E martë, 28 tetor
[Jehovai] i jep siguri jetës sate.—Isa. 33:6.
Si shërbëtorë besnikë të Jehovait, luftojmë me probleme e sëmundje si gjithë njerëzit. Veç kësaj, ndoshta përballemi me kundërshtime ose përndjekje nga ata që e urrejnë popullin e Perëndisë. Vërtet, Jehovai nuk na mbron nga vështirësi të tilla, ama na premton se do të na ndihmojë. (Isa. 41:10) Me ndihmën e tij mund të ruajmë gëzimin, të marrim vendime të mençura dhe të qëndrojmë besnikë edhe në situatat më të rënda. Jehovai premton të na japë atë që Bibla e quan «paqja e Perëndisë». (Filip. 4:6, 7) Kjo paqe është një qetësi në mendje e në zemër që buron nga marrëdhënia e çmuar me Jehovain. Ajo «tejkalon çdo mendim»; është më e mrekullueshme nga ç’mund të imagjinojmë. A të ka ndodhur që pasi iu lute me zjarr Jehovait, ndjeve një paqe aq të thellë sa u habite edhe vetë? Kjo është «paqja e Perëndisë». w24.01 20 ¶2; 21 ¶4
E mërkurë, 29 tetor
Lëvdo Jehovain, o shpirti im! Emrin e tij të shenjtë gjithë qenia ime e lëvdoftë!—Psal. 103:1.
Dashuria për Perëndinë i nxit besnikët ta lëvdojnë me gjithë shpirt emrin e tij. Mbreti David e dinte se kur lëvdonte emrin e Jehovait, lëvdonte vetë Jehovain. Kur dëgjojmë emrin Jehova, menjëherë na shkon mendja te personaliteti i tij. Mendojmë për cilësitë e tij të bukura dhe për veprat e mrekullueshme. Davidi e konsideronte të shenjtë emrin e Atit të tij dhe dëshironte ta lëvdonte. Donte t’i thurte lavde me ‘gjithë qenien e tij’—pra, me gjithë zemër. Po njësoj, levitët merrnin iniciativën për të lëvduar Jehovain mes kombit të Izraelit. Ata pranonin plot përulësi se fjalët e tyre s’do ta shprehnin dot kurrë plotësisht lëvdimin që meritonte emri i shenjtë i Jehovait. (Neh. 9:5) S’ka pikë dyshimi se këto lëvdime të bëra me gjithë zemër dhe plot përulësi, ia gëzonin zemrën Jehovait. w24.02 9 ¶6
E enjte, 30 tetor
Nga këtu ku kemi përparuar, le të vazhdojmë të ecim me rregull në të njëjtën udhë.—Filip. 3:16.
Jehovai nuk të konsideron dështak, nëse nuk arrin një synim të paarritshëm për ty. (2 Kor. 8:12) Përpiqu të mësosh nga një rrëzim. Mbaj parasysh çfarë ke arritur deri tani. Bibla thotë: «Perëndia nuk është i padrejtë, që të harrojë veprat tuaja.» (Hebr. 6:10) Prandaj, as ti nuk duhet t’i harrosh. Medito sa shumë ke arritur deri tani—ndoshta ke zhvilluar një miqësi me Jehovain, po u flet të tjerëve për të ose je pagëzuar. Ashtu siç ke bërë përparim dhe ke arritur synime teokratike në të shkuarën, mund të vazhdosh të përparosh e t’i arrish edhe synimet që ke sot. Me ndihmën e Jehovait, ti mund ta arrish synimin që ke. Ndërsa vazhdon të punosh për një synim teokratik, përpiqu të shohësh si po të ndihmon e po të bekon Jehovai—kështu do ta shijosh udhëtimin. (2 Kor. 4:7) Nëse nuk dorëzohesh, do të marrësh bekime akoma më të mëdha.—Gal. 6:9. w23.05 31 ¶16-18