ជំពូកទី១១៤
អាហារពេលល្ងាចដែលជាពិធីបុណ្យរំឭក
ក្រោយពីព្រះយេស៊ូលាងជើងឲ្យពួកសាវ័ករួចរាល់ហើយ នោះទ្រង់បានសម្រង់បទគម្ពីរពីទំនុកដំកើង ៤១:៩ ដោយមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកដែលបរិភោគនំប៉័ង ជាមួយនឹងទូលបង្គំនោះបានលើកកែងជើង ទាស់នឹងទូលបង្គំវិញ»។ រួចមក ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យតប់ប្រមល់ជាខ្លាំង ទ្រង់ពន្យល់ថា៖ «មានពួកអ្នករាល់គ្នាម្នាក់នឹង[ក្បត់]ខ្ញុំ»។
ពួកសាវ័កក៏ចាប់ផ្ដើមមានចិត្តព្រួយ ហើយម្នាក់ៗទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «តើទូលបង្គំឬ?»។ សូម្បីតែយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតក៏ទូលសួរដែរ។ យ៉ូហានដែលអង្គុយជិតព្រះយេស៊ូ ក៏ទម្រេតលើព្រះឱរាព្រះយេស៊ូ ហើយទូលថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! តើអ្នកណា?»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «គឺជាម្នាក់ក្នុងពួក១២ ដែលលូកដៃក្នុងចានជាមួយនឹងខ្ញុំ។ កូនមនុស្សត្រូវទៅពិត ដូចជាមានសេចក្ដីចែងទុកពីលោកស្រាប់ តែវេទនាដល់មនុស្សនោះ ដែលនឹងបញ្ជូនកូនមនុស្សទៅ បើវាមិនបានកើតមក នោះល្អដល់វាជាជាង»។ ក្រោយមក អារក្សសាតាំងក៏ចូលយូដាស ដោយឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ពីចិត្តគំនិតរបស់គាត់ ដែលកំពុងតែអាក្រក់ឡើងៗនោះ។ ក្រោយមកក្នុងរាត្រីនោះ ព្រះយេស៊ូហៅយូដាសយ៉ាងស័ក្ដិសមថា‹ជាកូននៃសេចក្ដីហិនវិនាស›។
ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់យូដាសថា៖ «ការអ្វីដែលអ្នកគិតធ្វើ នោះចូរធ្វើជាប្រញាប់ទៅចុះ!»។ គ្មានសាវ័កណាម្នាក់យល់ពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលនោះទេ។ អ្នកខ្លះស្មានថា ដោយព្រោះយូដាសកាន់ថង់ប្រាក់ បានជាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា៖ «ទៅទិញអីវ៉ាន់អ្វីនិមួយ ដែលត្រូវការសំរាប់បុណ្យនោះ» ឬឲ្យគាត់ចែកទានដល់ពួកអ្នកក្រីក្រ។
ក្រោយពីយូដាសចាកចេញទៅ នោះព្រះយេស៊ូក៏ប្រារព្ធពិធីបុណ្យដ៏ថ្មីមួយ ឬក៏ពិធីបុណ្យរំឭកជាមួយនឹងពួកសាវ័កដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់។ ទ្រង់យកនំប៉័ងមកអរព្រះគុណ ហើយកាច់ប្រទានទៅគេ ដោយបន្ទូលថា៖ «ចូរយកបរិភោគចុះ!»។ ទ្រង់ពន្យល់ថា៖ «នេះហើយជារូបកាយខ្ញុំ ដែលបានប្រទានមកសំរាប់អ្នករាល់គ្នា ចូរធ្វើបុណ្យនេះ ដើម្បីរំឭកពីខ្ញុំចុះ!»។
នៅពេលដែលម្នាក់ៗបានបរិភោគនំប៉័ងហើយ នោះព្រះយេស៊ូក៏ប្រទានស្រាមួយពែងទៀត មុខជាពែងទីបួន ដែលបានប្រើសំរាប់បុណ្យរំលងនេះហើយ។ ទ្រង់ក៏បានអរព្រះគុណតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន ហុចប្រទានទៅគេ អញ្ជើញឲ្យគេផឹក ហើយមានបន្ទូលថា៖ «ពែងនេះជាសញ្ញាថ្មី ដែលតាំងដោយនូវឈាមខ្ញុំ គឺជាឈាម ដែលត្រូវច្រួចចេញសំរាប់អ្នករាល់គ្នា»។
ដូច្នេះតាមការពិត នេះជាពិធីបុណ្យរំឭកនៃការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ដូចជាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលមក ក្នុងការរំឭកពីទ្រង់គឺត្រូវធ្វើឡើងរៀងរាល់ឆ្នាំនៅថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន។ នេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកដែលធ្វើបុណ្យនេះនឹកចាំនូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូនិងព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌បានធ្វើ ដើម្បីផ្ដល់នូវការរំដោះមនុស្សជាតិពីការផ្ដន្ទាទោសពីសេចក្ដីស្លាប់។ ចំពោះពួកយូដាដែលក្លាយទៅជាពួកអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទ នោះពិធីបុណ្យនេះនឹងផ្លាស់ជំនួសបុណ្យរំលង។
កិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីនឹងផ្លាស់ជំនួសកិច្ចព្រមព្រៀងខាងក្រិត្យវិន័យចាស់ ហើយកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីនឹងមានសុពលភាព ដោយព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទធ្វើជាអ្នកសង្រួបសង្រួមរវាងភាគីទាំងពីរ គឺព្រះយេហូវ៉ា និងពួក១៤៤.០០០នាក់ ជាពួកគ្រីស្ទានដែលបាននាំដោយវិញ្ញាណ។ ក្រៅពីផ្ដល់នូវការអត់ឱនទោសបាប នោះកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ បានបង្កើតឲ្យមានសាសន៍មួយដែលជាស្តេចនិងពួកសង្ឃនៅស្ថានសួគ៌។ ម៉ាថាយ ២៦:២១-២៩; ម៉ាកុស ១៤:១៨-២៥; លូកា ២២:១៩-២៣; យ៉ូហាន ១៣:១៨-៣០; ១៧:១២; កូរិនថូសទី១ ៥:៧
▪ តើព្រះយេស៊ូសម្រង់ទំនាយមួយណាដែលស្តីអំពីគូកនម្នាក់? ហើយតើទ្រង់បានបកស្រាយទំនាយនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ ហេតុអ្វីក៏ពួកសាវ័កមានចិត្តព្រួយជាខ្លាំង? ហើយតើពួកគេម្នាក់ៗសួរអ្វី?
▪ តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់យូដាសឲ្យធ្វើអ្វី? ហើយតើពួកសាវ័កឯទៀតបានយល់នឹងបង្គាប់នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើពិធីបុណ្យអ្វីដែលព្រះយេស៊ូផ្ដើមធ្វើក្រោយពីយូដាសចេញទៅ? ហើយតើនេះមានគោលបំណងយ៉ាងណា?
▪ តើភាគីក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីមានអ្នកណាខ្លះ? ហើយតើកិច្ចព្រមព្រៀងនេះសម្រេចអ្វីខ្លះ?