សំណួរពីយុវវ័យ
តើខ្ញុំគួររាប់អានមិត្តភក្តិច្រើនជាងទេ?
ប្អូនអាឡិនបានរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រួលពេលនៅក្នុងក្រុមមិត្តភក្តិខ្ញុំ តែបើឲ្យខ្ញុំទៅរាប់អានមិត្តភក្ដិថ្មី ខ្ញុំពិបាកណាស់»។
ប្អូនសារ៉ាបានរៀបរាប់ថា៖«សម្រាប់ខ្ញុំ មានមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធតែពីរបីនាក់គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ ណាមួយទៀតខ្ញុំក៏មិនពូកែនិយាយជាមួយអ្នកដែលខ្ញុំមិនសូវស្គាល់ដែរ»។
តើប្អូនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូចប្អូនអាឡិននិងប្អូនសារ៉ាទេ? តើប្អូនចង់រាប់អានតែក្នុងចង្កោមមិត្តភក្តិរបស់ប្អូនឬ? ហើយតើប្អូនពិបាកនិយាយជាមួយអ្នកថ្មីទេ?
បើប្អូនមានអារម្មណ៍ដូច្នោះមែន អត្ថបទនេះអាចជួយប្អូនបាន!
គុណវិបត្តិនៃការរាប់អានតែមិត្តភក្ដិក្នុងក្រុម
គឺមិនខុសទេដែលប្អូនមានមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធប៉ុន្មាននាក់ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះប្អូនមានអារម្មណ៍ស្រួលនៅជាមួយនឹងមិត្តភក្តិដែលយល់ពីប្អូន ហើយមិនប្រកាន់ថាប្អូនមានចំណុចខ្សោយអ្វីទេ។
ប្អូនខារិនដែលមានអាយុ១៩ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា៖«ធម្មតាពេលនៅក្មេងយើងចង់ចូលគេចុះ ហើយចង់ឲ្យគេចូលចិត្ត អ៊ីចឹងហើយបានជាយុវវ័យចង់ធ្វើតាមគេដើម្បីឲ្យគេរាប់អាន»។
តើប្អូនដឹងទេ? សាវ័ក១២នាក់របស់លោកយេស៊ូ គឺជាមិត្តភក្តិរបស់លោក។ តែអ្នកដែលលោកជិតស្និទ្ធជាងគេ គឺពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន។—ម៉ាកុស ៩:២; លូកា ៨:៥១
ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី បើយើងរាប់អានតែមិត្តភក្តិមួយក្រុមដែលយើងចូលចិត្តប៉ុណ្ណោះ អាចនាំឲ្យមានបញ្ហា។ ហេតុអ្វី? ព្រោះ . . .
អាចបាត់បង់ឱកាសមានមិត្តភាពល្អជាមួយអ្នកឯទៀត។
ប្អូនអេវិនដែលមានអាយុ២១ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា៖«បើយើងរាប់អានតែអ្នកដែលមានអ្វីស្រដៀងនឹងយើងប៉ុណ្ណោះ យើងអាចបាត់បង់ឱកាសមានពួកម៉ាកល្អៗ និងពិសោធអ្វីថ្មីៗ»។
អាចធ្វើឲ្យប្អូនមើលទៅមានអំណួត។
ប្អូនសារ៉ាដែលមានអាយុ១៧ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា៖«ពេលយើងរាប់អានតែចង្កោមមិត្តភក្តិរបស់យើង នោះអ្នកឯទៀតនឹងគិតថាយើងមិនចង់និយាយជាមួយអ្នកផ្សេងក្រៅពីក្រុមនោះទេ»។
អាចនាំឲ្យប្អូនចូលរួមធ្វើបាបគេ។
ប្អូនជេមបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលនៅដោយឡែកពីគ្នា ម្នាក់ៗប្រហែលជាមិននិយាយឬធ្វើបាបអ្នកឯទៀតទេ តែពេលនៅជាក្រុមពួកគេចាប់ផ្ដើមធ្វើបាបអ្នកឯទៀត ទាំងគិតថានេះគ្រាន់តែជាការលេងសើចប៉ុណ្ណោះ»។
អាចធ្វើឲ្យប្អូនមានបញ្ហា ជាពិសេសបើប្អូនចង់ចូលក្រុមនោះឥតពិចារណា។
ប្អូនម៉ាធីណឺដែលមានអាយុ១៧ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា៖«បើក្នុងក្រុមមានបុគ្គលម្នាក់ធ្វើអាក្រក់ នោះក្រុមទាំងមូលក៏អាចធ្វើអាក្រក់ទៅតាមហ្នឹងដែរ»។
អ្វីដែលប្អូនអាចធ្វើ
ពិនិត្យមើលខ្នាតតម្រារបស់ប្អូន។
សូមសួរខ្លួនថា៖ ‹តើខ្ញុំចង់រស់នៅតាមខ្នាតតម្រាបែបណា? តើមិត្តភក្តិខ្ញុំលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រានោះឬធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកធ្វើតាមទៅវិញ? តើខ្ញុំសុខចិត្តលះបង់ខ្នាតតម្រារបស់ខ្ញុំដើម្បីផ្គាប់ចិត្តមិត្តភក្តិទាំងនោះឬ?›។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ការសេពគប់អាក្រក់បង្ខូចសីលធម៌ល្អ»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣, កំណត់សម្គាល់
ប្អូនអិលអិនដែលមានអាយុ១៤ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា៖«ពេលក្រុមទាំងមូលមិនកាន់តាមខ្នាតតម្រាដូចយើង ធម្មតាគេមិនតាមយើងទេ តែគឺខ្លួនយើងទេដែលតាមគេវិញ រហូតដល់អាចធ្វើអ្វីដែលពីមុនយើងមិនដែលចង់ធ្វើទាល់តែសោះ»។
ពិនិត្យមើលថាអ្វីសំខាន់បំផុតចំពោះប្អូន។
សូមសួរខ្លួនថា៖ ‹តើខ្ញុំជិតស្និទ្ធជាមួយក្រុមមិត្តភក្តិខ្ញុំខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ រហូតដល់ខ្ញុំសុខចិត្តបោះបង់ចោលខ្នាតតម្រារបស់ខ្លួនឬ? តើខ្ញុំនឹងធ្វើយ៉ាងណាបើមិត្តម្នាក់ក្នុងក្រុមនោះបានធ្វើខុស?›។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ខ្ញុំកែតម្រង់ . . . អស់អ្នកដែលខ្ញុំស្រឡាញ់»។—ការបើកបង្ហាញ ៣:១៩
ប្អូនមេឡានីដែលមានអាយុ២២ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា៖«បើមិត្តម្នាក់ក្នុងក្រុមយើងបង្កបញ្ហាណាមួយ យើងប្រហែលជាគិតថាត្រូវស្មោះត្រង់នឹងក្រុមដោយមិននិយាយប្រាប់អ្នកឯទៀតពីកំហុសរបស់គាត់ ព្រោះបើយើងនិយាយ យើងកំពុងក្បត់ក្រុមហើយ»។
សូមរាប់អានមិត្តភក្តិផ្សេងទៀត។
សូមសួរខ្លួនថា៖ ‹តើខ្ញុំអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះបើខ្ញុំរាប់អានមិត្តភក្តិផ្សេងទៀតដែលខ្ញុំមិនសូវស្គាល់?›។
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ចូរបន្តយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកឯទៀត មិនត្រូវគិតតែអំពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេ»។—ភីលីព ២:៤
ប្អូនប្រាយអេនដែលមានអាយុ១៩ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា៖«យុវវ័យខ្លះដែលគេគិតថាមិនគួរឲ្យរាប់អាន ប្រហែលជាមានបញ្ហាក្នុងគ្រួសារ តែពេលយើងស្គាល់ពួកគេច្បាស់ជាង យើងឃើញថាពួកគេមានចំណុចពិសេសរបស់ពួកគេ»។
សរុបសេចក្ដី៖ ការមានក្រុមមិត្តភក្តិរបស់ខ្លួន គឺមិនខុសទេ តែយើងប្រហែលជាទទួលប្រយោជន៍ច្រើនជាងពេលយើងបើកចិត្តរាប់អានមិត្តភក្តិថ្មីៗ។ គម្ពីរចែងថា៖«អ្នកណាដែលផ្ដល់កម្លាំងចិត្តដល់អ្នកឯទៀត អ្នកនោះនឹងទទួលកម្លាំងចិត្តដែរ»។—សុភាសិត ១១:២៥