Wana Sozê Xwe Neanîne Sêrî

Yehowa gote Mûsa: “Hilkişe ser çiyê. Ezê qanûnên xwe ser selên kevir lêkim û bidime te. Mûsa hilkişiya ser çiyê, 40 roja û 40 şev wêderê ma. Heta Mûsa wêderê bû, Xwedê Dehe Qanûnên ferz ser selên kevir lêkir û da wî.

Hinek wext şûnda Îsraêliya destpêkirin bifikirin, wekî Mûsa wana hîştiye. Wana gote Harûn: “Em dixwazin, wekî kesek rêberiyê me bike. Seva me xudanekî çêke!” Harûn got: “Zêrê xwe bînin cem min”. Ewî zêr heland û golika zêr çêkir. Gava cimet ew golika zêr dît, wana got: “Ev golik Xwedayê me ye, ewî me ji Misirê derxist!” Wana destpêkir serê xwe ber golikê daynin, ber direqisîn û şa dibûn. Lê gelo ew yek rast bû? Na, çimkî wana soz dabû, wekî tenê Yehowara xizmet kin. Pê kirên usa, wana sozê xwe pêpes kirin.

Yehowa kirên Îsraêliya dît û gote Mûsa: “Peyayî jêrê be, ew cimet gura min nake û serê xwe ber xudanê qelp datîne”. Mûsa ji çiyê peya bû û du kevirên qanûnê destê wîda bûn.

Gava ev ji çiyê peya bû, ewî sitrana cimetê bihîst, dît ça cimet direqise û serê xwe ber golikê datîne. Mûsa gelek hêrs ket, ewî ev du kevirên qanûnê avîte erdê û kevir hûrdexweşî bûn. Ewî derbêra ew heykelê zêr hûrdexwaşî kir. Paşê ewî Harûn pirsî: “Ewê cimetê ça karibû zorê te bike, wekî te gunekî usa kir?” Harûn got: “Hêrs nekeve. Tu xwexa ewê cimetê nas dikî. Wana xwest, wekî seva wan xudanekî çêkim, min jî zêrê wan avîte agir û golik çêbû”. Harûn gerekê usa nekira. Mûsa dîsa hilkişiya ser çiyê û ji Yehowa lava kir, wekî bibaxşîne cimetê.

Yehowa baxişande wan, yên ku dixwestin gura wî bikin. Divînî çiqas ferz bû, wekî Îsraêliya gura Mûsa bikirana?