ជំពូកទី១១០
កិច្ចបំរើនៅព្រះវិហារបានសម្រេចហើយ
ព្រះយេស៊ូបង្ហាញខ្លួនជាលើកចុងក្រោយនៅឯព្រះវិហារ។ តាមការពិត ទ្រង់កំពុងតែបញ្ចប់កិច្ចបំរើសាធារណៈរបស់ទ្រង់នៅផែនដីនេះរួចរាល់ហើយ លើកលែងតែព្រឹត្ដិការណ៍ស្តីអំពីការវិនិច្ឆ័យទោស ដែលនៅសល់តែបីថ្ងៃខាងមុខទៀតប៉ុណ្ណោះ។ ឥឡូវនេះ ទ្រង់បន្តស្តីបន្ទោសដល់ពួកស្ក្រែបនិងពួកផារីស៊ី។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបីដងទៀតថា៖ «វេទនាដល់អ្នករាល់គ្នា ពួកអាចារ្យ នឹងពួកផារិស៊ី ជាមនុស្សកំពុតអើយ!»។ ដំបូង ទ្រង់ប្រកាសអំពីសេចក្ដីវេទនាដែលនឹងមានមកលើពួកគេ ពីព្រោះពួកគេលាង«ចានលាងថាសតែខាងក្រៅ ឯខាងក្នុងវិញ នោះពេញដោយអំពើប្លន់ នឹងសេចក្ដីហួសខ្នាតទទេ»។ ដូច្នេះ ទ្រង់ដាស់តឿនថា៖ «ចូរលាងចានលាងថាសខាងក្នុងជាមុន ដើម្បីឲ្យខាងក្រៅបានស្អាតដែរ»។
បន្ទាប់មក ទ្រង់ប្រកាសសេចក្ដីវេទនាលើពួកស្ក្រែបនិងពួកផារីស៊ី ដោយសារសេចក្ដីស្មោកគ្រោកនិងភាពពុករលួយសព្វបែបយ៉ាង ដែលពួកគេខំលាក់បាំង ហើយសម្ដែងឫកពាខាងក្រៅថាសុចរិត។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាដូចជាម៉ុងខ្មោចដែលលាបស ឯខាងក្រៅ ល្អមើលពិតមែន តែខាងក្នុងមានពេញដោយឆ្អឹងខ្មោច នឹងសេចក្ដីស្មោកគ្រោកគ្រប់មុខវិញ»។
នៅទីបំផុត ភាពលាក់ពុតរបស់គេសម្ដែងឲ្យឃើញ ពីព្រោះពួកគេស្ម័គ្រចិត្តសង់ផ្នូរឲ្យពួកព្យាការី ព្រមទាំងតុបតែងផ្នូរនោះ ដើម្បីឲ្យគេកោតសរសើរនឹងអំពើល្អរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូលាតត្រដាងថា ពួកគេ«ជាកូនរបស់ពួកអ្នកដែលបានសំឡាប់ហោរាទាំងនោះ»។ ប្រាកដហើយ អ្នកណាដែលហ៊ានលាតត្រដាងនូវភាពលាក់ពុតរបស់ពួកគេ គឺនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួនមែន!
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលជាបន្ត ដែលជាពាក្យផ្ដន្ទាទោសដ៏ខ្លាំងជាងគេរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ឱសត្វពស់ ឱពូជពស់វែកអើយ! ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យអ្នករាល់គ្នារួចពីទោស នៅក្នុង[ហ្គេហេណា]បាន?»។ ហ្គេហេណាជាជ្រលងភ្នំ ដែលបានប្រើសំរាប់បោះចោលសំរាមនៃក្រុងយេរូសាឡិម។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ដែលពួកគេចូលចិត្តតែធ្វើអំពើដ៏អាក្រក់ នោះពួកស្ក្រែបនិងពួកផារីស៊ីនឹងទទួលសេចក្ដីហិនវិនាសជារៀងរហូត។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកផារីស៊ីនិងពួកស្ក្រែបដែលនឹងប្រព្រឹត្តទៅលើអស់អ្នក ដែលទ្រង់បញ្ជូនជាអ្នកតំណាងទ្រង់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាៗនឹងសំឡាប់ហើយឆ្កាងខ្លះ ក៏វាយខ្លះនឹងរំពាត់ នៅក្នុងសាលាប្រជុំរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយធ្វើទុក្ខបៀតបៀនគេ ពីក្រុង១ទៅដល់ក្រុង១ ដើម្បីឲ្យអស់ទាំងឈាមរបស់មនុស្សសុចរិត ដែលបានខ្ចាយនៅផែនដី បានធ្លាក់មកលើអ្នករាល់គ្នាវិញ តាំងពីឈាមរបស់អេបិល ជាអ្នកសុចរិត ដរាបដល់សាការី ជាកូនបារ៉ាគា[ដែលហៅតាមឈ្មោះយេហូយ៉ាដានៅរបាក្សត្រទី២] ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំឡាប់នៅកណ្ដាលព្រះវិហារ ហើយនឹងអាសនា ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អំពើទាំងនោះនឹងធ្លាក់មកលើមនុស្សដំណនេះវិញ»។
ពីព្រោះសាការីស្តីបន្ទោសមេដឹកនាំសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដែលពួក«គេរួមគំនិតគ្នាគិតប្រទូស្ត នឹងលោកវិញ ក៏ចោលលោកនឹងថ្ម នៅក្នុងទីលានព្រះវិហារនៃព្រះយេហូវ៉ា តាមបង្គាប់ស្តេច»។ ប៉ុន្តែ ដូចជាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ជាមុន នោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនឹងទទួលទណ្ឌកម្មចំពោះការបង្ហូរឈាមមនុស្សសុចរិតទាំងនេះ។ ពួកគេបានទទួលទណ្ឌកម្មមែនគឺ៣៧ឆ្នាំក្រោយមក នៅឆ្នាំ៧០ ស.យ. កងទ័ពរ៉ូមបានចូលវាយលុកកំទេចចោលក្រុងយេរូសាឡិម និងជនជាតិយូដាជាងមួយលាននាក់បានស្លាប់។
ព្រះយេស៊ូសែនពិបាកព្រះទ័យពន់ពេក ពេលទ្រង់នឹកគិតអំពីស្ថានការណ៍ដ៏គួរឲ្យរន្ធត់នេះ។ ទ្រង់ប្រកាសម្ដងទៀតថា៖ «ឱយេរូសាឡិម ក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! ឯងដែលសំឡាប់ពួកហោរា ហើយយកថ្មចោលពួកអ្នកដែលបានចាត់មកឯឯង តើប៉ុន្មានដងហើយ ដែលអញចង់ប្រមូលកូនឯងទាំងប៉ុន្មាន ដូចជាមេមាន់ក្រុងកូនវាឲ្យជ្រកក្រោមស្លាប តែឯងមិនព្រមទេ មើល! ផ្ទះឯងនឹងត្រូវចោលស្ងាត់ទុកឲ្យឯង»។
រួចមក ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្ថែមថា៖ «ពីនេះទៅមុខ អ្នករាល់គ្នានឹងលែងឃើញខ្ញុំទៀត ដរាបដល់កាលណាអ្នករាល់គ្នានិយាយថា ព្រះអង្គដែលយាងមកដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ប្រកបដោយព្រះពរ!»។ នៅថ្ងៃនោះគឺមានវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ពេលទ្រង់យាងមកកាន់អំណាចគ្រប់គ្រងក្នុងព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌ ហើយដោយជំនឿនោះពួកគេនឹងឃើញទ្រង់មែន។
ឥឡូវនេះទ្រង់យាងទៅគង់នៅខាងមុខកន្លែងដាក់ប្រាក់តង្វាយក្នុងព្រះវិហារ ហើយបណ្ដាជនយកប្រាក់មកដាក់ក្នុងប្រដាប់ដាក់ប្រាក់នោះ។ អ្នកមានជាច្រើននាក់ដាក់ប្រាក់ជាច្រើនទៅក្នុងនោះ។ តែរួចមក មានស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់មកដល់ ក៏ដាក់ប្រាក់ពីរកាក់ ដែលមានតម្លៃដ៏តិចតួចបំផុតទៅក្នុងនោះដែរ។
ព្រះយេស៊ូហៅពួកសិស្សមកមានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ស្រីមេម៉ាយក្រនេះបានថ្វាយលើសជាងអ្នកទាំងអស់ ដែលដាក់ក្នុងឃ្លាំង»។ ពួកសិស្សច្បាស់ជាឆ្ងល់ណាស់អំពីរឿងនេះ។ ដូច្នេះព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា៖ «ដ្បិតគេសុទ្ធតែយកពីរបស់ជាសំណល់ខ្លួនមកថ្វាយ តែស្ត្រីនេះបានយកពីសេចក្ដីកំសត់ខ្លួនមកថ្វាយវិញ គឺជារបស់ដែលនាងមានទាំងប៉ុន្មានសំរាប់ចិញ្ចឹមជីវិតខ្លួនផង»។ ក្រោយពីមានបន្ទូលដូច្នេះហើយ ព្រះយេស៊ូក៏យាងចេញពីព្រះវិហារ ហើយនេះជាលើកចុងក្រោយ។
ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់មានចិត្តរំភើបនឹងសោភ័ណភាពនៃព្រះវិហារនេះណាស់ នោះសិស្សម្នាក់ក៏លាន់មាត់ទូលថា៖ «លោកគ្រូ! មើលន៏! ថ្មហើយនឹងមន្ទីរល្អណាស់ហ្ន៎!»។ ប្រាកដហើយ គេនិយាយថាមានថ្មបណ្ដោយប្រវែង១១ម៉ែត្រ និងទទឹងប្រវែង៥ម៉ែត្រ ហើយមានកំពស់៣ម៉ែត្រ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «តើឃើញមន្ទីរធំទាំងនេះឬទេ? បន្ដិចទៀត នឹងគ្មានថ្មនៅត្រួតលើថ្ម ដែលមិនត្រូវទំលាក់ចុះនោះទេ»។
ក្រោយពីមានបន្ទូលដូច្នេះហើយ នោះព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់ធ្វើដំណើរកាត់ជ្រលងភ្នំកេដ្រុន ហើយយាងឡើងភ្នំអូលីវ។ ពីកន្លែងនោះទ្រង់និងពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់អាចមើលឃើញព្រះវិហារដ៏រុងរឿងយ៉ាងច្បាស់។ ម៉ាថាយ ២៣:២៥–២៤:៣; ម៉ាកុស ១២:៤១–១៣:៣; លូកា ២១:១-៦; របាក្សត្រទី២ ២៤:២០-២២
▪ តើព្រះយេស៊ូធ្វើអ្វីខ្លះនៅក្នុងព្រះវិហារជាលើកចុងក្រោយ?
▪ តើភាពលាក់ពុតរបស់ពួកស្ក្រែបនិងពួកផារីស៊ី ត្រូវលាតត្រដាងឲ្យឃើញយ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើ«ទោស នៅក្នុង[ហ្គេហេណា]»មានន័យយ៉ាងណា?
▪ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ស្ត្រីមេម៉ាយបានផ្ដល់វិភាគទានច្រើនជាងពួកអ្នកមាន?