ជំពូកទី៦១
ក្មេងប្រុសដែលអារក្សចូលបានជាវិញ
កាលព្រះយេស៊ូ ពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានឥតមានវត្តមាន នោះពួកសិស្សឯទៀតជួបប្រទះបញ្ហានៅជើងភ្នំហ៊ើម៉ូន។ ពេលព្រះយេស៊ូត្រឡប់មកវិញ ភ្លាមនោះទ្រង់ទតឃើញថាមានបញ្ហាមួយកើតឡើង ដោយមានហ្វូងមនុស្សនៅជុំវិញពួកសិស្ស ហើយពួកអាចារ្យកំពុងតែជជែកជាមួយនឹងពួកសិស្សទ្រង់។ ពេលហ្វូងមនុស្សឃើញព្រះយេស៊ូ នោះពួកគេមានចិត្តរំភើបយ៉ាងខ្លាំង ហើយរត់ទៅទទួលស្វាគមន៍ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលសួរថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាជជែកពីរឿងអ្វីនឹងអ្នកទាំងនេះ?»។
នោះមានបុរសម្នាក់ក្នុងហ្វូងមនុស្សមកលុតជង្គង់ពីមុខព្រះយេស៊ូ រួចទូលពន្យល់ថា៖ «លោកគ្រូអើយ! ខ្ញុំបាននាំកូនខ្ញុំមកឯលោក ព្រោះវាមានអារក្សគចូល នៅកន្លែងណាដែលអារក្សជាន់វាម្ដងៗ នោះក៏ធ្វើឲ្យវាប្រកាច់ជាខ្លាំង វាបែកពពុះមាត់ ព្រមទាំងសង្កៀតធ្មេញ ហើយចេះតែហេវទៅៗ ខ្ញុំបានសូមពួកសិស្សលោក ឲ្យដេញអារក្សនោះដែរ តែគេពុំអាចនឹងដេញចេញបានទេ»។
យ៉ាងពិតណាស់ ពួកអាចារ្យស្ក្រែបប្រហែលជាឆ្លៀតឱកាសនេះ ដើម្បីចំអកមើលងាយពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ហើយ ដែលពួកគេមិនអាចប្រោសក្មេងប្រុសនេះឲ្យជាបាន។ នៅគ្រាដ៏សំខាន់នេះ ព្រះយេស៊ូក៏យាងមកដល់ ហើយទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ឱដំណមនុស្សដែលមិនជឿអើយ! តើត្រូវឲ្យខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាដល់កាលណា? តើត្រូវឲ្យខ្ញុំទ្រាំនឹងអ្នករាល់គ្នាដល់កាលណា?»។
ព្រះយេស៊ូទំនងជាមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលមានវត្តមាននៅពេលនោះ តែប្រាកដជាសំដៅទៅពួកស្ក្រែប ដែលកំពុងតែរករឿងពួកសិស្សទ្រង់នោះហើយ។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីក្មេងប្រុសនេះថា៖ «ចូរនាំវាមកឯខ្ញុំ»។ ប៉ុន្តែ កាលក្មេងប្រុសនេះចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ នោះអារក្សដែលចូលក្នុងក្មេងនេះក៏ធ្វើឲ្យក្មេងនោះទៅជាប្រកាច់ប្រកិន។ ក្មេងប្រុសនេះក៏ដួលហើយននៀលនៅដីទាំងបែកពពុះមាត់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលសួរថា៖ «វាបានឈឺដូច្នេះជាយូរប៉ុន្មានមកហើយ?»។
ឪពុកទូលឆ្លើយថា៖ «តាំងតែពីតូចមក ជួនកាល[អារក្ស]ក៏បោះវាទៅក្នុងភ្លើងក្នុងទឹកជាញយៗ ដើម្បីនឹងបំផ្លាញវាទៅ»។ រួចមក ឪពុកនេះអង្វរថា៖ «ប៉ុន្តែបើលោកអាចនឹងជួយបាន នោះសូមអាណិតមេត្ដាជួយយើងខ្ញុំផង»។
ឪពុកនេះប្រហែលជាខំរកជំនួយដើម្បីព្យាបាលជាយូរឆ្នាំមកហើយ។ ហើយឥឡូវនេះ គាត់មានទុក្ខព្រួយកាន់តែខ្លាំងឡើង ដោយព្រោះពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូមិនអាចជួយបាន។ ព្រះយេស៊ូបានយល់ព្រមនឹងសេចក្ដីអង្វររបស់បុរសនេះ ហើយមានបន្ទូលដោយលើកទឹកចិត្តថា៖«មានពំនោលដែលថា ‹បើអាចធ្វើទៅបាន›នោះ ការទាំងអស់អាចសំរេចបាន បើមានជំនឿ!»។—ព.ថ.
ស្រាប់តែឪពុកនោះ ក៏បន្លឺវាចាឡើងទាំងទឹកភ្នែកថា៖ «ខ្ញុំជឿហើយលោកម្ចាស់អើយ! សូមជួយចំពោះសេចក្ដីណាដែលខ្ញុំមិនជឿផង»។
កាលព្រះយេស៊ូឃើញមនុស្សសន្ធឹកកំពុងតែរត់មក នោះទ្រង់កំហែងទៅអារក្សអសោចិ៍ថា៖«នែ! អារក្សគថ្លង់អើយ! អញបង្គាប់ឲ្យឯងចេញពីវាទៅ កុំឲ្យចូលវាទៀតឡើយ»។ កាលដែលអារក្សនេះចេញទៅ ម្ដងនេះទៀតវាធ្វើឲ្យក្មេងប្រុសនេះស្រែកឡើងទាំងប្រកាច់ប្រកិនយ៉ាងខ្លាំង។ រួចមក ក្មេងនេះដេកស្តូកស្ដឹង ធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនចាប់ផ្ដើមនិយាយថា៖ «វាស្លាប់ហើយ!»។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូទ្រង់កាន់ដៃក្មេងនេះលើកឡើង ហើយក្មេងនេះក៏ក្រោកឈរ។
មុននោះ ពេលព្រះយេស៊ូបញ្ជូនពួកសិស្សឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ នោះពួកគេអាចដេញអារក្សចេញបាន។ លុះពេលព្រះយេស៊ូយាងចូលទៅក្នុងផ្ទះ នោះពួកសិស្សទូលសួរទ្រង់ដោយឡែកថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាយើងខ្ញុំដេញអារក្សនេះពុំបាន?»។
ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់ថានេះគឺដោយសារពួកសាវ័កខ្វះជំនឿ ហើយទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ដែលនឹងដេញអារក្សបែបយ៉ាងនេះបាន នោះគឺដោយសារតែអធិស្ឋាន»។ ពិតណាស់ គឺត្រូវការនូវការរៀបចំ ដើម្បីបណ្ដេញអារក្សដ៏ខ្លាំងក្លាចេញ ជាពិសេសដូចក្នុងករណីនេះ។ គឺត្រូវការជំនឿដ៏មុតមាំនិងសេចក្ដីអធិស្ឋាន ទាំងទូលសុំអំណាចរបស់ព្រះ។
ហើយរួចមកព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៀតថា៖ «ដ្បិតខ្ញុំប្រាប់ជាប្រាកដថា បើមានសេចក្ដីជំនឿ ដូចគ្រាប់ពូជ១យ៉ាងល្អិត នោះអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងនិយាយទៅភ្នំនេះថា ‹ចូររើចេញពីទីនេះទៅនៅទីនោះចុះ!› នោះនឹងបានដូច្នោះហើយ ក៏គ្មានការអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើមិនកើតនោះទេ»។ ដូច្នេះ ជំនឿគឺមានអំណាចដ៏ខ្លាំងមែន!
ឧបសគ្គនិងភាពពិបាកដែលរារាំងការរីកចំរើនខាងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទំនងដូចជាធំដូចភ្នំ ដែលមិនអាចរំលើងនិងដកចេញបានឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែបង្ហាញថា ប្រសិនបើយើងបណ្ដុះជំនឿក្នុងចិត្តរបស់យើង ដោយស្រោចទឹកឲ្យជំនឿមាំឡើង នោះជំនឿរបស់យើងនឹងលូតលាស់ដល់កំរិតកំពូល ហើយជួយយើងឲ្យឈ្នះលើឧបសគ្គនិងទុក្ខលំបាកដែលមានសភាពធំប៉ុនភ្នំនោះ។ ម៉ាកុស ៩:១៤-២៩; ម៉ាថាយ ១៧:១៩, ២០; លូកា ៩:៣៧-៤៣
▪ តើព្រះយេស៊ូជួបប្រទះនឹងស្ថានការណ៍អ្វី ពេលទ្រង់យាងចុះពីភ្នំហ៊ើម៉ូន?
▪ តើព្រះយេស៊ូប្រទានការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងណា ដល់ឪពុករបស់ក្មេងដែលអារក្សចូលនោះ?
▪ ហេតុអ្វីបានជាពួកសិស្សពុំអាចដេញអារក្សចេញបាន?
▪ តើព្រះយេស៊ូបង្ហាញថា ជំនឿអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងយ៉ាងណា?