RIBLA

1. Nieokreślone bliżej miejsce na wsch. granicy „ziemi Kanaan” (Lb 34:2, 10, 11).

2. Miejscowość na pn. od Izraela, „w krainie Chamat” (Jer 52:9). Na ogół utożsamia się ją z ruinami w sąsiedztwie dzisiejszej Ribli, na wsch. brzegu rzeki Asi (starożytny Orontes), ok. 60 km na pn. wsch. od Baalbeku, w dolinie między górami Liban i Antyliban. Wszystko przemawia za tym, że w Ribli obozował faraon Necho ok. 629 r. p.n.e., po zwycięstwie nad królem Jozjaszem. Podążał wówczas na pn., by zmierzyć się z Babilończykami, którzy uzyskali już przewagę nad Asyrią. Tron po Jozjaszu objął Jehoachaz, ale po upływie trzech miesięcy Necho zamiast niego uczynił królem Eliakima (Jehojakima). Jehoachaza kazał sprowadzić do Ribli, a następnie zabrał go jako jeńca do Egiptu (2Kl 23:29-34). Ribla była punktem strategicznym, odpowiednim do założenia obozu wojskowego. Pozwalała na kontrolowanie handlowego i bojowego szlaku północ — południe, łączącego Egipt z rzeką Eufrat. Obfitowała w wodę, a okoliczne doliny i lasy stanowiły źródło żywności i opału.

Później z tego dogodnego położenia skorzystały wojska babilońskie. Po rozpoczęciu oblężenia Jerozolimy pod koniec 609 r. p.n.e. Nebukadneccar w pewnym momencie stanął obozem najwyraźniej właśnie w Ribli i stamtąd kierował kampanią wojenną. Z tej pozycji łatwo mógł zaatakować Damaszek albo w razie konieczności szybko wrócić do Babilonu. Do Nebukadneccara przebywającego w Ribli przyprowadzono w r. 607 pojmanego Sedekiasza, a wkrótce potem innych dostojników z Jerozolimy (2Kl 25:1, 5-7, 18-21; Jer 39:5; 52:9-11, 26, 27).

Zdaniem wielu badaczy „Dibla” z Ezechiela 6:14 to w gruncie rzeczy błędnie zapisana Ribla nad Orontesem (zob. DIBLA).