យុវជនអើយ! ចូរតទល់នឹងវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ
«ឯយើងរាល់គ្នា យើងមិនបានទទួលវិញ្ញាណរបស់លោកីយទេ គឺទទួលព្រះវិញ្ញាណដែលមកពីព្រះវិញ»។—កូរិនថូសទី១ ២:១២
១, ២. (ក) តើមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណាដែលអាចឃើញរវាងយុវជនក្នុងលោកីយ៍នេះ និងពួកក្មេងៗនៅក្នុងក្រុមជំនុំទាំងឡាយរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើការសរសើរដ៏កក់ក្ដៅយ៉ាងណា ដែលអាចផ្ដល់ឲ្យពួកយុវជនស្មរបន្ទាល់ភាគច្រើននោះ?
កាសែតនៅប្រទេសអូស្ដ្រាលីឈ្មោះ ឌឺ សាន់-ហេរ៉ូល បានប្រកាសដូច្នេះថា៖ «មនុស្សក្មេងតំណនេះគឺបានត្រូវខកចិត្ត បានត្រូវគេបោះបង់ចោល និងបះបោរផង»។ កាសែតនេះបានចែងទៀតថា«ឯកសារតុលាការបង្ហាញថា ចំនួនយុវជនដែលបានត្រូវគេប្ដឹងដោយព្រោះវាយដំគេយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ នោះបានកើនឡើង២២ភាគរយ[ជាងឆ្នាំមុន] . . . ក្មេងៗកំពុងតែសម្លាប់ខ្លួនឯង មានអត្រាកើនឡើងមួយជាបីតាំងពីពាក់កណ្ដាលទសវត្សពីឆ្នាំ១៩៦០មកម្ល៉េះ . . . ហើយភាពខុសគ្នារវាងពួកវ័យចាស់នឹងពួកក្មេង ក៏ប្រៀបដូចជាអន្លង់ជ្រៅមែនទែនមួយ ដែលពួកក្មេងៗមានចំនួនកាន់តែច្រើនឡើងកំពុងតែធ្លាក់ចូល ទៅក្នុងភាពឥតចាប់ភ្លឹកសោះដោយព្រោះប្រើគ្រឿងញៀន ស្រា និងគិតតែរកបំផ្លាញខ្លួនឯងចោល»។ ក៏ប៉ុន្តែ ស្ថានការណ៍នេះគឺមិនមែននៅក្នុងប្រទេសតែមួយប៉ុណ្ណោះនោះទេ។ ទូទាំងពិភពលោក នោះឪពុកម្ដាយ គ្រូបង្រៀន និងពួកអ្នកជំនាញខាងសុខុមាលភាពគឺទួញសោកនឹងសភាពនៃពួកក្មេងៗ។
២ គឺមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណាទៅហ្ន៎ រវាងយុវជនភាគច្រើនសព្វថ្ងៃនេះនិងពួកក្មេងៗដ៏ល្អ ដែលមាននៅក្នុងក្រុមជំនុំទាំងឡាយនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា! នេះមិនមានសេចក្ដីថាពួកគេគឺល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍នោះទេ។ ពួកគេក៏មានការខំប្រឹងពុះពារជាមួយនឹង«សេចក្ដីស្រើបស្រាលរបស់ក្មេងៗ»ដែរ។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:២២) ក៏ប៉ុន្តែជាក្រុមមួយ ពួកក្មេងៗទាំងនេះបានកាន់ជំហរយ៉ាងក្លាហានចំពោះអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយបានបដិសេធមិនចុះចាញ់នឹងការបង្ខិតបង្ខំរបស់លោកីយ៍នេះ។ ដោយអស់ពីដួងចិត្ត យើងសូមសរសើរដល់អ្នករាល់គ្នាជាពួកក្មេងៗ ដែលមានជ័យជំនះលើការតយុទ្ធប្រឆាំងនឹង«ឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ាន»របស់អារក្សសាតាំង! (អេភេសូរ ៦:១១) ដូចសាវ័កយ៉ូហាន យើងក៏បានត្រូវជំរុញឲ្យនិយាយថា៖ «កំឡោះ[និងយុវនារី]រាល់គ្នាអើយ ខ្ញុំបានសរសេរផ្ញើមកអ្នករាល់គ្នា ពីព្រោះមានកំឡាំង ហើយព្រះបន្ទូលក៏ស្ថិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា អ្នករាល់គ្នាបានឈ្នះមេកំណាចហើយ»។—យ៉ូហានទី១ ២:១៤
៣ តើពាក្យ«វិញ្ញាណ»អាចមានន័យយ៉ាងណាខ្លះ?
៣ យ៉ាងណាក៏ដោយ ដើម្បីឲ្យបន្តឈ្នះការតយុទ្ធរបស់អ្នកទាស់នឹងមេកំណាចនេះ នោះអ្នកត្រូវតែតទល់យ៉ាងខ្នះខ្នែងនឹងអ្វីដែលព្រះគម្ពីរហៅថា«វិញ្ញាណរបស់លោកីយ»នេះ។ (កូរិនថូសទី១ ២:១២) យោងទៅតាមឯកទេសមួយខាងភាសាក្រិក នោះពាក្យ«វិញ្ញាណ»ក៏អាចមានន័យថា«លក្ខណៈឬក៏ឥទ្ធិពលដែលបំពេញនិងកាន់កាប់ព្រលឹងអ្នកណាម្នាក់»។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើអ្នកសង្កេតឃើញថាបុគ្គលណាម្នាក់គឺក្រម៉ែក្រម៉ូវ នោះអ្នកប្រហែលជានិយាយថា គាត់មាន«វិញ្ញាណ»អាក្រក់។ «វិញ្ញាណ» លក្ខណៈ ឬក៏វិចារណញ្ញាណរបស់អ្នកមានឥទ្ធិពលលើការជ្រើសរើសដែលអ្នកធ្វើ។ នេះមានអំណាចលើសកម្មភាពនិងពាក្យសំដីរបស់អ្នក។ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មែន ទាំងបុគ្គលម្នាក់ៗនិងជាក្រុមក៏អាចបង្ហាញ«វិញ្ញាណ»មួយដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរទៅពួកគ្រីស្ទានមួយក្រុមថា៖ «សូមឲ្យវិញ្ញាណអ្នក បានប្រកបដោយព្រះគុណនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង»។ (ភីលេម៉ូន ២៥) បើអ៊ីចឹង តើលោកីយ៍នេះបង្ហាញឲ្យឃើញនូវវិញ្ញាណបែបណា? ដោយព្រោះ«លោកីយទាំងមូលដេកនៅក្នុងឱវាទនៃមេកំណាច» គឺអារក្សសាតាំង នោះវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍មិនអាចល្អឡើយ មែនទេ?—យ៉ូហានទី១ ៥:១៩
ការសម្គាល់វិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ
៤, ៥. (ក) តើមានវិញ្ញាណអ្វីដែលបានមានឥទ្ធិពលលើអស់អ្នក នៅក្នុងក្រុមជំនុំនៃក្រុងអេភេសូរ មុនគេបានក្លាយទៅជាគ្រីស្ទាននោះ? (ខ) តើអ្នកណាជា«មេគ្រប់គ្រងរាជ្យលើអាកាស» ហើយតើ«អាកាស»នេះមានន័យយ៉ាងណា?
៤ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ពីដើម អ្នករាល់គ្នាក៏ស្លាប់ក្នុងការរំលង ហើយក្នុងអំពើបាបដែរ ជាការដែលអ្នករាល់គ្នាបានប្រព្រឹត្តតាមរបៀបលោកីយនេះ គឺតាមមេគ្រប់គ្រងរាជ្យលើអាកាសជាវិញ្ញាណ ដែលសព្វថ្ងៃនេះបណ្ដាលមកក្នុងពួកមនុស្សរឹងចចេស យើងរាល់គ្នាទាំងអស់ក៏បានប្រព្រឹត្តក្នុងពួកនោះពីដើមដែរ ដោយសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់សាច់ឈាមយើង ទាំងប្រព្រឹត្តសេចក្ដីដែលសាច់ឈាម និងគំនិតយើងចង់បានផង ហើយតាមកំណើតយើង នោះយើងជាមនុស្សជាប់ក្នុងសេចក្ដីខ្ញាល់ ដូចជាមនុស្សឯទៀតដែរ»។—អេភេសូរ ២:១-៣
៥ មុននឹងបានរៀនពីផ្លូវគ្រីស្ទាន នោះពួកគ្រីស្ទាននៅក្នុងទីក្រុងអេភេសូរ ជាពួកអ្នកដែលកាន់តាម«មេគ្រប់គ្រងរាជ្យលើអាកាស» គឺអារក្សសាតាំងដោយមិនដឹងខ្លួន។ «អាកាស»នោះគឺមិនមែនជាកន្លែងជាក់លាក់ណាមួយ ដែលសាតាំងនិងពួកបិសាចរបស់វារស់នៅនោះឡើយ។ នៅពេលដែលប៉ុលបានសរសេរពាក្យទាំងនោះ អារក្សសាតាំងនិងពួកបិសាចរបស់វាគឺនៅអាចចូលទៅស្ថានសួគ៌បាន។ (ប្រៀបមើល យ៉ូប ១:៦; វិវរណៈ ១២:៧-១២) ពាក្យ«អាកាស»នេះមានន័យថាវិញ្ញាណ ឬក៏អាកប្បកិរិយាដែលបង្ហាញការរួមគំនិត ដែលកាន់កាប់លើលោកីយ៍របស់សាតាំង។ (ប្រៀបមើល វិវរណៈ ១៦:១៧-២១) ដូចជាខ្យល់នៅជុំវិញយើង នោះវិញ្ញាណនេះក៏មានគ្រប់កន្លែងដែរ។
៦. តើអ្វីជា«រាជ្យលើអាកាស» ហើយតាមរបៀបណាដែលនេះសម្រេចការលើពួកក្មេងៗជាច្រើននោះ?
៦ ក៏ប៉ុន្តែតើអ្វីទៅជា«រាជ្យលើអាកាស»? តាមមើលទៅ នេះគឺសំដៅទៅឥទ្ធិពលជ្រាលជ្រៅដែល«អាកាស»នេះមានលើមនុស្ស។ ប៉ុលបាននិយាយថា វិញ្ញាណនេះ«បណ្ដាលមកក្នុងពួកមនុស្សរឹងចចេស»។ ដូច្នេះវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះបណ្ដុះបណ្ដាលឡើងនូវលក្ខណៈមិនចង់ស្ដាប់បង្គាប់និងការបះបោរ ហើយការបង្ខំពីពួកម៉ាកជាវិធីមួយដែលរាជ្យនេះសម្រេចការ។ យុវនារីស្មរបន្ទាល់ម្នាក់និយាយថា៖ «នៅពេលដែលអ្នកនៅឯសាលា មនុស្សគ្រប់គ្នាតែងតែលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យចេះបះបោរបន្ដិចបន្តួច។ ពួកក្មេងៗនឹងគោរពអ្នកច្រើនជាង ប្រសិនបើអ្នកធ្វើអ្វីមួយដែលសឹងតែជាការបះបោរប្រឆាំងនោះ»។
ការបញ្ចេញឲ្យឃើញនូវវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ
៧-៩. (ក) សូមរៀបរាប់នូវរបៀបខ្លះៗ ដែលវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះបានត្រូវបញ្ចេញឲ្យឃើញក្នុងចំណោមយុវជនសព្វថ្ងៃនេះ។ (ខ) តើអ្នកបានសង្កេតឃើញរបស់ទាំងនេះខ្លះនៅតាមតំបន់ឬទេ?
៧ តើវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍បានបញ្ចេញឲ្យឃើញយ៉ាងណាខ្លះ ក្នុងចំណោមយុវជនសព្វថ្ងៃនេះ? គឺដោយភាពមិនទៀងត្រង់និងការបះបោរ។ របាយការណ៍របស់ទស្សនាវដ្ដីមួយបានចែងថា មានជាង៧០ភាគរយនៃសិស្សនៅអនុវិទ្យាល័យនិងសិស្សនៅវិទ្យាល័យ បាននិយាយថា គេបានលួចបន្លំក្នុងកំឡុងពេលនៅសាលាវិទ្យាល័យ។ ហើយអ្វីដែលមានទូទៅនោះគឺពាក្យសំដីមិនសមគួរ ពាក្យសំដីដែលចំអកបញ្ឈឺចិត្ត និងពាក្យសំដីដ៏អាសអាភាស។ ពិតមែន នៅពេលខ្លះយ៉ូបនិងសាវ័កប៉ុល បានប្រើពាក្យដែលអ្នកខ្លះប្រហែលជាចាត់ទុកជាពាក្យសំដីដ៏បញ្ឈឺចិត្ត ដើម្បីសម្ដែងកំហឹងដ៏សុចរិតនោះ។ (យ៉ូប ១២:២; កូរិនថូសទី២ ១២:១៣) ក៏ប៉ុន្តែ ពាក្យសំដីបញ្ឈឺចិត្តដ៏សាហាវដែលបានឮពីមាត់របស់ពួកក្មេងជាច្រើន គឺតែងតែស្មើនឹងការជេរប្រមាថ។
៨ ល្បែងកំសាន្តដ៏ហួសហេតុក៏ជាការបញ្ចេញឲ្យឃើញនូវវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះដែរ។ ការចូលទៅលេងនៅបារ រ៉េវa ហើយនិងបែបបទឯទៀតនៃការសប្បាយអ៊ូអរ ក៏ប្រជាប្រិយក្នុងចំណោមមនុស្សក្មេងៗដែរ។ ការសំអិតសំអាងខ្លួនដ៏ហួសហេតុក៏មានទូទៅដែរ។ ពីម៉ូដខោអាវរលុងៗទៅម៉ូដដែលទាស់ចិត្ត ដូចជាការទម្លុះរូបកាយ។ យុវជនជាច្រើនសព្វថ្ងៃអាចសម្គាល់ខ្លួនគេជាមួយនឹងវិញ្ញាណដ៏បះបោររបស់លោកីយ៍នេះ។ (ប្រៀបមើល រ៉ូម ៦:១៦) ការខ្វល់ខ្វាយនឹងវត្ថុទ្រព្យក៏ជាការសម្ដែងឲ្យឃើញមួយទៀតដែរ។ យោងទៅតាមកាសែតអប់រំមួយ នោះ«ពួកអ្នកនាំទំនិញទៅកាន់ផ្សារគឺកំពុងតែវាយសម្រុកលើក្មេងៗឥតឈប់ឈរ ដោយមានវិធីឃោសនាពាណិជ្ជកម្មនិងផលិតបានជាច្រើន»។ ទំរាំយុវជននៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិករៀនចប់ពីវិទ្យាល័យ នោះគេបានឃើញសេចក្ដីដែលឃោសនាពាណិជ្ជកម្មតាមទូរទស្សន៍អស់៣៦០.០០០យ៉ាង។ ពួកម៉ាករបស់អ្នកក៏ប្រហែលជាបង្ខិតបង្ខំអ្នកឲ្យទិញរបស់ណាខ្លះដែរ។ ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលមានអាយុ១៤ឆ្នាំនិយាយថា៖ «មនុស្សគ្រប់គ្នាគឺតែងតែសួរថា៖ ‹តើអាវទ្រ័រសេ អាវធំ ខោខូវបូយរបស់អ្នកជាម៉ាកអ្វី›»?
៩ តាំងពីសម័យព្រះគម្ពីរ នោះបទភ្លេងមិនត្រឹមត្រូវគឺជាប្រដាប់ប្រដារបស់សាតាំង ដើម្បីជំរុញឲ្យមានមារយាទដ៏មិនស្អាតស្អំ។ (ប្រៀបមើល និក្ខមនំ ៣២:១៧-១៩; ទំនុកដំកើង ៦៩:១២; អេសាយ ២៣:១៦) បើអ៊ីចឹង គឺមិនជាការភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលបទភ្លេងដែលមានទំនុកដែលទាក់ចិត្តខាងកាម ពាក្យប្រមាថ និងចង្វាក់ភ្លេងដែលធ្វើឲ្យស្រើបស្រាលគឺជាប្រជាប្រិយនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការបញ្ចេញឲ្យឃើញមួយទៀតនៃវិញ្ញាណមិនស្អាតរបស់លោកីយ៍នេះ គឺអំពើអសីលធម៌ខាងកាម។ (កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១) កាសែត ឌឺញូវយ៉កថែម្ស ក៏រាយការណ៍ថា៖ «ចំពោះក្មេងជំទង់ជាច្រើន ការរួមសង្វាសសឹងតែជាតម្រូវការមួយ ដើម្បីឲ្យពួកម៉ាកទទួលស្គាល់គេ . . . ជាងពីរភាគបីនៃសិស្សនៅវិទ្យាល័យធ្លាប់រួមរ័ក្សទៅហើយ»។ អត្ថបទមួយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីវ៉ូលស្ទ្រីត បានប្រាប់នូវទីសំអាង ដែលថាកូនក្មេងរវាងអាយុ៨ទៅ១២ឆ្នាំ ក៏«ក្លាយទៅជាកាមសកម្មយ៉ាងខ្លាំងឡើង»។ អ្នកឲ្យឱវាទនៅតាមសាលា ដែលទើបតែចូលនិវត្តន៍ថ្មីៗនេះ មានប្រសាសន៍ថា៖ «យើងកំពុងតែចាប់ផ្ដើមឃើញក្មេងស្រីៗខ្លះមានផ្ទៃពោះ ដែលរៀនថ្នាក់ទីប្រាំមួយ»។b
ការបដិសេធវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ
១០. តើយុវជនពីគ្រួសារគ្រីស្ទានខ្លះ បានបង្អោនទៅតាមវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ គួរឲ្យខ្លោចផ្សាណាស់ យុវជនគ្រីស្ទានខ្លះបានបង្អោនទៅតាមវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ។ ក្មេងស្រីជនជាតិជប៉ុនម្នាក់សារភាពថា៖ «ខ្ញុំបានបង្ហាញអាកប្បកិរិយាដ៏ល្អនៅមុខឪពុកម្ដាយនិងពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នារបស់ខ្ញុំ។ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ប្រកបជីវិតមួយទៀតនោះដែរ»។ យុវនារីម្នាក់ពីប្រទេសឃិនយ៉ានិយាយថា៖ «អស់ប៉ុន្មានមួយរយៈយ៉ាងយូរ ខ្ញុំបានប្រកបជីវភាពមុខពីរ ដែលបានរួមបញ្ចូលការជប់លៀង បទភ្លេងរ៉ុក ហើយមានមិត្តភក្ដិមិនល្អ។ ខ្ញុំបានដឹងថានេះគឺខុស ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំខំធ្វើកន្តើយរឿងនេះដោយសង្ឃឹមថាក្រោយមក នោះនឹងលែងមានទៅហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែគឺនៅដដែល។ ស្ថានការណ៍កាន់តែមានអាក្រក់ឡើងៗ»។ យុវនារីម្នាក់ទៀតពីប្រទេសអាល្លឺម៉ង់និយាយថា៖ «នេះគឺបានចាប់ផ្ដើមឡើងដោយសារមានមិត្តភក្ដិមិនល្អ។ រួចមកខ្ញុំក៏ចាប់ផ្ដើមជក់បារី។ ខ្ញុំចង់បញ្ឈឺចិត្តរបស់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំគ្រាន់តែបញ្ឈឺចិត្តខ្លួនឯងវិញប៉ុណ្ណោះ»។
១១. តើតាមរបៀបណាដែលកាលែបអាចតទល់នឹងការទៅតាមពួកបណ្ដាមនុស្ស កាលដែលពួកឈ្លបដប់នាក់បានយករបាយការណ៍អាក្រក់មកវិញនោះ?
១១ ក៏ប៉ុន្តែ គឺអាចតទល់បាន ត្រូវហើយគឺអាចបដិសេធវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ។ សូមពិចារណាមើលគំរូពីបុរាណរបស់កាលែប។ នៅពេលពួកឈ្លបដ៏កំសាកដប់នាក់បានប្រាប់របាយការណ៍អាក្រក់អំពីស្រុកដែលបានសន្យា នោះគាត់និងយ៉ូស្វេមិនព្រមឲ្យគេបំភ័យ ហើយទៅតាមពួកបណ្ដាមនុស្សនោះឡើយ។ ពួកគេបានប្រកាសយ៉ាងក្លាហានថា៖ «ស្រុកដែលយើងបានដើរកាត់សង្កេតមើលនោះ ជាស្រុកល្អក្រៃលែង។ បើសិនជាព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងយើងរាល់គ្នា នោះទ្រង់នឹងនាំយើងឲ្យបានចូលទៅក្នុងស្រុកនោះជាមិនខាន ហើយនឹងប្រទានមកយើងផងគឺជាស្រុកដែលមានទឹកដោះ នឹងទឹកឃ្មុំដ៏ហូរហៀរ»។ (ជនគណនា ១៤:៧, ៨) តើអ្វីទៅដែលបានជួយឲ្យកាលែបតទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំទាំងអស់នោះ? ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលអំពីកាលែបថា៖ «មានវិញ្ញាណផ្សេងសណ្ឋិតលើគាត់»។—ជនគណនា ១៤:២៤
ការបង្ហាញនូវ«វិញ្ញាណផ្សេង»
១២. ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម្ល៉េះក្នុងការបង្ហាញ«វិញ្ញាណផ្សេង»ស្តីអំពីពាក្យសំដីរបស់ខ្លួននោះ?
១២ សព្វថ្ងៃនេះ គឺត្រូវការសេចក្ដីក្លាហាននិងកម្លាំង ដើម្បីបង្ហាញ«វិញ្ញាណផ្សេង» ឬក៏អាកប្បកិរិយាដែលបង្ហាញការរួមគំនិតដែលខុសពីលោកីយ៍នេះ។ វិធីមួយដែលអ្នកអាចធ្វើអ៊ីចឹង គឺដោយជៀសវាងពាក្យសំដីដែលចំអកបញ្ឈឺចិត្ត ដែលឥតគោរព។ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដែរ ពាក្យភាសាអង់គ្លេសដែលថា«ការចំអកបញ្ឈឺចិត្ត» គឺមានឫសគល់មកពីកិរិយាស័ព្ទភាសាក្រិក ដែលន័យយ៉ាងចំៗនោះគឺ «ហែកសាច់ដូចពួកឆ្កែ»។ (ប្រៀបមើល កាឡាទី ៥:១៥) ដូចជាធ្មេញឆ្កែអាចហែកសាច់ចេញពីឆ្អឹងមួយ នោះ«ការកំប្លែង»ដែលចំអកបញ្ឈឺចិត្តអាចដកយកចេញនូវសេចក្ដីថ្លៃថ្នូររបស់អ្នកដទៃ។ ក៏ប៉ុន្តែកូល៉ុស ៣:៨ ដាស់តឿនអ្នកឲ្យ«លះអស់ទាំងអំពើនោះ គឺសេចក្ដីកំហឹង គ្នាន់ក្នាញ់ គំរក់ ប្រមាថ នឹងពាក្យអព្វមង្គល ចេញពីមាត់ចោលទៅ»។ ហើយសុភាសិត ១០:១៩ ចែងថា៖ «អ្នកណាដែលនិយាយច្រើន នោះមិនខាននឹងមានបាបឡើយ តែអ្នកណាដែលឃាត់ទប់បបូរមាត់វិញ នោះជាមនុស្សប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញា»។ ប្រសិនបើបុគ្គលណាម្នាក់ប្រមាថមើលងាយអ្នក ចូរចេះទប់ចិត្តនិង‹បែរមុខចេញ› ប្រហែលជានិយាយជាមួយបុគ្គលនេះនៅដាច់ឡែកពីគេ ដោយសុភាពនិងដោយសន្ដិវិធីផង។—ម៉ាថាយ ៥:៣៩; សុភាសិត ១៥:១
១៣. តើយុវជនអាចបង្ហាញទស្សនៈដ៏ថ្លឹងថ្លែងអំពីវត្ថុទ្រព្យយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ វិធីមួយទៀត ដើម្បីបង្ហាញ«វិញ្ញាណផ្សេង» គឺដោយរក្សាទស្សនៈដ៏ថ្លឹងថ្លែងអំពីវត្ថុទ្រព្យ។ ប្រាកដហើយ គឺជាការធម្មតានោះទេដែលចង់បានរបស់ល្អៗនោះ។ តាមមើល ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទទ្រង់ផ្ទាល់ យ៉ាងហោចណាស់ក៏មានអាវវែងមួយដែលមានគុណភាពល្អនោះដែរ។ (យ៉ូហាន ១៩:២៣, ២៤) ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលការមានរបស់របរក្លាយទៅជាការរំអុក ហើយអ្នកអង្វរដោយឥតឈប់ឈរឲ្យឪពុកម្ដាយទិញវត្ថុអ្វីមួយ ដែលគេពិតជាគ្មានប្រាក់ទិញនោះ ឬនៅពេលដែលអ្នកចង់តែធ្វើតាមយុវជនឯទៀត បើអ៊ីចឹងនោះវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ ប្រហែលជាមានអំណាចច្រើនលើអ្នក ជាងអ្នកដឹងទៅទៀត។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «អស់ទាំងសេចក្ដី ដែលនៅក្នុងលោកីយនេះ គឺជាសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់សាច់ឈាម នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ភ្នែក ហើយសេចក្ដីអំនួតរបស់ជីវិត នោះមិនកើតមកពីព្រះវរបិតាទេ គឺមកតែពីលោកីយនេះវិញ»។ ត្រូវហើយ ចូរកុំចុះចាញ់ឲ្យសោះនឹងអំណាចនៃវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ ដែលគិតតែពីវត្ថុទ្រព្យនោះ! ចូររៀនឲ្យចេះសប្បាយចិត្តនឹងអ្វីដែលអ្នកមានចុះ។—យ៉ូហានទី១ ២:១៦; ធីម៉ូថេទី១ ៦:៨-១០
១៤. (ក) តើប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសម័យអេសាយ បានបង្ហាញទស្សនៈដ៏ឥតថ្លឹងថ្លែងអំពីល្បែងកំសាន្តយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើគ្រោះថ្នាក់អ្វីខ្លះដែលពួកយុវជនគ្រីស្ទានខ្លះ បានជួបប្រទះនៅឯបារនិងកន្លែងជប់លៀងដ៏អ៊ូអរនោះ?
១៤ ការរក្សាទុកល្បែងកំសាន្តតាមរបៀបត្រឹមត្រូវក៏ជាការសំខាន់ដែរ។ ព្យាការីអេសាយបានប្រកាសថា៖ «វេទនាដល់ពួកអ្នក ដែលក្រោកឡើង ពីព្រលឹមស្រាង ដើម្បីតែនឹងរកគ្រឿងស្រវឹង ហើយអត់ងងុយដរាបដល់យប់ជ្រៅ ទាល់តែឆេះរោលរាល ដោយសារស្រាទំពាំងបាយជូរ ជាពួកអ្នកដែលមានស៊ុង ពិណ ក្រាប់ខ្លុយ នឹងស្រាទំពាំងបាយជូរក្នុងការស៊ីលៀងរបស់គេ តែគេមិនយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះស្នាដៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ ក៏មិនពិចារណាពីការដែលព្រះហស្តទ្រង់ធ្វើដែរ»។ (អេសាយ ៥:១១, ១២) គួរឲ្យសោយស្ដាយមែន យុវជនគ្រីស្ទានខ្លះបានធ្វើការជប់លៀងដ៏អ៊ូអរស្រដៀងនេះដែរ។ នៅពេលដែលពួកយុវជនគ្រីស្ទានមួយក្រុម បានត្រូវសួរឲ្យរៀបរាប់នូវអ្វីៗដែលបានកើតឡើងក្នុងបារយុវជន នោះប្អូនស្រីម្នាក់បាននិយាយថា៖ «ការវាយគ្នាគឺមានរាល់តែដង។ ខ្ញុំធ្លាប់នៅចំកណ្ដាលការវាយគ្នារបស់គេដែរ»។ ប្អូនប្រុសម្នាក់ទៀតបានបន្ថែមថា៖ «ការផឹកស្រា ការជក់បារី របស់ដូចនេះជាដើម»។ ប្អូនប្រុសម្នាក់ទៀតបានសារភាពថា៖ «មនុស្សបានទៅជាស្រវឹងស្រា។ ពួកគេប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សភ្លើ! ហើយក៏មានគ្រឿងញៀន។ គឺមានរឿងអាក្រក់ៗកើតឡើងច្រើនណាស់។ ប្រសិនបើអ្នកទៅកន្លែងនោះ ហើយគិតថានឹងគ្មានអ្វីមានឥទ្ធិពលលើអ្នក នោះអ្នកគិតខុសហើយ»។ អ៊ីចឹងហើយ ដោយមានមូលហេតុល្អ ព្រះគម្ពីររៀបរាប់ការស៊ីផឹកជ្រុល ឬក៏«ការជប់លៀងដ៏អ៊ូអរ» ជារបស់មួយនៃ«កិច្ចការខាងសាច់ឈាម»។—កាឡាទី ៥:១៩-២១; ព្រះគម្ពីរបែអិងទិន; រ៉ូម ១៣:១៣
១៥. តើទស្សនៈដ៏ថ្លឹងថ្លែងអ្វីអំពីល្បែងកំសាន្តដែលព្រះគម្ពីរផ្ដល់ឲ្យនោះ?
១៥ ការជៀសវាងល្បែងកំសាន្តដែលមានគ្រោះថ្នាក់ នឹងមិនធ្វើឲ្យអ្នកមានជីវិតដ៏ឥតអំណរនោះឡើយ។ យើងថ្វាយបង្គំ‹ព្រះដែលមានព្រះទ័យសប្បាយ› ហើយទ្រង់ក៏ចង់ឲ្យអ្នកសប្បាយនឹងយុវភាពរបស់អ្នកដែរ! (ធីម៉ូថេទី១ ១:១១; សាស្ដា ១១:៩) ក៏ប៉ុន្តែព្រះគម្ពីរព្រមានថា៖ «ឯអ្នកណា ដែលចូលចិត្តតែនឹងការលេងសប្បាយ [«ការកំសាន្ត», ព្រះគម្ពីរឡាមសា] នោះនឹងត្រូវជាមនុស្សទាល់ក្រទៅ»។ (សុភាសិត ២១:១៧) ត្រូវហើយ ប្រសិនបើអ្នកចាត់ទុកល្បែងកំសាន្ត ជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងធ្លាក់ខ្លួនក្រខាងវិញ្ញាណហើយ។ ដូច្នេះក្នុងការជ្រើសរើសរបស់អ្នកស្តីអំពីល្បែងកំសាន្ត ចូរធ្វើតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរទៅ។ គឺមានផ្លូវជាច្រើនដើម្បីកំសាន្តចិត្តរបស់អ្នក ដែលនឹងស្អាងចិត្តអ្នកឡើង មិនមែនធ្វើឲ្យខ្ទេចខ្ទាំអ្នកនោះទេ។c—សាស្ដា ១១:១០
១៦. តើដោយដូចម្ដេចដែលពួកយុវជនគ្រីស្ទានអាចបង្ហាញថាខ្លួនប្លែកពីគេ?
១៦ ការបង្ហាញភាពរមទម្យដោយសំលៀកបំពាក់និងការសំអិតសំអាង ដែលបដិសេធម៉ូដរបស់លោកីយ៍នេះ ក៏នឹងសម្គាល់អ្នកថាខុសប្លែកដែរ។ (រ៉ូម ១២:២; ធីម៉ូថេទី១ ២:៩) ហើយការចេះជ្រើសរើសបទភ្លេងរបស់អ្នកក៏អ៊ីចឹងដែរ។ (ភីលីព ៤:៨, ៩) ក្មេងគ្រីស្ទានម្នាក់សារភាពថា៖ «ខ្ញុំមានបទភ្លេងដែលខ្ញុំដឹងថា ត្រូវបោះចោល ក៏ប៉ុន្តែបទភ្លេងនោះពីរោះណាស់»! យុវបុរសម្នាក់ក៏បានសារភាពស្រដៀងនេះថា៖ «ចំពោះខ្ញុំ បទភ្លេងគឺជាគ្រោះថ្នាក់ ពីព្រោះខ្ញុំចូលចិត្តនោះណាស់។ ប្រសិនបើខ្ញុំបានឃើញមានអ្វីមួយមិនត្រឹមត្រូវនឹងបទនេះ ឬក៏ឪពុកម្ដាយប្រាប់ខ្ញុំឲ្យដឹង នោះខ្ញុំត្រូវតែជំរុញគំនិតរបស់ខ្ញុំឲ្យឈ្នះលើចិត្តរបស់ខ្ញុំ ពីព្រោះក្នុងចិត្តខ្ញុំៗចូលចិត្តបទភ្លេងនោះណាស់»។ ឱពួកយុវជនអើយ ចូរកុំធ្វើ‹កន្តើយនឹងកិច្ចកលរបស់អារក្សសាតាំងឡើយ›! (កូរិនថូសទី២ ២:១១) វាកំពុងតែប្រើបទភ្លេងដើម្បីខំព្យាយាមទាញពួកក្មេងៗគ្រីស្ទានចេញពីព្រះយេហូវ៉ា! អត្ថបទជាច្រើនដែលមាននៅក្នុងប្រកាសនវត្ថុប៉មយាមបានពិគ្រោះអំពីបទភ្លេងរ៉ែប ហេវ៉ីមីតថុល និងបទភ្លេងរ៉ុកបែបផ្សេងទៀត។d ក៏ប៉ុន្តែ ប្រកាសនវត្ថុប៉មយាមមិនអាចធ្វើអត្ថាធិប្បាយអំពីបទភ្លេងគ្រប់បែបបទ ដែលនឹងមានជាបន្តបន្ទាប់នោះទេ។ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវតែប្រើ«ការចេះគិតពិចារណា» និង «ការដឹងខុសត្រូវ»នៅពេលដែលជ្រើសរើសបទភ្លេង។—សុភាសិត ២:១១, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
១៧. (ក) តើភូណនៀជាអ្វី ហើយតើនេះរួមការប្រព្រឹត្តអ្វីខ្លះ? (ខ) ស្តីអំពីរឿងសីលធម៌នោះ តើអ្វីទៅជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ?
១៧ នៅទីបំផុត អ្នកត្រូវតែរក្សាខ្លួនឲ្យបានស្អាតខាងសីលធម៌។ ព្រះគម្ពីរដាស់តឿនថា៖ «ចូររត់ពីការសហាយស្មន់ចេញ»។ (កូរិនថូសទី១ ៦:១៨) ជាភាសាក្រិក ពាក្យដើមសំរាប់ការសហាយស្មន់ គឺភូណនៀ សំដៅទៅការសេពមេថុនកម្មខុសសីលធម៌ ដោយប្រើអង្គជាតិក្រៅចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ នេះគឺរួមបញ្ចូលសេពមេថុនកម្មដោយមាត់ ហើយការស្ទាបអង្អែលនូវសរីរាង្គភេទដោយចេតនា។ យុវជនគ្រីស្ទានមួយចំនួនបានប្រព្រឹត្តនឹងមារយាទបែបនេះ ដោយស្មានថា ពួកគេពិតជាមិនប្រព្រឹត្តអំពើសហាយស្មន់នោះឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ បន្ទូលរបស់ព្រះចែងយ៉ាងច្បាស់ថា៖ «ដ្បិតព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបាន ញែកជាបរិសុទ្ធ ដើម្បីឲ្យបានចៀសពីសេចក្ដីកំផិតចេញ ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នានិមួយៗចេះរក្សាអត្តភាពខ្លួន ដោយសេចក្ដីបរិសុទ្ធ នឹងសេចក្ដីប្រសើរ»។—ថែស្សាឡូនីចទី១ ៤:៣, ៤
១៨. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលយុវជនអាចជៀសវាង ពីការធ្វើឲ្យកខ្វក់ពីវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍? (ខ) តើអ្វីដែលនឹងពិគ្រោះនៅក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
១៨ ត្រូវហើយ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា នោះអ្នកក៏អាចជៀសវាងពីការធ្វើឲ្យកខ្វក់ដោយវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ! (ពេត្រុសទី១ ៥:១០) យ៉ាងណាក៏ដោយ សាតាំងតែងតែបន្លំអន្ទាក់ដ៏អង់អាចរបស់វា ហើយជួនកាល គឺត្រូវការនូវការពិនិត្យពិច័យមែនទែនដើម្បីឲ្យដឹងអំពីគ្រោះថ្នាក់នោះ។ អត្ថបទជាបន្ទាប់របស់យើងបានគ្រោងទុក ដើម្បីជួយយុវជនឲ្យបណ្ដុះនូវសមត្ថភាពចេះវែកញែករបស់គេ។
[កំណត់សម្គាល់]
a គឺជាការជប់លៀងរាំរែកស៊ីផឹកស្រីស្រាដែលធម្មតាមានពេញមួយយប់។ បើចង់បានពត៌មានទៀត សូមមើល អត្ថបទ«សំនួរយុវជនសួរ . . . តើរ៉េវជាការលេងសប្បាយដោយឥតគ្រោះថ្នាក់ឬ»? នៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! ថ្ងៃទី២២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៩៧ (ភាសាអង់គ្លេស)
b ក្មេងៗដែលមានអាយុប្រមាណ១១ឆ្នាំ។
c បើចង់បានយោបល់ សូមមើលទំព័រ២៩៦ទៅ៣០៣ក្នុងសៀវភៅ សំនួរដែលយុវជនសួរ—ចម្លើយដែលមានប្រសិទ្ធិភាព។ (ភាសាអង់គ្លេស)
d សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៩៣។ (ភាសាអង់គ្លេស)។
សំនួរសំរាប់ពិនិត្យសារឡើងវិញ
◻ តើ«វិញ្ញាណរបស់លោកីយ»ជាអ្វី ហើយតាមរបៀបណាដែលមាន«រាជ្យ»លើមនុស្ស?
◻ តើមានការបញ្ចេញឲ្យឃើញណាខ្លះនៃវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ ក្នុងចំណោមពួកយុវជនសព្វថ្ងៃនេះ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលពួកយុវជនគ្រីស្ទានអាចបង្ហាញ«វិញ្ញាណផ្សេង» ស្តីអំពីពាក្យសំដីនិងល្បែងកំសាន្តនោះ?
◻ តើពួកយុវជនគ្រីស្ទានអាចបង្ហាញ«វិញ្ញាណផ្សេង»យ៉ាងដូចម្ដេច ស្តីអំពីសីលធម៌និងបទភ្លេង?
[រូបភាពនៅទំព័រ៩]
ពួកយុវជនជាច្រើនបង្ហាញថាគេនៅក្រោម«រាជ្យ»នៃវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះដោយចរិយារបស់គេ