បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន
១ នេះជាបទចម្រៀងដ៏ពីរោះបំផុត ដែលតែងឡើងដោយសាឡូម៉ូន៖+
២ «សូមបងថើបអូនមក សូមផ្អឹបបបូរមាត់បងលើបបូរមាត់របស់អូន
ដោយសារសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បងវិសេសជាងស្រាទំពាំងបាយជូរ។+
ហេតុនេះហើយបានជាក្រមុំៗស្រឡាញ់បង។
៤ ស្ដេចបាននាំអូនចូលបន្ទប់ខាងក្នុងហើយ!
សូមបងប្រញាប់នាំអូនរត់
តោះបងមករីករាយត្រេកអរជាមួយគ្នា
មករៀបរាប់អំពី*ស្នេហាដែលបងមានចំពោះអូន ព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បងវិសេសជាងស្រាទំពាំងបាយជូរ។
សមហើយដែលក្រមុំៗស្រឡាញ់បង។
៥ ឱកូនស្រីនៃក្រុងយេរូសាឡិម*អើយ ខ្ញុំខ្មៅមែនពិត តែខ្មៅស្រស់ល្អ
ប្រៀបដូចជាត្រសាលរបស់ពួកកេដា+ និងក្រណាត់ត្រសាល+របស់សាឡូម៉ូន។
៦ សូមកុំសម្លឹងមើលខ្ញុំ ដោយសារតែស្បែកខ្ញុំស្រគាំឡើយ
ព្រោះខ្ញុំតែងតែត្រូវពន្លឺថ្ងៃ។
បងប្អូនរបស់ខ្ញុំ ពួកគេបានខឹងខ្ញុំ។
ពួកគេឲ្យខ្ញុំទៅចាំថែចម្ការទំពាំងបាយជូរ
តែចម្ការរបស់ខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនបាននៅមើលថែទេ។
៧ ឱបណ្ដូលចិត្តអើយ សូមប្រាប់អូនមក
តើបងនាំហ្វូងសត្វទៅស៊ីស្មៅនៅឯណា?+
នៅពេលថ្ងៃត្រង់ តើបងនាំពួកវាទៅសម្រាកនៅកន្លែងណា?
សូមប្រាប់អូនមក ដើម្បីកុំឲ្យអូនដើរក្នុងហ្វូងសត្វរបស់មិត្តភក្ដិបង
ដូចស្ត្រីដែលពាក់ស្បៃបាំងមុខ»។*
៨ «ឱនាងដែលមានសម្រស់ស្អាតបំផុតអើយ
បើនាងមិនដឹងទេ សូមដើរតាមដានជើងរបស់ហ្វូងចៀមទៅ
ហើយសូមនាំហ្វូងកូនពពែរបស់នាងទៅស៊ីចំណី ក្បែរត្រសាលរបស់ពួកគង្វាលចុះ»។
៩ «ឱសំណព្វចិត្តអើយ រូបឆោមរបស់នាងប្រៀបដូចជាសេះញីដែលទឹមរទេះចម្បាំងរបស់ផារ៉ូ។+
១០ ថ្ពាល់របស់នាងសែនផូរផង់សមនឹងគ្រឿងអលង្ការ*
ករបស់នាងកាន់តែស្អាតដោយខ្សែអង្កាំ។
១១ យើងនឹងធ្វើគ្រឿងអលង្ការមាស
រំលេចដោយប្រាក់ឲ្យនាងពាក់»។
១៣ ម្ចាស់ស្នេហ៍ខ្ញុំប្រៀបដូចជាថង់ជ័រល្វីងទេសដែលពេញដោយក្លិនពិដោរ+
នៅលើដើមទ្រូងរបស់អូនពេញមួយយប់។
១៤ ម្ចាស់ស្នេហ៍ខ្ញុំប្រៀបដូចជាកញ្ចុំផ្កាហេនណា+
ដែលដុះនៅកណ្ដាលចម្ការទំពាំងបាយជូរក្រុងអេនកេឌី»។+
១៥ «មើល! ស្ងួនភ្ងាបងអើយ អូនស្អាតខ្លាំងណាស់។
មើល! អូនស្អាតអ្វីម្ល៉េះ។ នេត្រារបស់អូនប្រៀបបាននឹងភ្នែកព្រាប»។+
១៦ «មើល! មាសស្នេហ៍អូនអើយ បងសង្ហាម្ល៉េះទេ បងជាទីគាប់ចិត្តរបស់អូន។+
ស្លឹកឈើជាគ្រែគេងរបស់ពួកយើង។
១៧ ចំណែកឯឈើស៊ីដារជាធ្នឹមផ្ទះរបស់ពួកយើង
ហើយឈើយូនីពើក៏ជាធ្នឹមដំបូលរបស់ពួកយើងដែរ។
២ «ក្នុងចំណោមនារីទាំងឡាយ
សំណព្វចិត្តរបស់ខ្ញុំប្រៀបដូចជាផ្កាលីលីដែលដុះនៅក្នុងគុម្ពបន្លា»។
៣ «ក្នុងចំណោមបុរសទាំងឡាយ
ម្ចាស់បេះដូងខ្ញុំប្រៀបដូចជាដើមប៉ោមដែលដុះក្នុងចំណោមដើមឈើនៅឯព្រៃ។
ខ្ញុំពិតជាចង់អង្គុយនៅក្រោមម្លប់របស់គាត់ខ្លាំងណាស់
ឯផ្លែរបស់គាត់មានឱជារសផ្អែមពិសា។
៤ គាត់បាននាំខ្ញុំចូលក្នុងផ្ទះដែលមានពិធីជប់លៀង*
ហើយអ្នកណាៗក៏អាចឃើញថាគាត់ស្រឡាញ់ខ្ញុំដែរ។
៥ សូមឲ្យនំទំពាំងបាយជូរក្រៀម+និងផ្លែប៉ោមមកខ្ញុំបរិភោគ
ដើម្បីឲ្យខ្ញុំមានកម្លាំងចិត្តកម្លាំងកាយឡើងវិញ
ព្រោះខ្ញុំមានជំងឺស្នេហា។
៧ ឱកូនស្រីនៃក្រុងយេរូសាឡិមអើយ ខ្ញុំសុំឲ្យពួកនាងស្បថ
ដោយយកប្រើស+និងក្ដាន់ញីនៅឯវាលជាសាក្សីថា៖
ពួកនាងមិនត្រូវជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យស្រឡាញ់ទេ លុះត្រាតែអារម្មណ៍នោះផុសចេញពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ។+
៨ ខ្ញុំឮសំឡេងបុរសជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ!
មើល! គាត់សំដៅមកហើយ
គាត់កំពុងឡើងភ្នំ ទាំងលោតរំលងទួលទាំងឡាយផង។
៩ បុរសជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំប្រៀបដូចជាប្រើសនិងក្ដាន់ស្ទាវ។+
នុ៎ះន៏! គាត់កំពុងឈរក្រោយជញ្ជាំង
ហើយសម្លឹងមើលតាមបង្អួច
គាត់អើតមើលតាមចម្រឹង។
១០ បុរសជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំនិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា៖
‹សម្លាញ់ចិត្តបងអើយ សូមអូនក្រោកឡើង
ស្រីដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់បងអើយ សូមមកជាមួយនឹងបង។
១១ មើល! រដូវរងា*បានហួសទៅហើយ
ឯភ្លៀងក៏ឈប់ធ្លាក់ដែរ។
១២ ចំណែកក្នុងស្រុក មានផ្ការីកស្គុសស្គាយ+
វេលាដែលត្រូវកាត់មែកឈើបានមកដល់ហើយ+
ក៏ឮសំឡេងសត្វលលកច្រៀងក្នុងទឹកដីរបស់យើងដែរ។+
១៣ រីឯដើមល្វាតូចមានផ្លែទុំមុនរដូវ+
ហើយវល្លិទំពាំងបាយជូរកំពុងចេញផ្កាសាយក្លិនក្រអូប។
មាសស្នេហ៍អើយ សូមក្រោកឡើងមក។
ស្រីដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់បងអើយ សូមមកជាមួយនឹងបង។
១៤ ឱព្រាបរបស់បងអើយ អូននៅក្នុងរូងនៃច្រាំងថ្មដា+
នៅក្នុងក្រហែងនៃច្រាំងភ្នំ
សូមឲ្យបងបានឃើញអូន និងបានឮសំឡេងរបស់អូនផង+
ព្រោះសំឡេងរបស់នួនល្អងសែនពីរោះ ហើយរូបអូនស្អាតគួរឲ្យបេតី›»។+
១៥ «ចូរចាប់កញ្ជ្រោងទាំងនោះឲ្យពួកយើង
គឺកូនកញ្ជ្រោងដែលបំផ្លិចបំផ្លាញចម្ការទំពាំងបាយជូរ
ព្រោះចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ពួកយើងកំពុងចេញផ្កា»។
១៦ «ម្ចាស់ស្នេហ៍ខ្ញុំជារបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំជារបស់គាត់។+
គាត់កំពុងឃ្វាលសត្វ+នៅកណ្ដាលវាលផ្កាលីលី។+
១៧ ឱម្ចាស់ស្នេហ៍អើយ សូមបងប្រញាប់មកវិញ
មុនវេលាដែលមានខ្យល់បក់រំភើយ និងមុនស្រមោលបាត់ទៅ។
សូមបងត្រឡប់មកឲ្យលឿនដូចជាប្រើស+និងក្ដាន់ស្ទាវ+ដែលនៅលើភ្នំខណ្ឌពួកយើង។*
៣ «ក្នុងពេលរាត្រី
ខ្ញុំគេងអាល័យនឹកដល់ម្ចាស់ស្នេហ៍។+
ខ្ញុំចង់ជួបគាត់ខ្លាំងណាស់ តែមិនឃើញគាត់ទេ។+
២ ខ្ញុំនឹងក្រោកឡើង ហើយដើរពាសពេញក្រុង
គឺដើរតាមផ្លូវនានានិងទីលានសាធារណៈ
ខ្ញុំនឹងតាមរកម្ចាស់ស្នេហ៍របស់ខ្ញុំឲ្យឃើញ។
ខ្ញុំចង់ជួបគាត់ខ្លាំងណាស់ តែមិនឃើញគាត់ទេ។
៣ ពួកអ្នកយាមដែលកំពុងល្បាតក្រុង ក៏បានឃើញខ្ញុំ។+
ដូច្នេះ ខ្ញុំសួរពួកគេថា៖ ‹តើឃើញម្ចាស់ស្នេហ៍ខ្ញុំទេ?›។
៤ ក្រោយពីខ្ញុំដើរហួសពួកគេបន្តិច
ខ្ញុំបានប្រទះឃើញម្ចាស់ស្នេហ៍របស់ខ្ញុំ។
ខ្ញុំក៏ឱបគាត់ជាប់ មិនព្រមលែងឡើយ
ទាល់តែខ្ញុំបាននាំគាត់ចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់ម្ដាយខ្ញុំ+
គឺចូលទៅបន្ទប់ខាងក្នុងផ្ទះរបស់ម្ដាយដែលបានបង្កើតខ្ញុំមក។
៥ ឱកូនស្រីនៃក្រុងយេរូសាឡិមអើយ ខ្ញុំសុំឲ្យពួកនាងស្បថ
ដោយយកប្រើសនិងក្ដាន់ញីនៅឯវាលជាសាក្សីថា៖
ពួកនាងមិនត្រូវជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យស្រឡាញ់ទេ លុះត្រាតែអារម្មណ៍នោះផុសចេញពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ»។+
៦ «តើអ្វីនោះដូចជាផ្សែងហុយទ្រលោមចេញពីតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ
វាជះក្លិនជ័រល្វីងទេសនិងម្សៅក្រអូប
រួមទាំងគ្រឿងក្រអូបគ្រប់យ៉ាងរបស់ពួកឈ្មួញ?»។+
៧ «មើលហ្ន៎! នោះជាគ្រែស្នែងរបស់សាឡូម៉ូន។
មានទាហានខ្លាំងក្លា៦០នាក់ហែហមមកជាមួយផង
ពួកគេសុទ្ធតែជាបុរសអង់អាចរបស់អ៊ីស្រាអែល។+
៨ បុរសទាំងអស់នោះប្រដាប់ដោយដាវ
ពួកគេថ្នឹកធ្វើសង្គ្រាមណាស់
ហើយមានដាវសៀតនៅចង្កេះគ្រប់ៗគ្នា
ដើម្បីចាំការពារ ក្រែងលោមានភាពតក់ស្លុតកើតឡើងនៅពេលយប់»។
៩ «នោះជាគ្រែស្នែងរបស់ស្ដេចសាឡូម៉ូន
គាត់បានធ្វើគ្រែស្នែងនោះពីឈើដែលមកពីភ្នំស្រុកលីបង់ទុកសម្រាប់គាត់ផ្ទាល់។+
១០ គាត់បានធ្វើបង្គោលគ្រែស្នែងពីប្រាក់
ហើយបង្អែកពីមាស។
ចំណែកឯកន្លែងអង្គុយវិញធ្វើពីរោមចៀមពណ៌ស្វាយ។
កូនស្រីនៃក្រុងយេរូសាឡិមបានតុបតែងផ្នែកខាងក្នុង
ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់»។
១១ «ឱកូនស្រីស៊ីយ៉ូនអើយ
ចូរនាំគ្នាចេញទៅក្រៅ ទៅមើលស្ដេចសាឡូម៉ូន
ពាក់មកុដ*ដែលម្ដាយគាត់+បានធ្វើឲ្យគាត់
គឺបានធ្វើឲ្យគាត់ក្នុងថ្ងៃរៀបការរបស់គាត់
ជាថ្ងៃដែលគាត់សប្បាយរីករាយក្រៃលែង»។
៤ «មើល! ស្ងួនភ្ងាបងអើយ
អូនស្អាតខ្លាំងណាស់។
មើល! អូនស្អាតអ្វីម្ល៉េះ។
នេត្រារបស់អូនដែលនៅក្រោមស្បៃប្រៀបបាននឹងភ្នែកព្រាប
សក់របស់អូនប្រៀបដូចជាហ្វូងពពែ ដែលកំពុងចុះតាមភ្នំស្រុកគីលាត។+
២ ធ្មេញរបស់អូនប្រៀបដូចជាហ្វូងចៀមដែលទើបនឹងកាត់រោម
ពួកវានាំគ្នាឡើងមកពីលាងជម្រះខ្លួនវិញ
ទាំងអស់ស្អាតហើយមានគូវា
គ្មានបាត់មួយណាឡើយ។
៣ បបូរមាត់របស់អូនប្រៀបបាននឹងអំបោះក្រហមឆ្អៅ
ហើយពាក្យពេចន៍របស់អូនពីរោះគួរឲ្យចង់ស្ដាប់។
ថ្ពាល់*របស់ស្រីស្ងួនដែលនៅក្រោមស្បៃប្រៀបដូចជាផ្លែទទឹមមួយចំហៀង។
៤ រីឯករបស់អូន+ប្រៀបបាននឹងប៉មរបស់ដាវីឌ+
ប៉មនោះសង់ឡើងដោយថ្មតម្រៀបគ្នាជាជួរ
នៅលើប៉មនោះក៏មានព្យួរខែល១.០០០
សុទ្ធតែជាខែលមូលរបស់ទាហានខ្លាំងពូកែ។+
៥ ដោះរបស់អូនប្រៀបដូចជាកូនប្រើសពីរ
ជាកូនភ្លោះរបស់សត្វប្រើសញី+
ដែលកំពុងស៊ីចំណីនៅកណ្ដាលផ្កាលីលី»។
៦ «មុនវេលាដែលមានខ្យល់បក់រំភើយ និងមុនស្រមោលបាត់ទៅ
ខ្ញុំនឹងចាកចេញទៅឯភ្នំនៃជ័រល្វីងទេស
និងទៅឯទួលនៃម្សៅក្រអូប»។+
៨ កូនក្រមុំបងអើយ សូមអូនចេញពីស្រុកលីបង់ជាមួយនឹងបង
សូមអូនចេញពីស្រុកលីបង់ជាមួយនឹងបងទៅ។+
សូមយើងចុះពីកំពូលភ្នំអាម៉ាណា*
ពីកំពូលភ្នំសេនៀ ពីកំពូលភ្នំហឺម៉ូន+
ពីរូងតោ និងពីភ្នំខ្លារខិន។
៩ ឱកូនក្រមុំរបស់បង ម្ចាស់ចិត្តបងអើយ អូនបានឆក់យកបេះដូងរបស់បង+
គ្រាន់តែអូនក្រឡេកមើលមកបងម្ដង គ្រាន់តែបងឃើញបន្តោងខ្សែកអូន
អូនក៏បានឆក់យកបេះដូងរបស់បងទៅ។
១០ ឱកូនក្រមុំរបស់បង ម្ចាស់ចិត្តបងអើយ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អូនធ្វើឲ្យចិត្តបងកក់ក្ដៅណាស់!+
សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អូនវិសេសជាងស្រាទំពាំងបាយជូរ+
ហើយក្លិនទឹកអប់របស់អូន ក៏ប្រសើរជាងគ្រឿងក្រអូបណាទាំងអស់!+
១១ ឱកូនក្រមុំរបស់បង បបូរមាត់អូនផ្អែមដូចទឹកឃ្មុំសុទ្ធ។+
គឺដូចជានៅក្រោមអណ្ដាតរបស់អូនមានទឹកឃ្មុំនិងទឹកដោះ+
ហើយក្លិនសម្លៀកបំពាក់របស់អូន គឺដូចជាក្លិនក្រអូបពីព្រៃស្រុកលីបង់។
១២ កូនក្រមុំរបស់បង ជាម្ចាស់ចិត្តបងអើយ អូនប្រៀបដូចជាសួនដែលមានរបងចាក់សោ
អូនប្រៀបដូចជាសួនដែលមានរបងចាក់សោ ជាប្រភពទឹកបិទជិត។
១៣ មែក*របស់អូនប្រៀបដូចជាសួននៃផ្លែទទឹម
ដែលមានផលផ្លែល្អបំផុត ថែមទាំងមានដើមហេនណា និងដើមស្ពេកណាត។*
១៤ សួននោះក៏មានដើមស្ពេកណាត+ ដើមសាហ្វ្រុន ដើមត្រែងក្រអូប+ និងឈើអែម+
ក៏មានដើមឈើគ្រប់ប្រភេទដែលគេយកធ្វើម្សៅក្រអូប ជ័រល្វីងទេសនិងគ្រឿងក្រអូបអាឡូ+
ព្រមទាំងដើមទាំងឡាយដែលមានក្លិនពិដោរបំផុត។+
១៥ អូនជាទឹកផុសក្នុងសួន ជាអណ្ដូងទឹកស្អាត
ហើយជាខ្សែទឹកហូរឥតដាច់ពីភ្នំស្រុកលីបង់។+
១៦ ឱខ្យល់ពីទិសខាងជើងអើយ ចូរភ្ញាក់ឡើង
ឱខ្យល់ពីទិសខាងត្បូងអើយ ចូរចូលមក
ចូរឲ្យខ្យល់បក់ត្រសៀកៗមកលើសួនរបស់ខ្ញុំ។
ចូរឲ្យក្លិនពិដោរក្នុងសួនបានសាយភាយទៅ»។
«សូមឲ្យបុរសជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំចូលមកក្នុងសួនរបស់គាត់
ហើយបរិភោគផ្លែឈើដែលល្អបំផុត»។
៥ «ឱកូនក្រមុំរបស់បង ម្ចាស់ចិត្តបងអើយ!
បងចូលក្នុងសួនរបស់បងហើយ។+
បងបានប្រមូលយកជ័រល្វីងទេសនិងគ្រឿងក្រអូប។+
បងបានបរិភោគផ្លិតឃ្មុំនិងទឹកឃ្មុំ
ថែមទាំងផឹកទឹកដោះនិងស្រាទំពាំងបាយជូររបស់បងផងដែរ»។+
«មិត្តជាទីស្រឡាញ់អើយ! ចូរនាំគ្នាបរិភោគ!
ចូរផឹកឲ្យស្រវឹងនឹងស្នេហានេះចុះ!»។+
២ «រូបកាយខ្ញុំគេង តែចិត្តខ្ញុំមិនគេងសោះ។+
ខ្ញុំឮសំឡេងស្ងួនភ្ងាកំពុងគោះទ្វារ!។
‹ឱម្ចាស់ចិត្តបង ឱបណ្ដូលចិត្តបងអើយ! សូមអូនបើកទ្វារឲ្យបងផង
ឱព្រាបមាសបង សម្រស់នួនល្អងល្អឥតខ្ចោះ!
ព្រោះក្បាលបងទទឹកជោកដោយសន្សើម
ឯសក់បងវិញពេញដោយសំណើមពេលរាត្រី›។+
៣ ខ្ញុំបានដោះអាវវែងចេញហើយ
តើត្រូវឲ្យខ្ញុំពាក់វិញឬ?
ខ្ញុំបានលាងជើងរួចហើយ
តើត្រូវឲ្យជើងខ្ញុំប្រឡាក់ដីវិញឬ?។
៤ ស្រាប់តែម្ចាស់ស្នេហ៍ខ្ញុំបានដកដៃចេញពីប្រហោងទ្វារវិញ
ពេលនោះចិត្តរបស់ខ្ញុំតាំងភ័យញាប់ញ័រ។
៥ ខ្ញុំបានក្រោកឡើងដើម្បីបើកទ្វារឲ្យម្ចាស់ស្នេហ៍របស់ខ្ញុំ
ដំណក់ជ័រល្វីងទេសក៏ស្រក់ចេញពីដៃខ្ញុំ
ហើយម្រាមដៃខ្ញុំហៀរចេញប្រេងក្រអូប*មកលើគន្លឹះទ្វារ។
៦ ខ្ញុំក៏បើកទ្វារឲ្យម្ចាស់ស្នេហ៍
តែគាត់ចេញទៅហើយ គាត់ទៅបាត់ហើយ។
ខ្ញុំខកចិត្តខ្លាំងណាស់កាលដែលគាត់ចេញទៅបាត់។*
ខ្ញុំខំរកគាត់ តែរកមិនឃើញទេ។+
ខ្ញុំហៅរកគាត់ តែមិនឮគាត់ឆ្លើយសោះ។
៧ ពួកអ្នកយាមដែលកំពុងល្បាតក្រុង ក៏បានឃើញខ្ញុំ។
ពួកគេវាយខ្ញុំឲ្យរបួស។
ឯពួកអ្នកយាមកំពែងបានទាញយកស្បៃរុំខ្លួនរបស់ខ្ញុំ។
៨ ឱកូនស្រីនៃក្រុងយេរូសាឡិមអើយ ខ្ញុំសុំឲ្យពួកនាងស្បថថា៖
បើពួកនាងឃើញម្ចាស់ស្នេហ៍របស់ខ្ញុំ
សូមប្រាប់គាត់ថាខ្ញុំមានជំងឺស្នេហា»។
៩ «ឱនារីដែលមានរូបឆោមល្អឯកអើយ
តើម្ចាស់ស្នេហ៍របស់នាងល្អជាងម្ចាស់ស្នេហ៍របស់អ្នកឯទៀតយ៉ាងណាទៅបានជានាងឲ្យពួកខ្ញុំស្បថដូច្នេះ?
តើម្ចាស់ស្នេហ៍របស់នាងល្អជាងម្ចាស់ស្នេហ៍របស់អ្នកឯទៀតយ៉ាងណាទៅ?»។
១០ «ម្ចាស់ស្នេហ៍របស់ខ្ញុំមានសាច់ឈាមស្រស់ថ្លា គាត់សង្ហាខ្លាំងណាស់។
ក្នុងចំណោមបុរស១០.០០០នាក់ គាត់លេចធ្លោជាងគេ។
១១ ក្បាលគាត់ស្អាតដូចមាសសុទ្ធ
សក់របស់គាត់ដូចជាធាងត្នោតបក់រវិច*
ហើយខ្មៅរលើបដូចសត្វក្អែក។
១២ នេត្រាគាត់ដូចព្រាបកំពុងងូតក្នុងទឹកដោះដែលនៅក្បែរផ្លូវទឹក
ហើយអង្គុយនៅជិតមាត់អាងដែលមានទឹកពេញព្រៀប។*
១៣ ថ្ពាល់គាត់ដូចជាថ្នាលរុក្ខជាតិសម្រាប់ធ្វើគ្រឿងក្រអូប+
និងដូចជាពំនូកជីរមានក្លិនពិដោរ។
ចំណែកឯបបូរមាត់គាត់វិញ ដូចផ្កាលីលីដែលស្រក់ប្រេងក្រអូប។*+
១៤ ម្រាមដៃគាត់ប្រៀបបាននឹងបំពង់មាសដាំដោយត្បូងគ្រីសូឡែត
ឯពោះគាត់ភ្លឺរលោងដូចជាភ្លុកដំរីដែលស្រោបដោយត្បូងកណ្ដៀង។
១៥ ជើងគាត់ដូចជាសសរថ្មកែវដាំលើកំណល់មាសសុទ្ធ
រូបរាងរបស់គាត់សែនស្អាតដូចទឹកដីស្រុកលីបង់និងដូចដើមស៊ីដារដែលគ្មានអ្នកណាប្រៀបផ្ទឹមបាន។+
១៦ មាត់របស់គាត់ពោរពេញដោយភាពផ្អែមល្ហែម
ហើយអ្វីៗទាំងអស់អំពីគាត់គួរឲ្យទាក់ទាញចិត្តខ្លាំងណាស់។+
ឱកូនស្រីនៃក្រុងយេរូសាឡិមអើយ នេះហើយជាម្ចាស់ស្នេហ៍របស់ខ្ញុំជាបណ្ដូលចិត្តតែមួយរបស់ខ្ញុំ»។
៦ «ឱនារីដែលមានរូបឆោមល្អឯកអើយ
តើម្ចាស់ស្នេហ៍របស់នាងទៅណាហើយ?
តើម្ចាស់ស្នេហ៍របស់នាងទៅតាមផ្លូវណា?
សូមឲ្យពួកខ្ញុំជួយនាងតាមរកគាត់»។
២ «ម្ចាស់ស្នេហ៍ខ្ញុំបានចុះទៅសួនរបស់គាត់
ទៅឯថ្នាលរុក្ខជាតិសម្រាប់ធ្វើគ្រឿងក្រអូប
គាត់ទៅឃ្វាលសត្វនៅទីនោះ
ហើយក៏ទៅបេះផ្កាលីលីផងដែរ។+
៣ ខ្ញុំជារបស់ម្ចាស់ស្នេហ៍ខ្ញុំ
ហើយម្ចាស់ស្នេហ៍ខ្ញុំជារបស់ខ្ញុំ។+
គាត់កំពុងឃ្វាលសត្វនៅកណ្ដាលវាលផ្កាលីលី»។+
៤ «ឱសំណព្វចិត្តអើយ+ នាងស្រស់ស្អាតដូចក្រុងធើសា*+
នាងគួរឲ្យស្រឡាញ់ដូចក្រុងយេរូសាឡិម+
ហើយគួរឲ្យស្ងើចអស្ចារ្យដូចកងទ័ពដែលតម្រៀបគ្នាចូលច្បាំង។+
សក់របស់នាងប្រៀបដូចជាហ្វូងពពែដែលកំពុងចុះតាមជម្រាលភ្នំស្រុកគីលាត។+
៦ ធ្មេញរបស់នាងប្រៀបដូចជាហ្វូងចៀមដែលនាំគ្នាឡើងមកពីលាងជម្រះខ្លួនវិញ
ទាំងអស់ស្អាតហើយមានគូវា
គ្មានបាត់មួយណាឡើយ។
៧ ថ្ពាល់*របស់ស្រីស្ងួនដែលនៅក្រោមស្បៃ
ប្រៀបដូចជាផ្លែទទឹមមួយចំហៀង។
៨ ខ្ញុំមានមហាក្សត្រី៦០នាក់
មានប្រពន្ធបន្ទាប់៨០នាក់
និងមានស្ត្រីវ័យក្មេងជាច្រើនរាប់មិនអស់។+
៩ ប៉ុន្តែ មានតែនាងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលជាព្រាបរបស់ខ្ញុំ+ នាងមានសម្រស់ស្អាតឥតខ្ចោះ។
នាងជាកូនពិសេសបំផុតរបស់ម្ដាយនាង
នាងជាកូនសំណព្វរបស់ម្ដាយដែលពពោះនាង។
នារីៗដែលឃើញនាងនាំគ្នានិយាយល្អអំពីនាង
ហើយពួកមហាក្សត្រីនិងពួកប្រពន្ធបន្ទាប់ពោលសរសើរនាង។
១០ ‹នាងដែលចាំងចែងដូចអរុណរះ
ហើយស្អាតដូចដួងខែពេញវង់ បរិសុទ្ធដូចពន្លឺថ្ងៃ
និងគួរឲ្យស្ងើចអស្ចារ្យដូចកងទ័ពដែលតម្រៀបគ្នាចូលច្បាំង
តើនាងនោះជាអ្នកណា?›»។+
១១ «ខ្ញុំបានចុះទៅឯសួនដែលមានដើមឈើហូបផ្លែ+
ដើម្បីទៅមើលពន្លកថ្មីនៅឯជ្រលង
ហើយមើលថាវល្លិទំពាំងបាយជូរដុះឡើងឬនៅ
ព្រមទាំងមើលថាដើមទទឹមចេញផ្កាឬយ៉ាងណា។
១២ មុនពេលដែលខ្ញុំបានដឹងខ្លួន
បំណងប្រាថ្នាដែលខ្ញុំចង់ឃើញរុក្ខាទាំងនោះ
បាននាំខ្ញុំទៅដល់រទេះចម្បាំងរបស់ពួកមានឋានៈខ្ពស់នៃជនរួមជាតិខ្ញុំ»។
១៣ «ឱក្រមុំក្រុងស៊ូឡាមអើយ! សូមមកវិញ សូមមកវិញ!
សូមមកវិញ សូមមកវិញមក!
ដើម្បីពួកយើងអាចគយគន់សម្រស់របស់នាង!»។
«ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាសម្លឹងមើលខ្ញុំជាក្រមុំក្រុងស៊ូឡាម?»។+
«ព្រោះមើលនាងហាក់ដូចជាមើលរបាំពីរក្រុម*យ៉ាងដូច្នោះដែរ!»។
៧ «ឱកូនស្រីចិត្តល្អអើយ!
នាងពាក់ស្បែកជើងសង្រែក ឃើញជើងនាងស្អាតម្ល៉េះហ្ន៎!
ត្រគាកនាងរាងរៀវដូចជាគ្រឿងលម្អ
ជាស្នាដៃយ៉ាងជំនាញរបស់សិប្បករ។
២ ផ្ចិតរបស់នាងមូលក្លំដូចចានគោម
សូមឲ្យចានគោមនោះមានស្រាលាយមិនចេះខ្វះ។
ឯពោះរបស់នាងប្រៀបបាននឹងគំនរស្រូវដែលហ៊ុមព័ទ្ធដោយផ្កាលីលី។
៣ ដោះរបស់នាងប្រៀបដូចជាកូនប្រើសពីរ
ជាកូនភ្លោះរបស់សត្វប្រើសញី។+
៤ រីឯករបស់នាង+រលោងដូចជាប៉មធ្វើពីភ្លុកដំរី+
នេត្រានាង+ប្រៀបដូចជាអាងទឹកនៅក្រុងហែសបូន+
ដែលនៅក្បែរកំពែងបាតរ៉ាប៊ីម។
ច្រមុះនាងដូចជាប៉មនៅស្រុកលីបង់ដែលបែរមុខទៅក្រុងដាម៉ាស់។
ស្ដេចចាប់ចិត្តនឹងសក់វែងស្អាតរបស់នាង។
៦ ឱបណ្ដូលចិត្តអើយ នាងមានរូបឆោមល្អម្ល៉េះទេ
ហើយគួរឲ្យស្រឡាញ់លើសអ្វីទាំងអស់!
៨ ខ្ញុំបាននិយាយហើយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងឡើងដើមត្នោតនោះ
ដើម្បីចាប់យកទាំងមែកទាំងផ្លែ›។
សូមឲ្យដោះរបស់នាងបានដូចជាចង្កោមទំពាំងបាយជូរ
សូមឲ្យខ្យល់ដង្ហើមនាងមានក្លិនប្រហើរដូចក្លិនផ្លែប៉ោម
៩ ហើយឲ្យមាត់នាងបានដូចជាស្រាទំពាំងបាយជូរល្អបំផុត»។
«សូមឲ្យស្រានោះហូរយ៉ាងរលូនសម្រាប់ម្ចាស់ស្នេហ៍របស់ខ្ញុំ
គឺហូរថ្នមៗលើបបូរមាត់របស់មនុស្សដែលកំពុងដេកលក់។
១០ ខ្ញុំជារបស់ម្ចាស់ចិត្តខ្ញុំ+
ហើយប្រុសស្នេហ៍ស្នងប្រាថ្នាចង់បានរូបខ្ញុំ។
១១ ឱម្ចាស់ចិត្តអើយ សូមមកជាមួយនឹងអូន
ចូរយើងនាំគ្នាទៅឯវាល
យើងនឹងស្នាក់នៅកណ្ដាលដើមហេនណា។+
១២ ចូរយើងក្រោកឡើងពីព្រលឹម ហើយទៅចម្ការទំពាំងបាយជូរ
ដើម្បីមើលថាវល្លិទំពាំងបាយជូរលាស់ពន្លក
ឬផ្ការបស់វារីកហើយឬនៅ+
និងដើម្បីមើលថាដើមទទឹមចេញផ្កាហើយឬយ៉ាងណា។+
នៅទីនោះ អូននឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្នេហាចំពោះបង។+
១៣ ដើមមេនដ្រេក+ ភាយក្លិនក្រអូបសាយ។
នៅឯទ្វារផ្ទះរបស់យើងមានផ្លែឈើល្អៗគ្រប់ប្រភេទ+
មានទាំងផ្លែចាស់មានទាំងផ្លែថ្មី
ឱម្ចាស់ចិត្តអូនអើយ អូនទុកផ្លែទាំងនោះសម្រាប់តែបង។
៨ «ប្រសិនបើបងដូចបងប្រុសរបស់អូន ដែលធ្លាប់បៅដោះម្ដាយអូន
នោះមិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ!
បើដូច្នោះមែន ពេលអូនជួបបងនៅខាងក្រៅ នោះអូននឹងថើបបង+
ហើយនឹងគ្មានអ្នកណាម្នាក់មើលងាយអូនឡើយ។
អូននឹងយកស្រាទំពាំងបាយជូរឈ្ងុយឆ្ងាញ់
និងទឹកផ្លែទទឹមស្រស់ជូនបងពិសា។
៣ គាត់ដាក់ដៃឆ្វេងឲ្យខ្ញុំកើយ
ហើយយកដៃស្ដាំឱបខ្ញុំជាប់។+
៤ ឱកូនស្រីនៃក្រុងយេរូសាឡិមអើយ ខ្ញុំសុំឲ្យពួកនាងស្បថថា៖
ពួកនាងមិនត្រូវជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យស្រឡាញ់ទេលុះត្រាតែអារម្មណ៍នោះផុសចេញពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ»។+
៥ «តើនាងណានោះដែលកំពុងឡើងមកពីតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ
ទាំងផ្អែកលើម្ចាស់ស្នេហ៍របស់នាង?»។
«នៅក្រោមដើមប៉ោម អូនបានដាស់បង
ទីនោះជាកន្លែងដែលម្ដាយរបស់បងឈឺពោះកើតបង។
ទីនោះហើយដែលគាត់បានបង្កើតបងមកទាំងឈឺចាប់។
៦ សូមបងនឹកឃើញអូនជានិច្ច ដូចជាត្រាដែលប្រថាប់លើបេះដូងបង
ដូចជាត្រាដែលបោះជាប់លើដៃរបស់បង
ព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់មានអំណាចខ្លាំងដូចសេចក្ដីស្លាប់+
ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់តម្រូវឲ្យមានភក្ដីភាពផ្ដាច់មុខ ប្រៀបដូចជាផ្នូរ*តម្រូវឲ្យមានសាកសពជានិច្ច។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ប្រៀបបាននឹងអណ្ដាតភ្លើងដែលឆេះសន្ធោសន្ធៅ ដូចជាអណ្ដាតភ្លើងដែលមកពីយ៉ា។*+
៧ រលកបោកបក់មិនអាចពន្លត់សេចក្ដីស្រឡាញ់បានទេ+
ហើយទឹកទន្លេក៏មិនអាចបំផ្លាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បានដែរ។+
បើអ្នកណាម្នាក់ស្នើផ្ដល់ទ្រព្យទាំងអស់របស់គាត់ដើម្បីទិញស្នេហា
គេនឹងប្រមាថមើលងាយការធ្វើដូច្នោះ*ជាមិនខាន»។
៨ «ពួកយើងមានប្អូនស្រីម្នាក់+
ហើយនាងគ្មានដើមទ្រូងទេ។
តើពួកយើងត្រូវធ្វើដូចម្ដេចចំពោះប្អូនស្រីរបស់យើង
នៅថ្ងៃដែលមានគេមកស្នើនាងធ្វើជាប្រពន្ធ?»។
៩ «បើនាងជាកំពែង
យើងនឹងសង់ប៉មប្រាក់ពីលើកំពែងនោះ
តែបើនាងជាទ្វារ
យើងនឹងយកក្ដារស៊ីដារមកបិទពីលើទ្វារនោះ»។
១០ «ខ្ញុំជាកំពែង
ហើយដើមទ្រូងរបស់ខ្ញុំប្រៀបដូចជាប៉ម។
ដូច្នេះ នៅក្នុងភ្នែករបស់គាត់
ខ្ញុំជាមនុស្សដែលមានចិត្តស្ងប់។
១១ សាឡូម៉ូនមានចម្ការទំពាំងបាយជូរ+នៅបាលហេម៉ូន។
គាត់ប្រគល់ចម្ការនោះឲ្យពួកអ្នកដែលថែរក្សាមើលការខុសត្រូវ។
ពួកគេម្នាក់ៗបង់១.០០០កាក់ប្រាក់សម្រាប់ផលផ្លែដែលបានមកពីចម្ការនោះ។
១២ ខ្ញុំក៏មានចម្ការទំពាំងបាយជូរដែរ។
ឱសាឡូម៉ូនអើយ ១.០០០កាក់ប្រាក់ជារបស់លោក
ហើយ២០០កាក់ប្រាក់ជារបស់ពួកអ្នកដែលថែរក្សាផលផ្លែទាំងនោះ»។
១៣ «ឱនារីដែលអាស្រ័យនៅក្នុងសួនអើយ+
មិត្តភក្ដិចាំស្ដាប់សំឡេងអូនហើយ
សូមបន្លឺវាចាមកដើម្បីឲ្យបងបានឮផង»។+
១៤ «ឱម្ចាស់ចិត្តអូនអើយ សូមបងប្រញាប់មក
សូមបងរត់ឲ្យលឿនដូចសត្វប្រើស+
និងឲ្យរហ័សដូចក្ដាន់ស្ទាវ
នៅលើភ្នំដែលមានរុក្ខជាតិសម្រាប់ធ្វើគ្រឿងក្រអូប»។
ឬ«មកសរសើរ»
សព្វថ្ងៃនេះហៅថាហ៊្សេរុយសាឡិម
ឬ«ពាក់ស្បៃកាន់ទុក្ខ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«សមនឹងសក់ក្រង»
ន័យត្រង់«ដើមស្ពេកណាត»
ន័យត្រង់«ផ្កាសាហ្វ្រុន»
ន័យត្រង់«ផ្ទះនៃស្រាទំពាំយបាយជូរ»
ឬ«រដូវភ្លៀង»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ភ្នំដែលញែក» ឬ«ភ្នំនៃបេតធឺ»
ឬ«កម្រង»
ឬ«សៀតផ្កា»
ឬ«អាន់ទីលីបង់»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ស្បែក»
ដើមតូចម្យ៉ាងដែលមានក្លិនក្រអូប
ឬ«ប្រេងជ័រល្វីងទេស»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ខ្ញុំស្ទើរតែសន្លប់ ពេលឮសំឡេងគាត់»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ដូចជាចង្កោមផ្លែលម៉ើ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«នៅជិតមាត់ទឹកផុស»
ឬ«ប្រេងជ័រល្វីងទេស»
ឬ«ក្រុងដ៏គួរឲ្យរីករាយ»
ឬ«សៀតផ្កា»
ឬ«របាំនៅម៉ាហាណែម»
ឬ«ហ្ស៊ីអូល»សំដៅលើផ្នូរទូទៅរបស់មនុស្សជាតិ។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ផ្នូរ»
«យ៉ា»ជាឈ្មោះកាត់របស់ព្រះយេហូវ៉ា
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«គាត់»