របៀបដែលពួកគេធ្លាប់ផ្សាយប្រាប់ដំណឹងល្អនេះជូនលោកអ្នក
ពួកគ្រីស្ទានបានត្រូវបញ្ជាថា៖ «ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍» ប៉ុន្តែរឿងនេះមិនមានន័យថា ពួកគេនឹងត្រូវបង្ខំឬក៏ធ្វើឲ្យអ្នកដទៃផ្លាស់ប្ដូរដោយប្រើកម្លាំងនោះឡើយ។ មុខងារដែលបានប្រគល់ទៅព្រះយេស៊ូវគឺ«ឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សទ័លក្រ» «ប្រកាសប្រាប់ពីសេចក្ដីប្រោសលោះដល់ពួកឈ្លើយ» ហើយ «នឹងប្រោសមនុស្សដែលមានចិត្តសង្រេង»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩; អេសាយ ៦១:១, ២; លូកា ៤:១៨, ១៩) ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំប្រឹងធ្វើមុខងារនេះដោយប្រកាសដំណឹងល្អពីព្រះគម្ពីរ។ ដូចជាហោរាអេសេគាលពីបុរាណនោះ សព្វថ្ងៃពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំប្រឹងប្រែងស្វែងរក «ពួកមនុស្សដែលដកដង្ហើមធំហើយថ្ងូរ ដោយព្រោះការគួរស្អប់ខ្ពើមដែលមនុស្សប្រព្រឹត្ត»។—អេសេគាល ៩:៤
វិធីល្បីល្បាញដែលគេប្រើដើម្បីស្វែងរកមនុស្សដែលមានចិត្តព្រួយដោយព្រោះតែស្ថានភាពសព្វថ្ងៃនេះ គឺវិធីដើរផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ ពួកគេខំប្រឹងដោយអស់ពីសមត្ថភាពឲ្យជួបសាធារណជន ដូចជាព្រះយេស៊ូវបានធ្វើកាលដែល «ទ្រង់យាងទៅប្រដៅក្នុងគ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ . . . ព្រមទាំងប្រាប់ដំណឹងល្អពីនគរព្រះ»។ សិស្សពីដើមរបស់ទ្រង់បានធ្វើយ៉ាងដូច្នោះដែរ។ (លូកា ៨:១; ៩:១-៦; ១០:១-៩) សព្វថ្ងៃនេះ នៅគ្រប់កន្លែងណាដែលអាចធ្វើបាន ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំប្រឹងទៅដល់គ្រប់ផ្ទះទាំងអស់ច្រើនដងរៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីឲ្យបាននិយាយជាមួយនឹងអ្នកម្ចាស់ផ្ទះពីរបីនាទី អំពីកម្មវត្ថុមួយតាមតំបន់ឬក៏តាមពិភពលោក ដែលជាការកង្វល់ឬក៏គេមានការចាប់អារម្មណ៍នោះ។ គេអាចមើលពិចារណាពីរបីបទពីព្រះគម្ពីរ ហើយបើសិនជាអ្នកម្ចាស់ផ្ទះយកចិត្តទុកដាក់នោះ ជនស្មរបន្ទាល់នោះអាចរៀបចំឲ្យត្រឡប់មកវិញតាមពេលសមគួរ ដើម្បីនិយាយជាមួយគ្នាថែមទៅទៀត។ អ្នកស្ដាប់អាចទទួលបាននូវព្រះគម្ពីរហើយប្រកាសនវត្ថុដែលជួយពន្យល់ព្រះគម្ពីរ ហើយបើអ្នកម្ចាស់ផ្ទះចង់ គេអាចមានការសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅផ្ទះគេដោយឥតគិតថ្លៃ។ ក្នុងកំលុងឆ្នាំ១៩៩១ជាមធ្យមនោះ គេបានធ្វើប្រតិបត្ដិការជារឿយៗជាង៣.៩៥០.០០០ការសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅពេញពិភពលោកទាំងមូល។
វិធីមួយទៀតដែល «ដំណឹងល្អ» នៃព្រះរាជាណាចក្របានត្រូវប្រកាសប្រាប់ដល់អ្នកដទៃ គឺតាមវិធីប្រជុំដែលមានក្នុងសាលព្រះរាជាណាចក្រនៅកន្លែងនានា។ ពួកស្មរបន្ទាល់មានប្រជុំនៅទីនោះជារៀងរាល់អាទិត្យ។ ប្រជុំមួយជាសុន្ទរកថាសាធារណៈអំពីប្រធានណាមួយដែលចាប់អារម្មណ៍នៅពេលថ្មីៗ ហើយបន្តបន្ទាប់នោះមានការសិក្សាប្រធានឬក៏ទំនាយណាមួយខាងព្រះគម្ពីរ ដោយប្រើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមជាប្រភពនៃរឿងនោះ។ ប្រជុំមួយទៀតគឺជាសាលាសម្រាប់អប់រំស្មរបន្ទាល់ម្នាក់ៗឲ្យធ្វើជាអ្នកប្រកាសដំណឹងឲ្យបានប្រសើរ ហើយបន្តគ្នានោះ មានការពិគ្រោះអំពីកិច្ចបន្ទាល់នៅក្នុងកន្លែងដែលបានចាត់មកឲ្យគេដើរផ្សាយនោះ។ ថែមទៅទៀតនោះ មួយអាទិត្យម្ដងស្មរបន្ទាល់រួមប្រជុំគ្នាក្នុងផ្ទះឯកជន ជាក្រុមតូចៗ ដើម្បីសិក្សាព្រះគម្ពីរដែរ។
សាធារណជនអាចចូលរួមនឹងគ្រប់ប្រជុំទាំងនេះបាន។ នៅប្រជុំទាំងនេះមិនដែលមានការរៃលុយឡើយ។ ប្រជុំយ៉ាងនេះមានប្រយោជន៍សម្រាប់មនុស្សគ្រប់ៗគ្នា។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «ត្រូវឲ្យយើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង ឥតលែងប្រជុំគ្នា ដូចជាអ្នកខ្លះធ្លាប់នោះឡើយ។ ត្រូវឲ្យកំឡាចិត្តគ្នាវិញ ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងផង តាមដែលឃើញថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយ»។ ការសិក្សាហើយការស្រាវជ្រាវដោយខ្លួនឯងនោះជាការចាំបាច់ ប៉ុន្តែរួមប្រជុំជាមួយអ្នកដទៃជួយឲ្យចម្រើន៖ «ដែករមែងសំលៀងដែក ឯមនុស្ស ក៏ធ្វើឲ្យមិត្រសំឡាញ់ខ្លួនមុតស្រួចយ៉ាងនោះដែរ»។—ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥; សុភាសិត ២៧:១៧
ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ពីឱកាសជាច្រើន ដើម្បីនិយាយអំពីដំណឹងល្អកាលគេជួបប្រទះមនុស្សដទៃទៀតតាមជីវភាពធម្មតារបស់គេនោះ។ គេប្រហែលជានិយាយបន្ដិចបន្តួចជាមួយនឹងអ្នកជិតខាងម្នាក់ ឬក៏ជាមួយនឹងអ្នកធ្វើដំណើរជាមួយគ្នានៅរថយន្តធំឬនៅយន្តហោះ ឬគេអាចនិយាយយូរបន្ដិចជាមួយនឹងសំឡាញ់ឬជាមួយនឹងបងប្អូនម្នាក់ ឬគេអាចមានការពិគ្រោះគ្នាជាមួយនឹងអ្នកដែលធ្វើការជាមួយនៅពេលសម្រាកបរិភោគអាហារ។ កិច្ចបន្ទាល់ជាច្រើនដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើគឺតាមរបៀបទាំងនេះ—កាលដែលទ្រង់ដើរតាមមាត់សមុទ្រ អង្គុយគង់នៅលើចង្កេះភ្នំតូចៗ ពេលដែលទទួលទាននៅផ្ទះរបស់គេ ទៅរួមមង្គលការរបស់គេ ឬក៏បានធ្វើដំណើរដោយទូកនេសាទត្រីនៅសមុទ្រកាលីឡេផង។ ទ្រង់បានបង្រៀនតាមសាលាប្រជុំហើយក្នុងព្រះវិហារនៅក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅទីណាក៏ដោយដែលទ្រង់គង់នៅ ទ្រង់បានស្វែងរកឱកាសដើម្បីឲ្យមានព្រះបន្ទូលអំពីព្រះរាជាណាចក្រ។ ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំប្រឹងប្រែងយកតម្រាប់តាមទ្រង់តាមរបៀបនេះដែរ។—ពេត្រុសទី១ ២:២១
ផ្សាយប្រកាសដោយធ្វើតម្រាប់
វិធីប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អទាំងអស់នេះនឹងមិនមានខ្លឹមសារចំពោះលោកអ្នកទេ បើសិនជាមនុស្សដែលធ្វើសេចក្ដីប្រកាសនោះ មិនបានអនុវត្តតាមការបង្រៀនទាំងនោះនឹងខ្លួនឯង។ បើនិយាយយ៉ាងនេះរួចទៅធ្វើយ៉ាងនោះវិញ ឈ្មោះថាជាការលាក់ពុត ហើយការលាក់ពុតខាងសាសនាបានធ្វើឲ្យមនុស្សរាប់លាននាក់បែរចេញពីព្រះគម្ពីរ។ ការបន្ទោសទៅលើព្រះគម្ពីរក្នុងរឿងនេះជាការមិនត្រឹមត្រូវទេ។ ពួកអាចារ្យហើយនិងពួកផារិស៊ីធ្លាប់មានបទគម្ពីរហេព្រើរនោះ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានកាត់ទោសពួកគេថាជាអ្នកមានពុតទៅវិញ។ ទ្រង់មានបន្ទូលអំពីការអានរបស់គេពីក្រិត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ រួចមានបន្ទូលដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ទៀតថា៖ «ដូច្នេះគ្រប់ទាំងសេចក្ដីណាដែលគេប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាកាន់តាម នោះចូរកាន់ ហើយប្រព្រឹត្តតាមចុះ។ ប៉ុន្តែកុំឲ្យប្រព្រឹត្តតាមអំពើរបស់គេឡើយ ដ្បិតគេគ្រាន់តែថា តែមិនធ្វើតាមទេ»។ (ម៉ាថាយ ២៣:៣) តម្រាប់ខាងជីវភាពដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់ជនគ្រីស្ទាន អាចប្រកាសបានប្រសើរជាងការទេសនារាប់ម៉ោងទៅទៀត។ សេចក្ដីនេះបានត្រូវចែងប្រាប់ដល់ពួកប្រពន្ធគ្រីស្ទានដែលប្ដីមិនជាអ្នកជឿ៖ «នោះប្រពន្ធនឹងទាញចិត្តមកបាន ដោយសារកិរិយាល្អក្រៅពីព្រះបន្ទូល ដោយអ្នកនោះឃើញកិរិយាបរិសុទ្ធ ដែលប្រពន្ធប្រព្រឹត្តយ៉ាងកោតខ្លាចដល់ព្រះ»។—ពេត្រុសទី១ ៣:១, ២
ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខ្នះខ្នែងអនុសាសដំណឹងល្អនេះតាមរបៀបនេះដែរ៖ ដោយធ្វើជាអ្នកអនុករណីយក្នុងមារយាទគ្រីស្ទានដែលគេអនុសាសទៅអ្នកដទៃទៀតនោះ។ ពួកគេខ្នះខ្នែងធ្វើតាមពាក្យសំដីនេះ៖ «អស់ទាំងការអ្វី ដែលអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យមនុស្សលោក ប្រព្រឹត្តនឹងខ្លួន នោះត្រូវឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តនឹងគេដូច្នោះដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៧:១២) គេខ្នះខ្នែងប្រព្រឹត្តបែបនេះនឹងមនុស្សទាំងអស់គ្នា គឺមិនគ្រាន់តែជាមួយនឹងស្មរបន្ទាល់គ្នាឯង ពួកសំឡាញ់ ពួកអ្នកជិតខាង ឬក៏នឹងបងប្អូនប៉ុណ្ណោះទេ។ ដោយពួកគេមិនមានភាពល្អឥតខ្ចោះនោះ ពួកគេមិនបានជោគជ័យ១០០ភាគរយជានិច្ចនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែជាសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាពីចិត្តរបស់គេ ឲ្យធ្វើការល្អដល់មនុស្សគ្រប់ៗគ្នា មិនគ្រាន់តែដោយការផ្សាយប្រកាសដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្រប៉ុណ្ណោះទេ គឺថែមទាំងជួយអ្នកដទៃតាមរបៀបផ្សេងៗ កាលណាដែលអាចធ្វើទៅបានផង។—យ៉ាកុប ២:១៤-១៧
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ២១]
ទាញចិត្តដោយគ្មានពាក្យសំដី
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
សាលព្រះរាជាណាចក្រ ជាកន្លែងដែលបានគូរប្លង់មកឲ្យមានប្រយោជន៍សម្រាប់ការពិគ្រោះព្រះគម្ពីរ
[រូបភាពនៅទំព័រ២២]
ក្នុងជីវភាពគ្រួសាររបស់គេក៏ដូចជាកាលដែលគេជួបប្រទះមនុស្សដទៃដែរ ពួកស្មរបន្ទាល់ខ្នះខ្នែងដោយចិត្តស្មោះ ដើម្បីអនុវត្តតាមការ ដែលគេអនុសាសដល់អ្នកដទៃនោះ