ប្អូនៗយុវវ័យ! តើអ្នកមានបំណងអ្វីចំពោះជីវិតរបស់អ្នក?
«ខ្ញុំចង់បានជីវិតដ៏ប្រសើរបំផុត» យុវនារីម្នាក់បានស្រដីដូច្នេះ។ អ្នកច្បាស់ជាមានបំណងដូចនោះដែរហើយមើលទៅ។ ប៉ុន្តែ តើធ្វើដូចម្ដេចឲ្យអ្នកអាចទទួលប្រយោជន៍«ប្រសើរបំផុត»ពីជីវិត? ទូរទស្សន៍ វិទ្យុ ទស្សនាវដ្ដី មិត្តភក្ដិ និងគ្រូបង្រៀនជាដើមប្រហែលជាផ្សព្វផ្សាយប្រាប់អ្នកថា ជីវិតដ៏ប្រសើរបំផុតបានមកពីការរកលុយបានច្រើន ឬមានអាជីពដ៏ធំដុំ ពោលគឺទាំងអស់នោះហើយដែលធ្វើឲ្យមនុស្សបានជោគជ័យ!
ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរព្រមានប្អូនៗយុវវ័យថា ការដេញតាមទ្រព្យសម្បត្ដិ ជា«អសារឥតការទទេ»។ (សាស្ដា ៤:៤) មូលហេតុមួយ គឺមានតែពួកយុវវ័យមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចមានឈ្មោះបោះសំលេងនិងមានទ្រព្យសម្បត្ដិស្តុកស្តម្ភបាន។ ហើយពួកអ្នកដែលមានជីវិតហ៊ឺហានោះ ច្រើនតែខកចិត្តទៅវិញ។ យុវវ័យម្នាក់ជនជាតិអង់គ្លេសដែលខំស្វែងរកអាជីពធំដុំជាវិជ្ជាករម្នាក់ គាត់ស្រដីថា៖ «ការមានវត្ថុទ្រព្យច្រើននោះ ប្រៀបដូចនឹងប្រអប់មួយដែលនៅទទេ។ ពេលយើងបើកមើល គឺគ្មានអ្វីសោះ»។ មែនហើយ ការងារអាចនាំឲ្យមានទ្រព្យសម្បត្ដិ ឬមួយក៏មានឈ្មោះបោះសំលេងមែន តែមិនអាចបំពេញនូវ«សេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណ»របស់អ្នកបានឡើយ។ (ម៉ាថាយ ៥:៣, ព.ថ.) ម្យ៉ាងទៀត យ៉ូហានទី១ ២:១៧ ព្រមានថា៖ ‹លោកីយនេះកំពុងកន្លងទៅ›។ ប្រសិនបើអ្នកអាចទទួលជោគជ័យក្នុងលោកីយ៍នេះបាន ជោគជ័យនោះនឹងមិននៅឋិតឋេរយូរប៉ុន្មានទេ។
ហេតុនេះហើយបានជាសាស្ដា ១២:១ ដាស់តឿនប្អូនៗយុវវ័យថា៖ ‹ចូរនឹកចាំពីព្រះដែលបង្កើតខ្លួន ក្នុងគ្រាដែលអ្នកនៅក្មេង›។ ត្រូវមែន របៀបប្រើជីវិតឲ្យបានប្រសើរបំផុតនោះ គឺការបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវបំពេញតម្រូវការជាមុនសិន ដើម្បីចូលរួមក្នុងកិច្ចការបំរើព្រះ។ តើអ្នកអាចបំពេញតម្រូវការដោយដូចម្ដេច? ហើយតើការបំរើព្រះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
ការបំពេញតម្រូវការដើម្បីធ្វើជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់
មុនដំបូង អ្នកត្រូវបណ្ដុះឲ្យមានបំណងប្រាថ្នាចង់បំរើព្រះ ហើយបំណងប្រាថ្នានោះមិនកើតមានដោយឯកឯងបានទេ ទោះជាមាតាបិតារបស់អ្នកជាជនគ្រីស្ទានក៏ដោយ។ អ្នកត្រូវតែមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ យុវនារីម្នាក់ពោលថា៖ «ការអធិស្ឋានអាចជួយអ្នកបណ្ដុះឲ្យមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា»។—ទំនុកដំកើង ៦២:៨; យ៉ាកុប ៤:៨
រ៉ូម ១២:២ ក្នុងសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីនៃបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ បញ្ជាក់អំពីអ្វីទៀតដែលអ្នកត្រូវធ្វើ ពោលគឺ៖ «[ចូរ]ខំប្រឹងដើម្បីយល់ច្បាស់អំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ គឺអ្វីដែលល្អ អ្វីដែលគាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ និងអ្វីដែលគ្រប់ល័ក្ខណ៍»។ តើអ្នកធ្លាប់សង្ស័យនូវចំណុចខ្លះៗដែលអ្នកបានរៀននោះឬទេ? បើដូច្នេះមែន សូមធ្វើតាមពាក្យដាស់តឿនពីព្រះគម្ពីរ ហើយ‹ពិចារណាមើលដោយខ្លួនឯងថា› តើចំណុចទាំងអស់នេះសុទ្ធតែសេចក្ដីពិតឬទេ? សូមស្រាវជ្រាវដោយខ្លួនអ្នកផ្ទាល់។ អានព្រះគម្ពីរនិងប្រកាសនវត្ថុឯទៀត ដែលមានមូលដ្ឋានក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ ការរៀនអំពីព្រះមិនមែនជាការសិក្សាហេតុការណ៍ផ្សេងៗប៉ុណ្ណោះទេ។ សូមឆ្លៀតពេលរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកបានអានហើយ ដើម្បីឲ្យពត៌មាននោះជ្រួតជ្រាបចូលទៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកបាន។ បើធ្វើដូចនេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះនឹងរីកដុះដាលកាន់តែខ្លាំងឡើង។—ទំនុកដំកើង ១:២, ៣
បន្ទាប់មកទៀត សូមសាកប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងតែរៀន គឺប្រហែលជាប្រាប់មិត្តរួមថ្នាក់របស់អ្នកជាដើម។ ជំហានមួយទៀត គឺជាការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ យូរៗម្ដងអ្នកប្រហែលជានឹងជួបមិត្តរួមថ្នាក់ពេលអ្នកដើរផ្សព្វផ្សាយ ហើយអ្នកប្រហែលជាខ្មាសគេបន្ដិចដែរ។ ប៉ុន្តែព្រះគម្ពីរដាស់តឿនថា កុំឲ្យយើងមាន«សេចក្ដីខ្មាស ចំពោះដំណឹងល្អ»ឡើយ។ (រ៉ូម ១:១៦) ព្រោះអ្នកកំពុងតែប្រាប់សារដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹម និងអាចសង្គ្រោះជីវិតពួកគេផងដែរ! ហេតុនេះមិនគួរមានហេតុអាម៉ាស់មុខនោះទេ។
បើមាតាបិតារបស់អ្នកជាជនគ្រីស្ទាន ប្រហែលជាអ្នកធ្លាប់ទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយពួកគាត់រួចទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ តើអ្នកអាចធ្វើច្រើនជាងឈរស្ងៀមនៅមុខផ្ទះគេបានទេ? ឬតើអ្នកអាចធ្វើច្រើនជាងការគ្រាន់តែចែកទស្សនាវដ្ដីឬខិត្តប័ណ្ណប៉ុណ្ណោះបានទេ? តើអ្នកអាចនិយាយទៅកាន់ម្ចាស់ផ្ទះដោយខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ ទាំងប្រើព្រះគម្ពីរបង្រៀនគាត់ផងបានទេ? បើមិនទាន់ធ្វើនៅឡើយទេ ចូរសុំជំនួយពីមាតាបិតារបស់អ្នក ឬបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដែលមានគំនិតចាស់ទុំ។ ចូរតាំងគោលដៅបំពេញតម្រូវការដើម្បីធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដែលមិនទាន់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក!
មិនយូរមិនឆាប់អ្នកនឹងមានចិត្តជំរុញឲ្យឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួន ជាការស្បថចំពោះព្រះថា អ្នកនឹងបំរើទ្រង់ជារៀងរហូតចាប់ពីពេលនោះតទៅ។ (រ៉ូម ១២:១) ក៏ប៉ុន្តែ ការឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនមិនមែនជារឿងសំងាត់ទេ។ ព្រះតម្រូវឲ្យយើងគ្រប់គ្នា«ប្រកាសជំនឿ»របស់យើងនៅមុខសាធារណៈជន ដើម្បី«ទទួលការសង្គ្រោះ»។ (រ៉ូម ១០:១០, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) មុននឹងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកភ្លាមៗនោះ អ្នកត្រូវប្រាប់ពីជំនឿរបស់អ្នក។ បន្ទាប់មកអ្នកអាចទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកបាន។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) ការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកជាការបោះជំហានមួយដ៏សំខាន់មែន។ ប៉ុន្តែ កុំស្ទាក់ស្ទើរដោយគិតថា អ្នកមិនអាចសម្រេចភារកិច្ចនោះឡើយ។ បើអ្នកពឹងផ្អែកព្រះដើម្បីទទួលកម្លាំង នោះទ្រង់នឹងប្រទានដល់អ្នកនូវ«ឥទ្ធិឫទ្ធិដ៏លើសលប់» ដើម្បីឲ្យមានជំហររឹងមាំ។—កូរិនថូសទី២ ៤:៧; ពេត្រុសទី១ ៥:១០
នៅពេលដែលអ្នកទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក អ្នកក៏ក្លាយជាស្មរបន្ទាល់ម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (អេសាយ ៤៣:១០) នេះគួរមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើបំណងដែលអ្នកមានចំពោះជីវិតរបស់អ្នក។ ការឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនរួមបញ្ចូល‹ការលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនចោល›។ (ម៉ាថាយ ១៦:២៤) អ្នកប្រហែលជានឹងលះបង់គោលដៅនិងបំណងចិត្តខ្លះៗ ដើម្បី‹ស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមុនសិន›។ (ម៉ាថាយ ៦:៣៣) ការឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួននិងបុណ្យជ្រមុជទឹកអាចបើកឱកាសជាច្រើនដើម្បីបំរើព្រះ។ យើងសូមពិចារណាមើលកិច្ចបំរើព្រះផ្នែកផ្សេងៗ។
កិច្ចបំរើពេញពេលផ្នែកផ្សេងៗ
● កិច្ចការត្រួសត្រាយជាកិច្ចបំរើម្យ៉ាង។ អ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់ គឺជាជនគ្រីស្ទានដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយ ក៏ជាគំរូដ៏ល្អ និងបានរៀបចំកាលវិភាគដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អយ៉ាងតិច ៧០ម៉ោងក្នុងខែនិមួយៗ។ បើអ្នកចំណាយពេលច្រើនជាងក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ អ្នកនឹងអាចបណ្ដុះនូវបំនិនក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀនដែរ។ អ្នកត្រួសត្រាយច្រើននាក់មានអំណរដែលមកពីការជួយសិស្សសិក្សាព្រះគម្ពីរឲ្យក្លាយជាស្មរបន្ទាល់ដែលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ តើមានកិច្ចការណាក្នុងលោកីយ៍នេះ ដែលអាចធ្វើឲ្យរំភើបចិត្តនិងគាប់ចិត្តដូចនេះបានទេ?
សំរាប់ចំណាយក្នុងការរស់នៅ អ្នកត្រួសត្រាយភាគច្រើនធ្វើការក្នុងលោកីយ៍ តែមិនពេញពេលទេ។ បងប្អូនជាច្រើនបានត្រៀមខ្លួនតាំងពីមុនដើម្បីធ្វើដូច្នេះ ដោយរៀនវិជ្ជាជីវៈខ្លះៗនៅសាលារៀន ឬពីមាតាបិតាក៏មាន។ ប្រសិនបើអ្នកឬក៏មាតាបិតាគិតថា ការរៀនបន្ថែមបន្ទាប់ពីមធ្យមសិក្សានឹងមានប្រយោជន៍ សូមប្រយ័ត្នកុំឲ្យមានបំណងរកលុយឲ្យបានច្រើននោះឡើយ តែចូរគាំទ្រកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់អ្នក ដោយចង់បំរើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយពេញពេលវិញ។
ប៉ុន្តែ អ្នកត្រួសត្រាយមិនប្រមូលអារម្មណ៍តែទៅលើការរកស៊ីឡើយ តែគាត់ផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចបំរើផ្សាយវិញ ជាការជួយមនុស្សឯទៀតឲ្យទទួលជីវិត! សូមតាំងគោលដៅធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយ។ ការត្រួសត្រាយច្រើនតែនាំឲ្យទទួលឯកសិទ្ធិផ្សេងទៀតដែរ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកត្រួសត្រាយខ្លះរើទៅនៅកន្លែងដែលត្រូវការអ្នកផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រច្រើនជាង។ អ្នកត្រួសត្រាយឯទៀតរៀនភាសាបរទេសនិងបំរើជាមួយក្រុមជំនុំនាតំបន់ដែលនិយាយភាសានោះ ឬមួយក៏បំរើនៅប្រទេសផ្សេងក៏មាន។ កិច្ចការត្រួសត្រាយពិតជារបៀបរស់នៅ ដែលមានពរជាច្រើនមែន!
● កិច្ចបំរើជាសាសនទូតជាកិច្ចបំរើពេញពេលផ្នែកមួយទៀត។ តាំងពីឆ្នាំ១៩៤៣ អ្នកត្រួសត្រាយបានចូលរួមកម្មវិធីដ៏ប្រសើរនៅសាលាព្រះគម្ពីរគីលាតនៃសមាគមប៉មយាម ដែលបង្វឹកបង្វឺនអ្នកត្រួសត្រាយដើម្បីធ្វើកិច្ចបំរើផ្សាយជាសាសនទូត។ ពួកអ្នកដែលរៀនចប់នៅសាលានោះ ទទួលកិច្ចការបំរើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយពេញពេលនៅប្រទេសផ្សេងៗ។ នៅប្រទេសជាច្រើននោះ សភាពរស់នៅគឺយ៉ាប់បន្ដិច ដូច្នេះពួកអ្នកដែលចង់បំរើជាសាសនទូតត្រូវតែមានសុខភាពល្អ និងកម្លាំងខ្លាំងផងដែរ។ យ៉ាងណាក្ដី ពួកសាសនទូតមានជីវិតបែបគាប់ចិត្ត និងសប្បាយផងដែរ។
● សាលាបង្ហាត់ខាងកិច្ចបំរើបានត្រូវស្ថាបនាឡើងដើម្បីបង្ហាត់បង្រៀនពួកអ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយដែលនៅលីវ។ ពួកគេសិក្សាយ៉ាងលំអិតអស់រយៈពេលប្រាំបីសប្ដាហ៍ ហើយរៀនអំពីភារកិច្ចនានារបស់អ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយ និងអំពីអង្គការរបស់ព្រះ ព្រមទាំងរៀនឲ្យចេះថ្លែងសុន្ទរកថាជាសាធារណៈ។ បុរសខ្លះត្រូវបំរើនៅប្រទេសកំណើត ហើយបុរសខ្លះទៀតត្រូវបញ្ជូនឲ្យទៅបំរើនៅប្រទេសផ្សេង។
● កិច្ចបំរើនៅបេតអែលជាការបំរើស្ម័គ្រពីចិត្តនៅឯការិយាល័យសាខាណាមួយរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ សមាជិកខ្លះក្នុងក្រុមគ្រួសារបេតអែលធ្វើការរៀបចំប្រកាសនវត្ថុខាងព្រះគម្ពីរតែម្ដង។ បងប្អូនឯទៀតធ្វើការដែលគាំទ្រការបោះពុម្ពនោះ ដូចជាការមើលថែទាំអាគារនិងម៉ាស៊ីនផ្សេងៗ ឬមួយក៏ការផ្គត់ផ្គង់អ្វីៗដែលក្រុមគ្រួសារបេតអែលត្រូវការ។ កិច្ចការទាំងនោះជាឯកសិទ្ធិដ៏ពិសិដ្ឋក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ ម្យ៉ាងទៀត បងប្អូននៅបេតអែលមានអំណរដោយដឹងថា អ្វីៗក៏ដោយដែលពួកគេធ្វើនៅទីនោះ ផ្ដល់ប្រយោជន៍ឲ្យបងប្អូនទូទាំងពិភពលោក។
ជួនកាលបងប្អូនដែលមានមុខជំនាញនូវផ្នែកណាមួយបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យមកបំរើការនៅបេតអែល ប៉ុន្តែបងប្អូនភាគច្រើនទទួលការបង្ហាត់បង្រៀននៅពេលចូលបេតអែលតែម្ដង។ បងប្អូនដែលបំរើការនៅបេតអែលមិនធ្វើដូច្នេះដើម្បីឲ្យបានប្រាក់ទេ តែស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីដែលគេទទួល ជាអាហារ ទីលំនៅ និងប្រាក់ឧបត្ថម្ភបន្ដិចបន្តួចសំរាប់ការចំណាយផ្ទាល់ខ្លួន។ យុវវ័យម្នាក់ក្នុងក្រុមគ្រួសារបេតអែលបានពណ៌នាអំពីកិច្ចការបំរើរបស់គាត់ថា៖ «នេះជាកិច្ចការអស្ចារ្យមែន! ជួនកាលការធ្វើតាមទម្រង់ការមិនសូវងាយស្រួលទេ តែខ្ញុំបានទទួលប្រយោជន៍ច្រើនដោយបំរើការនៅទីនេះ»។
● កិច្ចបំរើអន្តរជាតិជាការចូលរួមក្នុងកិច្ចការសាងសង់ការិយាល័យសាខានិងសាលព្រះរាជាណាចក្រ។ អ្នកដែលធ្វើកិច្ចបំរើអន្តរជាតិនេះ ធ្វើដំណើរទៅប្រទេសផ្សេងៗដើម្បីជួយធ្វើកិច្ចការសាងសង់។ នេះក៏ជាកិច្ចបំរើដ៏ពិសិដ្ឋដែរ ដូចជាកិច្ចការរបស់ពួកអ្នកដែលបានជួយកសាងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលមានស្តេចសាឡូម៉ូនជាអ្នកកសាង។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:១៣-១៨) ការផ្គត់ផ្គង់ថែទាំពួកអ្នកដែលធ្វើកិច្ចបំរើអន្តរជាតិនេះ គឺស្រដៀងនឹងការចិញ្ចឹមក្រុមគ្រួសារបេតអែលដែរ។ បងប្អូនប្រុសស្រីទាំងនេះមានឯកសិទ្ធិដ៏ល្អណាស់ហ្ន៎! ក្នុងការបំរើនិងសរសើរព្រះយេហូវ៉ាតាមវិធីនេះ។
ចូរបំរើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីសមត្ថភាពរបស់អ្នកចុះ!
ការបំរើព្រះយេហូវ៉ា គឺជារបៀបប្រើជីវិតរបស់អ្នកឲ្យបានប្រសើរបំផុត។ សូមតាំងគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួន ជាអ្នកបំរើព្រះពេញពេល។ សូមពិភាក្សាអំពីកិច្ចបំរើពេញពេលជាមួយមាតាបិតារបស់អ្នក ឬជាមួយពួកអ្នកចាស់ទុំ ឬអ្នកត្រួតពិនិត្យមណ្ឌលរបស់អ្នកក៏បាន។ ប្រសិនបើអ្នកចាប់អារម្មណ៍នឹងសាលាបង្ហាត់បង្រៀនបងប្អូនប្រុសនៅលីវខាងគម្ពីរ សាលាបង្ហាត់បង្រៀនប្ដីប្រពន្ធខាងគម្ពីរ ឬកិច្ចបំរើនៅបេតអែល សូមចូលរួមការប្រជុំសំរាប់ពួកអ្នកដែលប្រហែលជាចង់ចុះឈ្មោះចូលសាលាទាំងនោះ។ ការប្រជុំទាំងនោះមានឡើងនៅពេលសន្និបាតតាមមណ្ឌល ឬមហាសន្និបាតតាមតំបន់។
មិនមែនយើងគ្រប់ៗរូបទេ ដែលអាចមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ ឬមានកាលៈទេសៈបំរើពេញពេលនោះ។ ជួនកាលបញ្ហាសុខភាព ភាពខ្វះខាត និងភារកិច្ចក្នុងក្រុមគ្រួសារដាក់កំរិតលើកិច្ចបំរើរបស់យើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជនគ្រីស្ទានទាំងឡាយដែលបានឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួន ត្រូវធ្វើតាមបទបញ្ជាក្នុងព្រះគម្ពីរដែលថា៖ ‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះរបស់អ្នកឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតផង›។ (ម៉ាថាយ ២២:៣៧) ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យអ្នកខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពតាមកាលៈទេសៈរបស់អ្នក។ មិនថាជីវិតរបស់អ្នកមានស្ថានការណ៍យ៉ាងណាក៏ដោយ ចូរផ្ចង់ចិត្តក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ាចុះ! ចូរតាំងគោលដៅបំរើព្រះតាមសមត្ថភាពរបស់អ្នកផ្ទាល់។ ត្រូវមែន ‹ចូរនឹកចាំពីព្រះដែលបង្កើតខ្លួន ក្នុងគ្រាដែលអ្នកនៅក្មេង›នៅឡើយ ហើយអ្នកនឹងទទួលពរជានិច្ចនិរន្តរ៍ដោយព្រោះបានធ្វើដូច្នេះ!
បើគ្មានសេចក្ដីបញ្ជាក់ថែមទៀតទេ នោះបទគម្ពីរនៅក្នុងសៀវភៅស្តើងនេះ គឺបានដកស្រង់ចេញពីសេចក្ដីបកប្រែជាភាសាខ្មែរ ពីសមាគមខ្មែរនៃព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ដែលបានបោះពុម្ពនៅឆ្នាំ១៩៥៤។