Jehowa chce, żeby wszyscy okazali skruchę

1. Co obejmuje skrucha?

KIEDY zrobimy coś złego, bardzo ważne jest, żebyśmy okazali skruchę. Jak wynika z Biblii, osoba, która okazuje skruchę, zmienia swoje nastawienie do niewłaściwych czynów, przestaje się ich dopuszczać i jest zdecydowana więcej ich nie powtarzać (Mat. 3:8; Dzieje 3:19; 2 Piotra 3:9).

2. Dlaczego każdy powinien rozumieć, na czym polega skrucha? (Nehemiasza 8:9-11).

² Każdy człowiek powinien rozumieć, na czym polega skrucha. Dlaczego? Bo wszyscy codziennie grzeszymy. Jesteśmy potomkami Adama i Ewy i odziedziczyliśmy po nich grzech i śmierć (Rzym. 3:23; 5:12). Nikt z nas nie jest wyjątkiem. Z grzechem musieli walczyć nawet wybitni słudzy Boży, tacy jak apostoł Paweł (Rzym. 7:21-24). Czy to znaczy, że z powodu swoich błędów cały czas mamy czuć się przybici? Nie. Jehowa jest miłosierny i chce, żebyśmy byli szczęśliwi. Pomyślmy o Żydach z czasów Nehemiasza (odczytaj Nehemiasza 8:9-11). Jehowa nie chciał, żeby cały czas odczuwali żal z powodu dawnych grzechów — chciał, żeby wielbili Go z radością. On wie, że skrucha prowadzi do szczęścia, dlatego uczy nas, jak ją okazywać. Jeśli to robimy, możemy być pewni, że nasz miłosierny Ojciec nam przebaczy.

3. Co omówimy w tym artykule?

³ Dowiedzmy się na temat skruchy czegoś więcej. W tym artykule rozważymy trzy kwestie. Najpierw omówimy, czego o skrusze Jehowa uczył Izraelitów. Później skupimy się na tym, co robił, żeby pomóc ją okazać różnym osobom, które popełniły grzechy. Na koniec przeanalizujemy, czego na temat skruchy uczył Jezus.

CZEGO O SKRUSZE JEHOWA UCZYŁ IZRAELITÓW

4. Czego na temat skruchy Jehowa uczył naród izraelski?

⁴ Kiedy Jehowa organizował Izraelitów w naród, zawarł z nimi przymierze, czyli formalną umowę. Obiecał, że jeśli będą trzymali się Jego praw, to On będzie ich chronił i im błogosławił. Zapewnił ich: „Spełnianie przykazań, które wam dzisiaj daję, nie jest dla was zbyt trudne ani nieosiągalne” (Powt. Pr. 30:11, 16). Ale gdyby się przeciw Niemu zbuntowali — na przykład zaczęli oddawać cześć innym bogom — straciliby Jego błogosławieństwo i ponieśli przykre konsekwencje. Jednak nawet w takiej sytuacji mieliby możliwość odzyskać Jego uznanie. Mogli ‛wrócić do Jehowy, swojego Boga i słuchać Jego głosu’ (Powt. Pr. 30:1-3, 17-20). Innymi słowy, mogli okazać skruchę. Gdyby tak zrobili, Jehowa znowu by się do nich przybliżył i zaczął im błogosławić.

5. Jak Jehowa pokazał, że nie rezygnuje ze swoich sług? (2 Królów 17:13, 14).

⁵ Niestety, wybrany lud Jehowy wielokrotnie się przeciw Niemu buntował. Oprócz bałwochwalstwa Izraelici dopuszczali się też innych obrzydliwych praktyk. Sprowadzali tym na siebie cierpienia. Ale Jehowa próbował pomóc swoim krnąbrnym sługom. Raz po raz posyłał proroków, którzy zachęcali ich, żeby okazali skruchę i do Niego wrócili (odczytaj 2 Królów 17:13, 14).

6. Jak Jehowa posługiwał się prorokami, żeby uczyć swój lud o znaczeniu skruchy? (Zobacz też ilustrację).

⁶ Za pośrednictwem proroków Jehowa ostrzegał i korygował Izraelitów. Na przykład poprzez proroka Jeremiasza zachęcał: „Powróć, Izraelu, niewierna kobieto (...). Nie będę na ciebie spoglądał gniewnie, bo jestem lojalny (...). Nie będę wiecznie chował urazy. Tylko uznaj swoją winę, bo zbuntowałaś się przeciw Jehowie” (Jer. 3:12, 13). Proroka Joela posłał z wezwaniem: „Wróćcie do mnie całym swoim sercem” (Joela 2:12, 13). Izajaszowi polecił ogłosić: „Umyjcie się i oczyśćcie! Przestańcie dopuszczać się na moich oczach podłych czynów. Nie wyrządzajcie już zła” (Izaj. 1:16-19). A Ezechiel miał przekazać Jego słowa: „Czy śmierć grzesznika sprawia mi przyjemność? (...). Czy nie wolałbym, żeby porzucił swoje postępowanie i żył? Mnie nie sprawia przyjemności śmierć żadnego człowieka (...). Zawróćcie więc i pozostańcie przy życiu” (Ezech. 18:23, 32). Jehowa bardzo się cieszy, kiedy Jego słudzy okazują skruchę, bo chce, żeby żyli wiecznie! Widać, że nie czeka biernie, aż ktoś się zmieni, zanim zaoferuje mu pomoc. Rozważmy jeszcze inne przykłady, które to potwierdzają.

7. Czego Jehowa chciał nauczyć swój lud na przykładzie Ozeasza i jego żony?

⁷ Zobaczmy, czego Jehowa nauczył swój lud na przykładzie Gomer — żony proroka Ozeasza. Zdradziła ona swojego męża i zostawiła go dla innego mężczyzny. Czy nie było już dla niej nadziei? Jehowa, który potrafi czytać w sercach, powiedział Ozeaszowi: „Pokochaj jeszcze raz kobietę, którą kocha inny i która cudzołoży. Tak samo Jehowa kocha Izraelitów, chociaż zwracają się do innych bogów” (Oz. 3:1; Prz. 16:2). Zauważmy, że Gomer wciąż jeszcze trwała w grzechu. Mimo to Jehowa powiedział Ozeaszowi, żeby wyciągnął do niej rękę i wyraził gotowość do przebaczenia oraz przyjęcia jej z powrotema. Na tym przykładzie Jehowa chciał pokazać swojemu krnąbrnemu ludowi, że nie spisał go na straty. Chociaż Izraelici dopuszczali się okropnych grzechów, On nadal ich kochał i próbował skłonić ich do okazania skruchy i zmiany postępowania. Czy ta relacja wskazuje, że Jehowa — Ten, który „bada serca” — wyciągnie rękę do kogoś, kto trwa w grzesznym postępowaniu, i będzie próbował skłonić go do skruchy? (Prz. 17:3). Przekonajmy się.

JAK JEHOWA POMAGA GRZESZNIKOM OKAZAĆ SKRUCHĘ

8. Jak Jehowa próbował pomóc Kainowi w okazaniu skruchy? (Rodzaju 4:3-7). (Zobacz też ilustrację).

⁸ Kain był pierwszym synem Adama i Ewy. Odziedziczył po rodzicach grzeszne skłonności. Poza tym Biblia mówi o nim: „Jego własne uczynki były niegodziwe” (1 Jana 3:12). Być może właśnie dlatego Jehowa „nie spojrzał przychylnie na Kaina ani na jego ofiarę”. Zamiast zmienić swoje postępowanie, „Kain bardzo się rozgniewał i popadł w przygnębienie”. Co wtedy zrobił Jehowa? Przemówił do niego (odczytaj Rodzaju 4:3-7). Zrobił to życzliwie i zapewnił go, że jeśli się zmieni, to będzie mu błogosławił. Ale ostrzegł go też, że gniew może go doprowadzić do grzechu. Niestety, Kain nie przyjął pomocy Jehowy i nie okazał skruchy. Czy z powodu tej negatywnej reakcji Jehowa stwierdził, że nie będzie pomagać w okazaniu skruchy innym grzesznikom? Nic podobnego!

9. Jak Jehowa pomógł Dawidowi okazać skruchę?

⁹ Jehowa bardzo kochał króla Dawida. Nazwał go nawet ‛człowiekiem miłym jego sercu’ (Dzieje 13:22). Dawid popełnił jednak poważne grzechy, w tym cudzołóstwo i morderstwo. Zgodnie z Prawem Mojżeszowym zasługiwał na śmierć (Kapł. 20:10; Liczb 35:31). Ale Jehowa życzliwie wyciągnął do niego rękęb. Posłał do niego proroka Natana, chociaż po Dawidzie nie było jeszcze widać żadnych oznak skruchy. Prorok posłużył się przykładem, żeby poruszyć jego serce. Dawid uświadomił sobie, jak bardzo zranił Jehowę, i okazał skruchę (2 Sam. 12:1-14). Napisał wzruszający psalm, który daje nam wgląd w to, jak bardzo żałował swojego postępowania (Ps. 51, nagłówek). Psalm ten do dziś pociesza grzeszników i motywuje ich do okazania skruchy. Czy nie jesteśmy wdzięczni Jehowie, że potraktował Dawida tak miłosiernie?

10. Co czujesz, kiedy myślisz o cierpliwości Jehowy i Jego gotowości do przebaczania grzesznym ludziom?

¹⁰ Jehowa nienawidzi grzechu i nie akceptuje żadnej jego formy (Ps. 5:4, 5). Rozumie jednak, że wszyscy jesteśmy nim obciążeni, i kierując się miłością, pomaga nam z nim walczyć. Nawet najgorszych grzeszników zawsze stara się pobudzić do okazania skruchy, żeby mogli się do Niego przybliżyć. To bardzo pocieszające! Rozmyślanie o cierpliwości Jehowy i Jego gotowości do przebaczania motywuje nas, by dochowywać Mu lojalności i szybko okazywać skruchę. Teraz omówmy, czego o skrusze uczył swoich naśladowców Jezus.

CZEGO O SKRUSZE UCZYŁ JEZUS

11, 12. Czego Jezus uczył swoich naśladowców o gotowości Jehowy do przebaczania? (Zobacz ilustrację).

¹¹ W I wieku n.e. na świat przyszedł Mesjasz. Jak wspomniano w poprzednim artykule, Jehowa posłużył się zarówno Janem Chrzcicielem, jak i Jezusem Chrystusem, żeby uświadomić ludziom, jak ważna jest skrucha (Mat. 3:1, 2; 4:17).

¹² W trakcie swojej służby Jezus uczył, że jego Ojciec chętnie przebacza. Między innymi opowiedział poruszającą przypowieść o zagubionym synu. Ten młody człowiek przez pewien czas prowadził grzeszny styl życia. ‛Opamiętał się’ jednak i wrócił do domu. Jak zareagował jego ojciec? Jezus powiedział, że gdy syn „był jeszcze daleko, ojciec go zobaczył i przepełniony litością pobiegł, rzucił mu się na szyję i czule go ucałował”. Syn chciał poprosić ojca, żeby mógł zostać jednym z jego sług, ale ten nadal nazywał go ‛swoim synem’ i przyjął go z powrotem do rodziny (Łuk. 15:11-32). Zanim Jezus przyszedł na ziemię, z pewnością widział, jak jego Ojciec okazuje takie współczucie wielu skruszonym grzesznikom. Za pomocą tej przypowieści przedstawił naszego miłosiernego Ojca, Jehowę, w niezwykle ujmujący sposób!

13, 14. Czego apostoł Piotr nauczył się o skrusze i czego uczył o niej innych? (Zobacz też ilustrację).

¹³ Czegoś ważnego na temat skruchy i przebaczenia Jezus nauczył apostoła Piotra. Często potrzebował on przebaczenia i Jezus chętnie mu go udzielał. Na przykład kiedy Piotr trzy razy wyparł się Jezusa, przygniotło go poczucie winy (Mat. 26:34, 35, 69-75). Ale po zmartwychwstaniu Jezus się mu ukazał, najwyraźniej na osobności (Łuk. 24:33, 34; 1 Kor. 15:3-5). Bez wątpienia życzliwie go wtedy pocieszył i zapewnił, że mu przebaczył (zob. Marka 16:7 oraz komentarz „i Piotrowi” w Biblii do studium).

¹⁴ Piotr osobiście doświadczył, czym jest skrucha i przebaczenie, i dlatego mógł z przekonaniem uczyć o tym innych. Jakiś czas po święcie Pięćdziesiątnicy przemówił do Żydów i wykazał im, że uśmiercili Mesjasza. Życzliwie ich zachęcił: „Okażcie skruchę i nawróćcie się, żeby zostały zmazane wasze grzechy. A wtedy za sprawą Jehowy nastaną czasy wytchnienia” (Dzieje 3:14, 15, 17, 19). Piotr wskazał, że skrucha pobudza do nawrócenia się — do zmiany złego sposobu myślenia i postępowania — oraz do podążania w nowym kierunku, który podoba się Bogu. Wyjaśnił też, że Jehowa może zmazać czyjeś grzechy, jak gdyby nigdy nie istniały. A wiele lat później zapewnił chrześcijan: „Jehowa (...) okazuje wam cierpliwość, bo nie chce, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale żeby wszyscy zdobyli się na skruchę” (2 Piotra 3:9). To niezwykle pokrzepiające dla każdego, kto popełnił grzech — nawet bardzo poważny!

15, 16. (a) Czego apostoł Paweł nauczył się o przebaczeniu? (1 Tymoteusza 1:12-15). (b) Co omówimy w następnym artykule?

¹⁵ Niewielu ludzi potrzebowało skruchy i przebaczenia bardziej niż Saul z Tarsu. Był on zaciekłym prześladowcą uczniów Chrystusa. Większość z nich zapewne uważała go za beznadziejny przypadek — za kogoś niezdolnego do okazania skruchy. Ale Jezus widział o wiele więcej. On i jego Ojciec dostrzegli w Saulu dobre cechy. Jezus powiedział: „Ten człowiek jest moim naczyniem wybranym” (Dzieje 9:15). Żeby pomóc mu okazać skruchę, posłużył się nawet cudem (Dzieje 7:58 do 8:3; 9:1-9, 17-20). Saul został chrześcijaninem i stał się znany jako apostoł Paweł. Później często wyrażał wdzięczność za okazaną mu życzliwość i miłosierdzie (odczytaj 1 Tymoteusza 1:12-15). Uczył też współwyznawców: „Bóg w swojej dobroci próbuje ci pomóc okazać skruchę” (Rzym. 2:4).

¹⁶ Pewnego razu Paweł usłyszał o skandalicznej niemoralności, do której dochodziło w zborze w Koryncie. Co wtedy zrobił? Jego reakcja wiele nam mówi o pełnym miłości karceniu od Jehowy oraz o znaczeniu miłosierdzia. Przyjrzymy się bliżej tej relacji w kolejnym artykule.