ជំពូកទី៥
«យើងត្រូវស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាអ្នកគ្រប់គ្រង ជាជាងមនុស្ស»
ពួកសាវ័កកាន់ជំហរមាំមួនជាគំរូសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកពិតទាំងអស់
មានមូលដ្ឋានលើសកម្មភាព ៥:១២–៦:៧
១-៣. (ក) ហេតុអ្វីពួកសាវ័កត្រូវចាប់ខ្លួនឲ្យមកឈរនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់? ហើយតើចំណុចសំខាន់គឺជាអ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីយើងចង់ដឹងអំពីការកាន់ជំហររបស់ពួកសាវ័ក?
ពួកចៅក្រមនៃក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ កាន់តែមួម៉ៅក្ដៅក្រហាយ! ពួកសាវ័ករបស់លោកយេស៊ូកំពុងឈរទទួលការកាត់ក្ដីនៅក្នុងតុលាការកំពូលនេះ។ តើដោយសារមូលហេតុអ្វី? យ៉ូសែបកៃផាសដែលជាសម្ដេចសង្ឃ និងជានាយកនៃក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ បាននិយាយយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ទៅពួកគាត់ថា៖ «យើងបានបង្គាប់អ្នករាល់គ្នាមិនឲ្យបង្រៀនដោយអាងឈ្មោះនោះជាដាច់ខាត»។ កៃផាសខឹងខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ បានជាសូម្បីតែឈ្មោះលោកយេស៊ូ គាត់មិនទាំងហៅផង។ រួចគាត់បន្តនិយាយថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបានផ្សាយសេចក្ដីបង្រៀនរបស់អ្នកពេញក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានតាំងចិត្តធ្វើឲ្យយើងទទួលខុសត្រូវចំពោះឈាមបុរសនោះ»។ (សកម្ម. ៥:២៨) ពាក្យសម្ដីគាត់បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកសាវ័កត្រូវឈប់ផ្សព្វផ្សាយ បើមិនដូច្នេះទេពួកគាត់នឹងមិនរួចខ្លួនឡើយ!
២ តើពួកសាវ័កមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់ពួកគាត់គឺមកពីលោកយេស៊ូ ជាអ្នកដែលបានទទួលអំណាចពីព្រះយេហូវ៉ា។ (ម៉ាថ. ២៨:១៨-២០) តើពួកសាវ័កនឹងចុះចាញ់ការខ្លាចមនុស្ស ហើយនៅស្ងៀមឬទេ? ឬមួយក៏ពួកគាត់នឹងក្លាហានក្នុងការកាន់ជំហរមាំមួន ហើយបន្តផ្សព្វផ្សាយ? ចំណុចសំខាន់គឺ តើពួកគាត់នឹងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះឬមនុស្ស? ដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរ សាវ័កពេត្រុសក៏និយាយតំណាងសាវ័កទាំងអស់។ ពាក្យសម្ដីរបស់គាត់គឺច្បាស់លាស់ និងប្រកបដោយភាពអង់អាច។
៣ ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិកពិត យើងចង់ដឹងថាតើពួកសាវ័កមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ចំពោះការគំរាមកំហែងពីក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់? ពីព្រោះយើងក៏មានភារកិច្ចផ្សព្វផ្សាយដែរ។ ពេលយើងបំពេញភារកិច្ចពីព្រះ យើងអាចនឹងជួបការប្រឆាំង។ (ម៉ាថ. ១០:២២) ពួកអ្នកប្រឆាំងប្រហែលជាព្យាយាមដាក់បម្រាម ឬរឹតបន្តឹងកិច្ចការរបស់យើង។ តើយើងនឹងធ្វើអ្វី? យើងអាចទទួលប្រយោជន៍ដោយពិចារណាអំពីជំហរមាំមួនរបស់ពួកសាវ័ក និងស្ថានភាពដែលនាំឲ្យពួកគាត់ត្រូវមកឈរនៅចំពោះមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់។a
«ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកបើកទ្វារ» (សកម្មភាព ៥:១២-២១ក)
៤, ៥. ហេតុអ្វីកៃផាសនិងពួកសាឌូស៊ី«មានចិត្តច្រណែនក្រៃលែង»?
៤ សូមនឹកចាំអំពីសម្ដីដែលពេត្រុសនិងយ៉ូហានបានឆ្លើយនៅលើកដំបូង ពេលពួកគាត់បានត្រូវបង្គាប់ឲ្យឈប់ផ្សព្វផ្សាយ។ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «យើងមិនអាចឈប់និយាយអំពីអ្វីដែលយើងបានឃើញនិងបានឮទេ»។ (សកម្ម. ៤:២០) ក្រោយពីហេតុការណ៍នោះ ពេត្រុស និងយ៉ូហាន ព្រមទាំងសាវ័កឯទៀតនៅតែបន្តផ្សព្វផ្សាយក្នុងវិហារ។ ពួកសាវ័កបានធ្វើការអស្ចារ្យផ្សេងៗដូចជា ធ្វើឲ្យមនុស្សឈឺជាសះស្បើយ និងបណ្ដេញពួកវិញ្ញាណកំណាច។ ពួកគាត់ធ្វើកិច្ចការទាំងនោះនៅ«ល្វែងសាឡូម៉ូន» ដែលស្ថិតនៅច្រកខាងកើតវិហារ ជាកន្លែងដែលជនជាតិយូដាជាច្រើនមកជួបជុំគ្នា។ សូម្បីតែស្រមោលរបស់ពេត្រុស ក៏អាចធ្វើឲ្យមនុស្សឈឺជាសះស្បើយបានដែរ! មនុស្សជាច្រើនដែលជាសះស្បើយ បានទទួលយកសេចក្ដីពិតពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ជាលទ្ធផល «មនុស្សកាន់តែច្រើនទាំងប្រុសទាំងស្រីបានទៅជាអ្នកជឿលោកម្ចាស់»។—សកម្ម. ៥:១២-១៥
៥ កៃផាសនិងពួកសាឌូស៊ីដែលជាក្រុមរបស់គាត់ «មានចិត្តច្រណែនក្រៃលែង» ដូច្នេះពួកគេក៏ចាប់ពួកសាវ័កដាក់គុក។ (សកម្ម. ៥:១៧, ១៨) ហេតុអ្វីពួកសាឌូស៊ីខឹងខ្លាំងម្ល៉េះ? ពីព្រោះពួកសាវ័កបង្រៀនថា លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ តែពួកសាឌូស៊ីមិនជឿលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកសាវ័កបាននិយាយថា មានតែអ្នកដែលបង្ហាញជំនឿលើលោកយេស៊ូប៉ុណ្ណោះដែលនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយនេះនាំឲ្យពួកសាឌូស៊ីភ័យខ្លាច ព្រោះបើបណ្ដាជនចាត់ទុកលោកយេស៊ូជាមេដឹកនាំរបស់ពួកគេ នោះពួករ៉ូមនឹងដាក់ទោស។ (យ៉ូន. ១១:៤៨) ហេតុនេះ មិនចម្លែកឡើយដែលពួកសាឌូស៊ីតាំងចិត្តបំបិទមាត់ពួកសាវ័ក!
៦. សព្វថ្ងៃនេះ តើអ្នកណាជាមេខ្លោងដែលបង្កឲ្យមានការបៀតបៀនលើអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា? ហើយហេតុអ្វីយើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើល?
៦ សព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ មេខ្លោងដែលបង្កឲ្យមានការបៀតបៀនលើអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា គឺសាសនាផ្សេងដែលប្រឆាំងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ជារឿយៗ សាសនាទាំងនោះច្រើនតែញុះញង់មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលនិងប្រព័ន្ធផ្សាយព័ត៌មាន ដើម្បីបញ្ឈប់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង។ តើយើងគួរភ្ញាក់ផ្អើលឬទេ? មិនភ្ញាក់ផ្អើលទេ។ ដំណឹងដែលយើងផ្សាយលាតត្រដាងសាសនាមិនពិត។ ពេលមនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះទទួលយកសេចក្ដីពិត ពួកគេរួចផុតពីជំនឿនិងការប្រព្រឹត្តដែលគ្មានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ។ (យ៉ូន. ៨:៣២) មិនចម្លែកឡើយ ដែលជាញឹកញយដំណឹងរបស់យើងធ្វើឲ្យពួកមេដឹកនាំសាសនាមានចិត្តច្រណែន ហើយស្អប់យើងយ៉ាងខ្លាំង!
៧, ៨. តើបង្គាប់របស់ទេវតាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើពួកសាវ័ក? ហើយតើយើងគួរសួរខ្លួនអំពីអ្វី?
៧ កាលដែលពួកសាវ័កអង្គុយក្នុងគុករង់ចាំការកាត់ទោស ពួកគាត់ប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ពួកគាត់នឹងត្រូវស្លាប់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវឬយ៉ាងណា។ (ម៉ាថ. ២៤:៩) ប៉ុន្តែ នៅយប់នោះ មានអ្វីមួយដែលនឹកស្មានមិនដល់កើតឡើង គឺ«ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកបើកទ្វារគុក»។b (សកម្ម. ៥:១៩) បន្ទាប់មក ទេវតាបានផ្ដល់ការណែនាំជាក់លាក់ដល់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរទៅឯវិហារ ហើយបន្តប្រាប់បណ្ដាជន»។ (សកម្ម. ៥:២០) បង្គាប់នោះប្រាកដជាបានធានាដល់ពួកសាវ័កថា ពួកគាត់កំពុងធ្វើរឿងត្រឹមត្រូវ។ ម្យ៉ាងទៀត សម្ដីរបស់ទេវតាប្រហែលជាបានពង្រឹងកម្លាំងពួកគាត់ឲ្យបន្តកាន់ជំហរមាំមួន ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ។ ដូច្នេះ ពួកសាវ័កក៏«ចូលក្នុងវិហារពេលថ្ងៃរះ រួចចាប់ផ្ដើមបង្រៀន»ដោយចិត្តក្លាហាន និងដោយជំនឿរឹងមាំ។—សកម្ម. ៥:២១
៨ យើងម្នាក់ៗគួរសួរខ្លួនថា ‹តើខ្ញុំមានជំនឿនិងចិត្តក្លាហានដើម្បីបន្តផ្សព្វផ្សាយក្នុងស្ថានភាពស្រដៀងនឹងពួកសាវ័កឬទេ?›។ ពេលដឹងថាកិច្ចការដ៏សំខាន់ ក្នុងការ«ធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់អំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ» គឺមានការគាំទ្រនិងការណែនាំពីទេវតា នោះច្បាស់ជាពង្រឹងកម្លាំងយើងណាស់!—សកម្ម. ២៨:២៣; បប. ១៤:៦, ៧
«យើងត្រូវស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាអ្នកគ្រប់គ្រង ជាជាងមនុស្ស» (សកម្មភាព ៥:២១ខ-៣៣)
«ដូច្នេះ ពួកគេក៏នាំពួកគាត់មកឲ្យឈរនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់»។—សកម្មភាព ៥:២៧
៩-១១. ពេលក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់បង្គាប់ពួកសាវ័កឲ្យឈប់ផ្សព្វផ្សាយ តើពួកគាត់តបឆ្លើយយ៉ាងណា? ហើយតើនេះទុកគំរូអ្វីសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកពិត?
៩ កៃផាសនិងចៅក្រមឯទៀតនៃក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីកាត់ក្ដីពួកសាវ័ក។ ដោយមិនដឹងអំពីរឿងដែលកើតឡើងក្នុងគុក តុលាការបានចាត់ពួកមន្ត្រីគុកឲ្យទៅនាំខ្លួនពួកអ្នកទោសមក។ សូមស្រមៃគិតអំពីការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ពួកមន្ត្រីគុក ពេលដឹងថាពួកអ្នកទោសមិននៅទីនោះទេ ទោះជាទ្វារគុកនៅចាក់សោ និងបិទជិតយ៉ាងល្អ ហើយ«ពួកអ្នកយាមកំពុងឈរនៅមាត់ទ្វារនៅឡើយ»។ (សកម្ម. ៥:២៣) មិនយូរក្រោយមក មេកងរក្សាវិហារឮថា ពួកសាវ័កបានត្រឡប់ទៅឯវិហារវិញ ហើយកំពុងផ្សព្វផ្សាយអំពីលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ ពួកគាត់កំពុងធ្វើកិច្ចការដែលនាំឲ្យពួកគាត់ជាប់គុក! រួចមក ទាំងមេកងរក្សាវិហារទាំងពួកមន្ត្រីរបស់គាត់ ក៏ប្រញាប់ចេញទៅវិហារ ហើយចាប់ពួកអ្នកទោសបញ្ជូនមកតុលាការវិញ។
១០ ដូចបានរៀបរាប់នៅដើមជំពូកនេះ ពួកមេដឹកនាំសាសនាដែលខឹងសម្បា បានចេញបង្គាប់យ៉ាងដាច់ខាតថា ពួកសាវ័កត្រូវឈប់ផ្សព្វផ្សាយ។ តើពួកសាវ័កតបឆ្លើយយ៉ាងណា? ពេត្រុសបាននិយាយតំណាង ដោយតបឆ្លើយយ៉ាងក្លាហានថា៖ «យើងត្រូវស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាអ្នកគ្រប់គ្រង ជាជាងមនុស្ស»។ (សកម្ម. ៥:២៩) យ៉ាងនេះ ពួកសាវ័កបានទុកគំរូសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកពិតនៅគ្រប់សម័យ។ ពេលពួកអ្នកគ្រប់គ្រងហាមយើងធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះ ឬបង្គាប់យើងឲ្យធ្វើអ្វីដែលព្រះបានហាម នោះពួកគេធ្វើលើសពីសិទ្ធិដែលព្រះបានផ្ដល់ឲ្យពួកគេ។ ដូច្នេះ នៅសព្វថ្ងៃនេះ បើ«ពួកអាជ្ញាធរ»ដាក់បម្រាមលើកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង នោះយើងនឹងមិនឈប់ធ្វើកិច្ចការដែលព្រះបានឲ្យក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អឡើយ។ (រ៉ូម ១៣:១) ផ្ទុយទៅវិញ យើងនឹងរកវិធីដ៏ឈ្លាសវៃ ដើម្បីបន្តធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់អំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។
១១ ពិតណាស់ ការតបឆ្លើយដោយចិត្តក្លាហានរបស់ពួកសាវ័ក កាន់តែបញ្ឆេះកំហឹងពួកចៅក្រម។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេតាំងចិត្ត«សម្លាប់ពួកគាត់ចោល»។ (សកម្ម. ៥:៣៣) ឥឡូវសាក្សីដ៏ខ្នះខ្នែងនិងក្លាហានទាំងនោះ ហាក់ជៀសមិនផុតពីការស្លាប់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ជំនួយហៀបនឹងមកតាមវិធីដែលគិតស្មានមិនដល់!
«អ្នករាល់គ្នាមិនអាចរំលាយបានឡើយ» (សកម្មភាព ៥:៣៤-៤២)
១២, ១៣. (ក) តើកាម៉េលាលបានផ្ដល់យោបល់អ្វីដល់អ្នករួមការងារជាមួយគាត់? ហើយតើពួកគេបានធ្វើអ្វី? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រើវិធីអ្វីដើម្បីការពាររាស្ត្ររបស់លោកនៅសព្វថ្ងៃនេះ? ហើយបើយើងត្រូវ«រងទុក្ខដោយសារសេចក្ដីសុចរិត» តើយើងអាចជឿជាក់ចំណុចអ្វីខ្លះ?
១២ កាម៉េលាលក៏ក្រោកឡើងនិយាយ។ គាត់ជា«គ្រូច្បាប់មួយរូបដែលបណ្ដាជនទាំងឡាយកោតគោរព»។c ពួកអ្នករួមការងារជាមួយគាត់ កោតគោរពគាត់យ៉ាងខ្លាំង ពីព្រោះពេលគាត់និយាយ ពួកគេបានស្ដាប់គាត់ សូម្បីតែគាត់«បង្គាប់ឲ្យគេនាំ[ពួកសាវ័ក]ទៅខាងក្រៅបន្តិចសិន»។ (សកម្ម. ៥:៣៤) កាម៉េលាលបានលើកឡើងអំពីគំរូនៃក្រុមបះបោរ ដែលបែកបាក់គ្នាភ្លាមៗក្រោយពីអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេស្លាប់។ ដូច្នេះ គាត់បានដាស់តឿនតុលាការឲ្យអត់ធ្មត់ និងកុំប្រញាប់ចាត់វិធានការចំពោះពួកសាវ័ក ពីព្រោះលោកយេស៊ូដែលជាមេដឹកនាំរបស់ពួកគេទើបនឹងស្លាប់ថ្មីៗនេះ។ ក្រោយពីលើកហេតុផលរួច កាម៉េលាលបានបញ្ចប់សេចក្ដីដោយជំរុញចិត្តពួកគេថា៖ «កុំជ្រៀតជ្រែកក្នុងការរបស់បុរសទាំងនោះឡើយ ហើយកុំធ្វើអ្វីដល់ពួកគេឲ្យសោះ ពីព្រោះបើគម្រោងឬកិច្ចការនេះមកពីមនុស្ស នោះនឹងរលាយសាបសូន្យ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើមកពីព្រះវិញ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចរំលាយបានឡើយ។ ពុំនោះសោត អ្នករាល់គ្នាប្រហែលជាកំពុងតយុទ្ធប្រឆាំងនឹងព្រះវិញ»។ (សកម្ម. ៥:៣៨, ៣៩) ពួកចៅក្រមបានធ្វើតាមយោបល់របស់កាម៉េលាល។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេបានវាយពួកសាវ័ក ហើយបង្គាប់ពួកគាត់ឲ្យ«ឈប់និយាយដោយអាងនាមលោកយេស៊ូទៀត»។—សកម្ម. ៥:៤០
១៣ ដូចគ្នាដែរនៅសព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រើមនុស្សដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះដូចកាម៉េលាល ឲ្យជួយការពាររាស្ត្ររបស់លោក។ (សុភ. ២១:១) ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រើឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដើម្បីជំរុញចិត្តពួកអ្នកមានអំណាច ពួកចៅក្រម ឬពួកអ្នកច្បាប់ឲ្យធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ (នេហ. ២:៤-៨) ប៉ុន្តែ បើលោកអនុញ្ញាតឲ្យយើង«រងទុក្ខដោយសារសេចក្ដីសុចរិត» យើងអាចជឿជាក់ចំណុចពីរយ៉ាង។ (១ពេ. ៣:១៤) ទី១ ព្រះអាចផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងស៊ូទ្រាំ។ (១កូ. ១០:១៣) ទី២ ពួកអ្នកប្រឆាំង«មិនអាចរំលាយ»កិច្ចការរបស់ព្រះបានឡើយ។—អេ. ៥៤:១៧
១៤, ១៥. (ក) តើពួកសាវ័កមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាពេលត្រូវគេវាយ? ហើយហេតុអ្វី? (ខ) សូមរៀបរាប់បទពិសោធន៍ដែលបង្ហាញថារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាស៊ូទ្រាំដោយអំណរ។
១៤ តើការវាយធ្វើបាបនោះបានបំបាក់ទឹកចិត្ត ឬបន្ថយការតាំងចិត្តរបស់ពួកសាវ័កឬទេ? អត់ទេ! ពួកគាត់«ចេញពីមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ដោយត្រេកអរ»។ (សកម្ម. ៥:៤១) ហេតុអ្វីពួកគាត់«ត្រេកអរ»? ច្បាស់ជាមិនមែនដោយសារការឈឺចាប់ដែលមកពីគេវាយធ្វើបាបទេ តែដោយសារពួកគាត់រក្សាចិត្តស្មោះឥតងាករេចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។—ម៉ាថ. ៥:១១, ១២
១៥ ដូចបងប្អូននៅសតវត្សរ៍ទី១ដែរ យើងស៊ូទ្រាំដោយអំណរពេលយើងរងទុក្ខដោយសារដំណឹងល្អ។ (១ពេ. ៤:១២-១៤) យើងមិនមែនត្រេកអរដោយសារត្រូវគេគំរាមកំហែង ត្រូវគេបៀតបៀន ឬត្រូវគេចាប់ដាក់គុកនោះទេ តែយើងមានអំណរជាខ្លាំងដែលអាចរក្សាចិត្តស្មោះឥតងាករេចំពោះព្រះ។ សូមពិចារណាអំពីគំរូរបស់បងហេនរីក ដ័រនីក ដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងការបៀតបៀនយ៉ាងឃោរឃៅអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ក្រោមរបបផ្ដាច់ការ។ គាត់រៀបរាប់ថានៅខែសីហា ឆ្នាំ១៩៤៤ ពួកអាជ្ញាធរបានសម្រេចចិត្តបញ្ជូនគាត់និងបងប្រុសរបស់គាត់ទៅជំរំឃុំឃាំង។ ពួកអ្នកប្រឆាំងនិយាយថា៖ «គ្មានអ្វីដែលអាចបង្ខំពួកគេបានទេ។ ពួកគេសុខចិត្តស្លាប់ដោយសារជំនឿ ព្រោះនោះនាំឲ្យពួកគេមានអំណរ»។ បងដ័រនីកប្រាប់ថា៖ «មិនមែនខ្ញុំចង់ស្លាប់ទេ តែពេលខ្ញុំស៊ូទ្រាំទុក្ខវេទនាដោយភាពក្លាហាននិងភាពថ្លៃថ្នូរ ដើម្បីរក្សាចិត្តស្មោះចំពោះព្រះយេហូវ៉ា នោះពិតជានាំឲ្យខ្ញុំមានអំណរមែន»។—យ៉ា. ១:២-៤
ដូចពួកសាវ័ក យើងផ្សព្វផ្សាយ«ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ»
១៦. តើពួកសាវ័កបង្ហាញយ៉ាងណាថា ពួកគាត់តាំងចិត្តផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងសព្វគ្រប់? ហើយតើយើងធ្វើតាមវិធីផ្សព្វផ្សាយរបស់ពួកសាវ័កយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ រួចមក ដើម្បីកុំឲ្យខាតពេល ពួកសាវ័កចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយឡើងវិញភ្លាមៗ។ «ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ក្នុងវិហារនិងពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ» ពួកគាត់មិនស្ទាក់ស្ទើរដើម្បីបន្ត«បង្រៀននិងប្រកាសដំណឹងល្អឥតឈប់អំពីលោកយេស៊ូដែលជាគ្រិស្ត»ឡើយ។d (សកម្ម. ៥:៤២) ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយដ៏ឧស្សាហ៍ទាំងនេះ បានតាំងចិត្តធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់។ សូមកត់សម្គាល់ថា ពួកគាត់តែងប្រាប់ដំណឹងល្អតាមផ្ទះបណ្ដាជន ដូចដែលលោកយេស៊ូបានបង្គាប់។ (ម៉ាថ. ១០:៧, ១១-១៤) ច្បាស់ជាតាមវិធីនោះហើយ ដែលពួកគាត់បានបង្រៀនមនុស្សពេញក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅសព្វថ្ងៃ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវស្គាល់ថា កំពុងធ្វើតាមវិធីផ្សព្វផ្សាយរបស់ពួកសាវ័ក។ ការដែលយើងទៅជួបមនុស្សពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ នោះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា យើងក៏ចង់ផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងសព្វគ្រប់ ដោយឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានឱកាសឮដំណឹងល្អដែរ។ តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ពរដល់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយឬទេ? លោកពិតជាផ្ដល់ពរមែន! មនុស្សរាប់លាននាក់ព្រមទទួលយកដំណឹងរាជាណាចក្រនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ ហើយមនុស្សជាច្រើនដែលបានឮដំណឹងល្អជាលើកដំបូង គឺពេលសាក្សីទៅផ្ទះរបស់ពួកគេ។
បុរសដែលមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់មើលការខុសត្រូវលើ«កិច្ចការដ៏ចាំបាច់» (សកម្មភាព ៦:១-៦)
១៧-១៩. តើមានបញ្ហាអ្វីដែលអាចនាំឲ្យមានការបែកបាក់គ្នា? ហើយដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានោះ តើពួកសាវ័កផ្ដល់ការណែនាំអ្វីខ្លះ?
១៧ ឥឡូវនេះ ក្រុមជំនុំដែលទើបបង្កើតថ្មីប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាផ្ទៃក្នុង ដែលអាចនាំឲ្យបែកបាក់គ្នា។ តើនោះជាអ្វី? អ្នកកាន់តាមជាច្រើនដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹក គឺជាអស់អ្នកដែលមកលេងក្រុងយេរូសាឡិម ហើយពួកគេចង់រៀនថែមទៀតមុនត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ ដូច្នេះ ពួកអ្នកកាន់តាមដែលរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិមស្ម័គ្រចិត្តបរិច្ចាគធនធាន ដើម្បីទិញអាហារនិងរបស់ចាំបាច់ផ្សេងៗសម្រាប់អ្នកទាំងនោះ។ (សកម្ម. ២:៤៤-៤៦; ៤:៣៤-៣៧) នៅពេលនោះ មានរឿងមួយដែលអាចទៅជារឿងធំបានកើតឡើង។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកស្ត្រីមេម៉ាយដែលនិយាយភាសាក្រិច «មិនបានទទួលការយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងពេលចែកអាហារទេ»។ (សកម្ម. ៦:១) ចំណែកឯស្ត្រីមេម៉ាយដែលនិយាយភាសាហេប្រឺវិញ ពួកគាត់បែរជាបានទទួលការយកចិត្តទុកដាក់។ ដូច្នេះ បញ្ហានេះទំនងជាទាក់ទងនឹងការរើសអើង ហើយអាចបង្កឲ្យមានការបែកបាក់គ្នាយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។
១៨ ពួកសាវ័កដែលបម្រើជាគណៈអភិបាលនៃក្រុមជំនុំ ដែលកំពុងរីកចម្រើនបានយល់ឃើញថា មិនមែនជាការប្រកបដោយប្រាជ្ញាទេ បើពួកគាត់«ឈប់បង្រៀនបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយទៅចែកអាហារវិញ»។ (សកម្ម. ៦:២) ស្ដីអំពីវិធីដោះស្រាយបញ្ហានេះ ពួកគាត់បានផ្ដល់ការណែនាំដល់ពួកអ្នកកាន់តាមឯទៀត ឲ្យស្វែងរកបុរស៧នាក់ដែល«ពេញទៅដោយប្រាជ្ញានិងឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ» ដើម្បីពួកគាត់អាចតែងតាំងឲ្យមើលការខុសត្រូវលើ«កិច្ចការដ៏ចាំបាច់»នេះ។ (សកម្ម. ៦:៣) ពិតជាត្រូវការបុរសដែលមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់មែន ពីព្រោះកិច្ចការរបស់ពួកគាត់មិនគ្រាន់តែចែកអាហារប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ត្រូវគ្រប់គ្រងលុយកាក់ ទិញទំនិញផ្សេងៗ និងធ្វើកំណត់ត្រាដោយប្រុងប្រយ័ត្នដែរ។ ពួកបុរសដែលបានត្រូវជ្រើសរើសទាំងនោះ សុទ្ធតែមានឈ្មោះជាភាសាក្រិច នេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យស្ត្រីមេម៉ាយដែលអាក់អន់ចិត្ត មានអារម្មណ៍ស្រួលជាង។ ក្រោយពីបានគិតពិចារណានិងអធិដ្ឋានអំពីរឿងនោះ ពួកសាវ័កបានតែងតាំងបុរស៧នាក់ ឲ្យមើលការខុសត្រូវលើ«កិច្ចការដ៏ចាំបាច់»នេះ។e
១៩ តើបុរស៧នាក់ដែលមានភារកិច្ចចែកអាហារ ឥឡូវមិនចាំបាច់ទៅផ្សព្វផ្សាយឬទេ? ប្រាកដជាមិនមែនទេ! ក្នុងចំណោមបុរសទាំងនោះមានស្ទេផាន ដែលតែងតែផ្សព្វផ្សាយដោយចិត្តក្លាហាន និងដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ។ (សកម្ម. ៦:៨-១០) ភីលីពក៏នៅក្នុងចំណោមបុរសទាំង៧នាក់នោះផងដែរ ហើយគាត់បានត្រូវហៅថា«អ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ»។ (សកម្ម. ២១:៨) តាមមើលទៅ បុរសទាំង៧នាក់បានបន្តផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រដោយចិត្តខ្នះខ្នែង។
២០. នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើរាស្ត្ររបស់ព្រះធ្វើតាមគំរូពួកសាវ័កយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ សព្វថ្ងៃនេះ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើតាមគំរូពួកសាវ័ក។ បុរសដែលបានត្រូវលើកឈ្មោះឲ្យមើលការខុសត្រូវក្នុងក្រុមជំនុំ ត្រូវបង្ហាញថាមានប្រាជ្ញាពីព្រះ និងមានឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធកំពុងដឹកនាំគាត់។ ក្រោមការណែនាំរបស់គណៈអភិបាល បុរសដែលបានបំពេញតម្រូវការតាមបទគម្ពីរ បានត្រូវតែងតាំងឲ្យបម្រើជាអ្នកចាស់ទុំ ឬជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើ។f (១ធី. ៣:១-៩, ១២, ១៣) ដូច្នេះ យើងអាចនិយាយបានថា បងប្អូនដែលមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់បែបនេះ បានត្រូវតែងតាំងដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ។ បុរសទាំងនេះខំព្យាយាមថែរក្សា«កិច្ចការដ៏ចាំបាច់»ជាច្រើន។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកចាស់ទុំប្រហែលជារៀបចំឲ្យមានការផ្ដល់ជំនួយ ដល់បងប្អូនវ័យចាស់ដ៏ស្មោះត្រង់ដែលពិតជាត្រូវការជំនួយ។ (យ៉ា. ១:២៧) អ្នកចាស់ទុំខ្លះចូលរួមយ៉ាងសស្រាក់សស្រាំក្នុងការសាងសង់សាលប្រជុំ រៀបចំមហាសន្និបាត ឬធ្វើការជាមួយគណៈកម្មាធិការខាងសម្ព័ន្ធការពេទ្យ។ រីឯជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើវិញ ពួកគាត់ធ្វើកិច្ចការជាច្រើន ដែលមិនទាក់ទងដោយផ្ទាល់នឹងការឃ្វាលចៀមឬការបង្រៀនទេ។ បុរសដែលបានទទួលការតែងតាំងបែបនេះ ត្រូវមានតុល្យភាពរវាងភារកិច្ចក្នុងក្រុមជំនុំ ភារកិច្ចក្នុងអង្គការ និងភារកិច្ចក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។—១កូ. ៩:១៦
«បណ្ដាំរបស់ព្រះបានបន្តចម្រើនឡើង» (សកម្មភាព ៦:៧)
២១, ២២. តើអ្វីបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរដល់ក្រុមជំនុំដែលទើបបង្កើតថ្មី?
២១ ដោយមានការគាំទ្រពីព្រះយេហូវ៉ា ក្រុមជំនុំដែលទើបបង្កើតថ្មីបានយកឈ្នះការបៀតបៀនដែលមកពីខាងក្រៅ និងបញ្ហាផ្ទៃក្នុងដែលអាចនាំឲ្យមានការបែកបាក់គ្នា។ នេះប្រាកដជាពរពីព្រះយេហូវ៉ាមែន ដោយសារគម្ពីរសរសេរថា៖ «បណ្ដាំរបស់ព្រះបានបន្តចម្រើនឡើង ចំនួនអ្នកកាន់តាមនៅក្រុងយេរូសាឡិមកើនឡើងច្រើនក្រៃលែង ហើយសង្ឃមួយក្រុមធំក៏បានទៅជាអ្នកជឿដែរ»។ (សកម្ម. ៦:៧) តាមពិតក្នុងសៀវភៅសកម្មភាព មានរបាយការណ៍ជាច្រើនទៀតអំពីការរីកចម្រើន។ (សកម្ម. ៩:៣១; ១២:២៤; ១៦:៥; ១៩:២០; ២៨:៣១) សព្វថ្ងៃនេះ យើងក៏ទទួលការលើកទឹកចិត្តដែរ ពេលឮរបាយការណ៍អំពីការរីកចម្រើននៃកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរាជាណាចក្រទូទាំងពិភពលោក។
២២ នៅសតវត្សរ៍ទី១ គ.ស. ពួកមេដឹកនាំសាសនាដែលក្ដៅចិត្តជាខ្លាំង មិនបានឈប់បៀតបៀនគ្រិស្តសាសនិកពិតទេ។ រលកនៃការបៀតបៀនហៀបនឹងផ្ទុះឡើង។ មិនយូរទៀត ស្ទេផានបានទៅជាគោលដៅនៃការប្រឆាំងដ៏សាហាវ ដូចយើងនឹងឃើញនៅជំពូកបន្ទាប់។
a សូមមើលប្រអប់«ក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ ជាតុលាការកំពូលរបស់ជនជាតិយូដា»។
b នេះជាលើកដំបូង ក្នុងចំណោមការលើកឡើងទាំង២០ដងអំពីទេវតា ដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅសកម្មភាព។ មុននេះ ក្នុងសកម្មភាព ១:១០ ទេវតាបានត្រូវរៀបរាប់ដោយប្រយោលថា«បុរស . . . ស្លៀកពាក់ស»។
c សូមមើលប្រអប់«កាម៉េលាល ទទួលការគោរពក្នុងចំណោមពួករ៉ាប៊ី»។
d សូមមើលប្រអប់«ការផ្សព្វផ្សាយ‹ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ›»។
e ពួកបុរសទាំងនោះ ប្រហែលជាបានបំពេញតម្រូវការដូចពួកអ្នកចាស់ទុំ ពីព្រោះការដោះស្រាយ«កិច្ចការដ៏ចាំបាច់»នេះ ជាភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់មួយ។ ប៉ុន្តែ គម្ពីរមិនបានចែងយ៉ាងច្បាស់ថា នៅពេលណាដែលបុរសចាប់ផ្ដើមទទួលការតែងតាំងជាអ្នកចាស់ទុំ ឬអ្នកត្រួតពិនិត្យក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកឡើយ។
f នៅសតវត្សរ៍ទី១ មានតែបុរសខ្លះមានសិទ្ធិតែងតាំងពួកអ្នកចាស់ទុំ។ (សកម្ម. ១៤:២៣; ១ធី. ៥:២២; ទីត. ១:៥) នៅសព្វថ្ងៃ គណៈអភិបាលតែងតាំងអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌល ហើយអ្នកត្រួតពិនិត្យទាំងនេះមានភារកិច្ចតែងតាំងអ្នកចាស់ទុំ និងជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើ។