២៤
យ៉ូសែបល្បងមើលបងប្រុសៗរបស់គាត់
យ៉ូសែបចង់ដឹង ប្រសិនបើបងប្រុស១០នាក់របស់គាត់នៅតែមានចិត្តកំណាចនិងអាក្រក់ដដែល។ ដូច្នេះ គាត់ក៏និយាយថា៖ ‹ពួកអ្នករាល់គ្នាជាពួកឈ្លប។ ពួកអ្នកមកលបសង្កេតនៅកន្លែងទន់ខ្សោយរបស់ស្រុកយើង›។
គេនិយាយថា៖ ‹ទេ មិនមែនអញ្ចឹងទេ។ យើងជាមនុស្សទៀងត្រង់។ យើងទាំងអស់សុទ្ធតែបងប្អូនគ្នាទេ។ យើងធ្លាប់មានគ្នា១២នាក់។ ប៉ុន្តែ ប្អូនប្រុសមួយនោះឥតមានទៀតទេ ហើយប្អូនពៅនៅជាមួយឪពុករបស់យើង›។
យ៉ូសែបធ្វើជាមិនជឿពួកគេ។ គាត់បានទុកបងដែលឈ្មោះស៊ីម្មានក្នុងគុក ហើយក៏ឲ្យអ្នកឯទៀតយកស្បៀងអាហារទៅផ្ទះ។ ប៉ុន្តែគាត់ប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹នៅពេលអ្នករាល់គ្នាមកវិញ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែនាំប្អូនពៅរបស់អ្នកមកជាមួយដែរ›។
នៅពេលដែលពួកគេត្រឡប់ទៅផ្ទះនៅស្រុកកាណានវិញ បងប្រុសៗប្រាប់យ៉ាកុបជាឪពុកគេ នូវរឿងរ៉ាវទាំងអស់ដែលបានកើតឡើង។ យ៉ាកុបមានចិត្តក្រៀមក្រំណាស់។ គាត់ស្រែកឡើងថា៖ ‹យ៉ូសែបលែងមានហើយ ឥឡូវនេះស៊ីម្មានក៏ឥតមានទៀត។ អញនឹងមិនឲ្យឯងយកកូនពៅរបស់អញ បេនយ៉ាមីនទៅទេ›។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលស្បៀងអាហាររបស់គេរឹតតែស្តួចស្តើងឡើង យ៉ាកុបក៏ដាច់ចិត្តឲ្យគេយកបេនយ៉ាមីនទៅស្រុកអេស៊ីព្ទ ដើម្បីឲ្យគេអាចយកស្បៀងអាហារមកថែមទៀត។
ឥឡូវនេះ យ៉ូសែបឃើញបងប្រុសៗរបស់គាត់កំពុងតែមកវិញ។ គាត់មានចិត្តសប្បាយណាស់ ដោយឃើញប្អូនរបស់គាត់បេនយ៉ាមីន។ ពិតហើយ គ្មានពួកគេណាមួយស្គាល់បុរសដ៏សំខាន់នេះ ជាយ៉ូសែបឡើយ។ យ៉ូសែបឥឡូវនេះ ក៏ធ្វើអ្វីមួយដើម្បីនឹងសាកល្បងបងប្រុស១០នាក់របស់គាត់។
គាត់បានឲ្យពួកបាវរបស់គាត់ច្រកស្បៀងអាហារទៅក្នុងស្បោងរបស់គេទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ ដោយមិនឲ្យពួកគេដឹង គាត់ក៏ដាក់ពែងប្រាក់ដ៏ពិសេសមួយទៅក្នុងស្បោងរបស់បេនយ៉ាមីន។ ក្រោយពីពួកគេបានចេញដំណើរទៅបានឆ្ងាយបន្ដិចហើយ យ៉ូសែបក៏ចាត់ឲ្យពួកបាវរបស់គាត់ដេញតាមពួកគេ។ នៅពេលដែលពួកបាវបានទៅទាន់ពួកគេហើយ ពួកបាវនោះក៏និយាយថា៖ ‹ហេតុអ្វីក៏អ្នករាល់គ្នាលួចពែងប្រាក់របស់ចៅហ្វាយយើង›?
បងប្រុសៗនិយាយថា៖ ‹យើងមិនបានលួចពែងរបស់គាត់ទេ។ បើអ្នករកឃើញពែងនោះនៅក្នុងស្បោងណាមួយរបស់យើង សូមឲ្យអ្នកនោះបានស្លាប់ចុះ›។
ដូច្នេះ ពួកបាវក៏ចាប់ផ្ដើមរើរកគ្រប់ស្បោងទាំងអស់ ហើយគេក៏រកឃើញពែងនោះក្នុងស្បោងរបស់បេនយ៉ាមីន ដូចជាអ្នកឃើញក្នុងរូបភាពនេះ។ ពួកបាវនិយាយថា៖ ‹អ្នកទាំងអស់គ្នាអាចទៅចុះ ប៉ុន្តែ បេនយ៉ាមីនត្រូវមកជាមួយពួកយើង›។ តើបងប្រុស១០នាក់នឹងធ្វើយ៉ាងណាឥឡូវនេះ?
ពួកគេទាំងអស់គ្នាក៏ត្រឡប់ទៅជាមួយបេនយ៉ាមីន ទៅឯផ្ទះរបស់យ៉ូសែបវិញ។ យ៉ូសែបក៏ប្រាប់បងប្រុសៗរបស់គាត់ថា៖ ‹អ្នកទាំងអស់អាចទៅផ្ទះបាន ប៉ុន្តែបេនយ៉ាមីនត្រូវតែនៅទីនេះធ្វើជាបាវរបស់ខ្ញុំ›។
យូដាក៏និយាយឡើងថា៖ ‹បើខ្ញុំទៅផ្ទះវិញដោយឥតមានក្មេងនេះ ឪពុករបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន ពីព្រោះគាត់ស្រឡាញ់វាណាស់។ ដូច្នេះសូមទុកខ្ញុំនៅទីនេះជាបាវរបស់លោកវិញ ប៉ុន្តែសូមលែងក្មេងប្រុសនេះឲ្យទៅចុះ›។
យ៉ូសែបអាចឃើញថា បងប្រុសៗរបស់គាត់បានប្រែចិត្តគំនិតហើយ។ ពួកគេមិនមែនមានចិត្តកំណាចនិងអាក្រក់ទៀតឡើយ។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើល តើយ៉ូសែបនឹងធ្វើយ៉ាងណាឥឡូវនេះ។
លោកុប្បត្តិ ៤២:៩-៣៨; ៤៣:១-៣៤; ៤៤:១-៣៤