နိုင်ငံငယ်လေး၌ အမှုကြီးဖြစ်နေသည်

မြေပုံစာအုပ်တွင် လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံ (Grand Duchy of Luxembourg) ကို သင်ရှာတွေ့နိုင်သလော။ ဤနိုင်ငံလေးသည် ဘယ်လ်ဂျီယံနိုင်ငံ၊ ပြင်သစ်နိုင်ငံ နှင့် ဂျာမနီနိုင်ငံတို့နယ်နိမိတ်ဆုံရာ၌ တည်ရှိသည်။ သေးငယ်စေကာမူ အရေးမပါသော နိုင်ငံကားမဟုတ်ပေ။ ယခင်မြို့တော် လူဇင်ဘတ်သည် ဥရောပဘုံဈေးအဖွဲ့၏ ရုံးစိုက်ရာ မြို့တစ်မြို့ဖြစ်သည်။ ယခုအခါ ဘဏ် ၁၂၅ ခုတည်ရှိရာ ငွေကြေးဗဟိုရ်ဌာနတစ်ခုအဖြစ်လည်း ကမ္ဘာအသိအမှတ်ပြုခံရသည်။ သို့သော်လည်း လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံသည် ဧရိယာအားဖြင့် စတုရန်းမိုင်ပေါင်း ၉၉၉ ရှိပြီး လူဦးရေ ၃၇၂၀၀၀ မျှသာရှိသည်။

ထိုကြောင့် ကမ္ဘာချီနိုင်ငံတော် ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်းဘက်တွင် လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံမှ ယေဟောဝါသက်သေများ ပါဝင်ထမ်းဆောင်သော အခန်းကဏ္ဍမှာ ကျွန်ုပ်တို့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ နိုင်ငံကြီးများရှိ သက်သေခံများနှင့် ယှဉ်ကြည့်လျှင် အတော်သေးငယ်ပါသည်။ သို့ဖြစ်သည့်တိုင်အောင် ဤနိုင်ငံ၌ နိုင်ငံတော်ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်းဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာမှုက ဇာခရိ ၄:၁၀ မှ “အမှုငယ်သော နေ့ရက်ကို အဘယ်သူသည် မထီမဲ့မြင်ပြုရသနည်း” ဟူသောစကားကို သတိရစေသည်။ ထိုပရောဖက်အား ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးပြောခဲ့သည်အတိုင်း “‘ဤအမှုသည် ဗိုလ်ခြေအားဖြင့်မဟုတ်၊ အာဏာတန်ခိုးအားဖြင့်မဟုတ်၊ ငါ့ဝိညာဉ်အားဖြင့် ဖြစ်လိမ့်မည်’ ဟု ကောင်းကင်ဗိုလ်ခြေအရှင် [ယေဟောဝါ၊ NW) မိန့်တော်မူ၏။” (ဇာခရိ ၄:၆) ထိုကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့၏လုပ်ငန်းတော်သည် ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် မဟုတ်သော်ငြားလည်း မထီမဲ့မြင်ပြုစရာကား မဟုတ်ပေ။ ဘုရားသခင့် ဝိညာဉ်တော်၏ လမ်းညွှန်မှုဖြင့် ကိုယ်တော်.ဘုန်းတော်ကို ထင်ရှားစေလျက်ရှိသည်။

‘အမှုငယ်သော နေ့ရက်များ’

လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံတွင် နိုင်ငံတော်သက်သေခံလုပ်ငန်းတော်သည် ၁၉၂၂ နှင့် ၁၉၂၅ ခုနှစ်ကြားတွင် ပြင်သစ်နိုင်ငံ စထရာ့ဇ်ဘတ်မြို့ (Strasbourg, France) မှခရစ်ယာန်လက်တစ်ဆုပ်စာလေးက ဝေစာများလာရောက်ဝေငှချိန်မှ အစပြုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဝေငှခဲ့သော အရေအတွက်မများသော်လည်း ပါရှိသော သတင်းတရားမူကား ဩဇာထက်မြက်လှသည်။ ဝေစာများ၏ ခေါင်းစဉ်များကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။ ယင်းတို့မှာ A Challenge to World Leaders, A Warning to All Christians နှင့် Ecclesiastics Indicted တို့ဖြစ်သည်။ ထိုစဉ်က လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံလူဦးရေ ၉၆ ရာခိုင်နှုန်းမှာ ရိုမန်ကာသိုလိပ်ဂိုဏ်းဝင်များဖြစ်ပြီး သူတို့၏ဘာသာနှင့် ရိုးရာများတွင် အစဉ်အလာကြီးမားသူများဖြစ်ကြရာ ထိုသတင်းတရားများကို ဖြန့်ချီရန်ဆိုသည်မှာ များစွာသတ္တိရှိဖို့လိုခဲ့သည်။

၁၉၃၀ နှင့် ၁၉၃၁ ခုနှစ်အတွင်း Photo-Drama of Creation ကိုလူဇင်ဘတ်နိုင်ငံတွင် ပြသခဲ့သည်။ ထိုသို့ပြသခြင်းနှင့် ရရှိသောအကျိုးက ယေရှု၏ဓမ္မအမှုတစ်ခုကို သတိရစေသည်။ ဧရာမလူအုပ်ကြီးသည် ယေရှုကို ဝိုင်းရံလျက် ကိုယ်တော်၏ တရားတော်ကို ကြားနာပြီး ကိုယ်တော်၏ ကုသပေးမှုကို တွေ့ရခံရခဲ့ကြသော်လည်း အနည်းငယ်မျှသာ တပည့်တော်ဖြစ်လာကြသည်။ (မဿဲ ၄:၂၃-၂၅။ ၂၃:၃၇) လူဇင်ဘတ်မြို့တော်၌ ရုပ်ရှင်ပြသခဲ့စဉ်ကလည်း ငှားရမ်းအသုံးပြုသော ခန်းမသည် ညစဉ်ပရိသတ် ၃၀၀ အပြည့်လာရောက်ကြည့်ရှုကြသည်။ သို့သော် နောက်သိတင်းပတ်များ၌ ဆက်၍ပြုလုပ်သော ဆွေးနွေးပွဲနှင့် အမေးအဖြေအခန်းများ တက်ရောက်ရန် အနည်းအကျဉ်းသာ ပြန်လာကြသည်။ အစပိုင်း၌ ၂၀၊ ၃၀၊ တက်ရာမှ နောက်ပိုင်းတွင် ၁၀ နောက်ဆုံး၌ ၄ ယောက်သာကျန်တော့သည်။ ထိုအနည်းငယ်သောသူတို့ကသာ ကမ်းလှမ်းပေးခဲ့သည့် ဝိညာဏအစာကို ရေရှည်တန်ဖိုးထား လေးစားခဲ့ကြသည်။

ဇွဲကြောင့် ဆုရရှိ

၁၉၃၁ ခုနှစ်တွင် ပထမလူဇင်ဘတ်နိုင်ငံသားတစ်ဦး ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်း၌ ပါဝင်လာခဲ့သည်။ လွယ်ကူသောကိစ္စကား မဟုတ်ပေ။ ရိုမန်ကာသိုလိပ်ဂိုဏ်းက ဘုရားသခင့်လူမျိုးတော်ကို ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်သည့် မုန်းတီးမှုဝါဒဖြန့်မှုစီမံချက်တစ်ရပ် ဆင်နွှဲခဲ့ပြီး ကျွန်ုပ်တို့၏ တစ်အိမ်တက်တစ်အိမ်ဆင်းဓမ္မအမှုကို အစွမ်းကုန်ဟန့်တားနှောင့်ယှက်ရန် ရဲတပ်ဖွဲ့ပေါ် အရှိန်အဝါ ဖိအားပေးခဲ့သည်။ ညီအစ်ကိုများ လယ်ကွင်းအမှုဆောင်ထွက်သည့်အခါတိုင်း ဆိုရမလောက် ရဲတို့က သူတို့စာအုပ်စာတမ်းများကို သိမ်းယူ၍ သတိပေးသည်။ သို့မဟုတ် ဖမ်းဆီးသည်။ လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံတွင် စစ်မှန်သော ကိုးကွယ်မှု တိုးချဲ့ခြင်းယခုအခါရပ်တန့်သွားသလော။ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဤနိုင်ငံတွင် ပထမအချိန်ပြည့်ဓမ္မအမှုဆောင် ဩဂတ်စ် ရိတ်မြူလာကို ဒေသတွင်းမှနှင်ထုတ်ပြီးနောက် မကြာမီ လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံသား ဆယ်ဦး ၁၉၃၂ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၂၅ ရက်နေ့တွင် နှစ်ခြင်းခံခဲ့ကြသည်။ ရဲတို့နှင့် ကြုံရသည့်အခက်အခဲများကို မမှုဘဲ ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်းတွင် သူတို့မှန်မှန်ပါဝင်ခဲ့ကြသည်။

စစ်မဖြစ်မီ ၁၉၃၄ ခုနှစ်တွင် ကြေညာသူ ၁၅ ယောက်က သမ္မာကျမ်းစာ စာအုပ်စာတမ်း ၃၁၆၄ စောင်ဝေငှခဲ့ကြသည်။များသောအားဖြင့်တစ်နေ့တစ်နေ့ စက်ဘီးဖြင့် မိုင် ၅၀ မှ ၆၀ အထိ ခရီးသွားရကြသည်။ ညီအစ်မတစ်ယောက် ဤသို့တင်ပြခဲ့သည်။ “ကျွန်မ၏စက်ဘီးသည် အပါးတော်မြဲ ‘အဖေါ်မွန်’ ဖြစ်ခဲ့သည်။ တစ်ရွာပြီးတစ်ရွာသွား ဟောပြောရခြင်းကို ကျွန်မအထူးနှစ်သက်သည်။ အထူးသဖြင့် တနင်္ဂနွေနေ့မျိုးမှာဖြစ်သည်။”

ဂျာမနီတပ်မတော်သည် လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံကို ၁၉၄၀ ခုနှစ်တွင် ကျူးကျော်သိမ်းပိုက်လိုက်ရာ ကျွန်ုပ်တို့၏ညီအစ်ကိုများ ငါးနှစ်ကြာမြေအောက်လုပ်ငန်း လုပ်ဆောင်ခဲ့ရသည်။ အတော်များများ အဖမ်းခံရသည်။ လအတန်ကြာ ထောင်ချပြီးနောက် ယေဟောဝါသက်သေများအနေနှင့် နောက်ထပ်လုံးဝဆက်မဟောပြောရန် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်အမိန့်ပေး၍ လွှတ်လိုက်သည်။ (တမန်တော် ၄:၁၇၊ ၁၈ ကိုကြည့်ပါ။) ညီအစ်ကိုနှစ်ဦးကို ချွေးတပ်စခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ သို့တစေ၊ ကျန်ရှိသော ညီအစ်ကိုများက တတ်နိုင်သ၍လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြသဖြင့် စိတ်ဝင်စားသူတို့နှင့် ကျင်းပသောအိမ်တွင်း ကျမ်းစာသင်အံမှုအရေအတွက်သည် ၁၉၄၂ ခုနှစ်တွင် ၆ ခုသာရှိခဲ့ရာ ၁၉၄၄ ခုနှစ်တွင် ၂၀ သို့တက်လာခဲ့သည်။ ၁၉၃၉ ခုနှစ်တွင် လယ်ကွင်းအမှုဆောင်မှတ်တမ်းသွင်းသူ ၂၃ ယောက်ရှိရာမှ ၁၉၄၆ ခုနှစ်တွင် နှုန်းသစ် ၃၉ ဦးဖြစ်လာခဲ့သည်။

မြင်နေရသော ယေဟောဝါ၏ ကောင်းချီးမင်္ဂလာ

ထိုအချိန်မှစ၍ ဆယ်စုနှစ်များစွာအတွင်း လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံရှိနိုင်ငံတော်ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်းတော်ကို တိုးတက်မှုဖြင့် ယေဟောဝါကြွယ်ဝစွာ ကောင်းချီးပေးတော်မူလာခဲ့သည်။ သက်သေခံ ဦးရေသည် ၁၉၈၈ ခုနှစ်တွင် ၁၃၃၆ အထိ အမြင့်ဆုံးတိုးတက်ခဲ့သည်။ ယခုအခါ ကျွန်ုပ်တို့ ဌာနခွဲရုံးလက်အောက်ရှိ နယ်မြေတွင် ပျမ်းမျှခြင်းအားဖြင့် လူဦးရေ ၃၂၇ ယောက်တွင် ယေဟောဝါသက်သေ တစ်ယောက်ကျနှုန်းရှိသည်။ ၁၉၈၈ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၁ ရက်တွင် ကျင်းပခဲ့သော သခင့်ညစာစားပွဲသို့ ၂၉၀၀ ကျော် တက်ရောက်ခဲ့ရာ လူဦးရေ ၁၄၈ ယောက်တွင် တစ်ယောက်နှုန်းနှင့်ညီမျှသည်။ အချိန်ပြည့် ဓမ္မအမှုကို စိတ်ဝင်စားသူလည်း မနည်းလှပေ။ ၁၉၅၅ ခုနှစ်ကိုပြန်ပြောင်းကြည့်လျှင်အချိန်ပြည့်လုပ်သား သို့မဟုတ် ရှေ့ဆောင် ၅ ယောက်သာရှိခဲ့သော်လည်း ၁၉၈၈ ခုနှစ် မေလတွင် စုစုပေါင်းရှေ့ဆောင် ၁၉၀ ကို လယ်ကွင်း၌ တွေ့ခဲ့ရသည်။

ဤတိုးတက်မှုကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ဌာနခွဲ အဆောက်အအုံကို တိုးချဲ့ရန်လိုအပ်လာခဲ့ရသည်။ ကင်းမျှော်စင်သမ္မာကျမ်းစာနှင့် ဝေစာအသင်း၏ ဌာနခွဲရုံးတစ်ခုကို ၁၉၅၅ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလ၌ ပထမဦးဆုံး တည်ထောင်ခဲ့ပြီး အခန်းနှစ်ခန်းပါဝင်သော ကိုယ်ပိုင်အိမ်တွင် တည်စိုက်ခဲ့သည်။ ၁၉၈၇ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလ ၁၂ ရက်နေ့တွင် အခန်း၂၀ ရှိသော ဌာနခွဲရုံးနှင့် ဗေသလအိမ်ပါဝင်သည့် လှပသော အဆောက်အအုံတစ်ခုကို အခမ်းအနားဖြင့် ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်း၌ အခန်းသုံးခန်းနှင့် နိုင်ငံတော်ခန်းမနှစ်ခုပါဝင်သော လှပသည့်သာသနာပြုအိမ်သစ်တစ်လုံးကိုလည်း အပ်နှံခဲ့ကြသည်။

အခွင့်အခါကြုံတိုင်း ဟောပြောခြင်း

လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံသည် တကယ်ပင် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ နိုင်ငံပီသသည်။ လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံသားများကိုယ်နှိုက်က ဘာသာစကားသုံးမျိုးပြောဆိုကြသည်။ သို့သော် နိုင်ငံသားလေးယောက်တိုင်းတွင် တစ်ယောက်မှာ နိုင်ငံခြားမှလာရောက်သူများဖြစ်သဖြင့် ဘာသာစကားများစွာကို အများအားဖြင့် ပြောဆိုကြသည်။

နိုင်ငံခြားသားတို့သည် ဥရောပဘုံဈေးအဖွဲ့အတွက် ဘဏ်များစွာအတွက် သို့မဟုတ် လက်မှုကုန်သွယ်ရေးတို့၌ အလုပ်လာလုပ်ကြ၏။ ထိုကြောင့် ဤနိုင်ငံခြားဘာသာစကားပြောဆိုသူတို့အတွက် ကျွန်ုပ်တို့ ဆီမှာ ပြင်သစ်၊ အီတလီ နှင့် ပေါ်တူဂီစကားပြော အသင်းတော်များရှိသည်။

ကျွန်ုပ်တို့၏ ပေါ်တူဂီညီအစ်မတစ်ယောက်က မကြာမီက လေယာဉ်ခရီးစဉ်တစ်ခု၌ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပုံကို ပြောပြသည်။ “ကြုံလာဖွယ်ရှိသည့် အလွတ်သဘောသက်သေခံခြင်းအတွက် မဂ္ဂဇင်းအနည်းငယ်ဆောင်ထားသည်။ ကျွန်မတို့၏ လေယာဉ်သည် ပထမဝင်ရောက်ရပ်နားသော လေဆိပ်၌ ပြင်ဆင်မှုလိုအပ်ခဲ့သည်။ လေယာဉ်ပေါ်မှ မည်သူ့ကိုမျှဆင်းခွင့်မပြုချေ။ အစပိုင်း၌ လုပ်ပါဟူ၍ ကျွန်မနှလုံးတိုက်တွန်းသည်ကို လုပ်ရန် သတ္တိမရှိခဲ့ပေ။ ဤအခွင့်အခါကောင်းကို လက်မလွတ်ဘဲ အကျိုးရှိရှိအသုံးချနိုင်အောင် ခွန်အားပေးတော်မူပါဟု ယေဟောဝါထံ ကျွန်မအခါခါဆုတောင်းခဲ့သည်။

“အချိန်အတန်ကြာ အသေအချာစဉ်းစားပြီးနောက် ကျွန်မလေယာဉ်မယ်တို့ဆီသွား၍ လေယာဉ်ပေါ်မှခရီးသည်များအား အကျိုးရှိသော အားတက်ဖွယ်မဂ္ဂဇင်းအချို့ ဝေငှခွင့်ရှိမရှိ စုံစမ်းမေးမြန်းသည်။ သူတို့ခွင့်ပြုသဖြင့် ခရီးသည်များထံ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချဉ်းကပ်၍ တစ်အိမ်တက်ဆင်းသွားသကဲ့သို့ ထိုင်ခုံတစ်တန်းပြီးတစ်တန်း ဟောပြောနိုင်၍ ကျွန်မအလွန်ပျော်ရွှင်ခဲ့သည်။ လူမျိုးပေါင်းစုံအားမဂ္ဂဇင်း ၁၂ စောင်နှင့် စာအုပ်ငယ်တစ်အုပ် ဝေငှနိုင်ခဲ့သည့်ပြင် အပြန်အလှန်အတော်လေး ကောင်းကောင်းပြောဆို ဆွေးနွေးနိုင်ခဲ့သည်။

“ကျွန်မနောက်ဆုံးချဉ်းကပ်သော ပုဂ္ဂိုလ်က သူသည်ဧဝံဂေလိဓမ္မဆရာဖြစ်၍ အကူအညီမလိုအပ်ကြောင်း နှိမ့်ချသည့်သဘောမျိုး၊ ဟန်လုပ်၍ ပြန်ပြောခဲ့သည်။ ထို့ပြင် ကျွန်မယခုလုပ်သကဲ့သို့ ခရီးသည်များထံ ချဉ်းကပ်ခြင်းသည် မှန်ကန်သည်ဟု သူမထင်ပေ။ ကျွန်မအလိမ္မာဖက်၍ ဘုရားသခင်အပေါ် လူအများထားရှိသော ယုံကြည်ခြင်းအကြောင်းနှင့် ယုံကြည်သူများအား ကိုယ်တော်ပေးတော်မူမည့် ကောင်းချီးမင်္ဂလာများကို တန်ဖိုးထားလေးစားဖို့လိုကြောင်း ဆက်၍ပြောဆိုဆွေးနွေးခဲ့သည်။ ထိုသို့ဆွေးနွေးပြီးနောက် ထိုဓမ္မဆရာက ကျွန်မ၏ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ခရီးသည်အားလုံးအား ပြောရဲဆိုရဲသော သတ္တိအတွက် ချီးမွမ်းခဲ့သည်။

“ယခုကျွန်မဘေးမှ ပုဂ္ဂိုလ်က စတင်၍ မေးခွန်းမေးလာသဖြင့် ကျွန်မတို့ သုံးနာရီနီးပါး ပြောဆိုခဲ့ကြသည်။”

ကျွန်ုပ်တို့၏ ညီအစ်ကိုများကလည်း တစ်အိမ်မှတစ်အိမ်အမှုဆောင်ရာတွင် ထူးခြားသော ဇွဲလုံ့လပြသခဲ့ကြသည်။ တိုက်နယ် ကြီးကြပ်မှူးတစ်ဦးက အသင်းတော်တစ်ခု၌ တက်ရာက်သော လူဦးရေအကြောင်းဤသို့ပြောပြသည်။ “တနင်္ဂနွေနေ့မနက်လယ်ကွင်းအမှုဆောင်အတွက် ကျွန်ုပ်တို့စုဝေးချိန်၌ အမြင့်ဆုံးအရေအတွက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုအသင်းတော်၌ ကြေညာသူ ၁၀၉ ယောက်ရှိသည့်အနက် ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်း၌ပါဝင်ရန် ၁၀၂ ယောက်ရှိခဲ့သည်။ မွန်းလွဲပိုင်းတွင် ကျင်းပသည့် လူထုဟောပြောပွဲကို တက်ရန်စိတ်ဝင်စားသူတို့အား အထူးကြိုးစားခေါ်ဖိတ်ခဲ့သဖြင့် ခန်းမတစ်ခုလုံးအပြည့် လူ၁၉၈ ယောက်တက်ရောက်ခဲ့သည်။ ထိုအသင်းတော်၏ နယ်မြေအတွင်း၌ လူ ၅၀ လျှင် သက်သေခံတစ်ယောက်ကျရှိသည့် တိုင်အောင် ထိုနေ့ကစည်းဝေးတက်ရောက်သူ အများမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် တက်ရောက်ခြင်းဖြစ်သည်။”

လူငယ်များကလည်း နိုင်ငံတော်သတင်းတရားကြွေးကြော်ရန် အခွင့်အရေးအပေါ် ကောင်းမြတ်သော စိတ်သဘောထားပြသနေကြသည်။ ၁၉၈၅ ခုနစ်၊ ဧပြီလ ၁ ရက် ထုတ်ကင်းမျှော်စင်တွင် တူရကီနိုင်ငံရှိ ညီအစ်ကိုအချို့ထောင်ချခံရခြင်းအကြောင်း သိရသောအခါ ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်နှစ်ဦးက တူရကီသံအမတ်ကြီးကို သွားတွေ့ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူတို့ အောက်ပါအတိုင်းအစီရင်ခံ တင်ပြသည်။

“ကျွန်တော်တို့၏ ပထမဆောင်ရွက်ချက်မှာ တွေ့ဆုံခွင့်တောင်းခံခြင်းဖြစ်သည်။ အစပိုင်း၌ သူ၏အတွင်းရေးမှူးက ကျွန်တော်တို့ကို သိပ်အလေးအနက်မထားခဲ့ပေ။ ကျွန်တော်တို့၏ ထက်သန်သော ရည်ရွယ်ချက်ကို သူမသဘောပေါက်စေရန် ထိုသတင်းပါရှိသော မဂ္ဂဇင်းကို ဘာသာစကားအမျိုးမျိုးဖြင့် သူမအားကျွန်တော်တို့ပြသခဲ့သည်။ သို့နှင့် သူမစိတ်ဝင်စားလာပြီး မဂ္ဂဇင်းကိုယူ၍ သံအမတ်ကြီးရုံးခန်းအတွင်း ဝင်သွားလေသည်။ ဆယ်မိနစ်ကြာပြီးနောက် သူမပြန်ထွက်လာပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ပတ်အကြာတွင် ပြန်လာနိုင်ကြောင်း၊ ထိုမဂ္ဂဇင်းတွင်ပါသော ပြင်းထန်သည့် စွပ်စွဲချက်များကို အသေအချာလေ့လာရန် သံအမတ်ကြီးက မဂ္ဂဇင်းယူထားမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသည်။ ယင်းကို ကောင်းသောလက္ခဏာအဖြစ် ကျွန်တော်တို့သဘောထားခဲ့သည်။

“ချိန်းချက်ထားသည့်အတိုင်း သံရုံးသို့ ကျွန်တော်တို့ပြန်သွားသောအခါ သံအမတ်ကြီးသည် အလွန်သဘောကောင်းပြီး ခင်ခင်မင်မင်ရှိကြောင်းတွေ့ရသည်။ ကျွန်တော်တို့၏ မဂ္ဂဇင်း၌ပါရှိသော အချက်အလက်အချို့ကို အသေးစိတ်စုံစမ်းစစ်ဆေးပါရန် တူရကီအစိုးရထံ သူအကြောင်းကြားထားသည့် တဲလက်စ်ကို ထုတ်ပြသည်။ ယင်းအချက်တို့သည် မှန်ကန်ကြောင်း စုံစမ်းတွေ့ရှိခဲ့သဖြင့် ကျွန်တော်တို့၏ တိုင်တန်းချက်ကို ပို၍လေးနက်စေခဲ့သည်။

“သူ့စိတ်တွင် စွဲထင်ခဲ့သောအချက်မှာ ထိုဆောင်းပါးသည် အလွန်တိကျမှန်ကန်ပြီး ပုံကြီးချဲ့ခြင်း၊ နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်များအား မဟုတ်မမှန်ဝေဖန်ပုတ်ခတ်ခြင်း မရှိခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်တို့သည် သူနှင့်ဘုရားသခင့်အချုပ်အခြာအာဏာတော်အကြောင်း၊ ခရစ်ယာန်ကြားနေခြင်းအကြောင်း၊ လူလူချင်းအောင်မြင်စွာအုပ်ချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိခြင်းအကြောင်း တို့ကိုတစ်နာရီခွဲကြာ ပြောဆိုနိုင်ခဲ့သည်။ သူက ကျွန်တော်တို့၏ ရပ်တည်ချက်ကို နားလည်သဘောပေါက်ကြောင်း၊ ဘာအကူအညီပေးရမည်အကြောင်း မေးမြန်းသည်။ ကျွန်တော်တို့က ကျွန်တော်တို့နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ခြင်းအကြောင်းကို သူ့အစိုးရထံ သတင်းပို့ရန်၊ ဤကိစ္စတစ်ရပ်လုံးနှင့်ပတ်သက်၍ သူ့ထင်မြင်ချက်ကို သူတို့ထံတင်ပြရန် အဆိုပြုခဲ့သည်။ ဤသို့ပြုပါမည်ဟု သူသဘောတူခဲ့သည်။ အစိုးရဌာနအသီးသီးရှိ ကိုယ်စားလှယ်များထံ ပို့ပေးရန် ထိုမဂ္ဂဇင်းစောင်ရေ တော်တော်များများကို သူတောင်းခဲ့သည်။ သူက သက်ဆိုင်ရာသတင်းအချက်အလက်များကို စုဆောင်းရန် ကြံရွယ်ကြောင်း၊ တတ်နိုင်သမျှ အကူအညီပေးသွားမှာဖြစ်ကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။”

လအနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် တူရကီနိုင်ငံတွင်းရှိ ထိုသက်သေခံများသည် တူရကီနိုင်ငံတရားလွှတ်တော်ချုပ်၏ အမိန့်ဖြင့် ထောင်မှလွှတ်လာပြီဟူသောသတင်း ကင်းမျှော်စင်၌ပါလာသည်။ ထိုသတင်းသိလျှင်သိချင်း ထိုလူငယ်နှစ်ယောက်သည် သံအမတ်ကြီးထံပြန်သွားခဲ့ရာ လှိုက်လှဲစွာ ကြိုဆိုလက်ခံခြင်းခံခဲ့ရသည်။

လူဇင်ဘတ်နိုင်ငံ၌ နိုင်ငံတော်ကြွေးကြော်ခြင်းလုပ်ငန်း၏သမိုင်းကို ထောက်လျှင် ပညာအမြော်အမြင်ရှိသော လမ်းစဉ်မှာ “အမှုငယ်သောနေ့ရက်” ကိုမထီမဲ့မြင် မပြုဘဲ အလိုတော်ကို ပြီးစီးအောင်ဆောင်ရွက်ရာတွင် ကျွန်ုပ်တို့တစ်ဦးစီ လိုအပ်သော ခွန်အားအတွက် ယေဟောဝါ၏ဝိညာဉ်တော်ကို အားထားရန်ဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရသည်။ ယေဟောဝါ၏ ကူညီမစမှုဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ လူဇင်ဘတ်ဌာနခွဲရုံးနယ်ပယ်အတွင်း၌ အမှုကြီးဖြစ်ပျက်လျက်ရှိနေသည်။ အသင်သည် ကျွန်ုပ်တို့နှင့်အတူ ‘ယေဟောဝါ၏ ဂုဏ်တော်ကို ချီးမြှောက်’ ခြင်းမပြုရသေးလျှင် ‘ယေဟောဝါကောင်းမြတ်တော်မူကြောင်းကို မြည်းစမ်း၍ သိမှတ်ကြလော့’ ဟူ၍ သင့်အား ကျွန်ုပ်တို့ ကျယ်လောင်သောအသံဖြင့် ဖိတ်မန္တကပြုပါသည်။—ဆာလံ ၃၄:၃၊ ၈။

[စာမျက်နှာ ၂၈ ပါ ရုပ်ပုံ]

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်း ချွေးတပ်စခန်းတွင်နေခဲ့ရသော ဗစ်တာဗရုချ် သည်အသက် ၈၀ ရှိသော်လည်း ခရစ်ယာန်အကြီးအကဲ အဖြစ်အမှုထမ်းလျှက်ရှိသည်။