Awit

137 Sa tabi ng mga ilog ng Babilonya+—doon kami umupo.+

Tumangis din kami nang maalaala namin ang Sion.+

 2 Sa mga punong alamo+ sa gitna niya

Ay isinabit namin ang aming mga alpa.+

 3 Sapagkat yaong mga humahawak sa amin bilang bihag ay doon humihiling sa amin ng mga salita ng isang awit,+

At yaong mga nanlilibak sa amin—ng pagsasaya:+

“Awitin ninyo para sa amin ang isa sa mga awit ng Sion.”+

 4 Paano namin maaawit ang awit kay Jehova+

Sa banyagang lupain?+

 5 Kung kalilimutan kita, O Jerusalem,+

Maging malilimutin na sana ang aking kanang kamay.

 6 Dumikit na sana sa ngalangala ko ang aking dila,+

Kung hindi kita aalalahanin,+

Kung hindi ko itataas ang Jerusalem

Nang higit pa sa aking pangunahing dahilan ng pagsasaya.+

 7 Alalahanin mo,+ O Jehova, ang araw ng Jerusalem+ may kinalaman sa mga anak ng Edom,+

Na mga nagsasabi: “Gibain iyon! Gibain iyon hanggang sa pundasyon sa loob niyaon!”+

 8 O anak na babae ng Babilonya, na sasamsaman,+

Magiging maligaya siya na gumaganti sa iyo+

Ng iyong pakikitungo na ipinakitungo mo sa amin.+

 9 Magiging maligaya siya na susunggab at maghahampas+

Ng iyong mga anak sa malaking bato.