តើអ្នកនឹងទទួលស្គាល់ព្រះមេស្ស៊ីទេ?
ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានចំណាយពេល៣ឆ្នាំកន្លះក្នុងការផ្សាយបន្ទូលរបស់ព្រះក្នុងចំណោមពួកអ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលការផ្សាយរបស់ទ្រង់ជិតមកដល់ទីបញ្ចប់ មនុស្សភាគច្រើននៅជំនាន់ទ្រង់បានបដិសេធចោលទ្រង់ជាព្រះមេស្ស៊ី ឬ‹អ្នកចាក់ប្រេងតាំង›ដែលព្រះបានសន្យាមក។ តើហេតុអ្វី?
ព្រះគម្ពីរជួយយើងឲ្យឃើញនូវមូលហេតុផ្សេងៗ ដែលពួកយូដានៅសតវត្សទីមួយមិនបានទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូ ជាព្រះមេស្ស៊ី។ មូលហេតុបីនេះបានរារាំងមនុស្សជាច្រើនពីការទទួលស្គាល់ឋានៈរបស់ព្រះយេស៊ូនៅសម័យនេះ ជាស្តេច ព្រះមេស្ស៊ី។
‹យើងចង់ឃើញសញ្ញាមួយ›
មូលហេតុមួយដែលពួកយូដានៅសតវត្សទីមួយមិនទទួលស្គាល់ព្រះមេស្ស៊ី គឺដោយសារពួកគេមិនទទួលយកសញ្ញាពីព្រះគម្ពីរ ដែលចង្អុលទៅព្រះមេស្ស៊ី។ នៅពេលខ្លះ ពួកបណ្ដាជនដែលស្ដាប់ព្រះយេស៊ូបានទាមទារឲ្យទ្រង់ធ្វើអព្ភូតហេតុ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាទ្រង់ជាបុគ្គលដែលព្រះបញ្ជូនមក។ ឧទាហរណ៍ ម៉ាថាយ ១២:៣៨ រាយការណ៍ប្រាប់ថាពួកស្ក្រែបនិងពួកផារីស៊ីខ្លះ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «លោកគ្រូ យើងខ្ញុំចង់ឃើញទីសំគាល់ពីលោក»។ តើព្រះយេស៊ូមិនបានបង្ហាញសញ្ញាប្រាប់ពួកគេហើយទេឬ? ប្រាកដមែន ទ្រង់បានបង្ហាញហើយ។
មកដល់គ្រានោះ ព្រះយេស៊ូបានធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើន។ ទ្រង់បានធ្វើឲ្យទឹកក្លាយទៅជាស្រា ប្រោសកូនស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ប្រោសម្ដាយក្មេករបស់ពេត្រុសដែលមានជម្ងឺ បានធ្វើឲ្យបុគ្គលឃ្លង់ជាស្អាត បានជួយពួកបុគ្គលខ្វិនដៃខ្វិនជើងឲ្យចេះដើរឡើងវិញ បានធ្វើឲ្យបុរសម្នាក់ដែលបានឈឺជាង៣៨ឆ្នាំជាស្បើយឡើងវិញ បានធ្វើឲ្យដៃស្វិតរបស់បុគ្គលម្នាក់បានដូចដើមវិញ ធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនធូរស្បើយពីរោគដ៏ឈឺចាប់របស់គេ ប្រោសអ្នកបំរើរបស់ទាហានម្នាក់ ប្រោសឲ្យកូនរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ឲ្យរស់ពីស្លាប់ ហើយបានធ្វើឲ្យបុរសខ្វាក់និងគរជាឡើងវិញ។ អព្ភូតហេតុទាំងនេះបានធ្វើឡើងក្នុងភូមិកាណា ក្រុងកាពើណិម ក្រុងយេរូសាឡិម និងក្រុងណាអ៊ីន។ ថែមទៀតនោះ ពត៌មានអំពីអព្ភូតហេតុបែបនេះបានឮសុសសាយពេញស្រុកយូដានិងតាមស្រុកផ្សេងៗ។—យ៉ូហាន ២:១-១២; ៤:៤៦-៥៤; ម៉ាថាយ ៨:១៤-១៧; ៨:១-៤; ៩:១-៨; យ៉ូហាន ៥:១-៩; ម៉ាថាយ ១២:៩-១៤; ម៉ាកុស ៣:៧-១២; លូកា ៧:១-១០; ៧:១១-១៧; ម៉ាថាយ ១២:២២
យ៉ាងច្បាស់ណាស់ គឺមានសញ្ញាជាច្រើនក្នុងការបង្ហាញថាព្រះយេស៊ូ ជាព្រះមេស្ស៊ី។ ទោះបីជាទ្រង់បានធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើននៅពីមុខមនុស្សក៏ដោយ ពួកគេមិនមានជំនឿក្នុងទ្រង់ទេ។ ពួកអ្នកដែលបានឃើញភស្តុតាងថាព្រះយេស៊ូត្រូវបានព្រះបញ្ជូនមក តែមិនបានទទួលស្គាល់ទ្រង់ជាព្រះមេស្ស៊ី គឺជាពួកមនុស្សដែលខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណ។ ចិត្តរបស់ពួកគេគឺរឹងទទឹងហើយមិនឲ្យសេចក្ដីពិតជ្រាបចូលក្នុងខ្លួនគេទេ។—យ៉ូហាន ១២:៣៧-៤១
ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះសម័យយើងនេះ? មនុស្សខ្លះគេនិយាយថា៖ «ខ្ញុំគ្រាន់តែជឿអ្វីដែលខ្ញុំឃើញនឹងភ្នែកប៉ុណ្ណោះ»។ ប៉ុន្តែតើនេះជាផ្លូវដ៏មានប្រាជ្ញាឬ? ទំនាយរបស់ព្រះគម្ពីរបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូត្រូវឡើងសោយរាជ្យជាស្តេចលើស្ថានសួគ៌ ក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះមេស្ស៊ី។ ដោយសារយើងមើលទ្រង់មិនឃើញ យើងត្រូវការសញ្ញាដើម្បីជួយយើងឲ្យយល់អំពីការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ ដែលប្រាប់ពីការចាប់ផ្ដើមនៃថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់នៃរបបលោកីយ៍នេះ។ តើអ្នកដឹងសញ្ញានោះទេ?—ម៉ាថាយ ២៤:៣
យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ ការគ្រប់គ្រងរបស់គ្រីស្ទ ជាស្តេចមេស្ស៊ី នឹងសម្គាល់ឲ្យឃើញដោយការច្បាំងគ្នា ការកក្រើកផែនដី ការអត់ឃ្លាន និងមានរោគរាតត្បាតជាច្រើនដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។ ក្នុង«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់» ទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សនឹងត្រូវបានសម្គាល់ដោយចិត្តកំណាញ់ ការលោភ និងការឥតចេះទប់ចិត្ត។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥; ម៉ាថាយ ២៤:៦, ៧; លូកា ២១:១០, ១១) ក្រៅពីមានភស្តុតាងតាមកាលប្រវត្ដិវិជ្ជា គឺមានចំណុច២០ផ្សេងទៀតនៃថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់ ដែលបង្ហាញយ៉ាងជាក់លាក់ពីការចាប់ផ្ដើមសោយរាជ្យរបស់ព្រះមេស្ស៊ីក្នុងឆ្នាំ១៩១៤។—សូមមើល ប៉មយាម នៃខែ មីនា ទី១ ១៩៩៣ ទំព័រ ៥។ (ភាសាអង់គ្លេស)
‹ពួកស្រឡាញ់ប្រាក់›
វត្ថុនិយមជាមូលហេតុមួយទៀត ដែលពួកយូដាបានបដិសេធព្រះយេស៊ូជាព្រះមេស្ស៊ី។ ការដាក់ទម្ងន់ទៅលើទ្រព្យសម្បត្ដិហួសហេតុពេក បានរារាំងមនុស្សជាច្រើនពីការកាន់តាមព្រះយេស៊ូ។ ឧទាហរណ៍ ពួកផារីស៊ីត្រូវបានគេស្គាល់ជា‹ពួកស្រឡាញ់ប្រាក់›។ (លូកា ១៦:១៤) សូមពិចារណាមើលករណីរបស់អ្នកគ្រប់គ្រងក្មេងម្នាក់ ដែលបានមកឯព្រះយេស៊ូ ហើយបានសួរពីរបៀបទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ព្រះយេស៊ូបានតបឆ្លើយថា៖ «ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានចុះ»។ ដោយដឹងនូវអ្វីច្រើនទៀតដែលត្រូវការដើម្បីរក្សាច្បាប់ខ្លះៗនោះ អ្នកគ្រប់គ្រងក្មេងម្នាក់នេះបានទូលសួរទៀតថា៖ «ខ្ញុំបានកាន់តាមគ្រប់សេចក្ដីទាំងនោះ តាំងពីក្មេងមកហើយ តើនៅខ្វះអ្វីទៀត»? ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា៖ «ចូរអ្នកទៅលក់របស់ទ្រព្យខ្លួន ហើយចែកដល់ពួកអ្នកក្រីក្រទៅ នោះអ្នកនឹងបានទ្រព្យសម្បត្ដិនៅឯស្ថានសួគ៌វិញ រួចឲ្យមកតាមខ្ញុំចុះ»។ នេះជាឱកាសដ៏ល្អមែន—ដែលអាចទៅជាសិស្សនៃព្រះមេស្ស៊ី! ប៉ុន្តែ អ្នកគ្រប់គ្រងនេះបានបែរខ្លួនចេញដោយព្រួយចិត្តទៅវិញ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះចំពោះគាត់ ទ្រព្យសម្បត្ដិនៅលើផែនដីគឺសំខាន់ជាងទ្រព្យសម្បត្ដិនៅស្ថានសួគ៌ទៅទៀត។—ម៉ាថាយ ១៩:១៦-២២
ស្ថានការណ៍ដូចនេះគឺមិនបានប្រែប្រួលទេ។ ការក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមព្រះមេស្ស៊ី មានន័យថាផលប្រយោជន៍ខាងវិញ្ញាណទុកជាសំខាន់ជាងអ្វីៗផ្សេងទៀត រួមបញ្ចូលទ្រព្យសម្បត្ដិនៅផែនដី។ ចំពោះអស់អ្នកដែលមើលឃើញតែទ្រព្យសម្បត្ដិ នេះគឺជាការពិបាកមួយ។ ឧទាហរណ៍ សាសនទូតគូស្វាមីភរិយាដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសមួយក្នុងទិសខាងកើត បាននិយាយជាមួយស្ត្រីម្នាក់អំពីព្រះគម្ពីរ។ ដោយជឿថានាងចង់រៀនទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងអំពីរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដូច្នេះគូស្វាមីភរិយានេះក៏លក់ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងភ្ញាក់រឭក ទៅឲ្យនាង។ តើនាងបានប្រព្រឹត្តតបឆ្លើយយ៉ាងណា? ស្ត្រីនោះសួរថា៖ «តើទស្សនាវដ្ដីនេះនឹងជួយខ្ញុំឲ្យរកលុយបានច្រើនទេ»? ស្ត្រីនេះគឺចាប់អារម្មណ៍អំពីទ្រព្យសម្បត្ដិជាងចាប់អារម្មណ៍អំពីរបស់ខាងវិញ្ញាណ។
គូស្វាមីភរិយាដដែលនេះក៏បានសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយក្មេងប្រុសម្នាក់ ដែលបានចាប់ផ្ដើមមកឯកិច្ចប្រជុំនៅសាលព្រះរាជាណាចក្រ។ ឪពុកម្ដាយគាត់ប្រាប់ថា៖ «ឯងធ្វើនេះគឺខាតពេលទេ ឯងគួររកការងារមួយទៀតនៅពេលល្ងាច ដើម្បីរកលុយឲ្យបានច្រើនវិញ»។ ជាការគួរឲ្យស្ដាយណាស់ នៅពេលដែលឪពុកម្ដាយដាស់តឿនកូនរបស់គេឲ្យទុកទ្រព្យសម្បត្ដិជាអ្វីសំខាន់ជាងរៀនសូត្រអំពីស្តេចព្រះមេស្ស៊ី! សុភាសិតចិនមួយចែងថា៖ «ទោះបីជាអ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់មានទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មិនអាចទិញជីវិតដប់ពាន់ឆ្នាំបានឡើយ»។
ឥឡូវនេះមនុស្សជាច្រើនដឹងថា ការរៀនសូត្រហើយការកាន់តាមព្រះមេស្ស៊ី មិនបណ្ដោយឲ្យស្រឡាញ់ប្រាក់ឡើយ។ ស្មរបន្ទាល់ម្នាក់នៃព្រះយេហូវ៉ា ដែលធ្លាប់មានមុខរបរខ្លួនឯង ហើយមានប្រាក់ខែច្រើន បាននិយាយថា៖ «ការមានប្រាក់ច្រើនគឺធ្វើឲ្យរីករាយ ប៉ុន្តែនេះគឺមិនចាំបាច់ទេ។ ប្រាក់មិនមែនជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់សប្បាយចិត្តនោះទេ»។ ឥឡូវនេះនាងជាសមាជិកនៃក្រុមគ្រួសារបេតអែលនៅការិយាល័យសាខានៃសមាគមប៉មយាមក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុប។
«ខ្លាចសាសន៍យូដា»
ការខ្លាចមនុស្សក៏ជាមូលហេតុមួយទៀត ដែលធ្វើឲ្យពួកយូដាមិនទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូជាព្រះមេស្ស៊ី។ ការទទួលស្គាល់ព្រះមេស្ស៊ីជាសាធារណៈ នោះមានន័យថាអាចខូចកិត្ដិយសរបស់គេ។ ចំពោះអ្នកខ្លះនេះគឺជាតម្លៃខ្ពស់ណាស់។ សូមពិចារណាមើល នីកូដេម ជាសមាជិកម្នាក់នៃតុលាការជាន់ខ្ពស់យូដាឈ្មោះ សែនហ៊ីឌ្រិន។ ដោយមានចិត្តរំភើបនឹងសញ្ញាហើយសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូ លោកបានសារភាពថា៖ «លោកគ្រូ យើងខ្ញុំដឹងថា លោកជាគ្រូមកពីព្រះពិត ដ្បិតគ្មានអ្នកណាអាចនឹងធ្វើទីសំគាល់ ដែលលោកធ្វើទាំងនេះបានទេ លើកតែព្រះគង់នៅជាមួយប៉ុណ្ណោះ»។ ប៉ុន្តែ នីកូដេមបានមកប្រាប់ព្រះយេស៊ូនៅពេលយប់ ប្រហែលដើម្បីជៀសវាងកុំឲ្យពួកយូដាមើលឃើញលោក។—យ៉ូហាន ៣:១, ២
ចំពោះមនុស្សជាច្រើនដែលបានឮព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលមក ការឲ្យអ្នកដទៃទទួលស្គាល់ខ្លួនគឺសំខាន់ជាងព្រះទៅទៀត។ (យ៉ូហាន ៥:៤៤) នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានគង់នៅក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីធ្វើបុណ្យបារាំក្នុងឆ្នាំ៣២ ស.យ. «ក្នុងហ្វូងមនុស្ស ក៏ឮខ្សឹបខ្សៀវពីដំណើរទ្រង់ជាច្រើន»។ គ្មានអ្នកណាមួយចេញមុខនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូឡើយ «ព្រោះខ្លាចសាសន៍យូដា»។ (យ៉ូហាន ៧:១០-១៣) សូម្បីតែឪពុកម្ដាយនៃបុរសដែលព្រះយេស៊ូបានប្រោសឲ្យជាពីខ្វាក់ ក៏មិនសុខចិត្តទទួលស្គាល់អព្ភូតហេតុនេះ ថាចេញពីអ្នកតំណាងរបស់ព្រះឡើយ។ ពួកគេក៏«ខ្លាចសាសន៍យូដា»ដែរ។—យ៉ូហាន ៩:១៣-២៣
នៅសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សខ្លះដឹងថា ព្រះយេស៊ូឥឡូវនេះកំពុងតែសោយរាជ្យជាស្តេចនៅលើស្ថានសួគ៌ ប៉ុន្តែ ពួកគេមានចិត្តខ្លាចក្នុងការចេញមុខទទួលស្គាល់ការនេះ។ តម្លៃនៃការបាត់បង់ឋានៈរបស់គេ គឺខ្ពស់ណាស់។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់បង្រៀនព្រះគម្ពីរជាមួយបុរសម្នាក់ ដែលបានសារភាពថា៖ «អ្វីដែលពួកស្មរបន្ទាល់បង្រៀនអំពីព្រះគម្ពីរគឺពិតទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ បើខ្ញុំក្លាយទៅជាស្មរបន្ទាល់ម្នាក់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ស្អែកឡើងមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងដឹងអំពីរឿងនេះហើយ។ តើគេនឹងគិតយ៉ាងណាអំពីខ្ញុំនៅកន្លែងធ្វើការ នៅតាមតំបន់អ្នកជិតខាង នៅតាមក្លឹប គ្រួសារខ្ញុំ ហើយខ្ញុំជារបស់អ្នកណា? ខ្ញុំមិនអាចស៊ូទ្រាំបានទេ»។
តើអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យបុរសនេះខ្លាច? អំនួត ចង់បានភាពជាទីស្រឡាញ់ពីគ្រួសារនិងមិត្ត ខ្លាចគេសើចចំអកនិងអាម៉ាស់មុខ ព្រួយខ្លាចមនុស្សគិតថាខ្លួនខុសពីគេ។ អារម្មណ៍បែបនេះគឺជាការសាកល្បងមួយចំពោះអស់អ្នកដែលចាប់ផ្ដើមរៀនសូត្រព្រះគម្ពីរជាមួយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ឧទាហរណ៍ ក្មេងស្រីម្នាក់មានចិត្តយ៉ាងរំភើប នៅពេលរៀនដឹងអំពីសួនមនោរម្យ ដែលព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះមេស្ស៊ីនឹងស្ថាបនានៅលើផែនដី ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ ប៉ុន្តែ នាងជាអ្នកចូលចិត្តទៅលេងកន្លែងរាំ ហើយការខ្លាចមនុស្សបានរារាំងនាងពីការនិយាយប្រាប់អ្នកដទៃអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ។ នៅទីបំផុត នាងមានសេចក្ដីក្លាហានក្នុងការនិយាយអំពីព្រះគម្ពីរដោយឥតលាក់លាម។ ពួកមិត្តដែលចូលលេងរាំបានបដិសេធនាងចោល ប៉ុន្តែ ប្ដីនិងឪពុកម្ដាយរបស់នាងបានចាប់អារម្មណ៍អំពីរឿងនេះ។ នៅទីបំផុត ស្ត្រីនេះនិងម្ដាយរបស់នាងបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយប្ដីនិងឪពុករបស់នាងក៏ចាប់ផ្ដើមរៀនសូត្រព្រះគម្ពីរដែរ។ នេះជារង្វាន់ដ៏ល្អមែន ចំពោះការឥតខ្លាចមនុស្ស!
តើអ្នកពិតជាទទួលស្គាល់ព្រះមេស្ស៊ីទេ?
នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែសោយទិវង្គតនៅលើបង្គោលឈើទារុណកម្ម មានពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ខ្លះនៅទីនោះដែរ។ ពួកគេបានទទួលស្គាល់ទ្រង់ជាព្រះមេស្ស៊ីដែលព្រះបានសន្យាមក។ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនៃសាសន៍យូដាក៏នៅទីនោះដែរ ហើយបើនិយាយជាប្រៀបធៀប ពួកគេនៅតែទាមទាររកសញ្ញា។ «បើវាជាព្រះគ្រីស្ទ[ឬព្រះមេស្ស៊ី] ជាអ្នករើសតាំងរបស់ព្រះមែន នោះឲ្យវាជួយសង្គ្រោះខ្លួនវាទៅ»។ (លូកា ២៣:៣៥) តើគេនឹងឈប់សួររកសញ្ញាឬទេ? ព្រះយេស៊ូបានធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើន។ ថែមទៀតនោះ កំណើតរបស់ទ្រង់ កិច្ចបំរើ សេចក្ដីទុក្ខលំបាក ការប្រហារជីវិត និងដំណើររស់ឡើងវិញបានសម្រេចទំនាយព្រះគម្ពីរភាសាហេព្រើរជាច្រើន។—សូមមើល “All Scripture Is Inspired of God and Beneficial,” បោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក ទំព័រ ៣៤៣-៤។
ពួកអ្នកដែលដើរកាត់បានសើចចំអកដាក់ព្រះយេស៊ូ ក្រោយពីបានបដិសេធចោលភស្តុតាងនៃភាពជាព្រះមេស្ស៊ីរបស់ទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ២៧:៣៩, ៤០) ពួកទាហានបានយកព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះយេស៊ូមកចែកគ្នា ដោយចាប់ឆ្នោតយកសំលៀកបំពាក់របស់ទ្រង់។ (យ៉ូហាន ១៩:២៣, ២៤) ការខ្លាចមនុស្សក៏ជាមូលហេតុមួយក្នុងករណីខ្លះ។ ឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាមើលយ៉ូសែបអ្នកស្រុកអើរីម៉ាថេ ជាសមាជិកម្នាក់នៃក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់។ គាត់«ជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវដោយសំងាត់ ព្រោះខ្លាចពួកយូដា»។ ក្រោយពីព្រះមេស្ស៊ីបានសោយទិវង្គត យ៉ូសែបនិងនីកូដេមបានមកយកព្រះសពនៃព្រះយេស៊ូទៅរុំនឹងសំពត់ទេសឯក។ ដោយធ្វើដូចនេះ យ៉ូសែបបានមានជ័យជំនះលើការខ្លាចមនុស្ស។—យ៉ូហាន ១៩:៣៨-៤០
បើសិនជាអ្នករស់នៅក្នុងសតវត្សទីមួយ តើអ្នកនឹងទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូជាព្រះមេស្ស៊ីទេ? បើទទួលស្គាល់ នោះច្បាស់ជាមានន័យថាអ្នកត្រូវទទួលយកភស្តុតាងពីព្រះគម្ពីរ បដិសេធចោលការគិតខាងវត្ថុទ្រព្យ ហើយមិនចុះចាញ់ការខ្លាចមនុស្ស។ ក្នុងថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់ យើងរាល់គ្នាគួរតែសួរខ្លួនថា ‹តើខ្ញុំទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូឥឡូវនេះជាស្តេចនៅស្ថានសួគ៌ទេ›? មិនយូរប៉ុន្មានទៀត ទ្រង់នឹងដោះស្រាយបញ្ហាផែនដី។ នៅពេលគ្រានោះកើតឡើង តើអ្នកនឹងនៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលពិតជាទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាព្រះមេស្ស៊ីដែលបានសន្យាមកនោះទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
សូមកុំធ្វើជាកន្តើយនឹងភស្តុតាងថាព្រះយេស៊ូ ជាស្តេចមេស្ស៊ីនោះឡើយ
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ការរៀនសូត្រអំពីព្រះមេស្ស៊ី ធម្មតាមានន័យថា យើងអាចឈ្នះលើការខ្លាចអ្វីៗដែលអ្នកដទៃនិយាយ