មេរៀនទី១០
ចូរនឹកចាំអំពីប្រពន្ធរបស់ឡុត
ឡុតរស់នៅជាមួយនឹងអាប្រាហាំ ជាពូរបស់គាត់នៅស្រុកកាណាន។ ប៉ុន្តែយូរៗទៅ អាប្រាហាំនិងឡុតមានហ្វូងសត្វកាន់តែច្រើន រហូតដល់គ្មានកន្លែងធំល្មមឲ្យរស់នៅជាមួយគ្នាឡើយ។ ថ្ងៃមួយ អាប្រាហាំនិយាយទៅឡុតថា៖ ‹យើងមិនអាចរស់ជាមួយគ្នាក្នុងកន្លែងតែមួយទៀតបានទេ។ ដូច្នេះ សូមជ្រើសរើសកន្លែងដែលអ្នកចង់ទៅ រួចខ្ញុំនឹងទៅកន្លែងផ្សេង›។ នេះបង្ហាញថា អាប្រាហាំជាមនុស្សចិត្តល្អ ដែលគិតប្រយោជន៍អ្នកឯទៀតច្រើនជាងខ្លួន មែនទេ?
ឡុតបានឃើញទឹកដីដ៏ស្រស់ស្អាតមួយនៅជិតក្រុងសូដុម។ នៅទីនោះ មានទឹកបរិបូរ និងមានវាលស្មៅខៀវខ្ចី។ ម្ល៉ោះហើយ គាត់បានជ្រើសរើសយកទឹកដីនោះ ហើយនាំក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ទៅរស់នៅជាមួយគ្នា។
ពួកអ្នកក្រុងសូដុមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ា ជាមនុស្សអាក្រក់ខ្លាំងណាស់។ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចចិត្តបំផ្លាញក្រុងទាំងនោះចោល។ ប៉ុន្តែ លោកចង់សង្គ្រោះឡុតនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ ដូច្នេះ លោកបានចាត់ទេវតាពីរនាក់ឲ្យទៅព្រមានឡុតថា៖ ‹លឿនឡើង! ចូរចេញពីក្រុងនេះជាប្រញាប់! ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជិតបំផ្លាញក្រុងនេះហើយ›។
ប៉ុន្តែ ឡុតនៅបង្អែបង្អង់ មិនចាកចេញភ្លាមៗទេ។ ឃើញដូច្នេះ ទេវតាបានចាប់ដៃឡុតនិងប្រពន្ធគាត់ ព្រមទាំងកូនស្រីទាំងពីរនាក់ ហើយនាំពួកគាត់ចេញទៅក្រៅក្រុងភ្លាមៗ ទាំងប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ ‹ចូររត់ឲ្យរួចជីវិតទៅ! ហើយកុំងាកក្រោយឲ្យសោះ។ បើអ្នកងាកក្រោយ អ្នកនឹងស្លាប់!›។
ពេលពួកគាត់មកដល់ក្រុងសូអា ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យមានភ្លើងនិងស្ពាន់ធ័រធ្លាក់ពីលើមេឃ មកលើក្រុងសូដុមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ា។ ក្រុងទាំងពីរនោះបានត្រូវបំផ្លាញចោលទាំងស្រុង។ ប៉ុន្តែ ប្រពន្ធរបស់ឡុតមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាទេ នាងបានងាកទៅក្រោយ ដូច្នេះនាងក៏ក្លាយជាបង្គោលអំបិល! ផ្ទុយទៅវិញ ឡុតនិងកូនស្រីរបស់គាត់មានសុវត្ថិភាព ដោយសារពួកគាត់បានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលដែលប្រពន្ធឡុតមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ នោះពិតជាធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ពិបាកចិត្តជាខ្លាំង។ នេះបង្រៀនយើងថា ការធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺជារឿងសំខាន់ណាស់។
«ចូរនឹកចាំអំពីប្រពន្ធរបស់ឡុត»។—លូកា ១៧:៣២