ខែកក្កដា
ថ្ងៃអង្គារ ទី១ ខែកក្កដា
លោកបានធ្វើដំណើរពាសពេញស្រុកដោយធ្វើអំពើល្អ និងធ្វើឲ្យ[មនុស្ស]ជាសះស្បើយ។—សកម្ម. ១០:៣៨
ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើនិងបានមានប្រសាសន៍ រួមទាំងអព្ភូតហេតុរបស់លោក លោកបានបង្ហាញអារម្មណ៍និងមានរបៀបគិតគូរដូចបិតាលោកយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ (យ៉ូន. ១៤:៩) តើយើងអាចរៀនអ្វីពីអព្ភូតហេតុរបស់លោកយេស៊ូ? លោកយេស៊ូនិងបិតាលោកស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់។ កាលដែលនៅផែនដី លោកយេស៊ូបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់លោកចំពោះមនុស្ស ដោយប្រើឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដើម្បីជួយពួកអ្នកដែលរងទុក្ខ។ នៅពេលមួយ បុរសងងឹតភ្នែកពីរនាក់បានស្រែកឡើងសុំជំនួយពីលោក។ (ម៉ាថ. ២០:៣០-៣៤) សូមកត់សម្គាល់ថាលោកយេស៊ូ«មានចិត្តក្ដួលអាណិត» ហើយបន្ទាប់មកលោកបានធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ។ កិរិយាសព្ទភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែនៅទីនេះថា«មានចិត្តក្ដួលអាណិត»បញ្ជាក់ថាលោកយេស៊ូឈឺចិត្តជាពន់ពេកពេលឃើញបុរសនេះរងទុក្ខ។ សេចក្ដីអាណិតមេត្តាបែបនេះដែលជារបៀបដែលលោកយេស៊ូបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្ស ក៏បានជំរុញចិត្តលោកឲ្យផ្ដល់អាហារដល់អ្នកស្រេកឃ្លាន ហើយធ្វើឲ្យអ្នកកើតជំងឺឃ្លង់ជាសះស្បើយ។ (ម៉ាថ. ១៥:៣២; ម៉ាក. ១:៤១) យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះនៃ«សេចក្ដីអាណិតមេត្តា»និងបុត្ររបស់លោកស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់ ហើយឈឺចាប់ពេលដែលយើងរងទុក្ខ។ (លូក. ១:៧៨; ១ពេ. ៥:៧) លោកទាំងពីរពិតជាចង់បំបាត់ចោលបញ្ហាទាំងអស់ដែលមានឥទ្ធិពលលើមនុស្សជាតិ។ w២៣.០៤ ទំ.៣ វ.៤-៥
ថ្ងៃពុធ ទី២ ខែកក្កដា
ឱអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាអើយ ចូរស្អប់អ្វីដែលអាក្រក់។ លោករក្សាការពារជីវិតរបស់អ្នកដែលមានភក្ដីភាពចំពោះលោក។ លោកសង្គ្រោះពួកគេពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ជនទុច្ចរិត។—ចសព. ៩៧:១០
យើងអាចព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជៀសវាងពីការអាននិងការស្ដាប់ទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវដែលពេញនិយមក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន។ យើងអាចមានគំនិតត្រឹមត្រូវដោយអាននិងសិក្សាគម្ពីរ។ ការចូលរួមកិច្ចប្រជុំនិងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយក៏នឹងការពាររបៀបគិតគូររបស់យើងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថា លោកនឹងមិនឲ្យយើងរងការល្បួងហួសពីសមត្ថភាពស៊ូទ្រាំរបស់យើងឡើយ។ (១កូ. ១០:១២, ១៣) យើងម្នាក់ៗត្រូវអធិដ្ឋានច្រើនជាងមុនដើម្បីរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយដ៏លំបាកនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងអធិដ្ឋាន‹ជម្រាបលោកអំពីអ្វីទាំងអស់ដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់យើង›។ (ចសព. ៦២:៨) សូមសរសើរព្រះយេហូវ៉ានិងអរគុណលោកចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលលោកធ្វើ។ សូមសុំលោកឲ្យជួយអ្នកមានចិត្តក្លាហានក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ សូមអង្វរសុំលោកជួយអ្នកឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាផ្សេងៗ ព្រមទាំងទប់ទល់នឹងការល្បួងណាក៏ដោយដែលអ្នកកំពុងជួប។ សូមកុំឲ្យអ្នកណាឬអ្វីណាក៏ដោយបញ្ឈប់អ្នកពីការអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាជាទៀងទាត់។ w២៣.០៥ ទំ.៧ វ.១៧-១៨
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៣ ខែកក្កដា
ចូរយើងគិតអំពីគ្នាទៅវិញទៅមក . . . ដោយលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។—ហេ. ១០:២៤, ២៥
ហេតុអ្វីយើងចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ? មូលហេតុសំខាន់ចម្បងគឺដើម្បីសរសើរព្រះយេហូវ៉ា។ (ចសព. ២៦:១២; ១១១:១) យើងក៏ចូលរួមកិច្ចប្រជុំដើម្បីយើងអាចលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងអំឡុងគ្រាលំបាកនេះផងដែរ។ (១ថែ. ៥:១១) ពេលយើងលើកដៃឆ្លើយ យើងកំពុងធ្វើអ្វីទាំងពីរនេះ។ ប៉ុន្តែ យើងប្រហែលជាមានការពិបាកក្នុងការឆ្លើយដូចជា យើងប្រហែលជាភ័យមិនសូវហ៊ានឆ្លើយ ឬក៏យើងប្រហែលជាចង់ឆ្លើយជាខ្លាំង ប៉ុន្តែពេលយើងលើកដៃ ជួនកាលបងប្អូនប្រុសៗមិនហៅយើង។ តើអ្វីអាចជួយយើង? សាវ័កប៉ូលបាននិយាយថាយើងគួរផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការ«លើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក»។ យើងនឹងមិនសូវភ័យលើកដៃ បើយើងទទួលស្គាល់ថាអ្នកឯទៀតអាចទទួលការលើកទឹកចិត្តតាមរយៈចម្លើយដែលបង្ហាញអំពីជំនឿរបស់យើង សូម្បីតែនោះសាមញ្ញក្ដី។ ម្យ៉ាងទៀត បើយើងមិនបានត្រូវគេហៅជាញឹកញាប់ទេ យើងក៏អាចសប្បាយដែលអ្នកឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំមានឱកាសឆ្លើយដែរ។—១ពេ. ៣:៨ w២៣.០៤ ទំ.២០ វ.១-៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី៤ ខែកក្កដា
ចូរវិលត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិម . . . ដើម្បីសង់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើងវិញ។—អែស. ១:៣
ស្ដេចបានចេញសេចក្ដីប្រកាសមួយគឺថា៖ ជនជាតិយូដាដែលបានធ្វើជាឈ្លើយសឹកនៅបាប៊ីឡូនអស់ប្រហែលជា៧០ឆ្នាំ បានត្រូវដោះលែងឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេវិញ គឺស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ (អែស. ១:២-៤) មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលអាចសម្រេចរឿងនេះ។ តាមធម្មតា ពួកបាប៊ីឡូនមិនដោះលែងឈ្លើយសឹកទេ។ (អេ. ១៤:៤, ១៧) ប៉ុន្តែ បាប៊ីឡូនបានដួលរលំ ហើយអ្នកគ្រប់គ្រងថ្មីបានប្រាប់ជនជាតិយូដាថាពួកគេអាចចេញបាន។ ជនជាតិយូដាទាំងអស់ ជាពិសេសប្រមុខគ្រួសារត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តថា គួរចាកចេញពីបាប៊ីឡូនឬបន្តនៅទីនោះ។ ការសម្រេចចិត្តនេះប្រហែលជាមិនងាយស្រួលទេ។ ដោយសារភាពចាស់ជរា បណ្ដាជនជាច្រើនប្រហែលជាពិបាកធ្វើដំណើរដ៏ឆ្ងាយនោះ។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារជនជាតិយូដាភាគច្រើនបានកើតនៅស្រុកបាប៊ីឡូន ពួកគេមិនដែលរស់នៅកន្លែងផ្សេងទៀតឡើយ។ ចំពោះពួកគេ ស្រុកអ៊ីស្រាអែលគឺជាទឹកដីរបស់បុព្វបុរសពួកគេ។ តាមមើលទៅ ជនជាតិយូដាខ្លះបានទៅជាអ្នកមានស្ដុកស្ដម្ភនៅបាប៊ីឡូន។ ដូច្នេះពួកគេពិបាកចាកចេញពីផ្ទះដ៏ស្រណុកសុខស្រួលឬមុខរបររបស់ពួកគេ ហើយរស់នៅទឹកដីដែលពួកគេមិនធ្លាប់ស្គាល់។ w២៣.០៥ ទំ.១៤ វ.១-២
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៥ ខែកក្កដា
[ចូរ]ត្រៀមខ្លួនជានិច្ច។—ម៉ាថ. ២៤:៤៤
បណ្ដាំព្រះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យបន្តមានការស៊ូទ្រាំ សេចក្ដីអាណិតមេត្តា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើង។ លូកា ២១:១៩ចែងថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាស៊ូទ្រាំដល់ទីបញ្ចប់ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរក្សាជីវិតខ្លួន»។ កូឡុស ៣:១២ចែងថា៖ «ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា»។ ហើយថែស្សាឡូនិចទី១ ៤:៩, ១០ចែងថា៖ «ព្រះបានបង្រៀនអ្នករាល់គ្នាឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមករួចហើយ។ . . . ប៉ុន្តែ បងប្អូនអើយ យើងសូមលើកទឹកចិត្តអ្នករាល់គ្នាឲ្យធ្វើដូច្នោះកាន់តែប្រសើរថែមទៀត»។ ខគម្ពីរទាំងនេះបានត្រូវសរសេរទៅកាន់ពួកអ្នកកាន់តាមដែលបានបង្ហាញគុណសម្បត្តិទាំងនេះរួចហើយ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេត្រូវបន្តបង្ហាញគុណសម្បត្តិទាំងនេះកាន់តែខ្លាំងឡើង។ យើងក៏ត្រូវធ្វើដូច្នេះដែរ។ ដើម្បីជួយអ្នក សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលគ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមបានបង្ហាញគុណសម្បត្តិទាំងនេះ។ បន្ទាប់មក អ្នកនឹងឃើញអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចយកតម្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមទាំងនោះ ហើយបង្ហាញថាអ្នកបានត្រៀមខ្លួនជានិច្ចសម្រាប់គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង។ យ៉ាងនេះ ពេលគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងចាប់ផ្ដើម អ្នកបានរៀនរួចហើយឲ្យចេះស៊ូទ្រាំ ហើយអ្នកនឹងតាំងចិត្តបន្តស៊ូទ្រាំ។ w២៣.០៧ ទំ.៣ វ.៤, ៨
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៦ ខែកក្កដា
នៅទីនោះនឹងមានផ្លូវធំមួយ គឺ . . . ផ្លូវបរិសុទ្ធ។—អេ. ៣៥:៨
មិនថាយើងជាអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងឬ«ចៀមឯទៀត»ក្ដី យើងត្រូវបន្តនៅលើ«ផ្លូវបរិសុទ្ធ»។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យបន្តគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ានៅឥឡូវនេះនិងនៅពេលអនាគត ពេលរាជាណាចក្រព្រះនាំមកនូវស្ថានភាពដ៏អស្ចារ្យនៅផែនដី។ (យ៉ូន. ១០:១៦) តាំងពីឆ្នាំ១៩១៩ គ.ស. បុរស ស្ត្រី និងកូនក្មេងរាប់លាននាក់បានចាកចេញពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា ដែលជាសាសនាមិនពិតទាំងឡាយនៅទូទាំងពិភពលោក ហើយបានចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរតាមផ្លូវក្នុងន័យធៀបនេះ។ ពេលជនជាតិយូដាចាកចេញពីបាប៊ីឡូន ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យប្រាកដថាឧបសគ្គផ្សេងៗនៅមុខពួកគេបានត្រូវដកចេញ។ (អេ. ៥៧:១៤) ចុះយ៉ាងណា«ផ្លូវបរិសុទ្ធ»នៅសព្វថ្ងៃនេះវិញ? អស់រាប់រយឆ្នាំមុនឆ្នាំ១៩១៩ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាប់ផ្ដើមប្រើបុរសខ្លះដែលគោរពកោតខ្លាចលោកដើម្បីរៀបចំផ្លូវឲ្យអ្នកឯទៀតចេញពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម អេសាយ ៤០:៣) ពួកគេបានធ្វើកិច្ចការដែលចាំបាច់ដើម្បីឲ្យមនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះនៅពេលក្រោយមកអាចចាកចេញពីសាសនាមិនពិត និងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងរាស្ត្រលោក។ w២៣.០៥ ទំ.១៥-១៦ វ.៨-៩
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៧ ខែកក្កដា
ចូរបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយអំណរ ចូរមកនៅចំពោះមុខលោកដោយស្រែកអរសប្បាយ។—ចសព. ១០០:២
ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងបម្រើលោកដោយចិត្តសប្បាយនិងដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត។ (២កូ. ៩:៧) ដូច្នេះ តើយើងគួរបន្តខំឈានទៅដល់គោលដៅខាងកិច្ចបម្រើព្រះ បើយើងមិនមានបំណងប្រាថ្នាធ្វើដូច្នេះឬទេ? សូមគិតអំពីគំរូរបស់សាវ័កប៉ូល។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំដាក់ទោសរូបកាយរបស់ខ្ញុំ ហើយបង្ខំឲ្យចុះចូលដូចខ្ញុំបម្រើ»។ (១កូ. ៩:២៥-២៧; កំ.ស.) ប៉ូលបានលត់ដំខ្លួនឲ្យធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ទោះជាពេលគាត់ប្រហែលជាមិនមានចិត្តចង់ធ្វើដូច្នេះក្ដី។ តើព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តនឹងកិច្ចបម្រើរបស់ប៉ូលឬទេ? ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តមែន ហើយលោកបានឲ្យរង្វាន់គាត់ចំពោះការខំប្រឹងរបស់គាត់។ (២ធី. ៤:៧, ៨) ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តពេលលោកឃើញយើងខំព្យាយាមសម្រេចគោលដៅរបស់យើង ទោះជាយើងមិនមានចិត្តចង់ធ្វើក៏ដោយ។ លោកពេញចិត្តដោយសារលោកដឹងថា ទោះជាយើងប្រហែលជាមិនតែងតែចូលចិត្តធ្វើកិច្ចការនោះក្ដី យើងធ្វើដោយសារយើងស្រឡាញ់លោក។ ដូចព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរដល់ប៉ូល លោកក៏នឹងឲ្យពរយើងចំពោះការខំប្រឹងរបស់យើងដែរ។ (ចសព. ១២៦:៥) ពេលយើងទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ា យើងប្រហែលជាអាចចាប់ផ្ដើមមានបំណងចិត្តកាន់តែខ្លាំងឡើង។ w២៣.០៥ ទំ.២៩ វ.៩-១០
ថ្ងៃអង្គារ ទី៨ ខែកក្កដា
ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមក។—១ថែ. ៥:២
សាវ័កប៉ូលបានប្រដូចពួកអ្នកដែលនឹងមិនរួចជីវិតនៅថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅនឹងមនុស្សដែលដេកលក់។ ពួកគេមិនដឹងអ្វីដែលនៅជុំវិញខ្លួន ឬមិនដឹងថាពេលវេលាកន្លងផុតទៅទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនដឹងថាពេលណាអ្វីដ៏សំខាន់កើតឡើង ហើយមិនមានប្រតិកម្មចំពោះអ្វីនោះឡើយ។ មនុស្សភាគច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះប្រៀបដូចជាមនុស្សដេកលក់។ (រ៉ូម ១១:៨) ពួកគេមិនជឿទីសំអាងដែលបង្ហាញថាយើងកំពុងរស់នៅ«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់» ហើយថាមិនយូរទៀតគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនឹងមកដល់ទេ។ (២ពេ. ៣:៣, ៤) ប៉ុន្តែ យើងទទួលស្គាល់ថាយោបល់ពីព្រះដែលឲ្យដឹងខ្លួនជានិច្ចកាន់តែបន្ទាន់ទៅៗពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ (១ថែ. ៥:៦) ដូច្នេះ យើងត្រូវរក្សាចិត្តស្ងប់ ហើយនឹងនរ។ ហេតុអ្វី? គឺដើម្បីយើងមិនរួមចំណែកក្នុងរឿងនយោបាយឬបញ្ហាសង្គមនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ការបង្ខិតបង្ខំឲ្យគាំទ្រម្ខាងៗក្នុងរឿងទាំងនេះនឹងខ្លាំងឡើងៗកាលដែលថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខិតចូលមកដល់។ ប៉ុន្តែ យើងនឹងមិនចាំបាច់ខ្វល់អំពីប្រតិកម្មរបស់យើងទេ។ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអាចជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្ងប់និងនឹងនរ ហើយឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ។—លូក. ១២:១១, ១២ w២៣.០៦ ទំ.១០ វ.៦-៧
ថ្ងៃពុធ ទី៩ ខែកក្កដា
ឱព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតអើយ សូមលោកមេត្តានឹកចាំខ្ញុំផង សូមលោកផ្ដល់កម្លាំងឲ្យខ្ញុំ។—អសក. ១៦:២៨
តើអ្នកគិតអំពីអ្វីពេលឮឈ្មោះសាំសុន? អ្នកទំនងជាគិតអំពីបុរសម្នាក់ដែលមានកម្លាំងដ៏ខ្លាំង។ គាត់គឺខ្លាំងមហិមាមែន។ ប៉ុន្តែ សាំសុនបានធ្វើការសម្រេចចិត្តមិនល្អមួយដែលនាំឲ្យគាត់រងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីទាំងអស់ដែលសាំសុនបានធ្វើដើម្បីបម្រើលោក ហើយលោកបានដាក់បញ្ចូលគំរូដ៏ស្មោះត្រង់របស់គាត់ក្នុងគម្ពីរដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើសាំសុនឲ្យសម្រេចអ្វីដ៏អស្ចារ្យដើម្បីជួយរាស្ត្រដែលលោកបានជ្រើសរើស គឺអ៊ីស្រាអែល។ ច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយពីសាំសុនបានស្លាប់ ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំសាវ័កប៉ូលឲ្យដាក់បញ្ចូលឈ្មោះសាំសុនក្នុងបញ្ជីមួយដែលរៀបរាប់អំពីបុរសដែលមានជំនឿមុតមាំ។ (ហេ. ១១:៣២-៣៤) គំរូរបស់សាំសុនអាចលើកទឹកចិត្តយើង។ គាត់បានពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាក្នុងអំឡុងស្ថានភាពពិបាកក្ដី។ យើងអាចទទួលការលើកទឹកចិត្ត ព្រមទាំងទាញមេរៀនផ្សេងទៀតពីគំរូរបស់គាត់។ w២៣.០៩ ទំ.២ វ.១-២
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១០ ខែកក្កដា
ចូរជម្រាបព្រះអំពីសំណូមពររបស់អ្នករាល់គ្នា។—ភី. ៤:៦
យើងអាចពង្រឹងការស៊ូទ្រាំរបស់យើងដោយអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាជារឿយៗ និងដោយប្រាប់លោកអំពីការព្រួយបារម្ភទាំងអស់របស់យើង។ (១ថែ. ៥:១៧) ប្រហែលជាអ្នកមិនមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរនៅឥឡូវនេះទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ តើអ្នកស្វែងរកការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ានៅពេលណាដែលអ្នកពិបាកចិត្ត ច្របូកច្របល់ក្នុងចិត្ត ឬមិនដឹងថាគួរធ្វើអ្វីឬទេ? បើអ្នកអធិដ្ឋានទៅព្រះរបស់យើងជាទៀងទាត់ ដើម្បីសុំលោកឲ្យជួយអ្នកប្រឈមមុខនឹងការពិបាកប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកនៅឥឡូវនេះ អ្នកនឹងមិនស្ទាក់ស្ទើរធ្វើដូច្នេះពេលដែលអ្នកប្រឈមមុខនឹងការពិបាកធំជាងនៅថ្ងៃអនាគតឡើយ។ យ៉ាងនេះ អ្នកនឹងមានទំនុកចិត្តថាលោកពិតជាដឹងអំពីពេលវេលានិងរបៀបដើម្បីជួយអ្នក។ (ចសព. ២៧:១, ៣) យើងនឹងកាន់តែចេះស៊ូទ្រាំនឹងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនៅថ្ងៃអនាគត បើយើងស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនៅឥឡូវនេះ។ (រ៉ូម ៥:៣) ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយដូច្នេះ? បងប្អូនជាច្រើននាក់និយាយថារាល់ដងដែលពួកគេស៊ូទ្រាំនឹងស្ថានភាពពិបាក នោះជួយពួកគេឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហានៅពេលក្រោយមក។ ពេលពួកគេស៊ូទ្រាំដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេកាន់តែមានជំនឿថាព្រះយេហូវ៉ាចង់ជួយពួកគេ។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារពួកគេមានជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេអាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនៅពេលក្រោយមក។—យ៉ា. ១:២-៤ w២៣.០៧ ទំ.៣ វ.៧-៨
ថ្ងៃសុក្រ ទី១១ ខែកក្កដា
ខ្ញុំនឹង . . . យោគយល់ដល់អ្នក។—ដក. ១៩:២១
ចិត្តរាបទាបនិងចិត្តអាណិតមេត្តារបស់ព្រះយេហូវ៉ាជំរុញចិត្តលោកឲ្យចេះសមហេតុសមផល។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថាលោកមានចិត្តរាបទាបយ៉ាងខ្លាំងពេលដែលលោកហៀបនឹងបំផ្លាញចោលមនុស្សទុច្ចរិតនៅក្រុងសូដុម។ តាមរយៈទេវតារបស់លោក ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ឡុតដែលជាមនុស្សសុចរិតឲ្យរត់ទៅតំបន់ភ្នំ។ ឡុតមិនហ៊ានទៅទីនោះទេ។ ដូច្នេះ គាត់បានអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យគាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់រត់ទៅក្រុងសូអាវិញ ជាក្រុងតូចមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេចចិត្តថានឹងបំផ្លាញចោល។ ព្រះយេហូវ៉ាអាចទាមទារឲ្យឡុតធ្វើតាមការណែនាំពីលោកក៏បាន។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ លោកបានយល់ព្រមតាមសំណូមពររបស់ឡុត ទោះជានេះមានន័យថាលោកមិនបំផ្លាញក្រុងសូអាចោលក៏ដោយ។ (ដក. ១៩:១៨-២២) រាប់រយឆ្នាំក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញចិត្តអាណិតមេត្តាចំពោះបណ្ដាជននៅក្រុងនីនីវេ។ លោកបានចាត់អ្នកប្រកាសទំនាយយ៉ូណាសឲ្យប្រកាសប្រាប់ដល់មនុស្សទុច្ចរិតនៅក្រុងនីនីវេថា ពួកគេនិងក្រុងរបស់ពួកគេនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។ ប៉ុន្តែ ពេលអ្នកក្រុងនីនីវេបានប្រែចិត្ត ព្រះយេហូវ៉ាបានអាណិតពួកគេ ហើយប្រណីមេត្តាដល់ក្រុងនោះ។—យ៉ូណ. ៣:១, ១០; ៤:១០, ១១ w២៣.០៧ ទំ.២១ វ.៥
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១២ ខែកក្កដា
អ្នកបម្រើទាំងនោះសម្លាប់[យេហូអាស] . . . ប៉ុន្តែ គេមិនបានបញ្ចុះគាត់នៅក្នុងទីបញ្ចុះសពរបស់បណ្ដាស្ដេចឡើយ។—២ប្រ. ២៤:២៥
តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់យេហូអាស? គាត់ប្រៀបដូចជាដើមឈើដែលមានឫសរាក់ ដែលត្រូវការបង្គោលឈើដើម្បីជួយទប់។ ក្រោយពីយេហូយ៉ាដាដែលបានជួយគាត់បានស្លាប់បាត់ទៅ យេហូអាសបានចាប់ផ្ដើមស្ដាប់តាមពួកអ្នកក្បត់ជំនឿ ហើយក៏លែងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាការកោតខ្លាចព្រះមិនត្រូវពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើឥទ្ធិពលល្អពីគ្រិស្តសាសនិកឯទៀត រួមទាំងសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់យើងទេ។ ដើម្បីមានចំណងមិត្តភាពរឹងមាំជាមួយព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវតែពង្រឹងការកោតខ្លាចនិងភក្ដីភាពរបស់យើងចំពោះព្រះ ដោយសិក្សា រំពឹងគិត និងអធិដ្ឋានជាទៀងទាត់។ (យេ. ១៧:៧, ៨; កូឡ. ២:៦, ៧) ព្រះយេហូវ៉ាមិនសុំអ្វីច្រើនពីយើងទេ។ អ្វីដែលលោកតម្រូវគឺបានត្រូវសង្ខេបនៅអ្នកទូន្មាន ១២:១៣ ដែលចែងថា៖ «ចូរគោរពកោតខ្លាចព្រះពិត ហើយធ្វើតាមបញ្ញត្តិរបស់លោកជានិច្ច ព្រោះនេះជាកាតព្វកិច្ចទាំងមូលរបស់មនុស្ស»។ ពេលយើងកោតខ្លាចព្រះ យើងនឹងអាចរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោកមិនថាមានអ្វីកើតឡើងនៅថ្ងៃខាងមុខក្ដី។ យ៉ាងនេះ គ្មានអ្វីអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាបានឡើយ។ w២៣.០៦ ទំ.១៩ វ.១៧-១៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៣ ខែកក្កដា
មើល! ខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ថ្មី។—បប. ២១:៥
ការធានារបស់ព្រះចាប់ផ្ដើមដោយពាក្យថា៖ «លោកដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កមានប្រសាសន៍ថា»។ (បប. ២១:៥ក) ពាក្យផ្ដើមទាំងនេះគឺពិសេស ដោយសារនេះគឺមួយលើកក្នុងចំណោមតែបីលើកនៅក្នុងសៀវភៅការបើកបង្ហាញដែលព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដោយផ្ទាល់។ ដូច្នេះ ការធានានេះមិនមែនផ្ដល់ដោយទេវតាដ៏ខ្លាំងក្លាមួយរូប ហើយថែមទាំងមិនមែនដោយលោកយេស៊ូដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញទេ តែដោយព្រះយេហូវ៉ាផ្ទាល់! នេះបង្ហាញថាយើងអាចទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើអ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍បន្ទាប់មក។ ហេតុអ្វីដូច្នេះ? ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ា«មិនអាចកុហកឡើយ»។ (ទីត. ១:២) យ៉ាងនេះ ពាក្យដែលយើងអាននៅការបើកបង្ហាញ ២១:៥, ៦នឹងក្លាយជាការពិតជាក់ជាមិនខាន។ សូមពិចារណាអំពីពាក្យ«មើល!»។ ពាក្យភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែថា«មើល!»បានត្រូវប្រើម្ដងហើយម្ដងទៀតក្នុងសៀវភៅការបើកបង្ហាញ។ តើពាក្យបន្ទាប់របស់ព្រះជាអ្វី? លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ថ្មី»។ ពិតមែន ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងមានប្រសាសន៍អំពីការផ្លាស់ប្ដូរនៅថ្ងៃអនាគត ប៉ុន្តែចំពោះលោក ពាក្យសន្យាដែលលោកបានមានប្រសាសន៍នេះគឺពិតជានឹងកើតឡើងជាក់ជាមិនខាន បានជាលោកមានប្រសាសន៍ហាក់ដូចជាការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនេះកំពុងកើតឡើង។—អេ. ៤៦:១០ w២៣.១១ ទំ.៣-៤ វ.៧-៨
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៤ ខែកក្កដា
គាត់ចេញទៅក្រៅ ហើយយំដោយនឹកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំង។—ម៉ាថ. ២៦:៧៥
សាវ័កពេត្រុសមានភាពទន់ខ្សោយដែលគាត់ត្រូវតយុទ្ធ។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍ខ្លះ។ ពេលលោកយេស៊ូបានពន្យល់របៀបដែលលោកនឹងរងទុក្ខ ហើយស្លាប់ស្របតាមទំនាយក្នុងគម្ពីរ ពេត្រុសបានស្ដីបន្ទោសលោក។ (ម៉ាក. ៨:៣១-៣៣) ម្ដងហើយម្ដងទៀត ពេត្រុសនិងពួកសាវ័កឯទៀតបានឈ្លោះប្រកែកគ្នាអំពីអ្នកណាធំជាងគេ។ (ម៉ាក. ៩:៣៣, ៣៤) នៅយប់ចុងក្រោយមុនលោកយេស៊ូស្លាប់ ពេត្រុសបានកាប់ដាច់ស្លឹកត្រចៀករបស់បុរសម្នាក់។ (យ៉ូន. ១៨:១០) នៅយប់ដដែលនោះ ពេត្រុសក៏ភ័យខ្លាចជាខ្លាំងបានជាគាត់បដិសេធមិនទទួលស្គាល់លោកយេស៊ូជាមិត្តរបស់គាត់អស់បីដង។ (ម៉ាក. ១៤:៦៦-៧២) នោះនាំឲ្យពេត្រុសយំដោយនឹកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំង។ លោកយេស៊ូមិនបានបោះបង់ចោលសាវ័កដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តម្នាក់នេះទេ។ ក្រោយពីលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកបានផ្ដល់ឱកាសឲ្យពេត្រុសបញ្ជាក់ថាគាត់នៅតែស្រឡាញ់លោក។ លោកយេស៊ូក៏បានអញ្ជើញពេត្រុសឲ្យធ្វើជាគង្វាលនៃចៀមរបស់លោក។ (យ៉ូន. ២១:១៥-១៧) ពេត្រុសធ្វើអ្វីដែលលោកយេស៊ូប្រាប់គាត់។ ហេតុនេះ គាត់បាននៅក្រុងយេរូសាឡិមនាបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ហើយនៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដំបូងដែលបានត្រូវរើសតាំងដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ។ w២៣.០៩ ទំ.២២ វ.៦-៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៥ ខែកក្កដា
ចូរឃ្វាលចៀមតូចៗរបស់ខ្ញុំ។—យ៉ូន. ២១:១៦
សាវ័កពេត្រុសលើកទឹកចិត្តអ្នកចាស់ទុំគ្នីគ្នាថា៖ «ចូរឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ»។ (១ពេ. ៥:១-៤) បើអ្នកជាអ្នកចាស់ទុំ យើងដឹងថាអ្នកស្រឡាញ់បងប្អូននិងចង់ឃ្វាលពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ជួនកាលអ្នកប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនរវល់ពេក ឬអស់កម្លាំងពេករហូតដល់មិនអាចបំពេញភារកិច្ចនេះបានទេ។ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វី? សូមប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីការខ្វល់ខ្វាយទាំងអស់របស់អ្នក។ ពេត្រុសបានសរសេថា៖ «បើអ្នកណាបំពេញកិច្ចបម្រើ អ្នកនោះត្រូវបំពេញកិច្ចបម្រើដោយពឹងផ្អែកលើកម្លាំងដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យ»។ (១ពេ. ៤:១១) បងប្អូនរបស់អ្នកប្រហែលជាកំពុងជួបបញ្ហាដែលមិនអាចដោះស្រាយទាំងស្រុងក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះទេ។ ប៉ុន្តែ សូមចាំថា«មេគង្វាល»ពោលគឺលោកយេស៊ូគ្រិស្តអាចជួយពួកគេលើសពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ។ លោកអាចធ្វើទាំងនៅសព្វថ្ងៃនេះ ទាំងនៅពិភពលោកថ្មី។ ព្រះគ្រាន់តែសុំពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យស្រឡាញ់ហ្វូងចៀម ឃ្វាលពួកគេ និង«ធ្វើជាគំរូ»ដល់ពួកគេ។ w២៣.០៩ ទំ.៣០ វ.១៣-១៤
ថ្ងៃពុធ ទី១៦ ខែកក្កដា
ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបច្បាស់ថា ការវែកញែករបស់ពួកអ្នកប្រាជ្ញគឺសុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍។—១កូ. ៣:២០
យើងត្រូវចៀសវាងពីការធ្វើតាមការវែកញែករបស់មនុស្ស។ បើយើងមានទស្សនៈដូចមនុស្សដែលមិនឲ្យតម្លៃច្បាប់ព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចចាប់ផ្ដើមមិនអើពើនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងខ្នាតតម្រារបស់លោក។ (១កូ. ៣:១៩) «ប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះ»ច្រើនតែនាំឲ្យមនុស្សមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។ គ្រិស្តសាសនិកមួយចំនួននៅក្រុងពើកាម៉ុមនិងក្រុងធាទេរ៉ាបានទទួលឥទ្ធិពលពីមនុស្សជុំវិញពួកគេដែលគោរពបូជារូបព្រះនិងដែលប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌។ លោកយេស៊ូបានឲ្យឱវាទយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ដល់ក្រុមជំនុំទាំងពីរនោះ ដោយសារពួកគេបានបណ្ដោយឲ្យមានអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ (បប. ២:១៤, ២០) សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជុំវិញយើងអាចព្យាយាមធ្វើឲ្យយើងមានគំនិតមិនត្រឹមត្រូវ។ សមាជិកក្រុមគ្រួសារនិងអ្នកស្គាល់គ្នាប្រហែលជាព្យាយាមវែកញែកដើម្បីធ្វើឲ្យយើងគិតថាយើងជាមនុស្សតឹងរ៉ឹងពេក ហើយថាយើងគួរតែបំពានច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេប្រហែលជានិយាយថាការមានសីលធម៌ស្អាតស្អំគឺមិនសំខាន់ទេ ហើយថាគោលការណ៍សីលធម៌ក្នុងគម្ពីរគឺហួសសម័យ។ ជួនកាល យើងប្រហែលជាវែកញែកថាការណែនាំដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យយើងគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ យើងប្រហែលជាថែមទាំងចង់«ធ្វើលើសពីអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរទុក»។—១កូ. ៤:៦ w២៣.០៧ ទំ.១៦ វ.១០-១១
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៧ ខែកក្កដា
មិត្តពិតបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្រប់ពេលវេលា ហើយគាត់ប្រៀបដូចជាបងប្អូនដែលកើតមកដើម្បីជួយគ្នានៅពេលមានទុក្ខលំបាក។—សុភ. ១៧:១៧
ម៉ារៀជាម្ដាយលោកយេស៊ូត្រូវការកម្លាំង។ គាត់នឹងមានផ្ទៃពោះ តែគាត់មិនទាន់រៀបការទេ។ គាត់ក៏គ្មានបទពិសោធន៍ចិញ្ចឹមអប់រំកូនដែរ ប៉ុន្តែគាត់ត្រូវមើលថែកូនតូចដែលនឹងទៅជាមេស្ស៊ី។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារគាត់មិនដែលរួមដំណេកជាមួយនឹងបុរសណាម្នាក់ តើម៉ារៀនឹងពន្យល់អំពីរឿងនេះទៅយ៉ូសែបដែលជាគូដណ្ដឹងរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? (លូក. ១:២៦-៣៣) តើតាមរបៀបណាម៉ារៀបានទទួលកម្លាំង? គាត់បានរកជំនួយពីអ្នកឯទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានសុំកាព្រីយ៉ែលឲ្យផ្ដល់ព័ត៌មានថែមទៀតអំពីភារកិច្ចនោះ។ (លូក. ១:៣៤) មិនយូរក្រោយមក គាត់បានធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅ«ឯតំបន់ភ្នំ»ក្នុងស្រុកយូដា ដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខអេលីសាបិតដែលជាសាច់ញាតិរបស់គាត់។ អេលីសាបិតបានសរសើរម៉ារៀ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំអេលីសាបិតឲ្យប្រាប់ទំនាយដ៏គួរឲ្យលើកទឹកចិត្តអំពីទារកដែលនៅក្នុងផ្ទៃរបស់ម៉ារៀ។ (លូក. ១:៣៩-៤៥) ម៉ារៀនិយាយថាព្រះយេហូវ៉ា«បានធ្វើកិច្ចការយ៉ាងអស្ចារ្យដោយដៃរបស់លោក»។ (លូក. ១:៤៦-៥១) ព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងកម្លាំងម៉ារៀតាមរយៈកាព្រីយ៉ែល និងអេលីសាបិត។ w២៣.១០ ទំ.១៤-១៥ វ.១០-១២
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៨ ខែកក្កដា
លោកធ្វើឲ្យយើងទៅជាស្ដេចនិងជាសង្ឃរបស់ព្រះដែលជាបិតារបស់លោក។—បប. ១:៦
អ្នកកាន់តាមមួយចំនួនតូចរបស់គ្រិស្តបានត្រូវរើសតាំងដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ហើយពួកគេមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ពួក១៤៤.០០០នាក់ទាំងនេះនឹងបម្រើជាសង្ឃនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយលោកយេស៊ូ។ (បប. ១៤:១) ទីបរិសុទ្ធនៃត្រសាលជាតំណាងថាពួកគេបានត្រូវទទួលជាកូនព្រះកាលដែលពួកគេនៅតែនៅផែនដី។ ព្រះធ្វើដូច្នេះដោយប្រើឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដើម្បីរើសតាំងពួកគេ។ (រ៉ូម ៨:១៥-១៧) ទីបរិសុទ្ធបំផុតនៃត្រសាលជាតំណាងស្ថានសួគ៌ជាទីលំនៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ «វាំងនន»ដែលខណ្ឌរវាងទីបរិសុទ្ធនិងទីបរិសុទ្ធបំផុត ជាតំណាងរូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់លោកយេស៊ូដែលរារាំងលោកមិនឲ្យចូលទៅស្ថានសួគ៌ជាសម្ដេចសង្ឃដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមនៃវិហារក្នុងន័យធៀប។ ដោយលះបង់រូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់លោកជាគ្រឿងបូជាដើម្បីមនុស្សជាតិ លោកយេស៊ូបានបើកផ្លូវឲ្យគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងទាំងអស់មានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌។ ពួកគេក៏ត្រូវលះបង់រូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់ពួកគេដើម្បីទទួលរង្វាន់របស់ពួកគេនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។—ហេ. ១០:១៩, ២០; ១កូ. ១៥:៥០ w២៣.១០ ទំ.២៨ វ.១៣
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៩ ខែកក្កដា
គ្មានពេលគ្រប់គ្រាន់ឲ្យខ្ញុំរៀបរាប់អំពីគេឌាន។—ហេ. ១១:៣២
គេឌានបានរក្សាចិត្តស្ងប់ពេលពួកអេប្រាអ៊ីមបានមករិះគន់គាត់។ (អសក. ៨:១-៣) គាត់មិនបានតបឆ្លើយដោយកំហឹងទេ។ គាត់បានបង្ហាញថាគាត់មានចិត្តរាបទាបដោយស្ដាប់ការត្អូញត្អែររបស់ពួកគេ ហើយដោយនិយាយយ៉ាងសប្បុរសទៅពួកគេ។ នេះបានធ្វើឲ្យពួកគេត្រជាក់ចិត្តវិញ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលមានប្រាជ្ញាយកតម្រាប់គេឌាន ដោយស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ និងតបឆ្លើយដោយចិត្តស្លូតបូត បើទទួលការរិះគន់។ (យ៉ា. ៣:១៣) យ៉ាងនេះ ពួកគេជួយធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពេលគេឌានទទួលការសរសើរចំពោះជ័យជម្នះលើពួកម៉ាឌាន គាត់បានផ្ដោតអារម្មណ៍លើព្រះយេហូវ៉ា។ (អសក. ៨:២២, ២៣) តើបុរសដែលព្រះបានតែងតាំងអាចយកតម្រាប់គេឌានយ៉ាងដូចម្ដេច? ពួកគេអាចឲ្យការសរសើរទៅព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្វីដែលពួកគេសម្រេច។ (១កូ. ៤:៦, ៧) ជាឧទាហរណ៍ បើអ្នកចាស់ទុំណាម្នាក់ទទួលការសរសើរចំពោះសមត្ថភាពបង្រៀនរបស់គាត់ គាត់អាចនិយាយថាប្រភពនៃការបង្រៀននោះគឺមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ ឬការបង្ហាត់បង្រៀនដែលយើងទទួលពីអង្គការរបស់លោក។ ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចគិតថាតើពួកគេកំពុងបង្រៀនតាមរបៀបដែលលើកកិត្តិយសព្រះយេហូវ៉ា ឬតើពួកគេចង់ឲ្យមនុស្សកោតស្ងើចខ្លួនឯង។ w២៣.០៦ ទំ.៤ វ.៧-៨
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២០ ខែកក្កដា
គំនិតរបស់ខ្ញុំមិនដូចគំនិតរបស់អ្នកទេ។—អេ. ៥៥:៨
បើយើងមិនទាន់ទទួលបានអ្វីដែលយើងបានសុំក្នុងការអធិដ្ឋាន យើងអាចសួរខ្លួនថា ‹តើខ្ញុំកំពុងអធិដ្ឋានអំពីអ្វីត្រឹមត្រូវឬទេ?›។ យើងច្រើនតែគិតថាយើងស្គាល់អ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ យើងប្រហែលជាសុំអ្វីដែលមិនផ្ដល់ប្រយោជន៍យូរអង្វែងដល់យើងទេ។ បើយើងអធិដ្ឋានអំពីបញ្ហាណាមួយ ប្រហែលជាមានវិធីដោះស្រាយល្អជាងអ្វីដែលយើងបានសុំ។ ម្យ៉ាងទៀត សំណូមពរខ្លះរបស់យើងប្រហែលជាមិនស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (១យ៉ូន. ៥:១៤) ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីឪពុកម្ដាយដែលបានអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យកូនរបស់ពួកគាត់នៅជាប់នឹងសេចក្ដីពិត។ នេះស្ដាប់ទៅជាសំណូមពរសមត្រឹមត្រូវ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបង្ខំបុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យបម្រើលោកទេ។ លោកចង់ឲ្យយើងទាំងអស់គ្នា រួមទាំងកូនៗ សម្រេចចិត្តគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (បច. ១០:១២, ១៣; ៣០:១៩, ២០) ដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយអាចអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាបែបនេះវិញ គឺជួយឲ្យពួកគេមានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្តរបស់កូនដើម្បីជំរុញចិត្តកូនឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងទៅជាមិត្តរបស់លោក។—សុភ. ២២:៦; អេភ. ៦:៤ w២៣.១១ ទំ.២១ វ.៥; ទំ.២៣ វ.១២
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២១ ខែកក្កដា
ចូរបន្តសម្រាលទុក្ខគ្នាទៅវិញទៅមក។—១ថែ. ៥:១១, «កំ.ស.»
ហេតុអ្វីការសម្រាលទុក្ខអ្នកឯទៀតគឺជារបៀបសំខាន់មួយដើម្បីបង្ហាញពួកគេថាយើងស្រឡាញ់ពួកគេ? តាមឯកសារយោងមួយអំពីគម្ពីរ ពាក្យដែលប៉ូលបានប្រើសម្រាប់«សម្រាលទុក្ខ»មានន័យថា«ឈរក្បែរបុគ្គលណាម្នាក់ដើម្បីលើកទឹកចិត្តគាត់ពេលគាត់ជួបទុក្ខលំបាកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ»។ ដូច្នេះ ដោយផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខ យើងជួយបងប្អូនរួមជំនឿដែលពិបាកចិត្តឲ្យក្រោកឈរឡើង ហើយបន្តដើរនៅលើផ្លូវទៅឯជីវិត។ រាល់ដងដែលយើងសម្រាលទុក្ខបងប្អូន យើងបង្ហាញគាត់ថាយើងស្រឡាញ់គាត់។ (២កូ. ៧:៦, ៧, ១៣) ការមានចិត្តអាណិតមេត្តានិងការសម្រាលទុក្ខជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងខ្លាំង។ តើតាមរបៀបណា? ពេលបុគ្គលម្នាក់មានចិត្តអាណិតមេត្តាចំពោះអ្នកដែលរងទុក្ខ គាត់ចង់សម្រាលទុក្ខអ្នកនោះ ហើយធ្វើអ្វីដើម្បីជួយអ្នកនោះ។ ដូច្នេះ ដំបូងយើងមានចិត្តអាណិតមេត្តា បន្ទាប់មកយើងផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខ។ ប៉ូលបានពន្យល់ថាសេចក្ដីអាណិតមេត្តារបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះមនុស្សជំរុញចិត្តលោកឲ្យសម្រាលទុក្ខពួកគេ។ ប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីព្រះយេហូវ៉ាថាជា«បិតានៃសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងជាព្រះនៃការសម្រាលទុក្ខគ្រប់យ៉ាង»។—២កូ. ១:៣ w២៣.១១ ទំ.៩-១០ វ.៨-១០
ថ្ងៃអង្គារ ទី២២ ខែកក្កដា
ចូរយើងត្រេកអរកាលដែលមានទុក្ខវេទនា។—រ៉ូម ៥:៣
ពួកអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តទាំងអស់អាចរំពឹងថានឹងរងទុក្ខវេទនា។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់សាវ័កប៉ូល។ គាត់និយាយទៅកាន់បងប្អូននៅក្រុងថែស្សាឡូនិចថា៖ «ពេលដែលយើងនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា យើងធ្លាប់ប្រាប់ទុកជាមុនថា យើងត្រូវរងទុក្ខវេទនា . . . ហើយថា យើងបានរងទុក្ខវេទនាមែន»។ (១ថែ. ៣:៤) ម្យ៉ាងទៀត គាត់បានសរសេរទៅកាន់បងប្អូននៅក្រុងកូរិនថូសថា៖ «បងប្អូនអើយ យើងចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងអំពីសេចក្ដីវេទនាដែលយើងបានជួបប្រទះ . . . យើងគិតថាយើងប្រហែលជានឹងបាត់បង់ជីវិត»។ (២កូ. ១:៨; ១១:២៣-២៧) គ្រិស្តសាសនិកនៅសព្វថ្ងៃនេះក៏អាចរំពឹងថានឹងជួបទុក្ខវេទនាផងដែរ។ (២ធី. ៣:១២) កាលដែលអ្នកមានជំនឿលើលោកយេស៊ូនិងកាន់តាមលោក មិត្តភក្ដិនិងសាច់ញាតិប្រហែលជាប្រព្រឹត្តមកលើអ្នកយ៉ាងសាហាវឃោរឃៅ។ តើការតាំងចិត្តប្រព្រឹត្តយ៉ាងទៀងត្រង់ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ធ្វើឲ្យអ្នកមានបញ្ហានៅកន្លែងធ្វើការឬទេ? (ហេ. ១៣:១៨) តើអ្នកបានជួបការប្រឆាំងពីរដ្ឋាភិបាលដោយសារអ្នកផ្សព្វផ្សាយអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នកដល់អ្នកឯទៀតឬ? មិនថាយើងជួបទុក្ខវេទនាយ៉ាងណាក្ដី ប៉ូលបាននិយាយថាយើងគួរត្រេកអរ។ w២៣.១២ ទំ.១០-១១ វ.៩-១០
ថ្ងៃពុធ ទី២៣ ខែកក្កដា
កូនទាំងពីរបាននាំឲ្យមានរឿងធំដល់ពុកហើយ។—ដក. ៣៤:៣០
យ៉ាកុបបានស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាជាច្រើន។ កូនប្រុសពីរនាក់របស់យ៉ាកុបគឺស៊ីម្មាននិងលេវីបានធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារអាប់ឱនកិត្តិយស និងធ្វើឲ្យគេតិះដៀលនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ថែមទៅទៀត រ៉ាជែលប្រពន្ធជាទីស្រឡាញ់របស់យ៉ាកុបបានស្លាប់កាលដែលនាងកំពុងសម្រាលកូនទី២។ មួយវិញទៀត ដោយសារមានការអត់ឃ្លានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ យ៉ាកុបត្រូវរើទៅស្រុកអេហ្ស៊ីបទាំងវ័យចាស់។ (ដក. ៣៥:១៦-១៩; ៣៧:២៨; ៤៥:៩-១១, ២៨) ទោះជាយ៉ាកុបជួបបញ្ហាទាំងអស់នេះក្ដី គាត់មិនដែលបាត់បង់ជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ានិងសេចក្ដីសន្យារបស់លោកទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញយ៉ាកុបថាលោកពេញចិត្តគាត់។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនដល់យ៉ាកុប។ ម្យ៉ាងទៀត សូមគិតថាយ៉ាកុបច្បាស់ជាមានចិត្តកតញ្ញូខ្លាំងយ៉ាងណាចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ពេលគាត់បានជួបជុំយ៉ូសែបម្ដងទៀតជាកូនប្រុសដែលគាត់គិតថាបានស្លាប់បាត់ជាយូរមកហើយ។ ចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធរបស់យ៉ាកុបជាមួយព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគាត់ឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាករបស់គាត់។ (ដក. ៣០:៤៣; ៣២:៩, ១០; ៤៦:២៨-៣០) ពេលយើងរក្សាចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា យើងក៏អាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដែលមិនបានរំពឹងទុកដែរ។ w២៣.០៤ ទំ.១៥ វ.៦-៧
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៤ ខែកក្កដា
ព្រះយេហូវ៉ាជាគង្វាលរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនខ្វះអ្វីឡើយ។—ចសព. ២៣:១
ចម្រៀងសរសើរព្រះ ២៣ គឺជាបទចម្រៀងមួយដែលបង្ហាញអំពីទំនុកចិត្តទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការថែរក្សាដ៏កក់ក្ដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដាវីឌដែលជាអ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះនេះរៀបរាប់អំពីចំណងមិត្តភាពរឹងមាំរវាងគាត់និងគង្វាលរបស់គាត់ គឺព្រះយេហូវ៉ា។ ដាវីឌមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមានសុវត្ថិភាពដោយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាណែនាំគាត់ ហើយគាត់ពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើលោក។ ដាវីឌដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះគាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃពេញមួយជីវិតរបស់គាត់។ តើអ្វីធ្វើឲ្យគាត់មានទំនុកចិត្តខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបែបនេះ? ដាវីឌមានអារម្មណ៍ថាគាត់បានទទួលការយកចិត្តទុកដាក់ដ៏ល្អ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាតែងតែផ្ដល់អ្វីទាំងអស់ដែលគាត់ត្រូវការ។ ដាវីឌក៏មានចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ហើយទទួលការពេញចិត្តពីលោក។ នេះជាមូលហេតុដែលគាត់ជឿជាក់ថា មិនថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងនៅថ្ងៃខាងមុខក្ដី ព្រះយេហូវ៉ានឹងបន្តផ្ដល់អ្វីទាំងអស់ដែលគាត់ត្រូវការ។ ទំនុកចិត្តរបស់ដាវីឌទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏កក់ក្ដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺខ្លាំងក្លាជាងការព្រួយបារម្ភណាក៏ដោយដែលគាត់មាន ហើយនាំឲ្យគាត់មានសុភមង្គលនិងការស្កប់ចិត្តដ៏ខ្លាំង។—ចសព. ១៦:១១ w២៤.០១ ទំ.២៩ វ.១២-១៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៥ ខែកក្កដា
ខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃ រហូតដល់គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ។—ម៉ាថ. ២៨:២០
តាំងពីសង្គ្រាមលោកលើកទី២មក រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅប្រទេសជាច្រើនមានសេរីភាពនិងសេចក្ដីសុខសាន្តមួយកម្រិតកាលដែលពួកគេផ្សព្វផ្សាយ។ តាមពិត កិច្ចការនោះបានចម្រើនឡើង។ សព្វថ្ងៃនេះ សមាជិកគណៈអភិបាលបន្តស្វែងរកការណែនាំពីគ្រិស្ត។ ពួកគេចង់ឲ្យការណែនាំទៅបងប្អូនដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទស្សនៈនៅស្ថានសួគ៌ចំពោះរឿងផ្សេងៗ។ ក្រោយមក អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលនិងពួកអ្នកចាស់ទុំផ្ដល់ការណែនាំទៅក្រុមជំនុំនានា។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលបានត្រូវរើសតាំងនៅក្នុង«ដៃស្ដាំ»របស់គ្រិស្ត។ (បប. ២:១) ពិតមែន ពួកអ្នកចាស់ទុំទាំងនោះគឺជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះនិងចេះធ្វើខុស។ ជួនកាល ម៉ូសេនិងយ៉ូស្វេក៏ធ្វើខុសដូចពួកសាវ័កបានធ្វើដែរ។ (ជប. ២០:១២; យ៉ូស. ៩:១៤, ១៥; រ៉ូម ៣:២៣) ប៉ុន្តែ យើងអាចឃើញច្បាស់ថាលោកយេស៊ូកំពុងណែនាំខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនេះនិងពួកអ្នកចាស់ទុំដែលបានត្រូវតែងតាំង ហើយលោកនឹងបន្តធ្វើដូច្នេះ។ ហេតុនេះ យើងពិតជាអាចទុកចិត្តការណែនាំដែលលោកផ្ដល់ឲ្យតាមរយៈពួកអ្នកនាំមុខដែលបានត្រូវតែងតាំងទាំងនេះ។ w២៤.០២ ទំ.២៤ វ.១៣-១៤
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៦ ខែកក្កដា
ចូរយកតម្រាប់ព្រះ ក្នុងនាមជាកូនជាទីស្រឡាញ់របស់លោក។—អេភ. ៥:១
សព្វថ្ងៃនេះ យើងអាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តដោយនិយាយអំពីលោកតាមរបៀបដែលបង្ហាញអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ ចិត្តកតញ្ញូ និងក្ដីស្រឡាញ់។ ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយ យើងចាំថាគោលបំណងសំខាន់ចម្បងរបស់យើង គឺទាញនាំមនុស្សឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា និងជួយពួកគេឲ្យមានអារម្មណ៍ដូចយើងចំពោះបិតាជាទីស្រឡាញ់របស់យើង។ (យ៉ា. ៤:៨) យើងសប្បាយរីករាយបង្ហាញមនុស្សអំពីរបៀបដែលគម្ពីររៀបរាប់អំពីព្រះយេហូវ៉ា។ គម្ពីរបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ យុត្តិធម៌ ប្រាជ្ញា ឫទ្ធានុភាព និងគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លាឯទៀតរបស់លោក។ យើងក៏សរសើរព្រះយេហូវ៉ានិងធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្តដោយព្យាយាមយកតម្រាប់លោក។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ អ្នកឯទៀតប្រហែលជាកត់សម្គាល់ថាយើងខុសពីមនុស្សក្នុងពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះ ហើយពួកគេប្រហែលជាឆ្ងល់អំពីមូលហេតុ។ (ម៉ាថ. ៥:១៤-១៦) កាលដែលយើងនិយាយជាមួយពួកគេក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង យើងប្រហែលជាអាចពន្យល់ពួកគេថាហេតុអ្វីយើងប្រព្រឹត្តដូចនេះ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះចង់ចូលទៅជិតព្រះរបស់យើង។ ពេលយើងសរសើរព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបទាំងនេះ យើងធ្វើឲ្យចិត្តលោកអរសប្បាយ។—១ធី. ២:៣, ៤ w២៤.០២ ទំ.១០ វ.៧
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៧ ខែកក្កដា
[ចូរ]លើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀត . . . ព្រមទាំងកែតម្រង់។—ទីត. ១:៩
ដើម្បីទៅជាបុរសដែលមានភាពចាស់ទុំ ប្អូននឹងត្រូវបណ្ដុះជំនាញដែលមានប្រយោជន៍។ ជំនាញទាំងនេះនឹងជួយប្អូនឲ្យទទួលភារកិច្ចក្នុងក្រុមជំនុំ រកការងារដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនឯងឬក្រុមគ្រួសារ ហើយមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកឯទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ ចូរអាននិងសរសេរឲ្យបានស្ទាត់។ គម្ពីរចែងថាបុរសជោគជ័យដែលសប្បាយរីករាយ ចំណាយពេលរាល់ថ្ងៃដើម្បីអាននិងរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំព្រះ។ (ចសព. ១:១-៣) ដោយអានគម្ពីររាល់ថ្ងៃ គាត់នឹងស្គាល់របៀបគិតគូររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលនឹងជួយគាត់ឲ្យគិតយ៉ាងច្បាស់និងវែកញែកយ៉ាងល្អ។ (សុភ. ១:៣, ៤) បងប្អូនរបស់យើងត្រូវការជំនួយពីបុរសដែលអាចបង្រៀននិងឲ្យឱវាទពីគម្ពីរ។ បើប្អូនអាចអាននិងសរសេរយ៉ាងស្ទាត់ ប្អូននឹងអាចរៀបចំសុន្ទរកថានិងចម្លើយដែលមានប្រយោជន៍ដល់អ្នកឯទៀត ហើយពង្រឹងជំនឿពួកគេ។ ប្អូនក៏អាចកត់កំណត់ដែលមានប្រយោជន៍ដែលនឹងជួយប្អូនឲ្យពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្លួន ហើយលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀត។ w២៣.១២ ទំ.២៦-២៧ វ.៩-១១
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៨ ខែកក្កដា
ព្រះដែលគាំទ្រអ្នករាល់គ្នា គឺធំជាងមេកំណាចដែលគាំទ្រពិភពលោកនេះ។—១យ៉ូន. ៤:៤
ពេលអ្នកភ័យខ្លាច សូមរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើនៅថ្ងៃអនាគតពេលលែងមានសាថាន។ ការសម្ដែងមួយនៅកម្មវិធីមហាសន្និបាតតាមភូមិភាគឆ្នាំ២០១៤ បង្ហាញអំពីឪពុកម្នាក់ដែលកំពុងនិយាយជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់អំពីពាក្យដែលធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥អាចប្រើ បើខទាំងនោះប្រាប់ទុកជាមុនអំពីស្ថានភាពដែលមាននៅក្នុងសួនឧទ្យាន។ គាត់និយាយថា៖ «នៅពិភពលោកថ្មីនឹងសប្បាយរីករាយខ្លាំងណាស់។ ព្រោះមនុស្សនឹងស្រឡាញ់អ្នកឯទៀត ស្រឡាញ់សេចក្ដីពិត មានចិត្តរាបទាប ជាអ្នកលើកតម្កើងព្រះ ស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ ចេះដឹងគុណ ស្មោះត្រង់ មានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះក្រុមគ្រួសារ យល់ព្រមស្រុះស្រួលគ្នា តែងតែនិយាយល្អអំពីអ្នកឯទៀត ចេះទប់ចិត្ត ស្លូតបូត ស្រឡាញ់គុណធម៌ គួរឲ្យទុកចិត្ត សម្របទៅតាមចិត្តអ្នកដទៃ មានចិត្តសុភាព ស្រឡាញ់ព្រះជាជាងការសប្បាយ មានភក្ដីភាពពិតចំពោះព្រះ។ ចូរចូលទៅជិតមនុស្សទាំងនោះយ៉ាងជិតស្និទ្ធ»។ តើអ្នកនិយាយជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកឬបងប្អូនរួមជំនឿអំពីជីវិតនៅក្នុងពិភពលោកថ្មីនឹងទៅជាយ៉ាងណាឬទេ? w២៤.០១ ទំ.៦ វ.១៣-១៤
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៩ ខែកក្កដា
ខ្ញុំពេញចិត្តអ្នកណាស់។—លូក. ៣:២២
គឺគួរឲ្យលើកទឹកចិត្តដោយដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តរាស្ត្ររបស់លោកជាក្រុម! គម្ពីរចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តរាស្ត្ររបស់លោក»។ (ចសព. ១៤៩:៤) ប៉ុន្តែ ជួនកាលអ្នកខ្លះធ្លាក់ទឹកចិត្តជាខ្លាំងរហូតដល់ពួកគេឆ្ងល់ថា ‹តើព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តខ្ញុំផ្ទាល់ឬទេ?›។ អ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាមួយចំនួននៅសម័យគម្ពីរ ធ្លាប់មានពេលដែលពួកគេមានអារម្មណ៍បែបនោះ។ (១សាំ. ១:៦-១០; យ៉ូប ២៩:២, ៤; ចសព. ៥១:១១) គម្ពីរបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះអាចទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។ តើតាមរបៀបណា? យើងត្រូវបង្ហាញជំនឿទៅលើលោកយេស៊ូគ្រិស្តនិងទទួលការជ្រមុជទឹក។ (យ៉ូន. ៣:១៦) យ៉ាងនេះ យើងបង្ហាញជាសាធារណៈថាយើងបានប្រែចិត្តចំពោះការខុសឆ្គងរបស់យើង ហើយបានសន្យានឹងព្រះថាយើងនឹងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ (សកម្ម. ២:៣៨; ៣:១៩) ព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្តពេលយើងធ្វើអ្វីទាំងនេះដើម្បីបណ្ដុះចំណងមិត្តភាពជាមួយលោក។ ដរាបណាយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរស់នៅស្របតាមពាក្យសម្បថរបស់យើងក្នុងការប្រគល់ខ្លួនជូនលោក ដរាបនោះព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តយើង ហើយចាត់ទុកយើងថាជាមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់លោក។—ចសព. ២៥:១៤ w២៤.០៣ ទំ.២៦ វ.១-២
ថ្ងៃពុធ ទី៣០ ខែកក្កដា
យើងមិនអាចឈប់និយាយអំពីអ្វីដែលយើងបានឃើញនិងបានឮទេ។—សកម្ម. ៤:២០
យើងអាចយកតម្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមដោយបន្តផ្សព្វផ្សាយ ទោះជាពួកអាជ្ញាធរបង្គាប់យើងឲ្យឈប់ធ្វើដូច្នេះក្ដី។ យើងអាចជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងឲ្យបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើង។ ដូច្នេះ ចូរអធិដ្ឋានសុំចិត្តក្លាហាននិងប្រាជ្ញា ព្រមទាំងសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហា។ យើងជាច្រើននាក់កំពុងរងទុក្ខដោយសារជំងឺឬបញ្ហាផ្លូវចិត្ត មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ បញ្ហាក្នុងក្រុមគ្រួសារ ការបៀតបៀន ឬការពិបាកផ្សេងទៀត។ បញ្ហាផ្សេងៗដូចជារោគរាតត្បាតនិងសង្គ្រាមធ្វើឲ្យការពិបាកជាច្រើនទាំងនេះកាន់តែយ៉ាប់ទៅ។ សូមប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីអារម្មណ៍កប់ជ្រៅរបស់អ្នក។ សូមប្រាប់លោកអំពីស្ថានភាពរបស់អ្នក ដូចដែលអ្នកនឹងនិយាយប្រាប់មិត្តជិតស្និទ្ធរបស់អ្នក។ សូមមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ា«នឹងជួយអ្នក»។ (ចសព. ៣៧:៣, ៥) ការតស៊ូក្នុងការអធិដ្ឋាននឹងជួយយើងឲ្យ«ស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្ដីវេទនា»។ (រ៉ូម ១២:១២) ព្រះយេហូវ៉ាដឹងអំពីអ្វីដែលពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោកកំពុងឆ្លងកាត់ ដោយសារ«លោកឮពាក្យស្រែកអង្វរសុំរបស់ពួកគេ»។—ចសព. ១៤៥:១៨, ១៩ w២៣.០៥ ទំ.៥-៦ វ.១២-១៥
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៣១ ខែកក្កដា
ចូរពិចារណាជានិច្ចដើម្បីឲ្យដឹងប្រាកដអំពីអ្វីដែលលោកម្ចាស់ពេញចិត្ត។—អេភ. ៥:១០
ពេលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់ យើងត្រូវ«ខំព្យាយាមយល់អំពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា» ហើយក្រោយមកប្រព្រឹត្តស្របតាមបំណងប្រាថ្នាលោក។ (អេភ. ៥:១៧) ដោយស្វែងរកគោលការណ៍គម្ពីរដែលត្រូវនឹងស្ថានភាពរបស់យើង យើងកំពុងព្យាយាមស្វែងយល់អំពីរបៀបគិតគូររបស់ព្រះទៅលើរឿងនោះ។ យ៉ាងនេះ កាលដែលយើងធ្វើតាមគោលការណ៍របស់លោក យើងទំនងជានឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ។ «មេកំណាច»សាថានដែលជាសត្រូវរបស់យើងចង់ឲ្យយើងជាប់រវល់ជាមួយនឹងរបៀបរបបពិភពលោកនេះ រហូតដល់យើងគ្មានពេលសម្រាប់កិច្ចបម្រើព្រះ។ (១យ៉ូន. ៥:១៩) គឺងាយស្រួលឲ្យគ្រិស្តសាសនិកណាម្នាក់ចាប់ផ្ដើមផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើវត្ថុទ្រព្យ ការអប់រំ ឬការងារ ជាជាងទៅលើរបៀបផ្សេងៗដែលគាត់អាចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ បើគាត់ធ្វើដូច្នេះ គាត់នឹងបង្ហាញថាគាត់កំពុងចាប់ផ្ដើមមានរបៀបគិតគូរដូចមនុស្សក្នុងពិភពលោក។ អ្វីទាំងនេះប្រហែលជាមិនខុសទេ ប៉ុន្តែវាមិនគួរជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើងឡើយ។ w២៤.០៣ ទំ.២៤ វ.១៦-១៧