មេរៀនទី២៨
លារបស់បាឡាមចេះនិយាយ
ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរស់នៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំអស់ជិត៤០ឆ្នាំ។ ពួកគេបានវាយឈ្នះក្រុងខ្លាំងៗជាច្រើន។ ឥឡូវ ពួកគេបានបោះជំរំនៅវាលទំនាបម៉ូអាប់ ខាងកើតទន្លេយ៉ូដាន់។ នេះជាពេលដែលពួកគេត្រូវចូលទៅក្នុងស្រុកដែលព្រះបានសន្យា។ បាឡាក់ដែលជាស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់ ភ័យខ្លាចជនជាតិអ៊ីស្រាអែលយកទឹកដីរបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះ គាត់បានអញ្ជើញបុរសម្នាក់ឈ្មោះបាឡាមឲ្យមកស្រុកម៉ូអាប់ ដើម្បីដាក់បណ្ដាសាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។
ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់បាឡាមថា៖ ‹អ្នកមិនត្រូវទៅដាក់បណ្ដាសាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ›។ ហេតុនេះ បាឡាមមិនហ៊ានទៅឡើយ។ ស្ដេចបាឡាក់បានអញ្ជើញបាឡាមម្ដងទៀត ហើយសន្យាថានឹងឲ្យអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលគាត់ចង់បាន។ យ៉ាងណាក៏ដោយ បាឡាមបានបដិសេធ។ រួចមក ព្រះប្រាប់គាត់ថា៖ ‹អ្នកអាចទៅបាន ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវនិយាយតែពាក្យដែលខ្ញុំប្រាប់អ្នកឲ្យនិយាយប៉ុណ្ណោះ›។
បាឡាមក៏ជិះលាចេញទៅខាងត្បូងស្រុកម៉ូអាប់។ គាត់មានគម្រោងដាក់បណ្ដាសាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាបានហាមគាត់ក៏ដោយ។ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានលេចមកឈរនៅលើផ្លូវអស់បីដង។ បាឡាមមិនអាចឃើញទេវតានោះទេ មានតែសត្វលារបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះឃើញ។ ពេលឃើញលើកទី១ សត្វលាបានបែរចេញពីផ្លូវ ហើយចូលទៅក្នុងវាល។ លើកទី២ សត្វលាបានដើរអែបត្បៀតរបងធ្វើឲ្យជើងរបស់បាឡាមគាបនឹងរបង។ លើកទី៣ សត្វលាក្រាបចុះកណ្ដាលផ្លូវ។ រាល់លើក បាឡាមតែងតែយកដំបងវាយវា។
ក្រោយទាំងបីលើកនោះមក ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យសត្វលាចេះនិយាយ។ សត្វលាសួរបាឡាមថា៖ ‹ហេតុអ្វីបានជាលោកវាយខ្ញុំឥតឈប់›? បាឡាមឆ្លើយថា៖ ‹ឯងធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្មាសគេណាស់។ បើខ្ញុំមានដាវ ខ្ញុំនឹងសម្លាប់ឯងហើយ›។ សត្វលាសួរវិញថា៖ ‹លោកជិះខ្ញុំអស់យូរឆ្នាំហើយ តើខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើដូច្នេះដាក់លោកទេ?›។
រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យបាឡាមមើលឃើញទេវតា។ ទេវតាប្រាប់គាត់ថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានអ្នក កុំឲ្យទៅដាក់បណ្ដាសាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល›។ បាឡាមបានតបថា៖ ‹ខ្ញុំខុសហើយ។ ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ›។ ប៉ុន្តែ ទេវតាប្រាប់ថា៖ ‹អ្នកអាចទៅស្រុកម៉ូអាប់បាន ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវនិយាយតែពាក្យដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់អ្នកឲ្យនិយាយប៉ុណ្ណោះ›។
តើបាឡាមបានកែប្រែទេ? អត់ទេ! គាត់បានព្យាយាមដាក់បណ្ដាសាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអស់បីដង តែរាល់ដងព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យគាត់ផ្ដល់ពរដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលវិញ។ នៅទីបំផុត ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានវាយឈ្នះពួកម៉ូអាប់ ហើយបាឡាមក៏ត្រូវគេសម្លាប់។ តើជាការប្រសើរជាងយ៉ាងណា បើបាឡាមបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាតាំងពីដំបូង?
‹ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការលោភលន់គ្រប់យ៉ាង ពីព្រោះទោះជាមនុស្សម្នាក់មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់មិនបានជីវិតពីទ្រព្យទាំងនោះទេ›។—លូកា ១២:១៥