៅទីបំផុត«យើងទាំងអស់គ្នានឹងឈរនៅមុខកន្លែងកាត់ក្ដីរបស់ព្រះ»។—រ៉ូម ១៤:១០-១២