ខែឧសភា
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១ ខែឧសភា
មិនយូរទៀតនឹងមានការអត់ឃ្លានយ៉ាងខ្លាំង។—សកម្ម. ១១:២៨
ការអត់ឃ្លានយ៉ាងខ្លាំង«នៅទូទាំងផែនដី»មានឥទ្ធិពលលើគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១។ ប្រមុខគ្រួសារច្បាស់ជាព្រួយបារម្ភថាពួកគេនឹងផ្គត់ផ្គង់អ្នកផ្ទះរបស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច។ ចុះយ៉ាងណាប្អូនៗវ័យក្មេងដែលមានគម្រោងបង្កើនកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ពួកគេ? តើពួកគេប្រហែលជាឆ្ងល់ថាពួកគេគួរពន្យារពេលធ្វើដូច្នេះឬទេ? ទោះជាគ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះមានកាលៈទេសៈយ៉ាងណាក្ដី ពួកគេបានសម្របខ្លួន។ ពួកគេបានបន្តផ្សព្វផ្សាយតាមវិធីណាក៏ដោយដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ហើយពួកគេសប្បាយចែករំលែកអ្វីដែលពួកគេមានជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿនៅតំបន់យូឌា។ (សកម្ម. ១១:២៩, ៣០) ពួកអ្នកដែលទទួលជំនួយបានឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងជួយពួកគេ។ (ម៉ាថ. ៦:៣១-៣៣) ពួកគេច្បាស់ជាមានអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធជាងជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿដែលបានជួយពួកគេ។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកអ្នកដែលជូនវិភាគទាន ឬដែលរួមចំណែកក្នុងកិច្ចការផ្ដល់ជំនួយតាមរបៀបផ្សេងទៀតមានសុភមង្គលដែលមកពីការឲ្យ។—សកម្ម. ២០:៣៥ w២៣.០៤ ទំ.១៦ វ.១២-១៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី២ ខែឧសភា
យើងដឹងថាយើងនឹងទទួល ពីព្រោះយើងបានសុំពីលោក។—១យ៉ូន. ៥:១៥
ជួនកាល ព្រះយេហូវ៉ាតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់រាស្ត្រលោកដោយជំរុញចិត្តអ្នកមិនជឿឲ្យជួយពួកគេ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកបានជំរុញចិត្តស្ដេចអើថាស៊ើកសេសឲ្យធ្វើតាមសំណូមពររបស់នេហេមាឲ្យត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ដើម្បីគាត់អាចជួយសង់ក្រុងនោះឡើងវិញ។ (នេហ. ២:៣-៦) នៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ ព្រះយេហូវ៉ាអាចជំរុញចិត្តសូម្បីតែពួកអ្នកដែលមិនគោរពប្រណិប័តន៍លោកឲ្យជួយយើងពេលដែលយើងត្រូវការ។ តាមធម្មតា សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងមិនបានត្រូវតបឆ្លើយតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យទេ។ ប៉ុន្តែ ចម្លើយដែលយើងទទួលគឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវការដើម្បីរក្សាភក្ដីភាពចំពោះបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌។ ដូច្នេះ សូមព្យាយាមកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នក។ ម្ដងម្កាល សូមផ្អាកនិងគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នក។ (ចសព. ៦៦:១៩, ២០) យើងត្រូវបង្ហាញជំនឿមិនគ្រាន់តែដោយអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដោយទទួលយកចម្លើយពីលោកចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង មិនថានោះគឺចម្លើយបែបណាក្ដី។—ហេ. ១១:៦ w២៣.០៥ ទំ.១២ វ.១៣, ១៥; ទំ.១៣ វ.១៦
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៣ ខែឧសភា
ឱព្រះរបស់ខ្ញុំអើយ ខ្ញុំពេញចិត្តធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។—ចសព. ៤០:៨
ពេលយើងប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា យើងស្បថថាយើងនឹងគោរពប្រណិប័តន៍លោក ហើយធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ យើងត្រូវរក្សាពាក្យសម្បថនោះ។ ការរស់នៅសមស្របតាមការប្រគល់ខ្លួនរបស់យើងគឺមិនមែនជាបន្ទុកទេ។ នោះគឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតយើងឲ្យធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ (បប. ៤:១១) លោកបានបង្កើតយើងឲ្យមានបំណងប្រាថ្នាចង់ស្គាល់លោកនិងគោរពប្រណិប័តន៍លោក ហើយលោកក៏បានបង្កើតយើងឲ្យមានភាពដូចលោកដែរ។ យ៉ាងនេះ យើងអាចចូលទៅជិតលោក ហើយពេញចិត្តធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះនិងកាន់តាមបុត្ររបស់លោក យើងនឹងមាន«កម្លាំងចិត្តឡើងវិញ»។ (ម៉ាថ. ១១:២៨-៣០) ដូច្នេះ សូមពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដោយរំពឹងគិតអំពីអ្វីល្អទាំងអស់ដែលលោកបានធ្វើចំពោះអ្នក និងពរដែលលោកនឹងឲ្យអ្នកនៅថ្ងៃខាងមុខ។ កាលដែលអ្នកកាន់តែស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនឹងកាន់តែស្រួលស្ដាប់បង្គាប់លោក។ (១យ៉ូន. ៥:៣) លោកយេស៊ូអាចធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ដោយសារលោកបានអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយបន្ដផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើរង្វាន់របស់លោក។ (ហេ. ៥:៧; ១២:២) ដូចលោកយេស៊ូ សូមអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីសុំកម្លាំងនិងចាំជាប់ជានិច្ចអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ w២៣.០៨ ទំ.២៧-២៨ វ.៤-៥
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៤ ខែឧសភា
តើអ្នកមើលងាយចិត្តសប្បុរស ចិត្តអធ្យាស្រ័យ និងចិត្តអត់ធ្មត់ដ៏បរិបូររបស់លោកឬ? តើអ្នកមិនដឹងទេឬ ថាសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះកំពុងព្យាយាមជំរុញអ្នកឲ្យប្រែចិត្ត?—រ៉ូម ២:៤
យើងទាំងអស់គ្នាចូលចិត្តពេលអ្នកឯទៀតមានចិត្តអត់ធ្មត់។ ហេតុអ្វី? យើងឲ្យតម្លៃពួកអ្នកដែលចេះរង់ចាំអ្វីមួយដោយមិនមួម៉ៅ។ យើងសប្បាយចិត្តដែលអ្នកឯទៀតអត់ធ្មត់នឹងយើងពេលយើងធ្វើខុស។ យើងក៏សប្បាយចិត្តដែលអ្នកបង្រៀនគម្ពីររបស់យើងមានចិត្តអត់ធ្មត់នឹងយើងកាលដែលយើងខំប្រឹងព្យាយាមរៀន ព្រមទទួល ឬធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរ។ សំខាន់បំផុត យើងមានចិត្តកតញ្ញូខ្លាំងណាស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាអត់ធ្មត់នឹងយើង។ ទោះជាយើងឲ្យតម្លៃចំពោះចិត្តអត់ធ្មត់របស់អ្នកឯទៀតក្ដី យើងខ្លួនឯងប្រហែលជាមិនតែងតែស្រួលមានចិត្តអត់ធ្មត់ទេ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាពិបាករក្សាចិត្តស្ងប់ពេលស្ទះចរាចរណ៍ ជាពិសេសបើយើងកំពុងប្រញាប់ដោយសារយឺត។ យើងប្រហែលជាផ្ទុះកំហឹងពេលអ្នកឯទៀតធ្វើឲ្យយើងទើសចិត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត ជួនកាលយើងប្រហែលជាពិបាកបន្តរង់ចាំសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីពិភពលោកថ្មី។ ដូច្នេះក្នុងករណីទាំងអស់នេះ យើងត្រូវមានចិត្តអត់ធ្មត់កាន់តែច្រើន។ w២៣.០៨ ទំ.២០ វ.១-២
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៥ ខែឧសភា
គេឌានឲ្យទាហានអ៊ីស្រាអែលទាំងនោះត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ទុកតែទាហាន៣០០នាក់នោះប៉ុណ្ណោះ។—អសក. ៧:៨
ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់គេឌានឲ្យកាត់បន្ថយកងទ័ពរបស់គាត់ជាង៩៩ភាគរយ។ គាត់ប្រហែលជាបានគិតថា ‹តើការផ្លាស់ប្ដូរនេះពិតជាចាំបាច់ឬ? តើនេះនឹងទៅរួចឬទេ?›។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ គេឌានបានស្ដាប់បង្គាប់។ ពួកអ្នកចាស់ទុំនៅសព្វថ្ងៃនេះយកតម្រាប់គេឌាន ដោយស្ដាប់បង្គាប់ពេលអង្គការព្រះប្រាប់ពួកគេឲ្យធ្វើអ្វីមួយតាមរបៀបផ្សេង។ (ហេ. ១៣:១៧) គេឌានបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាពេលគាត់ភ័យខ្លាច ហើយទទួលភារកិច្ចដែលអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ក្ដី។ (អសក. ៩:១៧) ក្រោយពីព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងកម្លាំងចិត្តគេឌាន គាត់ជឿជាក់ទាំងស្រុងថាលោកនឹងគាំទ្រគាត់កាលដែលគាត់ការពាររាស្ត្រលោក។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលរស់នៅតំបន់ដែលកិច្ចការរបស់យើងបានត្រូវដាក់បម្រាមកំពុងយកតម្រាប់គេឌាន។ តើពួកគេធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ពួកគេនាំមុខដោយចិត្តក្លាហានក្នុងកិច្ចប្រជុំនិងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ទោះជាពួកគេអាចត្រូវគេចាប់ខ្លួន ត្រូវគេសួរចម្លើយ បាត់បង់ការងារ ឬរងអំពើហិង្សាក្ដី។ ក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង ពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងត្រូវការចិត្តក្លាហានដើម្បីធ្វើតាមការណែនាំដែលពួកគេនឹងទទួល ទោះជានោះអាចនាំឲ្យពួកគេមានគ្រោះថ្នាក់ក្ដី។ w២៣.០៦ ទំ.៥-៦ វ.១២-១៣
ថ្ងៃអង្គារ ទី៦ ខែឧសភា
ខ្ញុំនឹងលើកកិត្តិយសអ្នកដែលបានលើកកិត្តិយសខ្ញុំ។—១សាំ. ២:៣០
ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យគេកត់ទុកការប្រព្រឹត្តល្អរបស់សម្ដេចសង្ឃយេហូយ៉ាដានៅក្នុងគម្ពីរដើម្បីណែនាំយើង។ (រ៉ូម ១៥:៤) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយេហូយ៉ាដាស្លាប់ គាត់បានទទួលឯកសិទ្ធិដ៏ពិសេស គឺសពរបស់គាត់បានត្រូវបញ្ចុះ«នៅក្រុងដាវីឌជាមួយនឹងបណ្ដាស្ដេច ដោយសារគាត់បានធ្វើកិច្ចការល្អជាច្រើនសម្រាប់ព្រះពិត សម្រាប់វិហាររបស់លោក និងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល»។ (២ប្រ. ២៤:១៥, ១៦) កំណត់ហេតុអំពីយេហូយ៉ាដាអាចជួយយើងទាំងអស់គ្នាបណ្ដុះឲ្យមានការកោតខ្លាចចំពោះព្រះ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចយកតម្រាប់យេហូយ៉ាដា ដោយតែងតែរកវិធីដើម្បីការពារក្រុមជំនុំ។ (សកម្ម. ២០:២៨) បងប្អូនវ័យចាស់អាចរៀនពីយេហូយ៉ាដាថា ពេលពួកគេកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ានិងរក្សាភក្ដីភាព លោកអាចប្រើពួកគេឲ្យសម្រេចគោលបំណងរបស់លោក។ ប្អូនៗវ័យក្មេងអាចកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តចំពោះយេហូយ៉ាដានិងយកតម្រាប់លោក ដោយលើកកិត្តិយសបងប្អូនវ័យចាស់ ជាពិសេសពួកអ្នកដែលបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ (សុភ. ១៦:៣១) សូមយើងគាំទ្រយ៉ាងស្មោះភក្ដីចំពោះ«ពួកអ្នកដែលនាំមុខ» ដោយស្ដាប់បង្គាប់ពួកគេ។—ហេ. ១៣:១៧ w២៣.០៦ ទំ.១៧ វ.១៤-១៥
ថ្ងៃពុធ ទី៧ ខែឧសភា
បបូរមាត់របស់មនុស្សសុចរិតជួយណែនាំមនុស្សជាច្រើន។—សុភ. ១០:២១
នៅឯកិច្ចប្រជុំ សូមប្រើសមត្ថភាពចេះពិចារណាពេលសម្រេចចិត្តថាអ្នកនឹងឆ្លើយច្រើនប៉ុណ្ណា។ បើយើងលើកដៃញឹកពេក យើងអាចធ្វើឲ្យអ្នកដឹកនាំមានអារម្មណ៍ថាត្រូវតែហៅយើងម្ដងហើយម្ដងទៀត ទោះជាអ្នកឯទៀតមិនទាន់មានឱកាសឆ្លើយក្ដី។ នេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតលែងចង់លើកដៃទៀត។ (អទ. ៣:៧) ពេលអ្នកផ្សាយជាច្រើននាក់លើកដៃក្នុងអំឡុងពេលសិក្សា យើងប្រហែលជាមិនអាចឆ្លើយច្រើនដូចដែលយើងចង់នោះទេ។ ជួនកាល អ្នកដឹកនាំប្រហែលជាមិនអាចហៅយើងទាល់តែសោះ។ នេះអាចនាំឲ្យខកចិត្ត។ ប៉ុន្តែសូមព្យាយាមកុំទើសចិត្តពេលមិនបានត្រូវហៅឡើយ។ (អទ. ៧:៩) បើអ្នកមិនអាចឆ្លើយច្រើនដូចដែលអ្នកចង់ សូមស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់កាលដែលអ្នកឯទៀតឆ្លើយ។ រួចមកក្រោយចប់កិច្ចប្រជុំ សូមសរសើរពួកគេសម្រាប់ចម្លើយរបស់ពួកគេ។ បងប្អូនប្រហែលជាឃើញថាការសរសើររបស់អ្នកគឺលើកទឹកចិត្តដូចចម្លើយរបស់អ្នកដែរ។ w២៣.០៤ ទំ.២៣-២៤ វ.១៤-១៦
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៨ ខែឧសភា
ឱព្រះអើយ ចិត្តរបស់ខ្ញុំមិនប្រែប្រួលឡើយ។—ចសព. ៥៧:៧
ចូរសិក្សានិងរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ដូចដើមឈើអាចឈររឹងមាំបានបើវាចាក់ឫសជ្រៅ យើងអាចរក្សាខ្លួនឲ្យរឹងមាំបើជំនឿរបស់យើងចាក់ឫសជ្រៅលើបណ្ដាំព្រះ។ កាលដែលដើមឈើលូតលាស់ធំឡើង ឫសរបស់វាកាន់តែជ្រៅ ហើយបាចសាចថែមទៀត។ ពេលដែលយើងសិក្សានិងរំពឹងគិត យើងពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ហើយយើងកាន់តែជឿជាក់ថាផ្លូវរបស់ព្រះគឺល្អបំផុត។ (កូឡ. ២:៦, ៧) សូមគិតអំពីរបៀបដែលការណែនាំ យោបល់ និងការការពារពីព្រះយេហូវ៉ាបានជួយរាស្ត្រលោកនៅសម័យបុរាណ។ ជាឧទាហរណ៍ អេសេគាលបានមើលយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់កាលដែលទេវតាមួយរូបបានវាស់យ៉ាងល្អិតល្អន់នូវផ្នែកផ្សេងៗនៃវិហារដែលគាត់ឃើញក្នុងគំនិត។ ការឃើញក្នុងគំនិតនេះពង្រឹងកម្លាំងអេសេគាល ហើយនោះផ្ដល់ឲ្យយើងនូវមេរៀនដ៏សំខាន់អំពីរបៀបដែលយើងអាចគាំទ្រខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ (អេគ. ៤០:១-៤; ៤៣:១០-១២) យើងក៏ទទួលប្រយោជន៍ដែរពេលយើងលៃទុកពេលដើម្បីសិក្សានិងរំពឹងគិតអំពីអ្វីដ៏ជ្រាលជ្រៅក្នុងបណ្ដាំព្រះ។ យើងអាចមានចិត្តរឹងប៉ឹង ដោយទុកចិត្តទាំងស្រុងលើព្រះយេហូវ៉ា។—ចសព. ១១២:៧ w២៣.០៧ ទំ.១៨ វ.១៥-១៦
ថ្ងៃសុក្រ ទី៩ ខែឧសភា
ចូរ . . . ការពារសមត្ថភាពរិះគិត។—សុភ. ៣:២១
គម្ពីរពេញទៅដោយគំរូល្អសម្រាប់បុរសវ័យក្មេងឲ្យយកតម្រាប់។ បុរសទាំងនោះពីអតីតកាលស្រឡាញ់ព្រះ និងបានបំពេញភារកិច្ចផ្សេងៗក្នុងការមើលថែរាស្ត្ររបស់លោក។ ប្អូនក៏អាចរកឃើញគំរូល្អក្នុងចំណោមបុរសគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំនៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ប្អូនផ្ទាល់និងក្នុងក្រុមជំនុំរបស់ប្អូន។ (ហេ. ១៣:៧) ម្យ៉ាងទៀត ប្អូនមានគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះ គឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ (១ពេ. ២:២១) កាលដែលប្អូនសិក្សាគំរូទាំងនេះយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ សូមពិចារណាអំពីគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ពួកគេ។ (ហេ. ១២:១, ២) ក្រោយមក សូមសម្រេចចិត្តអំពីរបៀបដែលប្អូននឹងយកតម្រាប់បុរសទាំងនោះ។ បុរសដែលមានសមត្ថភាពរិះគិតមិនឆាប់ប្រព្រឹត្ត តែគាត់គិតយ៉ាងដិតដល់មុនគាត់សម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ។ ដូច្នេះ ចូរខំព្យាយាមរក្សាសមត្ថភាពនេះ។ ជាដំបូង សូមចាប់ផ្ដើមដោយរៀនគោលការណ៍គម្ពីរ ហើយគិតពិចារណាថាហេតុអ្វីគោលការណ៍ទាំងនោះមានប្រយោជន៍។ រួចមក សូមប្រើគោលការណ៍ទាំងនោះដើម្បីជួយប្អូនឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ (ចសព. ១១៩:៩) នោះនឹងជួយប្អូនឲ្យទៅជាបុរសគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំ។—សុភ. ២:១១, ១២; ហេ. ៥:១៤ w២៣.១២ ទំ.២៥ វ.៤-៥
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១០ ខែឧសភា
ចូរ . . . ប្រុងប្រៀប . . . ដើម្បីនិយាយការពារសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នករាល់គ្នានៅចំពោះមុខមនុស្សទាំងអស់ ដែលទាមទារឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រាប់អំពីមូលហេតុដែលអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ តែចូរធ្វើដូច្នេះដោយចិត្តស្លូតបូតនិងដោយការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅ។—១ពេ. ៣:១៥
ឪពុកម្ដាយអាចបង្រៀនកូនដោយមានប្រសិទ្ធភាពអំពីរបៀបតបឆ្លើយដោយស្លូតបូតពេលមានការជំទាស់អំពីជំនឿរបស់ពួកគេ។ (យ៉ា. ៣:១៣) ឪពុកម្ដាយខ្លះរៀបចំឲ្យមានការហាត់ក្នុងអំឡុងការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ។ ពួកគេគិតពិចារណាអំពីប្រធានបទដែលប្រហែលជាគេសួរនៅសាលា ពិគ្រោះនិងសម្ដែងអំពីរបៀបឆ្លើយ ព្រមទាំងបង្រៀនកូនរបស់ពួកគេអំពីរបៀបនិយាយដោយស្លូតបូតនិងដែលទាក់ទាញចិត្ត។ ការហាត់អាចជួយប្អូនៗវ័យក្មេងធ្វើឲ្យខ្លួនមានការជឿជាក់ និងពន្យល់អ្នកឯទៀតអំពីជំនឿរបស់ពួកគេ។ អត្ថបទតភាគ«សំណួរពីយុវវ័យ»នៅគេហទំព័រjw.org/km រួមមានក្រដាសលំហាត់ផ្សេងៗសម្រាប់យុវវ័យ។ អ្វីទាំងនោះបានរៀបចំឡើងដើម្បីជួយប្អូនៗវ័យក្មេងឲ្យពង្រឹងជំនឿរបស់ពួកគេ និងឲ្យត្រៀមខ្លួនឆ្លើយចេញពីចិត្ត។ ដោយសិក្សាអត្ថបទតភាគនេះជាក្រុមគ្រួសារ យើងទាំងអស់គ្នាអាចរៀនរបៀបនិយាយការពារជំនឿរបស់យើងដោយស្លូតបូតនិងតាមរបៀបដែលគួរឲ្យទាក់ទាញ។ w២៣.០៩ ទំ.១៧ វ.១០; ទំ.១៨ វ.១៥-១៦
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១១ ខែឧសភា
យើងមិនត្រូវឈប់ព្យាយាមធ្វើអ្វីដែលល្អប្រសើរឡើយ ព្រោះនៅពេលកំណត់យើងនឹងទទួលផល បើយើងមិនរសាយចិត្តទេ។—កាឡ. ៦:៩
តើអ្នកធ្លាប់មានគោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ តែក្រោយមកពិបាកសម្រេចគោលដៅនោះឬទេ? បើដូច្នេះ មិនមានតែអ្នកទេ។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសហ្វីលីពចង់បង្កើនគុណភាពនៃសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់គាត់និងអធិដ្ឋានឲ្យបានច្រើនជាង ប៉ុន្តែគាត់ពិបាករកពេលដើម្បីអធិដ្ឋាន។ បងស្រីអ៊ីរីខាមានគោលដៅមកកិច្ចប្រជុំផ្សព្វផ្សាយទាន់ពេល ប៉ុន្តែគាត់នៅតែមកយឺតស្ទើរតែរាល់កិច្ចប្រជុំ។ បើអ្នកមានគោលដៅដែលអ្នកមិនទាន់សម្រេចទេ សូមកុំធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ។ សូម្បីតែគោលដៅសាមញ្ញមួយ ក៏ច្រើនតែត្រូវការពេលនិងការខំប្រឹង។ ការដែលអ្នកនៅតែចង់សម្រេចគោលដៅរបស់អ្នក បង្ហាញថាអ្នកឲ្យតម្លៃចំពោះចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ហើយចង់ជូនលោកនូវអ្វីល្អបំផុត។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះការខំប្រឹងរបស់អ្នក។ ប៉ុន្តែ លោកមិនតម្រូវពីអ្នកច្រើនជាងអ្វីដែលអ្នកអាចឲ្យឡើយ។ (ចសព. ១០៣:១៤; មីកា ៦:៨) ដូច្នេះ អ្នកគួរមានគោលដៅដែលសមហេតុសមផលស្របតាមកាលៈទេសៈរបស់អ្នក។ w២៣.០៥ ទំ.២៦ វ.១-២
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១២ ខែឧសភា
ប្រសិនបើព្រះគាំទ្រយើង តើអ្នកណានឹងប្រឆាំងយើងបាន?—រ៉ូម ៨:៣១
មនុស្សដែលមានចិត្តក្លាហានអាចមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ប៉ុន្តែពួកគេមិនឲ្យនោះរារាំងពួកគេពីការធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវឡើយ។ ដានីយ៉ែលជាបុរសវ័យក្មេងដ៏ក្លាហានម្នាក់។ គាត់បានសិក្សាសំណេររបស់អ្នកប្រកាសទំនាយព្រះ រួមមានទំនាយរបស់យេរេមា។ តាមរយៈការសិក្សានោះ ដានីយ៉ែលបានស្វែងយល់ក្រោយមកថាការដែលជនជាតិយូដាជាប់ជាឈ្លើយអស់រយៈពេលយូរនៅបាប៊ីឡូន ជិតដល់ទីបញ្ចប់។ (ដាន. ៩:២) ការឃើញទំនាយក្នុងគម្ពីរក្លាយជាការពិត ច្បាស់ជាបានពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់ដានីយ៉ែលទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ហើយពួកអ្នកដែលទុកចិត្តយ៉ាងមុតមាំលើព្រះអាចមានចិត្តក្លាហានជាខ្លាំង។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម រ៉ូម ៨:៣២, ៣៧-៣៩) សំខាន់បំផុត ដានីយ៉ែលបានអធិដ្ឋានទៅបិតារបស់គាត់នៅស្ថានសួគ៌ជារឿយៗ។ (ដាន. ៦:១០) គាត់បានសារភាពកំហុសរបស់គាត់ទៅព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រាប់អារម្មណ៍របស់គាត់ទៅលោក។ ដានីយ៉ែលក៏បានសុំជំនួយដែរ។ (ដាន. ៩:៤, ៥, ១៩) គាត់ជាមនុស្សដូចយើងដែរ ដូច្នេះគាត់មិនមែនកើតមកស្រាប់តែមានចិត្តក្លាហានទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិនោះតាមរយៈការសិក្សានិងការអធិដ្ឋាន ព្រមទាំងដោយទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា។ w២៣.០៨ ទំ.៣ វ.៤; ទំ.៤ វ.៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៣ ខែឧសភា
ចូរឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឃើញពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នា។ យ៉ាងនោះ ពួកគេនឹងសរសើរបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលនៅស្ថានសួគ៌ ពេលឃើញការល្អដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត។—ម៉ាថ. ៥:១៦
ពេលយើងស្ដាប់បង្គាប់ពួកអាជ្ញាធរ យើងផ្ទាល់ទទួលប្រយោជន៍ ហើយអ្នកឯទៀតក៏ទទួលប្រយោជន៍ដែរ។ តើតាមរបៀបណា? របៀបមួយគឺ យើងជៀសវាងលទ្ធផលអាក្រក់ដែលមកពីការមិនធ្វើតាមច្បាប់។ (រ៉ូម ១៣:១, ៤) ការស្ដាប់បង្គាប់របស់យើងម្នាក់ៗអាចមានឥទ្ធិពលទៅលើទស្សនៈរបស់ពួកអាជ្ញាធរទៅលើសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ ច្រើនឆ្នាំមុននៅប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា ពួកទាហានបានចូលទៅសាលប្រជុំដើម្បីរកមើលពួកអ្នកដែលធ្វើបាតុកម្មមិនចង់បង់ពន្ធ។ ប៉ុន្តែ មេទាហានម្នាក់បានប្រាប់ពួកទាហានឲ្យចាកចេញ ហើយនិយាយថា៖ «សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាតែងតែបង់ពន្ធ»។ រាល់ដងដែលអ្នកធ្វើតាមច្បាប់ អ្នកអាចជួយធ្វើឲ្យកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់រាស្ត្រព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែល្អប្រសើរឡើង ជាកេរ្តិ៍ឈ្មោះដែលប្រហែលជានៅថ្ងៃណាមួយអាចជួយការពារបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង។ w២៣.១០ ទំ.៩ វ.១៣
ថ្ងៃពុធ ទី១៤ ខែឧសភា
អ្នករាល់គ្នាត្រូវស៊ូទ្រាំ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាទទួលតាមសេចក្ដីសន្យា ក្រោយពីបានធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។—ហេ. ១០:៣៦
អ្នកបម្រើខ្លះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានរង់ចាំអស់រយៈពេលយូរឲ្យទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះមកដល់។ មនុស្សខ្លះគិតថាការមកដល់នៃទីបញ្ចប់គឺនៅយូរពេក។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នកបម្រើលោក។ តាមពិត លោកបានពង្រឹងទំនុកចិត្តអ្នកប្រកាសទំនាយហាបាគុកថា៖ «អ្វីដែលអ្នកឃើញក្នុងគំនិតនោះ មិនទាន់ដល់គ្រាកំណត់នៅឡើយ ហើយអ្វីដែលអ្នកឃើញនោះនឹងកើតឡើងយ៉ាងឆាប់ គឺមិនកុហកឡើយ។ ទោះជាមើលទៅដូចជាពន្យារពេលក្ដី ចូរបន្តរង់ចាំដោយចិត្តរំភើបចុះ! ព្រោះនឹងមកជាពិត ឥតយឺតឡើយ!»។ (ហាប. ២:៣) តើព្រះបានផ្ដល់ទំនុកចិត្តបែបនេះសម្រាប់តែហាបាគុកឬ? ឬតើប្រសាសន៍របស់លោកជាប់ទាក់ទងនឹងយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ? ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ សាវ័កប៉ូលបានសំដៅពាក្យទាំងនោះទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកដែលទន្ទឹងរង់ចាំពិភពលោកថ្មី។ (ហេ. ១០:៣៧) ពិតមែន យើងអាចប្រាកដថាទោះជាសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាថាលោកនឹងសង្គ្រោះយើង មើលទៅបង្អែបង្អង់ក្ដី នោះ«នឹងមកជាពិត ឥតយឺតឡើយ!»។ w២៣.០៤ ទំ.៣០ វ.១៦
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៥ ខែឧសភា
បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ចាប់ផ្ដើមរអ៊ូរទាំទាស់នឹងម៉ូសេ។—ជប. ១៤:២
ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនព្រមទទួលស្គាល់ទីសំអាងដ៏ច្បាស់លាស់ដែលបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងប្រើម៉ូសេជាតំណាងរបស់លោកទេ។ (ជប. ១៤:១០, ១១) ម្ដងហើយម្ដងទៀត ពួកគេមិនព្រមទទួលស្គាល់តួនាទីរបស់ម៉ូសេទេ។ ជាលទ្ធផល ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជំនាន់នោះមិនបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យចូលក្នុងស្រុកដែលព្រះបានសន្យាឡើយ។ (ជប. ១៤:៣០) ប៉ុន្តែ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខ្លះបានធ្វើតាមការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានកត់សម្គាល់ឃើញថា៖ «កាលែប . . . បានដើរតាមខ្ញុំយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត»។ (ជប. ១៤:២៤) ព្រះបានឲ្យរង្វាន់កាលែប ហើយថែមទាំងអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ជ្រើសរើសទឹកដីដែលគាត់ចង់រស់នៅជាងគេក្នុងស្រុកកាណាន។ (យ៉ូស. ១៤:១២-១៤) ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជំនាន់ក្រោយមកក៏បានទុកគំរូល្អក្នុងការធ្វើតាមការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ពេលយ៉ូស្វេបានស្នងតំណែងជាអ្នកដឹកនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីម៉ូសេ ពួកគេ«គោរពគាត់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅរហូតអស់មួយជីវិតរបស់គាត់»។ (យ៉ូស. ៤:១៤) ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរពួកគេ ហើយឲ្យពួកគេនូវស្រុកដែលលោកបានសន្យា។—យ៉ូស. ២១:៤៣, ៤៤ w២៤.០២ ទំ.២១ វ.៦-៧
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៦ ខែឧសភា
អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ព្រះ អ្នកនោះក៏ត្រូវស្រឡាញ់បងប្អូនខ្លួនដែរ។—១យ៉ូន. ៤:២១
ដូចគ្រូពេទ្យអាចដឹងព័ត៌មានខ្លះអំពីសុខភាពបេះដូងរបស់យើងពេលពិនិត្យមើលជីបចរយើង យើងអាចដឹងព័ត៌មានខ្លះអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះថាគឺខ្លាំងយ៉ាងណា ដោយពិនិត្យមើលសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះអ្នកឯទៀត។ បើយើងកត់សម្គាល់ឃើញថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿខ្សោយជាងមុន នោះប្រហែលជាបង្ហាញថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះក៏ចុះខ្សោយដែរ។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាទៀងទាត់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ យើងនឹងដឹងថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះគឺខ្លាំង។ យើងគួរយកចិត្តទុកដាក់ បើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូនចុះខ្សោយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះនេះមានន័យថាយើងអាចងាយបាត់បង់ចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ សាវ័កយ៉ូហានបានបញ្ជាក់ច្បាស់អំពីចំណុចនេះ ពេលគាត់រំលឹកយើងថា៖ «អ្នកណាដែលមិនស្រឡាញ់បងប្អូនដែលខ្លួនមើលឃើញ អ្នកនោះមិនអាចស្រឡាញ់ព្រះដែលខ្លួនមើលមិនឃើញឡើយ»។ (១យ៉ូន. ៤:២០) តើមានមេរៀនអ្វីសម្រាប់យើង? ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តយើង លុះត្រាតែយើង«ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក»។—១យ៉ូន. ៤:៧-៩, ១១ w២៣.១១ ទំ.៨ វ.៣; ទំ.៩ វ.៥-៦
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៧ ខែឧសភា
ឪពុកនិងម្ដាយរបស់កូននឹងត្រេកអរ។—សុភ. ២៣:២៥
ពេលយេហូអាសនៅក្មេង ឪពុករបស់គាត់បានស្លាប់។ សម្ដេចសង្ឃយេហូយ៉ាដាបានចិញ្ចឹមអប់រំគាត់ ហើយបង្រៀនគាត់អំពីព្រះយេហូវ៉ា។ យេហូអាសមានប្រាជ្ញា ពីព្រោះគាត់បានស្ដាប់យោបល់ដែលយេហូយ៉ាដាបានឲ្យគាត់។ ដោយសារគំរូរបស់យេហូយ៉ាដា យេហូអាសបានសម្រេចចិត្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ហើយជួយបណ្ដាជនឲ្យបម្រើលោកដែរ។ យេហូអាសថែមទាំងបានរៀបចំជួសជុលវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាផងដែរ។ (២ប្រ. ២៤:១, ២, ៤, ១៣, ១៤) បើប្អូនកំពុងទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា និងឲ្យមានរបៀបរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក ប្អូនកំពុងទទួលអំណោយដ៏មានតម្លៃ។ (សុភ. ២:១, ១០-១២) ឪពុកម្ដាយរបស់ប្អូនអាចផ្ដល់ការបង្ហាត់បង្រៀនតាមរបៀបផ្សេងៗ។ កាលដែលប្អូនធ្វើតាមយោបល់ដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរដែលប្អូនទទួល ប្អូននឹងធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយរបស់ប្អូនសប្បាយរីករាយ។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត ប្អូននឹងធ្វើឲ្យព្រះសប្បាយរីករាយ ហើយប្អូននឹងមានចំណងមិត្តភាពកាន់តែរឹងមាំជាមួយលោក។ (សុភ. ២២:៦; ២៣:១៥, ២៤) អ្វីទាំងនេះគឺជាមូលហេតុល្អឲ្យប្អូនធ្វើតាមគំរូរបស់យេហូអាសពេលដែលគាត់នៅក្មេង មែនទេ? w២៣.០៩ ទំ.៨-៩ វ.៣-៥
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៨ ខែឧសភា
ខ្ញុំនឹងស្ដាប់អ្នករាល់គ្នា។—យេ. ២៩:១២
ព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថាលោកនឹងស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ ព្រះរបស់យើងស្រឡាញ់ពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោក ដូច្នេះលោកនឹងមិនព្រងើយកន្តើយចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ពួកគេទេ។ (ចសព. ១០:១៧; ៣៧:២៨) ប៉ុន្តែ នេះមិនមានន័យថាលោកនឹងធ្វើតាមសំណូមពរទាំងអស់របស់យើងឡើយ។ យើងប្រហែលជាត្រូវរង់ចាំរហូតដល់ពិភពលោកថ្មី ទើបយើងអាចទទួលតាមសំណូមពរខ្លះរបស់យើង។ ព្រះយេហូវ៉ាគិតអំពីរបៀបដែលសំណូមពររបស់យើងជាប់ទាក់ទងនឹងគោលបំណងរបស់លោក។ (អេ. ៥៥:៨, ៩) ផ្នែកមួយនៃគោលបំណងនោះរួមមានការធ្វើឲ្យផែនដីពោរពេញទៅដោយមនុស្សដែលស្ដាប់បង្គាប់លោកជាអ្នកគ្រប់គ្រងដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត។ ប៉ុន្តែ សាថានអះអាងថាមនុស្សនឹងសប្បាយជាងបើពួកគេគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង។ (ដក. ៣:១-៥) ដើម្បីបង្ហាញថាការអះអាងរបស់មេកំណាចគឺជាការកុហក ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង។ ប៉ុន្តែការគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្សបាននាំមកនូវបញ្ហាជាច្រើនដែលយើងមាននៅសព្វថ្ងៃនេះ។ (អទ. ៨:៩) យើងយល់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនបំបាត់បញ្ហាទាំងអស់នោះនៅឥឡូវនេះទេ។ w២៣.១១ ទំ.២១ វ.៤-៥
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៩ ខែឧសភា
ខ្ញុំបានតែងតាំងអ្នកឲ្យទៅជាឪពុករបស់ប្រជាជាតិជាច្រើន។—រ៉ូម ៤:១៧
ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាតាមរយៈអាប្រាហាំ «ប្រជាជាតិជាច្រើន»នឹងទទួលពរ។ ប៉ុន្តែ ពេលអាប្រាហាំមានអាយុ១០០ឆ្នាំ ហើយសារ៉ាមានអាយុ៩០ឆ្នាំ កូនដែលបានត្រូវសន្យានោះមិនទាន់កើតមកទេ។ តាមទស្សនៈរបស់មនុស្ស មើលទៅអាប្រាហាំនិងសារ៉ាមិនអាចមានកូនឡើយ។ នេះជាការល្បងលសម្រាប់អាប្រាហាំមែន។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី «គាត់បានជឿជាក់ថាគាត់នឹងទៅជាឪពុករបស់ប្រជាជាតិជាច្រើន»។ (រ៉ូម ៤:១៨, ១៩) នៅទីបំផុត អ្វីដែលអាប្រាហាំបានសង្ឃឹមបានក្លាយជាការពិតមែន។ គាត់បានទៅជាឪពុករបស់អ៊ីសាកជាកូនប្រុសដែលគាត់បានទន្ទឹងរង់ចាំដោយក្ដីសង្ឃឹម។ (រ៉ូម ៤:២០-២២) យើងអាចទទួលការពេញចិត្តពីព្រះនិងរាប់ជាមនុស្សសុចរិត ព្រមទាំងជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោក ដូចអាប្រាហាំ។ តាមពិត នេះជាអ្វីដែលប៉ូលបានលើកបញ្ជាក់ពេលគាត់សរសេរថា៖ «ពាក្យក្នុងបទគម្ពីរដែលថា៖ ‹គាត់បានត្រូវចាត់ទុកជាមនុស្សសុចរិត› គឺមិនមែនសម្រាប់តែ[អាប្រាហាំ]ប៉ុណ្ណោះទេ។ តែក៏សម្រាប់យើងដែរ ជាអ្នកដែលព្រះនឹងកំណត់ថាត្រូវចាត់ទុកជាមនុស្សសុចរិត ពីព្រោះយើងបានជឿលោកដែលបានប្រោសលោកយេស៊ូ . . . ឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ»។ (រ៉ូម ៤:២៣, ២៤) ដូចអាប្រាហាំ យើងត្រូវមានទាំងជំនឿទាំងការប្រព្រឹត្ត ព្រមទាំងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមផងដែរ។ w២៣.១២ ទំ.៧ វ.១៦-១៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី២០ ខែឧសភា
លោកបានឃើញទុក្ខវេទនារបស់ខ្ញុំ ហើយលោកដឹងច្បាស់ថាខ្ញុំគ្រាំគ្រាចិត្តខ្លាំងណាស់។—ចសព. ៣១:៧
ពេលអ្នកជួបទុក្ខលំបាកដែលធ្វើឲ្យអ្នកភ័យខ្លាច សូមចាំថាព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់ទុក្ខលំបាកនិងអារម្មណ៍ដែលអ្នកមានដោយសារទុក្ខលំបាកនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែបានកត់សម្គាល់ថាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវគេធ្វើបាបនៅស្រុកអេហ្ស៊ីបប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកក៏កត់សម្គាល់នូវ«ទុក្ខវេទនាទាំងអស់របស់ពួកគេ»ផងដែរ។ (ដច. ៣:៧) ប៉ុន្តែ អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថាតើព្រះយេហូវ៉ាកំពុងគាំទ្រអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេចកាលដែលអ្នកជួបទុក្ខលំបាកដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាច? ដូច្នេះ សូមសុំលោកជួយអ្នកឲ្យឃើញការគាំទ្រពីលោក។ (២បស. ៦:១៥-១៧) បន្ទាប់មក សូមពិចារណាថា៖ តើសុន្ទរកថាឬចម្លើយនៅកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំបានពង្រឹងកម្លាំងអ្នកឬទេ? តើសៀវភៅ វីដេអូ ឬចម្រៀងវីដេអូបានលើកទឹកចិត្តអ្នកឬ? តើមានបុគ្គលណាម្នាក់ប្រាប់អ្នកអំពីចំណុចឬបទគម្ពីរដ៏គួរឲ្យលើកទឹកចិត្តឬទេ? យើងប្រហែលជាងាយភ្លេចថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បងប្អូនរួមជំនឿនិងការលើកទឹកចិត្តដែលយើងទទួលពីបណ្ដាំរបស់ព្រះបានជួយយើងច្រើនយ៉ាងណា។ ប៉ុន្តែ អ្វីទាំងនោះជាអំណោយដ៏អស្ចារ្យពីព្រះយេហូវ៉ា។ (អេ. ៦៥:១៣; ម៉ាក. ១០:២៩, ៣០) អ្វីទាំងនោះបង្ហាញថាលោកយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នក។ (អេ. ៤៩:១៤-១៦) ម្យ៉ាងទៀត អ្វីទាំងនោះបង្ហាញថាលោកជាបុគ្គលដែលសមឲ្យអ្នកទុកចិត្ត។ w២៤.០១ ទំ.៤-៥ វ.៩-១០
ថ្ងៃពុធ ទី២១ ខែឧសភា
សូមជួយពួកខ្ញុំបម្រើរបស់លោកឲ្យបន្តប្រកាសបណ្ដាំរបស់លោកដោយចិត្តក្លាហាន។—សកម្ម. ៤:២៩
មុនលោកយេស៊ូត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ លោកបានរំលឹកពួកអ្នកកាន់តាមលោកអំពីភារកិច្ចរបស់ពួកគេឲ្យផ្សព្វផ្សាយអំពីលោកនៅ«ក្រុងយេរូសាឡិម នៅតំបន់យូឌាទាំងមូល នៅទូទាំងស្រុកសាម៉ារី និងរហូតដល់កន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី»។ (សកម្ម. ១:៨; លូក. ២៤:៤៦-៤៨) មិនយូរក្រោយមក ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាយូដាបានចាប់ខ្លួនសាវ័កពេត្រុសនិងយ៉ូហាន ហើយនាំទៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់។ ពួកគេបានបង្គាប់បុរសដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនេះឲ្យឈប់ផ្សព្វផ្សាយ ហើយថែមទាំងគំរាមកំហែងពួកគាត់ទៀតផង។ (សកម្ម. ៤:១៨, ២១) ពេត្រុសនិងយ៉ូហានបាននិយាយថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាគិតថាការស្ដាប់បង្គាប់អ្នករាល់គ្នាជាជាងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ជាអ្វីដែលព្រះចាត់ទុកជាអំពើសុចរិត នោះស្រេចលើអ្នករាល់គ្នាចុះ។ ប៉ុន្តែចំណែកយើងវិញ យើងមិនអាចឈប់និយាយអំពីអ្វីដែលយើងបានឃើញនិងបានឮទេ»។ (សកម្ម. ៤:១៩, ២០) ពេលពេត្រុសនិងយ៉ូហានបានត្រូវដោះលែង ពួកអ្នកកាន់តាមបានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាអំពីការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានដ៏ស្មោះនោះ។—សកម្ម. ៤:៣១ w២៣.០៥ ទំ.៥ វ.១១-១២
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២២ ខែឧសភា
នេះជាបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។—ម៉ាថ. ១៧:៥
អស់ជាយូរ ព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោកមានចំណងមិត្តភាពដ៏កក់ក្ដៅនិងពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ចំណងមិត្តភាពរបស់លោកទាំងពីរគឺចាស់ជាងគេបំផុតក្នុងសកលលោក។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះលោកយេស៊ូ ដូចដែលយើងអាននៅក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាគ្រាន់តែអាចមានប្រសាសន៍ថា ‹បុគ្គលនេះជាទីពេញចិត្តខ្ញុំណាស់›។ ប៉ុន្តែ លោកចង់ឲ្យយើងដឹងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងដែលលោកមានចំពោះលោកយេស៊ូ ដូច្នេះលោកបានហៅលោកយេស៊ូថា៖ «បុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ»។ ព្រះយេហូវ៉ាមានមោទនភាពចំពោះលោកយេស៊ូ ជាពិសេសដោយសារលោកយេស៊ូសុខចិត្តប្រគល់ជីវិតខ្លួន។ (អេភ. ១:៧) ម្យ៉ាងទៀត លោកយេស៊ូមិនសង្ស័យសោះអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បិតាលោកចំពោះលោក។ លោកយេស៊ូជឿជាក់ទាំងស្រុងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បិតាលោក។ លោកបានមានប្រសាសន៍ម្ដងហើយម្ដងទៀតដោយមានទំនុកចិត្តថា បិតាស្រឡាញ់លោក។—យ៉ូន. ៣:៣៥; ១០:១៧; ១៧:២៤ w២៤.០១ ទំ.២៨ វ.៨
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៣ ខែឧសភា
មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ ប្រសើរជាងមានទ្រព្យមហាសាល។—សុភ. ២២:១
សូមស្រមៃគិតអំពីស្ថានភាពនេះ៖ បុគ្គលដែលអ្នកជិតស្និទ្ធនិយាយអ្វីអាក្រក់អំពីអ្នក។ អ្នកដឹងថានោះជាការកុហក ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះជឿពាក្យនោះ។ អាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត ពួកគេចាប់ផ្ដើមនិយាយពាក្យកុហកនោះតៗគ្នា ហើយមនុស្សជាច្រើននាក់ទៀតជឿពាក្យកុហកនោះដែរ។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? ពាក្យបង្កាច់បង្ខូចនោះទំនងជាធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្ត មែនទេ? ស្ថានភាពនេះអាចជួយយើងឲ្យយល់អំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាពេលកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់លោកបានត្រូវបង្ខូច។ កូនម្នាក់របស់លោកនៅស្ថានសួគ៌បានកុហកអំពីលោកចំពោះស្ត្រីដំបូងគឺអេវ៉ា ហើយនាងបានជឿ។ ដោយសារពាក្យកុហកនោះ ឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ជាលទ្ធផល ភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់បានចូលក្នុងក្រុមគ្រួសារមនុស្សជាតិ។ (ដក. ៣:១-៦; រ៉ូម ៥:១២) បញ្ហាទាំងអស់ដែលយើងឃើញក្នុងពិភពលោក ពោលគឺសេចក្ដីស្លាប់ សង្គ្រាម និងទុក្ខវេទនាកើតឡើងដោយសារតែការកុហករបស់សាថាន។ តើព្រះយេហូវ៉ាឈឺចិត្តដោយសារការបង្កាច់បង្ខូចបែបនេះនិងលទ្ធផលពីនោះឬទេ? លោកឈឺចិត្តមែន។ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាមិនគុំកួនឬខឹងងំឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកនៅតែជា«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ»។—១ធី. ១:១១ w២៤.០២ ទំ.៨ វ.១-២
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៤ ខែឧសភា
តើខ្ញុំអាចប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងចំពោះព្រះ ដោយធ្វើអំពើដ៏អាក្រក់ក្រៃលែងដូចនេះម្ដេចបាន?—ដក. ៣៩:៩
តើអ្នកអាចបង្ហាញការតាំងចិត្តស្រដៀងនឹងយ៉ូសែបយ៉ាងដូចម្ដេច? អ្នកអាចសម្រេចចិត្តនៅឥឡូវនេះថាអ្នកនឹងធ្វើអ្វីបើជួបការល្បួង។ សូមរៀនឲ្យចេះនិយាយថាទេភ្លាមៗចំពោះអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ ហើយមិនថែមទាំងគិតអំពីអ្វីទាំងនោះឡើយ។ (ចសព. ៩៧:១០; ១១៩:១៦៥) យ៉ាងនេះ អ្នកនឹងមិនប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងពេលជួបការល្បួង។ អ្នកប្រហែលជាដឹងថាអ្នកបានរកឃើញសេចក្ដីពិត ហើយថាអ្នកចង់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត។ ប៉ុន្តែ មានអ្វីមួយនៅតែរារាំងអ្នកមិនឲ្យប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះនិងទទួលការជ្រមុជទឹក។ ដូច្នេះ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វី? អ្នកអាចធ្វើដូចស្ដេចដាវីឌ។ អ្នកអាចអង្វរព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱព្រះអើយ សូមស្វែងយល់អំពីខ្ញុំយ៉ាងល្អិតល្អន់ ហើយសូមស្គាល់ចិត្តខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់ផង។ សូមពិនិត្យមើលខ្ញុំ ដើម្បីដឹងថាខ្ញុំខ្វល់ខ្វាយអំពីរឿងអ្វីខ្លះ។ សូមលោកមើលខ្ញុំឲ្យដឹងថា ក្នុងចិត្តគំនិតខ្ញុំមានអ្វីដែលមិនល្អឬយ៉ាងណា ហើយសូមមេត្តានាំខ្ញុំដើរលើផ្លូវទៅកាន់ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។ (ចសព. ១៣៩:២៣, ២៤) ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរដល់ពួកអ្នកដែល«ខំស្វែងរកលោកអស់ពីចិត្ត»។ ការខំប្រឹងរបស់អ្នកដើម្បីឈានទៅដល់គោលដៅអំពីការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះនិងទទួលការជ្រមុជទឹកបង្ហាញលោកថាអ្នកកំពុងធ្វើដូច្នេះ។—ហេ. ១១:៦ w២៤.០៣ ទំ.៦ វ.១៣-១៥
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៥ ខែឧសភា
លោកមិនចាំបាច់ជូនគ្រឿងបូជារៀងរាល់ថ្ងៃ។—ហេ. ៧:២៧
សម្ដេចសង្ឃជាតំណាងបណ្ដាជននៅចំពោះមុខព្រះ។ អេរ៉ុនដែលជាសម្ដេចសង្ឃមុនគេបង្អស់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវតែងតាំងដោយព្រះយេហូវ៉ាពេលត្រសាលបានត្រូវសម្ពោធ។ ប៉ុន្តែ ដូចសាវ័កប៉ូលបានពន្យល់«មនុស្សជាច្រើនត្រូវធ្វើជាសង្ឃតៗគ្នា ព្រោះពួកគេរមែងស្លាប់ ហើយមិនអាចកាន់តំណែងជាដរាបបានទេ»។ (ហេ. ៧:២៣-២៦) ម្យ៉ាងទៀត សម្ដេចសង្ឃទាំងនោះជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ដូច្នេះពួកគេត្រូវជូនគ្រឿងបូជាសម្រាប់ការខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន។ នេះគឺជាភាពខុសគ្នាដ៏ធំរវាងសម្ដេចសង្ឃរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល និងសម្ដេចសង្ឃដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមពោលគឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ ក្នុងនាមជាសម្ដេចសង្ឃរបស់យើង លោកយេស៊ូគ្រិស្ត«ជាអ្នកបម្រើដែលបំពេញការងារក្នុង . . . ត្រសាលដ៏ពិត ជាត្រសាលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានដំឡើង មិនមែនមនុស្សទេ»។ (ហេ. ៨:១, ២) ប៉ូលបានពន្យល់ថា«ដោយសារលោក[យេស៊ូ]រស់ជារៀងរហូត នោះលោកកាន់តំណែងជាសង្ឃដោយមិនត្រូវការអ្នកណាបន្តតំណែងឡើយ»។ ប៉ូលបានបន្ថែមថាលោកយេស៊ូគឺ«ឥតសៅហ្មង ខុសពីមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង» ហើយថាខុសពីសម្ដេចសង្ឃនៅអ៊ីស្រាអែល «លោកមិនចាំបាច់ជូនគ្រឿងបូជារៀងរាល់ថ្ងៃ»សម្រាប់ការខុសឆ្គងរបស់លោកផ្ទាល់ទេ។ w២៣.១០ ទំ.២៦ វ.៨-៩
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៦ ខែឧសភា
មេឃនិងផែនដីដែលមានពីមុនបានកន្លងបាត់ទៅហើយ។—បប. ២១:១
«មេឃ . . . ដែលមានពីមុន» សំដៅទៅលើរដ្ឋាភិបាលដែលទទួលឥទ្ធិពលពីសាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាចរបស់វា។ (ម៉ាថ. ៤:៨, ៩; ១យ៉ូន. ៥:១៩) ក្នុងគម្ពីរ ពាក្យ«ផែនដី»អាចសំដៅលើមនុស្សនៅផែនដី។ (ដក. ១១:១; ចសព. ៩៦:១) ដូច្នេះ«ផែនដីដែលមានពីមុន»សំដៅលើសង្គមមនុស្សអាក្រក់នៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនគ្រាន់តែកែឆ្នៃឬធ្វើឲ្យ«មេឃ»និង«ផែនដី»ដែលមានរួចហើយល្អប្រសើរប៉ុណ្ណោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកនឹងបំផ្លាញនោះទាំងស្រុង។ លោកនឹងជំនួសមេឃនិងផែនដីនៅបច្ចុប្បន្ននេះទៅនឹង«មេឃថ្មីនិងផែនដីថ្មី» ពោលគឺរដ្ឋាភិបាលថ្មីនិងសង្គមមនុស្សថ្មី។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យផែនដីនិងមនុស្សជាតិទៅជាថ្មីដោយឲ្យមានភាពល្អឥតខ្ចោះ។ ដូចអេសាយបានប្រកាសទុកជាមុន ផែនដីទាំងមូលនឹងទៅជាសួនឧទ្យានមួយ ហាក់ដូចជាសួនអេដែនពេញផែនដី។ លោកក៏នឹងធ្វើឲ្យយើងទៅជាថ្មី ដោយធ្វើឲ្យយើងម្នាក់ៗជាទាំងស្រុង។ មនុស្សងងឹតភ្នែក មនុស្សខ្វិន និងមនុស្សថ្លង់នឹងជាសះស្បើយ ហើយសូម្បីតែមនុស្សស្លាប់ក៏នឹងមានជីវិតឡើងវិញ។—អេ. ២៥:៨; ៣៥:១-៧ w២៣.១១ ទំ.៤ វ.៩-១០
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៧ ខែឧសភា
[ចូរ]ត្រៀមខ្លួនជានិច្ច។—ម៉ាថ. ២៤:៤៤
‹គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង›នឹងចាប់ផ្ដើមភ្លាមៗ។ (ម៉ាថ. ២៤:២១) ប៉ុន្តែ គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនឹងខុសពីមហន្តរាយជាច្រើនឯទៀត ដោយសារយើងដឹងថាគ្រានោះនឹងមក។ ប្រហែលជា២.០០០ឆ្នាំមុន លោកយេស៊ូបានព្រមានពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃនោះ។ បើយើងបានត្រៀមខ្លួន នោះនឹងស្រួលជាងឲ្យយើងឆ្លងកាត់គ្រាលំបាកនោះ ហើយជួយអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។ (លូក. ២១:៣៦) យើងនឹងត្រូវការការស៊ូទ្រាំដើម្បីស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាដោយទុកចិត្តថាលោកនឹងការពារយើង។ តើយើងនឹងធ្វើអ្វីបើបងប្អូនរបស់យើងបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិខ្លះ ឬទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់ពួកគេ? (ហាប. ៣:១៧, ១៨) យើងនឹងត្រូវការសេចក្ដីអាណិតមេត្តាដើម្បីជំរុញចិត្តយើងឲ្យផ្ដល់ជំនួយដល់ពួកគេ។ តើយើងនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា បើយើងត្រូវរស់នៅយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយបងប្អូនរបស់យើងអស់មួយរយៈ ដោយសារការវាយប្រហារពីប្រជាជាតិនានាដែលចងសម្ព័ន្ធភាពគ្នា? (អេគ. ៣៨:១០-១២) យើងនឹងត្រូវមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ខ្លាំងចំពោះពួកគេ។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យឆ្លងកាត់គ្រាលំបាកនោះ។ w២៣.០៧ ទំ.២ វ.២-៣
ថ្ងៃពុធ ទី២៨ ខែឧសភា
ចូរយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យដិតដល់ចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន កុំប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សឥតប្រាជ្ញា តែប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សដែលមានប្រាជ្ញាវិញ ដោយប្រើគ្រប់ឱកាសឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។—អេភ. ៥:១៥, ១៦
ប្ដីប្រពន្ធអាចរៀនពីគំរូរបស់អាគីឡានិងព្រីស៊ីល ជាប្ដីប្រពន្ធដែលទទួលការគោរពស្រឡាញ់ពីគ្រិស្តសាសនិកជាច្រើននៅសម័យដើម។ (រ៉ូម ១៦:៣, ៤) ពួកគាត់បានរួមការងារ ផ្សព្វផ្សាយ និងជួយអ្នកឯទៀតជាមួយគ្នា។ (សកម្ម. ១៨:២, ៣, ២៤-២៦) តាមពិត ពេលណាដែលគម្ពីររៀបរាប់អំពីអាគីឡានិងព្រីស៊ីល នោះតែងតែលើកឡើងពួកគាត់ជាមួយគ្នា។ តើប្ដីប្រពន្ធអាចយកតម្រាប់ពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? សូមគិតអំពីអ្វីជាច្រើនដែលអ្នកនិងគូរបស់អ្នកត្រូវធ្វើ។ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីទាំងនេះខ្លះជាមួយគ្នា ជាជាងធ្វើរៀងៗខ្លួនឬទេ? ជាឧទាហរណ៍ អាគីឡានិងព្រីស៊ីលបានផ្សព្វផ្សាយជាមួយគ្នា។ តើអ្នកមានគម្រោងធ្វើដូច្នេះជាទៀងទាត់ឬទេ? មួយវិញទៀត អាគីឡានិងព្រីស៊ីលរួមការងារជាមួយគ្នា។ អ្នកនិងគូរបស់អ្នកប្រហែលជាមិនមានការងារដូចគ្នាទេ ប៉ុន្តែតើអ្នកអាចធ្វើការងារផ្ទះជាមួយគ្នាឬទេ? (អទ. ៤:៩) ពេលអ្នកជួយគ្នាធ្វើកិច្ចការណាមួយ អ្នកទាំងពីរកំពុងសហការគ្នា និងមានឱកាសនិយាយគ្នា។ w២៣.០៥ ទំ.២២-២៣ វ.១០-១២
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៩ ខែឧសភា
ពេលដែលខ្ញុំភ័យខ្លាច ខ្ញុំទុកចិត្តលោក។—ចសព. ៥៦:៣
ជួនកាល យើងគ្រប់គ្នាភ័យខ្លាច។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលស្ដេចសុលដេញតាមចង់សម្លាប់ដាវីឌ នោះដាវីឌបានសម្រេចចិត្តរត់ទៅក្រុងកាថនៅស្រុកភីលីស្ទីន។ ក្រោយមក អាគីសដែលជាស្ដេចក្រុងកាថបានដឹងថាដាវីឌគឺជាអ្នកចម្បាំងដ៏អង់អាចដែលបានសម្លាប់ពួកភីលីស្ទីនអស់«រាប់ម៉ឺន»នាក់។ ដាវីឌ‹តាំងភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង›។ (១សាំ. ២១:១០-១២) ដាវីឌព្រួយបារម្ភថាតើស្ដេចអាគីសនឹងធ្វើយ៉ាងណាមកលើគាត់។ ប៉ុន្តែ តើគាត់បានយកឈ្នះការភ័យខ្លាចនោះយ៉ាងដូចម្ដេច? នៅចម្រៀងសរសើរព្រះ ៥៦ ដាវីឌបានរៀបរាប់អំពីអារម្មណ៍របស់គាត់ពេលដែលគាត់នៅក្រុងកាថ។ ក្នុងបទចម្រៀងនោះ គាត់បានរៀបរាប់យ៉ាងច្បាស់អំពីមូលហេតុដែលគាត់ភ័យខ្លាច ហើយក៏ពន្យល់អំពីអ្វីដែលបានជួយគាត់ឲ្យឈប់ភ័យខ្លាច។ ពេលដាវីឌមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច គាត់បានទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា។ (ចសព. ៥៦:១-៣, ១១) ការទុកចិត្តរបស់គាត់គឺមិនមែនឥតប្រយោជន៍ទេ។ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ដាវីឌបានរៀបគម្រោងការដែលមិនធម្មតា តែទទួលជោគជ័យ គឺថាគាត់បានធ្វើពុតជាឆ្កួត! ជាជាងចង់សម្លាប់ដាវីឌ ស្ដេចអាគីសចង់ឲ្យដាវីឌទៅឲ្យឆ្ងាយ ដូច្នេះនោះជាឱកាសឲ្យដាវីឌអាចរត់គេចខ្លួនបាន។—១សាំ. ២១:១៣–២២:១ w២៤.០១ ទំ.២ វ.១-៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី៣០ ខែឧសភា
ពួកអ្នកដែលព្រះបានហៅនិងបានជ្រើសរើស ជាពួកអ្នកដែលស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ . . . នឹងឈ្នះ។—បប. ១៧:១៤
តើពួកអ្នកដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះជាអ្នកណា? គឺពួកអ្នករើសតាំងដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ! ដូច្នេះ ពេលពួកអ្នកចុងក្រោយនៃបុគ្គលដែលបានត្រូវរើសតាំងឡើងទៅស្ថានសួគ៌នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង ភារកិច្ចដំបូងមួយរបស់ពួកគេគឺការច្បាំង។ ក្រោយពីពួកគេឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ពួកគេនឹងបម្រើជាមួយគ្រិស្ត ព្រមទាំងទេវតាដ៏បរិសុទ្ធរបស់លោក ក្នុងសង្គ្រាមចុងក្រោយដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងសត្រូវរបស់ព្រះ។ សូមគិតអំពីចំណុចនេះ។ នៅផែនដី គ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងខ្លះមានវ័យចាស់ ហើយថែមទាំងខ្សោយកម្លាំង។ ប៉ុន្តែ ពេលឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ពួកគេនឹងទៅជាបុគ្គលវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងក្លានិងមានជីវិតអមតៈ ដែលនឹងត្រូវចាត់ឲ្យទៅប្រយុទ្ធរួមដៃជាមួយលោកយេស៊ូគ្រិស្តជាស្ដេចនិងជាអ្នកចម្បាំង។ ក្រោយពីសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូនបានច្បាំងចប់ ពួកគេនឹងសហការជាមួយលោកយេស៊ូដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យទៅជាល្អឥតខ្ចោះ។ ពួកគេច្បាស់ជានឹងអាចជួយបងប្អូនជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេនៅផែនដីពីស្ថានសួគ៌ ច្រើនជាងអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើពេលពួកគេជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ! w២៤.០២ ទំ.៦-៧ វ.១៥-១៦
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៣១ ខែឧសភា
ចូរឲ្យឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបន្តដឹកនាំអ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងមិនបំពេញតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយឡើយ។—កាឡ. ៥:១៦
អ្នកខ្លះដែលបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះនិងទទួលការជ្រមុជទឹកនៅតែស្ទាក់ស្ទើរ។ ពួកគេប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹ចុះបើក្រោយមកខ្ញុំប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព?›។ បើអ្នកមានការភ័យខ្លាចបែបនេះ សូមជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវការ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នក«ប្រព្រឹត្តសមជាអ្នកបម្រើរបស់[លោក] ដើម្បីធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្តទាំងស្រុង»។ (កូឡ. ១:១០) លោកក៏នឹងផ្ដល់កម្លាំងឲ្យអ្នកដើម្បីធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ លោកបានបង្ហាញរួចហើយថាលោកអាចធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបដែលលោកប្រព្រឹត្តចំពោះបុគ្គលជាច្រើននាក់។ (១កូ. ១០:១៣) នេះគឺជាមូលហេតុមួយដែលមិនសូវមានមនុស្សបណ្ដាច់មិត្តភាពចេញពីក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក។ ព្រះយេហូវ៉ាជួយរាស្ត្រលោកឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់។ មនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះម្នាក់ៗបានត្រូវល្បងលឲ្យធ្វើអ្វីដែលខុស។ (យ៉ា. ១:១៤) ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវសម្រេចចិត្តថាអ្នកនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាពេលអ្នកបានត្រូវល្បងល។ តាមការពិត គឺអ្នកដែលជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះរបៀបរស់នៅរបស់អ្នក។ អ្នកខ្លះអះអាងថាយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងបានទេ។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាការពិតឡើយ។ អ្នកអាចរៀនឲ្យចេះគ្រប់គ្រងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវរបស់អ្នក។ w២៤.០៣ ទំ.៥-៦ វ.១១-១២