Nýtt fyrirkomulag á bókasöfnum ríkissalanna

Söfnuðirnir um allan heim hafa í mörg ár notið góðs af bókasafni ríkissalarins sem áður hét bókasafn Guðveldisskólans. Áður var talið nauðsynlegt að hver söfnuður ætti sitt eigið bókasafn. En nú er algengt að fleiri en einn söfnuður noti sama ríkissal, þar á meðal eru söfnuðir sem tala erlend tungumál. Það virðist því best að vera aðeins með eitt vel búið bókasafn fyrir hvern málhóp í hverjum ríkissal. Ef fleiri en einn áheyrendasalur er í ríkissal ætti að hafa bókasafn fyrir hvern málhóp í hverjum áheyrendasal.

Búast má við því að þetta fyrirkomulag spari pláss og fjármuni. Líklega verða bókasöfnin einnig betri þegar búið er að sameina tvö eða fleiri. Geyma má þau eintök sem er ofaukið við sameininguna og nota þau seinna þegar nýr ríkissalur er reistur. Ef tölva með geisladiskinum Watchtower Library er í ríkissalnum getur hún komið sumum að gagni.

Einn bróðir, helst einn af umsjónarmönnum Boðunarskólans, skal hafa umsjón með hverju bókasafni. Hann ætti stöðugt að bæta viðeigandi ritum í safnið og merkja þau bókasafninu snyrtilega innan á kápunni. Hann ætti að athuga að minnsta kosti einu sinni á ári hvort eitthvað vanti og sjá um að ritin séu í góðu ástandi. Ekki ætti að fara með þessi rit út úr ríkissalnum.

Bókasafn ríkissalarins er mikils metið af öllum í söfnuðinum. Við skulum hvert og eitt okkar sýna að við metum þessa ráðstöfun með því að hugsa vel um það og nota það til að afla okkur ‚þekkingar á Guði.‘ — Orðskviðirnir 2:5.