ខែធ្នូ
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១ ខែធ្នូ
តើមានអ្វីដែលរារាំងខ្ញុំមិនឲ្យទទួលការជ្រមុជទឹក?—សកម្ម. ៨:៣៦
តើមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ពីស្រុកអេត្យូពីពិតជាបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹកឬ? សូមគិត៖ បុរសជនជាតិអេត្យូពី«បានទៅក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីគោរពបូជា»។ (សកម្ម. ៨:២៧) ដូច្នេះ គាត់ទំនងជាអ្នកចូលសាសនាយូដា។ គាត់ច្បាស់ជាបានរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាពីសំណេរដ៏ពិសិដ្ឋនៃបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ។ ប៉ុន្តែគាត់ចង់រៀនថែមទៀត។ តាមពិត ពេលដែលភីលីពបានជួបមន្ត្រីនោះនៅតាមផ្លូវ ភីលីពបានឃើញគាត់កំពុងអានរមូរអំពីសំណេររបស់អេសាយដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ (សកម្ម. ៨:២៨) គាត់ចង់បន្តរៀនថែមទៀត។ គាត់បានធ្វើដំណើរពីស្រុកអេត្យូពីដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ានៅឯវិហារនាក្រុងយេរូសាឡិម។ មន្ត្រីជនជាតិអេត្យូពីនេះបានរៀនពីភីលីពនូវសេចក្ដីបង្រៀនខ្លះដ៏សំខាន់ដែលថ្មីសម្រាប់គាត់ រួមមានអត្តសញ្ញាណរបស់មេស្ស៊ី។ (សកម្ម. ៨:៣៤, ៣៥) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្ររបស់លោកបានកើនឡើង។ នេះបានជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់ គឺគាត់បានទទួលការជ្រមុជទឹកធ្វើជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ ដោយឃើញថាបុរសនោះមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ភីលីពបានជ្រមុជទឹកឲ្យគាត់។ w២៣.០៣ ទំ.៨-៩ វ.៣-៦
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២ ខែធ្នូ
ចូរឲ្យសម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយភាពសប្បុរសជានិច្ច។—កូឡ. ៤:៦
យើងមិនអាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តបានទេ បើយើងនិយាយមិនពិត។ (សុភ. ៦:១៦, ១៧) ទោះជាមនុស្សជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះចាត់ទុកការកុហកជារឿងធម្មតាក្ដី យើងនៅតែមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរឿងនោះ។ (ចសព. ១៥:១, ២) ពិតមែនថាយើងជៀសវាងពីការកុហក ប៉ុន្តែយើងក៏ខំព្យាយាមជៀសវាងពីការនិយាយអ្វីដែលអាចនាំឲ្យអ្នកឯទៀតភាន់ច្រឡំដែរ។ យើងគួរជៀសវាងពីការនិយាយដើមអ្នកឯទៀតដែរ។ (សុភ. ២៥:២៣; ២ថែ. ៣:១១) បើអ្នកយល់ឃើញថាការសន្ទនាធម្មតា ចាប់ផ្ដើមទៅជាការនិយាយដើមគេ សូមបង្វែរសាច់រឿងទៅនិយាយអ្វីដែលល្អវិញ។ ដោយសារយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលមនុស្សជាច្រើនប្រើពាក្យអាក្រក់ យើងត្រូវខំប្រឹងធ្វើឲ្យប្រាកដថាពាក្យសម្ដីរបស់យើងនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ លោកនឹងឲ្យពរយើង ពេលដែលយើងព្យាយាមនិយាយតាមរបៀបដែលនាំឲ្យលោកទទួលការសរសើរក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ នៅកិច្ចប្រជុំ និងក្នុងការសន្ទនាប្រចាំថ្ងៃ។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបំផ្លាញពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះ នោះនឹងស្រួលជាងឲ្យយើងលើកកិត្តិយសលោកដោយពាក្យសម្ដីរបស់យើង។—យូ. ១៥ w២២.០៤ ទំ.៩ វ.១៨-២០
ថ្ងៃអង្គារ ទី៣ ខែធ្នូ
យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ពីព្រោះព្រះបានស្រឡាញ់យើងជាមុន។—១យ៉ូន. ៤:១៩
ពេលយើងគិតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងដែលព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូមានចំពោះយើង នោះជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់លោកទាំងពីរវិញ។ (១យ៉ូន. ៤:១០) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះលោកទាំងពីរកាន់តែខ្លាំងឡើង ពេលដែលយើងយល់ថាលោកយេស៊ូបានស្លាប់ដើម្បីយើងផ្ទាល់។ សាវ័កប៉ូលបានទទួលស្គាល់ចំណុចនេះ ហើយបានបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូរបស់គាត់ពេលគាត់បានសរសេរទៅគ្រិស្តសាសនិកនៅខេត្តកាឡាទីថា៖ ‹បុត្ររបស់ព្រះបានស្រឡាញ់ខ្ញុំ និងបានបូជាជីវិតដើម្បីខ្ញុំ›។ (កាឡ. ២:២០) ដោយមានមូលដ្ឋានលើថ្លៃលោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានទាញនាំអ្នកមកឯលោកដើម្បីអ្នកអាចធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោក។ (យ៉ូន. ៦:៤៤) តើអ្នកមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅឬទេ ដែលដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានឃើញអ្វីល្អក្នុងចិត្តអ្នក ហើយថាលោកបានបង់តម្លៃខ្ពស់បំផុតដើម្បីអ្នកអាចរាប់ជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោក? នេះធ្វើឲ្យអ្នកមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ មែនទេ? ដូច្នេះ យើងគួរសួរខ្លួនយើងថា ‹តើសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះនឹងជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យធ្វើអ្វី?›។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះនិងគ្រិស្តជំរុញចិត្តយើងឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកឯទៀត។—២កូ. ៥:១៤, ១៥; ៦:១, ២ w២៣.០១ ទំ.២៨ វ.៦-៧
ថ្ងៃពុធ ទី៤ ខែធ្នូ
ខ្ញុំនឹងប្ដូរភាសារបស់ប្រជាជាតិនានាទៅជាភាសាបរិសុទ្ធ។—សេផ. ៣:៩
គម្ពីរគឺជាឧបករណ៍សំខាន់ណាស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើដើម្បីជួយរាស្ត្រលោកឲ្យ‹គោរពប្រណិប័តន៍លោកដោយសាមគ្គីភាព›។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យផ្នែកជាច្រើននៃបទគម្ពីរបានត្រូវសរសេរតាមរបៀបដែលបុគ្គលដែលអានដោយចិត្តរាបទាបប៉ុណ្ណោះអាចយល់បាន។ (លូក. ១០:២១) យើងឃើញថាមនុស្សនៅគ្រប់ទីកន្លែងអានគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ មានតែមនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាបប៉ុណ្ណោះអាចយល់ច្បាស់ ហើយធ្វើតាមអ្វីដែលគម្ពីរចែង។ (២កូ. ៣:១៥, ១៦) យើងរៀនអំពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងគម្ពីរ។ ព្រះយេហូវ៉ាប្រើបទគម្ពីរមិនគ្រាន់តែដើម្បីបង្រៀនយើងជាក្រុមប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ដើម្បីបង្រៀននិងសម្រាលទុក្ខដល់បុគ្គលម្នាក់ៗដែរ។ ពេលយើងអានបណ្ដាំព្រះ យើងអាចឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាចាប់អារម្មណ៍ចំពោះយើងម្នាក់ៗ។ (អេ. ៣០:២១) តើអ្នកធ្លាប់អានបទគម្ពីរមួយដែលមើលទៅបានត្រូវសរសេរសម្រាប់តែអ្នកឬទេ? ប៉ុន្តែ តាមពិតគម្ពីរជាសៀវភៅដែលទាក់ទាញចិត្តមនុស្សរាប់លាននាក់។ តើតាមរបៀបណាគម្ពីរអាចមានព័ត៌មានថ្មីៗដែលចំនឹងអ្វីដែលអ្នកត្រូវការ? នេះអាចកើតឡើងទៅបាន ដោយសារតែអ្នកនិពន្ធគម្ពីរគឺជាបុគ្គលដែលមានប្រាជ្ញាជាងគេបំផុតក្នុងសកលលោក។—២ធី. ៣:១៦, ១៧ w២៣.០២ ទំ.៤-៥ វ.៨-១០
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៥ ខែធ្នូ
ចូររំពឹងគិតអំពីការទាំងនេះ។ ចូរជក់ចិត្តគំនិតនឹងការទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឃើញថាអ្នកកំពុងរីកចម្រើន។—១ធី. ៤:១៥
ដោយសារយើងជាគ្រិស្តសាសនិកពិត យើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លាំងណាស់ ហើយចង់បម្រើលោកឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព។ ប៉ុន្តែដើម្បីធ្វើដូច្នេះ យើងត្រូវកំណត់គោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើលោក ដូចជាបណ្ដុះគុណសម្បត្តិផ្សេងៗឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង រៀនជំនាញថ្មីឬបង្កើនសមត្ថភាពរបស់យើង និងស្វែងរកវិធីដើម្បីបម្រើអ្នកឯទៀត។ ហេតុអ្វីយើងគួរមានបំណងចិត្តទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានល្អប្រសើរជាង? មូលហេតុចម្បង គឺយើងចង់ធ្វើឲ្យបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែលស្រឡាញ់យើងពេញចិត្ត។ ព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្ត ពេលលោកឃើញយើងប្រើសមត្ថភាពនិងទេពកោសល្យរបស់យើងឲ្យបានច្រើនបំផុតក្នុងកិច្ចបម្រើលោក។ បន្ថែមទៅទៀត យើងចង់រីកចម្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ដើម្បីយើងអាចជួយបងប្អូនរបស់យើងច្រើនជាង។ (១ថែ. ៤:៩, ១០) មិនថាយើងបាននៅក្នុងសេចក្ដីពិតយូរយ៉ាងណាក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាអាចរីកចម្រើនបាន។ w២២.០៤ ទំ.២២ វ.១-២
ថ្ងៃសុក្រ ទី៦ ខែធ្នូ
សត្វសាហាវដែលមានស្នែង១០ . . . នឹងស៊ីសាច់នាង ហើយដុតនាងចោលក្នុងភ្លើង។—បប. ១៧:១៦
មិនយូរទៀតប្រព័ន្ធនយោបាយនៃពិភពលោកនេះនឹងវាយប្រហារបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា ដែលជាសាសនាមិនពិតទាំងឡាយ។ នោះជាទីចាប់ផ្ដើមនៃគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង។ តើមនុស្សជាច្រើននឹងចាប់ផ្ដើមបម្រើព្រះយេហូវ៉ានៅពេលនោះឬទេ? មិនមែនទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការបើកបង្ហាញ ជំពូកទី៦ប្រាប់ថា នៅគ្រាដ៏លំបាកនោះ មនុស្សដែលមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ានឹងស្វែងរកការការពារពីប្រព័ន្ធនយោបាយនិងពាណិជ្ជកម្មក្នុងពិភពលោកនេះ ដែលបានត្រូវប្រដូចទៅនឹងភ្នំ។ ដោយហេតុថាមនុស្សទាំងនោះមិនគាំទ្ររាជាណាចក្ររបស់ព្រះ នោះព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកពួកគេថាជាអ្នកប្រឆាំង។ (លូក. ១១:២៣; បប. ៦:១៥-១៧) ពិតមែនហើយ អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងខុសប្លែកពីគេក្នុងអំឡុងគ្រាដ៏លំបាកជាខ្លាំងនោះ។ ពួកគេនឹងធ្វើជាមនុស្សតែមួយក្រុមគត់នៅផែនដីដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ា និងបដិសេធមិនគាំទ្រ«សត្វសាហាវ»។—បប. ១៣:១៤-១៧ w២២.០៥ ទំ.១៦-១៧ វ.៨-៩
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៧ ខែធ្នូ
គាត់មានដំណឹងល្អដែលស្ថិតស្ថេរ ជាដំណឹងសម្រាប់ប្រកាសប្រាប់ដល់អស់អ្នកដែលអាស្រ័យនៅផែនដី ដល់គ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ភាសា និងគ្រប់ជនជាតិ។—បប. ១៤:៦
រាស្ត្ររបស់ព្រះមិនគ្រាន់តែត្រូវប្រកាស‹ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ›លោកប៉ុណ្ណោះទេ។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤) ពួកគេក៏ត្រូវគាំទ្រកិច្ចការរបស់ពួកទេវតាដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅការបើកបង្ហាញ ជំពូក៨ដល់១០។ ទេវតាទាំងនេះប្រកាសអំពីទុក្ខវេទនាជាបន្តបន្ទាប់ចំពោះពួកអ្នកដែលបដិសេធរាជាណាចក្រព្រះ។ ដូច្នេះ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសដំណឹងអំពីការវិនិច្ឆ័យដែលប្រៀបដូចជា«ដុំទឹកកកនិងភ្លើង» ហើយដែលពន្យល់អំពីការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះទៅលើផ្នែកផ្សេងៗនៃពិភពលោកដ៏អាក្រក់របស់សាថាន។ (បប. ៨:៧, ១៣) មនុស្សត្រូវដឹងថាទីបញ្ចប់គឺជិតមកដល់ហើយ ដើម្បីពួកគេអាចធ្វើការកែប្រែធំៗក្នុងជីវិត ហើយរួចជីវិតនៅថ្ងៃនៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (សេផ. ២:២, ៣) មនុស្សទូទៅមិនចូលចិត្តស្ដាប់ដំណឹងនេះទេ ដូច្នេះយើងត្រូវមានចិត្តក្លាហានដើម្បីប្រកាសអំពីដំណឹងនេះ។ ក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង ដំណឹងអំពីការវិនិច្ឆ័យចុងក្រោយនឹងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅ។—បប. ១៦:២១ w២២.០៥ ទំ.៧ វ.១៨-១៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៨ ខែធ្នូ
អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីជីវិត និងអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត។—ម៉ាថ. ២២:៣៧
សូមពិចារណាអំពីប្ដីប្រពន្ធគ្រិស្តសាសនិកដែលនឹងទៅជាឪពុកម្ដាយ។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ពួកគេបានស្ដាប់សុន្ទរកថាអំពីការចិញ្ចឹមអប់រំកូន។ ប៉ុន្តែឥឡូវ គោលការណ៍ដែលមាននៅក្នុងសុន្ទរកថាទាំងនោះ កាន់តែសំខាន់ចំពោះពួកគេ ដោយសារពួកគេផ្ទាល់នឹងត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំកូន។ នេះគឺជាភារកិច្ចដ៏វិសេសមែន! ដូច្នេះ ពេលកាលៈទេសៈផ្លាស់ប្ដូរ គោលការណ៍គម្ពីរខ្លះនឹងកាន់តែសំខាន់ចំពោះយើង។ នេះជាមូលហេតុមួយដែលអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាអានគម្ពីរ«ជារៀងរាល់ថ្ងៃអស់មួយជីវិត»ដូចស្ដេចអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវបង្គាប់ឲ្យធ្វើ ហើយពួកគេក៏រំពឹងគិតអំពីបទគម្ពីរទាំងនោះដែរ។ (បច. ១៧:១៩) ឯកសិទ្ធិដ៏ធំបំផុតមួយដែលគ្រិស្តសាសនិកអាចមាន គឺបង្រៀនកូនរបស់ពួកគេអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ បើអ្នកជាឪពុកម្ដាយ អ្នកមានឯកសិទ្ធិដ៏ធំនេះ។ ប៉ុន្តែ អ្នកមិនគ្រាន់តែចង់បង្រៀនព័ត៌មានអំពីព្រះរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ អ្នកចង់ជួយកូនៗឲ្យស្រឡាញ់លោកយ៉ាងខ្លាំង។ w២២.០៥ ទំ.២៦ វ.២-៣
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៩ ខែធ្នូ
ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី។—កូឡ. ៣:១០
ការគ្រាន់តែស្ដាយក្រោយចំពោះអំពើខុសឆ្គងដែលយើងបានប្រព្រឹត្ត គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ យើងក៏ត្រូវប្រុងប្រៀបចាត់វិធានការដែរ។ កត្តាសំខាន់ដែលព្រះយេហូវ៉ាគិតពិចារណា ពេលដែលលោកសម្រេចចិត្តថាលោកនឹងអភ័យទោសឬមិនអភ័យទោស គឺការវិលមកវិញ។ និយាយឲ្យចំទៅ បុគ្គលម្នាក់ត្រូវលះចោលអំពើអាក្រក់ ហើយចាប់ផ្ដើមមានរបៀបរស់នៅដែលព្រះពេញចិត្ត។ (អេ. ៥៥:៧) បុគ្គលនោះត្រូវកែប្រែគំនិតរបស់គាត់ ដើម្បីឲ្យរបៀបគិតគូររបស់ព្រះដឹកនាំគាត់។ (រ៉ូម ១២:២; អេភ. ៤:២៣) គាត់ត្រូវតាំងចិត្តលះចោលរបៀបគិតគូរនិងការប្រព្រឹត្តអាក្រក់របស់គាត់ពីមុន។ (កូឡ. ៣:៧-៩) មូលដ្ឋានពិតប្រាកដឲ្យព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើង និងសម្អាតយើងពីការខុសឆ្គង គឺជំនឿរបស់យើងទៅលើគ្រឿងបូជាលោះរបស់គ្រិស្ត។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងអភ័យទោសឲ្យយើងដោយមានមូលដ្ឋានលើគ្រឿងបូជាលោះនោះ ពេលដែលលោកឃើញថាយើងខំប្រឹងកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់យើងយ៉ាងស្មោះ។—១យ៉ូន. ១:៧ w២២.០៦ ទំ.៦ វ.១៦-១៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី១០ ខែធ្នូ
កុំខ្លាចទុក្ខលំបាកដែលអ្នករាល់គ្នានឹងជួបប្រទះឡើយ។—បប. ២:១០
តាំងពីអាដាមនិងអេវ៉ាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ មនុស្សធ្វើបាបគ្នាទៅវិញទៅមក។ (អទ. ៨:៩) ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សប្រើអំណាចដើម្បីជិះជាន់អ្នកឯទៀត ឧក្រិដ្ឋជនប្រព្រឹត្តយ៉ាងឃោរឃៅ សិស្សសាលាសម្លុតធ្វើបាបនិងគំរាមសិស្សរួមថ្នាក់ ហើយអ្នកខ្លះថែមទាំងប្រព្រឹត្តទៅលើក្រុមគ្រួសារយ៉ាងព្រៃផ្សៃ។ ដូច្នេះ យើងអាចឃើញមូលហេតុដែលមនុស្សភ័យខ្លាចគ្នាទៅវិញទៅមក។ តើសាថានឆ្លៀតយកប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការភ័យខ្លាចនេះ? សាថានប្រើការខ្លាចមនុស្សដើម្បីបញ្ឈប់យើងពីការផ្សព្វផ្សាយ និងពីការធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់យើងឲ្យធ្វើ។ ក្រោមឥទ្ធិពលរបស់សាថាន រដ្ឋាភិបាលដាក់បម្រាមលើកិច្ចការរបស់យើងនិងបៀតបៀនយើង។ (លូក. ២១:១២) ក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន មនុស្សជាច្រើនផ្សាយព័ត៌មានមិនពិត និងការកុហកដ៏ព្រៃផ្សៃអំពីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ មនុស្សដែលជឿពាក្យកុហកទាំងនោះប្រហែលជាសើចចំអកយើង ឬថែមទាំងវាយប្រហារយើងទៀតផង។ (ម៉ាថ. ១០:៣៦) តើយើងភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះកលល្បិចរបស់សាថានឬទេ? មិនមែនទេ! សាថានក៏បានប្រើកលល្បិចទាំងនេះនៅសតវត្សរ៍ទី១ដែរ។—សកម្ម. ៥:២៧, ២៨, ៤០ w២២.០៦ ទំ.១៦ វ.១០-១១
ថ្ងៃពុធ ទី១១ ខែធ្នូ
អស់អ្នកដែលនាំមនុស្សជាច្រើនមកឯសេចក្ដីសុចរិត នឹងរះចិញ្ចាចជារៀងរហូតដូចជាផ្កាយនៅលើមេឃ។—ដាន. ១២:៣
តើអ្នកណានឹងនៅក្នុងចំណោម«មនុស្សជាច្រើន»ដែលនឹងមកឯសេចក្ដីសុចរិត? ពួកអ្នកទាំងនេះនឹងរួមមានពួកអ្នកដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ពួកអ្នកដែលរួចជីវិតពីសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូន និងកូនៗដែលទំនងជានឹងកើតនៅក្នុងពិភពលោកថ្មី។ នៅទីបញ្ចប់នៃគ្រា១.០០០ឆ្នាំ អស់អ្នកដែលរស់នៅផែនដីគឺជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ។ យើងត្រូវចាំថាការធ្វើជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ មិនមែនមានន័យថាទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដោយស្វ័យប្រវត្តិនោះទេ។ សូមគិតអំពីអាដាមនិងអេវ៉ា។ ពួកគេជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ ប៉ុន្តែមុនពួកគេអាចទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ពួកគេត្រូវបង្ហាញថាពួកគេស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ គួរឲ្យសោកស្ដាយ ពួកគេមិនបានស្ដាប់បង្គាប់លោកទេ។ (រ៉ូម ៥:១២) ដោយសារគ្រប់គ្នាទៅជាល្អឥតខ្ចោះរួចហើយ នៅដំណាច់គ្រា១.០០០ឆ្នាំ តើមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទាំងអស់នេះ នឹងគាំទ្រយ៉ាងពេញលេញចំពោះការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូតឬទេ? ឬក៏តើអ្នកខ្លះនឹងបង្ហាញថាពួកគេគឺដូចអាដាមនិងអេវ៉ាដែលជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ តែបែរជាមិនស្មោះត្រង់ឬ? សំណួរទាំងនេះនឹងត្រូវឆ្លើយ។ w២២.០៩ ទំ.២២-២៣ វ.១២-១៤
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១២ ខែធ្នូ
រាជាណាចក្រនៃពិភពលោកនេះបានក្លាយទៅជារាជាណាចក្រនៃម្ចាស់របស់យើងនិងគ្រិស្តរបស់លោក។—បប. ១១:១៥
ពេលអ្នកឃើញស្ថានភាពពិភពលោក តើអ្នកពិបាករក្សាឲ្យមានទស្សនៈល្អឬទេ? សព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមគ្រួសារបែកបាក់គ្នា មនុស្សជាទូទៅកាន់តែឃោរឃៅ គិតតែប្រយោជន៍ខ្លួនឯង និងកាចសាហាវ។ មនុស្សជាច្រើនពិបាកទុកចិត្តពួកអ្នកដែលមានអំណាច។ ប៉ុន្តែ ស្ថានភាពទាំងអស់នេះអាចផ្ដល់ទំនុកចិត្តដល់អ្នក។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះមនុស្សកំពុងប្រព្រឹត្តដូចដែលបានត្រូវប្រាប់ទុកជាមុនក្នុងទំនាយមួយពីគម្ពីរអំពី«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»។ (២ធី. ៣:១-៥) មនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះមិនអាចប្រកែកថាទំនាយនេះមិនទាន់សម្រេចឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ការសម្រេចទំនាយនេះបង្ហាញថា លោកយេស៊ូគ្រិស្តបានទៅជាស្ដេចនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ នេះគ្រាន់តែជាទំនាយមួយក្នុងចំណោមទំនាយជាច្រើនអំពីរាជាណាចក្រព្រះ។ ទំនាយទាំងអស់នេះជាប់ទាក់ទងគ្នា ដូចបំណែករូបផ្គុំដែលគេរៀបបញ្ចូលគ្នាដើម្បីឃើញរូបភាពច្បាស់មួយថា យើងនៅគ្រាណាក្នុងលំដាប់ព្រឹត្តិការណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ w២២.០៧ ទំ.២ វ.១-២
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៣ ខែធ្នូ
អំពើសុចរិតដែលមនុស្សម្នាក់ធ្វើ បង្ហាញថាអ្នកនោះមានប្រាជ្ញា។—ម៉ាថ. ១១:១៩
ក្នុងអំឡុងរោគរាតត្បាតកូវីដ-១៩នេះ យើងបានទទួលការណែនាំច្បាស់អំពីរបៀបធ្វើកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំនិងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ ភ្លាមៗ យើងបានចាប់ផ្ដើមចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រិស្តសាសនិក សន្និបាត និងមហាសន្និបាតតាមរយៈប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត។ ភាគច្រើន យើងក៏បានចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយដោយសរសេរសំបុត្រនិងតាមទូរស័ព្ទ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរចំពោះការខំប្រឹងរបស់យើង។ ការិយាល័យសាខាជាច្រើនបានរាយការណ៍ថា ចំនួនអ្នកផ្សាយបានកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង។ តាមពិត បងប្អូនជាច្រើនមានបទពិសោធន៍ដែលគួរឲ្យលើកទឹកចិត្តក្នុងអំឡុងគ្រានោះ។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាអង្គការព្រះប្រុងប្រយ័ត្នហួសហេតុពេក ស្ដីអំពីរោគរាតត្បាតនេះ។ ប៉ុន្តែម្ដងហើយម្ដងទៀត គឺសឲ្យឃើញថាការណែនាំដែលយើងបានទទួល ប្រកបដោយប្រាជ្ញា។ ម្យ៉ាងទៀត កាលដែលយើងរំពឹងគិតអំពីរបៀបដ៏កក់ក្ដៅដែលលោកយេស៊ូដឹកនាំរាស្ត្ររបស់លោក យើងជឿជាក់ថាមិនថាមានអ្វីកើតឡើងនៅថ្ងៃអនាគតក្ដី ព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោកនឹងនៅជាមួយយើង។—ហេ. ១៣:៥, ៦ w២២.០៧ ទំ.១៣ វ.១៥-១៦
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៤ ខែធ្នូ
ចូរអធិដ្ឋានឥតឈប់។ ចូរថ្លែងអំណរគុណសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់។ នេះជាបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះសម្រាប់អ្នកកាន់តាមគ្រិស្តយេស៊ូ។—១ថែ. ៥:១៧, ១៨
ក្រៅពីការសរសើរព្រះយេហូវ៉ាក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង យើងក៏ចង់អរគុណលោកចំពោះអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យដែលលោកផ្ដល់ឲ្យ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចអរគុណលោកចំពោះពណ៌ចម្រុះដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ផ្កា អាហារដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ជាច្រើនមុខ និងអំណរពីការមានមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធ។ បិតាដែលស្រឡាញ់យើងឲ្យយើងអ្វីទាំងនេះ និងអ្វីជាច្រើនទៀតដើម្បីធ្វើឲ្យយើងសប្បាយរីករាយ។ (ចសព. ១០៤:១២-១៥, ២៤) សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត យើងអរគុណព្រះយេហូវ៉ាចំពោះសេចក្ដីបង្រៀនជាបរិបូរដែលប្រៀបដូចជាអាហារដែលលោកផ្ដល់ឲ្យ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យដែលយើងមានសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។ យើងប្រហែលជាងាយភ្លេចអរគុណព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលលោកធ្វើសម្រាប់យើង។ តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យមិនភ្លេចអរគុណលោក? អ្នកអាចធ្វើបញ្ជីមួយអំពីសំណូមពររបស់អ្នក ហើយក្រោយមកមើលអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានទាំងនោះ។ រួចមក សូមអធិដ្ឋានអរគុណព្រះយេហូវ៉ាដែលលោកបានជួយអ្នក។—កូឡ. ៣:១៥ w២២.០៧ ទំ.២២ វ.៨-៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៥ ខែធ្នូ
គាត់ស្រឡាញ់ច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់រំពឹងគិតអំពីច្បាប់របស់លោកទាំងថ្ងៃទាំងយប់។—ចសព. ១:២
យើងដឹងហើយ ការសិក្សាសេចក្ដីពិតប៉ុណ្ណោះគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញ យើងត្រូវរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីពិត ពោលគឺធ្វើតាមអ្វីដែលយើងរៀនក្នុងជីវិតរបស់យើង។ យ៉ាងនេះ សេចក្ដីពិតនឹងនាំឲ្យយើងមានសុភមង្គលពិតប្រាកដ។ (យ៉ា. ១:២៥) តើយើងអាចប្រាកដថាយើងកំពុងរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីពិតយ៉ាងដូចម្ដេច? បងប្រុសម្នាក់ឲ្យយោបល់ថា ការពិនិត្យមើលខ្លួនឯងអាចជួយយើងឲ្យកត់សម្គាល់ថា ចំណុចណាយើងធ្វើបានល្អនិងចំណុចណាយើងចង់រីកចម្រើន។ សាវ័កប៉ូលនិយាយថា៖ «អ្វីដែលយើងបានធ្វើដើម្បីឲ្យជឿនទៅមុខដល់កម្រិតនេះ ចូរយើងបន្តជឿនទៅមុខដោយធ្វើដូច្នោះតទៅទៀត»។ (ភី. ៣:១៦) សូមគិតអំពីប្រយោជន៍ដែលយើងទទួលពីការខំអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បី«កាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្ដីពិត»! យើងមិនគ្រាន់តែធ្វើឲ្យជីវិតយើងល្អប្រសើរជាងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ានិងបងប្អូនរួមជំនឿអរសប្បាយដែរ។ (សុភ. ២៧:១១; ៣យ៉ូន. ៤) អ្វីៗទាំងនេះគឺជាមូលហេតុដ៏ល្អបំផុតឲ្យយើងស្រឡាញ់សេចក្ដីពិត និងរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីពិត។ w២២.០៨ ទំ.១៨-១៩ វ.១៦-១៨
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៦ ខែធ្នូ
ចូរឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ។—១ពេ. ៥:២
តើពួកអ្នកចាស់ទុំអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាពួកគេស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ? របៀបដ៏សំខាន់មួយគឺដោយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសេចក្ដីត្រូវការរបស់ចៀមលោកយេស៊ូ។ (១ពេ. ៥:១, ២) លោកយេស៊ូបានលើកបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់អំពីចំណុចនេះទៅកាន់សាវ័កពេត្រុស។ ក្រោយពីពេត្រុសបានបដិសេធលោកយេស៊ូបីដង គាត់ទំនងជាចង់បង្ហាញថាគាត់ស្រឡាញ់លោកយេស៊ូខ្លាំងប៉ុនណា។ បន្ទាប់ពីលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកបានសួរពេត្រុសថា៖ «ស៊ីម៉ូន កូនយ៉ូហាន តើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ?»។ យើងអាចប្រាកដថាពេត្រុសសុខចិត្តធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះម្ចាស់របស់គាត់។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពេត្រុសថា៖ «ចូរឃ្វាលចៀមតូចៗរបស់ខ្ញុំ»។ (យ៉ូន. ២១:១៥-១៧) ពេញមួយជីវិតរបស់ពេត្រុស គាត់បានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះចៀមរបស់លោកម្ចាស់ ហើយនេះបង្ហាញថាគាត់ស្រឡាញ់លោកយេស៊ូ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំ តើអ្នកអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូទៅកាន់ពេត្រុសគឺសំខាន់ចំពោះអ្នក? អ្នកអាចបង្ហាញថាអ្នកស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូខ្លាំងប៉ុនណា ដោយលៃទុកពេលជាទៀងទាត់ដើម្បីលើកទឹកចិត្តបងប្អូន និងដោយខំធ្វើកាន់តែច្រើនថែមទៀតដើម្បីជួយពួកអ្នកអសកម្មឲ្យត្រឡប់មកព្រះយេហូវ៉ាវិញ។—អេគ. ៣៤:១១, ១២ w២៣.០១ ទំ.២៩ វ.១០-១១
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៧ ខែធ្នូ
ព្រះគឺស្មោះត្រង់ ហើយលោកនឹងមិនឲ្យអ្នករាល់គ្នារងការល្បួងហួសពីសមត្ថភាពស៊ូទ្រាំរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។—១កូ. ១០:១៣
សូមជៀសវាងពីការគិតថាគ្មានអ្នកណាអាចយល់អំពីភាពទន់ខ្សោយដែលអ្នកកំពុងតយុទ្ធ។ ព្រោះនេះជាអន្ទាក់មួយ។ ការគិតដូច្នេះ អាចនាំឲ្យអ្នកសន្និដ្ឋានថាស្ថានភាពរបស់អ្នកគឺអស់សង្ឃឹម ហើយថាអ្នកមិនអាចទប់ទល់នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវទាំងនោះ។ គម្ពីរចែងផ្ទុយពីនេះ គឺថា៖ «លោកនឹងរៀបចំផ្លូវចេញ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចស៊ូទ្រាំនៅពេលជួបសេចក្ដីល្បួងនោះ»។ ដូច្នេះ សូម្បីតែពេលយើងមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវយ៉ាងខ្លាំង ក៏យើងអាចរក្សាចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវទាំងនោះ។ សូមចាំជានិច្ចថា ដោយសារអ្នកជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ អ្នកមិនអាចជៀសវាងពីការមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវទាល់តែសោះបាននោះទេ។ ប៉ុន្តែពេលវាលេចមក អ្នកអាចបដិសេធវាភ្លាមៗ ដូចយ៉ូសែបបានធ្វើពេលគាត់បានរត់ចេញយ៉ាងលឿនពីប្រពន្ធរបស់ប៉ូទីផារ។ (ដក. ៣៩:១២) អ្នកមិនត្រូវប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវឡើយ! w២៣.០១ ទំ.១២-១៣ វ.១៦-១៧
ថ្ងៃពុធ ទី១៨ ខែធ្នូ
ព្រះមិនរើសមុខឡើយ។—រ៉ូម ២:១១
គុណសម្បត្តិមួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺយុត្តិធម៌។ (បច. ៣២:៤) យុត្តិធម៌ជាប់ទាក់ទងយ៉ាងខ្លាំងនឹងការមិនរើសមុខ ហើយព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះមិនរើសមុខ។ (សកម្ម. ១០:៣៤, ៣៥) យើងអាចឃើញថាលោកមិនរើសមុខ ពេលគិតអំពីភាសាដែលបានត្រូវប្រើដើម្បីសរសេរគម្ពីរ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថានៅគ្រាចុងបញ្ចប់ «ចំណេះពិត»ក្នុងគម្ពីរនឹង«មានជាបរិបូរ»។ មនុស្សជាច្រើននឹងយល់គម្ពីរ។ (ដាន. ១២:៤) របៀបមួយដែលចំណេះនោះមានជាបរិបូរគឺដោយសារគម្ពីរនិងសៀវភៅផ្សេងៗដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរបានត្រូវបកប្រែ បោះពុម្ពផ្សាយ និងចែកចាយដល់មនុស្សជាច្រើន។ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ រាស្ត្រព្រះយេហូវ៉ាបានបកប្រែគម្ពីរទាំងមូលឬផ្នែកខ្លះនៃគម្ពីរក្នុងជាង២៤០ភាសា ហើយមនុស្សទាំងអស់អាចទទួលគម្ពីរដោយឥតគិតថ្លៃ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សពីគ្រប់ប្រជាជាតិកំពុងរៀន‹ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ›មុនទីបញ្ចប់មកដល់។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤) ព្រះរបស់យើងដែលយុត្តិធម៌ ចង់បើកឱកាសឲ្យមនុស្សច្រើនបំផុតស្គាល់លោកដោយអានបណ្ដាំរបស់លោក។ នេះគឺដោយសារលោកស្រឡាញ់យើងទាំងអស់គ្នាខ្លាំងណាស់។ w២៣.០២ ទំ.៥ វ.១១-១២
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៩ ខែធ្នូ
ចូរឈប់យកតម្រាប់របៀបរបបពិភពលោកនេះ តែចូរទទួលការកែប្រែទាំងស្រុង ដោយផ្លាស់ប្ដូរជាថ្មីនូវរបៀបគិតគូររបស់អ្នករាល់គ្នា។—រ៉ូម ១២:២
តើអ្នកស្រឡាញ់សេចក្ដីសុចរិតឬទេ? អ្នកប្រាកដជាស្រឡាញ់។ ប៉ុន្តែ យើងទាំងអស់គ្នាជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ហេតុនេះបើយើងមិនប្រយ័ត្នទេ ទស្សនៈរបស់ពិភពលោកស្ដីអំពីភាពសុចរិត អាចងាយជះឥទ្ធិពលមកលើយើង។ (អេ. ៥:២០) អ្នកខ្លះចាត់ទុកថាខ្លួនជាមនុស្សសុចរិត ទោះជាពួកគេជាបុគ្គលមានអំណួត រិះគន់អ្នកឯទៀត ឬគិតថាខ្លួនគ្រាន់បើជាងគេក្ដី។ ប៉ុន្តែ ព្រះមិនចូលចិត្តលក្ខណៈបែបនេះទាល់តែសោះ។ ពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានផ្ដន្ទាទោសពួកអ្នកដឹកនាំសាសនានៅសម័យរបស់លោក ដោយសារពួកគេបង្កើតខ្នាតតម្រាខ្លួនឯងអំពីសេចក្ដីសុចរិត។ (អទ. ៧:១៦; លូក. ១៦:១៥) បុគ្គលដែលសុចរិតពិតប្រាកដ មិនគិតថាខ្លួនគ្រាន់បើជាងអ្នកឯទៀតឡើយ។ សេចក្ដីសុចរិតគឺជាគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លា ហើយនិយាយឲ្យស្រួលយល់ គឺមានន័យថាការធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវស្របតាមទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅក្នុងគម្ពីរ ពាក្យដែលបានត្រូវបកប្រែថា«សុចរិត» អាចសំដៅទៅលើការរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ពោលគឺខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ w២២.០៨ ទំ.២៧ វ.៣-៥
ថ្ងៃសុក្រ ទី២០ ខែធ្នូ
ខ្ញុំហៅអ្នករាល់គ្នាថាមិត្តសម្លាញ់។—យ៉ូន. ១៥:១៥
លោកយេស៊ូបានទុកចិត្តពួកអ្នកកាន់តាមលោក ទោះជាអ្នកទាំងនោះធ្វើខុសក្ដី។ (យ៉ូន. ១៥:១៦) ពេលយ៉ាកុបនិងយ៉ូហានបានសុំលោកយេស៊ូនូវឋានៈពិសេសក្នុងរាជាណាចក្រ លោកយេស៊ូមិនបានសង្ស័យអំពីបំណងចិត្តរបស់ពួកគាត់ចំពោះការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ឬលែងឲ្យពួកគាត់ធ្វើជាសាវ័កឡើយ។ (ម៉ាក. ១០:៣៥-៤០) ក្រោយមក ពួកអ្នកកាន់តាមទាំងអស់របស់លោកយេស៊ូបានបោះបង់ចោលលោកនៅយប់ដែលគេចាប់ខ្លួនលោក។ (ម៉ាថ. ២៦:៥៦) ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនបាត់បង់ទំនុកចិត្តទៅលើពួកគាត់ទេ។ លោកដឹងច្បាស់អំពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់ពួកគាត់ តែលោក«ស្រឡាញ់ពួកគាត់រហូតដល់ទីបំផុត»។ (យ៉ូន. ១៣:១) ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកថែមទាំងឲ្យសាវ័កដ៏ស្មោះត្រង់១១នាក់នូវភារកិច្ចដ៏សំខាន់ដើម្បីនាំមុខក្នុងកិច្ចការបង្រៀនមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោក ហើយមើលថែចៀមដ៏មានតម្លៃរបស់លោក។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០; យ៉ូន. ២១:១៥-១៧) ការដែលលោកយេស៊ូទុកចិត្តលើពួកបុរសមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងនេះ គឺមិនខុសទេ។ ពួកគាត់ទាំងអស់គ្នាបានបម្រើយ៉ាងស្មោះត្រង់រហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃកិច្ចបម្រើរបស់ពួកគាត់នៅផែនដី។ យើងឃើញច្បាស់ថា លោកយេស៊ូបានទុកគំរូដ៏ល្អក្នុងការទុកចិត្តមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ។ w២២.០៩ ទំ.៦ វ.១២
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២១ ខែធ្នូ
ព្រះយេហូវ៉ានៅខាងខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនខ្លាចឡើយ។—ចសព. ១១៨:៦
ពេលយើងជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង ហើយតែងតែគាំទ្រយើង សាថាននឹងមិនអាចធ្វើឲ្យយើងភ័យខ្លាចឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះ ១១៨ ជួបស្ថានភាពខ្លះដែលធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់មានសត្រូវជាច្រើន ដែលរួមមានសត្រូវខ្លះជាអ្នកមានអំណាច។ (ខ៩, ១០) ជួនកាល គាត់តានតឹងចិត្តខ្លាំងណាស់។ (ខ១៣) ម្យ៉ាងទៀត គាត់បានទទួលការប្រដៅតម្រង់យ៉ាងខ្លាំងពីព្រះយេហូវ៉ា។ (ខ១៨) ប៉ុន្តែ អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះនោះបានច្រៀងថា៖ «ខ្ញុំនឹងមិនខ្លាចឡើយ»។ គាត់ដឹងថា ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាបានប្រដៅតម្រង់គាត់ក្ដី លោកស្រឡាញ់គាត់។ គាត់ជឿជាក់ថា មិនថាគាត់ជួបស្ថានភាពយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតាប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់តែងតែប្រុងប្រៀបជួយគាត់។ (ចសព. ១១៨:២៩) យើងត្រូវជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងផ្ទាល់។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចបីយ៉ាងគឺ៖ (១) ការភ័យខ្លាចថាមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារ (២) ការភ័យខ្លាចមនុស្ស និង (៣) ការខ្លាចស្លាប់។ w២២.០៦ ទំ.១៤-១៥ វ.៣-៤
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២២ ខែធ្នូ
អ្នកណាដែលបន្តស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក អ្នកនោះមានសុភមង្គល ពីព្រោះពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តអ្នកនោះ អ្នកនោះនឹងទទួលមកុដជីវិត។—យ៉ា. ១:១២
យើងត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថាការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតយើង។ ក្នុងនាមជាអ្នកបង្កើតរបស់យើង ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាសមនឹងទទួលការគោរពពីយើង។ (បប. ៤:១១; ១៤:៦, ៧) ដូច្នេះក្នុងជីវិតរបស់យើង អ្វីដ៏សំខាន់បំផុតគួរជាការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបដែលលោកពេញចិត្ត ពោលគឺ«ដោយមានការដឹកនាំពីឫទ្ធានុភាពរបស់លោកនិងដោយសេចក្ដីពិត»។ (យ៉ូន. ៤:២៣, ២៤) យើងចង់ឲ្យឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះដឹកនាំការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង ដើម្បីឲ្យនោះសមស្របតាមសេចក្ដីពិតដែលមានក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក។ យើងត្រូវចាត់ទុកការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើងថាសំខាន់បំផុត ទោះជាយើងរស់នៅប្រទេសដែលដាក់កម្រិត ឬដាក់បម្រាមលើកិច្ចការរបស់យើងក្ដី។ ឥឡូវនេះ បងប្អូនរបស់យើងជាង១០០នាក់បានត្រូវជាប់គុកដោយសារតែពួកគេជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគេនៅតែធ្វើអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបានដើម្បីអធិដ្ឋាន សិក្សា ហើយប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីព្រះរបស់យើងនិងរាជាណាចក្រលោក។ ពេលយើងត្រូវគេជេរប្រមាថឬបៀតបៀន យើងអាចអរសប្បាយដោយដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយយើង ហើយថាលោកនឹងឲ្យពរយើង។—១ពេ. ៤:១៤ w២២.១០ ទំ.៩ វ.១៣
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៣ ខែធ្នូ
ប្រាជ្ញាជាគ្រឿងការពារ។—អទ. ៧:១២
ក្នុងសៀវភៅសុភាសិត ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់យោបល់មិនចេះហួសសម័យដែលនឹងធ្វើឲ្យជីវិតយើងល្អប្រសើរ បើយើងធ្វើតាម។ សូមពិចារណាឧទាហរណ៍ពីរអំពីយោបល់ទាំងនេះ។ ទី១ ចូរស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីដែលអ្នកមាន។ សុភាសិត ២៣:៤, ៥ឲ្យយោបល់នេះថា៖ «កុំធ្វើការហួសកម្លាំង ដោយសារតែលោភចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិឡើយ។ . . . ព្រោះទ្រព្យនឹងដុះស្លាបដូចឥន្ទ្រី រួចហោះឡើងទៅលើមេឃបាត់»។ ប៉ុន្តែ ទាំងអ្នកមានទាំងអ្នកក្រនៅសព្វថ្ងៃនេះព្រួយបារម្ភខ្លាំងពេកអំពីការរកលុយ។ ហេតុនេះ ពួកគេច្រើនតែធ្វើអ្វីដែលបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ចំណងមិត្តភាព និងថែមទាំងសុខភាពរបស់ពួកគេទៀតផង។ (សុភ. ២៨:២០; ១ធី. ៦:៩, ១០) ទី២ ចូរគិតមុននិយាយ។ បើមិនប្រុងប្រយ័ត្នទេ ពាក្យសម្ដីរបស់យើងអាចនាំទុក្ខជាខ្លាំងដល់អ្នកឯទៀត។ សុភាសិត ១២:១៨ចែងថា៖ «ការនិយាយដោយឥតគិតពិចារណា ប្រៀបដូចជាការចាក់ដោយដាវ តែពាក្យពេចន៍របស់មនុស្សមានប្រាជ្ញានឹងជួយឲ្យជាសះស្បើយ»។ យើងរក្សាឲ្យមានចំណងមិត្តភាពល្អ ពេលយើងជៀសវាងពីការនិយាយអំពីកំហុសរបស់អ្នកឯទៀតនៅពីក្រោយខ្នងពួកគេ។—សុភ. ២០:១៩ w២២.១០ ទំ.២១ វ.១៤; ទំ.២២ វ.១៦-១៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៤ ខែធ្នូ
ចូរ . . . បរិភោគរមូរនេះ ហើយទៅប្រាប់ដល់ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល។—អេគ. ៣:១
អេសេគាលត្រូវយល់ច្បាស់អំពីដំណឹងដែលគាត់ត្រូវប្រកាសផ្សាយ។ គាត់ត្រូវជឿដំណឹងនោះ ដើម្បីនោះអាចជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយ។ ក្រោយមក មានអ្វីដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលបានកើតឡើង។ អេសេគាលបានឃើញថារមូរនោះ«មានរសជាតិផ្អែមដូចទឹកឃ្មុំ»។ (អេគ. ៣:៣) ហេតុអ្វី? ព្រោះចំពោះអេសេគាល ឯកសិទ្ធិធ្វើជាតំណាងព្រះយេហូវ៉ាគឺជាបទពិសោធន៍ផ្អែមឬជាទីពេញចិត្ត។ (ចសព. ១៩:៨-១១) គាត់សប្បាយចិត្តដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តឲ្យគាត់បម្រើជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោក។ ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អេសេគាលថា៖ «ចូរយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំប្រាប់អ្នក ហើយចាំទុកក្នុងចិត្តចុះ»។ (អេគ. ៣:១០) តាមរយៈការណែនាំនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អេសេគាលឲ្យព្យាយាមចាំអំពីអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរក្នុងរមូរនោះ ហើយគិតយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់អំពីអ្វីនោះ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ជំនឿរបស់អេសេគាលកាន់តែមាំមួនឡើង ហើយនោះក៏ផ្ដល់ឲ្យគាត់នូវដំណឹងដែលអាចមានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្តបណ្ដាជនដើម្បីប្រកាសផ្សាយដល់ពួកគេ។ (អេគ. ៣:១១) ដោយមានបណ្ដាំព្រះនៅក្នុងចិត្តនិងនៅលើបបូរមាត់របស់គាត់ អេសេគាលបានប្រុងប្រៀបចាប់ផ្ដើមបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់ ហើយបន្ដបំពេញភារកិច្ចនោះរហូតដល់ហើយរួចរាល់។ w២២.១១ ទំ.៦ វ.១២-១៤
ថ្ងៃពុធ ទី២៥ ខែធ្នូ
ការស្ដាប់បង្គាប់គឺប្រសើរជាងការជូនគ្រឿងបូជា។—១សាំ. ១៥:២២
បើការផ្លាស់ប្ដូររបស់អង្គការល្បងលភក្ដីភាពរបស់អ្នក តើអ្នកគួរធ្វើអ្វី? ចូរគាំទ្រទាំងស្រុងចំពោះការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនោះ។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើដំណើរនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ពួកវង្សត្រកូលកូហាតបានសែងហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងនៅមុខបណ្ដាជនទាំងអស់។ (ជប. ៣:២៩, ៣១; ១០:៣៣; យ៉ូស. ៣:២-៤) នេះពិតជាឯកសិទ្ធិណាស់! ប៉ុន្តែ នេះបានផ្លាស់ប្ដូរពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចូលស្រុកដែលព្រះបានសន្យា។ ហឹបនោះលែងត្រូវរើទៅកន្លែងផ្សេងៗជាញឹកញាប់ទៀតហើយ។ ដូច្នេះ កូនចៅកូហាតបានត្រូវចាត់ឲ្យធ្វើកិច្ចការផ្សេងវិញ។ (១ប្រ. ៦:៣១-៣៣; ២៦:១, ២៤) គ្មានកំណត់ហេតុណាដែលបញ្ជាក់ថាកូនចៅកូហាតបានត្អូញត្អែរឬទាមទារតួនាទីពិសេសជាង ដោយសារពួកគេធ្លាប់មានឯកសិទ្ធិដ៏ពិសេសពីមុនឡើយ។ តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វី? ចូរគាំទ្រយ៉ាងអស់ពីចិត្តចំពោះការផ្លាស់ប្ដូររបស់អង្គការព្រះយេហូវ៉ា មិនថាការផ្លាស់ប្ដូរនោះមានឥទ្ធិពលលើភារកិច្ចរបស់អ្នកក្ដី។ ចូរមានអំណរទោះជាអ្នកមានភារកិច្ចណាក៏ដោយ។ សូមចាំថាភារកិច្ចរបស់អ្នក មិនមែនធ្វើឲ្យអ្នកមានតម្លៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះការស្ដាប់បង្គាប់របស់អ្នកខ្លាំងជាងភារកិច្ចណាក៏ដោយដែលអ្នកមាន។ w២២.១១ ទំ.២៣ វ.១០-១១
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៦ ខែធ្នូ
គាត់មិនដែលអៀនខ្មាសដោយសារខ្ញុំជាប់ច្រវាក់ទេ។—២ធី. ១:១៦
អូណេស៊ីផឺបានស្វែងរកសាវ័កប៉ូល ហើយពេលដែលគាត់រកប៉ូលឃើញ គាត់បានរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីជួយប៉ូល។ ដោយធ្វើដូច្នេះ អូណេស៊ីផឺបានប្រថុយជីវិតរបស់ខ្លួន។ តើមានមេរៀនអ្វីសម្រាប់យើង? យើងមិនត្រូវឲ្យការភ័យខ្លាចមនុស្សបញ្ឈប់យើងឬរារាំងយើងពីការគាំទ្របងប្អូនដែលទទួលការបៀតបៀនឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមយើងការពារពួកគេនិងជួយពួកគេ។ (សុភ. ១៧:១៧) ពួកគេត្រូវការសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគាំទ្រពីយើង។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលបងប្អូននៅប្រទេសរុស្ស៊ីជួយបងប្អូនរួមជំនឿដែលបានត្រូវគេចាប់ដាក់គុក។ ពេលបងប្អូនខ្លះត្រូវឡើងតុលាការ បងប្អូនជាច្រើនទៅទីនោះដើម្បីគាំទ្រពួកគេ។ តើមានមេរៀនអ្វីសម្រាប់យើង? ពេលបងប្អូនប្រុសដែលមានភារកិច្ចបានត្រូវគេបង្កាច់បង្ខូច ចាប់ខ្លួន ឬបៀតបៀន សូមកុំភ័យខ្លាច។ ចូរអធិដ្ឋានឲ្យពួកគេ ថែរក្សាសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ និងស្វែងរកវិធីផ្សេងទៀតដើម្បីបង្ហាញថាអ្នកគាំទ្រពួកគេ។—សកម្ម. ១២:៥; ២កូ. ១:១០, ១១ w២២.១១ ទំ.១៧ វ.១១-១២
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៧ ខែធ្នូ
ពួកគាត់បានទៅជាប្រភពនៃការសម្រាលទុក្ខដ៏ធំដល់ខ្ញុំ។—កូឡ. ៤:១១
ពួកអ្នកចាស់ទុំមានភារកិច្ចផ្ដល់ការលើកទឹកចិត្តពីគម្ពីរដល់បងប្អូន និងជួយពួកអ្នកដែលមានកង្វល់។ (១ពេ. ៥:២) ពេលមានគ្រោះមហន្តរាយ ពួកអ្នកចាស់ទុំគួរធ្វើឲ្យប្រាកដថាបងប្អូនម្នាក់ៗមានសុវត្ថិភាព ម្ហូបអាហារ សម្លៀកបំពាក់ និងកន្លែងស្នាក់នៅ។ ប៉ុន្តែអស់ជាច្រើនខែក្រោយមក បងប្អូនទាំងនោះនឹងនៅតែត្រូវការការលើកទឹកចិត្តពីគម្ពីរនិងត្រូវការកម្លាំងចិត្ត។ (យ៉ូន. ២១:១៥) បងប្រុសហារ៉ូលដែលបម្រើជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការការិយាល័យសាខា និងដែលបានជួបជាមួយបងប្អូនជាច្រើននាក់ដែលរងគ្រោះពីមហន្តរាយ និយាយថា៖ «គឺត្រូវការពេលដើម្បីត្រឡប់ទៅដូចដើមវិញ។ ពួកគេប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមមានរបៀបរស់នៅធម្មតាម្ដងទៀត ប៉ុន្តែការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ វត្ថុដែលពួកគេឲ្យតម្លៃ ឬស្ថានភាពដែលហៀបនឹងធ្វើឲ្យពួកគេមានគ្រោះថ្នាក់ ជាការចងចាំដែលដក់ជាប់ក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ការនឹកឃើញអំពីអ្វីទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យពួកគេកើតទុក្ខម្ដងទៀត។ នោះមិនមែនជាការខ្វះជំនឿទេ តែជាអារម្មណ៍ធម្មតារបស់មនុស្សទូទៅ»។ ពួកអ្នកចាស់ទុំធ្វើតាមយោបល់ដែលថា៖ «ចូរយំជាមួយនឹងអ្នកដែលកំពុងយំ»។—រ៉ូម ១២:១៥ w២២.១២ ទំ.២២ វ.១; ទំ.២៤-២៥ វ.១០-១១
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៨ ខែធ្នូ
ចូរឲ្យឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបន្តដឹកនាំអ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងមិនបំពេញតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយឡើយ។—កាឡ. ៥:១៦
យើងត្រូវខំតយុទ្ធធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ ដើម្បីជួយយើងឲ្យយកឈ្នះក្នុងការតយុទ្ធនោះ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់លោកដល់យើងដោយចិត្តទូលាយ។ ពេលយើងសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ យើងអនុញ្ញាតឲ្យឫទ្ធានុភាពរបស់លោកមានឥទ្ធិពលមកលើយើង។ យើងក៏ទទួលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់លោកពេលយើងចូលរួមកិច្ចប្រជុំផងដែរ។ នៅកិច្ចប្រជុំទាំងនោះ យើងអាចចំណាយពេលជាមួយបងប្អូនដែលកំពុងព្យាយាមធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវដូចយើង ហើយនោះលើកទឹកចិត្តយើង។ (ហេ. ១០:២៤, ២៥; ១៣:៧) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្តទៅព្រះយេហូវ៉ា ហើយអង្វរសុំលោកជួយយើងឲ្យយកឈ្នះភាពទន់ខ្សោយណាមួយរបស់ខ្លួន លោកនឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់លោកដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងយើងឲ្យបន្តតស៊ូ។ ទោះជាសកម្មភាពទាំងនេះទំនងជានឹងមិនបំបាត់ចោលសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវក្ដី នោះនឹងជួយយើងមិនឲ្យប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាទាំងនោះ។ ពេលយើងបានចាប់ផ្ដើមធ្វើអ្វីផ្សេងៗដើម្បីជួយយើងឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ា គឺសំខាន់ចាំបាច់ឲ្យយើងរក្សាទម្លាប់នោះ ហើយបន្តបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាត្រឹមត្រូវ។ w២៣.០១ ទំ.១១ វ.១៣-១៤
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៩ ខែធ្នូ
ខ្ញុំមិនព្រមបណ្ដោយឲ្យអ្វីសោះមានអំណាចលើខ្ញុំឡើយ។—១កូ. ៦:១២
ទោះជាគម្ពីរមិនមែនជាសៀវភៅថែរក្សាសុខភាព ឬសៀវភៅអំពីរបបអាហារក្ដី គម្ពីរប្រាប់យើងអំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរឿងទាំងនេះ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកដាស់តឿនយើងឲ្យ‹ជៀសវាងពីអ្វីដែលអាចនាំឲ្យរូបកាយរបស់យើងមានគ្រោះថ្នាក់›។ (អទ. ១១:១០) គម្ពីរប្រាប់យើងថាយើងមិនគួរបរិភោគនិងផឹកស្រាហួសប្រមាណនោះទេ ព្រោះអ្វីទាំងនេះអាចបង្ខូចសុខភាពរបស់យើង ហើយថែមទាំងនាំឲ្យយើងស្លាប់ទៀតផង។ (សុភ. ២៣:២០) ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងចេះទប់ចិត្ត ពេលយើងសម្រេចចិត្តអំពីបរិមាណនិងអ្វីដែលយើងបរិភោគនិងផឹក។ (១កូ. ៩:២៥) យើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលបង្ហាញថាយើងឲ្យតម្លៃជាខ្លាំងចំពោះជីវិតជាអំណោយពីព្រះ ដោយប្រើសមត្ថភាពរិះគិតរបស់យើង។ (ចសព. ១១៩:៩៩, ១០០; សុភ. ២:១១) ជាឧទាហរណ៍ យើងគិតយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលយើងបរិភោគ។ បើយើងចូលចិត្តអាហារមួយប្រភេទ ប៉ុន្តែដឹងថាវាធ្វើឲ្យយើងឈឺ យើងច្បាស់ជាខំជៀសវាងបរិភោគវា។ យើងក៏បង្ហាញថាយើងជាមនុស្សឈ្លាសវៃពេលដែលយើងដេកឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ហាត់ប្រាណជាទៀងទាត់ រក្សាអនាម័យខ្លួនប្រាណ និងថែរក្សាផ្ទះយើងឲ្យនៅស្អាតបាត។ w២៣.០២ ទំ.២១ វ.៦-៧
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៣០ ខែធ្នូ
ពេលដែលអ្នកអាន តើអ្នកយល់ដូចម្ដេច?—លូក. ១០:២៦
តើអ្នកអាចរកឃើញចំណេះវិសេសយ៉ាងដូចម្ដេចពេលអានគម្ពីរ? សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧ចែង។ ខនេះចែងថា៖ «គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ . . . មានប្រយោជន៍»សម្រាប់ (១) បង្រៀន (២) កែតម្រង់ (៣) ធ្វើឲ្យត្រឹមត្រូវឡើងវិញ និង(៤) ប្រដៅ។ អ្នកអាចទទួលប្រយោជន៍ទាំងបួននេះ សូម្បីតែពីសៀវភៅផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរដែលអ្នកមិនសូវប្រើជាញឹកញាប់ក៏ដោយ។ សូមពិនិត្យមើលថាតើកំណត់ហេតុនោះបង្រៀនអ្នកយ៉ាងណាអំពីព្រះយេហូវ៉ា គោលបំណងរបស់លោក ឬគោលការណ៍របស់ព្រះ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលកំណត់ហេតុនោះអាចជួយអ្នកក្នុងការកែតម្រង់។ សូមធ្វើដូច្នេះដោយកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលខគម្ពីរទាំងនោះជួយអ្នកឲ្យចេះកត់សម្គាល់និងបដិសេធទំនោរចិត្តឬចិត្តគំនិតមិនត្រឹមត្រូវ ហើយរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ សូមពិនិត្យមើលអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចប្រើកំណត់ហេតុនោះដើម្បីធ្វើឲ្យត្រឹមត្រូវឡើងវិញឬកែប្រែទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវ។ នេះប្រហែលជារួមបញ្ចូលទស្សនៈរបស់មនុស្សក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ម្យ៉ាងទៀត សូមស្វែងរកការប្រដៅដែលមានក្នុងកំណត់ហេតុនោះ ដែលអាចបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកឲ្យមានរបៀបគិតគូរដូចព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលអ្នកបន្តចាំអំពីប្រយោជន៍ទាំងបួននេះ អ្នកនឹងរកឃើញចំណេះវិសេសដែលអាចជួយអ្នកឲ្យទទួលប្រយោជន៍ថែមទៀតពីការអានគម្ពីរ។ w២៣.០២ ទំ.១១ វ.១១
ថ្ងៃអង្គារ ទី៣១ ខែធ្នូ
រាជាណាចក្ររបស់គាត់នឹងមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ។—ដាន. ៧:១៤
ទំនាយក្នុងសៀវភៅដានីយ៉ែលបានប្រាប់ទុកជាមុនថា លោកយេស៊ូនឹងចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងក្នុងរាជាណាចក្រនោះនៅដំណាច់គ្រាមួយដែលហៅថា៧គ្រា។ តើយើងអាចដឹងឬទេថាលោកយេស៊ូបានទៅជាស្ដេចនៅពេលណា? (ដាន. ៤:១០-១៧) «៧គ្រា»ជាតំណាងគ្រាមួយដែលមានរយៈពេល២.៥២០ឆ្នាំ។ គ្រានោះបានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ៦០៧ មុនគ.ស. ពេលដែលជនជាតិបាប៊ីឡូនបានដកស្ដេចចុងក្រោយចេញពីបល្ល័ង្ករបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងយេរូសាឡិម។ គ្រានោះបានបញ្ចប់នៅឆ្នាំ១៩១៤ គ.ស. ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យ«អ្នកដែលមានសិទ្ធិទទួល»ពោលគឺលោកយេស៊ូ អង្គុយលើបល្ល័ង្កជាស្ដេចនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ (អេគ. ២១:២៥-២៧) តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីទំនាយនេះ? ការដឹងអំពី«៧គ្រា»ពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថាព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចសេចក្ដីសន្យារបស់លោកនៅពេលត្រឹមត្រូវ។ ដូចដែលលោកបានកំណត់ពេលដ៏ជាក់លាក់មួយសម្រាប់ការចាប់ផ្ដើមនៃការគ្រប់គ្រងរបស់រាជាណាចក្រលោក លោកក៏នឹងធ្វើឲ្យប្រាកដថាទំនាយទាំងអស់ឯទៀតនឹងត្រូវសម្រេចស្របតាមពេលកំណត់របស់លោកដែរ។ ពិតមែន ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹង«ឥតយឺតឡើយ»!—ហាប. ២:៣ w២២.០៧ ទំ.៣ វ.៣-៥