ជំពូកទី៦៥
ការយាងដំណើរដោយសម្ងាត់ទៅក្រុងយេរូសាឡិម
នេះជាសរទរដូវនៃឆ្នាំ៣២ ស.យ. ហើយបុណ្យបារាំគឺជិតដល់ហើយ។ តាំងតែពីបុណ្យរំលងនៃឆ្នាំ៣១ ស.យ. ពួកសាសន៍យូដាបានតាមរកធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ ហេតុនេះហើយទ្រង់មានសកម្មភាពតែនៅស្រុកកាលីឡេប៉ុណ្ណោះ។ ប្រហែលជាតាំងពីពេលនោះមក ព្រះយេស៊ូយាងទៅក្រុងយេរូសាឡិមតែបីដងប៉ុណ្ណោះរៀងរាល់ឆ្នាំដើម្បីចូលរួមពិធីបុណ្យសាសន៍យូដា។
ពេលនោះ ប្អូនៗទ្រង់ទូលថា៖ «ចូរចេញពីទីនេះទៅឯស្រុកយូដាទៅ!»។ ក្រុងយេរូសាឡិមជារាជធានីរបស់ស្រុកយូដា ហើយជាមណ្ឌលសាសនានៃប្រទេសទាំងមូល។ ប្អូនៗរបស់ព្រះយេស៊ូវែកញែកថា៖ «ដ្បិតអ្នកណាដែលចង់ឲ្យគេស្គាល់ខ្លួន នោះមិនដែលធ្វើការដោយសំងាត់ទេ»។
ទោះជាយ៉ាកុប ស៊ីម៉ូន យ៉ូសែបនិងយូដាមិនជឿថា បងប្រុសរបស់ពួកគាត់គឺព្រះយេស៊ូជាព្រះមេស្ស៊ីក៏ដោយ តែពួកគាត់ចង់ឲ្យទ្រង់បង្ហាញនូវអំណាចដោយធ្វើអព្ភូតហេតុឲ្យអស់អ្នកដែលមកធ្វើបុណ្យនោះបានឃើញ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូជ្រាបនូវគ្រោះថ្នាក់ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ ‹លោកីយពុំអាចនឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នាបានទេ តែគេស្អប់ខ្ញុំវិញ ពីព្រោះខ្ញុំធ្វើបន្ទាល់ពីគេថា ការប្រព្រឹត្តរបស់គេសុទ្ធតែអាក្រក់›។ ដូច្នេះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ប្អូនៗថា៖ ‹ចូរអ្នករាល់គ្នាឡើងទៅឯបុណ្យនេះចុះ! ឯខ្ញុំមិនទាន់ទៅទេ ព្រោះកំណត់ខ្ញុំមិនទាន់សំរេចនៅឡើយ›។
បុណ្យបារាំគឺមានប្រាំពីរថ្ងៃ។ នៅថ្ងៃទីប្រាំបី គេនឹងបញ្ចប់បុណ្យនេះដោយមានពិធីដ៏ឧឡារិក។ បុណ្យនេះប្រារព្ធឡើងនៅរដូវប្រមូលផលកសិកម្មចុងក្រោយបង្អស់ ហើយជាពេលសំរាប់ការអរសប្បាយនិងការថ្លែងអំណរគុណ។ បីបួនថ្ងៃក្រោយពីប្អូនប្រុសៗរបស់ព្រះយេស៊ូចាកចេញទៅធ្វើបុណ្យជាមួយអ្នកដំណើរផ្សេងទៀត នោះទ្រង់និងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ក៏ទៅដោយសម្ងាត់ មិនឲ្យអ្នកណាឃើញទេ។ ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សធ្វើដំណើរកាត់ស្រុកសាម៉ារី ល្អជាងទៅតាមដងទន្លេយ័រដាន់ជាផ្លូវដែលមនុស្សភាគច្រើនធ្វើដំណើរ។
ព្រះយេស៊ូនិងពួកអ្នករួមដំណើរជាមួយទ្រង់ ត្រូវការកន្លែងស្នាក់នៅក្នុងភូមិមួយនៃស្រុកសាម៉ារី ដូច្នេះហើយទ្រង់ក៏បានបញ្ជូនអ្នកនាំសារឲ្យទៅមុនដើម្បីរៀបចំថ្វាយទ្រង់។ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សនៅភូមិនោះមិនព្រមធ្វើតាមព្រះយេស៊ូឡើយ ពេលពួកគេដឹងថា ទ្រង់យាងឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ យ៉ាកុបនិងយ៉ូហានមានចិត្តខឹង ក៏ទូលសួរទ្រង់ថា៖ ‹ព្រះអម្ចាស់អើយ! តើទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យយើងខ្ញុំហៅភ្លើងឲ្យធ្លាក់ពីលើមេឃមកបញ្ឆេះគេឬទេ?›។ តែព្រះយេស៊ូបន្ទោសពួកគាត់ដែលមានគំនិតបែបនេះ ហើយទ្រង់និងពួកសិស្សក៏ធ្វើដំណើរទៅភូមិមួយទៀត។
កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែយាងតាមផ្លូវជាមួយពួកសិស្ស នោះមានអាចារ្យម្នាក់ចូលមកទូលទ្រង់ថា៖ «លោកគ្រូអើយ! ខ្ញុំនឹងតាមលោកទៅដែរ ទោះបើលោកទៅឯណាក៏ដោយ»។
ព្រះយេស៊ូទ្រង់មានបន្ទូលតបថា៖ «កញ្ជ្រោងមានរូងវា ហើយសត្វហើរលើអាកាស ក៏មានសំបុក តែកូនមនុស្សគ្មានកន្លែងណានឹងកើយក្បាលទេ»។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែពន្យល់ថា អាចារ្យនេះនឹងមានការពិបាកប្រសិនបើគាត់ក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ទ្រង់។ តែការតបឆ្លើយរបស់អាចារ្យនេះ ហាក់ដូចជាគាត់មានចិត្តមានះពេកក្នុងការធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅបុរសម្នាក់ទៀតថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំ!»។
អ្នកនោះទូលឆ្លើយថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យទូលបង្គំទៅកប់ខ្មោចឪពុកទូលបង្គំសិន»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលតបថា៖ «ទុកឲ្យពួកមនុស្សស្លាប់កប់ខ្មោចពួកគេចុះ! ឯអ្នក ចូរចេញទៅផ្សាយដំណឹងពីនគរព្រះវិញ»។ យ៉ាងជាក់ស្តែងណាស់ ឪពុករបស់បុរសនេះមិនទាន់ស្លាប់ទេ ប្រសិនបើឪពុកគាត់ស្លាប់មែន នោះច្បាស់ជាគាត់នឹងមិននៅទីនេះស្ដាប់ព្រះយេស៊ូឡើយ។ តាមមើលទៅ បុរសម្នាក់នេះសុំពេលវេលាដើម្បីរង់ចាំឲ្យឪពុកខ្លួនស្លាប់សិន។ គាត់មិនប្រុងប្រៀបខ្លួនដើម្បីទុកព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាអាទិភាពក្នុងជីវិតរបស់គាត់នោះទេ។
កាលព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សធ្វើដំណើរតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិម នោះមានបុរសម្នាក់ទៀតទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! ទូលបង្គំនឹងតាមទ្រង់ទៅដែរ តែសូមអនុញ្ញាតឲ្យទូលបង្គំទៅលាពួកផ្ទះទូលបង្គំសិន»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅអ្នកនោះថា៖ «អ្នកណាដែលដាក់ដៃកាន់នង្គ័ល ហើយងាកបែរទៅមើលក្រោយ អ្នកនោះមិនគួរនឹងនគរព្រះទេ»។ អស់អ្នកដែលនឹងទៅជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ ត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍លើកិច្ចបំរើខាងព្រះរាជាណាចក្រជានិច្ច។ ដូចជានង្គ័លអាចភ្ជួរវៀចខុសគន្លងបាន ប្រសិនបើអ្នកភ្ជួរឥតមើលត្រង់ទៅមុខទេ ដូច្នេះអ្នកណាដែលបែរមករករបបលោកីយ៍ចាស់នេះទៀត នឹងជំពប់ដួលតាមផ្លូវដែលនាំទៅដល់ជីវិតជារៀងរហូតដែរ។ យ៉ូហាន ៧:២-១០; លូកា ៩:៥១-៦២; ម៉ាថាយ ៨:១៩-២២
▪ តើអ្នកណាជាប្អូនៗរបស់ព្រះយេស៊ូ? ហើយតើពួកគាត់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះព្រះយេស៊ូ?
▪ ហេតុអ្វីបានជាពួកសាសន៍សាម៉ារីមានចិត្តអាក្រក់ម្ល៉េះ? តើយ៉ាកុបនិងយ៉ូហានចង់ធ្វើអ្វី?
▪ តើការសន្ទនាទាំងបីរបស់ព្រះយេស៊ូពេលធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ មានអ្វីខ្លះ? ហើយតើតាមរបៀបណា ដែលព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់ថាកិច្ចការនេះត្រូវធ្វើពលិកម្មនោះ?