ជំពូកទី៥២
ចម្អែតមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ដោយនំប៉័ងនិងត្រីបន្ដិចបន្តួច
ម៉ាថាយ ១៤:១៣-២១ ម៉ាកុស ៦:៣០-៤៤ លូកា ៩:១០-១៧ យ៉ូហាន ៦:១-១៣
លោកយេស៊ូផ្ដល់អាហារដល់បុរស៥.០០០នាក់
ក្រោយពីត្រឡប់មកពីធ្វើដំណើរផ្សព្វផ្សាយពេញស្រុកកាលីឡេ សាវ័ក១២នាក់មានអំណរយ៉ាងខ្លាំង ហើយពួកគាត់បានរៀបរាប់ប្រាប់លោកយេស៊ូ«ពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកគាត់បានធ្វើនិងបង្រៀន»។ យើងដឹងថាពួកគាត់ច្បាស់ជាអស់កម្លាំងណាស់។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគាត់គ្មានពេលសម្រាកទេ សូម្បីតែពេលបរិភោគអាហារក៏គ្មានដែរ ពីព្រោះមនុស្សជាច្រើនកំពុងចេញចូលជួបលោកយេស៊ូឥតដាច់។ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមអ្នករាល់គ្នាមកជាមួយនឹងខ្ញុំដោយឡែក ទៅកន្លែងឆ្ងាយពីគេ ហើយសម្រាកបន្ដិច»។—ម៉ាកុស ៦:៣០, ៣១
ពួកគាត់ចុះទូកប្រហែលជានៅជិតក្រុងកាពើណិម ហើយធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកន្លែងឆ្ងាយនៅខាងកើតទន្លេយ៉ូដាន់ហួសក្រុងបេតសេដា។ តែពេលនោះ មនុស្សជាច្រើនឃើញពួកគាត់ចាកចេញ ហើយមនុស្សខ្លះទៀតក៏បានឮដែរ។ ដូច្នេះ មនុស្សទាំងនោះរត់ទៅមុនតាមឆ្នេរដើម្បីចាំជួបលោកយេស៊ូនិងពួកសាវ័ក។
ពេលលោកយេស៊ូឡើងពីទូកហើយ លោកឃើញក្រុមមនុស្សទាំងនោះ ក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិតដល់ពួកគេ ពីព្រោះពួកគេប្រៀបដូចចៀមដែលគ្មានគង្វាល។ ដូច្នេះ លោកចាប់ផ្ដើម«បង្រៀនពួកគេអ្វីៗជាច្រើន»អំពីរាជាណាចក្រព្រះ។ (ម៉ាកុស ៦:៣៤) ម្យ៉ាងទៀត «អស់អ្នកដែលត្រូវការឲ្យលោកធ្វើឲ្យជា» ក៏លោកបានធ្វើឲ្យជាសះស្បើយដែរ។ (លូកា ៩:១១) លុះល្ងាចហើយ ពួកអ្នកកាន់តាមនិយាយទៅលោកថា៖ «កន្លែងនេះឆ្ងាយពីគេ ថ្ងៃក៏កាន់តែជ្រេដែរ។ សូមឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញ ដើម្បីអាចទិញអាហារនៅតាមភូមិ»។—ម៉ាថាយ ១៤:១៥
លោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «ពួកគេមិនចាំបាច់ទៅទេ ចូរអ្នករាល់គ្នាឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគទៅ»។ (ម៉ាថាយ ១៤:១៦) ទោះបីជាលោកដឹងរួចហើយនូវអ្វីដែលលោកនឹងធ្វើក៏ដោយ តែលោកចង់ដឹងគំនិតរបស់ភីលីពដោយសួរថា៖ «តើយើងនឹងទិញនំប៉័ងពីកន្លែងណាឲ្យមនុស្សទាំងនេះបរិភោគ?»។ ភីលីពគឺជាអ្នកដែលសមឲ្យលោកយេស៊ូសួរមែន ពីព្រោះគាត់មកពីកន្លែងដែលនៅជិតភូមិបេតសេដា។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ការទិញនំប៉័ងនឹងមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហានោះទេ ដោយសារមានបុរសប្រហែលជា៥.០០០នាក់។ បើរួមបញ្ចូលទាំងស្ត្រីនិងកូនក្មេង ចំនួនមនុស្សប្រមាណជា១០.០០០នាក់! ភីលីពឆ្លើយថា៖ «នំប៉័ងពីររយឌីណារី[មួយឌីណារីគឺស្មើប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់មួយថ្ងៃ]គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ សូម្បីតែចង់ឲ្យពួកគេម្នាក់ៗបរិភោគតែបន្ដិចក៏ដោយ»។—យ៉ូហាន ៦:៥-៧
ចំណែកឯអនទ្រេវិញ គាត់ប្រហែលជាចង់បញ្ជាក់ថាពួកគាត់មិនអាចផ្ដល់អាហារដល់មនុស្សទាំងនោះបានទេ ដោយនិយាយថា៖ «ក្មេងប្រុសនេះមាននំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីតូចពីរកន្ទុយ។ ប៉ុន្តែតើរបស់ទាំងនេះមានប្រយោជន៍អ្វីសម្រាប់មនុស្សច្រើនយ៉ាងនេះ?»។—យ៉ូហាន ៦:៩
លោកយេស៊ូបង្គាប់អ្នកកាន់តាមលោកឲ្យប្រាប់មនុស្សទាំងអស់អង្គុយលើស្មៅជាក្រុមៗ ហើយក្រុមខ្លះមានចំនួន៥០នាក់និងក្រុមខ្លះមានចំនួន១០០នាក់។ នៅពេលនោះ ជារដូវស្លឹកឈើលាស់ មុនបុណ្យរំលងនាឆ្នាំ៣២ គ.ស. វាលស្មៅនៅលើភ្នំមានពណ៌បៃតងស្រស់ខ្ចី។ លោកយកនំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះ ហើយអធិដ្ឋានអរគុណព្រះ។ បន្ទាប់មក លោកកាច់នំប៉័ង ហើយចែកត្រីឲ្យទៅអ្នកកាន់តាមលោក ដើម្បីពួកគាត់អាចចែកដល់ក្រុមមនុស្ស។ គួរឲ្យអស្ចារ្យមែន ក្រុមមនុស្សទាំងអស់បរិភោគរហូតដល់ឆ្អែត!
ក្រោយមក លោកយេស៊ូប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចូរប្រមូលអាហារដែលនៅសល់ កុំឲ្យខាតបង់អ្វីឡើយ»។ (យ៉ូហាន ៦:១២) ពួកគាត់ក៏ប្រមូលអាហារដែលនៅសល់បានពេញ១២កញ្ជើ!