Jehovai pret që bashkëshorti ta dojë gruan dhe të kujdeset që ajo të jetë mirë fizikisht, emocionalisht e në besim. Të zhvillosh aftësinë për të menduar mirë, të kesh respekt për gratë dhe të jesh i besueshëm—do të të përgatitin për rolin si bashkëshort. Pas martesës, mund të bëhesh baba. Si mund të të ndihmojë shembulli i Jehovait që të jesh një baba i mirë? (Efes. 6:4) Jehovai nuk ngurronte t’ia thoshte të Birit, Jezuit, se e donte dhe e miratonte. (Mat. 3:17) Nëse bëhesh baba, siguroji vazhdimisht fëmijët se i do. Lavdëroji shpesh për gjërat e mira që bëjnë. Baballarët që imitojnë shembullin e Jehovait, i ndihmojnë fëmijët e tyre të bëhen të krishterë të pjekur. Si mund të përgatitesh që tani për këtë rol? Kujdesu me dashuri për pjesëtarët e familjes e të kongregacionit. Gjithashtu bëje shprehi t’ua thuash sa shumë i do dhe i çmon.—Gjoni 15:9. w23.12 28-29 ¶17-18

Si shërbëtorë besnikë të Jehovait, luftojmë me probleme e sëmundje si gjithë njerëzit. Veç kësaj, ndoshta përballemi me kundërshtime ose përndjekje nga ata që e urrejnë popullin e Perëndisë. Vërtet, Jehovai nuk na mbron nga vështirësi të tilla, ama na premton se do të na ndihmojë. (Isa. 41:10) Me ndihmën e tij mund të ruajmë gëzimin, të marrim vendime të mençura dhe të qëndrojmë besnikë edhe në situatat më të rënda. Jehovai premton të na japë atë që Bibla e quan «paqja e Perëndisë». (Filip. 4:6, 7) Kjo paqe është një qetësi në mendje e në zemër që buron nga marrëdhënia e çmuar me Jehovain. Ajo «tejkalon çdo mendim»; është më e mrekullueshme nga ç’mund të imagjinojmë. A të ka ndodhur që pasi iu lute me zjarr Jehovait, ndjeve një paqe aq të thellë sa u habite edhe vetë? Kjo është «paqja e Perëndisë». w24.01 20 ¶2; 21 ¶4

Dashuria për Perëndinë i nxit besnikët ta lëvdojnë me gjithë shpirt emrin e tij. Mbreti David e dinte se kur lëvdonte emrin e Jehovait, lëvdonte vetë Jehovain. Kur dëgjojmë emrin Jehova, menjëherë na shkon mendja te personaliteti i tij. Mendojmë për cilësitë e tij të bukura dhe për veprat e mrekullueshme. Davidi e konsideronte të shenjtë emrin e Atit të tij dhe dëshironte ta lëvdonte. Donte t’i thurte lavde me ‘gjithë qenien e tij’—pra, me gjithë zemër. Po njësoj, levitët merrnin iniciativën për të lëvduar Jehovain mes kombit të Izraelit. Ata pranonin plot përulësi se fjalët e tyre s’do ta shprehnin dot kurrë plotësisht lëvdimin që meritonte emri i shenjtë i Jehovait. (Neh. 9:5) S’ka pikë dyshimi se këto lëvdime të bëra me gjithë zemër dhe plot përulësi, ia gëzonin zemrën Jehovait. w24.02 9 ¶6