Hezîran

Em îda îro ji qurbana Îsa karê distînin. Mesele, ser hîmê qurbanê, Yehowa gunên me dibaxşîne me. Ew borcdar nîne bibaxşîne me, lê ew ji dil dixwaze vê yekê bike (Zebûr 103:3, 10-13). Hine meriv xwe hêjayî baxşandinê hesab nakin. Hemikî tu kes hêjayî baxşandinê nîne. Pawlosê şandî usa got: “Ne layîq im şandî jî bême gotinê. . . . Lê ez bi kerema Xwedê me çi jî heme” (1 Korintî 15:9, 10). Çaxê em gunên xwe tobe dikin, Yehowa dibaxşîne me. Gelo çira? Ne ku em hêjayî vê yekê ne, lê çimkî ew me hez dike. Hergê tu dilteng dibî, çimkî xwe hêjayî baxşandinê hesab nakî, bîne bîra xwe wekî Yehowa qurban ne ku bona merivên bê gune daye, lê bona gunekarên ku tobe dikin (Lûqa 5:32; 1 Tîmotêyo 1:15). w25.01 26-27 ¶3-4

Em nikarin gilî û kirên kesên din kontrol kin, lê em dikarin caba xwe kontrol kin. Gelek car, caba lape baş ev e, ku em şaşiyên meriva bibaxşînin. Gelo çira? Çimkî em Yehowa hez dikin, û ew dixwaze ku em bibaxşînin meriva. Hergê em hindava wî merivî, yê ku dilê me êşandiye, hêrsê xwey dikin û nabaxşînin wî, dibeke em tiştekî bêaqilayî bikin, yan jî zirarê bidine sihet-qewata xwe (Metelok 14:17, 29, 30). Bi rastî jî ferz e, ku em xeydê dilê xweda xwey nekin, wekî dilê me ser meriya sar nebe. Usa jî, gava em xeydê dilê xweda xwey nekin, mecala me çêdibe ku ji emirê xwe diha zêde lezetê bistînin, çimkî em îda derheqa vê derecê nafikirin. Gelo em ça dikarin hestên xwe kontrol kin û hêrs nekevin? Vê meselê bide ber çevê xwe. Hergê kesek giran birîndar bûye, wede lazim e ku ew qenc be. Mîna vê yekê, heta ku em hazir bin ji dil bibaxşînin kesekî, dibeke mera jî wede lazim be (Waîz 3:3; 1 Petrûs 1:22). Yehowara dua ke, wekî alî te bike hêsa bibaxşînî meriva. w25.02 16-17 ¶8-11

Hine “hînbûnên pêşine” derheqa Mesîh, ev hene tobekirin, bawerî, nixumandin û saxkirina miriya (Îbranî 6:1, 2). Hînkirinên usa hîmê baweriya me ne. Lema jî Petrûsê şandî Roja Pênciye Hesabê, merivara besa van tişta kir (Karên Şandiya 2:32-35, 38). Seva ku em bibine şagirtên Îsa, em gerekê van hînkirinên sereke qebûl kin. Mesele, Pawlosê şandî gotibû, ku hergê kesek hînkirina derheqa rabûna miriya înkar ke, ew nikare bibe şagirtê Îsa Mesîh (1 Korintî 15:12-14). Lê seva ku em bibine Mesîhiyên gihîştî, bes nîne ku em tenê van tişta bizanibin. Xêncî hînbûnên sereke ji Kitêba Pîroz, em gerekê prînsîpên Yehowa jî bizanibin, wekî em nihêrandina wî fem bikin. Seva ku em van prînsîpa hîn bin, em gerekê “xwarina giran” ji Kitêba Pîroz hûr bi hûr lêkolîn kin, ser wê kûr bifikirin û li gora vê yekê bijîn. Bi vî cûreyî, em hîn dibin safîkirinên baş bikin, yên ku Yehowa xweş tên. w24.04 5 ¶12-13

Xwedê anî bîra Ûnis, wekî bineliyên Nînewayê çep û rast ji hev dernaxin (Ûnis 1:1, 2; 3:10; 4:9-11). Bi qirna şûnda, Îsa bi saya vê meselê dîna meriva kişande ser heqî û rema Yehowa. Çi tê hesabê, wekî cimeta Nînewayê wê “Roja Dîwanê” bê rakirinê? Îsa derheqa axiriyê got, wekî hine kes wê “bona dîwanê” bêne rakirinê (Yûhenna 5:29). Vê rêzêda ewî besa Serwêrtiya xweye Hezarsalî kir. Wî çaxî, him yên rast him jî yên nerast wê ji mirinê bêne rakirinê (Karên Şandiya 24:15). Kesên nerast wê bêne saxkirinê, wekî bêne dîwankirinê, dêmek Yehowa û Îsa wê binihêrin hela ewana guh didine vê yekê çi ku hîn dibin, yan na. Hergê merivekî ji Nînewayê bê saxkirinê, lê paşê nexwaze Yehowara xizmet ke, Yehowa wê îzinê nede wî, wekî ew bijî (Îşaya 65:20). Lê kesên ku safî kin wekî bi aminî Yehowara xizmet kin, wê bikaribin heta-hetayê bijîn (Daniyêl 12:2). w24.05 5 ¶13-14

Îsa mîna Yehowa yekî gelek rem bû (Yûhenna 14:9). Pê gilî û kirên xwe ewî nîşan dikir, ku Bavê wîyî dilrem meriva hez dike û dixwaze alî wan bike, ku ewana miqabilî gune şer bikin. Îsa alî merivên gunekar dikir, wekî ewana bixwazin xwe rast kin û pey wî herin (Lûqa 5:27, 28). Îsa zanibû ku çi wê bê serê wî. Ewî çend cara şagirtên xwera gotibû, ku meriv wê nemamiya wî bikin û wî stûnêva darda kin (Metta 17:22; 20:18, 19). Ewî zanibû ku bi saya qurbanbûna wî, gunê dinyayê wê bê hildanê. Usa jî Îsa hîn dikir, wekî paşî ku ew emirê xwe qurban ke, ewê ‘hemû cûre meriva berbi xwe bikişîne’ (Yûhenna 12:32). Yehowa wan meriva razî ye, yên ku Îsa ça Xudanê xwe qebûl dikin û riya wîda diçin, û mecala wan heye ku ‘ji gune aza bin’ (Romayî 6:14, 18, 22; Yûhenna 8:32). Lema jî Îsa bi mêrxasî hazir bû cefê bikişîne û bimire (Yûhenna 10:17, 18). w24.08 5 ¶11-12

Bîne bîra xwe ku gava te cara pêşin derheqa rastiya Kitêba Pîroz bihîst, te çi texmîn kir. Mesele, te fem kir, ku Bavê teyî ezmana te hez dike û dixwaze wekî tu nav xizmetkarên wîda bî. Usa jî tu pêhesiyayî, wekî ewî soz daye, ku wê kul-derda bi temamî bide hildanê û dinya tezeda merivên teyî hezkirî ji mirinê rake (Markos 10:29, 30; Yûhenna 5:28, 29; Romayî 8:38, 39; Eyantî 21:3, 4). Ev rastiyên Kitêba Pîroz şabûneke mezin kirine dilê te, usa nîne? (Lûqa 24:32) Çi tu pêhesiyayî, gelek te xweş hat û te destpêkir derheqa vê yekê her kesîra gilî kî (Beramber ke Yêremya 20:9). Belê, gava hezkirina derheqa rastiya Kitêba Pîroz dikeve dilê me, em dixwazin hemû merivara derheqa vê yekê gilî kin (Lûqa 6:45). Qirna yekêda şagirtên Îsa usa gotibûn: “Em nikarin bona wan tiştên ku me xwexa dîtin û bihîstin nekine dengî” (Karên Şandiya 4:20). Mîna wan, em jî rastiya Kitêba Pîroz gelek hez dikin û dixwazin hemû merivara gilî kin. w24.05 15 ¶5; 16 ¶7

Ça xizmetkarên Yehowa, em mizgîniyê bela dikin, çimkî em Yehowa hez dikin û dixwazin alî meriva bikin, wekî ewana jî wî nas kin. Lê hine kes ji şixulê belakirina mizgîniyê şabûnê nastînin. Gelo çira? Hine meriv gelek şermoke ne û difikirin ku ewana nikarin baş hîn kin. Hine kes jî xwe nerihet texmîn dikin, gava diçine mal bi mal. Hinek naxwazin meriva eciz bikin. Hinek jî dibeke naxwazin, ku ji bo mizgîniyê kesên din nerihet xwe texmîn kin. Hine xûşk-birên mera jî hêsa nîne, ku tevî merivên nenas derheqa mizgîniyê xeber din. Hergê tu carna ji xizmetiyê şabûnê nastînî, ber xwe nekeve. Diqewime menî ev e, ku tu yekî milûk î û naxwazî bi zêdeyî dîna kesên din bikişînî ser xwe. Usa jî, diqewime tu naxwazî kesên din dilteng kî, yan jî meriva eciz kî. Bavê teyî ezmana hestên te rind fem dike û dixwaze alî te bike (Îşaya 41:13). w24.04 14 ¶1-2

Çaxê tu Kitêba Pîroz dixûnî dewsa her tiştên ku dixûnî derbêra bînî sêrî, nêtên rêalî dayne pêşiya xwe. Mesele, vê mêtodê bide xebatê: Xwera ser kaxaz binivîse, ku kîjan aliyada tu dixwazî xwe rast kî û safî ke pêşiyê tuyê ser çi bixebitî. Paşê nêt dayne wekî hêdî-hêdî hemû aliyada xwe rast kî. Lê tu gerekê ji çi destpêkî? Mesele, sêrîda tu dikarî nêteke hêsa daynî pêşiya xwe. Yan jî, bifikire ku berî pêşin tu dixwazî kîjan alîda xwe rast kî. Gava tu îda safî kî, ku nêta te çi ye, tu dikarî edebyetên me lêkolîn kî. Derheqa nêta xwe dua bike û ji Yehowa reca ke, wekî xwestin û qewata te zêde ke (Fîlîpî 2:13). Paşê li gora tiştên ku tu hîn bûyî, hereket bike. Çiqas tu nêzîkî nêta xweye pêşin bî, haqas xwestina te wê zêde be, ku bigihîjî nêteke din jî. Bi rastî, gava tu ser xwe dixebitî û xeysetekî baş nav xweda pêşda tînî, tera diha hêsa dibe tiştên dinda jî bêyî guhastinê. w24.09 6 ¶13-14

Dibeke tu dilteng dibî, çimkî te zirar daye kesên din, yan dilê wan êşandiye. Dereca usada gelo tu çi dikarî bikî? Çiqas ji destê te tê, her tiştî bike wekî heleqetiya xwe tevî wan baş kî û ji dil baxşandinê bixwazî. Xêncî vê yekê, ji Yehowa hîvî ke, wekî ew alî wan meriva bike, dilê kîjana te êşandiye. Yehowa dikare sebir û edilayê him bide te, him jî kesên ku te dilê wan êşandiye. Ji şaşiyên xweye berê dersê hîn be û îzinê bide, ku Yehowa te li gora nêta xwe bide xebatê. Serhatiya Ûnis pêxember bînin bîra xwe. Dewsa ku guh bide Xwedê û here Nînewayê, Ûnis revî çû alîkî din. Ew ji aliyê Yehowava hate şîretkirinê û ji şaşiya xwe ders stand (Ûnis 1:1-4, 15-17; 2:7-10). Yehowa ew înkar nekir, lê dîsa mecal da wî, wekî ew here Nînewayê. Hingê îda Ûnis guh da Xwedê. Rast e ew bona şaşiya xwe poşman dibû, lê ew dîsa jî hazir bû, ku vê cabdariyê ji Yehowa qebûl ke (Ûnis 3:1-3). w24.10 8-9 ¶10-11

Yehowa deynên me, dêmek gunên me, ne tenê dadide, lê usa jî betal dike. Cara gava deynê kesekî ser kaxazê pê qelemê tê xezkirinê, dîsa jî binîva ev deyn tê kifşê, lê çaxê ev deyn bi temamî bê temizkirinê, dêmek betalkirinê, ev îda tiştekî din e. Seva ku em evê meselê fem kin, em gerekê bînin bîra xwe, wekî wedê berê hubireke usa didane xebatê, ku hêsa pê avê dihate temizkirinê. Bi saya lûfika şil meriv dikaribû nivîsara deynê kesekî temiz kira. Lema jî gava deyn dihate “paqijkirinê”, ev bi temamî unda dibû û tê bêjî ev deyn ne jî hebû. Em gelek ji Yehowa razî ne, wekî ew usa gunên me dibaxşîne, ku tê bêjî ev gunên me ne jî hebûn! (Zebûr 51:9) w25.02 10 ¶11

Gava kesên din derheqa me nerast difikirin yan neheqiyê li me dikin, em bawer in ku Yehowa rastiyê zane. Ev yek alî me dike ku em sebir kin, çimkî em zanin wekî rojên xilaziya vê dinyayê, Yehowa wê her tiştî rast ke. Hergê em her tiştî bidine destê Yehowa, hêrs û xeyd wê dilê meda mezin nebin. Ji bo vê yekê halxweşiya me wê xirab nebe, ev yek wê nebe sebeb wekî em tiştekî nerast bikin, û ziyanê nedine heleqetiya xwe tevî Yehowa. Hemikî em nikarin bi temamî çev bidine Îsa û mîna wî hereket bikin. Carna dibeke em hine tişta bêjin yan bikin û paşê poşman bin (Aqûb 3:2). Usa jî hine neheqî, yên ku hindava meda têne kirinê, dikarin bibine sebebê êş û derdên giran, yên ku wê heta xilaziya vê dinya xirab derbaz nebin. Hergê usa be, bawer be ku Yehowa derdên te zane. Him jî Îsa halê te rind fem dike, çimkî ew xwexa jî rastî neheqiyê dihat (Îbranî 4:15, 16). Em gelek şa ne, ku Yehowa şîreta dide me, wekî em bikaribin ber neheqiyê sebir kin. w24.11 6 ¶12-13

Seva ku kesek “jîyîna heta-hetayê bistîne”, ew gerekê baweriya xwe Îsa bîne (Yûhenna 3:16-18, 36; 17:3). Gelek Cihûya qebûl nedikir, ku ewana gerekê baweriya xwe Îsa bînin. Wana ji wî pirsî: “Îja tuyê kîjan keremetê bikî, wekî em bivînin û te bawer bikin?” (Yûhenna 6:30). Wana got ku kal-bavên wan rojên Mûsada mana standibûn, ya ku bona wan ça nan bû (Nehemya 9:15; Zebûr 78:24, 25). Tê kifşê ku hişê wan hê ser xwarinê bû. Xêncî vê yekê, çaxê Îsa derheqa “nanê rast ji ezmên”, ku “jîyînê dide”, xeber dida, wana ji wî nepirsî ku mena vê gotinê çi ye (Yûhenna 6:32). Wana haqas dîna xwe dida hewcên xweye fîzîkî, wekî guh nedidane giliyên Îsa ku çawa jîyîna heta-hetayê bistînin. w24.12 5-6 ¶10-11

Mektebêda zarên we hîn dibin, ku tebiyetêda gelek tişt li gora qanûnên tebiyetê pêşda tên. Mesele, dibeke ewana hîn dibin, ku hemû kuliyên berfê li gora nexşên gîomêtrîk çêdibin, yên ku nas in ça fraktal. Tebiyetêda nexşên fraktal tiştên dinda jî hene. Gelo kê ev qanûn danîne, bi saya kîjana ev nexşên bedew çêdibin? Çiqas zarên we ser pirsên usa bifikirin, haqas ewana wê bawer bin, ku her tişt çêkirina destê Xwedê ye. Gava zarên we diha mezin bin, hûn dikarin ji wana bipirsin: “Hergê Xwedê em çêkirine, wê aqilayî be bawer kin, ku ewî usa jî bona kara me rêberî daye me, wekî em bextewar bin, usa nîne?” Paşê tu dikarî bêjî, ku ev rêberiya qîmet Kitêba Pîrozda heye. w24.12 16 ¶8

Pawlosê şandî ji bîna ber Xwedê nemek nivîsî û têda got ku gerekê ew kesê gunekar, yê ku tobe nake, îda para civatê nîbe (1 Korintî 5:13). Gelo xûşk-birên din gerekê çi bikirana? Pawlos wanra got ku ewana îda “tevî yê usa heta nên jî nexwin!” (1 Korintî 5:11). Gava meriv tevayî rûdinên û xwarinê dixwin, ewana hevra xeber didin jî. Lema Pawlos dixwest bigota ku gerekê xûşk-bira tevî kesê usa wedê xwe derbaz nekin, wekî nekevine bin hukumê wîyî xirab (1 Korintî 5:5-7). Usa jî ev yek ku xûşk-bira xwe ji kesê gunekar dûr digirtin, dikaribû kesê gunekar bida femkirinê, ku ewî ber çevê Yehowa tiştekî gelek xirab kiriye, wekî ewî şerm kira û tobe kira. w24.08 15 ¶4-5

Her sal Îsraêliya Roja Kewandinê kifş dikirin. Wê rojê, kahînê mezin bona kara xelqê qurban dianî. Heywanên qurbankirî hilbet nikaribûn gunên kesekî bi temamî bidana hildanê, çimkî qîmeta heywana ji qîmeta meriva kêmtir e. Dîsa jî, heta ew Îsraêlî, yên ku gunên xwe tobe kiribûn, qurbanên li gora Qanûna Mûsa dianîn, Yehowa hazir bû gunên wan bibaxşîne wan (Îbranî 10:1-4). Ev peyman û qurbanên ku Îsraêliya dianîn, dikire bîra wan ku halê wan çiqas xirab e û ewana çiqas gunekar in. Gelo Yehowa çi kir seva ku bi temamî gunên însanetê bibaxşîne wan? Ewî Kurê xweyî delal şande ser erdê, wekî “carekê bona gunehildana geleka” wî bike qurban (Îbranî 9:28). Bi wî cûreyî Îsa “emirê xwe ber gelekava” da (Metta 20:28). w25.02 4 ¶9-10

“Rast e, ruh hazir e, lê beden sist e” (Metta 26:41b). Bi van giliya Îsa da kifşê, wekî ew fem dike ku em qisûrdar in û lema jî şaşiya dikin. Lê ji giliyên wî usa jî tê kifşê, wekî em gerekê fesal bin û xweda bawer nîbin. Çend sihet pêşiya ku Îsa ev gilî bigotana, şagirtên wî jêra sond xwarin, ku wê tu car wî înkar nekin (Metta 26:35). Hemikî nêta wan baş bû, lê wana fem nedikir ku dereceke çetinda meriv hêsa dikare sist be û şaşîkî bike. Lema jî, Îsa temiya ji rêza rojê da şagirtên xwe. Sed heyf ku şagirtên Îsa hişyar neman. Gava Îsa hate girtinê, ewana tirsiyan û reviyan. Belê, ewana fesal nîbûn, lema jî sozê xwe neanîne sêrî û Îsa tenê hîştin (Metta 26:56). w24.07 14 ¶1-2

Adem û Hêwayê dostiya xweye qîmet tevî Bavê xwe, Yehowa, unda kir. Sêrîda, Adem û Hêwa para malbeta Xwedê bûn (Lûqa 3:38). Lê gava ewana himberî Yehowa derketin, pêşiya ku zar wanra hatine bûyînê, ewana ji malbeta Wî hatine derxistinê (Destpêbûn 3:23, 24; 4:1). Em zarên wan in, lema jî em hewcê vê yekê ne, ku tevî Yehowa li hev bên (Romayî 5:10, 11). Bi giliyên mayîn bêjin, em gerekê heleqetiya baş tevî Xwedê qazanc kin. Li gora kanîkê, xebera Yûnanî, ya ku hatiye welgerandinê ça “lihevhatin”, dikare bê hesabê wekî kesek “dijminê xwe dike dostê xwe”. Ça hewas e, ku Yehowa bona vê yekê gava pêşin avîtiye. Gelo ewî çi kiriye? Bi saya kewandinê Yehowa rê vekiriye, wekî merivên gunekar dîsa bibine dostên wî. Ev tê hesabê ku dewsa tiştekî undabûyî, tiştekî din, qîmeta kîjanî mîna ya undabûyî ye, tê dayînê. Bi vî cûreyî, tiştê undabûyî yan xirabbûyî dikare dîsa bê vegerandinê. w25.02 3-4 ¶7-8

Pawlosê şandî civata Korintêra usa got: “Ew ceza besî wî merivî ye, ku ji we geleka wîra hatiye dayînê” (2 Korintî 2:5-8). Bi giliyên mayîn bêjin, ew ceza bona nêtekê bû û ew nêt dereca wî mêrîda, yê ku tevî dêmariya xwe zinêkarî kiribû, hate sêrî (1 Korintî 5:1). Lê ev çi nêt bû? Nêt ev bû ku ew tobe bike (Îbranî 12:11). Lema jî Pawlosê şandî civatêra got, ku ewana bi dil bibaxşînine wî, ber dilê wîda bên û nîşanî wî kin ku wî hez dikin. Dîna xwe bidinê ku Pawlos ne tenê got, wekî civat dîsa wî qebûl ke, lê ewî usa jî got, ku ewana gerekê bi gilî û kirên xwe nîşanî wî kin, wekî bi dil baxşandine wî û wî hez dikin. Ewî birayî gerekê ji vê yekê fem kira, wekî xûşk-bira bi rastî şa bûn, ku ew vegeriya civatê. w24.08 15 ¶4; 16-17 ¶6-8

Pawlosê şandî zanibû, ku wanra çi lazim e, wekî bikaribin sebir kin. Ewî got, ku gava ewana rastî tengasiya tên, gerekê îtbariya xwe Yehowa bînin. Pawlos bi dilekî qewî usa got: “Xudan piştovanê min e û ez natirsim” (Îbranî 13:6). Hine xûşk-birên me niha rastî peyketina tên. Em dikarin bona wan dua bikin û alîkariyê bidine wan. Kitêba Pîroz dibêje wekî “her kesê ku dixwaze yektiya Mesîh Îsada bi xwedênasî bijî wê bê zêrandinê” (2 Tîmotêyo 3:12). Lema jî, lazim e ku em gişk xwe bona axiriyê hazir kin. Were em îtbariya xwe Yehowa bînin û bawer bin ku çi jî biqewime, ewê alî me bike wekî em sebir kin. Ewê wededa hemû xizmetkarên xweye amin ji hemû tengasiya xilaz ke (2 Têsalonîkî 1:7, 8). w24.09 13 ¶17-18

Çi alî Korintiya kir, ku bêne nixumandinê? (2 Korintî 10:4, 5) Xebera Xwedê û ruhê pîroz alî wan kir, ku emirê xwe bi temamî biguhêzin (Îbranî 4:12). Korintiyên ku mizgîniya derheqa Îsa qebûl kirin, terka serxweşiyê, diziyê û homosêksûaliyê dan (1 Korintî 6:9-11). Rast e hine xeyset-hunurên Korintiyaye xirab hebûn, dîsa jî ewana nedifikirîn ku nikarin bibine şagirtên Îsa. Ewana gelek ser xwe dixebitîn, wekî “derê tengra” derbaz bin, kîjan ku dibire berbi emirê heta-hetayê (Metta 7:13, 14). Gelo tu jî ser xwe dixebitî wekî hine aliyada xwe rast kî û bêyî nixumandinê? Hergê erê, berdewam ke ser xwe bixebite û dudilî nebe wekî cem te wê bê standinê! Ji Yehowa lava ke, wekî ew ruhê pîroz bide te û alî te bike, wekî tu xwestina xweye nerast alt kî. w25.03 6 ¶15-17

Ji Yehowa alîkariyê bixwaze, wekî tu nihêrandina wî fem bikî. Yehowa soz daye ku ewê “bi merdanî” bîlaniyê bide me, wekî em têderxin hela safîkirineke me wê wî xweş bê yan na. Gava te dua kir wekî Yehowa rêberiya te bike, rind dîna xwe bide caba wî. Vê meselê bide ber çevê xwe: Te riya xwe unda kiriye û ji kesekî alîkariyê dixwazî. Qe tuyê ji wêderê biçûyayî, pêşiya ku ew cabê bide? Hemikî na. Teyê rind guh bida rêberiya wî. Mîna vê yekê, paşî ku te dua kir wekî Yehowa bîlaniyê bide te, têderxe ku kîjan qanûn û prînsîpên ji Kitêba Pîroz dereca teva girêdayî ne. Bi vî cûreyî, tuyê caba wî bistînî. Mesele, gava tu safî dikî ku herî ser wedederbazkirinê yan na, giliyên Kitêba Pîroz hilde hesab derheqa kêfkirina necayîz, hevalên xirab û vê yekê ku em gerekê berî pêşin bikevine heyra Padşatiya Xwedê (Metta 6:33; Romayî 13:13; 1 Korintî 15:33). w25.01 16 ¶6-7

Pêxembertiya Îşaya firqiya mezin dide kifşê orta kesên ku cineta ruhanîda dijîn û kesên din. Yehowa bi merdanî alî xizmetkarên xwe dike, wekî ewana dostiya xwe tevî Wî xwey kin. Xwedê ruhê pîroz dide me, bal me Kitêba Pîroz heye û usa jî gelek edebyetên ser hîmê Kitêba Pîroz. Lema jî em aliyê ruhanîda têr û bextewar in (Beramber ke Eyantî 22:17). Lê merivên ku cineta ruhanîda nînin, wê “birçî bimînin . . . , tî bimînin . . . , [û] şermî bin, ÎM”. Ewana ji Xwedê dûr in, lema jî wî halîda nin (Amos 8:11). Yehowa bi merdanî bona hewcên xizmetkarên xwe xem dike ne tenê aliyê fîzîkîda, lê aliyê ruhanîda jî (Yowêl 2:21-24). Yehowa hewcên meye ruhanî razî dike bi alîkariya Kitêba Pîroz, edebyetên meye ser hîmê Kitêba Pîroz, malpera me, civat û civatên mezin. Em dikarin her roj ji van tişta karê bistînin û ruhanîda têr û sihet-qewat bin. w24.04 21 ¶5-6

Hergê tu dixwazî bi nêta zewacê tevî kesekî hevaltiyê bikî, tu dikarî cîkî usada tevî wî xeber dî, kîderê ku meriv hene, yan jî pê têlê. Nêta xwe zelal jêra bêje (1 Korintî 14:9). Hergê lazim be, mecalê bidê, ku ew derheqa vê yekê bifikire (Metelok 15:28). Û hergê ew naxwaze, zorê lê neke. Hergê kesek tera bêje, ku ew te begem dike, gerekê tu çi bikî? Diqewime jêra ne hêsa bû vê yekê tera bêje, lema jî bi nermî û bi qedir caba wî bide. Hergê tera wede lazim be, wekî derheqa vê yekê bifikirî, jêra bêje. Lê vê yekê derengî nexe (Metelok 13:12). Hergê tu naxwazî jêra hevaltiyê bikî, eşkere û bi qedir jêra bêje. Lê hergê tu jî dixwazî jêra hevaltiyê bikî, tevî wî xeber de, ku hûnê çi bikin, wekî diha nêzîk hevdu nas kin. Dibeke hine fikir û xwestinên we ji hev cude bin. w24.05 23-24 ¶12-13

Rojekê, gava Dawid hê 20 salî jî nîbû, ew çû serîkî ordiya Îsraêliya xe. Halê eskera qe nebaş bû. Ji bo eskerekî Filistî, bi navê Golyat, yê ku dixwest tevî eskerekî Îsraêliya şer bike, tirseke mezin ketibû dilê wan, çimkî bejna wî gelek bilind bû (1 Samûyêl 17:10, 11). Meniya tirsa wan ev bû, ku wana dîna xwe dida bejn û giliyên Golyat (1 Samûyêl 17:24, 25). Lê Dawid dîna xwe dida tiştekî din. Ewî fem dikir, ku Golyat ne ku tevî ordiya Îsraêliya dixwest şer bikira, lê tevî ordiya Xwedayê sax (1 Samûyêl 17:26). Belê, Dawid ji her tiştî zêdetir derheqa Yehowa difikirî. Ew bawer bû, wekî Xwedayê ku berê alî wî kiribû, wê îjar jî alî wî bike. Lema jî ew himberî Golyat derket û ser ket! (1 Samûyêl 17:45-51) w24.06 21 ¶7

Bidine ber çevê xwe, ku hergê me Yehowara xizmet nekira, jîyîna me wê çi cûreyî bûya. Mîna zebûrbêj, were em jî Yehowara amin bimînin û usa bêjin: “Bona min qenc e, nêzîkî Xwedê bim” (Zebûr 73:28). Em Xwedayê saxra xizmet dikin, lema jî em dikarin himberî hemû çetinayên van rojên xilaziyê sebir kin (1 Têsalonîkî 1:9). Xwedayê me hazir e alî xizmetkarên xwe bike. Wedê berê, Ew xizmetkarên xwe dibû xweyî û îro jî Ew tevî me ye. Demeke nêzîkda, tengasiya mezin wê destpêbe. Lê nelazim e ku em bitirsin, çimkî Xwedê wê me tenê nehêle. Were em bi mêrxasî bêjin: “Xudan piştovanê min e û ez natirsim” (Îbranî 13:5, 6). w24.06 25 ¶17-18

Kitêba Pîroz besa 40 padşên Îsraêlê dike, û eşkere dibêje ku wana çi dikir û çi nedikir. Padşên baş jî carna tiştên xirab dikirin. Mesele, Dawid padşakî baş bû. Yehowa derheqa wî usa got: “Xulamê min Dawid . . . bi hemû dilê xwe li pey min hat û tenê tiştên di çevê minda rast in kir” (1 Padşatî 14:8, ÎM). Dîsa jî, Dawid Padşa carekê tevî jinikeke mêrkirî bênamûsî kir û serda jî mêrê wê da kuştinê (2 Samûyêl 11:4, 14, 15). Ji aliyê dinva jî, gelek padşên xirab carna tiştên baş jî dikirin. Mesele, Rehobowam Padşa “tiştê ku xirab e” dikir (2 Dîrok 12:14). Dîsa jî gava Yehowa jêra got, wekî tevî deh eşîrên ku ji padşatiya wî veqetiyan, şer neke, Rehobowam guh da Wî. Usa jî Rehobowam bajarên welat himberî dijmina xwey kir (1 Padşatî 12:21-24; 2 Dîrok 11:5-12). Lê Yehowa ser hîmê çi safî dikir, ku filan padşa wîra amin e yan na? Ça kifş e, Xwedê nêtên dilê wî didît, didît ku ew tobe dike û usa jî hildida hesab ku ew rast wî dihebîne yan na. w24.07 20 ¶1-3

Hergê cahilekî nixumandî, yê ku ji 18 salî biçûktir e, gunekî giran kiribe, koma rûspiya gerekê du rûspiya bişîne, wekî tevî wî û dê-bavê wîye bawermend xeber din. Rûspî gerekê têderxin hela dê-bav aliyê xweda çi kirine, ku alî zara xwe bikin wekî ew tobe ke. Hergê cahil guh dide şîretkirina dê-bavê xwe û xwe rast dike, du rûspî dikarin safî kin ku evê pirsê îda dadin. Rûspî zanin ku Xwedê cabdariya şîretkirina zara daye dê-bava (Qanûna Ducarî 6:6, 7; Metelok 6:20; 22:6; Efesî 6:2-4). Paşî vê yekê, rûspî gerekê car-cara tevî dê-bavê wî têklî bin, wekî bawer bin ku zar alîkariyê distîne. Aliyê dinva jî, hergê cahilekî nixumandî tobe nake û terka xirabiyê nade, komîtêyeke rûspiya gerekê top bin tevî wî û dê-bavê wî, yên ku Şedên Yehowa ne. w24.08 24 ¶18

Gava kesek pêşkêşekê dide me, em gelek şa dibin. Lê gava em tiştekî didin kesekî, em diha şa dibin. Yehowa em usa efirandine ku em xwexa dikarin şabûna xwe diha zêde kin. Ev tê hesabê ku em çiqas destvekirî bin, emê haqas bextewar bin. Çiqas baş e, ku em usa hatine efirandine (Zebûr 139:14). Kitêba Pîroz dibêje wekî kesên destvekirî bextewar in. Lema jî em hêsa dikarin fem kin, ku çira Kitêba Pîrozda Yehowa tê navkirinê ça “Xwedêyê xwezilî”, dêmek bextewar (1 Tîmotêyo 1:11). Yê herî destvekirî ew e. Çawa ku Pawlosê şandî got, “em bi wî dijîn, dimeşin û hene” (Karên Şandiya 17:28). Belê, “her dayîna qenc û her pêşkêşa kamil” ji Yehowa ye (Aqûb 1:17). Hemikî her kes ji me dixwaze hê zêde şabûnê ji dayînê bistîne, û vê yekêda em dikarin çev bidine merdaniya Yehowa (Efesî 5:1). w24.09 26 ¶1-4

Gava berdestiyên civatê divînin ku çi lazim e bikin, wekî bibine rûspî, dibeke ewana bifikirin ku ev yek gelek çetin e. Lê bîr neke, ku Yehowa û teşkîleta wî hîviyê nîne, wekî tu hemû xeyset-hunura bi cûrê bêqisûr bidî kifşê (1 Petrûs 2:21). Usa jî ruhê pîroz wê alî te bike, wekî tu van xeyset-hunura nav xweda pêşda bînî (Fîlîpî 2:13). Hergê tu dixwazî hunurekî xwe diha baş kî, Yehowara dua bike, derheqa vê yekê lêkolînê bike û ji rûspiya şîreta bixwaze, wekî vê yekêda alî te bikin. Ji Yehowa reca ke wekî te hîn ke, ku tu bikaribî diha baş wîra û civatêra xizmet kî (Îşaya 64:8). Bira Yehowa xîreta te kerem ke! w24.11 25 ¶17-18

Hergê me îda gelek sal Yehowara xizmet kiriye jî, yeke em gerekê nefikirin wekî em hêjayî rema Wî ne. Hemikî Yehowa aminiya me dişêkirîne. Lê ewî emirê Kurê xwe ça pêşkêş daye, ne ku ça heqê xizmetiya me. Lema jî em gerekê nefikirin, ku hergê me bona Yehowa gelek tişt kiriye, em îda hêjayî baxşandina Wî ne. Hergê em usa difikirin, dêmek em didine kifşê, wekî qurbana Îsa mera ne jî lazim bû, çimkî em xwexa jî dikarin baxşandina Yehowa qazanc kin (Beramber ke Galatî 2:21). Pawlosê şandî zanibû, ku ew nikare bi xîreta xwe razîbûna Xwedê qazanc ke. Lê hergê usa ne, ew çira xizmetiyêda haqas xîret bû? Ewî dixwest bide kifşê, ku ew bona rema Yehowa gelek razî ye, ne ku îzbat ke wekî ew hêjayî rema wî ye (Efesî 3:7). Mîna Pawlos, em jî berdewam dikin bi xîret xizmet kin, ne ku seva vê yekê wekî rema Xwedê qazanc kin, lê seva ku razîbûna xwe jêra bidine kifşê. w25.01 27 ¶5-6