TIRCA

(od rdzenia oznaczającego: „mieć upodobanie; darzyć uznaniem”).

1. Jedna z pięciu córek Manassesyty Celofchada, żyjąca współcześnie z Mojżeszem i Jozuem (Lb 26:29, 33; 27:1-7; 36:11, 12; Joz 17:3, 4).

2. Miasto na terytorium Samarii. Jak wynika z dowodów archeologicznych, może to być Tall al-Farʽa, położone ok. 10 km na pn. pn. wsch. od Szechem.

Izraelici pod wodzą Jozuego pokonali króla Tircy (Joz 12:7, 24). Setki lat później do Tircy przeniósł swą siedzibę Jeroboam, pierwszy władca królestwa północnego (por. 1Kl 12:25; 14:17). Tirca najwyraźniej pozostała stolicą tego królestwa za panowania Nadaba, syna Jeroboama (1Kl 15:25-28), oraz jego następców: Baaszy, Eli i Zimriego (1Kl 15:33; 16:5, 6, 8, 15). Ostatni z tych królów, Zimri, popełnił w Tircy samobójstwo, gdy miasto zdobył Omri (1Kl 16:17-20). Ten zaś po sześciu latach sprawowania stamtąd rządów zbudował Samarię i przeniósł stolicę do niej (1Kl 16:23, 24, 29). Przeszło 150 lat później mieszkaniec Tircy imieniem Menachem zabił Szalluma i objął tron w Samarii (2Kl 15:14, 17).