Îsa Mizgîniya Padîşahiyê Belav Dike

Wexteke kin pişt vaftîzbûna xwe, Îsa dest bi belavkirina vê mizgîniyê kir: “Hukimdariya Xwedê nêzîk bûye.” Wexta ku ew li Celîle û Cihûstanê digeriya, şagirtên wî pê re diçûn. Gava Îsa vegeriya bajarê xwe Nasirayê, ew çû sînagogê, wî destnivîsa Îşaya vekir û bi dengekî bilind wisa xwend: ‘Yehowa ruhê pîroz daye min ku ez bikarim mizgîniyê belav bikim.’ Maneya vê yekê çi bû? Mirovan dixwest bi çavên xwe bibînin ku Îsa çawa mucîzeyan çêdike. Lê sebebê sereke ku wî ruhê pîroz standibû ew bû ku mizgîniyê belav bike. Paşê wî ji guhdarên xwe re got: ‘Îro ev gotin hatin cih.’

Piştre Îsa çû Behra Celîleyê. Li wir wî çar şagirtên xwe dîtin. Wan masî digirtin. Navên wan Petrûs, Andreas, Aqûb û Yûhena bûn. Îsa ji wan re got: ‘Bi min re werin û ezê we bikim masîgirên mirovan.’ Di cih de wan dev ji karê girtina masiyan berda û pê re çûn. Ew bi hev re li her dera Celîleyê digeriyan û mizgîniya li ser Hukimdariya Yehowa belav dikir. Wan li bazar û kolanan û di sînagogan de mizgînî belav dikir. Gelek kes li pey wan diçûn her cihê ku ew diçûnê. Xeberên li ser Îsa li her derê heta li Sûriyeyê jî dihatin bihîstin.

Piştî demekê Îsa qudret da hinek şagirtên xwe ku ew mirovan qenc bikin û cinan ji wan derxin. Gava wî gund bi gund û bajar bi bajar mizgînî belav dikir, hinek şagirtên wî bi wî re diçûn. Hinek jinên bawermend jî bala xwe dida hewcedariyên Îsa û şagirtên wî. Di nav wan de Meryema Mejdelanî, Yohana û Sûsana jî hebûn.

Piştî ku Îsa şagirtên xwe perwerde kirin, wî ew şandin ku mizgîniyê belav bikin. Gava wan li Celîleyê mizgînî belav dikir, gelek kesên din bûn şagirtên Îsa û vaftîz bûn. Ji ber ku gelek kesan dixwest bibin şagirtên Îsa, wî ew şibandin zeviyeke ku ji bo çinandinê hazir bû. Wî got: ‘Bi duayan ji Yehowa rica bikin ku ew bêtir paleyan bişîne şixulê çinandinê.’ Piştre wî 70 şagirtên xwe hilbijartin. Ji bo ku ew mizgîniyê li her dera Cihûstanê belav bikin, Îsa ew dido dido şandin. Wan ji her kesî re behsa Hukimdariya Xwedê dikir. Gava şagirt vegeriyan, wan bi kêfxweşî ji Îsa re behsa xizmeta xwe kir. Piştî vê yekê, êdî ne mumkin bû ku Şeytan karê belavkirina mizgîniyê bisekinîne.

Berî ku Îsa vegeriya ezmanan, wî ji şagirtên xwe xwest ku ew vî karê muhîm dewam bikin. Wî ji wan re got: ‘Mizgîniyê li her dera dinyayê belav bikin. Mirovan di heqê Peyva Xwedê de bielimînin û wan vaftîz bikin.’