Հանրային վկայութեան նոր կերպեր
1. Առաջին դարու քրիստոնեաները ինչպիսի՞ օրինակ հանդիսացան։
1 Առաջին դարու քրիստոնեաները տունէ տուն քարոզելէն աւելին ըրին։ Անոնք նաեւ քարոզեցին հրապարակներու մէջ (Գործք 20։20)։ Օրինակի համար, անոնք տաճար կ’երթային, գիտնալով որ հո՛ն շատ մարդիկ պիտի գտնէին (Գործք 5։42)։ Պօղոս առաքեալ, երբ Աթէնքի մէջ էր, ամէն օր կը քարոզէր հրապարակներուն մէջ՝ որոնց որ հանդիպէր (Գործք 17։17)։ Ներկայիս, բարի լուրը տարածելու մեր հիմնական կերպը տակաւին տունէ տուն ծառայութիւնն է։ Սակայն քարոզելու համար, մենք նաեւ կ’ուղղուինք դէպի կայարաններ, առեւտրական կեդրոններ, զբօսայգիներ, խճողուած փողոցներ եւ ա՛յլ վայրեր,– ո՛ւր որ մարդիկ կը գտնուին։ Ճիշդ է որ իւրաքանչիւր հրատարակիչի քաջալերութիւն կը տրուի հանրային վկայութեան մասնակցելու, ուր որ կարելի ըլլայ, սակայն շատեր պատեհութիւնը պիտի ունենան հանրապէս վկայելու՝ երկու նոր եւ հետաքրքրական կերպերով։
2. Նոյեմբեր 2011–ին ի՞նչ նախափորձ մը տեղի ունեցաւ։
2 Խճողուած մեծ քաղաքներու մէջ մասնաւոր հանրային վկայութիւն։ Ինչպէս որ տեղեկագրուած է 2013–ի Տարեգիրք–ին 16 եւ 17–րդ էջերուն մէջ, նոյեմբեր 2011–ին, Նիւ Եորք քաղաքին մէջ, հանրային վկայութեան նախափորձ մը տեղի ունեցաւ։ Աչքառու ցուցադրութեամբ, բազմալեզու հրատարակութիւններով լեցուն սեղաններ եւ սայլակներ զետեղուեցան քաղաքին այն վայրերուն մէջ՝ ուր բազմաթիւ մարդիկ կը քալեն։ Ամէն օր հազարաւոր մարդիկ կ’անցնէին, մէջը ըլլալով անհատներ՝ որոնք յաճախ տունը չեն ըլլար եւ շատեր՝ որոնք կ’ապրին այնպիսի յարկաբաժիններու մէջ, ուր Վկաները չեն կրնար մտնել։ Մարդոց հակազդեցութիւնը հիանալի էր։ Միայն մէկ ամսուան մէջ բաշխուեցան՝ 3797 պարբերաթերթեր եւ 7986 գիրքեր։ Շատ մը անցորդներ Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւններ խնդրեցին։ Քանի որ շեշտը դրուած էր Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւններ սկսելուն վրայ, որեւէ հասցէ որ հետաքրքրուած անհատ մը կը ձգէր, անմիջապէս կը ղրկուէր յարմար ժողովքին, անհատին հետաքրքրութիւնը հետապնդելու համար։
3. Այս կերպը ինչպէ՞ս կ’ընդարձակուի։
3 Որովհետեւ այս կերպը յաջողութիւն գտաւ, այժմ անիկա կ’ընդարձակուի համաշխարհային գետնի վրայ, ուրիշ խճողուած շրջաններու մէջ։ Տեղական մասնաճիւղը ի՛նք պիտի որոշէ, թէ այս կերպը ո՛ր քաղաքներուն համար օգտակար պիտի ըլլայ։ Ընդհանրապէս ասոնք այն քաղաքներն են, որ ունին երթեւեկի կեդրոններ, կամ խճողուած են բազմաթիւ գրասենեակներով կամ յարկաբաժիններով, ինչ որ պատճառ կը դառնայ, որ քաղաքը մարդոցմով զեղուն ըլլայ։ Մասնաճիւղը նամակ պիտի ղրկէ մասնակցող ժողովքներուն, ինչպէս նաեւ յաւելեալ ուղղութիւններ պիտի տայ անոնց։ Այս գործին համար, ընդհանուր առմամբ, կանոնաւոր եւ մասնաւոր ռահվիրաներն են որ կը նշանակուին. թէեւ կարգ մը տեղեր օժանդակ ռահվիրաներն ալ իրենց մասնակցութիւնը կը բերեն։
4. Խճողուած մեծ քաղաքներու մէջ մասնաւոր հանրային վկայութիւնը ինչպէ՞ս կը կատարուի։
4 Վկայութիւնը ինչպէ՛ս կ’ըլլայ։ Անոնք՝ որոնք խճողուած մեծ քաղաքներու մէջ մասնաւոր հանրային վկայութեան կը մասնակցին, սովորաբար կը սպասեն որ մարդի՛կ մօտենան սեղանին կամ սայլակներուն։ Երբ անձ մը մօտենայ, անոր կ’առաջարկուի առնել որեւէ հրատարակութիւն որ զինք կը հետաքրքրէ։ Ռահվիրաները սիրայօժար կերպով կը պատասխանեն անոր հարցումներուն։ Եթէ ան հրատարակութիւններ վերցնէ, ռահվիրաները նուիրատուութեան կարգադրութիւնը չեն յիշեր։ Սակայն, եթէ ան հարց տայ թէ մեր գործը ինչպէ՛ս կ’օժանդակուի, անոնք կրնան բացատրել, թէ կարելի է նուիրատուութիւններ ուղարկել հրատարակութեան մէջ նշուած հասցէին։ Եթէ յարմար տեսնեն, անոնք կը հարցնեն. «Կը փափաքի՞ք որ մէկը ձեր տունը այցելէ», կամ «Գիտէ՞ք թէ այս հրատարակութեան հետ մէկտեղ կրնաք Աստուածաշունչի ձրի ուսումնասիրութիւն մը ունենալ»։
5. Այս նոր կերպով վկայելը ինչպէ՞ս վարձահատոյց եղած է զոյգի մը համար։
5 Այս կերպով վկայելը շատ վարձահատոյց եղած է։ Զոյգ մը գրեց. «Իւրաքանչիւր օր սեղանին քով կենալը եւ հազարաւոր մարդոց անցնիլը տեսնելը, թոյլ տուած է որ ըմբռնենք այն հսկայ գործը, որ կը տարուի աշխարհի չորս կողմը գտնուող մարդոց հասնելու համար։ Այսքան ժողովուրդ տեսնելը եւ մտածելը թէ Եհովան ինչպէ՛ս իւրաքանչիւր անհատի իսկապէս կը հոգայ, զօրացուցած է մեր վճռականութիւնը, որ շարունակենք քարոզչութիւնը մեր կեանքին առանցքը դարձնել։ Կ’երեւակայենք թէ Եհովան սեղանին քովէն անցնող մարդոց սրտերը կը քննէ, արժանաւորները փնտռելով։ Ինչպէս նաեւ շատ մօտիկ կը զգանք մեր հրեշտակային գործակիցներուն»։
6. ա) Հանրային վկայութեան ուրիշ ի՞նչ կերպ մը կը կազմակերպուի շատ մը ժողովքներու մէջ, եւ անիկա ինչպէ՞ս կը տարբերի խճողուած մեծ քաղաքներու մէջ մասնաւոր հանրային վկայութենէն։ բ) Ժողովքներ ինչպէ՞ս կրնան համագործակցիլ, երբ հանրային վկայութեան կը մասնակցին։
6 Հանրային վկայութիւն մը, որ տեղականօրէն կը կազմակերպուի։ Խճողուած մեծ քաղաքներու մէջ մասնաւոր հանրային վկայութեան կողքին, ուրիշ նոր կերպ մը կը կազմակերպուի շատ մը երէցներու մարմիններու կողմէ, իրենց տեղական թաղամասին մէջ։ Այս կերպին համար, հրատարակիչներ կը գործածեն սեղան մը կամ սայլակ մը, որ կը զետեղուի մարդաշատ վայրի մը մէջ, ժողովքի թաղամասին սահմաններէն ներս։ Ասիկա կը տարբերի խճողուած մեծ քաղաքներու մէջ մասնաւոր հանրային վկայութենէն, որուն կը մասնակցին վկաներ, որոնք տարբեր ժողովքներէ կու գան, սակայն կը քարոզեն միեւնոյն մարդաշատ վայրերը այն քաղաքներուն, որ մասնաճիւղը կ’ընտրէ (տե՛ս «Լաւ համագործակցութեան կարիքը կայ» շրջանակը)։
7. Ուր որ գործնական է, երէցները տեղականօրէն ինչպէ՞ս պիտի կազմակերպեն հանրային վկայութիւնը։
7 Երէցները նկատի պիտի առնեն, թէ արդեօք ժողովքի թաղամասին մէջ կա՞ն մարդոցմով խճողուած շրջաններ, որ ըստ այնմ որոշեն եթէ գործնական պիտի ըլլայ հանրային վկայութիւն կազմակերպելը։ Կարելի է սեղան մը կամ սայլակ մը զետեղել՝ երթեւեկի կեդրոններու, հրապարակներու, զբօսայգիներու, խճողուած փողոցներու, առեւտուրի կեդրոններու, համալսարաններու բակերու, օդակայաններու, եւ այն վայրերուն մէջ, ուր տարեկան ձեռնարկներ տեղի կ’ունենան։ Անշուշտ, միեւնոյն վայրը, օրերը եւ ժամերուն սեղան մը զետեղելը իր առաւելութիւնը ունի։ Մէջտեղ եկած է, որ երբ հրատարակիչներ առեւտրական կեդրոններու մէջ սեղաններ կը զետեղեն, աւելի՛ յաջողութիւն կը գտնեն քան՝ մեծ խանութի մը դիմաց, ուր անհատներ կու գան միայն այդ խանութը այցելելու համար։ Կարգ մը տեղեր, ինչպէս խճողուած մայթեր, թերեւս աւելի յարմար ըլլայ հրատարակութիւններու պզտիկ սայլակ գործածել։ Երէցները կրնան մեր ցանցակայքէն բեռնել յատուկ ֆայլեր՝ ցուցադրելու համար Դիտարան եւ Զարթի՛ր պարբերաթերթերը եւ Աստուածաշունչը կը սորվեցնէ գիրքը։ Այս ֆայլերը պատրաստուած են յատկապէս հանրային վկայութեան ա՛յս կերպին համար։ Անոնք՝ որոնք կը մասնակցին, պիտի աշխատին գրեթէ այն կերպով, որ խճողուած մեծ քաղաքներու մէջ մասնաւոր հանրային վկայութեան գործը կը կատարուի. անշուշտ, պէտք է ծառայութեան տեսուչին ուղղութիւններուն ուշադրութեամբ հետեւիլ։ Եթէ հրատարակիչները հասցէ մը ստանան հետաքրքրուած անհատէ մը որ իրենց թաղամասին մէջ չի բնակիր, պէտք է շուտով լեցնեն Հաճեցէք այցելել (S-43) պատճէնը եւ զայն յանձնեն իրենց ժողովքի քարտուղարին։
8. Եթէ ժողովքին մէջ հանրային վկայութեան համար մասնաւոր կարգադրութիւններ չկան, հանրապէս վկայելու համար տակաւին ի՞նչ պատեհութիւններ մատչելի են։
8 Հանրային վկայութիւն անձնական ծառայութեանդ մէջ։ Կարգ մը ժողովքներ, թերեւս իրենց թաղամասին մէջ մարդոցմով խճողուած վայր մը չունին, որ կարենան սեղան մը կամ հրատարակութիւններ ցուցադրելու սայլակ մը զետեղել։ Սակայն նոյնիսկ այս ժողովքներուն մէջ, հրատարակիչներուն քաջալերութիւն կը տրուի, որ իրենց անձնական ծառայութեան մէջ հանրային վկայութիւնը պարփակեն։ Արդեօք թաղամասիդ մէջ առեւտրական շրջան մը, շուկայ կամ խճողուած խանութ մը կը գտնուի՞։ Արդեօք կա՞յ զբօսայգի կամ տեղ մը, ուր մարդիկ կը հաւաքուին։ Կա՞ն վայրեր, ուր մարդիկ ատեն–ատեն կը հաւաքուին ձեռնարկներու համար։ Եթէ այո, տակաւին կրնա՛ս վայելել հանրային վկայութիւնը։
9. Ինչո՞ւ պէտք է ուշադիր ըլլանք որ մարդոց քարոզենք ո՛ւր որ ալ գտնուին։
9 Եհովայի կամքն է, որ «բոլոր մարդիկ փրկուին ու ճշմարտութիւնը ճանչնան» (Ա. Տիմ. 2։4)։ Ուստի կը ջանանք Թագաւորութեան պատգամը կարելի եղածին չափ շատ մարդոց հասցնել, առաջ որ վերջը գայ (Մատ. 24։14)։ Շատ մը շրջաններու մէջ, մարդիկ տունը գտնելը մարտահրաւէր մըն է։ Սակայն, թերեւս կարենանք անոնց հետ խօսիլ, երբ տունէն դուրս են, ինչպէս՝ հանրային վայրի մը մէջ։ Հանրային վկայութիւնը թերեւս միակ կերպը ըլլայ, որով կարգ մը մարդիկ պատեհութիւն պիտի ունենան բարի լուրը լսելու։ Ուրեմն, թող որ մեր պաշտօնը լիովին կատարենք, մարդոց քարոզելով ո՛ւր որ ալ գտնուին (Բ. Տիմ. 4։5)։
[Շրջանակ՝ էջ 5]
Լաւ համագործակցութեան կարիքը կայ
Տեղեկագրուած է թէ երբեմն շրջակայ ժողովքներու հրատարակիչները հանրային վկայութեան կը մասնակցին միեւնոյն փողոցը, միեւնոյն կայարանը եւ միեւնոյն առեւտրական կամ երթեւեկի կեդրոններուն առջեւ։ Տարբեր ժողովքներու պատկանող հրատարակիչներ պարբերաթերթեր ձգած են միեւնոյն նախասրահը, սպասման վայրը կամ լուացքատունը, եւ քարոզած են միեւնոյն խանութները։ Այս մէկը պատճառ դարձած է, որ առեւտրականները եւ շրջանին բնակիչները նեղութիւն զգան, նոյնիսկ երբ հրատարակիչները միեւնոյն ժամանակ չէ որ թաղամասին մէջ կը քարոզեն։ Ուստի հանրային վկայութեան ատեն, ընդհանրապէս լաւագոյն բանն է ժողովքին նշանակուած թաղամասին մէջ մնալ։
Եթէ հրատարակիչներ կը փափաքին հանրային վկայութիւն տալ շրջակայ ժողովքի մը թաղամասին մէջ, պէտք է խօսին իրենց ծառայութեան տեսուչին հետ։ Ապա տեսուչը կրնայ կապ պահել միւս ժողովքի ծառայութեան տեսուչին հետ՝ արտօնութիւն ստանալու, առաջ որ հրատարակիչները վկայութեան սկսին։ Իսկ եթէ օտարալեզու ժողովքներու նշանակուի միեւնոյն շրջանին մէջ քարոզել, ծառայութեան տեսուչները պէտք է իրարու հետ հաղորդակցին, որպէսզի շրջանի մարդոց անտեղիօրէն նեղութիւն չտան։ Լաւ համագործակցութեամբ, ամէն բան կրնայ «վայելչութեամբ եւ կարգաւ» ընթանալ (Ա. Կոր. 14։40)։
[Նկար՝ էջ 6]
[Նկար՝ էջ 6]