AKKAD

Jedno z czterech miast założonych przez Nimroda, stanowiących „początek jego królestwa” (Rdz 10:10). Akkad (Akad) bywa identyfikowany ze starożytnym miastem Agade. Jego dokładna lokalizacja nie jest znana.

Mianem Akadu określa się także całą pn. część regionu nazwanego później Babilonią. Za panowania Sargona I (innego niż Sargon wspomniany w Iz 20:1) miasto Akad najwyraźniej stało się siedzibą królewską, a więc stolicą tego terenu. Południowa część Mezopotamii była znana jako Sumer. Na tych dwóch obszarach powstało państwo babilońskie, a w starożytnych tekstach jego władcy dalej nosili tytuł „król Akadu” — aż do upadku Babilonu w r. 539 p.n.e. Na Cylindrze Cyrusa ów zdobywca Babilonu nazywa siebie „królem Babilonu, królem Sumeru i Akadu”.

Jak się wydaje, Akadowie przewyższyli Sumerów w rzeźbiarstwie i pieczołowitym grawerowaniu pieczęci. A językiem akadyjskim przyjęto dziś nazywać starożytne dialekty asyryjski i babiloński.