៩៣
ព្រះយេស៊ូវចំអែតមនុស្សជាច្រើន
រឿងដ៏អាក្រក់មួយបានកើតឡើង។ យ៉ូហាន-បាទីស្ទទើបតែបានស្លាប់។ ជាយារបស់ស្តេចនាមហេរ៉ូឌាសមិនចូលចិត្តគាត់ទេ។ ហើយនាងបានធ្វើឲ្យស្តេចកាត់ក្បាលលោកយ៉ូហានចោល។
នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវឮអំពីរឿងនេះ ទ្រង់មានព្រះទ័យស្រងូតស្រងាត់ណាស់។ ទ្រង់យាងទៅកន្លែងដ៏ស្ងាត់មួយតែម្នាក់ឯង។ ប៉ុន្តែ ប្រជាជននៅតែទៅតាមទ្រង់។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវឃើញប្រជាជន ទ្រង់មានព្រះទ័យក្ដួលអាណិតដល់គេ។ ដូច្នេះ ទ្រង់ក៏មានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយទ្រង់ក៏ប្រោសមនុស្សឈឺជាច្រើនឲ្យជាឡើងវិញ។
នៅវេលាល្ងាចនោះ សិស្សរបស់ទ្រង់ក៏មកឯទ្រង់ ហើយទូលថា៖ ‹ពេលវេលាកាន់តែជ្រុលហើយ ហើយទីនេះជាកន្លែងដ៏ស្ងាត់ទៀត។ សូមឲ្យហ្វូងមនុស្សត្រឡប់ទៅវិញទៅ ដើម្បីឲ្យគេអាចទិញម្ហូបសំរាប់ខ្លួនគេនៅក្នុងភូមិជិតៗនេះ›។
ព្រះយេស៊ូវឆ្លើយតបថា៖ ‹មិនចាំបាច់ឲ្យគេទៅទេ អ្នករាល់គ្នាឲ្យគេបរិភោគទៅ›។ បែរទៅរកភីលីព ព្រះយេស៊ូវសួរថា៖ ‹តើយើងអាចទិញម្ហូបឯណា ដើម្បីឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់នឹងចំអែតពួកមនុស្សទាំងនេះ›?
ភីលីពឆ្លើយថា៖ ‹គ្រាន់តែទិញម្ហូបអាហារបន្ដិចបន្តួចឲ្យមនុស្សគ្រប់ៗគ្នានោះ នឹងអស់ប្រាក់ច្រើនទៅហើយ›។ អនទ្រេនិយាយឡើង៖ ‹ក្មេងប្រុសនេះ ដែលជាអ្នកកាន់ម្ហូបយើង មាននំប៉័ងប្រាំដុំ ហើយនិងត្រីពីរ។ ប៉ុន្តែ នឹងមិនគ្រប់គ្រាន់សំរាប់ពួកមនុស្សទាំងអស់ទេ›។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា៖ ‹ចូរប្រាប់ពួកមនុស្សឲ្យអង្គុយលើស្មៅចុះ›។ បន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏អធិស្ឋានអរព្រះគុណដល់ព្រះសំរាប់ម្ហូប ហើយក៏ចាប់ផ្ដើមកាច់ទៅជាដុំៗ។ បន្ទាប់មក ពួកសិស្សក៏ចែកនំប៉័ងនិងត្រីដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ គឺមានមនុស្សប្រុស៥០០០នាក់ ហើយនិងស្ត្រីនិងកូនក្មេងរាប់ពាន់នាក់ដែរ។ ពួកគេទាំងអស់ក៏បរិភោគទាល់តែឆ្អែត។ ហើយនៅពេលដែលពួកសិស្សប្រមូលម្ហូបនៅសល់នោះមកវិញ គេប្រមូលបានពេញ១២កន្ត្រក!
ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូវក៏ឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ចូលទៅក្នុងទូក ដើម្បីនឹងឆ្លងសមុទ្រកាលីឡេ។ នៅពេលយប់មានខ្យល់ព្យុះដ៏ធំមួយ ហើយរលកក៏បោកទូកធ្វើឲ្យខ្ទាតពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ។ ពួកសិស្សមានសេចក្ដីភ័យខ្លាចណាស់។ បន្ទាប់មក នៅកណ្ដាលអធ្រាត្រ គេមើលឃើញអ្នកណាម្នាក់កំពុងតែដើរលើទឹកឆ្ពោះមករកគេ។ គេក៏ស្រែកឡើងដោយភ័យខ្លាច ពីព្រោះគេមិនដឹងថាគេកំពុងតែឃើញអ្វីឡើយ។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា៖ ‹កុំឲ្យខ្លាចឡើយ គឺខ្ញុំទេតើ›! ពួកគេនៅតែមិនទាន់ជឿទេ។ ដូច្នេះពេត្រុសនិយាយថា៖ ‹បើពិតជាទ្រង់មែននោះ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ចូរប្រាប់ខ្ញុំឲ្យដើរកាត់លើទឹកទៅឯទ្រង់ផង›។ ព្រះយេស៊ូវឆ្លើយថា៖ ‹ចូរមកចុះ›! ហើយពេត្រុសក៏ក្រោកឡើងដើរកាត់លើទឹកទៅ! បន្ទាប់មកគាត់មានចិត្តភ័យខ្លាច ហើយក៏ចាប់ផ្ដើមលិចទៅ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវជួយសង្គ្រោះគាត់។
ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវក៏បានចំអែតពួកមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ទៀតដែរ។ នៅពេលនេះ ទ្រង់មាននំប៉័ងតែប្រាំពីរដុំហើយត្រីតូចៗតែពីរបីប៉ុណ្ណោះ។ ហើយម្ដងនេះទៀតក៏មានម្ហូបបរិបូរនឹងបរិភោគដែរ។ តើនេះមិនជាការដ៏ល្អអស្ចារ្យទេឬ ដែលព្រះយេស៊ូវថែរក្សាពួកមនុស្សតាមរបៀបនេះ? នៅពេលដែលទ្រង់នឹងសោយរាជ្យជាស្តេចរបស់ព្រះនោះ យើងនឹងឥតព្រួយពីអ្វីសោះឡើយ!
ម៉ាថាយ ១៤:១-៣២; ១៥:២៩-៣៨; យ៉ូហាន ៦:១-២១