Адәм немишкә өлүду?

8 Йәһвә Худа, һәммә адәмләр пүткүл йәр йүзини әҗайип җәннәткә айландуруп, өзлири униңда раһатлинип яшиғинини халиған еди (Яритилиш 1:28).

Әгәр Адәм-ата билән Һава-ана Йәһвә Худаниң сөзигә дайим киргән болса, инсанлар мәңгү өмүр сүргән болатти. Бу икки адәмгә яхши билән яманни билдүрүдиған дәрәқниң мевисини йемәңлар дейилгән еди (Яритилиш 2:15—17).

9 Бир периштә яман йолға чүшүп, иланни пайдилинип, Адәм-ата билән Һава-анини Худаниң сөзигә кирмәйдиған қилди (Яритилиш 3:1—6).

10 Һава-анини алдап кәткән периштә «қедимий илан... иблис вә шәйтан», дәп аталған (Вәһий 12:9).

11 Сөзгә кирмигән җүпни Йәһвә Худа җәннәттин қоғлап чиқти (Яритилиш 3:23, 24).

12 Адәм-ата билән Һава-аниниң пәрзәнтлири туғулди, лекин аилиси бәхитлик болалмиди (Яритилиш 3:17, 18).

13 Йәһвә Худа ейтқандәк, улар қериди һәм өлди (Яритилиш 3:19; Римлиқлар 5:12).

14 Шуңлашқа уларму җаниварларға охшаш өлиду.

Йәрдики һәммә җанлар өлиду (Жиққучи 3:18—20; Йәзкиәл 18:4).