ជំពូកទី១៤
អង្គការមួយដែលធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា
ចូររក្សាសេចក្ដីសុខសាន្ត និងភាពស្អាតស្អំនៅក្នុងក្រុមជំនុំ
ស្របតាមទំនាយក្នុងគម្ពីរ រៀងរាល់ឆ្នាំមានមនុស្សច្រើនពាន់នាក់ចូលមកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ (មីកា ៤:១, ២) យើងមានចិត្តសប្បាយរីករាយមែនដោយបានទទួលស្វាគមន៍ពួកគេឲ្យចូល«ក្រុមជំនុំរបស់ព្រះ»! (សកម្ម. ២០:២៨) ពួកគេឲ្យតម្លៃខ្ពស់ទៅលើឯកសិទ្ធិបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងយើង និងទៅលើឱកាសនៅជាមួយនឹងយើងក្នុងស្ថានភាពដែលប្រៀបដូចជាសួនឧទ្យាន។ ហេតុដែលមានភាពស្អាតស្អំខាងការគោរពប្រណិប័តន៍និងស្ថានភាពសុខសាន្តនេះ គឺដោយសារឥទ្ធិពលនៃសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងដោយសារយើងអនុវត្តតាមឱវាទល្អត្រឹមត្រូវក្នុងគម្ពីរ ដែលជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។—ទំនុក. ១១៩:១០៥; សាក. ៤:៦
បើយើងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ នោះយើងបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈគ្រិស្តសាសនិក។ (កូឡ. ៣:១០) យើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីកែប្រែជីវិតយើងឲ្យសមស្របនឹងខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អាស្រ័យហេតុនេះ យើងមិនឲ្យទំនាស់តូចតាចនិងការខ្វែងគំនិតគ្នាបណ្ដាលឲ្យយើងបែកសាមគ្គីទេ។ ដោយមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ យើងយកឈ្នះឥទ្ធិពលនៃពិភពលោក ជាឥទ្ធិពលដែលធ្វើឲ្យបែកខ្ញែកគ្នា។ ជាលទ្ធផល នោះជួយយើងឲ្យរួមធ្វើការដោយសាមគ្គីភាពក្នុងភាតរភាពទូទាំងពិភពលោកដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។—សកម្ម. ១០:៣៤, ៣៥
ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ម្ដងម្កាលគឺមានបញ្ហាដែលប៉ះពាល់ដល់សេចក្ដីសុខសាន្តនិងសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំ។ តើអ្វីដែលនាំឲ្យមានបញ្ហានេះ? ក្នុងករណីភាគច្រើន នោះផ្ដើមមកពីការមិនស្ដាប់និងមិនធ្វើតាមឱវាទក្នុងគម្ពីរ។ យើងនៅតែត្រូវខំប្រឹងយកឈ្នះចិត្តរបស់យើង ដែលទោរទន់ទៅរកអ្វីដែលខុសឆ្គង។ យើងគ្រប់គ្នាមានភាពខុសឆ្គង។ (១យ៉ូន. ១:១០) បុគ្គលម្នាក់អាចចាប់ផ្ដើមដើរផ្លូវខុសដោយមិនដឹងខ្លួន នាំឲ្យមានភាពមិនស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ ឬខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ក្នុងក្រុមជំនុំ។ ដោយសារយើងប្រព្រឹត្តដោយមិនគិត ឬនិយាយដោយមិនចេះទប់អណ្ដាត នោះយើងប្រហែលជាធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់ឈឺចិត្ត ឬប្រហែលជាយើងតូចចិត្តដោយសារពាក្យសម្ដីឬការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកណាម្នាក់ដែរ។ (រ៉ូម ៣:២៣) តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាបែបនេះ?
យើងមានអំណរគុណមែន ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយគិតអំពីរឿងទាំងនេះ។ បណ្ដាំរបស់ព្រះមានឱវាទស្តីអំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើពេលមានបញ្ហាដែលផ្ដើមចេញពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះឬចំណុចខ្សោយ ហើយអំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើពេលមានអំពើខុសឆ្គងកើតឡើងក្នុងក្រុមជំនុំ។ យើងអាចទទួលជំនួយពីពួកគង្វាលដែលស្រឡាញ់យើង។ ដោយអនុវត្តតាមឱវាទដែលពួកគាត់ឲ្យពីគម្ពីរ នោះយើងអាចមានទំនាក់ទំនងដ៏ល្អជាមួយនឹងបងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំ និងរក្សាចំណងមេត្រីភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ប្រសិនបើយើងទទួលការប្រៀនប្រដៅឬការស្តីប្រដៅ ដោយសារយើងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងណាមួយ នោះយើងអាចប្រាកដថា ព្រះដែលជាបិតានៅស្ថានសួគ៌លោកស្រឡាញ់យើងណាស់ បានជាលោកកែតម្រង់យើងបែបនេះ។—សុ. ៣:១១, ១២; ហេ. ១២:៦
វិធីដោះស្រាយរឿងរ៉ាវតូចតាច
ជួនកាលមានទំនាស់តូចតាចនិងការខ្វែងគំនិតគ្នារវាងសមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំ។ យើងត្រូវដោះស្រាយរឿងរ៉ាវទាំងនេះឲ្យបានឆាប់រហ័សដោយប្រើវិធីដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាបងប្អូន។ (អេភ. ៤:២៦; ភី. ២:២-៤; កូឡ. ៣:១២-១៤) ប្រហែលជាអ្នកនឹងឃើញថា បញ្ហាភាគច្រើនដែលអ្នកមានជាមួយនឹងសមាជិកណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំ អាចត្រូវដោះស្រាយបានដោយធ្វើតាមឱវាទរបស់សាវ័កពេត្រុស ដែលណែនាំឲ្យ«ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យខ្លាំង ពីព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្របបាំងការខុសឆ្គងជាច្រើន»។ (១ពេ. ៤:៨) បញ្ហាតូចតាចបែបនេះគឺដោយសារយើងមានភាពខុសឆ្គង។ យើងទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួលជាញឹកញយដែរ។ (យ៉ា. ៣:២) ដោយទទួលស្គាល់គោលការណ៍នេះ និងដោយប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍សំខាន់ដែលថាយើងគួរប្រព្រឹត្តនឹងអ្នកដទៃដូចយើងចង់ឲ្យគេប្រព្រឹត្តចំពោះខ្លួនយើងដែរ នោះធម្មតាយើងអាចដោះស្រាយរឿងរ៉ាវតូចតាច ដោយអភ័យទោស ហើយបំភ្លេចចោល។—ម៉ាថ. ៧:១២
ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើមានអ្វីធ្វើឲ្យប្រេះឆាទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយនឹងសមាជិកម្នាក់ទៀតក្នុងក្រុមជំនុំ រហូតដល់អ្នកគិតថាត្រូវតែចាត់វិធានការផ្សេងទៀតវិញ នោះយកល្អកុំបង្អង់យូរក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហានេះ ពីព្រោះអ្នកដឹងថា នេះក៏ទាក់ទងនឹងចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ លោកយេស៊ូបានឲ្យឱវាទពួកសិស្សលោកថា៖ «ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងយកគ្រឿងបូជាមកទីបូជា ហើយនៅទីនោះអ្នកនឹកឃើញថាបងប្អូនណាម្នាក់កំពុងប្រកាន់ទោសអ្នក ចូរទុកគ្រឿងបូជារបស់អ្នកនៅមុខទីបូជា រួចទៅរកជានឹងបងប្អូនអ្នកសិន។ បន្ទាប់មក ចូរត្រឡប់មកបូជាអ្វីទាំងនោះចុះ»។ (ម៉ាថ. ៥:២៣, ២៤) ប្រហែលជាមានការយល់ច្រឡំគ្នា។ បើដូច្នេះមែន គឺចាំបាច់ដោះស្រាយឲ្យបានជ្រះស្រឡះ ដោយខំព្យាយាមរក្សាសាមគ្គីភាពដែលយើងមានជាគ្រិស្តសាសនិក ហើយដោយរក្សាឲ្យមានការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាទៅវិញទៅមក។ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាយ៉ាងល្អរវាងបងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំ ពិតជាសំខាន់ណាស់ដើម្បីកុំឲ្យមានការយល់ច្រឡំគ្នា និងជួយដោះស្រាយបញ្ហាផ្សេងៗដែលបណ្ដាលមកពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះ។
ការឲ្យឱវាទដែលមានមូលដ្ឋានពីគម្ពីរ
នៅពេលខ្លះ អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រហែលជាត្រូវឲ្យឱវាទដល់បុគ្គលណាម្នាក់ ដើម្បីកែតម្រង់របៀបគិតគូររបស់គាត់។ ការឲ្យឱវាទមិនតែងតែស្រួលទេ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរជូនគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកាឡាទីថា៖ «បងប្អូនអើយ ទោះជាមនុស្សម្នាក់ចាប់ផ្ដើមដើរផ្លូវខុសដោយមិនដឹងខ្លួនក៏ដោយ ចូរអ្នករាល់គ្នាជាគ្រិស្តសាសនិកដែលមានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់កែតម្រង់អ្នកនោះដោយចិត្តស្លូតបូត»។—កាឡ. ៦:១
ដោយសារពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យថែរក្សាហ្វូងចៀមរបស់ព្រះដោយក្ដីស្រឡាញ់ នោះពួកគាត់ការពារសមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលធ្វើឲ្យខូចចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ ហើយជួយកុំឲ្យមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ។ ពួកគង្វាលនៃហ្វូងចៀមរបស់ព្រះគួរខំព្យាយាមបម្រើក្រុមជំនុំឲ្យដូចអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាតាមរយៈអេសាយថា៖ «ហើយមនុស្សម្នាក់នឹងបានដូចជាទីបាំងឲ្យរួចពីខ្យល់ នឹងជាទីជ្រកឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរា ដូចផ្លូវទឹកហូរនៅទីហួតហែង ហើយដូចជាម្លប់នៃថ្មដាយ៉ាងធំនៅទីខ្សោះល្វើយ»។—អេសា. ៣២:២
ក្នុងករណីខ្លះដែលមានអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ
ការដែលយើងសុខចិត្តបំភ្លេចចោលកំហុសខ្លះនិងអភ័យទោសឲ្យ នោះមិនមានន័យថាយើងមិនអើពើចំពោះអំពើខុសឆ្គង ឬពេញចិត្តនឹងអំពើខុសឆ្គងនោះទេ។ មិនមែនអំពើខុសឆ្គងទាំងអស់បណ្ដាលមកពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះដែលយើងបានទទួលជាមត៌កនោះទេ។ ហើយក៏មិនផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់បងប្អូន ឬដល់ក្រុមជំនុំដែរ បើបំភ្លេចអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ។ (លេវី. ១៩:១៧; ទំនុក. ១៤១:៥) កិច្ចព្រមព្រៀងខាងក្រឹត្យវិន័យបានឲ្យដឹងថា ការខុសឆ្គងនិងការរំលងច្បាប់ព្រះមិនមានកម្រិតដូចគ្នាទាំងអស់ទេ ព្រោះខ្លះជាកំហុសស្រាល ខ្លះជាកំហុសធ្ងន់។ គ្រិស្តសាសនិកក៏ទទួលស្គាល់ហេតុការណ៍នេះដែរ។—១យ៉ូន. ៥:១៦, ១៧
ព្រះយេស៊ូបានពន្យល់អំពីរបៀបជាក់លាក់ខ្លះៗដែលត្រូវធ្វើដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាក់ទងនឹងអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដែលកើតឡើងរវាងបងប្អូនរួមជំនឿ។ ចូរកត់សម្គាល់នូវវិធានការជាក់លាក់ដែលលោកបញ្ជាក់៖ «ប្រសិនបើបងប្អូនណាម្នាក់របស់អ្នកធ្វើខុសអ្វីមួយ [១] ចូរទៅជួបគាត់ម្នាក់ឯង ហើយលាតត្រដាងកំហុសរបស់គាត់។ បើគាត់ស្ដាប់អ្នក នោះអ្នកបានបងប្អូននោះមកវិញ។ ប៉ុន្តែបើគាត់មិនស្ដាប់អ្នកទេ [២] ចូរយកមនុស្សម្នាក់ឬពីរនាក់ទៀតទៅជាមួយ ដើម្បីឲ្យគ្រប់រឿងទាំងអស់អាចត្រូវទុកជាការពិត ដោយការបញ្ជាក់របស់សាក្សី ពីរឬបីនាក់។ បើគាត់មិនស្ដាប់ពួកគេទេ [៣] ចូរប្រាប់ដល់ក្រុមជំនុំ។ ប្រសិនបើគាត់មិនស្ដាប់ក្រុមជំនុំទៀត នោះចូរចាត់ទុកគាត់ជាជនជាតិដទៃ និងជាអ្នកយកពន្ធ»។—ម៉ាថ. ១៨:១៥-១៧
ឧទាហរណ៍ដែលលោកយេស៊ូបានឲ្យក្រោយៗមកដែលបានត្រូវកត់ទុកនៅម៉ាថាយ ១៨:២៣-៣៥ ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចដែលបង្ហាញឲ្យដឹងថាអំពើខុសឆ្គងដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅម៉ាថាយ ១៨:១៥-១៧ តាមមើលទៅទាក់ទងរឿងលុយកាក់ឬអចលនវត្ថុ ដោយសារមិនបានសងប្រាក់សម្រាប់អ្វីមួយ ឬការប្រព្រឹត្តណាមួយដូចជាបោកប្រាសគេ ឬធ្វើឲ្យខូចកិត្ដិនាមរបស់អ្នកណាម្នាក់ ដោយសារការនិយាយបង្កាច់គេ។
ប្រសិនបើអ្នកមានភ័ស្តុតាងជាក់ច្បាស់ថាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរចំពោះអ្នក កុំប្រញាប់ទៅជួបអ្នកត្រួតពិនិត្យឬអ្នកឯទៀត ដើម្បីសុំឲ្យពួកគាត់ជួយដោះស្រាយឡើយ។ ចូរធ្វើតាមឱវាទរបស់លោកយេស៊ូសិន។ មុនដំបូង គឺអ្នកត្រូវទៅនិយាយជាមួយនឹងបងប្អូនដែលធ្វើខុសនឹងអ្នក។ ចូរខំដោះស្រាយបញ្ហានោះជាមួយគ្នាតែពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើគាត់មិនស្ដាប់អ្នកទេ សូមទុកពេលមួយរយៈសិនមុននឹងរកវិធីដោះស្រាយទៀត។ ចូរចាំថា លោកយេស៊ូមិនបានមានប្រសាសន៍ថា ‹ចូរទៅតែមួយដងប៉ុណ្ណោះ ហើយលាតត្រដាងកំហុសរបស់គាត់›ទេ។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើបុគ្គលនោះមិនសារភាពកំហុសខ្លួននិងសុំការអភ័យទោសនៅលើកដំបូងទេ ប្រហែលជាការល្អឲ្យអ្នកគិតទៅជួបគាត់ម្នាក់ឯងនៅលើកក្រោយទៀត។ បើអាចដោះស្រាយបញ្ហានោះតាមវិធីនេះ បុគ្គលដែលធ្វើខុសនោះ ច្បាស់ជាដឹងគុណណាស់ដែលអ្នកមិនបានប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីកំហុសរបស់គាត់ ឬធ្វើឲ្យខូចកិត្ដិនាមគាត់ក្នុងក្រុមជំនុំ។ អ្នកនឹងបានសម្រេចគោលបំណងរបស់អ្នក ពោលគឺ«អ្នកបានបងប្អូននោះមកវិញ»។
ប្រសិនបើបុគ្គលដែលធ្វើខុសទទួលស្គាល់ថាខ្លួនខុស សុំការអភ័យទោស ហើយដោះស្រាយបញ្ហានោះ អ្នកមិនចាំបាច់ធ្វើអ្វីទៀតទេ។ នេះបង្ហាញថា ថ្វីបើជាអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ អំពើខុសឆ្គងផ្សេងៗដែលបានត្រូវពិគ្រោះនៅទីនេះគឺរួមបញ្ចូលតែអំពើខុសឆ្គង ដែលអាចដោះស្រាយរវាងភាគីទាំងពីរប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ចំពោះអំពើខុសឆ្គងដូចជាអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ការផិតក្បត់ ការរួមដំណេករវាងមនុស្សភេទដូចគ្នា ការពោលពាក្យប្រមាថ ការក្បត់ជំនឿ ការគោរពបូជារូបព្រះ និងអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរស្រដៀងនេះ គឺមិនអាចដោះស្រាយរវាងភាគីទាំងពីរបានឡើយ។ (១កូ. ៦:៩, ១០; កាឡ. ៥:១៩-២១) ការសុំការអភ័យទោសពីបុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទាំងនេះគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ដោយសារអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរបែបនេះអាចប៉ះពាល់ដល់ភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ និងចំណងមេត្រីភាពរបស់ក្រុមជំនុំជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវប្រាប់រឿងនេះដល់ពួកអ្នកចាស់ទុំ ហើយទុកឲ្យពួកគាត់ដោះស្រាយវិញ។—១កូ. ៥:៦; យ៉ា. ៥:១៤, ១៥
ប្រសិនបើមិនអាចបានបងប្អូននោះមកវិញ ដោយ‹លាតត្រដាងកំហុសរបស់គាត់រវាងអ្នកនិងគាត់ប៉ុណ្ណោះ› នោះអ្នកអាចធ្វើតាមឱវាទរបស់លោកយេស៊ូ ពោលគឺ យកមនុស្សម្នាក់ឬពីរនាក់ទៀតទៅនិយាយជាមួយនឹងអ្នកនោះម្ដងទៀត។ មនុស្សម្នាក់ឬពីរនាក់ដែលអ្នកយកទៅជាមួយ ក៏គួរមានគោលបំណងឲ្យបានបងប្អូននោះមកវិញដែរ។ គឺល្អជាងបើអ្នកទាំងនោះជាសាក្សីអំពីអំពើខុសឆ្គងនោះ។ ប៉ុន្តែ បើគ្មានសាក្សីណាម្នាក់ទេ អ្នកអាចយកបងប្រុសម្នាក់ឬពីរនាក់ ដើម្បីធ្វើជាសាក្សីពេលមានការពិភាក្សាគ្នា។ ពួកគាត់ប្រហែលមានបទពិសោធន៍អំពីរឿងបែបនោះ ហើយអាចដឹងថាអ្វីដែលបានកើតឡើង ពិតជាកំហុសមែនឬក៏អត់។ បើយកអ្នកចាស់ទុំទៅជាមួយធ្វើជាសាក្សី នោះពួកគេឥតតំណាងក្រុមជំនុំទេ ពីព្រោះក្រុមអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំមិនបានចាត់ពួកគេឲ្យធ្វើជាសាក្សីចំពោះរឿងនេះទេ។
ប្រសិនបើអ្នកប្រាកដក្នុងចិត្តថា អ្នករួមជំនឿម្នាក់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរចំពោះអ្នក ហើយអ្នកមានភ័ស្តុតាងដើម្បីបញ្ជាក់អំពីរឿងនេះ ហើយរឿងនោះមិនបានដោះស្រាយរួចរាល់ទេ ទោះជាអ្នកបានខំព្យាយាមដោះស្រាយម្ដងហើយម្ដងទៀតក៏ដោយ ពោលគឺអ្នកបានទៅនិយាយជាមួយគាត់ម្នាក់ឯង ហើយក្រោយមក អ្នកយកមនុស្សម្នាក់ឬពីរនាក់ទៅនិយាយជាមួយនឹងគាត់ដែរ ហើយអ្នកគិតថាអ្នកពុំអាចបំភ្លេចរឿងនេះបានទេ បើដូច្នេះ អ្នកគួរប្រាប់រឿងនេះដល់ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យក្នុងក្រុមជំនុំ។ ចូរចាំថា ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏មានបំណងរក្សាភាពស្អាតស្អំនិងសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងក្រុមជំនុំដែរ។ អ្នកបានចាត់វិធានការសព្វគ្រប់ហើយដោយបានប្រាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំអំពីរឿងនេះ។ ចូរទុកបញ្ហានេះឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំទាំងទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា ថារឿងនេះនឹងត្រូវដោះស្រាយបាន។ អ្នកមិនគួរឲ្យការប្រព្រឹត្តរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ធ្វើឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ឬធ្វើឲ្យអ្នកលែងមានអំណរក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។—ទំនុក. ១១៩:១៦៥
ប្រសិនបើពួកគង្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះស៊ើបអង្កេតឃើញថា បងប្អូននោះបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរចំពោះអ្នកមែន ហើយមិនព្រមប្រែចិត្តនិងមិនព្យាយាមសងការខាតបង់ឲ្យបានសមត្រឹមត្រូវទេ នោះគឺចាំបាច់ឲ្យពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យបណ្ដេញអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនេះដែលមិនព្រមប្រែចិត្តចេញពីក្រុមជំនុំ។ ធ្វើដូច្នេះ ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យការពារហ្វូងចៀមរបស់ព្រះនិងរក្សាឲ្យមានភាពស្អាតស្អំក្នុងក្រុមជំនុំ។—ម៉ាថ. ១៨:១៧
ចូរចំណាំមើលពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តខុសគន្លង
នៅក្នុងសំបុត្រទីពីរជូនគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច ប៉ុលបានព្រមានអំពីពួកអ្នកដែលមានរបៀបរស់នៅខុសគន្លង ហើយបើនៅតែចាត់ទុកគាត់ជាមនុស្សល្អ នោះអាចមានឥទ្ធិពលមិនល្អលើក្រុមជំនុំវិញ។ ប៉ុលបានដាស់តឿនគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិចឲ្យ«ដកខ្លួនចេញពីបងប្អូនណាដែលមានរបៀបរស់នៅខុសគន្លង មិនស្របតាមទំនៀមទម្លាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាបានទទួលពីយើង»។ គាត់បញ្ជាក់ថែមទៀត ដោយសរសេរថា៖ «ប្រសិនបើមានអ្នកណាដែលមិនស្ដាប់តាមពាក្យរបស់យើងក្នុងសំបុត្រនេះ ចូរចំណាំអ្នកនោះ ហើយឈប់សេពគប់ជាមួយ ដើម្បីឲ្យគាត់អៀនខ្មាស។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ កុំចាត់ទុកគាត់ជាសត្រូវ តែចូរបន្តដាស់តឿនគាត់ជាបងប្អូន»។—២ថែ. ៣:៦, ១៤, ១៥
ជួនកាល មានសមាជិកម្នាក់ដែលមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរណាមួយដែលអាចនាំឲ្យត្រូវបណ្ដេញចេញពីក្រុមជំនុំទេ តែគាត់មិនគោរពសោះនូវខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលគួរដឹកនាំជីវិតរបស់គ្រិស្តសាសនិក។ នេះអាចរួមបញ្ចូលមនុស្សដែលខ្ជិលហួសប្រមាណឬពូកែរិះគន់ ហើយពួកអ្នកដែលពោលពាក្យឥតប្រយោជន៍និង«ចេះតែជ្រៀតជ្រែកក្នុងរឿងដែលមិនទាក់ទងនឹងពួកគេ»។ (២ថែ. ៣:១១) ឬនោះអាចរួមបញ្ចូលសមាជិកដែលមានល្បិចយកផលប្រយោជន៍ពីអ្នកឯទៀត ឬចូលរួមការកម្សាន្តដែលមិនសមគួរសោះ។ ការប្រព្រឹត្តខុសគន្លងបែបនេះ មិនមែនជាកំហុសតូចតាច ដែលអាចដោះស្រាយបានដោយគ្រាន់តែឲ្យឱវាទពីគម្ពីរ និងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់គាត់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះជាការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងដែលធ្វើឲ្យខូចឈ្មោះក្រុមជំនុំ និងមានឥទ្ធិពលមិនល្អដល់គ្រិស្តសាសនិកឯទៀតដែរ។
ក្រោយពីពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យឱវាទជាច្រើនដងដល់បុគ្គលបែបនេះ ហើយឃើញថា គាត់នៅតែមិនគោរពគោលការណ៍ដ៏ច្បាស់លាស់ក្នុងគម្ពីរ នោះពួកអ្នកចាស់ទុំអាចសម្រេចថាថ្លែងសុន្ទរកថាមួយជូនក្រុមជំនុំស្ដាប់ ដោយឲ្យឱវាទត្រឹមត្រូវស្តីអំពីការប្រព្រឹត្តខុសគន្លងបែបនេះ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវមានគំនិតសមហេតុផលនិងសមត្ថភាពវែកញែកស្ថានការណ៍ណាមួយថាធ្ងន់ធ្ងរដល់កម្រិតណា ដើម្បីសម្រេចថ្លែងសុន្ទរកថាព្រមានមួយឬមិនថ្លែង។ អ្នកចាស់ទុំមិនប្រាប់ឈ្មោះអ្នកដែលប្រព្រឹត្តខុសគន្លងនោះក្នុងសុន្ទរកថាទេ។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកដែលដឹងអំពីរឿងនេះដូចបានរៀបរាប់ក្នុងសុន្ទរកថា នឹងយកចិត្តទុកដាក់ ហើយគិតពិចារណាអំពីរឿងនេះ ដោយកាត់បន្ថយការសេពគប់ជាមួយបុគ្គលបែបនេះ។
សមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំដែលចេះយកចិត្តទុកដាក់ដោយក្ដីស្រឡាញ់ហើយកាន់ជំហរមាំមួន អាចជំរុញអ្នកដែលប្រព្រឹត្តខុសគន្លងឲ្យមានការស្ដាយក្រោយនិងឲ្យប្រែចិត្តវិញ។ ពេលឃើញច្បាស់ថា បុគ្គលនេះបានលះចោលការប្រព្រឹត្តខុសគន្លង នោះគឺមិនចាំបាច់រាប់គាត់ទុកដូចជាបុគ្គលដែលត្រូវបានចំណាំទុកនោះទៀតទេ។
របៀបដោះស្រាយករណីដែលមានអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ
ក្រោយពីធ្វើតាមឱវាទនៅម៉ាថាយ ១៨:១៥, ១៦ បងប្អូនប្រុសឬស្រីខ្លះអាចប្រាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំអំពីករណីនៃអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដែលមិនទាន់ដោះស្រាយ។ (ម៉ាថ. ១៨:១៧) ម្យ៉ាងទៀត បុគ្គលខ្លះអាចមកជួបពួកអ្នកចាស់ទុំដើម្បីសារភាពប្រាប់អំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន ឬប្រាប់អ្វីដែលគេដឹងអំពីអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នកឯទៀត។ (លេវី. ៥:១; យ៉ា. ៥:១៦) ពេលដែលពួកអ្នកចាស់ទុំឮសេចក្ដីរាយការណ៍ស្តីអំពីអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងររបស់សមាជិកម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំដែលបានជ្រមុជទឹក នោះមុនបង្អស់ពួកអ្នកចាស់ទុំពីរនាក់នឹងធ្វើការស៊ើបអង្កេត។ ប្រសិនបើឃើញថាសេចក្ដីរាយការណ៍នោះគឺពិតមែន ហើយមានភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញថា បុគ្គលម្នាក់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ នោះក្រុមអ្នកចាស់ទុំនឹងរៀបចំឲ្យមានគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យ គឺយ៉ាងតិចមានអ្នកចាស់ទុំបីនាក់ដើម្បីរកដោះស្រាយរឿងនេះ។ ចំពោះអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងររបស់អ្នកដែលមិនទាន់បានទទួលការជ្រមុជទឹក សូមមើលទំព័រ១០។
ក្នុងការព្យាយាមថែរក្សាហ្វូងចៀមរបស់ព្រះហើយការពារហ្វូងចៀមពីអ្វីៗដែលអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ នោះពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងខំព្យាយាមប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះដោយប៉ិនប្រសប់ ដើម្បីប្រដៅតម្រង់សមាជិកដែលបានធ្វើខុស និងខំជួយគាត់ឲ្យកែខ្លួនឲ្យល្អឡើងវិញ។ (យូ. ២១-២៣) នេះគឺស្របតាមការបង្គាប់ដែលសាវ័កប៉ុលបានឲ្យដល់ធីម៉ូថេ ដែលសរសេរថា៖ «នៅចំពោះមុខព្រះនិងគ្រិស្តយេស៊ូ ជាអ្នកដែលត្រូវវិនិច្ឆ័យមនុស្សរស់និងមនុស្សស្លាប់ . . . ចូរប្រដៅតម្រង់ ស្តីបន្ទោស បំផុសទឹកចិត្ត ដោយមានចិត្តធ្ងន់គ្រប់យ៉ាង និងការប៉ិនប្រសប់សព្វគ្រប់ក្នុងការបង្រៀន»។ (២ធី. ៤:១, ២) ការធ្វើបែបនេះតម្រូវឲ្យចំណាយពេលច្រើននិងការខំប្រឹងព្យាយាម ប៉ុន្តែនេះគឺជាផ្នែកនៃការងាររបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំ។ គ្រិស្តសាសនិកក្នុងក្រុមជំនុំ ពិតជាអបអរចំពោះការព្យាយាមរបស់ពួកគាត់ ហើយលើកកិត្ដិយសពួកគាត់មួយជាពីរ។—១ធី. ៥:១៧
ក្នុងគ្រប់ករណីទាំងអស់ ពេលណាអ្នកចាស់ទុំឃើញជាក់ថាបុគ្គលនោះបានធ្វើខុសធ្ងន់មែន នោះគោលដៅសំខាន់បំផុតរបស់ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យគឺខំប្រឹងជួយអ្នកប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងនោះកែខ្លួនឲ្យល្អឡើងវិញ ប្រសិនបើគាត់ប្រែចិត្តដោយស្មោះ ដោយបង្ហាញការ«ប្រព្រឹត្តឲ្យសមនឹងការប្រែចិត្ត»ជាដើម។ (សកម្ម. ២៦:២០) ប្រសិនបើគាត់ប្រែចិត្ត ហើយពួកអ្នកចាស់ទុំអាចជួយគាត់បាន នោះការប្រដៅតម្រង់គាត់ដោយគ្មានអ្នកណាដឹង ឬនៅមុខមនុស្សដែលដឹងអំពីរឿងនេះ ទុកជាការប្រៀនប្រដៅដល់គាត់ និងដើម្បីធ្វើឲ្យពួកអ្នកដែលដឹងអំពីរឿងនេះមានការកោតខ្លាចព្រះដែរ។ (២សាំ. ១២:១៣; ១ធី. ៥:២០) ក្នុងគ្រប់ករណីដែលបងប្អូនណាម្នាក់ទទួលការប្រដៅតម្រង់ដោយសារបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ នោះត្រូវដាក់កំហិតលើអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ នេះនឹងជួយអ្នកដែលប្រព្រឹត្តខុសឆ្គង‹ធ្វើផ្លូវត្រង់សម្រាប់ជើងខ្លួន›ចាប់ពីពេលនោះតទៅ។ (ហេ. ១២:១៣) នៅពេលក្រោយមក ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចដកចេញនូវកំហិតទាំងនេះពេលឃើញច្បាស់ថា បុគ្គលនោះចាប់ផ្ដើមមាំមួនឡើងវិញក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍។
ការប្រកាសអំពីការប្រដៅតម្រង់
ប្រសិនបើគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យដឹងថា បុគ្គលម្នាក់នោះបានប្រែចិត្ត ប៉ុន្តែគ្រិស្តសាសនិកក្នុងក្រុមជំនុំ ឬមនុស្សក្នុងសហគមន៍ទំនងជាដឹងឮអំពីរឿងនេះ ឬបើមានហេតុណាផ្សេងទៀតដែលនាំឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំគិតថាបងប្អូនរួមជំនឿក្នុងក្រុមជំនុំត្រូវដឹងអំពីរឿងនោះ នោះនឹងមានការប្រកាសមួយក្នុងអំឡុងការប្រជុំអប់រំកិច្ចបម្រើ។ ត្រូវប្រកាសថា៖ «[ឈ្មោះរបស់បុគ្គលនោះ]បានត្រូវប្រដៅតម្រង់»។ អ្នកចាត់ចែងកិច្ចការពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវអនុម័តសេចក្ដីជូនដំណឹងនេះ។
ប្រសិនបើត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព
ក្នុងករណីខ្លះ អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងបែរជាមានចិត្តរឹងមិនប្រែចិត្តពីការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនទេ ហើយហេតុនេះគាត់មិនធ្វើតាមឱវាទពីពួកអ្នកចាស់ទុំដែលខំប្រឹងជួយគាត់នោះ។ គាត់មិនបានប្រព្រឹត្តឲ្យសមនឹងការប្រែចិត្ត ហើយនៅពេលគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យនិយាយជាមួយនឹងគាត់ក៏គ្មានការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះនោះដែរ។ ដូច្នេះ តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? ក្នុងករណីបែបនេះ គឺត្រូវចាំបាច់បណ្ដេញអ្នកប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងដែលមិនប្រែចិត្តចេញពីក្រុមជំនុំ មិនឲ្យគាត់មានការសេពគប់ជាមួយនឹងក្រុមជំនុំដ៏ស្អាតស្អំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ត្រូវធ្វើដូច្នេះដើម្បីបំបាត់ឥទ្ធិពលអាក្រក់របស់អ្នកប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងពីក្រុមជំនុំ ហើយការពារភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌និងរក្សាឲ្យមានភាពស្អាតស្អំខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះក្នុងក្រុមជំនុំ ថែមទាំងការពារកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អរបស់ក្រុមជំនុំដែរ។ (ចោទិ. ២១:២០, ២១; ២២:២៣, ២៤) នៅពេលដែលសាវ័កប៉ូលបានដឹងថាសមាជិកម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំនៅក្រុងកូរិនថូសបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលគួរឲ្យអាម៉ាស់មុខ នោះគាត់បានដាស់តឿនពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យ «ប្រគល់បុរសបែបនេះទៅសាថាន . . . ដើម្បីរក្សាការពារចិត្តគំនិតរបស់ក្រុមជំនុំ»។ (១កូ. ៥:៥, ១១-១៣) ប៉ូលក៏បានរៀបរាប់អំពីអ្នកឯទៀតដែលបានបះបោរនឹងសេចក្ដីពិតនៅសតវត្សរ៍ទី១ ហើយបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។—១ធី. ១:២០
នៅពេលដែលគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យសន្និដ្ឋានថា ត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពអ្នកប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងដែលមិនព្រមប្រែចិត្ត នោះគួរជម្រាបគាត់អំពីការសម្រេចនេះ ដោយប្រើបទគម្ពីរដើម្បីបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវមូលហេតុផ្សេងៗដែលគាត់នឹងត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។ នៅពេលដែលប្រាប់អ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងអំពីការសម្រេចនេះ នោះគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យគួរប្រាប់គាត់ថា បើគាត់គិតថាពួកអ្នកចាស់ទុំបានធ្វើការវិនិច្ឆ័យសេចក្ដីមិនត្រឹមត្រូវ ហើយគាត់ចង់ប្ដឹងឧទ្ធរណ៍ចំពោះការសម្រេចចិត្តនោះ គាត់អាចធ្វើបានដោយសរសេរសំបុត្រប្រាប់យ៉ាងច្បាស់នូវមូលហេតុដែលគាត់ប្ដឹងឧទ្ធរណ៍នោះ។ ចាប់ពីថ្ងៃដែលគណៈកម្មាធិការប្រាប់គាត់អំពីការសម្រេចបណ្ដាច់មិត្តភាពនោះ គាត់មានរយៈពេល៧ថ្ងៃដើម្បីប្ដឹងឧទ្ធរណ៍។ បើពួកអ្នកចាស់ទុំទទួលសំបុត្របណ្ដឹងឧទ្ធរណ៍បែបនេះពីបុគ្គលនោះ ពួកគាត់ត្រូវទាក់ទងអ្នកត្រួតពិនិត្យមណ្ឌលដែលនឹងរៀបចំចាត់តាំងពួកអ្នកចាស់ទុំផ្សេងដើម្បីបង្កើតគណៈកម្មាធិការឧទ្ធរណ៍ ដើម្បីស្ដាប់រឿងក្ដីនេះម្ដងទៀត។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលបានត្រូវជ្រើសរើសឲ្យទទួលភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនេះ គួរមានបទពិសោធន៍និងមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់។ ពួកគាត់គួរខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីដឹកនាំសវនការរឿងក្ដីនោះក្នុងអំឡុងមួយសប្ដាហ៍ ក្រោយពីទទួលសំបុត្រប្ដឹងឧទ្ធរណ៍នោះ។ ប្រសិនបើមានការប្ដឹងឧទ្ធរណ៍ នោះ ការប្រកាសអំពីការបណ្ដាច់មិត្តភាពនឹងត្រូវផ្អាក។ ប៉ុន្តែចន្លោះពេលនោះ បុគ្គលដែលជាប់ចោទមិនអាចឆ្លើយឬអធិដ្ឋាននៅឯសាលប្រជុំឬទទួលឯកសិទ្ធិពិសេសណាមួយបានឡើយ។
ការឲ្យសិទ្ធិប្ដឹងឧទ្ធរណ៍នេះ គឺជាការបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដល់អ្នកដែលជាប់ចោទ ហើយផ្ដល់ឱកាសឲ្យគាត់ប្រាប់អំពីរឿងខ្លួនតទៅទៀតឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំស្ដាប់។ ដូច្នេះហើយ បើគាត់មិនមកបង្ហាញខ្លួនដោយចេតនានៅឯសវនការសម្រាប់វិនិច្ឆ័យសេចក្ដីសាជាថ្មី ហើយពួកអ្នកចាស់ទុំបានខំប្រឹងម្ដងហើយម្ដងទៀតដើម្បីទាក់ទងគាត់ នោះគួរប្រកាសអំពីការបណ្ដាច់មិត្តភាពចុះ។
ប្រសិនបើអ្នកប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងមិនចង់ប្ដឹងឧទ្ធរណ៍ទេ នោះគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យគួរពន្យល់ប្រាប់គាត់អំពីសារៈសំខាន់នៃការប្រែចិត្ត ហើយប្រាប់អំពីអ្វីដែលគាត់អាចធ្វើ ដើម្បីចូលមិត្តភាពវិញនៅពេលក្រោយ។ ការធ្វើបែបនេះនឹងជួយគាត់ ហើយជារបៀបបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដល់គាត់ ដោយសង្ឃឹមថា គាត់នឹងកែខ្លួន ហើយក្រោយមកមានសិទ្ធិត្រឡប់មកអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ។—២កូ. ២:៦, ៧
ការប្រកាសអំពីការបណ្ដាច់មិត្តភាព
ពេលដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពអ្នកប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងដែលមិនប្រែចិត្ត ការប្រកាសយ៉ាងខ្លីមួយនឹងត្រូវធ្វើឡើង ដោយប្រកាសថា៖ «[ឈ្មោះរបស់បុគ្គលនោះ] លែងជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាហើយ»។ គឺមិនចាំបាច់ពន្យល់នូវមូលហេតុណាឡើយ។ ការប្រកាសដូច្នេះធ្វើឲ្យសមាជិកស្មោះត្រង់ឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំដឹងថាត្រូវឈប់សេពគប់ជាមួយនឹងបុគ្គលនោះ។ (១កូ. ៥:១១) អ្នកចាត់ចែងកិច្ចការពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវអនុម័តសេចក្ដីជូនដំណឹងនេះ។
ការដកខ្លួនចេញ
ពាក្យថា«ការដកខ្លួនចេញ» គឺសំដៅទៅសកម្មភាពរបស់បុគ្គលម្នាក់ដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកជាសមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំ តែគាត់បោះបង់ចោលអត្តសញ្ញាណជាគ្រិស្តសាសនិកដោយចេតនា ហើយបោះបង់ចោលក្រុមជំនុំតាមរយៈសកម្មភាពរបស់គាត់ ឬក៏ដោយប្រកាសឬសរសេរជាផ្លូវការថាគាត់លែងចង់ធ្វើជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទៀត។ ពីព្រោះគាត់បានដកខ្លួនចេញ នោះគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលខុសគ្នាឆ្ងាយពីគ្រិស្តសាសនិកដែលអសកម្ម ដែលលែងចូលរួមក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ គ្រិស្តសាសនិកដែលអសកម្មប្រហែលជាមិនបានសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះជាទៀងទាត់ ឬដោយសារមានបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនឬការបៀតបៀន គាត់បាត់បង់នូវចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកអ្នកចាស់ទុំនិងសមាជិកឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំនឹងបន្តជួយបងប្អូនអសកម្មនេះឲ្យមានកម្លាំងចិត្តបម្រើព្រះឡើងវិញ។ (រ៉ូម ១៥:១; ១ថែ. ៥:១៤; ហេ. ១២:១២) ក៏ប៉ុន្តែ បុគ្គលដែលដកខ្លួនចេញដោយបោះបង់ចោលជំនឿ និងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាដោយចេតនា បានត្រូវចាត់ទុកដូចជាបុគ្គលដែលត្រូវបានបណ្ដាច់មិត្តភាពដែរ។ ដើម្បីជម្រាបក្រុមជំនុំឲ្យដឹង នោះសេចក្ដីជូនដំណឹងយ៉ាងខ្លីមួយនឹងត្រូវធ្វើឡើង ដោយប្រកាសថា៖ «[ឈ្មោះរបស់បុគ្គលនោះ]លែងជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាហើយ»។
សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរអំពីពួកអ្នកដែលបានបោះបង់ជំនឿខ្លួននៅសម័យគាត់ថា៖ «ពួកគេបានចេញពីចំណោមយើងទៅ តែពួកគេមិនមែនជាគ្នាយើងទេ ពីព្រោះបើជាគ្នាយើងមែន នោះពួកគេនឹងនៅជាប់ជាមួយនឹងយើង»។ (១យ៉ូន. ២:១៩) ជាឧទាហរណ៍ បុគ្គលម្នាក់អាចដកខ្លួនចេញពីក្រុមជំនុំនៃពួកគ្រិស្តសាសនិកតាមរយៈសកម្មភាពរបស់ខ្លួន ដូចជា ដោយក្លាយទៅជាសមាជិកអង្គការណាមួយរបស់ពិភពលោកនេះ ដែលមានគោលដៅខុសស្រឡះពីគម្ពីរ ហើយហេតុនេះ ជាអង្គការមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដន្ទាទោស។ (អេសា. ២:៤; បប. ១៩:១៧-២១) ប្រសិនបើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ទៅរួមចំណែកជាមួយនឹងពួកអ្នកដែលព្រះមិនពេញចិត្ត នោះសេចក្ដីជូនដំណឹងយ៉ាងខ្លីមួយដល់ក្រុមជំនុំនឹងត្រូវធ្វើឡើង ដោយមានការប្រកាសថា៖ «[ឈ្មោះរបស់បុគ្គលនោះ]លែងជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាហើយ»។ យើងត្រូវចាត់ទុកបុគ្គលបែបនេះដូចជាបុគ្គលដែលត្រូវបានបណ្ដាច់មិត្តភាពដែរ។ អ្នកចាត់ចែងកិច្ចការពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវអនុម័តសេចក្ដីជូនដំណឹងនេះ។
ការចូលមិត្តភាពវិញ
បុគ្គលដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពអាចចូលមិត្តភាពវិញ ពេលដែលគាត់បង្ហាញភ័ស្តុតាងយ៉ាងច្បាស់ថាគាត់បានប្រែចិត្ត និងបង្ហាញឲ្យឃើញអស់មួយរយៈពេលសមគួរថា គាត់បានបោះបង់ចោលការប្រព្រឹត្តដ៏ខុសឆ្គង ហើយចង់មានចំណងមិត្តភាពដ៏ល្អជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងអង្គការរបស់លោកវិញ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នដោយទុកពេលឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ប្រហែលជាច្រើនខែ មួយឆ្នាំ ឬយូរជាងនេះទៀត ដើម្បីឲ្យបុគ្គលដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពបង្ហាញថា គាត់បានប្រែចិត្តដោយស្មោះ។ នៅពេលដែលក្រុមអ្នកចាស់ទុំទទួលសំបុត្រសុំចូលមិត្តភាពវិញ នោះគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យដែលបានបណ្ដាច់មិត្តភាពបុគ្គលនោះ គួរជាគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យដែលនឹងនិយាយជាមួយនឹងបុគ្គលនេះ បើអាចធ្វើបាន។ គណៈកម្មាធិការនោះនឹងពិនិត្យមើលនូវទីសំអាងដែលបង្ហាញថាគាត់បានប្រែចិត្តដោយស្មោះ រួចនឹងសម្រេចថាគាត់ចូលមិត្តភាពវិញនៅពេលនោះ ឬមិនចូល។
ប្រសិនបើបុគ្គលដែលសុំចូលមិត្តភាពវិញ បានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពដោយក្រុមជំនុំផ្សេង នោះគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យនៅក្រុមជំនុំថ្មីអាចជួបជាមួយនឹងបុគ្គលនេះ ហើយពិនិត្យមើលសំណូមពរគាត់។ ក្រោយមក គណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យនៅក្រុមជំនុំថ្មីនឹងទាក់ទងក្រុមអ្នកចាស់ទុំនៅក្រុមជំនុំដែលបានបណ្ដាច់មិត្តភាពបុគ្គលនោះ ហើយប្រាប់អំពីយោបល់របស់ពួកគាត់។ គណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យទាំងពីរក្រុមជំនុំនឹងសហការគ្នា ដើម្បីធានាថាព័ត៌មានបានត្រូវប្រមូលសព្វគ្រប់ ហើយថាពួកគាត់ធ្វើការសម្រេចដោយយុត្ដិធម៌។ ប៉ុន្តែ ការសម្រេចឲ្យបុគ្គលម្នាក់ចូលមិត្តភាពវិញ គឺត្រូវសម្រេចដោយគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យដំបូងនៃក្រុមជំនុំ ដែលបានបណ្ដាច់មិត្តភាពគាត់។ ប្រសិនបើសមាជិកខ្លះនៃគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យដំបូងលែងបម្រើនៅក្រុមជំនុំនោះ ឬលែងមានសមត្ថភាពបម្រើ នោះអ្នកចាស់ទុំផ្សេងទៀតពីក្រុមជំនុំដើមអាចត្រូវជ្រើសរើសឲ្យជំនួសពួកគាត់បាន។
នៅពេលដែលគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យប្រាកដថាបុគ្គលដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព បានប្រែចិត្តដោយស្មោះ ហើយគួរនឹងចូលមិត្តភាពវិញ នោះនឹងមានការប្រកាសអំពីការចូលមិត្តភាពវិញនៅក្រុមជំនុំដែលបុគ្គលនោះត្រូវបានបណ្ដាច់មិត្តភាព។ ប្រសិនបើបុគ្គលនោះនៅក្រុមជំនុំផ្សេង នោះក៏ត្រូវប្រកាសអំពីការចូលមិត្តភាពវិញនៅក្រុមជំនុំថ្មីដែរ។ ត្រូវប្រកាសថា៖ «[ឈ្មោះរបស់បុគ្គលនោះ]បានចូលមិត្តភាពវិញ ជាសាក្សីម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
ពេលអ្នកផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក ជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង
ចុះយ៉ាងណាចំពោះអ្នកផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក តែប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ? ដោយសារពួកគេជាសមាជិកដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក ពួកគេពុំអាចត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពជាផ្លូវការទេ។ ហើយទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេប្រហែលជាមិនយល់ច្បាស់អំពីខ្នាតតម្រាក្នុងគម្ពីរ ដូច្នេះបើឲ្យឱវាទដោយចិត្តសប្បុរស នោះអាចជួយពួកគេឲ្យធ្វើផ្លូវត្រង់សម្រាប់ជើងខ្លួន។
ប្រសិនបើអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសធ្ងន់ ជាអ្នកផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក ហើយមិនព្រមប្រែចិត្តក្រោយពីអ្នកចាស់ទុំពីរនាក់បានជួបគាត់ និងខំប្រឹងជួយគាត់ នោះគឺចាំបាច់ប្រាប់ក្រុមជំនុំអំពីរឿងនេះ។ សេចក្ដីជូនដំណឹងដ៏ខ្លីមួយនឹងត្រូវធ្វើឡើងដោយប្រកាសថា៖ «ក្រុមជំនុំលែងទទួលស្គាល់[ឈ្មោះបុគ្គលនោះ]ជាអ្នកផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹកទៀតហើយ»។ ក្រោយមក ក្រុមជំនុំនឹងចាត់ទុកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនេះដូចមនុស្សខាងពិភពលោក។ ទោះជាអ្នកប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងនេះមិនបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពក៏ដោយ តែគ្រិស្តសាសនិកគ្រប់គ្នាត្រូវប្រយ័ត្នក្នុងការសេពគប់ជាមួយនឹងគាត់។ (១កូ. ១៥:៣៣) ក្រុមជំនុំក៏មិនត្រូវទទួលរបាយការណ៍អំពីកិច្ចផ្សព្វផ្សាយពីគាត់ទៀតដែរ។
ក្រោយមក អ្នកផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក (មនុស្សពេញវ័យឬកូនក្មេង) ដែលត្រូវបានដកសិទ្ធិជាអ្នកផ្សាយម្នាក់ ប្រហែលជាចង់សេពគប់ជាមួយនឹងក្រុមជំនុំម្ដងទៀត ហើយក្លាយទៅជាអ្នកផ្សាយម្ដងទៀត។ បើដូច្នេះមែន អ្នកចាស់ទុំពីរនាក់នឹងជួបគាត់ ពិនិត្យមើលថាតើគាត់បានកែប្រែច្រើនប៉ុណ្ណា។ ប្រសិនបើគាត់មានចិត្តគំនិតល្អ នោះបងប្អូនម្នាក់អាចសិក្សាគម្ពីរជាមួយនឹងគាត់។ ប្រសិនបើគាត់មានជំនឿនក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ហើយបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិកាន់តែល្អ សេចក្ដីជូនដំណឹងដ៏ខ្លីមួយនឹងត្រូវធ្វើឡើងដោយប្រកាសថា៖ «[ឈ្មោះរបស់បុគ្គលនោះ]បានត្រូវទទួលស្គាល់ម្ដងទៀតជាអ្នកផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក»។
ករណីដែលទាក់ទងនឹងប្អូនវ័យក្មេងដែលមិនមានអាយុពេញវ័យតាមច្បាប់តែបានទទួលការជ្រមុជទឹកហើយ
ពេលដែលប្អូនៗវ័យក្មេងដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ នោះអ្នកដែលដឹងរឿងនោះត្រូវប្រាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំ។ នៅពេលដែលពួកអ្នកចាស់ទុំពិចារណាករណីនៃអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ដែលទាក់ទងប្អូនៗវ័យក្មេង ជាការល្អបើឪពុកម្ដាយដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកហើយរបស់ប្អូននោះ មានវត្តមាន ហើយសហការជាមួយនឹងគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យ។ ឪពុកម្ដាយមិនគួរការពារកូនដែលធ្វើខុសនោះមិនឲ្យទទួលការប្រៀនប្រដៅឡើយ។ គណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យខំប្រដៅតម្រង់និងជួយក្មេងដែលធ្វើខុសយ៉ាងធ្ងន់នេះឲ្យវិលមកវិញ ដូចជាពួកគាត់ខំជួយបុគ្គលពេញវ័យដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដែរ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើប្អូនវ័យក្មេងម្នាក់នេះមិនប្រែចិត្តទេ គឺត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពគាត់ពីក្រុមជំនុំ។
ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរដល់ការគោរពប្រណិប័តន៍ ដែលមានភាពស្អាតស្អំនិងមានសាមគ្គីភាព
គ្រប់គ្នាដែលចូលរួមជាមួយនឹងក្រុមជំនុំរបស់ព្រះនៅសព្វថ្ងៃ អាចរីករាយនឹងស្ថានភាពដែលបង្ហាញនូវការចម្រើនលូតលាស់ក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍បរិសុទ្ធដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យរាស្ត្ររបស់លោក។ ការគោរពប្រណិប័តន៍បរិសុទ្ធរបស់យើងពិតជាប្រៀបបានទៅនឹងវាលស្មៅខៀវស្រងាត់មែន ហើយយើងបានទទួលទឹកយ៉ាងសម្បូរហូរហៀរដែលជាសេចក្ដីពិត ដែលនាំឲ្យយើងមានកម្លាំងចិត្ត។ យើងបានទទួលការការពារពីព្រះយេហូវ៉ា តាមរយៈរបៀបរៀបចំរបស់លោក ដែលនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់គ្រិស្ត។ (ទំនុក. ២៣; អេសា. ៣២:១, ២) ការស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដែលប្រៀបដូចជាសួនឧទ្យានក្នុងគ្រាជាន់ក្រោយបង្អស់ដ៏លំបាកនេះ គឺពិតជាធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍សុខសាន្តមែន។
ដោយរក្សាការប្រព្រឹត្តដ៏ល្អនិងសាមគ្គីភាពដែលយើងមានក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ព្រះ នោះយើងនឹងបន្តឲ្យពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះបានភ្លឺនៅមុខមនុស្សទាំងឡាយ។ (ម៉ាថ. ៥:១៦) ដោយមានពរពីព្រះយេហូវ៉ា យើងនឹងមានចិត្តរីករាយពេលឃើញមនុស្សកាន់តែច្រើនទៀតមានចំណេះដឹងអំពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះជាមួយនឹងយើងដែរ។