តើអ្នកបង្រៀនដូចព្រះយេស៊ូវទេ?
«បណ្ដាមនុស្សក៏នឹកប្លែក ពីសេចក្ដីដែលទ្រង់បង្រៀន ពីព្រោះទ្រង់បង្រៀន ដូចជាមានអំណាច មិនមែនដូចពួកអាចារ្យរបស់គេទេ»។—ម៉ាថាយ ៧:២៨, ២៩
១. តើពួកណាបានដើរតាមព្រះយេស៊ូវ កាលដែលទ្រង់បង្រៀននៅស្រុកកាលីឡេ ហើយតើព្រះយេស៊ូវមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា?
កន្លែងណាដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅ បណ្ដាជនក៏បានមកផ្ដុំគ្នានៅទីនោះទាំងហ្វូងៗដែរ។ «ទ្រង់យាងគ្រប់សព្វក្នុងស្រុកកាលីឡេ ទ្រង់បង្រៀនក្នុងអស់ទាំងសាលាប្រជុំ ក៏ប្រកាសដំណឹងល្អពីនគរ ព្រមទាំងប្រោសជំងឺគ្រប់មុខ នឹងអស់ទាំងជរាពិការ ក្នុងពួកបណ្ដាជនឲ្យជាផង»។ កាលដែលដំណឹងនៃសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ត្រូវបានឮសុសសាយ «មានមនុស្សកកកុញជាប់តាមទ្រង់ គឺជាមនុស្សដែលមកពីស្រុកកាលីឡេ ស្រុកដេកាប៉ូល ពីក្រុងយេរូសាឡិម ពីស្រុកយូដា ហើយពីខាងនាយទន្លេយ័រដាន់»។ (ម៉ាថាយ ៤:២៣, ២៥) កាលទ្រង់ឃើញពួកគេ នោះ«ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យក្ដួលអាណិតដល់គេ ដ្បិតគេល្វើយ ហើយខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចហ្វូងចៀម ដែលឥតអ្នកគង្វាល»។ កាលដែលទ្រង់កំពុងតែបង្រៀន ពួកគេអាចដឹងនូវការអាណិតអាសូរ ឬសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងថ្នាក់ថ្នមដែលទ្រង់មានចំពោះពួកគេ គឺប្រៀបដូចជាក្រមួនលាបលើដំបៅរបស់គេឲ្យធូរស្បើយ ដែលបានទាក់ទាញពួកគេឲ្យមកជិតទ្រង់។—ម៉ាថាយ ៩:៣៥, ៣៦
២. ក្រៅពីអព្ភូតហេតុទាំងឡាយរបស់ព្រះយេស៊ូវ តើអ្វីទៀតដែលទាក់ទាញបណ្ដាមនុស្ស?
២ ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសរូបរាងកាយឲ្យជាតាមបែបយ៉ាងអស្ចារ្យ—ទ្រង់បានធ្វើឲ្យមនុស្សឃ្លង់បានស្អាត មនុស្សថ្លង់ឮ មនុស្សខ្វាក់មើលឃើញ មនុស្សខ្វិនដើរ មនុស្សស្លាប់រស់ឡើងវិញ! ពិតមែនហើយ ការសម្ដែងយ៉ាងអស្ចារ្យនូវឥទ្ធិឫទ្ធិនៃព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ បានទាក់ទាញមនុស្សឲ្យមកទាំងហ្វូងៗមែន! ប៉ុន្តែ មិនមែនដោយសារតែអព្ភូតហេតុប៉ុណ្ណោះទេ ដែលទាក់ទាញមនុស្សទាំងនោះ ពួកគេក៏បានមកដើម្បីឲ្យបានប្រោសឲ្យជាខាងវិញ្ញាណដែរ តាមរយៈសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ សូមកត់សំគាល់នូវប្រតិកម្មរបស់ពួកគេ ក្រោយពីបានឮធម្មទានដ៏ល្បីដែលទ្រង់បានថ្លែងនៅលើភ្នំអូលីវ៖ «កាលព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់មានបន្ទូលសេចក្ដីទាំងនេះរួចហើយ នោះបណ្ដាមនុស្សក៏នឹកប្លែក ពីសេចក្ដីដែលទ្រង់បង្រៀន ពីព្រោះទ្រង់បង្រៀន ដូចជាមានអំណាច មិនមែនដូចពួកអាចារ្យរបស់គេទេ»។ (ម៉ាថាយ ៧:២៨, ២៩) ពួករ៉ាបាយបានស្រង់យកទំនៀមទំលាប់ពីពួករ៉ាបាយនៅសម័យបុរាណ មកធ្វើជាប្រភពនៃសេចក្ដីបង្រៀនរបស់គេ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនបណ្ដាមនុស្ស ដោយមានប្រភពពីព្រះ៖ «សេចក្ដីអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ នោះខ្ញុំនិយាយតាមដែលព្រះវរបិតាបានប្រាប់មក»។—យ៉ូហាន ១២:៥០
សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ទ្រង់មានឥទ្ធិពលលើចិត្ត
៣. តើវិធីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀន មានសភាពខុសគ្នាយ៉ាងណា ពីពួកអាចារ្យខាងវិន័យនិងពួកផារិស៊ី?
៣ សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអាចារ្យខាងវិន័យនិងពួកផារិស៊ី មិនត្រឹមតែមានសាច់រឿងខុសគ្នាប៉ុណ្ណោះ—គឺសេចក្ដីពិតអំពីព្រះ ផ្ទុយនឹងទំនៀមទំលាប់ជាបន្ទុកធ្ងន់ដែលមកពីមនុស្ស—ប៉ុន្តែវិធីបង្រៀនក៏ខុសគ្នាដែរ។ ពួកអាចារ្យខាងវិន័យនិងពួកផារិស៊ី មានឫកពាក្រអឺតក្រអោងនិងតឹងរ៉ឹង ទាមទារយ៉ាងមានះរកតែឋានន្តរខ្ពស់ៗ និងនិយាយមើលងាយដល់បណ្ដាជន ដោយហៅពួកគេជា«មនុស្សត្រូវបណ្ដាសា»។ រីឯព្រះយេស៊ូវវិញ ទ្រង់សុភាពរាបសា ស្លូតបូត សប្បុរស សមានចិត្ត ហើយតែងតែបន្ទន់ទៅតាម ហើយមានព្រះទ័យអាណិតអាសូរដល់បណ្ដាមនុស្ស។ ព្រះយេស៊ូវមិនត្រឹមតែបង្រៀនដោយប្រើពាក្យពិតៗ ទ្រង់ថែមទាំងប្រើពាក្យដែលធ្វើឲ្យចាប់អារម្មណ៍ពីដួងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ដែលតម្រង់ទៅឯចិត្តរបស់អ្នកស្ដាប់ទាំងឡាយ។ សារដែលពោរពេញទៅដោយអំណររបស់ទ្រង់ បានទាញអារម្មណ៍មនុស្សឲ្យមកឯទ្រង់ បានបណ្ដាលឲ្យពួកគេមកឯព្រះវិហារពីព្រលឹមដើម្បីស្ដាប់ទ្រង់ ហើយក៏បានធ្វើឲ្យពួកគេដើរតាមទ្រង់ជាប់ ព្រមទាំងស្ដាប់ទ្រង់ដោយចិត្តរីករាយ។ ពួកគេបាននាំគ្នាមកស្ដាប់ទ្រង់ទាំងហ្វូងៗ ដោយបន្លឺឡើងថា៖ «មិនដែលមានអ្នកណានិយាយដូចអ្នកនោះទេ»។—យ៉ូហាន ៧:៤៦-៤៩; ម៉ាកុស ១២:៣៧; លូកា ៤:២២; ១៩:៤៨; ២១:៣៨
៤. ក្នុងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យមនុស្សចាប់អារម្មណ៍?
៤ ប្រាកដហើយ មូលហេតុមួយដែលបណ្ដាមនុស្សបានចាប់អារម្មណ៍នឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ទ្រង់ គឺការប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូច។ ព្រះយេស៊ូវបានទតឃើញរបស់អ្វីៗដែលអ្នកឯទៀតបានមើលឃើញដែរ ប៉ុន្តែទ្រង់បានគិតឃើញអ្វីៗដែលពួកគេមិនដែលបានគិតឃើញសោះឡើយ។ របស់ដូចជាផ្កាឈូកនៅក្នុងបឹង បក្សីកំពុងតែធ្វើសំបុក មនុស្សសាបព្រោះពូជ អ្នកគង្វាលរកឃើញកូនចៀមដែលបានបាត់ ស្ត្រីដែលកំពុងតែប៉ះខោអាវចាស់ៗ កូនក្មេងកំពុងតែលេងនៅទីផ្សារ អ្នកនេសាទកំពុងតែទាញអួនរបស់គេ—ទាំងអស់នេះជារបស់ធម្មតាដែលមនុស្សមើលឃើញ—តែមិនមែនជារបស់ធម្មតាចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះយេស៊ូវឡើយ។ ទីណាដែលទ្រង់បានទតមើល ទ្រង់តែងតែទតឃើញរបស់ដែលទ្រង់អាចប្រើ ដើម្បីពន្យល់អំពីព្រះនិងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ ឬបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់អំពីសង្គមមនុស្សដែលនៅជុំវិញទ្រង់។
៥. តើពាក្យប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូវមានមូលដ្ឋានទៅលើអ្វី ហើយអ្វីបានធ្វើឲ្យប្រស្នារបស់ទ្រង់មានប្រសិទ្ធិភាព?
៥ ពាក្យប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូវ មានមូលដ្ឋានទៅលើរបស់ធម្មតា ដែលមនុស្សធ្លាប់ឃើញជាច្រើនលើកច្រើនសា ហើយកាលណាសេចក្ដីពិតត្រូវបានពន្យល់ ដោយទាក់ទិននឹងរបស់ដែលធ្លាប់ឃើញទាំងនេះ នោះរហ័សផ្ដិតជាប់ក្នុងគំនិតពួកអ្នកស្ដាប់បានយ៉ាងជ្រៅ។ សេចក្ដីពិតបែបនេះមិនត្រឹមតែបានឮប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏បានទៅជារូបភាពជាប់នៅក្នុងចិត្តគំនិត ដែលអាចរំឭកឡើងវិញបានយ៉ាងស្រួលនៅពេលក្រោយ។ ប្រស្នារបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានសំគាល់ជាងាយស្រួល ឥតមានអ្វីសាំញ៉ាំធ្វើឲ្យរំខាននិងបង្អាក់ដល់ការយល់ដឹងសេចក្ដីពិតឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិនិត្យមើលប្រស្នាដែលស្តីអំពីជនជាតិសាម៉ារីដ៏ល្អម្នាក់។ អ្នកអាចយល់យ៉ាងច្បាស់ថាតើអ្នកជិតខាងដ៏ល្អនោះជាអ្នកណា។ (លូកា ១០:២៩-៣៧) បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវបានផ្ដល់ឲ្យពាក្យប្រៀបប្រដូចមួយទៀតស្តីអំពីកូនប្រុសពីរនាក់—កូនមួយថា វានឹងទៅធ្វើការនៅក្នុងចំការទំពាំងបាយជូរ ប៉ុន្តែមិនបានទៅទេ រីឯកូនម្នាក់ទៀតដែលថាមិនទៅ បែរជាទៅធ្វើវិញ។ អ្នករហ័សយល់ពីអត្ថន័យខ្លឹមសារនៃការគោរពពិតប្រាកដ៖ គឺត្រូវធ្វើកិច្ចការណាដែលបានចាត់ឲ្យធ្វើ។ (ម៉ាថាយ ២១:២៨-៣១) គ្មានគំនិតណារវើរវាយ ឬមនុស្សងងុយដេកក្នុងកំឡុងពេលការបង្រៀនដ៏រស់រវើករបស់ព្រះយេស៊ូវឡើយ។ ពួកគេរវល់តែនឹងស្ដាប់ផងមើលផង។
ព្រះយេស៊ូវបានបន្ទន់ទៅតាមកាលណាសេចក្ដីស្រឡាញ់ប្រាប់ថាត្រឹមត្រូវ
៦. នៅពេលណាទើបការសមហេតុសមផល ឬការបន្ទន់ទៅតាមជាការមានប្រយោជន៍?
៦ កាលណាព្រះគម្ពីរថ្លែងអំពីសេចក្ដីសមហេតុសមផល ភាគច្រើននឹងមានកំណត់ចំណាំបង្ហាញថា នេះមានន័យជាការបន្ទន់ទៅតាម។ ប្រាជ្ញាពីព្រះនឹងបន្ទន់ទៅតាម បើកាលណាមានកាលៈទេសៈពិសេស។ នៅពេលខ្លះ យើងត្រូវតែសមហេតុសមផល ឬចេះបន្ទន់ទៅតាម។ ពួកអ្នកចាស់ទុំគួរតែសុខចិត្តបន្ទន់ទៅតាម បើកាលណាសេចក្ដីស្រឡាញ់ប្រាប់ថាត្រឹមត្រូវ ហើយបើការប្រែចិត្តសមនឹងបានការនេះ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:៣; យ៉ាកុប ៣:១៧) ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើជាគំរូយ៉ាងអស្ចារ្យចំពោះការបន្ទន់ទៅតាម ដោយធ្វើការលើកលែងចំពោះច្បាប់ទូទៅ កាលណាមនុស្សត្រូវការសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ឬការអាណិតអាសូរ។
៧. តើមានគំរូណាខ្លះ ដែលបង្ហាញពីការបន្ទន់ទៅតាមនៃព្រះយេស៊ូវ?
៧ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលមិនព្រមទទួលស្គាល់ខ្ញុំ នៅមុខមនុស្សលោកទេ នោះខ្ញុំក៏មិនព្រមទទួលស្គាល់អ្នកនោះ នៅចំពោះព្រះវរបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ដែរ»។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលពេត្រុសបានបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ទ្រង់បីដង ទ្រង់មិនបានបោះបង់ចោលពេត្រុសទេ។ គឺមានកាលៈទេសៈពិសេសជាច្រើនដែលព្រះយេស៊ូវច្បាស់ជាបានយកមកពិនិត្យពិច័យ។ (ម៉ាថាយ ១០:៣៣; លូកា ២២:៥៤-៦២) មានកាលៈទេសៈពិសេសមួយទៀត ពេលដែលស្ត្រីដែលមានជំងឺធ្លាក់ឈាម បានបំពានលើច្បាប់នៃលោកម៉ូសេ ដោយដើរចូលទៅក្នុងហ្វូងមនុស្ស។ ព្រះយេស៊ូវមិនបានថ្កោលទោសនឹងនាងទេ។ ទ្រង់មានព្រះទ័យយោគយល់ដល់ស្ថានការណ៍ទាល់ច្រករបស់នាង។ (ម៉ាកុស ១:៤០-៤២; ៥:២៥-៣៤; សូមមើល លូកា ៥:១២, ១៣ ដែរ) ព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ កុំឲ្យប្រាប់នរណាថាទ្រង់ជាព្រះមែស៊ី តែទ្រង់ពុំបានកាន់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនតាមសេចក្ដីបង្គាប់នោះទេ ពីព្រោះទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់នៅឯអណ្ដូងថាទ្រង់ជាព្រះមែស៊ី។ (ម៉ាថាយ ១៦:២០; យ៉ូហាន ៤:២៥, ២៦) ក្នុងករណីទាំងនេះ យើងឃើញថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ មេត្ដាធម៌ និងការអាណិតអាសូរបានធ្វើឲ្យការបន្ទន់ទៅតាមនេះជាការត្រឹមត្រូវ។—យ៉ាកុប ២:១៣
៨. នៅពេលណាទើបពួកអាចារ្យខាងវិន័យនិងពួកផារិស៊ីបន្ទន់ទៅតាម ហើយនៅពេលណាដែលពួកគេមិនបន្ទន់ទៅតាម?
៨ នេះជាការផ្ទុយទៅវិញ ចំពោះពួកអាចារ្យខាងវិន័យនិងពួកផារិស៊ីដែលជាអ្នកមិនចេះបន្ទន់ទៅតាម។ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនគេ ពួកគេនឹងបំពានលើទំនៀមទំលាប់នៃថ្ងៃឈប់សំរាក ដោយដឹកគោរបស់គេឲ្យទៅផឹកទឹក។ ឬបើសិនជាគោ ឬកូនរបស់គេធ្លាក់ទៅក្នុងអណ្ដូង ពួកគេនឹងបំពានលើវិន័យនៃថ្ងៃឈប់សំរាក ដោយយកវាចេញមក។ រីឯចំពោះមនុស្សធម្មតាវិញ ពួកគេមិនបន្ទន់ទៅតាមទេ សូម្បីតែបន្ដិចក៏គ្មានដែរ! ពួកគេ«មិនព្រមទាំងយកម្រាមដៃឆ្កឹះបន្ទុកនោះផង»។ (ម៉ាថាយ ២៣:៤; លូកា ១៤:៥) ចំពោះព្រះយេស៊ូវ មនុស្សគឺសំខាន់ជាងវិន័យទាំងនោះ ចំពោះពួកផារិស៊ីវិញ វិន័យគឺសំខាន់ជាងមនុស្ស។
ក្លាយទៅជា «បុត្រនៃក្រិត្យវិន័យ»
៩, ១០. ក្រោយពីបានត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិម តើមាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូវបានរកឃើញទ្រង់នៅទីណា ហើយសំនួររបស់ព្រះយេស៊ូវមានខ្លឹមសារយ៉ាងណា?
៩ អ្នកខ្លះពោលដោយស្ដាយថា ក្នុងកំឡុងកុមារភាពនៃព្រះយេស៊ូវ មានតែឧប្បត្ដិហេតុតែមួយគត់ដែលបានកត់ទុកមក។ ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើនមិនបានយល់ច្បាស់លាស់នូវអត្ថន័យខ្លឹមសារនៃព្រឹត្ដិការណ៍នោះឡើយ។ រឿងនេះត្រូវបានរាយការណ៍មកនៅ លូកា ២:៤៦, ៤៧៖ «លុះកន្លងក្រោយមក៣ថ្ងៃ នោះទើបឃើញទ្រង់គង់នៅកណ្ដាលពួកអាចារ្យក្នុងព្រះវិហារ កំពុងតែស្ដាប់ ហើយនឹងសួរគេ ពួកអស់អ្នកដែលឮទ្រង់ក៏អស្ចារ្យក្នុងចិត្តពីប្រាជ្ញា ហើយនឹងពាក្យចំឡើយរបស់ទ្រង់»។ វចនានុក្រមសាសនវិទ្យានៃគម្ពីរសញ្ញាថ្មីរបស់ឃិតថិល បង្ហាញថា ពាក្យក្រិកដែលប្រែជា«សួរ» ក្នុងករណីនេះ មិនមែនមានន័យត្រឹមតែការចង់ដឹងចង់ឮនៃកុមារប៉ុណ្ណោះទេ។ ពាក្យនេះអាចសំដៅទៅលើការសួរ ដូចជាក្នុងតុលាការ ក្នុងការស៊ើបអង្កេត ការសួរចម្លើយ ព្រមទាំងដូចជា«ការល្បងសួរ និងការប្រើសំនួរយ៉ាងវាងវៃនៃពួកផារិស៊ីនិងពួកសាឌូស៊ី»ដែលបានចែងមកនៅ ម៉ាកុស ១០:២ និង ១២:១៨-២៣។
១០ វចនានុក្រមនេះបន្ថែមទៀតថា៖ «ចំពោះការប្រើនេះ . . . លូកា ២:៤៦ មិនមែនមានន័យជាបញ្ហាខាងការចង់ដឹងចង់ឮនៃកុមារទេ តែជាការជជែកវែកញែកយ៉ាងជោគជ័យរបស់កុមារ។ ខ៤៧ សមត្រឹមត្រូវតាមអត្ថន័យខាងក្រោយនេះ។a ចំពោះខ៤៧ សេចក្ដីបកប្រែរបស់លោករ៉ូធើរ៉េមសម្ដែងការនេះជាការប្រទល់មុខគ្នាយ៉ាងរំភើប៖ «ឥឡូវនេះ អស់អ្នកដែលបានឮទ្រង់មានចិត្តរំភើបយ៉ាងខ្លាំង ដោយព្រោះតែចំណេះនិងចម្លើយរបស់ទ្រង់»។ ពាក្យជារូបភាពក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីរបស់រូបឺតសុន បានថ្លែងថា ការស្ញប់ស្ញែងឥតឈប់ឈររបស់គេ មានន័យថា«ពួកគេមានចិត្តអស្ចារ្យដល់ម្ល៉េះដែលភ្នែករបស់គេសឹងតែលៀនចេញមក»។
១១. តើនាងម៉ារានិងយ៉ូសែបមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា បន្ទាប់ពីបានឃើញនិងឮការទាំងនោះ ហើយតើវចនានុក្រមខាងសាសនវិទ្យាមានមតិយ៉ាងណា?
១១ នៅទីបំផុត កាលដែលមាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូវបានមកដល់ព្រះវិហារ ពួកគេ«នឹកប្លែកក្នុងចិត្ត»ដោយព្រោះតែអ្វីៗដែលគេបានឃើញនិងឮ។ (លូកា ២:៤៨) ក្នុងន័យមួយ ព្រះយេស៊ូវជាគ្រូបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ទៅហើយ។ ហើយចំពោះឧប្បត្ដិហេតុនៅក្នុងព្រះវិហារនេះ វចនានុក្រមរបស់ឃិតថិល អះអាងថា «ព្រះយេស៊ូវបានចាប់ផ្ដើមវិវាទនេះតាំងពីកុមារភាពមកម្ល៉េះ ដែលនៅទីបំផុតពួកប្រឆាំងទ្រង់បានសុំចុះចាញ់»។
១២. តើការជជែកនៅពេលក្រោយនៃព្រះយេស៊ូវជាមួយពួកមេដឹកនាំសាសនា សំគាល់ឃើញយ៉ាងណា?
១២ ពួកគេពិតជាបានសុំចុះចាញ់មែន! ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ដោយព្រោះតែការដេញដោលសួរបែបនេះ ដែលព្រះយេស៊ូវបានឈ្នះពួកផារិស៊ី រហូតដល់ពួកគេលែង«ហ៊ានទូលសួរទ្រង់ទៀត»។ (ម៉ាថាយ ២២:៤១-៤៦) រីឯពួកសាឌូស៊ីក៏បានបិទមាត់ស្ងាត់ឈឹងដែរចំពោះបញ្ហានៃដំណើររស់ឡើងវិញ ហើយ«គេមិនហ៊ានទូលសួរទ្រង់ទៀតឡើយ»។ (លូកា ២០:២៧-៤០) ពួកអាចារ្យខាងវិន័យក៏មិនបានឈ្នះដែរ។ បន្ទាប់ពីម្នាក់នៃពួកគេបានជជែកជាមួយព្រះយេស៊ូវ «រួចគ្មានអ្នកណាហ៊ានទូលសួរទ្រង់ទៀតឡើយ»។—ម៉ាកុស ១២:២៨-៣៤
១៣. តើអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យឧប្បត្ដិហេតុនៅព្រះវិហារ ជាការសំខាន់ក្នុងជីវិតនៃព្រះយេស៊ូវ ហើយតើទ្រង់បានដឹងអ្វីទៀតពីការនេះ?
១៣ ហេតុអ្វីក៏ឧប្បត្ដិហេតុរវាងព្រះយេស៊ូវនិងពួកគ្រូបង្រៀននៅព្រះវិហារ ដែលបានកើតតាំងពីកុមារភាពនៃទ្រង់ ត្រូវបានលើកយកមករាយរាប់ដូច្នេះ? នេះជាចំណុចប្រែប្រួលដ៏សំខាន់មួយក្នុងជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ពេលទ្រង់មានអាយុ១២ឆ្នាំ ពួកសាសន៍យូដាបានហៅទ្រង់ជា«បុត្រនៃក្រិត្យវិន័យ» ដែលមានភារៈជាអ្នកប្រតិបត្ដិតាមបញ្ញត្ដិទាំងឡាយនៃក្រិត្យវិន័យ។ កាលដែលនាងម៉ារាបានត្អូញប្រាប់ព្រះយេស៊ូវថា ទ្រង់បានធ្វើឲ្យនាងនិងយ៉ូសែបពិបាកចិត្ត ការតបឆ្លើយនៃបុត្ររបស់នាងបានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ទ្រង់ប្រហែលជាបានដឹងអំពីបែបអស្ចារ្យនៃការចាប់កំណើតនិងអនាគតនៃមែស៊ីរបស់ទ្រង់។ យើងអាចដឹងរឿងនេះបាន ដោយសារតែទ្រង់បានតបឆ្លើយយ៉ាងចំៗថា ព្រះជាព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់៖ «អ្នកម្ដាយរកខ្ញុំធ្វើអី តើមិនជ្រាបថា គួរឲ្យខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះវរបិតានៃខ្ញុំទេឬអី»? ជាចៃដន្យ ទាំងនេះជាពាក្យបន្ទូលដំបូងពីព្រះយេស៊ូវ ដែលយើងបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយគួរឲ្យអស្ចារ្យដែរ ពាក្យទាំងនេះបានបង្ហាញថាទ្រង់បានដឹងអំពីគោលបំណងនៃព្រះយេហូវ៉ាដែលបានចាត់ឲ្យទ្រង់មកផែនដីនេះ។ ដូច្នេះហើយ ឧប្បត្ដិហេតុទាំងមូលនេះជាអ្វីដែលមានសារៈសំខាន់ណាស់។—លូកា ២:៤៨, ៤៩
ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់និងមានព្រះទ័យអធ្យាស្រ័យដល់ពួកក្មេងៗ
១៤. តើដំណើររឿងអំពីព្រះយេស៊ូវកាលពីនៅក្មេង ធ្វើឲ្យពួកក្មេងៗដឹងអំពីចំណុចដែលគួរចាប់អារម្មណ៍អ្វី?
១៤ ដំណើររឿងនេះគួរតែធ្វើឲ្យរំភើបយ៉ាងខ្លាំង ជាពិសេសចំពោះពួកក្មេងៗ។ ការនេះបង្ហាញអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានខំព្យាយាមសិក្សា ក្នុងរយៈពេលដែលទ្រង់បានធំលូតលាស់ពេញវ័យឡើង។ ពួករ៉ាបាយដែលនៅឯព្រះវិហារភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះប្រាជ្ញានៃក្មេងអាយុ១២ឆ្នាំនេះ ដែលជា«បុត្រនៃក្រិត្យវិន័យ»។ ប៉ុន្តែទ្រង់នៅតែខំធ្វើការជាមួយយ៉ូសែបនៅក្នុងរោងជាងឈើ ដោយ«បាននៅក្នុងឱវាទរបស់»គាត់និងនាងម៉ារា ហើយរឹតតែបាន«ជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះ នឹងចិត្តមនុស្សផង»។—លូកា ២:៥១, ៥២
១៥. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូវបានជួយទំនុកបំរុងដល់ពួកក្មេងៗ ក្នុងកំឡុងពេលកិច្ចការបំរើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី? ហើយតើការនេះមានន័យយ៉ាងណាដែរ ចំពោះពួកក្មេងៗនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
១៥ ព្រះយេស៊ូវបានជួយទំនុកបំរុងដល់ពួកក្មេងៗ ក្នុងកំឡុងពេលកិច្ចការបំរើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី៖ «ពួកសង្គ្រាជ នឹងពួកអាចារ្យ គេមានចិត្តគ្នាន់ក្នាញ់ណាស់ ដោយបានឃើញការអស្ចារ្យដែលទ្រង់ធ្វើ នឹងឮកូនក្មេងទាំងប៉ុន្មានស្រែកក្នុងព្រះវិហារថា ហូសាណា ដល់ព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌដូច្នោះ ហើយគេទូលទ្រង់ថា តើអ្នកឮពាក្យដែលក្មេងទាំងនេះថាឬទេ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ឆ្លើយថា ឮហើយ តើអ្នករាល់គ្នាមិនដែលមើលសេចក្ដីទេឬអី ដែលថា ‹ទ្រង់បានធ្វើឲ្យសេចក្ដីសរសើរបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដោយនូវមាត់កូនក្មេង នឹងកូនដែលនៅបៅ›»។ (ម៉ាថាយ ២១:១៥, ១៦; ទំនុកដំកើង ៨:២) នៅសព្វថ្ងៃនេះ ទ្រង់ក៏ជួយទំនុកបំរុងដល់ពួកក្មេងៗរាប់ពាន់នាក់ដែរ ដែលកំពុងតែរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់គេ និងកំពុងតែបន្លឺពាក្យសរសើរ ដែលពួកគេខ្លះបានបាត់បង់ជីវិតដោយសារការនេះ!
១៦. (ក) តើមេរៀនអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពួកសាវករបស់ទ្រង់ ពេលទ្រង់យកក្មេងម្នាក់ឲ្យឈរនៅកណ្ដាលពួកគេ? (ខ) តើនៅគ្រាដ៏លំបាកមួយណាក្នុងព្រះជន្មទ្រង់ ដែលទ្រង់នៅមានពេលសំរាប់ពួកក្មេងៗ?
១៦ នៅពេលដែលពួកសាវកបានប្រកែកគ្នាអំពីអ្នកណាធំជាងគេក្នុងចំណោមពួកគេ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទៅសាវកទាំង១២ថា៖ «បើអ្នកណាចង់ធ្វើជាលេខ១ នោះត្រូវទៅជាចុងបង្អស់វិញ ហើយត្រូវបំរើគេទាំងអស់ដែរ ទ្រង់ក៏យកកូនតូច១ ដាក់នៅកណ្ដាលជំនុំ រួចទ្រង់បីវា មានបន្ទូលទៅគេថា អ្នកណាដែលទទួលកូនតូច១ ដូចជាកូននេះ ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នោះក៏ឈ្មោះថាទទួលខ្ញុំ ហើយអ្នកណាដែលទទួលខ្ញុំ នោះមិនមែនទទួលខ្ញុំទេ គឺឈ្មោះថាទទួលព្រះដែលបានចាត់ឲ្យខ្ញុំមកវិញ»។ (ម៉ាកុស ៩:៣៥-៣៧) ម្យ៉ាងទៀត នៅពេលដែលទ្រង់កំពុងតែធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិមជាលើកចុងក្រោយបង្អស់ ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងការពិសោធន៍ដែលគួរឲ្យរន្ធត់និងទិវង្គត ទ្រង់បានឆ្លៀតយកពេលដើម្បីចំណាយជាមួយពួកក្មេងៗ៖ «ទុកឲ្យកូនក្មេងមកឯខ្ញុំចុះ កុំឃាត់វាឡើយ ដ្បិតនគរព្រះមានសុទ្ធតែមនុស្សដូចវារាល់គ្នាដែរ»។ បន្ទាប់មកទ្រង់«ក៏ឱបវារាល់គ្នា ហើយដាក់ព្រះហស្តលើ ទាំងប្រទានពរឲ្យផង»។—ម៉ាកុស ១០:១៣-១៦
១៧. ហេតុអ្វីក៏ស្រួលចំពោះព្រះយេស៊ូវក្នុងការទាក់ទងជាមួយពួកក្មេងៗ ហើយតើពួកក្មេងៗត្រូវតែចាំអ្វីអំពីទ្រង់?
១៧ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជ្រាបពីស្ថានការណ៍នៃពួកក្មេងៗដែលរស់នៅក្នុងពិភពនៃមនុស្សពេញវ័យ។ ទ្រង់ធ្លាប់រស់នៅជាមួយមនុស្សពេញវ័យ បានធ្វើការជាមួយពួកគេ ធ្លាប់ចុះចូលនឹងពួកគេ ហើយទ្រង់ក៏បានទទួលនូវអារម្មណ៍ដ៏កក់ក្ដៅនិងសុខសប្បាយពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគេបានសម្ដែងដែរ។ ពួកក្មេងៗអើយ ព្រះយេស៊ូវជាមិត្តសំឡាញ់របស់អ្នក ដ្បិតទ្រង់បានចូលទិវង្គតសំរាប់អ្នកទាំងអស់ ហើយអ្នកនឹងរស់នៅជានិរន្តរ៍បាន បើសិនជាអ្នកគោរពប្រតិបត្ដិតាមបញ្ញត្ដិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់។—យ៉ូហាន ១៥:១៣, ១៤
១៨. តើគំនិតដ៏អស្ចារ្យអ្វីដែលយើងគួរតែចង់ចាំ ជាពិសេសនៅគ្រាទុក្ខលំបាក ឬគ្រោះថ្នាក់?
១៨ ការប្រតិបត្ដិតាមបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះយេស៊ូវ មិនជាពិបាកណាស់ណាទេ។ ពួកក្មេងៗអើយ ទ្រង់នឹងជួយគាំទ្រអ្នក និងអ្នកឯទៀតជាដរាប ដូចជាទ្រង់បានពន្យល់មកនៅម៉ាថាយ ១១:២៨-៣០ថា៖ «អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំចុះ ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្ដីសំរាកដល់ព្រលឹង ពីព្រោះនឹមខ្ញុំងាយទេ ហើយបន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល»។ សូមគិតទៅមើល កាលដែលអ្នកកំពុងតែឆ្លងកាត់ឆាកជីវិតនៃការបំរើព្រះយេហូវ៉ា ព្រះយេស៊ូវនឹងដើរក្បែរអ្នកដែរ ដោយធ្វើឲ្យនឹមនោះបានស្រួល ហើយបន្ទុកបានស្រាល។ នេះច្បាស់ជាគំនិតដ៏រំភើបចំពោះយើងទាំងអស់គ្នា!
១៩. តើមានសំនួរណាខ្លះអំពីវិធីបង្រៀននៃព្រះយេស៊ូវ ដែលយើងត្រូវសារើឡើងវិញពីពេលមួយទៅពេលមួយ?
១៩ បន្ទាប់ពីបានសារើឡើងវិញនូវវិធីបង្រៀនខ្លះៗនៃព្រះយេស៊ូវ តើយើងឃើញថា យើងបង្រៀនដូចព្រះយេស៊ូវទេ? កាលណាយើងឃើញអស់អ្នកដែលឈឺ ឬហត់ហេវខាងវិញ្ញាណ តើយើងមានចិត្តអាណិតអាសូរចង់ជួយគេតាមសមត្ថភាពរបស់យើងទេ? ពេលដែលយើងបង្រៀនអ្នកដទៃ តើយើងបង្រៀនគេតាមពាក្យបន្ទូលនៃព្រះ ឬក៏យើងបង្រៀនគេពីគំនិតរបស់យើងផ្ទាល់ ដូចពួកផារិស៊ី? តើយើងខំរិះរកមើលអ្វីៗដែលនៅជុំវិញយើង ដែលអាចប្រើដើម្បីធ្វើឲ្យច្បាស់ ធ្វើឲ្យឃើញជារូបរាង ធ្វើឲ្យជាក់ ហើយចំរើនដល់ការយល់ដឹងសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណទេ? ដោយព្រោះតែកាលៈទេសៈ តើយើងជៀសវាងពីការប្រកាន់តាមច្បាប់ណាមួយយ៉ាងតឹងរ៉ឹងបានទេ ដ្បិតជាការត្រឹមត្រូវ បើបន្ទន់ទៅតាមសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ពេលអនុវត្តច្បាប់នោះ? ចំពោះពួកក្មេងៗ ចុះយ៉ាងណាដែរ? តើយើងសម្ដែងសេចក្ដីថ្នាក់ថ្នមនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះដល់ពួកគេ ដូចព្រះយេស៊ូវទេ? តើអ្នកលើកទឹកចិត្តកូនរបស់អ្នកឲ្យសិក្សា ដូចរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានសិក្សាពេលទ្រង់នៅក្មេងទេ? តើអ្នកនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ដូចព្រះយេស៊ូវ ហើយបំរុងនឹងទទួលយកអ្នកប្រែចិត្តយ៉ាងរាក់ទាក់ ដូចរបៀបដែលមេមាន់ក្រុងកូនវាឲ្យជ្រកក្រោមស្លាបទេ?—ម៉ាថាយ ២៣:៣៧
២០. តើមានគំនិតដែលគួរឲ្យសប្បាយចិត្តអ្វីចំពោះយើង ពេលដែលយើងបំរើព្រះរបស់យើង?
២០ បើសិនជាយើងខំបង្រៀនឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង ដូចព្រះយេស៊ូវ នោះទ្រង់នឹងអនុញ្ញាតឲ្យយើង‹ចូលជ្រកនៅក្រោមនឹមរបស់ទ្រង់›ជាមិនខាន។—ម៉ាថាយ ១១:២៨-៣០
[កំណត់សម្គាល់]
a ពិតមែន យើងជឿជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវប្រាកដជាបានសម្ដែងការគោរពដល់ពួកអ្នកចំណាស់ៗជាងទ្រង់ ជាពិសេសដល់ពួកអ្នកសក់ស្កូវ និងពួកសង្ឃ។—ប្រៀបធៀប លេវីវិន័យ ១៩:៣២; កិច្ចការ ២៣:២-៥
តើអ្នកនៅចាំទេ?
◻ ហេតុអ្វីបានជាបណ្ដាមនុស្សនាំគ្នាមកឯព្រះយេស៊ូវ?
◻ នៅពេលខ្លះ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវបន្ទន់ទៅតាម?
◻ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះ ពីការដែលព្រះយេស៊ូវបានសួរពួកគ្រូបង្រៀននៅព្រះវិហារ?
◻ តើមានមេរៀនអ្វីខ្លះចំពោះយើង ពីទំនាក់ទំនងរវាងព្រះយេស៊ូវនិងពួកក្មេងៗ?