Awit

 2 Kung tungkol sa akin, ang aking mga paa ay muntik nang mapaliko,+

Ang aking mga hakbang ay muntik nang madupilas.+

 3 Sapagkat nainggit ako sa mga hambog,+

Kapag nakikita ko ang kapayapaan ng mga taong balakyot.+

 4 Sapagkat wala silang nakamamatay na mga hapdi;+

At ang kanilang tiyan ay matataba.+

 5 Wala man lamang sila sa kabagabagan ng taong mortal,+

At hindi sila sinasalot na katulad ng ibang mga tao.+

 6 Kaya ang kapalaluan ay nagsilbing isang kuwintas sa kanila;+

Binabalot sila ng karahasan na gaya ng kasuutan.+

 7 Ang kanilang mata ay lumuwa sa katabaan;+

Nahigitan nila ang mga guniguni ng puso.+

 8 Nanunudyo sila at nagsasalita ng tungkol sa kasamaan;+

Tungkol sa pandaraya ay nagsasalita sila sa matayog na paraan.+

 9 Inilagay nila ang kanilang bibig sa mismong langit,+

At ang kanilang dila ay lumilibot sa lupa.+

10 Kaya ibinabalik niya rito ang kaniyang bayan,

At ang tubig niyaong punô ay sinasaid para sa kanila.

11 At sinabi nila: “Paanong nalaman ng Diyos?+

At may kaalaman ba sa Kataas-taasan?”+

12 Narito! Ito ang mga balakyot, na panatag sa habang panahon.+

Pinalago nila ang kanilang kabuhayan.+

13 Tunay na walang kabuluhan ang paglilinis ko ng aking puso+

At ang paghuhugas ko ng aking mga kamay sa kawalang-sala.+

14 At ako ay sinasalot sa buong araw,+

At ang pagtutuwid sa akin ay tuwing umaga.+

15 Kung sinabi ko: “Magkukuwento ako ng tulad niyan,”

Narito! laban sa salinlahi ng iyong mga anak

Ako ay kumilos nang may kataksilan.+

16 At nag-isip-isip ako upang malaman ito;+

Ito ay kabagabagan sa aking paningin,

17 Hanggang sa ako ay pumasok sa maringal na santuwaryo ng Diyos.+

Ninais kong matalos ang kanilang kinabukasan.+

18 Tunay na inilalagay mo sila sa madulas na dako.+

Inilugmok mo sila sa pagkawasak.+

19 O ano’t sila ay naging bagay na panggigilalasan sa isang sandali!+

Ano’t sumapit sila sa kanilang kawakasan, sumapit sa kanilang katapusan sa pamamagitan ng mga biglaang kakilabutan!

20 Tulad ng isang panaginip pagkagising, O Jehova,+

Gayon mo hahamakin ang kanila mismong larawan kapag gumising ka.+

21 Sapagkat ang aking puso ay pumait+

At sa aking mga bato ay nagkaroon ako ng matinding kirot,+

22 At ako ay naging walang katuwiran at hindi ako makaalam;+

Ako ay naging gaya lamang ng mga hayop sa iyong pangmalas.+

23 Ngunit ako ay palagi mong kasama;+

Tinanganan mo ang aking kanang kamay.+

24 Papatnubayan mo ako ng iyong payo,+

At pagkatapos ay dadalhin mo ako sa kaluwalhatian.+

25 Sino ang aasahan ko sa langit?+

At bukod sa iyo ay wala na akong ibang kaluguran sa lupa.+

26 Ang aking katawan at ang aking puso ay nanghina.+

Ang Diyos ay ang bato ng aking puso at ang aking bahagi hanggang sa panahong walang takda.+

27 Sapagkat, narito! sila mismong lumalayo sa iyo ay malilipol.+

Tiyak na patatahimikin mo ang lahat ng humihiwalay sa iyo sa imoral na paraan.+

28 Ngunit kung tungkol sa akin, ang paglapit sa Diyos ay mabuti para sa akin.+

Ang Soberanong Panginoong Jehova ang ginawa kong aking kanlungan,+

Upang ipahayag ang lahat ng iyong mga gawa.+