ഞാൻ ഒരിക്ക​ലും ഖേദി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാത്ത ഒരു ജീവിതം

പോൾ ഒബ്രിസ്റ്റ്‌ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

ആയിരത്തിത്തൊള്ളായിരത്തി പന്ത്രണ്ടിൽ, എനിക്ക്‌ ആറു വയസ്സ്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്ന​പ്പോൾ, അഞ്ചാമത്തെ കുട്ടിയെ പ്രസവി​ക്കവേ അമ്മ മരിച്ചു. ഏകദേശം രണ്ടുവർഷം കഴിഞ്ഞ്‌, ബെർട്ട വൈബൽ എന്ന ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രി​യായ വീട്ടു​ജോ​ലി​ക്കാ​രി ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബത്തെ പരിപാ​ലി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. അടുത്ത വർഷം പിതാവ്‌ അവരെ വിവാഹം കഴിച്ച​പ്പോൾ, വീണ്ടും ഒരു അമ്മയെ ലഭിച്ച​തിൽ കുട്ടി​ക​ളായ ഞങ്ങൾ സന്തോ​ഷി​ച്ചു.

സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ലെ, ജർമൻ ഭാഷ സംസാ​രി​ക്കുന്ന പ്രദേ​ശത്തെ ഒരു ചെറിയ പട്ടണമായ ബ്രുഗി​ലാണ്‌ ഞങ്ങൾ താമസി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. ബെർട്ട യഥാർഥ​മാ​യും ഒരു ക്രിസ്‌തീയ വ്യക്തി​യാ​യി​രു​ന്നു, എനിക്ക​വരെ വളരെ​യേറെ ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു. 1908-ൽ അവർ ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളു​ടെ (യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ) പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവർ താൻ പഠിച്ചതു മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യി പങ്കു​വെ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

1915-ൽ, ബെർട്ട​യും പിതാ​വും തമ്മിലുള്ള വിവാഹം കഴിഞ്ഞ്‌ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ, ഞാൻ ബെർട്ട​യു​ടെ കൂടെ “സൃഷ്ടി​പ്പിൻ ഫോട്ടോ-നാടക”ത്തിന്റെ പ്രദർശ​ന​ത്തി​നു പോയി. ആത്മാർഥ​രായ ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളു​ടെ സാർവ​ദേ​ശീയ സംഘത്തി​ന്റെ ഈ സ്ലൈഡ്‌-ഫിലിം അവതരണം എന്റെ മനസ്സി​ലും ഹൃദയ​ത്തി​ലും ആഴമായ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി. മറ്റുള്ള​വ​രി​ലും അതു മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി. ബ്രുഗി​ലെ ഹാൾ തിങ്ങി​നി​റ​ഞ്ഞതു നിമിത്തം പൊലീസ്‌ വാതി​ലു​കൾ അടച്ചിട്ട്‌ പിന്നീ​ടെ​ത്തി​യ​വരെ പറഞ്ഞയച്ചു. തുറന്നു​കി​ടന്ന ഒരു ജനാല​യി​ലൂ​ടെ ഒരു ഗോവണി ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ അകത്തു കയറാൻ അപ്പോൾ അനേകർ ശ്രമിച്ചു, ചുരുക്കം ചിലർ വിജയി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

അമ്മയുടെ ഉത്തമ ദൃഷ്ടാന്തം

യൂറോ​പ്പിൽ ഒന്നാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം കൊടു​മ്പി​രി​കൊ​ള്ളുന്ന സമയം. ആളുകൾ ഭാവി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഭയമു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, അമ്മ ചെയ്‌തി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ആശ്വാ​സ​ദാ​യ​ക​മായ സന്ദേശ​വു​മാ​യി വീടു​തോ​റും സന്ദർശി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു ഉത്‌കൃഷ്ട കൃത്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ തന്നോ​ടൊ​പ്പം പോരാൻ അമ്മ എന്നെ അനുവ​ദി​ച്ചു, ഞാൻ അത്‌ അതിയാ​യി ആസ്വദി​ച്ചു. ഒടുവിൽ 1918-ൽ, യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​നുള്ള തന്റെ സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ ലക്ഷ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ അമ്മയ്‌ക്കു കഴിഞ്ഞു.

സ്‌നാ​പ​നം​വ​രെ പിതാവ്‌ അമ്മയുടെ ആരാധ​ന​യിൽ ഇടപെ​ട്ടി​രു​ന്നില്ല, എന്നാൽ അതിനു​ശേഷം അദ്ദേഹം അമ്മയെ എതിർക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു ദിവസം അദ്ദേഹം അമ്മയുടെ ബൈബിൾ സാഹി​ത്യം പിടി​ച്ചു​പ​റിച്ച്‌ അടുപ്പി​ലെ​റി​ഞ്ഞു. ബൈബിൾ മാത്ര​മാണ്‌ അമ്മയ്‌ക്കു തീയിൽനി​ന്നെ​ടു​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്‌. എന്നാൽ അടുത്ത​താ​യി അമ്മ ചെയ്‌തത്‌ അതിശ​യി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. അമ്മ പിതാ​വി​ന്റെ അടുത്തു​ചെന്ന്‌ അദ്ദേഹത്തെ കെട്ടി​പ്പു​ണർന്നു. അമ്മ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു​നേരേ യാതൊ​രു നീരസ​വും വെച്ചു​പു​ലർത്തി​യില്ല.

തികച്ചും അത്ഭുത​സ്‌ത​ബ്ധ​നായ പിതാവ്‌ ശാന്തനാ​യി. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഇടയ്‌ക്കി​ട​യ്‌ക്ക്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ എതിർപ്പ്‌ ആളിക്ക​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ വികാ​ര​വി​ക്ഷോ​ഭങ്ങൾ സഹി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

തൊഴി​ലും ആത്മീയ പുരോ​ഗ​തി​യും

മുടി​വെ​ട്ടു​കാ​രൻ എന്നനി​ല​യിൽ മൂന്നു​വർഷത്തെ പരിശീ​ലനം പൂർത്തി​യാ​ക്കി​യ​ശേഷം 1924-ൽ ഞാൻ വീടു വിട്ട്‌ സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ലെ ഫ്രഞ്ചു സംസാ​രി​ക്കുന്ന പ്രദേ​ശത്ത്‌ ഒരു തൊഴിൽ കണ്ടെത്തി. ഫ്രഞ്ചു ഭാഷയി​ലുള്ള എന്റെ അറിവു വർധി​പ്പി​ക്കാൻ ഇത്‌ അവസര​മേകി. താമസം മാറി​യത്‌ എന്റെ ആത്മീയ പുരോ​ഗ​തി​യെ ഏറെക്കു​റെ തടസ്സ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യെ​ങ്കി​ലും, ബൈബിൾ സത്യ​ത്തോ​ടുള്ള എന്റെ സ്‌നേഹം ഒരിക്ക​ലും നഷ്ടപ്പെ​ട്ടില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌, ആറു വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌ വീട്ടി​ലേക്കു മടങ്ങി​യ​പ്പോൾ, ബ്രുഗി​ലുള്ള ക്രിസ്‌തീയ സഭയിലെ യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഞാൻ സംബന്ധി​ക്കാൻ തുടങ്ങി.

അധികം താമസി​യാ​തെ, ഏതാണ്ട്‌ 40 കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ​യുള്ള ഒരു ചെറിയ പട്ടണമായ റിൻഫെൽഡ​നി​ലേക്കു ഞാൻ താമസം മാറ്റി. അവിടെ ഞാൻ എന്റെ പെങ്ങളു​ടെ ബാർബർ ഷോപ്പിൽ ജോലി​ചെ​യ്യു​ക​യും ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളു​ടെ ഒരു ചെറിയ സംഘവു​മാ​യി സഹവസി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ആത്മീയ​മാ​യി പുരോ​ഗതി നേടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഒരു ദിവസം ഞങ്ങളുടെ മധ്യവാര ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം കഴിഞ്ഞ്‌, മൂപ്പനാ​യി​രുന്ന സോഡർ സഹോ​ദരൻ ചോദി​ച്ചു: “ഞായറാ​ഴ്‌ചത്തെ വയൽശു​ശ്രൂ​ഷ​യിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ പ്ലാൻ ചെയ്യു​ന്ന​താ​രൊ​ക്കെ​യാണ്‌?” എനിക്ക്‌ ആരു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും കൂടെ പോകാ​നും പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാ​ണെന്നു കാണാ​നും കഴിയു​മെന്നു വചാരിച്ച്‌ ഞാൻ സന്നദ്ധനാ​യി മുന്നോ​ട്ടു​വന്നു.

ഞായറാ​ഴ്‌ച ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ പ്രദേ​ശത്ത്‌ എത്തിയ​പ്പോൾ, സോഡർ സഹോ​ദരൻ പറഞ്ഞു, “മി. ഒബ്രിസ്റ്റ്‌ ആ പ്രദേ​ശത്തു പ്രവർത്തി​ക്കും.” മുമ്പെ​ങ്ങും ഉണ്ടാകാ​ത്ത​വി​ധം എന്റെ ഹൃദയ​മി​ടിപ്പ്‌ ത്വരി​ത​ഗ​തി​യി​ലാ​യെ​ങ്കി​ലും, ഞാൻ ഭവനങ്ങൾ സന്ദർശിച്ച്‌ ആളുക​ളോ​ടു ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയാൻ തുടങ്ങി. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:20) ഈ വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ അവസാനം വരുന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ പൂർത്തീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട​ണ​മെന്ന്‌ യേശു പറഞ്ഞ പ്രസം​ഗ​വേല ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ ഞാൻ അന്നുമു​തൽ ഒരിക്ക​ലും മടിച്ചു​നി​ന്നി​ട്ടില്ല. (മത്തായി 24:14) 1934 മാർച്ച്‌ 4-ന്‌, എനിക്ക്‌ 28 വയസ്സു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ, യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള എന്റെ സമർപ്പണം ഞാൻ ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ ലക്ഷ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ലെ, ഇറ്റാലി​യൻ ഭാഷ സംസാ​രി​ക്കുന്ന പ്രദേ​ശ​ത്തുള്ള ഒരു നഗരമായ ലുഗ​നോ​യിൽ രണ്ടു വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌ എനിക്ക്‌ മുടി​വെ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​യി ജോലി ലഭിച്ചു. ഇറ്റാലി​യൻ ഭാഷ എനിക്ക്‌ അൽപ്പസ്വൽപ്പമേ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ങ്കി​ലും ഞാൻ ഉടൻതന്നെ അവിടെ സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്നിട്ടും, ശുശ്രൂ​ഷ​യി​ലെ ആദ്യത്തെ ഞായറാ​ഴ്‌ച​തന്നെ ഞാൻ കൈവ​ശ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന 20 ചെറു​പു​സ്‌ത​കങ്ങൾ സമർപ്പി​ച്ചു. കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ, വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം മാസിക പഠിക്കാ​നാ​യി താത്‌പ​ര്യ​ക്കാ​രായ ഏതാനും ചിലരു​ടെ ഒരു സംഘം രൂപീ​ക​രി​ക്കാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞു. ഒടുവിൽ ഇവരിൽ കുറെ​പ്പേർ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. 1937 ഫെബ്രു​വ​രി​യിൽ ഞങ്ങൾ ലുഗ​നോ​യിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഒരു സഭ രൂപീ​ക​രി​ച്ചു.

രണ്ടു മാസം കഴിഞ്ഞ്‌ 1937 ഏപ്രി​ലിൽ, എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​നു വലിയ മാറ്റം വരുത്തിയ ഒരു കത്ത്‌ എനിക്കു ലഭിച്ചു. ബെഥേ​ലിൽ—ഒരു രാജ്യത്തെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ബ്രാഞ്ച്‌ സൗകര്യ​ങ്ങളെ അങ്ങനെ​യാ​ണു വിളി​ക്കു​ന്നത്‌—സേവി​ക്കാ​നുള്ള ക്ഷണമാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. ഞാൻ ആ ക്ഷണം ഉടനടി സ്വീക​രി​ച്ചു, ആ തീരു​മാ​ന​ത്തെ​പ്രതി ഞാനൊ​രി​ക്ക​ലും ഖേദി​ച്ചി​ട്ടില്ല. അങ്ങനെ, ഇപ്പോൾ 60 വർഷ​മെ​ത്തിയ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂഷ അന്നു ഞാൻ ആരംഭി​ച്ചു.

പ്രശ്‌ന​പൂ​രിത നാളു​ക​ളി​ലെ ബെഥേൽ സേവനം

സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ന്റെ തലസ്ഥാ​ന​മായ ബേൺ നഗരത്തി​ലാണ്‌ അന്ന്‌ സ്വിസ്‌ ബെഥേൽ സ്ഥിതി​ചെ​യ്‌തി​രു​ന്നത്‌. ഞങ്ങൾ അവിടെ 14 ഭാഷക​ളിൽ പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും ചെറു​പു​സ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും മാസി​ക​ക​ളും അച്ചടിച്ച്‌ യൂറോ​പ്പിൽ ഉടനീളം കയറ്റി​യ​യ​ച്ചി​രു​ന്നു. അച്ചടിച്ച സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ ഞാൻ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനി​ലേക്ക്‌ ഉന്തുവ​ണ്ടി​യിൽ കൊണ്ടു​പോ​യി​രു​ന്നു. കാരണം ആ കാലങ്ങ​ളിൽ ഞങ്ങൾക്ക്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും വാൻ ലഭ്യമാ​യി​രു​ന്നില്ല. ബെഥേ​ലി​ലെ എന്റെ ആദ്യത്തെ നിയമനം കോ​മ്പോ​സി​ഷൻ ഡിപ്പാർട്ടു​മെൻറി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അവിടെ ഞങ്ങൾ അച്ചടി നടത്താ​നുള്ള ഈയ അച്ചുകൾ കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു. പിന്നീടു ഞാൻ റിസപ്‌ഷ​നിൽ ജോലി​ചെ​യ്യാൻ തുടങ്ങി. ബെഥേൽ കുടും​ബ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള മുടി​വെ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​യും ഞാൻ സേവിച്ചു.

1939 സെപ്‌റ്റം​ബ​റിൽ രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ടു​ക​യും നിഷ്‌ഠു​ര​മായ നാസി ആക്രമണം യൂറോ​പ്പി​ലു​ട​നീ​ളം ഭീതി വിതയ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. പടപൊ​രു​തുന്ന രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങൾക്കു മധ്യേ സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡ്‌ ഒരു നിഷ്‌പക്ഷ രാഷ്‌ട്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. തുടക്ക​ത്തിൽ, പ്രതി​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​തെ ഞങ്ങൾ ക്രിസ്‌തീയ പ്രവർത്ത​നങ്ങൾ തുടർന്നു. അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ, 1940 ജൂലൈ 5-ന്‌ ഉച്ചകഴിഞ്ഞ്‌ രണ്ടുമ​ണിക്ക്‌, ഞാൻ റിസപ്‌ഷൻ ഡ്യൂട്ടി​യി​ലാ​യി​രി​ക്കെ, ഒരു വ്യക്തി കയറി​വന്നു. അയാ​ളോ​ടൊ​പ്പം ബയണറ്റ്‌ ഉയർത്തി​പ്പി​ടിച്ച തോക്കു​മാ​യി ഒരു പട്ടാള​ക്കാ​ര​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“സൂർക്കെർ എവിടെ?” അയാൾ ആക്രോ​ശി​ച്ചു. ആ സമയത്ത്‌ ഫ്രാൻസ്‌ സൂർക്കെർ സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ലെ ഞങ്ങളുടെ പ്രസം​ഗ​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ബ്രാഞ്ച്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യി​രു​ന്നു.

“ആരു വിളി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു ഞാൻ പറയേ​ണ്ടത്‌?” ഞാൻ ചോദി​ച്ചു. സൂർക്കെ​റി​ന്റെ ഓഫീ​സി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​ക​ണ​മെന്ന്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌, അവർ ഉടനെ എന്നെ കടന്നു​പി​ടിച്ച്‌ മുകളി​ലത്തെ നിലയി​ലേക്കു വലിച്ചി​ഴ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി.

ഭക്ഷണ മുറി​യിൽ സമ്മേളി​ക്കാൻ മുഴു ബെഥേൽ കുടും​ബ​ത്തോ​ടും—ഞങ്ങൾ അന്ന്‌ ഏകദേശം 40 പേർ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു—ആജ്ഞാപി​ച്ചു. രക്ഷപ്പെ​ടാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ ഏതൊ​രു​വ​നെ​യും നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നാ​യി കെട്ടി​ട​ത്തി​നു വെളി​യിൽ നാലു​പേരെ മെഷീൻ ഗണ്ണുക​ളു​മാ​യി നിർത്തി​യി​രു​ന്നു. അകത്ത്‌, ഏകദേശം 50 പട്ടാള​ക്കാർ കെട്ടിടം പരി​ശോ​ധി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ച​തി​നു വിപരീ​ത​മാ​യി, സൈനിക സേവന​ത്തോ​ടുള്ള എതിർപ്പ്‌ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തി​നു യാതൊ​രു തെളി​വും കണ്ടെത്തി​യില്ല. എന്നിട്ടും, വളരെ​യ​ധി​കം സാഹി​ത്യം കണ്ടു​കെട്ടി അഞ്ച്‌ പട്ടാള ട്രക്കു​ക​ളി​ലാ​ക്കി കൊണ്ടു​പോ​യി.

വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം സെൻസർ ചെയ്യാൻ ഗവൺമെൻറ്‌ അധികാ​രി​കളെ അനുവ​ദി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ വിസ്സമ്മ​തി​ച്ച​തോ​ടെ സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡിൽ അതിന്റെ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രണം നിലച്ചു. അതിന്റെ അർഥം ബെഥേ​ലി​ലെ സേവന​ത്തി​നു കുറച്ച്‌ ആളുകൾ മതി​യെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. ബെഥേൽ വിട്ട്‌ പയനി​യർമാ​രാ​യി​ത്തീ​രാൻ—മുഴു​സമയ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ ഏർപ്പെ​ടുന്ന യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കളെ അങ്ങനെ​യാണ്‌ വിളി​ക്കു​ന്നത്‌—ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രായ ബെഥേൽ കുടും​ബാം​ഗങ്ങൾ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു.

യുദ്ധകാല പയനി​യ​റിങ്‌

1940 ജൂ​ലൈ​യിൽ, ബെഥേ​ലിൽ വരുന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ ഞാൻ താമസി​ച്ചി​രുന്ന, സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ലെ ലുഗ​നോ​യ്‌ക്കു സമീപ​മുള്ള ഇറ്റാലി​യൻ ഭാഷ സംസാ​രി​ക്കുന്ന പ്രദേ​ശ​ത്തേക്കു ഞാൻ തിരി​കെ​പ്പോ​യി. അന്ന്‌ ഫാസി​സ​ത്തി​ന്റെ ശക്തമായ സ്വാധീ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രുന്ന കത്തോ​ലി​ക്ക​രു​ടെ കോട്ട​യായ ഈ പ്രദേശം എന്റെ പയനിയർ നിയമ​ന​സ്ഥ​ല​മാ​യി.

പ്രസം​ഗ​പ്ര​വർത്തനം നിർത്ത​ണ​മെന്ന്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ പൊലീസ്‌ എന്നെ തടഞ്ഞു​നിർത്താത്ത ദിവസങ്ങൾ അപൂർവ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരിക്കൽ ഞാൻ ഒരു ഉദ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ കവാട​ത്തി​ങ്കൽ ഒരു സ്‌ത്രീ​യോ​ടു സംസാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ സിവി​ലി​യൻ വേഷത്തി​ലുള്ള ഒരു മനുഷ്യൻ എന്നെ പിന്നിൽനി​ന്നു കടന്നു​പി​ടിച്ച്‌ റോന്തു​ചു​റ്റുന്ന ഒരു കാറിൽ കയറ്റി ലുഗ​നോ​യി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​യി. അവി​ടെ​വെച്ച്‌ അയാൾ എന്നെ പൊലീ​സി​നു കൈമാ​റി. എന്നെ ചോദ്യം ചെയ്‌ത​പ്പോൾ, പ്രസം​ഗി​ക്കാൻ യഹോ​വ​യാം ദൈവം ഞങ്ങളോ​ടു കൽപ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെന്നു ഞാൻ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു.

“ഇവിടെ ഭൂമി​യിൽ കൽപ്പന​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നത്‌ ഞങ്ങളാണ്‌” എന്ന്‌ ഓഫീസർ ധിക്കാ​ര​പൂർവം പറഞ്ഞു. “ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കൽപ്പന​യൊ​ക്കെ സ്വർഗ​ത്തി​ലാ​യി​ക്കൊ​ള്ളട്ടെ!”

“പാമ്പി​നെ​പ്പോ​ലെ ബുദ്ധി​യു​ള്ള​വ​രും പ്രാവി​നെ​പ്പോ​ലെ കളങ്കമി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും” ആയിരി​ക്കാ​നുള്ള യേശു​വി​ന്റെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശ​ത്തി​നു ശ്രദ്ധ​കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടതു യുദ്ധകാ​ലത്തു തികച്ചും മർമ​പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. (മത്തായി 10:16) അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ മിക്ക പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും ഷർട്ടിന്റെ അകത്തെ പോക്ക​റ്റു​ക​ളിൽ ഒളിച്ചു​വെച്ചു. അവയൊ​ന്നും താഴെ വീണു​പോ​കാ​തി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഉറപ്പു​വ​രു​ത്താ​നാ​യി ഞാൻ മുട്ടി​നു​താ​ഴെ ഇറുക്കി തയ്‌ച്ചി​ട്ടുള്ള നിക്കറു​കൾ ധരിച്ചു.

കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ, എൻഗാ​ഡിൻ താഴ്‌വ​ര​യി​ലേക്കു നീങ്ങാൻ എനിക്കു നിർദേശം ലഭിച്ചു. പൊലീ​സിൽനി​ന്നു രക്ഷപ്പെ​ടാ​നുള്ള ശ്രമങ്ങൾ അവി​ടെ​യും തുടർന്നു. പൂർവ സ്വിസ്‌ ആൽപ്‌സി​ലുള്ള മനോ​ഹ​ര​മായ ഈ താഴ്‌വ​ര​യിൽ ശൈത്യ​കാ​ലത്ത്‌ അത്യധി​ക​മാ​യി മഞ്ഞുമൂ​ടി​ക്കി​ട​ക്കും. അതു​കൊണ്ട്‌ ആ പ്രദേ​ശത്തു ചുറ്റി​സ​ഞ്ച​രി​ക്കാ​നുള്ള സൗകര്യ​ത്തി​നാ​യി ഞാൻ എന്റെ ഹിമപാ​ദു​കങ്ങൾ വരുത്തി​ച്ചു.

അതി​ശൈ​ത്യ​കാ​ലത്ത്‌, ഹിമപാ​ദു​ക​ങ്ങ​ളിൽ യാത്ര​ചെ​യ്യു​മ്പോൾ ചൂടേ​കുന്ന കൈയു​റകൾ അനിവാ​ര്യ​മാണ്‌. പതിവായ ഉപയോ​ഗം നിമിത്തം എന്റെ കൈയു​റകൾ പെട്ടെന്നു കീറാൻ തുടങ്ങി. കൈ​കൊ​ണ്ടു തുന്നിയ ഒരു സ്വെറ്റ​റും ചൂടേ​കുന്ന കൈയു​റ​ക​ളും അടങ്ങിയ ഒരു തപാലു​രു​പ്പടി എനിക്ക്‌ ഒരു ദിവസം തികച്ചും അവിചാ​രി​ത​മാ​യി ലഭിച്ച​തിൽ ഞാൻ എത്ര നന്ദിയു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു! ബേണിലെ എന്റെ പഴയ സഭയിലെ ഒരു ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദരി എനിക്കു​വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കി​യ​താ​യി​രു​ന്നു അവ. അതേക്കു​റി​ച്ചു ചിന്തി​ക്കു​മ്പോൾ ഇപ്പോൾപ്പോ​ലും ഞാൻ കൃതജ്ഞ​ത​യു​ള്ള​വ​നാണ്‌.

സന്തോ​ഷ​ക​ര​മായ അനേകം പദവികൾ

1943-ൽ സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ലെ സ്ഥിതി​ഗ​തി​കൾ പഴയപ​ടി​യാ​കാൻ തുടങ്ങു​ക​യും ബെഥേ​ലിൽ സേവി​ക്കാൻ എന്നെ തിരി​ച്ചു​വി​ളി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഏകദേശം 100 കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ ലൗസനി​ലുള്ള ഫ്രഞ്ചു സംസാ​രി​ക്കുന്ന സഭയിലെ ചില പ്രത്യേക പ്രശ്‌നങ്ങൾ നിമിത്തം, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാപന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ശരിയായ വീക്ഷണം ലഭിക്കാ​നാ​യി പ്രസാ​ധ​കരെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ആ നഗരം പതിവാ​യി സന്ദർശി​ക്കാൻ എന്നെ നിയമി​ച്ചു.

പിന്നീട്‌, സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ലെ എല്ലാ ഫ്രഞ്ചു സഭകളു​ടെ​യും സർക്കിട്ട്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യി കുറെ​നാൾ ഞാൻ സേവിച്ചു. വാരത്തി​ലെ ആദ്യദി​വ​സ​ങ്ങ​ളിൽ ഞാൻ ബെഥേ​ലിൽ ജോലി​ചെ​യ്‌തു. എന്നാൽ, ആത്മീയ സഹായ​മാ​യി​രി​ക്കാ​നുള്ള ഒരു ശ്രമത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി ഓരോ വാരവും വെള്ളി, ശനി, ഞായർ ദിവസങ്ങൾ വ്യത്യസ്‌ത സഭകൾ സന്ദർശി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ ചെലവ​ഴി​ച്ചു. അതിനു​പു​റമേ, 1960-ൽ ബേണിൽ ഫ്രഞ്ചു സംസാ​രി​ക്കുന്ന ഒരു സഭ രൂപീ​കൃ​ത​മാ​യ​പ്പോൾ ഞാൻ അതിന്റെ അധ്യക്ഷ​മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യി. ബെഥേൽ 1970-ൽ ബേണിൽനിന്ന്‌ ടൂൺ പട്ടണത്തി​ലെ അതിന്റെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ മനോ​ഹ​ര​മായ സ്ഥാന​ത്തേക്കു മാറ്റി​യ​തു​വരെ ഞാൻ ആ പദവി​യിൽ സേവിച്ചു.

ഇറ്റാലി​യൻ സംസാ​രി​ക്കുന്ന ചെറി​യൊ​രു കൂട്ടം സാക്ഷി​കളെ ടൂണിൽ കണ്ടെത്തി​യത്‌ എന്നെ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ച്ചു. ഞാൻ അവരോ​ടൊ​പ്പം പ്രവർത്തി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ ഒരു സഭ രൂപീ​കൃ​ത​മാ​യി. അനേകം വർഷം ഞാൻ അതിന്റെ അധ്യക്ഷ​മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യി സേവിച്ചു, ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രായ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ആ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം വഹിക്കാൻ യോഗ്യ​ത​പ്രാ​പി​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ.

വിശേ​ഷാൽ സന്തോ​ഷ​ക​ര​മായ ഒരു പദവി​യാ​യി ഞാൻ കരുതി​യി​ട്ടു​ള്ളത്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ ജനത്തിന്റെ സാർവ​ദേ​ശീയ കൺ​വെൻ​ഷ​നു​ക​ളിൽ സംബന്ധി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​യാണ്‌. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, 1950-ൽ ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ യാങ്കീ സ്റ്റേഡി​യ​ത്തിൽ സ്‌മര​ണാർഹ​മായ ദിവ്യാ​ധി​പത്യ വർധനാ സമ്മേളനം നടന്നു. ന്യൂ​യോർക്കി​ലുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ കേന്ദ്ര​കാ​ര്യാ​ലയം സന്ദർശി​ച്ചത്‌ എന്നിൽ അവിസ്‌മ​ര​ണീ​യ​മായ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി. തുടർന്നുള്ള വർഷം ഇംഗ്ലണ്ടി​ലെ ലണ്ടനിൽ നടന്ന നിർമ​ലാ​രാ​ധനാ സമ്മേള​ന​ത്തി​ലെ, “ഇവർ മിണ്ടാ​തി​രു​ന്നാൽ കല്ലുകൾ ആർത്തു​വി​ളി​ക്കും എന്നു ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു” എന്നുള്ള യേശു​വി​ന്റെ വാക്കു​കളെ വിശേ​ഷ​വ​ത്‌ക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ മിൽട്ടൺ ജി. ഹെൻഷൽ നടത്തിയ പ്രസം​ഗ​വും ഞാനൊ​രി​ക്ക​ലും വിസ്‌മ​രി​ക്കു​ക​യില്ല. (ലൂക്കൊസ്‌ 19:40) ഹെൻഷൽ സഹോ​ദരൻ ചോദി​ച്ചു: “കല്ലുകൾ ആർത്തു​വി​ളി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെന്ന്‌ നിങ്ങൾ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു​വോ?” പതിനാ​യി​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ കണ്‌ഠ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു വന്ന “ഇല്ല!” എന്ന ഇടിമു​ഴക്കം പോലുള്ള ശബ്ദം ഇപ്പോ​ഴും എന്റെ ചെവി​യിൽ മുഴങ്ങു​ന്നു.

1937-ൽ ഞാൻ ബെഥേ​ലി​ലേക്കു മടങ്ങി​പ്പോ​യ​പ്പോൾ, ഞങ്ങൾക്കു ചെറി​യൊ​രു അലവൻസ്‌ മാത്രമേ ലഭിച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളൂ എന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ എന്റെ പിതാവ്‌ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠാ​കു​ല​നാ​യി ചോദി​ച്ചു: “മകനേ, വയസ്സാ​കു​മ്പോൾ നീ എങ്ങനെ ജീവി​ക്കും?” സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​ര​നായ ദാവീ​ദി​ന്റെ വാക്കുകൾ ഉദ്ധരി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ ഉത്തരം പറഞ്ഞു: “നീതി​മാൻ തുണയി​ല്ലാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തും അവന്റെ സന്തതി ആഹാരം ഇരക്കു​ന്ന​തും ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല.” (സങ്കീർത്തനം 37:25) എന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ഈ വാക്കുകൾ തീർച്ച​യാ​യും നിറ​വേ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

80-ലേറെ വർഷം മുമ്പ്‌, ബെർട്ട വൈബൽ എന്റെ പിതാ​വി​നെ വിവാഹം ചെയ്യു​ക​യും അവരുടെ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്താ​ലും മാർഗ​നിർദേ​ശ​ത്താ​ലും എനിക്ക്‌ യഹോ​വ​യെ​യും അവന്റെ ഗുണങ്ങ​ളെ​യും അറിയാൻ സാധി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത​തിൽ ഞാൻ എത്ര സന്തുഷ്ട​നാണ്‌! കുടും​ബ​ത്തി​ലെ മറ്റ്‌ അംഗങ്ങൾ അമ്മയെ പുച്ഛി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, 1983-ൽ മരിക്കും​വരെ അമ്മ യഹോ​വയെ വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി സേവിച്ചു. യഹോ​വ​യാം ദൈവത്തെ സേവി​ച്ച​തി​നെ​പ്രതി അമ്മ ഒരിക്ക​ലും ഖേദം പ്രകടി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടില്ല; ഏകാകി​യാ​യി​രു​ന്നു​കൊണ്ട്‌ എന്റെ ജീവി​ത​വും മുഴു​വ​നാ​യി യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിന്‌ അർപ്പി​ച്ച​തിൽ ഞാനും ഒരിക്ക​ലും ഖേദി​ച്ചി​ട്ടില്ല.

[25-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ബെഥേൽ സേവന​ത്തിൽ