ខែសីហា
ថ្ងៃសុក្រ ទី១ ខែសីហា
មនុស្សសុចរិតជួបទុក្ខលំបាកជាច្រើន តែព្រះយេហូវ៉ាជួយសង្គ្រោះគាត់ឲ្យរួចផុតពីទុក្ខទាំងអស់។—ចសព. ៣៤:១៩
សូមកត់សម្គាល់ចំណុចសំខាន់ពីរយ៉ាងពីចម្រៀងសរសើរព្រះខាងលើនេះគឺ៖ (១) មនុស្សសុចរិតជួបបញ្ហា។ (២) ព្រះយេហូវ៉ាជួយសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចផុតពីទុក្ខលំបាករបស់យើង។ តើលោកជួយសង្គ្រោះយើងតាមរបៀបណា? របៀបមួយគឺលោកជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈសមហេតុសមផលចំពោះជីវិតក្នុងពិភពលោកនេះ។ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថាយើងនឹងមានអំណរក្នុងការបម្រើលោកក្ដី លោកមិនធានាថាជីវិតយើងនឹងគ្មានទុក្ខលំបាកសោះនៅឥឡូវនេះទេ។ (អេ. ៦៦:១៤) លោកលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើថ្ងៃអនាគតជាគ្រាដែលយើងនឹងមានជីវិតដែលលោកចង់ឲ្យយើងមានជារៀងរហូត។ (២កូ. ៤:១៦-១៨) ទម្រាំដល់ពេលនោះ លោកជួយយើងឲ្យបន្តបម្រើលោកពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ (បទំ. ៣:២២-២៤) តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាទាំងនៅសម័យគម្ពីរ ទាំងនៅសម័យយើង? យើងប្រហែលជាជួបបញ្ហាដែលមិនបានរំពឹងទុក្ខ។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងពឹងផ្អែកព្រះយេហូវ៉ា លោកនឹងជួយយើងជានិច្ច។—ចសព. ៥៥:២២ w២៣.០៤ ទំ.១៤-១៥ វ.៣-៤
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២ ខែសីហា
ចូរ . . . ចុះចូលនឹងពួកអាជ្ញាធរ។—រ៉ូម ១៣:១
យើងអាចរៀនពីគំរូរបស់យ៉ូសែបនិងម៉ារៀដែលរង់ចាំធ្វើតាមបង្គាប់ពួកអាជ្ញាធរ ទោះជាពេលមិនស្រួលឲ្យធ្វើដូច្នេះក្ដី។ (លូក. ២:១-៦) ពេលម៉ារៀមានផ្ទៃពោះប្រហែល៩ខែ ការស្ដាប់បង្គាប់របស់ម៉ារៀនិងយ៉ូសែបបានត្រូវសាកល្បង។ អធិរាជអូគូសបានចេញច្បាប់ដែលឲ្យមនុស្សទាំងអស់នៅចក្រភពរ៉ូមទៅចុះបញ្ជីឈ្មោះនៅស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេ។ យ៉ូសែបនិងម៉ារៀត្រូវធ្វើដំណើរទៅក្រុងបេថ្លេហិម ដែលអាចមានចម្ងាយរហូតដល់១៥០គីឡូម៉ែត្រ ហើយតម្រូវឲ្យឆ្លងកាត់តំបន់ទីទួល។ ការធ្វើដំណើរនោះមិនស្រួលទេ ជាពិសេសសម្រាប់ម៉ារៀ។ គូប្ដីប្រពន្ធនោះប្រហែលជាបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពរបស់នាងនិងទារកនៅក្នុងផ្ទៃរបស់នាង។ ចុះបើនាងស្រាប់តែឈឺពោះកាលដែលកំពុងធ្វើដំណើរ? នាងកំពុងពរពោះអនាគតមេស្ស៊ីក្នុងផ្ទៃរបស់នាង។ តើអ្វីទាំងនោះជាលេសឲ្យពួកគាត់មិនស្ដាប់បង្គាប់រដ្ឋាភិបាលឬទេ? ទោះជាយ៉ូសែបនិងម៉ារៀអាចមានការព្រួយបារម្ភផ្សេងៗក្ដី ពួកគាត់បានធ្វើតាមច្បាប់នោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរពួកគាត់ចំពោះការស្ដាប់បង្គាប់។ ម៉ារៀបានទៅដល់ក្រុងបេថ្លេហិមដោយសុវត្ថិភាព បានសម្រាលទារកដែលមានសុខភាពល្អ ហើយថែមទាំងបានជួយសម្រេចទំនាយមួយក្នុងគម្ពីរទៀតផង។—មីកា ៥:២ w២៣.១០ ទំ.៨ វ.៩; ទំ.៩ វ.១១-១២
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៣ ខែសីហា
[ចូរ]លើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។—ហេ. ១០:២៥
ចុះយ៉ាងណាបើគ្រាន់តែគិតអំពីការឆ្លើយនៅឯកិច្ចប្រជុំធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ភ័យហើយ? អ្នកប្រហែលជាឃើញថាគឺមានប្រយោជន៍ បើអ្នករៀបចំឲ្យបានល្អ។ (សុភ. ២១:៥) កាលដែលអ្នកស្គាល់ព័ត៌មានក្នុងអត្ថបទណាមួយកាន់តែច្រើន អ្នកនឹងកាន់តែមានអារម្មណ៍ស្រួលស្ម័គ្រចិត្តឆ្លើយ។ ម្យ៉ាងទៀត សូមឆ្លើយខ្លី។ (សុភ. ១៥:២៣; ១៧:២៧) ចម្លើយខ្លីនឹងជួយអ្នកមិនសូវភ័យ។ ដោយឆ្លើយខ្លីចេញពីចិត្ត អ្នកនឹងបង្ហាញថាអ្នកបានរៀបចំល្អ ហើយថាអ្នកបានយល់ច្បាស់អំពីព័ត៌មាននោះ។ ចុះបើអ្នកបានសាកល្បងធ្វើតាមយោបល់ខ្លះទាំងនេះរួចហើយ តែអ្នកនៅតែមានអារម្មណ៍ភ័យនឹងឆ្លើយលើសពីមួយដងឬពីរដង? សូមជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យតម្លៃចំពោះការខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពរបស់អ្នក។ (លូក. ២១:១-៤) ការខំអស់ពីសមត្ថភាពមិនមែនមានន័យថាការបង្ខំខ្លួនរហូតដល់ទ្រាំលែងបាននោះទេ។ (ភី. ៤:៥) សូមសម្រេចចិត្តអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបាន កំណត់គោលដៅធ្វើនោះ និងអធិដ្ឋានឲ្យមានចិត្តស្ងប់។ ជាដំបូង អ្នកអាចមានគោលដៅឆ្លើយមួយដងយ៉ាងខ្លី។ w២៣.០៤ ទំ.២១ វ.៦-៨
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៤ ខែសីហា
[ចូរ]ពាក់ . . . អាវការពារដើមទ្រូង ថែមទាំងពាក់ . . . មួកការពារក្បាល។—១ថែ. ៥:៨
សាវ័កប៉ូលប្រដូចយើងទៅនឹងទាហានដែលដឹងខ្លួនជានិច្ច និងស្លៀកពាក់រួចជាស្រេចសម្រាប់ការប្រយុទ្ធ។ ទាហានត្រូវត្រៀមខ្លួនប្រយុទ្ធគ្រប់ពេលដែលមានសង្គ្រាម។ គឺស្រដៀងគ្នាដែរចំពោះយើង។ យើងត្រៀមខ្លួនជានិច្ចចំពោះថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយពាក់ជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាអាវការពារដើមទ្រូង ព្រមទាំងសេចក្ដីសង្ឃឹមជាមួកការពារក្បាល។ អាវការពារដើមទ្រូងបានការពារបេះដូងរបស់ទាហាន។ ជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ការពារចិត្តរបស់យើង។ គុណសម្បត្តិទាំងនេះនឹងជួយយើងឲ្យបន្តបម្រើព្រះ និងកាន់តាមលោកយេស៊ូ។ ជំនឿពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យរង្វាន់ដល់យើងចំពោះការស្វែងរកលោកអស់ពីចិត្ត។ (ហេ. ១១:៦) នេះនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោកយេស៊ូដែលជាអ្នកដឹកនាំរបស់យើង ទោះជាយើងត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងការពិបាកក្ដី។ យើងអាចពង្រឹងជំនឿដើម្បីប្រឈមមុខនឹងការពិបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិត ដោយរៀនពីគំរូរបស់បុគ្គលនៅសម័យយើងដែលបានរក្សាចិត្តស្មោះឥតងាករេ ទោះជាមានការបៀតបៀនឬមានបញ្ហាលុយកាក់ក្ដី។ ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចជៀសវាងពីអន្ទាក់នៃការឈ្លក់វង្វេងនឹងទ្រព្យសម្បត្តិ ដោយយកតម្រាប់ពួកអ្នកដែលធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ពួកគេសាមញ្ញជាងដើម្បីចាត់ទុកកិច្ចការរាជាណាចក្រថាសំខាន់បំផុត។ w២៣.០៦ ទំ.១០ វ.៨-៩
ថ្ងៃអង្គារ ទី៥ ខែសីហា
អ្នកណាដែលមើលតែពពក អ្នកនោះក៏មិនច្រូតប្រមូលផលដែរ។—អទ. ១១:៤
ការចេះទប់ចិត្តគឺជាសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍និងការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន។ យើងត្រូវចេះទប់ចិត្តដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់យើង ជាពិសេសបើគោលដៅនោះគឺពិបាកសម្រេច ឬបើយើងមិនមានចិត្តចង់ធ្វើនោះ។ សូមចាំថាការចេះទប់ចិត្តជាលក្ខណៈមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ ដូច្នេះសូមសុំឫទ្ធានុភាពពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីជួយអ្នកបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិដ៏សំខាន់នេះ។ (លូក. ១១:១៣; កាឡ. ៥:២២, ២៣) ចូរកុំរង់ចាំឲ្យមានស្ថានភាពល្អឥតខ្ចោះឡើយ។ ក្នុងពិភពលោកនេះ យើងទំនងជានឹងគ្មានស្ថានភាពល្អឥតខ្ចោះទេ។ បើយើងរង់ចាំទាល់តែមានស្ថានភាពបែបនោះ យើងប្រហែលជានឹងមិនសម្រេចគោលដៅរបស់យើងទេ។ យើងប្រហែលជាមិនសូវមានចិត្តចង់សម្រេចគោលដៅណាមួយទេ ដោយសារនោះមើលទៅពិបាកសម្រេចណាស់។ បើនេះជាបញ្ហារបស់អ្នក តើអ្នកអាចបែងចែកគោលដៅនោះឲ្យទៅជាគោលដៅតូចៗឬទេ? បើគោលដៅរបស់អ្នកគឺបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិណាមួយ ប្រហែលជាដំបូងអ្នកអាចខំប្រឹងបង្ហាញគុណសម្បត្តិនោះតាមរយៈការប្រព្រឹត្តតូចតាច។ បើគោលដៅរបស់អ្នកគឺអានគម្ពីរទាំងមូល តើអ្នកអាចចាប់ផ្ដើមដោយកំណត់ពេលខ្លីៗដើម្បីអានគម្ពីរឬទេ? w២៣.០៥ ទំ.២៩ វ.១១-១៣
ថ្ងៃពុធ ទី៦ ខែសីហា
ផ្លូវរបស់មនុស្សសុចរិតប្រៀបដូចជាពន្លឺនៅពេលព្រឹក ដែលភ្លឺបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់ភ្លឺខ្លាំងដូចពេលថ្ងៃត្រង់។—សុភ. ៤:១៨
ក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើអង្គការរបស់លោកឲ្យបន្តផ្ដល់ការណែនាំពីបណ្ដាំរបស់លោកដើម្បីជួយយើងទាំងអស់គ្នាឲ្យបន្តធ្វើដំណើរតាម«ផ្លូវបរិសុទ្ធ»។ (អេ. ៣៥:៨; ៤៨:១៧; ៦០:១៧) យើងប្រហែលជានិយាយថាពេលបុគ្គលណាម្នាក់យល់ព្រមសិក្សាគម្ពីរ គាត់មានឱកាសបោះជំហានលើ«ផ្លូវបរិសុទ្ធ»។ អ្នកខ្លះធ្វើដំណើរបានតែចម្ងាយខ្លី រួចក៏ចេញពីផ្លូវនោះទៅ។ ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះទៀត តាំងចិត្តបន្តធ្វើដំណើរនៅលើផ្លូវនោះរហូតដល់ទីដៅរបស់ពួកគេ។ តើផ្លូវនោះនាំទៅដល់ណា? ចំពោះពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ «ផ្លូវបរិសុទ្ធ»នាំទៅដល់«សួនឧទ្យានរបស់ព្រះ»នៅស្ថានសួគ៌។ (បប. ២:៧) ចំពោះពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅផែនដី ផ្លូវធំនោះគឺនាំទៅដល់ជីវិតល្អឥតខ្ចោះនៅដំណាច់គ្រា១.០០០ឆ្នាំ។ បើអ្នកកំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវធំនោះនៅសព្វថ្ងៃនេះ សូមកុំងាកក្រោយឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត សូមបន្តនៅលើផ្លូវនោះរហូតដល់អ្នកបានបង្ហើយដំណើររបស់អ្នកទៅដល់ពិភពលោកថ្មី។ w២៣.០៥ ទំ.១៧ វ.១៥-១៦; ទំ.១៩ វ.១៧-១៨
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៧ ខែសីហា
យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ពីព្រោះព្រះបានស្រឡាញ់យើងជាមុន។—១យ៉ូន. ៤:១៩
ពេលអ្នកគិតអំពីអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើសម្រាប់អ្នក អ្នកនឹងដឹងគុណលោក ហើយចង់ប្រគល់ខ្លួនជូនលោក។ (ចសព. ១១៦:១២-១៤) គម្ពីរហៅព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងត្រឹមត្រូវថាជាអ្នកឲ្យ«គ្រប់ទាំងរបស់ល្អនិងអំណោយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ»។ (យ៉ា. ១:១៧) អំណោយដ៏ធំជាងគេបំផុតគឺគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូដែលជាបុត្រលោក។ សូមគិតអំពីភាពដ៏អស្ចារ្យនៃអំណោយនោះ! ថ្លៃលោះបានបើកឱកាសឲ្យអ្នកមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ម្យ៉ាងទៀត លោកបានឲ្យអ្នកនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូត។ (១យ៉ូន. ៤:៩, ១០) ការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាគឺជារបៀបមួយដើម្បីបង្ហាញថាអ្នកមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះការប្រព្រឹត្តដែលបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងបំផុត ព្រមទាំងចំពោះពរទាំងអស់ទៀតដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យអ្នក។—បច. ១៦:១៧; ២កូ. ៥:១៥ w២៤.០៣ ទំ.៥ វ.៨
ថ្ងៃសុក្រ ទី៨ ខែសីហា
មនុស្សដែលដើរក្នុងផ្លូវទៀងត្រង់គោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា។—សុភ. ១៤:២
ពេលយើងឃើញសីលធម៌ធូរលុងរបស់មនុស្សនៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងមានអារម្មណ៍ដូចឡុត។ គាត់ដឹងថាបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ស្អប់ការអាក្រក់ ដូច្នេះគាត់«បានកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងដោយសារពួកអ្នកបំពានលើច្បាប់ ដែលបណ្ដែតបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមការប្រព្រឹត្តដោយឥតកោតក្រែង»។ (២ពេ. ២:៧, ៨) ការកោតខ្លាចព្រះ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោក បានជំរុញចិត្តឡុតឲ្យបដិសេធខ្នាតតម្រាសីលធម៌ថោកទាបរបស់មនុស្សនៅជុំវិញគាត់។ នៅជុំវិញយើង ក៏មានមនុស្សដែលមិនសូវឲ្យតម្លៃឬមិនឲ្យតម្លៃទាល់តែសោះចំពោះខ្នាតតម្រាសីលធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី យើងអាចរក្សាសីលធម៌ស្អាតស្អំ បើយើងរក្សាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះ និងបណ្ដុះឲ្យមានការកោតខ្លាចចំពោះលោក។ ព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះតាមរយៈការលើកទឹកចិត្តដែលមាននៅក្នុងសៀវភៅសុភាសិត។ គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ ទាំងបុរស ទាំងស្ត្រី ទាំងក្មេង ទាំងចាស់ ពិតជាអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការពិចារណាយោបល់ដ៏ឈ្លាសវៃពីសៀវភៅនេះ។ ពេលយើងកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា យើងប្រុងប្រយ័ត្នមិនធ្វើជាមិត្តភក្ដិជាមួយនឹងពួកអ្នកដែលធ្វើអ្វីដ៏អាក្រក់។ w២៣.០៦ ទំ.២០ វ.១-២; ទំ.២១ វ.៥
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៩ ខែសីហា
បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ រួចលីបង្គោលទារុណកម្មរបស់ខ្លួនរៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយមកតាមខ្ញុំជាដរាបចុះ។—លូក. ៩:២៣
អ្នកប្រហែលជាបានជួបការប្រឆាំងពីក្រុមគ្រួសារ ឬប្រហែលជាបានលះបង់ការស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្តិដើម្បីចាត់ទុករាជាណាចក្រព្រះថាសំខាន់បំផុត។ (ម៉ាថ. ៦:៣៣) បើដូច្នេះ អ្នកអាចជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់កិច្ចការដ៏ស្មោះត្រង់របស់អ្នក។ (ហេ. ៦:១០) អ្នកទំនងជាបានពិសោធថាប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូជាការពិត ដែលថា៖ «អ្នកណាដែលចាកចេញពីផ្ទះ ឬបងប្អូនប្រុសស្រី ឬម្ដាយ ឬឪពុក ឬកូន ឬស្រែចម្ការ ដើម្បីខ្ញុំនិងដើម្បីដំណឹងល្អ អ្នកនោះនឹងបានទទួល១ជា១០០ក្នុងគ្រាឥឡូវនេះគឺ ផ្ទះ បងប្អូនប្រុសស្រី ម្ដាយ កូន និងស្រែចម្ការ ព្រមទាំងការបៀតបៀនផងដែរ ហើយក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកដែលនឹងមកដល់ នឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។ (ម៉ាក. ១០:២៩, ៣០) ពរដែលអ្នកបានទទួលគឺច្រើនជាងការលះបង់ណាក៏ដោយដែលអ្នកបានធ្វើ។—ចសព. ៣៧:៤ w២៤.០៣ ទំ.៩ វ.៥
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១០ ខែសីហា
មិត្តពិតបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្រប់ពេលវេលា ហើយគាត់ប្រៀបដូចជាបងប្អូនដែលកើតមក ដើម្បីជួយគ្នានៅពេលមានទុក្ខលំបាក។—សុភ. ១៧:១៧
ពេលគ្រិស្តសាសនិកនៅតំបន់យូឌាមានការអត់ឃ្លានយ៉ាងខ្លាំង បងប្អូនពីក្រុមជំនុំនាក្រុងអាន់ទីយ៉ូក‹បានសម្រេចថា ពួកគេនឹងផ្ញើជំនួយទៅបងប្អូនដែលរស់នៅតំបន់យូឌា តាមលទ្ធភាពរបស់ពួកគេម្នាក់ៗ›។ (សកម្ម. ១១:២៧-៣០) ទោះជាបងប្អូនដែលរងការអត់ឃ្លាននោះបានរស់នៅឆ្ងាយពីគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូកក្ដី គ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះបានតាំងចិត្តជួយពួកគេ។ (១យ៉ូន. ៣:១៧, ១៨) យើងក៏អាចបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តានៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ ពេលយើងដឹងថាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍គ្នីគ្នាបានរងគ្រោះដោយមហន្តរាយ។ យើងស្នើសុំផ្ដល់ជំនួយភ្លាមៗ ប្រហែលជាដោយសួរពួកអ្នកចាស់ទុំថាតើយើងអាចជួយក្នុងគម្រោងណាមួយបានទេ ហើយដោយដាក់វិភាគទានដើម្បីគាំទ្រកិច្ចការទូទាំងពិភពលោក ឬដោយអធិដ្ឋានអំពីពួកអ្នកដែលបានរងគ្រោះពីមហន្តរាយនោះ។ បងប្អូនរបស់យើងក៏ប្រហែលជាត្រូវការជំនួយដើម្បីផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការបឋមៗរបស់ពួកគេ។ ពេលលោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាស្ដេចរបស់យើងមកដើម្បីអនុវត្តការវិនិច្ឆ័យ យើងចង់ឲ្យលោកឃើញថាយើងកំពុងបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តា ហើយអញ្ជើញយើងឲ្យមក«ទទួលរាជាណាចក្រ»។—ម៉ាថ. ២៥:៣៤-៤០ w២៣.០៧ ទំ.៤ វ.៩-១០; ទំ.៦ វ.១២
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១១ ខែសីហា
ចូរឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឃើញថាអ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សសមហេតុសមផល។—ភី. ៤:៥
លោកយេស៊ូមានភាពសមហេតុសមផលដូចព្រះយេហូវ៉ា។ លោកបានត្រូវចាត់ឲ្យមកផែនដីដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដល់«ចៀមដែលវង្វេងផ្លូវក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែល»។ ប៉ុន្តែ លោកបានបង្ហាញភាពសមហេតុសមផលក្នុងការបំពេញភារកិច្ចនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលមួយ ស្ត្រីម្នាក់ដែលមិនមែនជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានអង្វរលោកឲ្យជួយកូនស្រីរបស់គាត់ ដែល«មានវិញ្ញាណកំណាចចូល ធ្វើទុក្ខខ្លាំងណាស់»។ ដោយចិត្តអាណិតមេត្តា លោកយេស៊ូបានធ្វើតាមអ្វីដែលស្ត្រីនោះបានសុំ ហើយធ្វើឲ្យកូនស្រីរបស់គាត់ជាសះស្បើយ។ (ម៉ាថ. ១៥:២១-២៨) សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយទៀត។ ក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោកយេស៊ូ លោកបានប្រកាសថា៖ «អ្នកណាដែលមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំ . . . ខ្ញុំក៏នឹងមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះ»ដែរ។ (ម៉ាថ. ១០:៣៣) ប៉ុន្តែ តើលោកមិនទទួលស្គាល់ពេត្រុសដែលបានបដិសេធលោកអស់បីដងឬទេ? មិនមែនទេ! លោកយេស៊ូដឹងថាពេត្រុសស្ដាយក្រោយជាខ្លាំងចំពោះអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ ហើយថាគាត់ជាបុរសដ៏ស្មោះត្រង់។ ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកបានលេចមកជួបពេត្រុស ហើយទំនងជាបានពង្រឹងកម្លាំងចិត្តគាត់ថាលោកបានអភ័យទោសឲ្យគាត់ ហើយថាលោកនៅតែស្រឡាញ់គាត់។ (លូក. ២៤:៣៣, ៣៤) ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូគ្រិស្តគឺសមហេតុសមផល។ ចុះយ៉ាងណាយើងវិញ? ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងធ្វើជាមនុស្សសមហេតុសមផល។ w២៣.០៧ ទំ.២១-២២ វ.៦-៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី១២ ខែសីហា
សេចក្ដីស្លាប់នឹងលែងមានទៀត។—បប. ២១:៤
យើងអាចប្រាកដថាផែនដីនឹងទៅជាសួនឧទ្យាន។ តើយើងអាចប្រាប់អ្វីដល់អ្នកឯទៀតដើម្បីពង្រឹងទំនុកចិត្តពួកគេថានេះនឹងកើតឡើងពិតមែន? យើងអាចប្រាប់ពួកគេថា៖ ទី១ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាដោយផ្ទាល់។ សៀវភៅការបើកបង្ហាញចែងថា៖ «លោកដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ថ្មី›»។ លោកមានប្រាជ្ញា ឫទ្ធានុភាព និងបំណងប្រាថ្នាដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្ដីសន្យារបស់លោកក្លាយជាការពិត។ ទី២ សេចក្ដីសន្យារបស់លោកនឹងសម្រេចជាក់ជាមិនខាន រហូតដល់តាមទស្សនៈរបស់លោកគឺហាក់ដូចជាបានកើតឡើងរួចហើយ។ ហេតុនេះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពាក្យទាំងនេះគួរឲ្យទុកចិត្ត ហើយក៏ពិតត្រង់ . . . ការទាំងនោះបានសម្រេចហើយ!»។ ទី៣ ពេលព្រះយេហូវ៉ាចាប់ផ្ដើមធ្វើអ្វីណាមួយ លោកនឹងធ្វើនោះឲ្យបានសម្រេចដូចដែលបានបញ្ជាក់ដោយពាក្យថា៖ «ខ្ញុំជាអាលផានិងជាអូមេហ្គា»។ (បប. ២១:៦) ព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្ហាញថា សាថានគឺជាអ្នកកុហកនិងជាអ្នកបរាជ័យ។ ដូច្នេះពេលអ្នកណាម្នាក់និយាយថា៖ «ស្ដាប់ទៅនេះគឺល្អពេក» អ្នកអាចអាននិងពន្យល់ការបើកបង្ហាញ ២១:៥, ៦ដល់ពួកគេ។ សូមបង្ហាញអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធានាសេចក្ដីសន្យារបស់លោក ដោយហាក់ដូចជាលោកចុះហត្ថលេខាដោយផ្ទាល់។—អេ. ៦៥:១៦ w២៣.១១ ទំ.៧ វ.១៨-១៩
ថ្ងៃពុធ ទី១៣ ខែសីហា
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយទៅជាជាតិសាសន៍មួយដ៏ធំខ្លាំងក្លា។—ដក. ១២:២
ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យានោះចំពោះអាប្រាហាំ ពេលគាត់មានអាយុ៧៥ឆ្នាំ ហើយគ្មានកូន។ តើអាប្រាហាំបានឃើញសេចក្ដីសន្យានោះក្លាយជាការពិតឬទេ? មិនទាំងស្រុងទេ។ ក្រោយពីបានឆ្លងទន្លេអឺប្រាតនិងរង់ចាំអស់២៥ឆ្នាំ អាប្រាហាំបានឃើញអ៊ីសាកកូនប្រុសរបស់គាត់កើតមកជាអព្ភូតហេតុ ហើយក្រោយ៦០ឆ្នាំទៀត គាត់បានឃើញចៅប្រុសរបស់គាត់អេសាវនិងយ៉ាកុបបានកើតមក។ (ហេ. ៦:១៥) ប៉ុន្តែ អាប្រាហាំមិនដែលឃើញកូនចៅរបស់គាត់ទៅជាប្រជាជាតិមួយដ៏ធំខ្លាំងក្លា ហើយទទួលស្រុកដែលព្រះបានសន្យាជាមត៌កទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី បុរសដ៏ស្មោះត្រង់នេះមានចំណងមិត្តភាពដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកបង្កើតរបស់គាត់។ (យ៉ា. ២:២៣) ពេលអាប្រាហាំបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ គាត់នឹងរំភើបចិត្តជាខ្លាំងដោយដឹងថាជំនឿនិងចិត្តអត់ធ្មត់របស់គាត់នាំឲ្យប្រជាជាតិទាំងអស់ទទួលពរ។ (ដក. ២២:១៨) តើមានមេរៀនអ្វី? យើងប្រហែលជាមិនឃើញសេចក្ដីសន្យាទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាក្លាយជាការពិតភ្លាមៗទេ។ ប៉ុន្តែ បើយើងមានចិត្តអត់ធ្មត់ដូចអាប្រាហាំ យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យរង្វាន់ដល់យើងនៅឥឡូវនេះ និងច្រើនថែមទៀតនៅក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលលោកបានសន្យា។—ម៉ាក. ១០:២៩, ៣០ w២៣.០៨ ទំ.២៤ វ.១៤
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៤ ខែសីហា
នៅគ្រាដែលអូសៀសបម្រើព្រះយេហូវ៉ា លោកបានឲ្យគាត់ចម្រុងចម្រើន។—២ប្រ. ២៦:៥
កាលនៅក្មេង ស្ដេចអូសៀសមានចិត្តរាបទាប។ គាត់បានរៀនឲ្យ«កោតខ្លាចព្រះពិត»។ គាត់បានរស់នៅរហូតដល់គាត់មានអាយុ៦៨ឆ្នាំ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរគាត់ស្ទើរតែពេញមួយជីវិតគាត់។ (២ប្រ. ២៦:១-៤) អូសៀសបានច្បាំងឈ្នះសត្រូវជាច្រើន ហើយបានពង្រឹងក្រុងយេរូសាឡិម។ (២ប្រ. ២៦:៦-១៥) អូសៀសប្រាកដជាសប្បាយនឹងអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះបានជួយគាត់ឲ្យសម្រេច។ (អទ. ៣:១២, ១៣) ស្ដេចអូសៀសមានទម្លាប់បញ្ជាគេឆ្វេងស្ដាំ។ តើនោះធ្វើឲ្យគាត់គិតថាគាត់អាចធ្វើអ្វីណាក៏ដោយតាមចិត្តគាត់ឬ? នៅថ្ងៃមួយ អូសៀសបានសម្រេចចិត្តចូលវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយធ្វើលើសពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួនដោយព្យាយាមដុតគ្រឿងក្រអូបនៅលើទីបូជា។ នេះជាអ្វីដែលស្ដេចមិនបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើ។ (២ប្រ. ២៦:១៦-១៨) សម្ដេចសង្ឃអាសារៀបានព្យាយាមកែតម្រង់គាត់ ប៉ុន្តែអូសៀសខឹងជាខ្លាំង។ គួរឲ្យស្ដាយ អូសៀសមិនបានរក្សាចិត្តស្មោះត្រង់ទេ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ទោសគាត់ដោយធ្វើឲ្យគាត់កើតជំងឺឃ្លង់។ (២ប្រ. ២៦:១៩-២១) ជីវិតរបស់គាត់នឹងខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់បើគាត់បានរក្សាចិត្តរាបទាប! w២៣.០៩ ទំ.១០ វ.៩-១០
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៥ ខែសីហា
[គាត់]នៅដោយឡែកពីជនជាតិដទៃ . . . ដោយសារគាត់ខ្លាចពួកអ្នកដែលគាំទ្រការកាត់ចុងស្បែក។—កាឡ. ២:១២
ទោះជាក្រោយពីសាវ័កពេត្រុសទៅជាគ្រិស្តសាសនិកដែលព្រះបានរើសតាំងក្ដី គាត់ត្រូវតយុទ្ធនឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់គាត់។ នៅឆ្នាំ៣៦ គ.ស. ព្រះបានចាត់ពេត្រុសឲ្យទៅជួបកូនេលាសជាជនជាតិដទៃដែលមិនកាត់ចុងស្បែក។ នៅពេលនោះព្រះបានរើសតាំងកូនេលាសដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ហើយនេះបង្ហាញច្បាស់ថា«ព្រះមិនរើសមុខទេ» និងថាជនជាតិដទៃអាចចូលក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក។ (សកម្ម. ១០:៣៤, ៤៤, ៤៥) ក្រោយមក ពេត្រុសមានអារម្មណ៍ស្រួលបរិភោគអាហារជាមួយជនជាតិដទៃ ជាអ្វីដែលគាត់មិនដែលធ្វើពីមុន។ ប៉ុន្តែ គ្រិស្តសាសនិកជនជាតិយូដាខ្លះមានអារម្មណ៍ថាជនជាតិយូដានិងជនជាតិដទៃមិនគួរបរិភោគជាមួយគ្នាទេ។ ពេលអ្នកខ្លះដែលមានទស្សនៈបែបនេះមកក្រុងអាន់ទីយ៉ូក ពេត្រុសបានឈប់បរិភោគជាមួយបងប្អូនជនជាតិដទៃ ទំនងជាដោយសារគាត់ខ្លាចថាគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិយូដាទើសចិត្ត។ សាវ័កប៉ូលបានឃើញការលាក់ពុតនេះ ហើយបានស្ដីបន្ទោសពេត្រុសនៅមុខអ្នកឯទៀត។ (កាឡ. ២:១៣, ១៤) ទោះជាពេត្រុសបានធ្វើខុសនេះក្ដី គាត់បានតស៊ូ។ w២៣.០៩ ទំ.២២ វ.៨
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៦ ខែសីហា
លោកនឹងជួយអ្នកមិនឲ្យរង្គោះរង្គើឡើយ។—១ពេ. ៥:១០
ការពិនិត្យពិចារណាខ្លួនដោយស្មោះប្រហែលជានឹងបង្ហាញថាអ្នកមានចំណុចខ្សោយណាខ្លះ ប៉ុន្តែសូមកុំធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ដោយសារលោកម្ចាស់មាន«សេចក្ដីសប្បុរស» លោកនឹងជួយអ្នកឲ្យរីកចម្រើន។ (១ពេ. ២:៣) សាវ័កពេត្រុសពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថា៖ «ព្រះ . . . នឹងបង្គ្រប់ការហ្វឹកហ្វឺនរបស់អ្នករាល់គ្នា។ លោកនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមាំមួន»។ ដំបូង ពេត្រុសធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនសមនៅជាមួយលោកយេស៊ូទេ។ (លូក. ៥:៨) ប៉ុន្តែ ដោយមានការគាំទ្រដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះយេហូវ៉ានិងពីលោកយេស៊ូ ពេត្រុសបានបន្ដតស៊ូធ្វើជាអ្នកកាន់តាមរបស់គ្រិស្ត។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យពេត្រុស«ចូលក្នុងរាជាណាចក្រដែលស្ថិតស្ថេរជាដរាបរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត ដែលជាអ្នកសង្គ្រោះនិងជាម្ចាស់របស់យើង»។ (២ពេ. ១:១១) នេះពិតជារង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យមែន! បើអ្នកតស៊ូដូចពេត្រុស ហើយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាត់បង្រៀនអ្នក អ្នកក៏នឹងទទួលរង្វាន់ដែលជាជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ផងដែរ។ យ៉ាងនេះ «ជំនឿរបស់អ្នកនឹងនាំឲ្យអ្នកទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ»។—១ពេ. ១:៩ w២៣.០៩ ទំ.៣១ វ.១៦-១៧
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៧ ខែសីហា
ចូរគោរពប្រណិប័តន៍លោកដែលបានបង្កើតមេឃ [និង]ផែនដី។—បប. ១៤:៧
ត្រសាលនៅសម័យបុរាណមានទីធ្លាមួយដែលធំទូលាយ ហើយមានរបងព័ទ្ធជុំវិញជាកន្លែងដែលពួកសង្ឃបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេ។ ទីបូជាធ្វើពីស្ពាន់សម្រាប់គ្រឿងបូជាដុតបានត្រូវដាក់នៅទីធ្លានោះ ព្រមជាមួយនឹងអាងទឹកធ្វើពីស្ពាន់ដែលពួកសង្ឃប្រើដើម្បីសម្អាតខ្លួនមុនពួកគេបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ។ (ដច. ៣០:១៧-២០; ៤០:៦-៨) សព្វថ្ងៃនេះ បងប្អូនរបស់គ្រិស្តដែលបានត្រូវរើសតាំងដែលនៅសល់ បម្រើយ៉ាងស្មោះត្រង់នៅទីធ្លាខាងក្នុងនៅផែនដីនៃវិហារក្នុងន័យធៀប។ អាងទឹកដ៏ធំគឺជាការរំលឹកដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់ពួកគេ ព្រមទាំងសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ ឲ្យរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌និងខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ ប៉ុន្តែ តើ«មនុស្សមួយក្រុមធំ»បំពេញកិច្ចបម្រើជូនព្រះយេហូវ៉ានៅឯណា? សាវ័កយ៉ូហានបានឃើញពួកគេ«ឈរនៅមុខបល្ល័ង្ក» ជាកន្លែងដែលសំដៅទៅលើទីធ្លាខាងក្រៅនៅផែនដី។ នៅទីនោះពួកគេ«បំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជូន[ព្រះ]ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃក្នុងវិហាររបស់លោក»។ (បប. ៧:៩, ១៣-១៥) យើងពិតជាសប្បាយចិត្តដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបើកឱកាសដ៏ពិសេសឲ្យយើងគោរពប្រណិប័តន៍លោកនៅវិហារដ៏រុងរឿងរបស់លោកក្នុងន័យធៀប! w២៣.១០ ទំ.២៨ វ.១៥-១៦
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៨ ខែសីហា
សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ . . . [ធ្វើឲ្យ]គាត់មានកម្លាំងខ្លាំងក្លាដោយសារជំនឿរបស់គាត់។—រ៉ូម ៤:២០
របៀបមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពដល់យើងគឺតាមរយៈពួកអ្នកចាស់ទុំ។ (អេ. ៣២:១, ២) ដូច្នេះ ពេលអ្នកខ្វល់ចិត្ត សូមប្រាប់កង្វល់របស់អ្នកទៅពួកអ្នកចាស់ទុំ។ ពេលពួកគេខំជួយអ្នក សូមទទួលដោយចិត្តដឹងគុណ។ តាមរយៈពួកគេ ព្រះយេហូវ៉ាអាចធ្វើឲ្យអ្នកខ្លាំងក្លា។ សេចក្ដីសន្យាក្នុងគម្ពីរស្ដីអំពីជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ក្នុងសួនឧទ្យានលើផែនដី ឬក្នុងរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌ ក៏អាចផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមនិងកម្លាំងដើម្បីបន្ដបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ (រ៉ូម ៤:៣, ១៨, ១៩) សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងពង្រឹងកម្លាំងយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ និងបំពេញភារកិច្ចផ្សេងៗក្នុងក្រុមជំនុំ។ (១ថែ. ១:៣) សេចក្ដីសង្ឃឹមនេះក៏បានពង្រឹងកម្លាំងសាវ័កប៉ូលដែរ។ គាត់«ទាល់គំនិត» «ត្រូវគេគាបសង្កត់» «បៀតបៀន» និង«ផ្ដួលដល់ដី»។ ជួនកាលជីវិតគាត់ស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់ទៀតផង។ (២កូ. ៤:៨-១០) ប៉ូលបានទទួលកម្លាំងដើម្បីស៊ូទ្រាំដោយផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់។ (២កូ. ៤:១៦-១៨) ប៉ូលបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់អំពីជីវិតជារៀងរហូតនៅស្ថានសួគ៌។ ប៉ូលបានរំពឹងគិតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ ហើយជាលទ្ធផល គាត់«ទទួលកម្លាំងជាថ្មីរាល់ថ្ងៃជានិច្ច»។ w២៣.១០ ទំ.១៥-១៦ វ.១៤-១៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៩ ខែសីហា
ព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់កម្លាំងដល់រាស្ត្ររបស់លោក ព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ពរដល់រាស្ត្ររបស់លោកឲ្យមានសេចក្ដីសុខក្សេមក្សាន្ត។—ចសព. ២៩:១១
ពេលអធិដ្ឋាន សូមពិចារណាថា តើឥឡូវគឺជាពេលដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងតបឆ្លើយសំណូមពររបស់អ្នកឬយ៉ាងណា? យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា យើងត្រូវទទួលចម្លើយភ្លាមៗចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាស្គាល់ពេលដ៏ល្អបំផុតដើម្បីជួយ។ (ហេ. ៤:១៦) ពេលយើងមិនទទួលអ្វីដែលយើងសុំភ្លាមៗ យើងប្រហែលជាគិតថាចម្លើយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺ‹ទេ›។ ប៉ុន្តែចម្លើយរបស់លោកអាចជា‹មិនទាន់ដល់ពេល›។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសវ័យក្មេងម្នាក់បានអធិដ្ឋានសុំឲ្យជាពីជំងឺ។ ប៉ុន្តែ សុខភាពរបស់គាត់មិនបានល្អប្រសើរទេ។ បើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអព្ភូតហេតុឲ្យគាត់ជាសះស្បើយ សាថានអាចចោទប្រកាន់ថាបងប្រុសនោះបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ដោយសារតែគាត់បានជាសះស្បើយ។ (យ៉ូប ១:៩-១១; ២:៤) បន្ថែមទៅទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានកំណត់ពេលរួចហើយ ដើម្បីធ្វើឲ្យលែងមានជំងឺទាំងអស់ទៀត។ (អេ. ៣៣:២៤; បប. ២១:៣, ៤) ទម្រាំដល់ពេលនោះ យើងមិនអាចរំពឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអព្ភូតហេតុដើម្បីឲ្យយើងជាពីជំងឺទេ។ ដូច្នេះ បងប្រុសនោះអាចសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យផ្ដល់កម្លាំងនិងសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្តដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងជំងឺ ហើយបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់។ w២៣.១១ ទំ.២៤ វ.១៣
ថ្ងៃពុធ ទី២០ ខែសីហា
លោកមិនបានដាក់ទោសយើងឲ្យសមនឹងអំពើខុសឆ្គងរបស់យើងទេ ហើយលោកក៏មិនតបស្នងយើងតាមកំហុសរបស់យើងដែរ។—ចសព. ១០៣:១០
សាំសុនបានធ្វើខុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ុន្តែគាត់មិនឈប់ព្យាយាមទេ។ គាត់បានស្វែងរកឱកាសបំពេញភារកិច្ចដែលព្រះបានផ្ដល់ឲ្យដើម្បីប្រយុទ្ធនឹងពួកភីលីស្ទីន។ (អសក. ១៦:២៨-៣០) សាំសុនបានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាថា៖ ‹សូមលោកឲ្យខ្ញុំសងសឹកពួកភីលីស្ទីន›។ ព្រះពិតបានតបឆ្លើយចំពោះការអង្វរសុំរបស់សាំសុន ហើយបានធ្វើឲ្យគាត់មានកម្លាំងដ៏ពិសេសឡើងវិញ។ ជាលទ្ធផល សាំសុនបានសម្លាប់ពួកភីលីស្ទីននៅលើកនេះច្រើនជាងគាត់ធ្លាប់សម្លាប់ពីមុន។ ទោះជាសាំសុនបានរងទុក្ខលំបាកដោយសារកំហុសរបស់គាត់ក្ដី គាត់មិនបានឈប់ព្យាយាមធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ទោះជាយើងធ្វើខុសនិងត្រូវកែតម្រង់ឬបាត់បង់ឯកសិទ្ធិណាមួយក្ដី យើងមិនត្រូវឈប់ព្យាយាមឡើយ។ សូមចាំថាព្រះយេហូវ៉ាបម្រុងតែនឹងអភ័យទោសឲ្យយើង។ (ចសព. ១០៣:៨, ៩) មិនថាយើងធ្វើខុសក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាអាចផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក ដូចលោកបានធ្វើចំពោះសាំសុន។ w២៣.០៩ ទំ.៦ វ.១៥-១៦
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២១ ខែសីហា
ការស៊ូទ្រាំនាំឲ្យព្រះពេញចិត្ត រីឯការពេញចិត្តពីព្រះនាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹម។—រ៉ូម ៥:៤
ពេលអ្នកស៊ូទ្រាំ អ្នកទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។ នេះមិនមានន័យថាព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយដែលអ្នកជួបទុក្ខលំបាកឬមានបញ្ហាឡើយ។ អ្វីដែលព្រះពេញចិត្តគឺអ្នក ដោយសារអ្នកស៊ូទ្រាំយ៉ាងស្មោះត្រង់។ គឺគួរឲ្យលើកទឹកចិត្តមែនដោយដឹងថាពេលយើងស៊ូទ្រាំ យើងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយរីករាយ! (ចសព. ៥:១២) សូមចាំថាអាប្រាហាំបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក ហើយបានទទួលការពេញចិត្តពីព្រះ។ ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកគាត់ថាជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោក ហើយរាប់គាត់ជាមនុស្សសុចរិត។ (ដក. ១៥:៦; រ៉ូម ៤:១៣, ២២) នេះក៏អាចកើតឡើងចំពោះយើងដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តយើង មិនមែនដោយសារយើងធ្វើកិច្ចការបានច្រើនប៉ុណ្ណា ឬមានឯកសិទ្ធិនេះឯកសិទ្ធិនោះឡើយ។ លោកពេញចិត្តយើង ដោយសារតែយើងបានស៊ូទ្រាំយ៉ាងស្មោះត្រង់។ ម្យ៉ាងទៀត មិនថាយើងមានអាយុ ស្ថានភាព ឬសមត្ថភាពណាក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាអាចស៊ូទ្រាំបាន។ តើអ្នកកំពុងស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដោយស្មោះត្រង់នៅឥឡូវនេះឬទេ? បើដូច្នេះ សូមទទួលការសម្រាលទុក្ខដោយដឹងថាអ្នកទទួលការពេញចិត្តពីព្រះ។ ការទទួលស្គាល់ថាយើងមានការពេញចិត្តពីព្រះអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងមកលើយើង គឺនេះអាចពង្រឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង។ w២៣.១២ ទំ.១១ វ.១៣-១៤
ថ្ងៃសុក្រ ទី២២ ខែសីហា
[ចូរ]មានភាពជាបុរសពេញវ័យ។—អេភ. ៤:១៣
បុរសគ្រិស្តសាសនិកត្រូវរៀនឲ្យចេះប្រាស្រ័យទាក់ទងឲ្យបានល្អ។ បុរសដែលចេះប្រាស្រ័យទាក់ទងល្អ ស្ដាប់និងយល់គំនិតព្រមទាំងអារម្មណ៍របស់អ្នកឯទៀត។ (សុភ. ២០:៥) គាត់អាចរៀនឲ្យចេះយល់អំពីអ្នកឯទៀតដោយស្ដាប់តុងសំឡេង មើលទឹកមុខនិងកាយវិការរបស់អ្នកនោះ។ ប្អូនមិនអាចរៀនឲ្យចេះធ្វើដូច្នេះដោយមិនចំណាយពេលជាមួយអ្នកឯទៀតឡើយ។ បើប្អូនតែងតែប្រើគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាដូចជាអ៊ីមែលនិងសារជាដើម នេះអាចធ្វើឲ្យការប្រាស្រ័យទាក់ទងដោយផ្ទាល់របស់ប្អូនជាមួយអ្នកឯទៀតចុះខ្សោយ។ ដូច្នេះ សូមបង្កើតឱកាសដើម្បីនិយាយជាមួយអ្នកឯទៀតដោយផ្ទាល់។ (២យ៉ូន. ១២) បុរសគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំក៏ត្រូវចេះផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនឯងនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ដែរ។ (១ធី. ៥:៨) គឺជាការល្អឲ្យរៀនជំនាញមួយដែលនឹងជួយប្អូនឲ្យទទួលការងារ។ (សកម្ម. ១៨:២, ៣; ២០:៣៤; អេភ. ៤:២៨) ចូរមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះជាអ្នកដែលខំប្រឹងធ្វើការនិងដែលជាប់នឹងកិច្ចការណាមួយរហូតដល់វាហើយរួចរាល់។ បើប្អូនធ្វើដូច្នេះ ប្អូននឹងទំនងជាងាយរកការងារនិងរក្សាការងារនោះ។ w២៣.១២ ទំ.២៧ វ.១២-១៣
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៣ ខែសីហា
ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកដូចជាចោរមកនៅពេលយប់។—១ថែ. ៥:២
ពេលគម្ពីរចែងអំពី«ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា» នោះសំដៅលើពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាវិនិច្ឆ័យពួកសត្រូវរបស់លោក ហើយនាំមកសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់រាស្ត្រលោក។ នៅអតីតកាល ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុវត្តការវិនិច្ឆ័យរបស់លោកនៅពេលផ្សេងៗ។ (អេ. ១៣:១, ៦; អេគ. ១៣:៥; សេផ. ១:៨) នៅសម័យយើង «ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»ចាប់ផ្ដើមដោយការវាយប្រហារលើបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា ហើយបញ្ចប់ដោយសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូន។ ដើម្បីរួចជីវិតពី«ថ្ងៃ»នោះ យើងត្រូវត្រៀមខ្លួននៅឥឡូវនេះ។ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនថាយើងមិនគ្រាន់តែត្រូវប្រុងប្រៀបសម្រាប់‹គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង›ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ត្រូវ«ត្រៀមខ្លួនជានិច្ច»សម្រាប់គ្រានោះដែរ។ (ម៉ាថ. ២៤:២១; លូក. ១២:៤០) ក្នុងសំបុត្រទី១របស់សាវ័កប៉ូលដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច គាត់បានប្រើឧទាហរណ៍មួយចំនួនដើម្បីជួយគ្រិស្តសាសនិកឲ្យត្រៀមខ្លួនជានិច្ចសម្រាប់ថ្ងៃវិនិច្ឆ័យដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ូលដឹងថាថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនមកនៅពេលនោះទេ។ (២ថែ. ២:១-៣) ប៉ុន្តែ គាត់បានលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរបស់គាត់ឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃនោះហាក់ដូចជានឹងមកដល់ថ្ងៃស្អែក ហើយយើងក៏អាចធ្វើតាមយោបល់របស់គាត់ដែរ។ w២៣.០៦ ទំ.៨ វ.១-២
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៤ ខែសីហា
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់អើយ ចូរពង្រឹងជំហរឲ្យមាំមួនឡើង និងមិនត្រូវរង្គោះរង្គើឡើយ។—១កូ. ១៥:៥៨
នៅឆ្នាំ១៩៧៨ អគារដ៏ខ្ពស់មួយបានត្រូវសង់ឡើងនៅទីក្រុងតូក្យូ នាប្រទេសជប៉ុន។ មនុស្សឆ្ងល់ថាតើអគារនោះនឹងអាចបន្តឈរយ៉ាងម៉េចបាន ដោយសារមានរញ្ជួយដីជាច្រើននៅក្រុងនោះ។ តើអ្នករចនាប្លង់អគារនោះបានធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យវានៅឈរបាន? អ្នកវិស្វករបានគ្រោងសង់វាឲ្យរឹងមាំយ៉ាងខ្លាំង តែក៏ឲ្យវាចេះបត់បែនល្មមដើម្បីអាចនៅឈរបាន ទោះជាមានការរង្គោះរង្គើពីរញ្ជួយដីក្ដី។ គ្រិស្តសាសនិកប្រៀបដូចជាអគារនោះ។ តើតាមរបៀបណា? គ្រិស្តសាសនិកត្រូវរក្សាឲ្យមានតុល្យភាពរវាងការមានចិត្តគំនិតនឹងធឹងនិងការចេះបត់បែន។ គាត់ត្រូវរឹងមាំនិងមិនរង្គោះរង្គើក្នុងការកាន់ជំហរតាមខ្នាតតម្រានិងច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់«រង់ចាំធ្វើតាមបង្គាប់» ហើយមិនបន្ធូរបន្ថយនោះទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់ត្រូវចេះ«សមហេតុសមផល»ឬចេះបត់បែនពេលអាចធ្វើបាន ឬពេលសំខាន់ចាំបាច់។ (យ៉ា. ៣:១៧) គ្រិស្តសាសនិកដែលបានរៀនឲ្យមានតុល្យភាព នឹងជៀសវាងពីការបណ្ដែតបណ្ដោយឬពីការតឹងរ៉ឹងហួសហេតុពេក។ w២៣.០៧ ទំ.១៤ វ.១-២
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៥ ខែសីហា
ទោះជាអ្នករាល់គ្នាមិនដែលឃើញលោកក៏ដោយ ក៏អ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់លោកដែរ។—១ពេ. ១:៨
លោកយេស៊ូត្រូវទប់ទល់នឹងការល្បួងពីមេកំណាចសាថាន រួមទាំងការវាយប្រហារចំៗលើភក្ដីភាពរបស់លោកចំពោះព្រះ។ (ម៉ាថ. ៤:១-១១) សាថានបានតាំងចិត្តធ្វើឲ្យលោកយេស៊ូប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដើម្បីលោកមិនអាចបង់ថ្លៃលោះ។ ក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើរបស់លោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានស៊ូទ្រាំនឹងការល្បងលផ្សេងទៀត។ លោកបានជួបការបៀតបៀននិងការគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតរបស់លោក។ (លូក. ៤:២៨, ២៩; ១៣:៣១) លោកត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់ពួកអ្នកកាន់តាមលោក។ (ម៉ាក. ៩:៣៣, ៣៤) ពេលលោកត្រូវគេវិនិច្ឆ័យក្ដី លោកបានត្រូវគេធ្វើទារុណកម្មនិងចំអកមើលងាយ។ បន្ទាប់មក លោកបានត្រូវគេប្រហារជីវិតតាមរបៀបដ៏ឈឺចាប់និងគួរឲ្យអាម៉ាស់យ៉ាងខ្លាំង។ (ហេ. ១២:១-៣) លោកត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងផ្នែកចុងក្រោយនៃទុក្ខលំបាករបស់លោកដោយខ្លួនលោកផ្ទាល់ ពោលគឺដោយមិនមានការការពារពីព្រះយេហូវ៉ា។ (ម៉ាថ. ២៧:៤៦) លោកយេស៊ូពិតជាបានរងទុក្ខជាច្រើនដើម្បីផ្ដល់ថ្លៃលោះ។ យើងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះលោកយេស៊ូ ពេលយើងរំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលលោកសុខចិត្តលះបង់អ្វីជាច្រើនដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង មែនទេ? w២៤.០១ ទំ.១០-១១ វ.៧-៩
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៦ ខែសីហា
អស់អ្នកដែលធ្វើអ្វីដោយតក់ក្រហល់ ប្រាកដជានឹងទ័លក្រ។—សុភ. ២១:៥
ចិត្តអត់ធ្មត់ជួយយើងក្នុងការប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀត។ ចិត្តអត់ធ្មត់ជួយយើងឲ្យស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ពេលអ្នកឯទៀតនិយាយ។ (យ៉ា. ១:១៩) ចិត្តអត់ធ្មត់ក៏ជួយបង្កើតឲ្យមានសន្តិភាព ហើយការពារយើងពីការមានប្រតិកម្មរហ័សពេកនិងនិយាយអ្វីដែលមិនសប្បុរសពេលយើងតានតឹងចិត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត បើយើងមានចិត្តអត់ធ្មត់ យើងនឹងយឺតនឹងខឹងពេលនរណាម្នាក់ធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត។ ជាជាងសងសឹក យើងនឹងបន្ត«ទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ»។ (កូឡ. ៣:១២, ១៣) ចិត្តអត់ធ្មត់ក៏អាចជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អប្រសើរជាង។ ជាជាងតក់ក្រហល់ឬធ្វើអ្វីដោយមិនបានគិត យើងនឹងលៃទុកពេលដើម្បីស្រាវជ្រាវនិងវិភាគមើលជម្រើសដែលយើងមាន។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងកំពុងស្វែងរកការងារ យើងប្រហែលជាចង់ទទួលយកការងារដំបូងដែលយើងបានរកឃើញ។ ប៉ុន្តែ បើយើងមានចិត្តអត់ធ្មត់ យើងនឹងលៃទុកពេលពិចារណាផលប៉ះពាល់ដែលការងារនោះអាចមានទៅលើក្រុមគ្រួសារយើងនិងចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះ។ ដោយមានចិត្តអត់ធ្មត់ យើងអាចជៀសវាងពីការធ្វើការសម្រេចចិត្តមិនល្អ។ w២៣.០៨ ទំ.២២ វ.៨-៩
ថ្ងៃពុធ ទី២៧ ខែសីហា
ខ្ញុំសង្កេតឃើញថាមានច្បាប់មួយទៀតក្នុងរូបកាយរបស់ខ្ញុំ ដែលកំពុងច្បាំងនឹងច្បាប់ដែលនៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ហើយកំពុងនាំខ្ញុំទៅជាឈ្លើយក្រោមអំណាចច្បាប់នៃភាពខុសឆ្គង ដែលនៅក្នុងរូបកាយរបស់ខ្ញុំ។—រ៉ូម ៧:២៣
បើអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារអ្នកត្រូវតយុទ្ធនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវ ការគិតអំពីសេចក្ដីសន្យាដែលអ្នកបានធ្វើចំពោះព្រះយេហូវ៉ាពេលអ្នកប្រគល់ខ្លួនជូនលោក នឹងពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់អ្នកដើម្បីតយុទ្ធនឹងការល្បួង។ តើតាមរបៀបណា? ពេលអ្នកប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា អ្នកលែងធ្វើតាមចិត្តខ្លួននិងគោលដៅរបស់ខ្លួនដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្តទៀត។ (ម៉ាថ. ១៦:២៤) ដូច្នេះ ពេលអ្នកជួបការល្បងល អ្នកនឹងមិនចាំបាច់ត្រូវការពេលដើម្បីសម្រេចចិត្តថាធ្វើអ្វីទេ។ អ្នកបានសម្រេចចិត្តរួចហើយថាអ្នកត្រូវធ្វើអ្វី គឺរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នកនឹងបន្តតាំងចិត្តដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ តាមរបៀបនេះ អ្នកនឹងដូចយ៉ូប ទោះជាគាត់ជួបទុក្ខលំបាកដ៏ខ្លាំងក្ដី គាត់និយាយយ៉ាងមុតមាំថា៖ «ខ្ញុំនឹងមិនព្រមឲ្យអ្វីណាមកធ្វើឲ្យខ្ញុំលែងមានចិត្តស្មោះឥតងាករេចំពោះព្រះជាដាច់ខាត!»។—យ៉ូប ២៧:៥ w២៤.០៣ ទំ.៩ វ.៦-៧
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៨ ខែសីហា
ព្រះយេហូវ៉ានៅជិតអស់អ្នកដែលហៅរកលោក គឺអស់អ្នកដែលហៅរកលោកដោយចិត្តស្មោះ។—ចសព. ១៤៥:១៨
ព្រះយេហូវ៉ាដែលជា«ព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់»គឺនៅជាមួយយើង។ (២កូ. ១៣:១១) លោកចាប់អារម្មណ៍នឹងយើងម្នាក់ៗ។ យើងជឿជាក់ថាយើង«រមែងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ពីលោក»។ (ចសព. ៣២:១០) កាលដែលយើងកាន់តែរំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលលោកបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះយើង យើងកាន់តែមានអារម្មណ៍ថាលោកជាបុគ្គលពិត ហើយយើងចូលកាន់តែជិតលោក។ យើងក៏អាចអធិដ្ឋានទៅលោកដោយគ្មានការភ័យខ្លាច ហើយប្រាប់លោកថាយើងត្រូវការសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកយ៉ាងខ្លាំង។ យើងអាចប្រាប់លោកអំពីទុក្ខកង្វល់ទាំងអស់ដោយមានទំនុកចិត្តថាលោកយល់អារម្មណ៍របស់យើង ហើយចង់ជួយយើង។ (ចសព. ១៤៥:១៩) ដូចយើងចង់នៅក្បែរភ្នក់ភ្លើងនៅថ្ងៃត្រជាក់ យើងចង់ចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាដោយសារលោកមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏កក់ក្ដៅ។ ទោះជាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺខ្លាំងក្លាក្ដី សេចក្ដីស្រឡាញ់នោះក៏ថ្នាក់ថ្នមប្រកបដោយមនោសញ្ចេតនាដែរ។ ដូច្នេះ សូមអរសប្បាយដោយសារព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នក។ ម្យ៉ាងទៀត សូមយើងទាំងអស់គ្នាតបឆ្លើយចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោក ដោយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា»។—ចសព. ១១៦:១ w២៤.០១ ទំ.៣១ វ.១៩-២០
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៩ ខែសីហា
ខ្ញុំបានបង្ហាញឲ្យពួកគាត់ស្គាល់នាមរបស់លោក។—យ៉ូន. ១៧:២៦
លោកយេស៊ូមិនគ្រាន់តែប្រាប់មនុស្សថានាមរបស់ព្រះគឺយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ។ ជនជាតិយូដាដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀន ស្គាល់នាមរបស់ព្រះរួចហើយ។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបាននាំមុខក្នុងការធ្វើជា«អ្នកដែលបានពន្យល់អំពីលោក»។ (យ៉ូន. ១:១៧, ១៨) ជាឧទាហរណ៍ បទគម្ពីរភាសាហេប្រឺបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណានិងសេចក្ដីអាណិតអាសូរ។ (ដច. ៣៤:៥-៧) លោកយេស៊ូបានធ្វើឲ្យសេចក្ដីពិតនោះលេចធ្លោយ៉ាងច្បាស់ជាង ពេលដែលលោករៀបរាប់ឧទាហរណ៍អំពីកូនដែលវង្វេងបាត់និងឪពុករបស់គាត់។ កាលដែលយើងអានថាឪពុកនោះក្រឡេកទៅឃើញកូនដែលប្រែចិត្ត«ពេលដែលគាត់នៅឆ្ងាយនៅឡើយ» ឪពុកបានរត់ទៅជួបកូន ឱបកូន និងអភ័យទោសឲ្យកូនយ៉ាងអស់ពីដួងចិត្ត យើងឃើញច្បាស់ថាសេចក្ដីមេត្តាករុណានិងសេចក្ដីអាណិតអាសូររបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺខ្លាំងយ៉ាងណា។ (លូក. ១៥:១១-៣២) លោកយេស៊ូបានបើកបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាពិតជាបុគ្គលបែបណា។ w២៤.០២ ទំ.១០ វ.៨-៩
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៣០ ខែសីហា
[ចូរ]សម្រាលទុក្ខ[អ្នកឯទៀត] តាមរយៈការសម្រាលទុក្ខដែលយើងកំពុងទទួលពីព្រះ។—២កូ. ១:៤
ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់កម្លាំងឡើងវិញនិងការសម្រាលទុក្ខដល់ពួកអ្នកដែលពិបាកចិត្ត។ តើយើងអាចយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការបង្ហាញចិត្តអាណិតមេត្តា និងការផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខដល់អ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច? របៀបមួយដែលយើងអាចធ្វើដូច្នេះ គឺដោយបណ្ដុះគុណសម្បត្តិផ្សេងៗដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខ។ តើនោះជាគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះ? តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងត្រូវការ ដើម្បី«បន្តសម្រាលទុក្ខគ្នាទៅវិញទៅមក»ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ? (១ថែ. ៥:១១, កំ.ស.) យើងត្រូវបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិដូចជា ចេះកើតទុក្ខជាមួយគ្នា ស្រឡាញ់រាប់អានគ្នាជាបងប្អូន និងមានសេចក្ដីសប្បុរស។ (កូឡ. ៣:១២; ១ពេ. ៣:៨) តើគុណសម្បត្តិទាំងនេះនឹងជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច? ពេលយើងមានចិត្តអាណិតមេត្តាចំពោះបងប្អូននិងយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងស្មោះចំពោះពួកគេ យើងនឹងមានបំណងចិត្តខ្លាំងឲ្យសម្រាលទុក្ខពួកគេពេលពួកគេរងទុក្ខលំបាក។ ដូចលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ «មាត់តែងនិយាយអ្វីដែលមានពោរពេញនៅក្នុងចិត្ត។ មនុស្សល្អ បញ្ចេញអ្វីល្អ ពីរបស់ល្អដែលគាត់បានសន្សំទុក»។ (ម៉ាថ. ១២:៣៤, ៣៥) ការផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខដល់បងប្អូនរបស់យើងដែលត្រូវការ គឺជារបៀបដ៏សំខាន់ណាស់ដែលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះពួកគេ។ w២៣.១១ ទំ.១០ វ.១០-១១
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៣១ ខែសីហា
ពួកអ្នកដែលចេះគិតពិចារណាប៉ុណ្ណោះ នឹងយល់បាន។—ដាន. ១២:១០
យើងត្រូវសុំជំនួយដើម្បីយល់ទំនាយក្នុងគម្ពីរ។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍នេះ។ សូមស្រមៃគិតថា អ្នកទៅលេងកន្លែងមួយដែលអ្នកមិនស្គាល់ តែមិត្តភក្ដិម្នាក់ដែលធ្វើដំណើរជាមួយអ្នកស្គាល់តំបន់នោះយ៉ាងច្បាស់។ គាត់ដឹងថាពួកអ្នកនៅទីណា ហើយដឹងថាផ្លូវណានាំទៅណា។ អ្នកច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តដែលមិត្តរបស់អ្នកយល់ព្រមមកជាមួយអ្នក! ព្រះយេហូវ៉ាដូចជាមិត្តដ៏ល្អនោះ លោកដឹងអំពីអនាគតរបស់យើងយ៉ាងច្បាស់។ ដូច្នេះ ដើម្បីយល់ទំនាយក្នុងគម្ពីរ យើងត្រូវសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។ (ដាន. ២:២៨; ២ពេ. ១:១៩, ២០) ដូចឪពុកម្ដាយល្អ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យកូនរបស់លោកមានអនាគតដ៏សប្បាយ។ (យេ. ២៩:១១) ប៉ុន្តែខុសពីឪពុកម្ដាយដែលជាមនុស្សជាតិ ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រាប់ទុកជាមុនអំពីថ្ងៃអនាគតយ៉ាងត្រឹមត្រូវទាំងស្រុង។ លោកបានបណ្ដាលឲ្យបុរសមួយចំនួនកត់ទុកទំនាយក្នុងបណ្ដាំលោក ដើម្បីយើងអាចដឹងទុកជាមុនអំពីព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ៗ។—អេ. ៤៦:១០ w២៣.០៨ ទំ.៨ វ.៣-៤