Spurningakassinn

◼ Hvaða háttur skyldi hafður á þegar ályktunartillaga er borin upp fyrir söfnuðinn?

Ályktunartillaga skal borin upp þá er taka þarf ákvörðun um mikilvæg mál, eins og kaup fasteignar, endurnýjun eða byggingu ríkissalar, að senda sérstök framlög til Félagsins eða að annast útgjöld farandhirðisins. Yfirleitt er best að leggja fram ályktunartillögu til samþykktar í hvert sinn sem fjármunir eru greiddir úr safnaðarsjóðnum.

Gera mætti undantekningu í tilvikum sem snerta sérstakar þarfir í beinum tengslum við mikilvægar framkvæmdir eða starfsemi. Söfnuðurinn gæti til dæmis í eitt skipti ályktað að senda ákveðna upphæð í hverjum mánuði til Félagsins til alþjóðaprédikunarstarfsins. Venjuleg rekstrarútgjöld ríkissalarins, eins og vegna ljóss, hita og ræstingar, kalla ekki heldur á slíka ályktun.

Þegar ljóst er orðið að þörf er á einhverju ætti öldungaráðið að ræða málið vandlega. Ef meirihlutinn er sammála um að eitthvað þurfi að gera ætti einn öldunganna, ef til vill meðlimur starfsnefndarinnar, að útbúa skriflega ályktunartillögu til að leggja fram á þjónustusamkomunni.

Öldungurinn, sem stýrir þessu atriði samkomunnar, ætti að útskýra stuttlega en greinilega hver þörfin sé og hverju öldungaráðið mælir með til að sinna henni. Söfnuðinum er síðan gefið tækifæri til að bera fram spurningar sem málið varða. Ef málið er flókið kann að vera best að fresta atkvæðagreiðslunni til næstu þjónustusamkomu til að gefa öllum tækifæri til að hugleiða það. Atkvæði eru greidd með handauppréttingu.

Aðeins vígðir og skírðir meðlimir safnaðarins hafa heimild til að greiða atkvæði um ályktunina nema ákvæði í lögum mæli fyrir um annað, en sú kann að vera raunin þegar málið varðar stofnskrár eða ríkissalalán. Það væri ekki viðeigandi að gestir frá öðrum söfnuðum tækju þátt í atkvæðagreiðslunni.

Eftir að ályktunartillagan hefur verið samþykkt ætti að dagsetja hana, undirrita og vista með skjölum safnaðarins.