1914-ന്റെ യഥാർഥ പ്രസക്തി

നാലാം പേജിൽ സൂചി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, “ഈ മാസിക 1914-ലെ സംഭവങ്ങൾ കണ്ട തലമുറ നീങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പു സമാധാ​ന​പൂർണ​വും സുരക്ഷി​ത​വു​മായ ഒരു പുതിയ ലോകം ഉണ്ടാകു​മെ​ന്നുള്ള സ്രഷ്ടാ​വി​ന്റെ വാഗ്‌ദ​ത്ത​ത്തിൽ വിശ്വാ​സം കെട്ടു​പണി ചെയ്യുന്നു.”

ആ പ്രസ്‌താ​വന അമ്പരപ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​ണെന്ന്‌ ഞങ്ങളുടെ വായന​ക്കാ​രിൽ പലരും മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ 1879 ഡിസം​ബ​റിൽത്തന്നെ—1914-ന്‌ ഏതാണ്ട്‌ 35 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌—(സീയോ​ന്റെ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​വും ക്രിസ്‌തു​സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​സാ​ര​ഥി​യും എന്നറി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന) വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം 1914 ഒരു പ്രസക്ത വർഷമാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു തെളി​യി​ക്കുന്ന ബൈബിൾ തെളിവു പ്രദാനം ചെയ്‌തു. അതിനു മുമ്പു​പോ​ലും—19-ാം ശതകാർധ​ത്തിൽ—ചില ബൈബിൾ പഠിതാ​ക്കൾ 1914 ബൈബിൾ പ്രവച​ന​ത്തിൽ പരാമർശി​ച്ചി​ട്ടുള്ള ഒരു വർഷമാ​യി​രി​ക്കാൻ സാധ്യ​ത​യു​ണ്ടെന്നു സൂചി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു.a

മുൻകൂ​ട്ടി​യെ​ഴു​തിയ ചരിത്രം എന്നാണു പ്രവച​നത്തെ വർണി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളത്‌. ബൈബി​ളി​ന്റെ ഈ പ്രത്യേ​കത അതിന്റെ ദിവ്യോ​ത്ഭവം സംബന്ധിച്ച തെളിവു നൽകുന്നു. ഭാവി സംഭവ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയു​ന്നതു കൂടാതെ, ചില കാര്യങ്ങൾ സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ കടന്നു​പോ​കാ​നി​രി​ക്കുന്ന കാലഘട്ടം എത്ര​യെ​ന്നും ചില​പ്പോൾ ബൈബിൾ നമ്മോടു പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു. ഈ നിർദിഷ്ട പ്രവച​ന​ങ്ങ​ളിൽ ചിലത്‌ ഏതാനും ദിവസ​ങ്ങളെ പരാമർശി​ക്കു​ന്നു; ചിലതു വർഷങ്ങ​ളെ​യും മററു ചിലതു നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളെ​യും.

മിശി​ഹാ​യു​ടെ ആദ്യ വരവി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ്രവചിച്ച ദാനി​യേൽ ‘അന്ത്യകാ​ലം’ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന സമയത്ത്‌ തന്റെ “സാന്നിധ്യ”ത്തിനായി മിശിഹാ എപ്പോൾ മടങ്ങി​വ​രു​മെ​ന്നും വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി. (ദാനി​യേൽ 8:17, 19; 9:24-27, NW) ഈ ബൈബിൾ പ്രവചനം ഒരു നീണ്ട കാല​ത്തേക്കു വ്യാപി​ച്ചു​കി​ട​ക്കുന്ന ഒന്നാണ്‌; അത്‌ ഏതാനും നൂററാ​ണ്ടു​കളല്ല, പിന്നെ​യോ രണ്ടു സഹസ്രാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളി​ലും കൂടു​ത​ലാണ്‌—2,520 വർഷം! ലൂക്കൊസ്‌ 21:24-ൽ ഈ കാലഘ​ട്ടത്തെ “ജാതി​ക​ളു​ടെ കാലം” എന്നാണു യേശു വിളി​ക്കു​ന്നത്‌.b

1914 കഠോ​ര​യാ​ത​ന​യു​ടെ കാലത്തി​നു തുടക്ക​മി​ടു​ന്നു

1914 മുതൽ നാം അന്ത്യകാ​ല​ത്താ​ണു ജീവി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ ബൈബിൾ പ്രവച​ന​നി​വൃ​ത്തി സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ‘ഈററു​നോ​വി​ന്റെ ആരംഭ’മായി യേശു ഈ കാലത്തെ വർണിച്ചു. (മത്തായി 24:8) വെളി​പ്പാ​ടു 12:12-ൽ നാം ഇങ്ങനെ വായി​ക്കു​ന്നു: “ഭൂമി​ക്കും സമു​ദ്ര​ത്തി​ന്നും അയ്യോ കഷ്ടം; പിശാചു തനിക്കു അല്‌പ​കാ​ല​മേ​യു​ള്ളു എന്നു അറിഞ്ഞു മഹാ​ക്രോ​ധ​ത്തോ​ടെ നിങ്ങളു​ടെ അടുക്കൽ ഇറങ്ങി​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.” 1914 മുതൽ ലോകം വർധിച്ച പ്രക്ഷു​ബ്ധാ​വ​സ്ഥ​യിൽ ആയിരി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടെന്ന്‌ ഇതു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു.

എന്നാൽ, ഈ അന്ത്യകാ​ലം താരത​മ്യേന ഹ്രസ്വ​മായ ഒരു കാലഘ​ട്ട​മാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താണ്‌—ഒരു തലമുറ നീണ്ടു​നിൽക്കുന്ന ഒരു കാലഘട്ടം. (ലൂക്കൊസ്‌ 21:31, 32) 1914-നുശേഷം നാം 80 വർഷം പിന്നി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന വസ്‌തുത, ദൈവ​രാ​ജ്യം കൈവ​രു​ത്തുന്ന വിടുതൽ നമുക്കു പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാൻ കഴിയും എന്നു സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ‘മനുഷ്യ​രിൽ അധമനാ​യവൻ’—യേശു​ക്രി​സ്‌തു—“മനുഷ്യ​രു​ടെ രാജത്വ”ത്തിന്റെ പരിപൂർണ നിയ​ന്ത്രണം ഏറെറ​ടു​ക്കു​ന്ന​തും സമാധാ​ന​വും നീതി​യു​മുള്ള ഒരു പുതിയ ലോകം ആനയി​ക്കു​ന്ന​തും നാം കാണും എന്നാണ​തി​ന്റെ അർഥം.—ദാനീ​യേൽ 4:17.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[11-ാം പേജിലെ ചതുരം]

1914-നെയും പിന്നീ​ടുള്ള വർഷങ്ങ​ളെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങൾ

“ഒഴിവാ​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത​തെന്നു തോന്നിയ രണ്ടു ലോക​യു​ദ്ധ​ങ്ങൾക്കു​ശേഷം ന്യൂക്ലി​യർ ആയുധ​ങ്ങ​ളു​ടെ നിർമാ​ണം ഒരു മുന്നറി​യി​പ്പാ​യി ഉതകി​യി​രി​ക്കാം, അതു നമ്മെ ഒരു മൂന്നാം ലോക​യു​ദ്ധ​ത്തിൽനി​ന്നു സംരക്ഷി​ക്കു​ക​യും വിക്‌ടോ​റിയ രാജ്ഞി​യു​ടെ കാലത്തി​നു​ശേഷം ഭീതി പടർന്ന ഒരു സമാധാ​ന​മാ​ണെ​ങ്കിൽപ്പോ​ലും പൊതു​സ​മാ​ധാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഏററവും നീണ്ട കാലഘട്ടം ആനയി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. . . . മാനവ​രാ​ശിക്ക്‌ എന്തു പാളി​ച്ച​യാ​ണു പററി​യത്‌? പത്തൊ​മ്പ​താം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ വാഗ്‌ദത്തം എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ തകിടം​മ​റി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌? ഇരുപ​താം നൂററാണ്ട്‌ ഭീതി​യു​ടെ, അല്ലെങ്കിൽ ചിലയാ​ളു​കൾ പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ദുഷ്ടത​യു​ടെ ഒരു യുഗമാ​യി മാറി​യത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു?—ആധുനിക ലോക​ത്തി​ന്റെ ഒരു ചരിത്രം—1917 മുതൽ 1980-കൾ വരെ, പോൾ ജോൺസൺ രചിച്ചത്‌.

“യൂറോ​പ്യൻ വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ അസ്ഥിര​മായ പരിവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽവെച്ച്‌ മഹായു​ദ്ധ​വും സമാധാന ഉടമ്പടി​യും, സാമ്പത്തി​ക​വും സാമൂ​ഹി​ക​വും രാഷ്‌ട്രീ​യ​പ​ര​വു​മാ​യി ഭൂതകാ​ല​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഏററവു​മ​ധി​കം അകററി​നിർത്തിയ ഒരു വിടവു സൃഷ്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. . . . സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യി പ്രവർത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന​തും ഉത്‌പാ​ദ​ന​ക്ഷ​മ​വു​മായ ആ വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ സുന്ദര​മായ മഹത്ത്വം യുദ്ധ​ക്കെ​ടു​തി​യിൽ തിരോ​ഭ​വി​ച്ചു​പോ​യി​രു​ന്നു. പകരം, യൂറോ​പ്പിന്‌ സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യ​ത്തെ​യും സാർവ​ത്രിക സാമ്പത്തിക തിരി​മ​റി​യ​ലു​ക​ളെ​യും നേരി​ടേ​ണ്ടി​വന്നു. . . . അടുത്ത ലോക​യു​ദ്ധം പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​വരെ സ്‌തം​ഭ​നാ​വ​സ്ഥ​യിൽനി​ന്നും അസ്ഥിര​ത​യിൽനി​ന്നും യൂറോ​പ്യൻ സമ്പദ്‌വ്യ​വ​സ്ഥ​യ്‌ക്കു പുറത്തു​വ​രാ​നാ​യില്ല, അത്രയ്‌ക്കും വലുതാ​യി​രു​ന്നു ഉണ്ടായ നഷ്ടം.”—ലോകം കഠിന​പ​രി​ശോ​ധ​ന​യിൽ 1914-1919, (ഇംഗ്ലീഷ്‌) ബർണഡാ​ററ്‌ ഇ. ഷ്‌മി​റ​റും ഹാരൾഡ്‌ സി. വെഡല​റും രചിച്ചത്‌.

“രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ മനുഷ്യർ തമ്മിലുള്ള എല്ലാ ബന്ധങ്ങളും അവസാ​നി​ക്കാ​നി​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ആളുകൾ സ്വയം കീഴ്‌പെ​ട്ടി​രുന്ന ഹിററ്‌ല​റി​ന്റെ വാഴ്‌ച​ക്കാ​ലത്ത്‌ ജർമൻകാർ കുററ​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഏർപ്പെട്ടു, അളവി​ലും ദുഷ്ടത​യി​ലും തുല്യ​മാ​യൊ​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത​തും മാനവ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​നു കളങ്കം ചാർത്തി​യ​തു​മാ​യി​രു​ന്നു ആ ഘോര​കൃ​ത്യ​ങ്ങൾ. കരുതി​ക്കൂ​ട്ടി​യുള്ള പ്രക്രി​യകൾ മുഖാ​ന്തരം നടത്തിയ പുരു​ഷൻമാ​രും സ്‌ത്രീ​ക​ളും കുട്ടി​ക​ളും അടങ്ങുന്ന 60-ഓ 70-ഓ ലക്ഷം പേരുടെ കൂട്ടക്കു​രു​തി ഭീതി​യു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ ജെംഗി​സ്‌ഖാ​ന്റെ പരുക്ക​നും എന്നാൽ ഫലപ്ര​ദ​വു​മായ കശാപ്പി​നെ​യും കടത്തി​വെ​ട്ടു​ന്നു. അനുപാ​ത​ത്തിൽ അതിനെ വളരെ നിസ്സാ​ര​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. പൗരസ്‌ത്യ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ മൊത്തം ആളുക​ളെ​യും നിർമൂ​ലനം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ജർമനി​യും റഷ്യയും ചിന്തി​ക്കു​ക​യും അതിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു. . . . ഭൗതിക അധഃപ​ത​ന​ത്തി​ന്റെ​യും ധാർമിക പതനത്തി​ന്റെ​യും ഒരു രംഗത്തു​നി​ന്നു നാം പൂർണ​മാ​യി പുറത്തു​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു, മുൻ നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ അതു​പോ​ലൊ​ന്നി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​നു ചിന്തി​ക്കാ​നേ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല.”—രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ I-ാം വാല്യ​മായ കൊടു​ങ്കാ​ററ്‌ കൊയ്യു​ന്നു (ഇംഗ്ലീഷ്‌), വിൻസ്‌ററൺ എസ്‌. ചർച്ചിൽ വിരചി​ച്ചത്‌.

“എല്ലാ വിഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും വർഗങ്ങ​ളി​ലെ​യും ആളുക​ളു​ടെ മനുഷ്യാ​വ​കാ​ശങ്ങൾ ഇപ്പോൾ അംഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നുണ്ട്‌. എന്നാൽ അതേസ​മയം തന്നേ ഇതുവ​രെ​യും കേട്ടി​ട്ടി​ല്ലാത്ത അധഃപ​തി​ച്ച​തരം യുദ്ധങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും ദേശീ​യ​ത​യി​ലേ​ക്കും വർഗീ​യ​ത​യി​ലേ​ക്കും നാം താണു​പോ​കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു. മോശ​മായ ഈ വികാ​രങ്ങൾ നിർദ​യ​വും ശാസ്‌ത്രീ​യ​മാ​യി പ്ലാൻ ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ട​തു​മായ ക്രൂര​ത​ക​ളാ​യി പുറത്തു​വ​രു​ന്നു; യോജി​പ്പി​ല​ല്ലാത്ത ഈ രണ്ട്‌ മാനസി​കാ​വ​സ്ഥ​ക​ളും സ്വഭാ​വ​നി​ല​വാ​ര​ങ്ങ​ളും ഇന്ന്‌ ഒരേ ലോക​ത്തി​ലെന്നല്ല, ഒരേ രാജ്യ​ത്തെന്നല്ല ഒരേ വ്യക്തി​യിൽ പോലും ഒരുമി​ച്ചു കാണാൻ കഴിയു​ന്നു.”—ആർനോൾഡ്‌ റേറാ​യ്‌ൻബീ എഴുതിയ പരിഷ്‌കാ​രം, പരീക്ഷ​ണ​ത്തിൽ (ഇംഗ്ലീഷ്‌).

“നിർദിഷ്ട സമയത്തി​ല​ധി​കം തങ്ങിനിന്ന ഒരു ഭൂത​ത്തെ​പ്പോ​ലെ, പത്തൊ​മ്പ​താം നൂററാണ്ട്‌—അതിന്റെ അടിസ്ഥാന ക്രമവും ആത്മവി​ശ്വാ​സ​വും മനുഷ്യ​പു​രോ​ഗ​തി​യി​ലുള്ള അതിന്റെ വിശ്വാ​സ​വും സഹിതം—1914 ആഗസ്‌ററ്‌ വരെ സ്വസ്ഥാ​നത്തു നിന്നു, എന്നാൽ ആ വർഷം യൂറോ​പ്യൻ സമൂഹ​ത്തി​നാ​കെ കൂട്ട​ഭ്രാ​ന്തു പിടിച്ചു. അത്‌ ഒരു തലമു​റ​യിൽപ്പെട്ട മികവു​ററ ലക്ഷോ​പ​ലക്ഷം യുവാ​ക്ക​ളു​ടെ വിവേ​ക​ശൂ​ന്യ​മായ കൂട്ടക്കു​രു​തി​യി​ലേക്കു നേരിട്ടു നയിച്ചു. നാലര വർഷം നീണ്ട ആ മഹായു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ ഘോര​മായ കെടു​തി​ക്കു​ശേഷം ലോകം സാധാരണ നില കൈവ​രി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ മുൻ സാമൂ​ഹിക-രാഷ്‌ട്രീയ വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ അവശേ​ഷി​ക്കുന്ന അവസാ​നത്തെ കാൽപ്പാ​ടു​കൾപോ​ലും തുടച്ചു​നീ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​യി സമകാ​ലിക നിരീ​ക്ഷ​ക​രിൽ പലർക്കും (തീർച്ച​യാ​യും എല്ലാവർക്കു​മല്ല) വ്യക്തമാ​യി. ഗണ്യമായ അളവിൽ ന്യായ​ബോ​ധം കുറഞ്ഞ​തും മാനു​ഷിക അപൂർണ​തകൾ അധിക​മൊ​ന്നും ക്ഷമിച്ചു​കൊ​ടു​ക്കാ​ത്ത​തു​മായ ഒരു പുതിയ യുഗത്തി​ലേക്കു മാനവ​രാ​ശി പ്രവേ​ശി​ച്ച​താ​യും അവർക്കു വ്യക്തമാ​യി. സമാധാ​നം ഒരു പുതിയ ലോകത്തെ ആനയി​ക്കു​മെന്നു പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നവർ 1919-ൽ തങ്ങളുടെ പ്രതീ​ക്ഷകൾ വഞ്ചിക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​യി മനസ്സി​ലാ​ക്കി.”—വില്യം കെ. ക്ലിംഗാ​മന്റെ 1919—നമ്മുടെ ലോകം തുടങ്ങിയ വർഷം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌ത​ക​ത്തി​ന്റെ ആമുഖം.

[10-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ബവരിയൻ അൽപ്‌സ്‌