ព្រះពិតជាគិតអំពីយើងមែន ម្ដេចបានជាយើងដឹង?
មនុស្សបានឆ្ងល់រាប់ពាន់ឆ្នាំអំពីសំណួរសំខាន់មួយដែលគេធ្លាប់សួរតាំងពីយូរណាស់មកហើយ ពោលគឺបើព្រះស្រឡាញ់យើង ហេតុអ្វីមានសេចក្ដីវេទនាច្រើនម្ល៉េះ? លោកអ្នកទំនងជាយល់ព្រមថា បើលោកអ្នកស្រឡាញ់បុគ្គលម្នាក់ លោកអ្នកមិនចង់ឲ្យបុគ្គលនោះរងទុក្ខឡើយ ហើយបើគាត់មានការពិបាកណាមួយ លោកអ្នកនឹងខំជួយគាត់។ ដូច្នេះ ដោយសារមានសេចក្ដីវេទនាច្រើនពេក មនុស្សជាច្រើនមានអារម្មណ៍ថាព្រះមិនខ្វល់អំពីយើងទេ។ អាស្រ័យហេតុនេះ មុនដំបូងគឺសំខាន់ឲ្យយើងពិចារណាទីសំអាងដែលបញ្ជាក់ថា ព្រះពិតជាស្រឡាញ់និងគិតអំពីយើងមែន។
អ្វីៗដែលព្រះបានបង្កើតបញ្ជាក់ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោក
ព្រះយេហូវ៉ាជា«អ្នកដែលបានបង្កើតមេឃ ផែនដី សមុទ្រ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលនៅទីនោះ»។ (សកម្មភាព ៤:២៤) កាលដែលយើងពិចារណាអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើត យើងពិតជាអាចសន្និដ្ឋានថាលោកគិតអំពីយើង។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីអ្វីៗដែលធ្វើឲ្យលោកអ្នកសប្បាយរីករាយ។ តើលោកអ្នកចូលចិត្តអាហារឆ្ងាញ់ឬ? ព្រះយេហូវ៉ាអាចផ្ដល់អាហារតែមួយប្រភេទប៉ុណ្ណោះដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិតរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ លោកបានបង្កើតអាហារច្រើនប្រភេទឥតគណនាដើម្បីធ្វើឲ្យយើងឆ្ងាញ់មាត់។ ដូចគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតផែនដីឲ្យមានទេសភាព ដើមឈើ និងផ្កាដ៏ល្អគ្រប់មុខដើម្បីធ្វើឲ្យយើងមានជីវិតដែលគួរឲ្យសប្បាយនិងដែលគួរឲ្យរំភើបចិត្ត។
ម្យ៉ាងទៀត សូមពិចារណារបៀបដែលយើងបានត្រូវបង្កើត។ មនុស្សយើងចេះសើចចេះសប្បាយ ចេះពេញចិត្តនឹងបទភ្លេងនិងអ្វីៗដែលមានលម្អ ហើយអ្វីទាំងនេះយើងមិនចាំបាច់មានដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិតយើងទេ តែជាអំណោយពីព្រះដែលធ្វើឲ្យយើងមានជីវិតប្រសើរជាង។ មួយវិញទៀត សូមគិតអំពីទំនាក់ទំនងរបស់លោកអ្នកជាមួយអ្នកឯទៀត។ យើងទាំងអស់គ្នាពិតជាសប្បាយពេលសេពគប់ជាមួយមិត្តល្អ ហើយសប្បាយនឹងឱបបុគ្គលដែលយើងស្រឡាញ់ខ្លាំង មែនទេ? តាមពិត ការចេះស្រឡាញ់ជាអំណោយមួយពីព្រះដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់! ដោយសារព្រះបានបង្កើតមនុស្សឲ្យចេះស្រឡាញ់ នោះព្រះក៏ត្រូវមានគុណសម្បត្ដិនោះដែរ។
គម្ពីរធ្វើឲ្យយើងជឿជាក់ថាព្រះមានសេចក្ដីស្រឡាញ់
គម្ពីររៀបរាប់ឲ្យយើងដឹងថាព្រះជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (យ៉ូហានទី១ ៤:៨) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះមិនគ្រាន់តែបានត្រូវសឲ្យឃើញតាមអ្វីៗដែលលោកបានបង្កើតប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏សឲ្យឃើញក្នុងគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោកដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីរផ្ដល់ការណែនាំដែលនាំឲ្យមានសុខភាពល្អ ដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យចេះប្រមាណក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ហើយព្រមានអំពីការប្រមឹកស្រានិងការល្មោភស៊ី។—កូរិនថូសទី១ ៦:៩, ១០
គម្ពីរក៏ផ្ដល់ដំបូន្មានល្អអំពីទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកឯទៀត ហើយដាស់តឿនយើងឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ថែមទាំងប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀតដោយការគោរព សេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ និងសេចក្ដីសប្បុរស។ (ម៉ាថាយ ៧:១២) គម្ពីរផ្ដន្ទាទោសការប្រព្រឹត្តនិងចិត្តគំនិតដែលបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីវេទនា ដូចជាការលោភលន់ ការនិយាយដើមគេ ការច្រណែន ការផិតក្បត់ និងឃាតកម្ម។ បើមនុស្សទាំងអស់ខំប្រឹងរស់នៅស្របតាមដំបូន្មានល្អៗដែលមានក្នុងបទគម្ពីរ នោះក្នុងពិភពលោកទាំងមូល នឹងពិតជាមានសេចក្ដីវេទនាតិចជាងឆ្ងាយណាស់។
ក៏ប៉ុន្តែ ការបង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងបំផុតរបស់ព្រះគឺការផ្ដល់លោកយេស៊ូជាបុត្ររបស់លោក ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សជាតិ។ សៀវភៅយ៉ូហាន ៣:១៦ ចែងថា៖ «ព្រះស្រឡាញ់ពិភពលោកដល់ម្ល៉េះបានជាលោកបានឲ្យបុត្រតែមួយរបស់លោក ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកដែលបង្ហាញជំនឿលើបុត្រនោះអាចមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ហើយមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ»។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំរួចហើយដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្ដីស្លាប់និងសេចក្ដីវេទនាគ្រប់ប្រភេទលែងមានជារៀងរហូត។—យ៉ូហានទី១ ៣:៨
ច្បាស់ហើយ មានភ័ស្តុតាងជាច្រើនដែលបញ្ជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង។ ដូច្នេះ គឺសមហេតុផលដែលព្រះមិនចង់ឃើញយើងរងទុក្ខ។ លោកនឹងធ្វើឲ្យសេចក្ដីវេទនាសាបសូន្យទៅ។ យើងមិនចាំបាច់ប៉ាន់ស្មានអំពីរឿងនេះឡើយ ព្រោះគម្ពីរប្រាប់យើងយ៉ាងចំៗនូវរបៀបដែលព្រះនឹងបំបាត់ចោលសេចក្ដីវេទនា។
[ឃ្លាពន្យល់អំពីរូបភាពនៅទំព័រ៤]
ការចេះស្រឡាញ់ ជាអំណោយមួយពីព្រះដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់