ជំពូកទី៨៤
ភារកិច្ចនៃការធ្វើជាសិស្ស
ក្រោយព្រះយេស៊ូយាងចេញពីផ្ទះផារីស៊ីដ៏ធំដុំម្នាក់ ដែលតាមមើលទៅជាសមាជិកនៃក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ នោះព្រះយេស៊ូក៏បន្តយាងដំណើរឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ មានបណ្ដាជនជាច្រើនធ្វើដំណើរជាមួយទ្រង់ដែរ។ តើពួកគេមានបំណងយ៉ាងណា? តើការធ្វើជាអ្នកកាន់តាមដ៏ពិតរបស់ទ្រង់មានភារកិច្ចអ្វីខ្លះ?
កាលកំពុងតែធ្វើដំណើរ នោះព្រះយេស៊ូបែរព្រះភ័ក្ដ្រទៅរកហ្វូងមនុស្ស ហើយប្រហែលជាទ្រង់ធ្វើឲ្យពួកគេភ្ញាក់ផ្អើល ពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នកណាមកឯខ្ញុំ ដោយមិនបានលះអាល័យពីឪពុកម្ដាយ ប្រពន្ធកូន បងប្អូនប្រុសស្រី នឹងជីវិតខ្លួនឯងផង អ្នកនោះនឹងធ្វើជាសិស្សខ្ញុំមិនបានទេ!»។
តើព្រះយេស៊ូចង់មានន័យយ៉ាងណា? ព្រះយេស៊ូមិនមែនមានន័យថា អស់អ្នកកាន់តាមទ្រង់គួរស្អប់ញាតិសន្ដានរបស់ពួកគេនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេត្រូវស្អប់ញាតិសន្ដានក្នុងន័យថា ស្រឡាញ់ញាតិសន្ដានតិចជាងពួកគេស្រឡាញ់ទ្រង់។ យ៉ាកុបដែលជាបុព្វបុរសរបស់ព្រះយេស៊ូ បានត្រូវគេនិយាយថា«ស្អប់»នាងលេអានិងស្រឡាញ់នាងរ៉ាជែល ដែលមានន័យថា យ៉ាកុបស្រឡាញ់នាងលេអាតិចជាងរ៉ាជែលដែលជាប្អូនស្រីរបស់នាង។
សូមពិចារណាផងដែរ ពេលដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា សិស្សម្នាក់គួរស្អប់«ជីវិតខ្លួនឯង»។ ម្ដងនេះទៀត ព្រះយេស៊ូមានន័យថា សិស្សពិតត្រូវស្រឡាញ់ទ្រង់ច្រើនជាងស្រឡាញ់ជីវិតរបស់ខ្លួន។ ហេតុដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែបញ្ជាក់ថា ជាសិស្សម្នាក់របស់ទ្រង់ គឺមានភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ នេះមិនមែនជាអ្វីដែលគួរធ្វើដោយឥតបានគិតយ៉ាងហ្មត់ចត់នោះឡើយ។
ជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះពួកគេនឹងជួបប្រទះការពិបាកនិងការបៀតបៀន ដូចជាទ្រង់បញ្ជាក់ថា៖ «ហើយអ្នកណាដែលមិនផ្ទុកឈើឆ្កាង[បង្គោលឈើទារុណកម្ម, ព.ថ.]ខ្លួនមកតាមខ្ញុំ នោះក៏ធ្វើជាសិស្សខ្ញុំមិនបានដែរ»។ ដូច្នេះហើយ សិស្សដ៏ពិតម្នាក់របស់ទ្រង់គប្បីសុខចិត្តស៊ូទ្រាំនឹងបន្ទុកខាងការស្តីបន្ទោសដូចជាព្រះយេស៊ូបានស៊ូទ្រាំដែរ ហើយបើចាំបាច់ គឺសុខចិត្តទទួលមរណភាពក្រោមកណ្ដាប់ដៃខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះ ដែលនេះជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូនឹងធ្វើមិនយូរប៉ុន្មានទៀត។
ដូច្នេះហើយ ជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺជារឿងមួយដែលបណ្ដាជនរួមដំណើរជាមួយទ្រង់ត្រូវយកមកគិតឲ្យបានវែងឆ្ងាយ។ ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់ហេតុការណ៍នេះម្ដងទៀត តាមរយៈរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើមានអ្នកណាចង់សង់ផ្ទះពីថ្ម តើមិនអង្គុយលៃលកមើលជាមុនទេឬ? . . . ដើម្បីឲ្យដឹងជាមានល្មមនឹងធ្វើបង្ហើយបានឬមិនបាន ក្រែងកាលណាដាក់ជើងជញ្ជាំង រួចបង្ហើយមិនបាន នោះអស់អ្នកណាដែលឃើញក៏នឹងសើចចំអកឲ្យ ដោយពាក្យថា ‹អ្នកនេះបានចាប់ផ្ដើមសង់ផ្ទះ តែបង្ហើយមិនបាន›»។
ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែពន្យល់ប្រាប់បណ្ដាជនដែលដើរតាមទ្រង់ ថាមុននឹងពួកគេក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ពួកគេគប្បីសម្រេចចិត្តឲ្យបានប្រាកដប្រជា ថាពួកគេនឹងអាចសម្រេចនូវភារកិច្ចអ្វីដែលទាក់ទងនឹងនោះ ក៏ដូចជាបុរសម្នាក់ដែលចង់សាងសង់ប៉មមួយ គាត់ត្រូវតែប្រាកដជាមុនសិនថា គាត់មានធនធានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបញ្ចប់កិច្ចការនោះ មុននឹងគាត់ចាប់ផ្ដើមសង់។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្តដោយប្រាប់នូវរឿងប្រៀបប្រដូចមួយទៀត:
«ឬតើមានស្តេចឯណា ដែលរៀបចេញទៅច្បាំងនឹងស្តេច១ទៀត ឥតអង្គុយពិគ្រោះមើលជាមុនសិន ដើម្បីឲ្យដឹងជាខ្លួននាំពល១ម៉ឺន ទៅតទល់នឹងស្តេច ដែលនាំពល២ម៉ឺន មកច្បាំងបានឬមិនបាន? បើឃើញថាមិនបានទេ នោះទ្រង់នឹងចាត់រាជទូត ឲ្យទៅស៊ើបសួរពីកិច្ច ដែលចងស្ពានមេត្រីនឹងគ្នាជាយ៉ាងណា ក្នុងកាលដែលស្តេចនោះនៅឆ្ងាយនៅឡើយ»។
រួចមក ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់ចំណុចនៃរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ ដោយមានបន្ទូលថា៖ «ដូច្នេះ អស់អ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា ដែលមិនលះអាល័យពីរបស់ទ្រព្យខ្លួនទាំងអស់ នោះធ្វើជាសិស្សខ្ញុំមិនបានទេ»។ នេះហើយជាអ្វីដែលបណ្ដាជនរួមដំណើរជាមួយទ្រង់ និងមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលរៀនអំពីព្រះគ្រីស្ទ គប្បីត្រូវសុខចិត្តធ្វើដែរ។ ពួកគេត្រូវប្រុងជាស្រេចដើម្បីធ្វើពលិកម្មអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកគេមាន ដូចជាទ្រព្យសម្បត្ដិ រួមទាំងជីវិតផងដែរ ប្រសិនបើពួកគេចង់ធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់។ តើអ្នកសុខចិត្តធ្វើដូច្នេះទេ?
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្តថា៖ «អំបិលជារបស់ល្អ»។ នៅក្នុងធម្មទានរបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ជា«អំបិលនៃផែនដី» មានន័យថា ពួកគេមានអានុភាពល្អទៅលើមនុស្ស ដ្បិតអំបិលមែនទែនជាអ្វីដែលជួយបង្ការកុំឲ្យខូច។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបញ្ចប់ថា៖ «តែបើបាត់ជាតិប្រៃហើយ តើនឹងយកអ្វីធ្វើឲ្យប្រៃឡើងវិញបាន? គ្មានប្រយោជន៍ដល់ដីឬជីទេ គេនឹងចោលទៅក្រៅវិញ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកសំរាប់ស្ដាប់ ឲ្យស្ដាប់ចុះ!»។
ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូបង្ហាញថាសូម្បីតែអស់អ្នកដែលបានក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់អស់មួយរយៈហើយក្ដី ក៏មិនគួរទៅជាខ្សោយក្នុងការតាំងចិត្តធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ ប្រសិនបើទៅជាខ្សោយ ពួកគេនឹងទៅជាឥតប្រយោជន៍ ហើយលោកីយ៍នឹងសើចចំអកឲ្យពួកគេ ថែមទាំងមិននាំមកនូវកិត្ដិយសចំពោះព្រះទៀតផង ពោលនឹងនាំឲ្យមនុស្សបន្ទោសព្រះទៅវិញទេ។ ដូច្នេះហើយ ដូចជាអំបិលខូចដែលលែងមានជាតិប្រៃ នោះពួកគេនឹងត្រូវបោះចោលទៅក្រៅ ពោលគឺបំផ្លាញចោលតែម្ដង។ លូកា ១៤:២៥-៣៥; លោកុប្បត្តិ ២៩:៣០-៣៣; ម៉ាថាយ ៥:១៣
▪ តើការ«ស្អប់»ញាតិសន្ដាននិងខ្លួនឯងមានន័យយ៉ាងណា?
▪ តើអ្វីជារឿងប្រៀបប្រដូចពីរដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់នោះ? ហើយតើរឿងទាំងនោះមានន័យយ៉ាងណា?
▪ តើបន្ទូលចុងក្រោយរបស់ព្រះយេស៊ូស្តីអំពីអំបិលមានន័យយ៉ាងណា?