សកម្មភាពរបស់ពួកសាវ័ក
២៥ ដូច្នេះ បន្ទាប់ពីភេស្ទុស+ចូលមកគ្រប់គ្រងខេត្តនោះបានបីថ្ងៃ គាត់ក៏ចេញពីក្រុងសេសារៀ ហើយឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ២ ពេលឮដូច្នោះ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកបុរសដែលមានមុខមានមាត់ក្នុងចំណោមជនជាតិយូដា បានប្ដឹងប៉ូល+ទៅភេស្ទុស។ ពួកគេចាប់ផ្ដើមអង្វរភេស្ទុស ៣ ឲ្យចាត់គេនាំប៉ូលមកក្រុងយេរូសាឡិម។ ប៉ុន្តែ ក្នុងអំឡុងពេលនោះពួកគេកំពុងរៀបចំឲ្យគេពួនចាំសម្លាប់ប៉ូលនៅតាមផ្លូវ។+ ៤ ក៏ប៉ុន្តែ ភេស្ទុសប្រាប់ថាប៉ូលត្រូវនៅជាប់ឃុំក្នុងក្រុងសេសារៀ ហើយថាមិនយូរទៀតខ្លួនគាត់នឹងទៅក្រុងនោះដែរ។ ៥ គាត់និយាយថា៖ «ប្រសិនបើបុរសនោះមានកំហុសមែន ចូរឲ្យពួកអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះទៅជាមួយនឹងខ្ញុំ ហើយចោទប្រកាន់គាត់នៅទីនោះចុះ»។+
៦ ម្ល៉ោះហើយ ភេស្ទុសនៅក្រុងយេរូសាឡិមត្រឹមតែ៨ឬ១០ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ រួចគាត់ចុះទៅក្រុងសេសារៀ។ លុះស្អែកឡើង គាត់អង្គុយនៅកន្លែងវិនិច្ឆ័យក្ដី ហើយបង្គាប់ឲ្យគេនាំប៉ូលចូលមក។ ៧ កាលដែលប៉ូលមកដល់ ជនជាតិយូដាដែលបានចុះមកពីក្រុងយេរូសាឡិមក៏ឈរជុំវិញគាត់ ហើយចោទប្រកាន់គាត់អំពីរឿងធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើន តែពួកគេមិនអាចរកភ័ស្តុតាងមកបញ្ជាក់បានឡើយ។+
៨ ប៉ុន្តែ ប៉ូលនិយាយការពារខ្លួនថា៖ «ខ្ញុំមិនបានធ្វើខុសច្បាប់*របស់ជនជាតិយូដាទេ ហើយក៏មិនបានប្រឆាំងវិហារឬសេសារ*ដែរ»។+ ៩ ដោយសារភេស្ទុសចង់ផ្គាប់ចិត្តជនជាតិយូដា+ គាត់តបទៅប៉ូលថា៖ «តើអ្នកចង់ឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីឲ្យខ្ញុំវិនិច្ឆ័យរឿងក្ដីរបស់អ្នកនៅទីនោះទេ?»។ ១០ ប៉ុន្តែ ប៉ូលនិយាយថា៖ «ខ្ញុំកំពុងឈរនៅកន្លែងវិនិច្ឆ័យក្ដីរបស់សេសារហើយ ជាកន្លែងដែលខ្ញុំគួរទទួលការវិនិច្ឆ័យ។ ខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីខុសនឹងជនជាតិយូដាទេ ដូចលោកបានឃើញច្បាស់ហើយ។ ១១ ប្រសិនបើខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តខុសមែន ហើយបានធ្វើអ្វីដែលសមនឹងទទួលទោសដល់ស្លាប់+ នោះខ្ញុំសុខចិត្តស្លាប់ទៅចុះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើរឿងដែលបុរសទាំងនេះចោទប្រកាន់ខ្ញុំមិនមែនជាការពិតទេ នោះគ្មានអ្នកណាមានសិទ្ធិប្រគល់ខ្ញុំដើម្បីផ្គាប់ចិត្តពួកគេឡើយ។ ខ្ញុំសុំលើករឿងក្ដីទៅសេសារ!»។+ ១២ ដូច្នេះ ភេស្ទុសក៏ពិគ្រោះជាមួយនឹងពួកទីប្រឹក្សា រួចមកគាត់តបថា៖ «ដោយសារអ្នកបានសុំលើករឿងក្ដីទៅសេសារ អ្នកប្រាកដជានឹងបានជួបសេសារ»។
១៣ ក្រោយច្រើនថ្ងៃកន្លងផុតទៅ ស្ដេចអាគ្រីប៉ានិងប៊ឺនីសបានមកដល់ក្រុងសេសារៀ ដើម្បីចូលទៅជួបភេស្ទុសសម្ដែងការគួរសម។ ១៤ ដោយសារពួកគេនឹងនៅទីនោះជាច្រើនថ្ងៃ ដូច្នេះភេស្ទុសរៀបរាប់ប្រាប់ស្ដេចអំពីរឿងប៉ូលថា៖
«មានបុរសម្នាក់ដែលភេលីចបានទុកឲ្យជាប់គុក។ ១៥ កាលដែលខ្ញុំនៅក្រុងយេរូសាឡិម ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកចាស់ទុំនៃជនជាតិយូដា បានប្ដឹងបុរសនោះ+ ដោយសុំឲ្យដាក់ទោសគាត់។ ១៦ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់ពួកគេថាច្បាប់រ៉ូមមិនអនុញ្ញាតឲ្យប្រគល់មនុស្សណាម្នាក់ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តអ្នកណាឡើយ ទាល់តែចុងចោទបានជួបដើមចោទដោយផ្ទាល់ ហើយមានឱកាសនិយាយការពារខ្លួនស្ដីអំពីរឿងដែលគេចោទប្រកាន់។+ ១៧ ដូច្នេះ ពេលដែលពួកគេបានមកជួបជុំគ្នានៅទីនេះ ខ្ញុំបានចាត់វិធានការភ្លាមៗ គឺស្អែកឡើងខ្ញុំបានអង្គុយនៅកន្លែងវិនិច្ឆ័យក្ដី ហើយបង្គាប់ឲ្យគេនាំបុរសនោះមក។ ១៨ កាលដែលពួកអ្នកចោទប្រកាន់ឡើងនិយាយ ពួកគេមិនបានចោទប្រកាន់គាត់អំពីការអាក្រក់ណាមួយ ដូចខ្ញុំបានគិតស្មាននោះទេ។+ ១៩ ពួកគេគ្រាន់តែមានទំនាស់ជាមួយនឹងបុរសនោះអំពីសាសនារបស់ពួកគេ+ និងអំពីបុរសម្នាក់ឈ្មោះយេស៊ូដែលបានស្លាប់ហើយ តែប៉ូលចេះតែអះអាងថានៅរស់។+ ២០ ដោយសារខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវដោះស្រាយទំនាស់នេះយ៉ាងណា នោះខ្ញុំក៏សួរគាត់ថាចង់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីទទួលការវិនិច្ឆ័យក្ដីអំពីរឿងទាំងនេះឬទេ។+ ២១ ប៉ុន្តែ ពេលដែលប៉ូលសុំនៅជាប់ឃុំតទៅទៀត រហូតដល់គាត់បានទទួលការវិនិច្ឆ័យក្ដីពីអធិរាជ*+ នោះខ្ញុំក៏បង្គាប់ឲ្យគេឃុំគាត់ រហូតដល់ខ្ញុំបញ្ជូនគាត់ឡើងទៅជួបសេសារ»។
២២ រួចមក អាគ្រីប៉ានិយាយទៅភេស្ទុសថា៖ «ខ្ញុំចង់ស្ដាប់បុរសនោះដោយផ្ទាល់»។+ ភេស្ទុសនិយាយថា៖ «ថ្ងៃស្អែកលោកនឹងបានស្ដាប់គាត់»។ ២៣ ដូច្នេះ ស្អែកឡើងអាគ្រីប៉ានិងប៊ឺនីសបានមកយ៉ាងអធិកអធមទាំងមានឫកខ្ពស់ ហើយចូលសាលសវនាការជាមួយនឹងពួកមេបញ្ជាការ និងពួកអ្នកដែលមានមុខមានមាត់ក្នុងក្រុងនោះ។ ពេលដែលភេស្ទុសចេញបញ្ជា នោះគេក៏នាំប៉ូលចូលមក។ ២៤ រួចភេស្ទុសនិយាយថា៖ «ស្ដេចអាគ្រីប៉ានិងអស់លោកដែលមានវត្តមាននៅទីនេះ ខ្ញុំសូមជម្រាបថា បុរសនេះឯងដែលជនជាតិយូដាទាំងឡាយបានមកប្ដឹងដល់ខ្ញុំនៅក្រុងយេរូសាឡិមនិងនៅទីនេះ ហើយនាំគ្នាស្រែកថាគាត់មិនសមនឹងរស់តទៅទៀតឡើយ។+ ២៥ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំយល់ឃើញថាគាត់មិនបានធ្វើអ្វីសមនឹងទទួលទោសដល់ស្លាប់ទេ។+ ដូច្នេះ ពេលដែលបុរសនេះសុំលើករឿងក្ដីទៅអធិរាជ ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តបញ្ជូនគាត់ទៅ។ ២៦ ប៉ុន្តែ មិនមានអ្វីដែលខ្ញុំអាចសរសេរទៅកាន់អធិរាជ*ស្ដីអំពីបុរសនេះទេ។ ហេតុនេះ ខ្ញុំបាននាំគាត់មកឲ្យឈរនៅមុខអ្នករាល់គ្នា ជាពិសេសនៅមុខស្ដេចអាគ្រីប៉ា ដើម្បីឲ្យមានការសួរចម្លើយគាត់។ យ៉ាងនេះ ខ្ញុំអាចសរសេររបាយការណ៍ទៅអធិរាជ។ ២៧ ព្រោះចំពោះខ្ញុំ គឺមិនសមហេតុសមផលទេ ប្រសិនបើបញ្ជូនអ្នកទោសទៅដោយមិនបញ្ជាក់ថា អ្នកនោះត្រូវគេចោទប្រកាន់អំពីរឿងអ្វី»។