អ្នកអាចយកឈ្នះចិត្តគំនិតទុទ្ទិដ្ឋិនិយម
តើអ្នកមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះការខកចិត្ត? អ្នកជំនាញជាច្រើនជឿថាចម្លើយចំពោះសំណួរនេះបង្ហាញថាអ្នកជាមនុស្សដែលមានគំនិតសុទិដ្ឋិនិយម ឬក៏មានគំនិតទុទ្ទិដ្ឋិនិយម។ យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែធ្លាប់មានទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិត គ្រាន់តែអ្នកខ្លះមានតិច អ្នកខ្លះមានច្រើន។ ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះអាចប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាក ហើយព្យាយាមបន្តទៅមុខទៀត។ រីឯអ្នកខ្លះទៀត ពួកគេឈប់ព្យាយាមតែម្ដង សូម្បីតែមានបញ្ហាតូចតាច។ ហេតុអ្វីដូច្នេះ?
សូមស្រមៃថាអ្នកកំពុងស្វែងរកការងារ។ អ្នកបានទៅសម្ភាស តែធ្លាក់។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាក្រោយមក? អ្នកប្រហែលមានអារម្មណ៍ថា អ្នកមិនបានការងារនោះដោយសារគេមិនចូលចិត្តអ្នក ហើយគំនិតនោះនៅជាប់អ្នករហូត។ អ្នកប្រាប់ខ្លួនថា‹គ្មានអ្នកណាឲ្យការងារដល់មនុស្សដូចខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំនឹងមិនបានការងារណាមួយទេ›។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ អ្នកអនុញ្ញាតឲ្យរឿងនោះប៉ះពាល់ដល់ជីវិតអ្នកទាំងស្រុង ដោយមានគំនិតថា‹ខ្ញុំជាមនុស្សមិនបានការគ្មានប្រយោជន៍ទាល់តែសោះ›។ ការគិតដូច្នោះ គឺជាដើមហេតុនៃគំនិតទុទ្ទិដ្ឋិនិយម។
ការយកឈ្នះចិត្តគំនិតទុទ្ទិដ្ឋិនិយម
តើអ្នកអាចយកឈ្នះតាមរបៀបណា? ជំហានដំបូង អ្នកត្រូវចេះសម្គាល់គំនិតអវិជ្ជមាន។ ជំហានបន្ទាប់ គឺព្យាយាមមានគំនិតវិជ្ជមាន ហើយខំប្រឹងរកមូលហេតុផ្សេងទៀតដែលសមហេតុផល។ ជាឧទាហរណ៍ តើជាការពិតទេដែលគេមិនឲ្យការងារដល់អ្នកដោយសារគេមិនចូលចិត្តអ្នក? ឬក៏ដោយសារគេកំពុងរកបុគ្គលដែលមានជំនាញផ្សេងពីអ្នក?
បើអ្នកផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការពិត នោះនឹងឃើញថាចិត្តគំនិតទុទ្ទិដ្ឋិនិយមគ្រាន់តែជាប្រតិកម្មជ្រុលហួសហេតុប៉ុណ្ណោះ។ តើការបរាជ័យមួយមានន័យថាអ្នកនឹងបរាជ័យរហូតឬ? តើអ្នកអាចគិតឃើញអ្វីផ្សេងទៀតដែលអ្នកបានទទួលជោគជ័យឬទេ ដូចជាកិច្ចបម្រើព្រះ ចំណងមិត្តភាពជាមួយក្រុមគ្រួសារ ឬមិត្តភក្ដិ? សូមបំបាត់ការសន្និដ្ឋានមិនត្រឹមត្រូវអំពីអ្វីមិនល្អដែលនឹងកើតឡើងនៅថ្ងៃខាងមុខ។ តើអ្នកដឹងប្រាកដទេថាអ្នកនឹងមិនអាចមានការងាររហូត? មានអ្វីច្រើនទៀតដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីច្រានចោលគំនិតអវិជ្ជមាន។
គោលដៅនិងគំនិតវិជ្ជមាន
ថ្មីៗនេះ អ្នកស្រាវជ្រាវបានបកស្រាយយ៉ាងចង្អៀតអំពីអត្ថន័យនៃសេចក្ដីសង្ឃឹម។ ពួកគេនិយាយថាសេចក្ដីសង្ឃឹមជាការជឿជាក់ថានឹងអាចសម្រេចគោលដៅណាមួយ។ អត្ថបទបន្ទាប់នឹងរៀបរាប់ថាសេចក្ដីសង្ឃឹមមានអត្ថន័យទូលាយជាងនេះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី អត្ថន័យដែលពួកអ្នកស្រាវជ្រាវបានបកស្រាយ តាមមើលទៅក៏ត្រឹមត្រូវមួយកម្រិតដែរ ពីព្រោះការមានសេចក្ដីសង្ឃឹមបែបនេះអាចជួយយើងឲ្យមានគំនិតវិជ្ជមាននិងគោលដៅក្នុងជីវិត។
ដើម្បីជួយយើងឲ្យជឿថាយើងអាចសម្រេចគោលដៅនៅថ្ងៃអនាគត យើងត្រូវពិសោធដោយបំពេញគោលដៅមួយចំនួនដែលបានកំណត់។ ប៉ុន្តែ បើយើងមិនធ្លាប់ពិសោធទេ ជាការល្អឲ្យយើងគិតយ៉ាងហ្មត់ចត់អំពីការកំណត់គោលដៅសម្រាប់ខ្លួន។ មុនដំបូង តើអ្នកមានគោលដៅឬទេ? ការជាប់រវល់ហួសហេតុពេកក្នុងជីវិតប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងមិនបានគិត អំពីអ្វីដែលយើងពិតជាចង់បាន ឬអ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះយើង។ ស្ដីអំពីរឿងនេះ គម្ពីរបានចែងជាយូរមកហើយថា៖«ពិចារណាឲ្យដឹងប្រាកដថាការអ្វីដែលសំខាន់ជាង»។—ភីលីព ១:១០
ពេលយើងដឹងច្បាស់ថាអ្វីសំខាន់ជាងចំពោះយើង នោះស្រួលជាងឲ្យយើងកំណត់គោលដៅក្នុងរឿងផ្សេងៗ ដូចជាកិច្ចបម្រើព្រះ ក្រុមគ្រួសារ និងការងារ។ ប៉ុន្តែ ជាការសំខាន់ដែលយើងមិនកំណត់គោលដៅច្រើនពេកនៅដើមដំបូង។ យើងត្រូវប្រាកដថាគោលដៅនីមួយៗដែលយើងបានកំណត់ យើងអាចសម្រេចបាន។ បើគោលដៅធំពេកពិបាកសម្រេច យើងប្រហែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយឈប់ព្យាយាម។ ដូច្នេះ ជាការល្អឲ្យយើងបំបែកគោលដៅធំទៅជាគោលដៅតូចៗដែលយើងអាចសម្រេចក្នុងរយៈពេលខ្លី។
មនុស្សធ្លាប់និយាយថា៖«បើមានបំណងប្រាថ្នា នឹងមានផ្លូវចេញ»។ តាមមើលទៅ ពាក្យនេះក៏ត្រឹមត្រូវមួយកម្រិតដែល។ ពេលយើងមានគោលដៅណាមួយ យើងត្រូវមានបំណងចិត្ត និងការតាំងចិត្ត ដើម្បីសម្រេចគោលដៅនោះ។ យើងអាចពង្រឹងការតាំងចិត្ត ដោយគិតអំពីតម្លៃនៃគោលដៅនោះ និងប្រយោជន៍ដែលយើងទទួលពីការសម្រេចគោលដៅនោះ។ ពិតមែនថា យើងនឹងជួបឧបសគ្គ តែយើងត្រូវចាត់ទុកឧបសគ្គទាំងនោះ ជាអ្វីដែលយើងអាចយកឈ្នះបាន មិនមែនជាការទាល់ច្រកដែលចេញមិនរួចនោះទេ។
មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ យើងក៏ត្រូវគិតពីវិធីផ្សេងៗដែលយើងអាចសម្រេចគោលដៅរបស់យើងដែរ។ សាស្ត្រាចារ្យម្នាក់ឈ្មោះស្នាយដឺ បានសិក្សាយ៉ាងស៊ីជម្រៅអំពីតម្លៃនៃសេចក្ដីសង្ឃឹម។ គាត់ឲ្យយោបល់ថាបុគ្គលម្នាក់គួរគិតអំពីវិធីផ្សេងៗដើម្បីសម្រេចគោលដៅខ្លួន។ ដូច្នេះ ពេលវិធីមួយមិនបានសម្រេច យើងអាចសាកល្បងវិធីទី២ ទី៣ និងវិធីបន្តបន្ទាប់ទៀត។
សាស្ត្រាចារ្យនោះក៏ឲ្យយោបល់ថែមទៀតថាយើងត្រូវដឹងពេលណា យើងគួរប្ដូរទៅគោលដៅមួយទៀត។ បើយើងពិតជាមិនអាចសម្រេចគោលដៅណាមួយ ការផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើរឿងនោះគ្រាន់តែធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តប៉ុណ្ណោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងប្ដូរទៅគោលដៅមួយទៀតដែលយើងអាចសម្រេចបាន យើងនឹងមានកម្លាំងចិត្តនិងសេចក្ដីសង្ឃឹម។
ស្ដីអំពីរឿងនេះ គម្ពីររៀបរាប់អំពីបទពិសោធន៍មួយដ៏គួរឲ្យលើកទឹកចិត្ត។ ស្ដេចដាវីឌមានគោលដៅសាងសង់វិហារសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានប្រាប់ដាវីឌថាសាឡូម៉ូនកូនគាត់ នឹងមានឯកសិទ្ធិសាងសង់វិញ។ ជាជាងតូចចិត្តឬមានះចង់សាងសង់ ដាវីឌបានប្ដូរគោលដៅគាត់។ គាត់ខំប្រឹងអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្ត ដើម្បីប្រមូលធនធាននិងសម្ភារៈផ្សេងៗទុកឲ្យកូនគាត់សាងសង់វិហារឲ្យរួចរាល់។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:១៧-១៩; របាក្សត្រទី១ ២៩:៣-៧
ពេលយើងព្យាយាមយកឈ្នះចិត្តគំនិតទុទ្ទិដ្ឋិនិយម ហើយមានគំនិតវិជ្ជមាន និងគោលដៅក្នុងជីវិត យើងនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមកាន់តែច្រើន។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ យើងនៅតែត្រូវការសេចក្ដីសង្ឃឹមថែមទៀត។ ហេតុអ្វីដូច្នេះ? ពេលយើងពិចារណាបញ្ហាជាច្រើនដែលធ្វើឲ្យមនុស្សជាតិរងទុក្ខ ដូចជាភាពក្រីក្រ សង្គ្រាម ភាពអយុត្តិធម៌ ជំងឺ និងសេចក្ដីស្លាប់ យើងឃើញថាការអស់សង្ឃឹមភាគច្រើនក្នុងពិភពលោកនេះ គឺហួសពីសមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការដោះស្រាយ។ តើតាមរបៀបណាយើងនៅតែអាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមជានិច្ច?
[រូបភាព]
បើអ្នកមិនបានការងារដែលអ្នកចង់ធ្វើ តើអ្នកសន្និដ្ឋានថាអ្នកនឹងមិនមានការងាររហូតឬ?
[រូបភាព]
ស្ដីអំពីគោលដៅ ស្ដេចដាវីឌចេះប្រែប្រួលតាមកាលៈទេសៈ